“Philosophy? I would love to hear s

“Philosophy? I would love to hear some more details.”

“I speak of nothing other than the philosophy of transformation,” he replied immediately. “Take the best of many schools of thought and fuse it into your own. Absorb the finest aspects of your acquaintances. Eliminate the dregs which exist in the self. Refining pills is like refining the self! By reaching perfection, the path to the pinnacle can be trodden, and the full power of transformation can be employed!” The surrounding Black Sieve Sect disciples seemed to approve of his words.

He continued in a voice that could sever nails and chop iron: “It’s like when a painter paints a mountain. He first observes millions of mountains, and then is capable of painting his own. That mountain he paints will contain the essence of all the other mountains he observed; thus, a masterpiece is created! Similarly, millions of tiny streams will fuse together to create a great and boundless river! This is the philosophy of which I speak. Assemble the thoughts from many schools, and coalesce them in the self! This is my path, and how I achieve the Dao of alchemy!” He flicked his sleeve, and his eyes glittered as he stared at Meng Hao. “I’m curious to hear Grandmaster Fang’s philosophy of alchemy!”

His words echoed out into the hearts of the tens of thousands of Black Sieve Sect disciples. Han Bei looked on thoughtfully. Behind Meng Hao, Zhou Dekun stared, an introspective look in his eyes.

Meng Hao looked back at Chen Jiaxi, his expression the same as ever. His tone light, he began, “When a painter observes millions of mountains, then paints one, perhaps his painting contains the essence of the mountains he observed. However, the mountain he paints… is not real. It emerges from his imagination, and is what he believes a mountain to be. In truth, he has already forgotten the first mountain he ever saw, because he has seen too many. He has also forgotten the feeling he experienced when he gazed at that first mountain’s peak.

“Millions of streams fuse together to become a great and boundless river. But that river… is no longer the stream it once was. It is the amalgamation of many waters, fused together and indistinguishable. That first tiny stream which dreamed of being a river is now dead, killed by the very process it desired.

“The process of his pursuit causes the painter to forget that first mountain, and because of that, the very reason he wished to paint a mountain in the first place. The process of becoming a river causes the stream to lose itself. Its will is diluted as it becomes a river, and then it is gone.” As he spoke, Meng Hao’s voice grew louder.

