Chèo is a form of generally satiric

Chèo is a form of generally satirical musical theatre, often encompassing dance, traditionally performed by Vietnamese peasants in northern Vietnam. It is usually performed outdoors by semi-amateur touring groups, stereotypically in a village square or the courtyard of a public building, although it is today increasingly also performed indoors and by professional performers.

Hát chèo's origins date to the 12th century during the Lý Dynasty and has existed in its present form since roughly the 16th century. It derives from folk traditions, and was orally transmitted; unlike courtly theater traditions, it employs no scenery and sparse costumes and makeup. It involves a combination of traditional set pieces and improvisational routines appropriate to amateur theatre. Like the Commedia dell'arte, it often carries of a message of satirical criticism of the existing social order. The traditional musical ensemble consisted of fiddle, flute, and drum, though in modern recreations more instruments are used.

A scene featuring hát chèo may be seen in the 2002 Vietnamese film Mê Thảo, Thời Vang Bóng (The Glorious Time in Me Thao Hamlet), directed by Việt Linh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Chèo เป็นรูปแบบของละครเพลงโดยทั่วไป satirical มักจะบริบูรณ์เต้น ซึ่งดำเนินการ โดยชาวนาเวียดนามในเวียดนามเหนือ คือมักจะทำกลางแจ้ง โดยจักรยานทัวร์ริ่งกึ่งสมัครเล่นกลุ่ม stereotypically สแควร์หมู่บ้านหรือลานอาคารสาธารณะ แม้ว่าวันนี้ขึ้นยัง ดำเนินการภายใน และ โดยนักแสดงมืออาชีพ

Hát chèo กำเนิดวันศตวรรษ 12 ในระหว่างราชวงศ์ Lý และมีอยู่ในรูปแบบปัจจุบันตั้งแต่ประมาณศตวรรษ 16 มันมาจากประเพณีพื้นบ้าน และมีเนื้อหา ส่ง ไม่เหมือนโรงละครเสนอประเพณี ใช้ไม่สวยงาม และเบาเครื่องแต่งกาย และแต่งหน้า มันเกี่ยวข้องกับชิ้นส่วนชุดดั้งเดิมและกิจวัตรที่เหมาะสมกับละครสมัครเล่น improvisational เช่น Commedia dell'arte มันมักจะนำข้อความวิจารณ์ satirical สั่งทางสังคมที่มีอยู่ ประกอบด้วยวงดนตรีดนตรีดั้งเดิม ของเทอโรซออีก ขลุ่ย กลอง แม้ว่าจะใช้เครื่องมือเพิ่มเติมในสมัยสันทนา การ

อาจเห็นฉากแห่ง hát chèo ในภาพยนตร์เวียดนาม 2002 Mê Thảo, Thời วัง Bóng (การรุ่งโรจน์เวลาในแฮมเลตเทา Me), โดย Việt Linh

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Cheo เป็นรูปแบบของละครเพลงเหน็บแนมโดยทั่วไปมักจะครอบคลุมการเต้นรำแบบดั้งเดิมดำเนินการโดยชาวบ้านในภาคเหนือของเวียดนามเวียดนาม มันมักจะดำเนินการนอกโดยกลุ่มท่องเที่ยวกึ่งสมัครเล่น stereotypically ในตารางหมู่บ้านหรือลานของอาคารสาธารณะแม้ว่ามันจะเป็นวันนี้มากขึ้นยังดำเนินการในบ้านและโดยนักแสดงมืออาชีพที่มาHátพายของวันที่ศตวรรษที่ 12 ระหว่างราชวงศ์Lý และมีอยู่ในรูปแบบปัจจุบันตั้งแต่ประมาณศตวรรษที่ 16 มันเกิดขึ้นจากประเพณีพื้นบ้านและถูกส่งปากเปล่า; ซึ่งแตกต่างจากประเพณีที่โรงละครในราชสำนักก็มีพนักงานทัศนียภาพที่ไม่มีและเครื่องแต่งกายและแต่งหน้าเบาบาง มันเกี่ยวข้องกับการรวมกันของชิ้นส่วนชุดแบบดั้งเดิมและการปฏิบัติที่เหมาะสมยิ่งที่โรงละครมือสมัครเล่น เช่นคอมเมเดียเดลลาก็มักจะดำเนินข้อความของการวิจารณ์ของตนเพื่อสังคมที่มีอยู่ วงดนตรีแบบดั้งเดิมประกอบด้วยซอขลุ่ยและกลอง แต่ในการพักผ่อนหย่อนใจที่ทันสมัยมากขึ้นเครื่องมือที่ใช้ในฉากที่มีพายหมวกอาจจะเห็นในปี 2002 เวียดนามฟิล์มMêท้าวThờiวังบา (เวลารุ่งโรจน์ในตัวฉันท้าวหมู่บ้าน) กำกับโดยคาซัคสถาน Linh

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ch è o เป็นรูปแบบของละครเพลงเสียดสีโดยทั่วไปมักจะครอบคลุมเต้นรำแบบดั้งเดิมแสดงโดยชาวนาเวียดนามในภาคเหนือของเวียดนาม มันมักจะแสดงกลางแจ้งด้วยกึ่งสมัครเล่นทัวร์กลุ่ม stereotypically ในหมู่บ้านสี่เหลี่ยม หรือลานของอาคารสาธารณะ แม้ว่าวันนี้มากขึ้นยังดำเนินการในบ้านและโดยนักแสดงมืออาชีพ .

H . kgm t ch . O กำเนิดวันที่ศตวรรษที่ 12 ในระหว่างชั้นผลงานราชวงศ์และมีอยู่ในรูปแบบปัจจุบันตั้งแต่ประมาณศตวรรษที่ 16 มันมาจากประเพณี และโดยการส่ง ; แตกต่างจากสนามโรงหนังประเพณี ซึ่งไม่มีฉากและเครื่องแต่งกายเบาบางและแต่งหน้า มันเกี่ยวข้องกับการรวมกันของชิ้นชุดแบบดั้งเดิมและ improvisational กิจวัตรที่เหมาะสมเพื่อสมัครเล่นละครชอบ commedia dell'arte มักจะพกของข้อความวิจารณ์เสียดสีสังคมที่มีอยู่ของคำสั่ง วงดนตรีดนตรีแบบดั้งเดิม ได้แก่ ซอ ขลุ่ย และกลอง แม้ว่าในปัจจุบันกิจกรรมเพิ่มเติมเครื่องมือที่ใช้

ฉากที่มี H t ch è o . kgm อาจจะเห็นใน 2002 เวียดนามภาพยนตร์ M ê th ả O , th ờหวัง B ó NG ( เวลารุ่งโรจน์ผมเทาหมู่บ้าน ) กำกับโดยไวệ T ลิน .