F：当时拍摄小时代的初衷是什么？郭：我觉得每一代的创作者，不管是导演、

F：当时拍摄小时代的初衷是什么？
郭：我觉得每一代的创作者，不管是导演、作家或者摄影师，任何艺术领域的，其实他最熟悉的、或者最有热情的，一定是他所生长的、所熟悉的那个年代的氛围。比如说上一代像张艺谋老师、李安老师，他们拍的所谓生活，比如像《秋菊打官司》、《活着》之类的，包括冯小刚导演他所拍摄的一定是他所熟悉的、他所擅长的东西。比如说我们拍饥荒，在1942那个年代大家会有一定的体会，成熟一点的人会觉得这是我们很熟悉的生活，比如说文化大革命、改革开放，那个年代的大家会觉得很感同身受。
但是中国不是停留在那个时代的，它在不断地向前发展。90年代、00年代，到现在2014年，整个社会、整个国家是在变化的，你如果还是一直在拍以前的生活，那作为我们这一代、或者比我们更年轻的这一代，确实很难以有这个认同感，或者很难说这就是我的生活。所以突然有了一部小时代以后，他会说，这就是我、这就是我的生活。小时代刚出来的时候，大家确实都懵了，包括很多传统的影评人、业内的人、前辈的导演、甚至很多成熟一点的观众，第一反应都是，这怎么能是我们的世界呢、怎么能是我们的生活呢，这不是我们的生活。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

F: เมื่อยิงเวลาเล็กๆ สิ่งที่เป็นวัตถุประสงค์ของมัน
KC: ผมคิดว่า ทุกรุ่นของผู้สร้าง ทั้งกรรมการ นักเขียนหรือช่างถ่ายภาพ ศิลปะ จริง ของเขาส่วนใหญ่คุ้นเคย ฟิลด์ใด ๆ บางทีที่สุดหลงใหล สิ่งต้องการให้เขาเจริญเติบโต บรรยากาศคุ้นเคยของยุคนั้น เหมือนรุ่นก่อนหน้านี้ของครูเช่นจางอี้โหม ครูอังลีที่ทำชีวิตเรียกว่า Qiuju 'ชีวิต' หรือบางสิ่งบางอย่าง เช่น เขาต้องดำเนินการรวมถึง Feng Xiaogang และเขารู้ดีเขามีอะไรดี เช่น ภาวะเรา ในปี 1942 ที่เวลาคุณจะได้ระดับของประสบการณ์คนสูงอายุอาจคิดว่า นี่คือวิถีชีวิต การปฏิวัติวัฒนธรรม การปฏิรูป และเปิด ยุคเมื่อเรารู้สึกว่าเอาใจใส่เรามาก
จีนไม่จะยังคงอยู่ในยุคนั้น มันเป็นตลอดเวลาก้าวไปข้างหน้า 90 's และ 00 's ตอนนี้ 2014 สังคมทั้งหมด ทั้งประเทศมีการเปลี่ยนแปลง และถ้าคุณยังอยู่ในชีวิตของฉันก่อน ที่เป็นรุ่นนี้หรือรุ่นที่อายุน้อยกว่าเรา ยากจริง ๆ มีตัวตนของเขา หรือเป็นยากที่จะบอกว่า นี่เป็นชีวิตของฉัน ดังนั้นฉันก็มีเวลาน้อย เขาว่า นี้เป็นฉัน นี้คือชีวิตของฉันเวลาเล็กเมื่อเขามาหา คนอยู่ซะจริง ๆ วิจารณ์หลายแบบดั้งเดิม ผู้ อำนวยการอาวุโส อุตสาหกรรมคน และผู้ชมเก่าแม้ ปฏิกิริยาแรก คือ วิธีอาจจะเป็นโลกของเรา อย่างไรก็ได้ที่เราอยู่ มันไม่ใช่ชีวิตของเราได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