“This is my third question. By fusing many schools of thought, you lose yourself. You think you have benefited, but in reality, you have no path of your own. If you have no ideal of your own to adhere to, then you have observed millions of mountains, but forgotten why you wanted to paint a mountain to begin with!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ปรัชญา ฉันชอบที่จะฟังรายละเอียดเพิ่มเติม""ฉันพูดอะไรไม่ใช่ปรัชญาของการเปลี่ยนแปลง เขาตอบทันที "จะดีสุดของหลายโรงเรียนของความคิด และฟิวส์เป็นของคุณเอง ดูดซับแง่มุมดีที่สุดของคนรู้จักของคุณ กำจัดกากซึ่งมีอยู่ในตัวเอง กลั่นยาเป็นเหมือนกลั่นตัวเอง โดยเข้าถึงความสมบูรณ์แบบ เส้นทางไปสุดยอดสามารถ trodden และสามารถนำมาใช้อย่างเต็มประสิทธิภาพของการเปลี่ยนแปลง" สาวกนิกายตะแกรงสีดำโดยรอบดูเหมือนจะ เห็นคำพูดของเขาเขายังคงเสียงที่ตัดเล็บ และสับเหล็ก: "มันเป็นเช่นเมื่อจิตรกรวาดภูเขา เขาแรก สังเกตภูเขานับล้าน และจากนั้น มีความสามารถในการวาดภาพของเขาเอง ภูเขาที่เขาวาดจะประกอบด้วยสาระสำคัญของภูเขาอื่น ๆ ที่เขาสังเกตเห็น ดังนั้น สร้างผลงานชิ้นเอก ในทำนองเดียวกัน ลำธารเล็ก ๆ นับล้าน ๆ จะหลอมรวมกันเพื่อสร้างแม่น้ำดี และไร้ขีดจำกัด นี่คือปรัชญาที่ผมพูด รวบรวมความคิดจากหลายโรงเรียน และโดพวกเขาในตัวเอง นี่คือเส้นทางของฉัน และวิธีที่ทำให้ดาวของขลัง" เขา flicked แขนของเขา และตาแวววาวเป็นเขาจ้องที่เฮาเมง "ผมอยากรู้ฟังปรัชญา Grandmaster ฝางของขลัง"คำพูดของเขาสะท้อนเสียงออกเป็นหัวใจของการนับหมื่นของสาวกนิกายตะแกรงสีดำ เป่ยฮั่นมองในความคิด หลังเฮาเมง โจว Dekun จ้อง มีลักษณะครุ่นคิดในสายตาของเขาเฮา เมงมองกลับที่เฉิน Jiaxi นิพจน์ของเขาเหมือนเช่นเคย เสียงของเขาเบา เริ่ม "เมื่อจิตรกรสังเกตภูเขานับล้าน แล้ว ก็สีหนึ่ง อาจเป็นภาพวาดของเขาประกอบด้วยสาระสำคัญของเทือกเขาสังเกตเห็น อย่างไรก็ตาม ภูเขาเขาระบาย...ไม่จริง มันโผล่ออกมาจากจินตนาการของเขา และ สิ่งที่เขาเชื่อว่าเขาจะ ในความเป็นจริง เขาแล้วลืมเขาครั้งแรกที่เขาเคยเห็น เพราะเขาได้เห็นมากเกินไป นอกจากนี้ท่านยังได้ลืมความรู้สึกที่เขามีประสบการณ์เมื่อเขาจ้องยอดของเขาที่แรก"ล้าน ๆ สตรีมฟิวส์กันกลายเป็น แม่น้ำดี และไร้ขีดจำกัด แต่แม่น้ำที่ไม่มีกระแสข้อมูลครั้งเดียวก็ การควบรวมหลายน้ำ หลอมเข้าด้วยกัน และจำแนกไม่ได้ กระแสข้อมูลขนาดเล็กที่แรกที่ฝันของการเป็นแม่ขณะนั้นตาย ฆ่า โดยกระบวนการมากที่มันต้องการ"กระบวนการในการแสวงหาของเขาทำให้จิตรกรลืมภูเขาที่แรก และว่า เหตุผลเขาอยากจะวาดภูเขาเป็นที่แรก กระบวนการของการเป็น แม่ทำให้สตรีมเสียเอง มันจะถูกเจือจางจะกลายเป็นแม่น้ำ แล้ว ก็หายไป" ตามที่เขาพูด เมงเฮาเสียงเติบโตเท่าใด"นี่คือคำถามที่สาม โดยหลายโรงเรียนของความคิด คุณเสียเอง คุณคิดว่า คุณได้รับประโยชน์ แต่ในความเป็นจริง คุณไม่มีเส้นทางของคุณเอง ถ้าคุณมีไม่มีอุดมคติของตัวเองเพื่อปฏิบัติตาม แล้วคุณได้สังเกตภูเขานับล้าน แต่ลืมทำไมต้องวาดภูเขากับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ปรัชญา? ฉันชอบที่จะได้ยินรายละเอียดบางอย่างมากขึ้น. " " ผมพูดอะไรนอกเหนือจากปรัชญาของการเปลี่ยนแปลง "เขาตอบทันที "พาที่ดีที่สุดของหลายโรงเรียนของความคิดและหลอมรวมไว้ในของคุณเอง ดูดซับด้านที่ดีที่สุดของคนรู้จักของคุณ กำจัดขยะที่มีอยู่ในตัวเอง การปรับแต่งเป็นเหมือนยากลั่นตัวเอง! โดยการเข้าถึงความสมบูรณ์แบบเส้นทางไปยังจุดสุดยอดที่สามารถถูกเหยียบย่ำและเต็มไปด้วยพลังของการเปลี่ยนแปลงสามารถทำงาน "รอบสาวกดำตะแกรงนิกายดูเหมือนจะเห็นด้วยกับคำพูดของเขา!. เขายังคงอยู่ในเสียงที่สามารถตัดเล็บและสับเหล็ก: "มันเหมือนเมื่อจิตรกรวาดภูเขา ครั้งแรกที่เขาสังเกตล้านของภูเขาและจากนั้นมีความสามารถในการวาดภาพของเขาเอง ภูเขาที่เขาวาดจะมีสาระสำคัญของทุกภูเขาอื่น ๆ ที่เขาสังเกต; ดังนั้นงานชิ้นเอกที่ถูกสร้างขึ้น! ในทำนองเดียวกันล้านของลำธารเล็ก ๆ ที่จะหลอมรวมกันเพื่อสร้างแม่น้ำใหญ่และไม่มีที่สิ้นสุด! นี่คือปรัชญาของการที่ฉันพูด รวบรวมความคิดจากหลายโรงเรียนและเชื่อมต่อกันไว้ในตัวเอง! นี่คือเส้นทางของฉันและฉันบรรลุเชียงดาวของการเล่นแร่แปรธาตุ! "เขาสะบัดแขนของเขาและดวงตาของเขา glittered ในขณะที่เขาจ้องที่เม้งเฮา "ฉันอยากรู้อยากเห็นจะได้ยินปรัชญามาสเตอร์ฝางของการเล่นแร่แปรธาตุ!" คำพูดของเขาสะท้อนออกมาสู่หัวใจของนับหมื่นของสาวกดำตะแกรงนิกาย ฮันบวร์กมองความคิด เบื้องหลังเม้งเฮาโจว Dekun จ้องมองครุ่นคิดในสายตาของเขา. เม้งเฮามองกลับมาที่เฉิน Jiaxi การแสดงออกของเขาเช่นเดียวกับที่เคย แสงเสียงของเขาเริ่ม "เมื่อจิตรกรสังเกตล้านของภูเขาแล้วสีหนึ่งอาจจะเป็นภาพวาดของเขามีสาระสำคัญของภูเขาที่เขาสังเกตเห็น อย่างไรก็ตามภูเขาที่เขาวาด ... ไม่จริง มันโผล่ออกมาจากจินตนาการของเขาและเป็นสิ่งที่เขาเชื่อภูเขาจะเป็น ในความเป็นจริงเขาได้ลืมแล้วภูเขาครั้งแรกที่เขาเคยเห็นเพราะเขาได้เห็นมากเกินไป นอกจากนี้เขายังได้ลืมความรู้สึกที่เขามีประสบการณ์เมื่อเขาจ้องไปที่จุดสูงสุดที่ภูเขาแห่งแรกของ. "ล้านลำธารฟิวส์ด้วยกันจะกลายเป็นแม่น้ำที่ดีและไม่มีที่สิ้นสุด แต่เป็นแม่น้ำที่ ... ไม่เป็นกระแสที่มันเคยเป็น มันเป็นความผสมผสานของน้ำมากหลายหลอมรวมกันและแยกไม่ออก ที่กระแสเล็ก ๆ เป็นครั้งแรกที่ฝันของการเป็นแม่น้ำคือตอนนี้ตายถูกฆ่าตายโดยการดำเนินการมากมันต้องการ. "กระบวนการของการแสวงหาของเขาทำให้เกิดจิตรกรที่จะลืมว่าภูเขาแรกและเนื่องจากการที่เหตุผลมากเขาอยากจะวาด ภูเขาในสถานที่แรก กระบวนการของการเป็นแม่น้ำที่ทำให้เกิดกระแสที่จะสูญเสียตัวเอง น้ำพระทัยของมันจะถูกปรับลดมันจะกลายเป็นแม่น้ำและจากนั้นก็จะหายไป. "ในขณะที่เขาพูดเสียงเม้งเฮาส์ดังขึ้น. " นี่คือคำถามที่สามของฉัน โดยการหลอมรวมหลายโรงเรียนของความคิดคุณจะสูญเสียตัวเอง คุณคิดว่าคุณได้รับประโยชน์ แต่ในความเป็นจริงคุณมีเส้นทางของคุณเอง ถ้าคุณมีอุดมคติของคุณเองไม่ให้เป็นไปตามแล้วคุณได้สังเกตล้านของภูเขา แต่ลืมไปว่าทำไมคุณต้องการที่จะวาดภูเขาไปเริ่มต้นด้วย!