F: ความตั้งใจเดิมที่จะยิงเวลาเล็กคืออะไร?
Guo: ผมคิดว่ายุคของผู้สร้างทุกคนไม่ว่าจะเป็นผู้อำนวยการนักเขียนหรือช่างภาพศิลปะใด ๆ ที่ในความเป็นจริงเขาเป็นที่คุ้นเคยมากที่สุดหรือกระตือรือร้นมากที่สุดเขาจะต้องเติบโตขึ้นในบรรยากาศที่คุ้นเคยของยุคนั้น ตัวอย่างเช่นรุ่นก่อนหน้าของครูเช่น Zhang Yimou ครูลีอ่างทองของพวกเขาเอาชนะชีวิตที่เรียกว่าเช่น "เรื่องราวของ Qiu Ju", "ชีวิต" และชอบรวมทั้งผู้อำนวยการ Feng Xiaogang การถ่ายภาพของเขาจะต้องคุ้นเคยกับเขาเขาเป็นสิ่งที่ดีที่บางสิ่งบางอย่าง . ยกตัวอย่างเช่นเราเอาความอดอยากเรามีประสบการณ์บางอย่างในปี 1942 ยุคนั้นคนที่เป็นผู้ใหญ่น้อยจะคิดว่านี่เป็นความคุ้นเคยกับชีวิตเช่นการปฏิวัติวัฒนธรรมการปฏิรูปและการเปิดขึ้นของเราคนจะคิดว่าเป็นความเห็นอกเห็นใจมาก
แต่จีนไม่ได้ติดอยู่ในยุคนั้นและจะยังคงเดินหน้าต่อไป 90 ปี, 00 ปีและตอนนี้ในปี 2014 สังคมทั้งทั้งประเทศมีการเปลี่ยนแปลงหรือถ้าคุณได้รับการยิงชีวิตก่อนหน้านี้และที่เป็นรุ่นหรือมากกว่าอายุน้อยกว่ารุ่นของเราของเรายากมากที่จะมี ความรู้สึกของตัวตนนี้หรือเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่านี่คือชีวิตของฉัน ดังนั้นก็มีเวลาเล็ก ๆ ที่ต่อมาเขาจะบอกว่านี่คือฉันนี้เป็นชีวิตของฉัน ไทม์สที่มีขนาดเล็กเพียงแค่ออกมาเราจริงๆไม่รู้รวมถึงนักวิจารณ์หลายแบบคนอุตสาหกรรมผู้อำนวยการอาวุโสและอีกหลายแม้ผู้ใหญ่ผู้ชมน้อยปฏิกิริยาแรกคือที่นี้เป็นวิธีการที่โลกของเราสามารถทำได้ วิธีการที่เราสามารถมีชีวิตอยู่มันก็ไม่ได้เป็นชีวิตของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

F ตอนนั้นถ่ายยุคขนาดเล็กของจิตใจคืออะไร * กัวผมรู้สึกว่าแต่ละรุ่นของผู้สร้างไม่ว่าจะเป็นผู้กำกับและนักเขียนหรือช่างภาพศิลปะใดๆที่จริงเขาคุ้นเคยมากที่สุดหรือกระตือรือร้นที่สุดและต้องเป็นสิ่งที่เขาเติบโตและคุ้นเคยกับบรรยากาศของยุคนั้น ตัวอย่างเช่นรุ่นเหมือนจางครูลีครูพวกเขายิงที่เรียกว่าชีวิตเช่น " จิว " และ " ชีวิต " เช่นเขารวมถึงผู้กำกับ Feng Xiaogang ถ่ายต้องเป็นสิ่งที่เขาคุ้นเคยและสิ่งที่เขาเก่งอะไร ตัวอย่างเช่นเราถ่าย 1942 ความอดอยากในยุคนั้นทุกคนจะต้องมีประสบการณ์ผู้ใหญ่คนหนึ่งจะรู้สึกว่าเราคุ้นเคยกับชีวิตเช่นการปฏิวัติทางวัฒนธรรมและการปฏิรูปและเปิดยุคนั้นทุกคนจะรู้สึกว่า * แต่จีนไม่ได้อยู่ในยุคนั้นที่พัฒนาไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง 90 และยุคยุค 00 ตอนนี้ปี 2014 ทั้งสังคมและประเทศมีการเปลี่ยนแปลงถ้าคุณยังได้ถ่ายชีวิตก่อนหน้านี้มันเป็นรุ่นที่เราหรือมากกว่าเราเป็นเด็กรุ่นนี้จริงๆยากที่จะมีตัวตนหรือพูดยากมันเป็นชีวิตของฉัน ดังนั้นก็มีขนาดเล็กส่วนยุคต่อมาเขาจะบอกว่านั่นคือผมและนี่คือชีวิตของฉันอายุน้อยเพิ่งออกมาทุกคนก็งงมากมายได้แก่นักวิจารณ์ภาพยนตร์และอุตสาหกรรมแบบดั้งเดิมของคนและรุ่นพี่ผู้กำกับหรือแม้แต่ผู้ใหญ่หลายๆคนก็เป็นปฏิกิริยาแรกนี้จะเป็นโลกเราล่ะจะเป็นชีวิตของเรามันเป็นชีวิตของเรา