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ปรัชญา ? ฉันชอบที่จะได้ยินรายละเอียดบางอย่างเพิ่มเติม ." ผมพูดอะไร นอกจากปรัชญาของการเปลี่ยนแปลง " เขาตอบทันที " ใช้ที่ดีที่สุดของหลายโรงเรียนของความคิดและฟิวส์มันเป็นของคุณเอง ดูดซับแง่มุมที่ดีที่สุดของคนรู้จักของคุณ ขจัดตะกอนที่มีอยู่ในตนเอง กลั่นเม็ดเหมือนขัดเกลาตนเอง ! โดยการเข้าถึงความสมบูรณ์ เส้นทางสู่จุดสุดยอดจะถูกเหยียบย่ำ และอำนาจเต็มของการแปลงสามารถใช้ ! " รอบตะแกรงสีดำนิกายสาวกดูเหมือนจะเห็นด้วยกับคำพูดของเขาเขายังคงเป็นเสียงที่สามารถตัดเล็บ ตัดเหล็ก : " มันเป็นยังไง เมื่อจิตรกรวาดรูปภูเขา ครั้งแรกที่เขาสังเกตล้านภูเขา แล้วมีความสามารถในการวาดภาพของเขาเอง ภูเขาที่เขาวาด จะประกอบด้วยสาระทั้งหมดอื่น ๆ ภูเขา เขาสังเกต ดังนั้น ผลงานชิ้นเอกที่สร้างขึ้น ! ในทำนองเดียวกันล้านลำธารเล็กๆจะฟิวส์ร่วมกันเพื่อสร้างยอดเยี่ยมและไม่มีที่สิ้นสุดแม่น้ำ นี้เป็นปรัชญาที่ผมพูด รวบรวมความคิดจากหลายโรงเรียน และเชื่อมต่อกันได้ในตนเอง ! นี่คือเส้นทางของฉันและฉันจะให้ดาวของขลัง ! " เขาสะบัดแขนของเขา และดวงตาของเขาแวววาว เขาจ้อง เมิ่งฮ่าว " ฉันก็อยากฟังของ Grandmaster ฝางปรัชญาการเล่นแร่แปรธาตุ ! "คำพูดของเขาสะท้อนออกมาเป็นหัวใจของนับหมื่นของสาวกลัทธิตะแกรงสีดำ ฮันเบมองอย่างครุ่นคิด ข้างหลังเมิ่งฮ่าว โจว dekun จ้อง , ดูครุ่นคิดในสายตาของเขาเมิ่งฮ่าวมองเฉิน jiaxi ของเขา สีหน้ายังคงเหมือนเดิม โทนแสงของเขา เขาเริ่ม " เมื่อจิตรกรสังเกตล้านภูเขา แล้วสีเดียว บางทีภาพวาดของเขามีสาระสําคัญของภูเขา เขาสังเกต อย่างไรก็ตาม ภูเขาที่เขาวาด . . . . . . . ไม่ได้จริงๆ มันโผล่ออกมาจากจินตนาการของเขา และสิ่งที่เขาเชื่อว่าเขาเป็น ในความจริง เขาได้ลืมครั้งแรกที่เขาเคยเห็นภูเขา เพราะเขาเห็นมากเกินไป เขาก็ลืมว่าเค้ามีประสบการณ์เมื่อเขาจ้องมองที่แรกของภูเขาสูงสุด" นับล้านของกระแสฟิวส์กันเป็นยิ่งใหญ่และไม่มีที่สิ้นสุดของแม่น้ำ แต่แม่น้ำ . . . . . . . ที่ไม่มีกระแสที่มันเคยเป็น มันเป็นที่รวมของน้ำมากหลาย หลอมรวมกัน และอก ครั้งแรกที่ลำธารเล็กที่ฝันของการเป็นแม่น้ำตอนนี้ตาย ฆ่าโดยมากดำเนินการได้ตามต้องการ" กระบวนการของการแสวงหาของเขาทำให้จิตรกรลืมเขาก่อน และเพราะเหตุผลที่เขาต้องการวาดรูปภูเขาในสถานที่แรก กระบวนการกลายเป็นแม่น้ำทำให้เกิดกระแสเสียเอง ของมันจะถูกเจือจางมันกลายเป็นแม่น้ำ จากนั้นก็หายไปแล้ว " เขาพูด เสียงของเมิ่งฮ่าวก็ดังขึ้น" นี่เป็นคำถามที่ 3 ของฉัน โดยการรวมหลายความคิดที่คุณสูญเสียตัวเอง คุณคิดว่าคุณได้ประโยชน์ แต่ในความเป็นจริง ไม่มีเส้นทางของคุณเอง ถ้าคุณไม่มีในอุดมคติของคุณเองเพื่อยึดติด แล้วคุณจะพบนับล้านของภูเขา แต่ลืมว่าทำไมคุณต้องการที่จะทาสีภูเขาจะเริ่มต้นด้วย !