As he looked over the pill, the mea

As he looked over the pill, the meat jelly hat on his head began to talk. “Hey, where did I leave off just now? Right, let’s continue the matter from yesterday. You can’t do that. It’s immoral! You can’t just throw me down onto the ground. That’s too excessive!”

Meng Hao didn’t respond. The meat jelly hadn’t stopped talking at all. It seemed it could speak on a single subject for an entire day. It would be one thing if it didn’t repeat itself, but it did, and never seemed to get bored, either.

“What would happen if you hit a little kid….?”

“It’s also bad for the grass and plants….”

“The little fish and other creatures are all innocent….”

It felt like a buzz in Meng Hao’s ears. He tried to ignore it, but the meat jelly hat’s voice seemed to be growing louder. Eventually, it was shouting, its voice so loud that it drifted past the lightning mist shield to the outside. When they heard the voice, the Xiao Clan members all exchanged glances.

“SHUT UP!!” Grinding his teeth, Meng Hao grabbed the hat and threw it onto the ground.

“Eee? I wasn’t finished. Where did I leave off? Oh well, let me change topics. You can’t do that. It’s immoral….” Meng Hao lifted his head up toward the sky, his expression more and more unsightly. After a moment, he stood up and began to trample on the hat.

The old man’s pedantic face suddenly appeared. Even though Meng Hao was fiercely trampling it, it didn’t let out any miserable cries. Instead, it seemed to speak even more earnestly. “You can’t do that, it’s too cruel! It’s too immoral!”

“What do you want?” said Meng Hao, taking a few steps back and clenching his jaw. “You escaped, why are you following me? Go away. Go!”

“Eee? I’ve bonded you as my master. Bonding a master means bonding for life. I would never, ever be so immoral as to leave. I would never do something so lacking in principle, so lacking in….” Meng Hao slowly lifted his head up and stared blankly into the air. Enough time passed for two incense sticks to burn, and he finally looked back at the hat.

“…so lacking in character. I just told you seven hundred and forty-five things that I lack. Do you see how civilized I am? How sincere? In a word, I would never leave you.”

Meng Hao didn’t say anything. He suddenly lifted his hand and summoned a Flame Dragon, which slammed into the hat. This time, a miserable cry rang out, only to be quickly replaced by endless chatter. The hat was undamaged. As Meng Hao stared at it, veins popped out on his forehead. He had always thought of himself as good-tempered, but as of now his temper was exploding. He jumped up and down a few more times on the hat, trampling it.

But… a few moments later he stopped. Continuing to gush words, the hat returned to Meng Hao’s head. This time, however, it changed colors. Now it was green, and its appearance was a bit more exaggerated than before 1.

Meng Hao’s face turned dark.

“Look, child, don’t struggle. I’m a good person. I’m trying to help you. You’re on the path of wickedness, but I’m willing to use my own power to help you. Child, perhaps you are unaware of how many young people take a wrong step in life, and then regret it for an eternity. I’ll help you cast off the bitterness. I’ll help you free yourself from that damned bird. I failed in my last life, and the life before that, and the life before that, too. That damned, despicable bird is the only bird I’ve never converted!” The hat seemed to be grinding its teeth now. “In this life, I will convert it!”

“Who is this bird you keep talking about?!” said Meng Hao, his face grim. A strange feeling had risen up inside of him. This hat couldn’t be killed and couldn’t be thrown away. It really was extremely annoying.

“You don’t know?” asked the hat, suddenly flying off of Meng Hao’s head. It’s shape suddenly rippled back into the meat jelly. The archaic face appeared, and it looked disbelieving as it gazed at Meng Hao. “Heavens, you really don’t know who that damned, mass-murdering, shameless….” The meat jelly began to quiver as it let off streams of curses. Meng Hao let out a long sigh and looked up into the air. After the time it takes an incense stick to burn, he finally looked back at the meat jelly.

The meat jelly was finally concluding its description: “…should be thrown into a cesspool, damned bird? You really don’t know who it is?”

Meng Hao glared at the meat jelly for a long moment before slowly saying, “I don’t know.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามเขาดูผ่านยา หมวกเนื้อวุ้นบนหัวของเขาเริ่มพูดคุย "เฮ้ ที่ไม่ฝากปิดตอนนี้ไหม ขวา ลองดำเนินต่อเรื่องจากเมื่อวาน คุณไม่สามารถทำ มันเป็นศีลธรรม คุณไม่สามารถเพียงแค่โยนฉันลงไป ที่เป็นมากเกินไปเกินไปเฮา เมงไม่ตอบสนอง เนื้อเจลลี่ไม่หยุดพูดเลย ดูเหมือนจะพูดในเรื่องเดียวสำหรับทั้งวัน มันจะเป็นสิ่งหนึ่งที่ถ้ามันไม่ได้ทำซ้ำตัวเอง แต่มันได้ และไม่เคยดูเหมือนจะ ได้รับเบื่อ อย่างใดอย่างหนึ่ง"อะไรจะเกิดขึ้นถ้าคุณตีเป็นเด็กน้อย...""ก็ยังดีสำหรับหญ้าและพืช...""ปลาน้อยและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ จะไม่รู้เรื่องทั้งหมด..."มันรู้สึกเหมือน buzz ในหูเมงเฮา เขาพยายามไม่สนใจมัน แต่ของหมวกวุ้นเนื้อเสียงที่ดูเหมือนจะ สามารถเติบโตเท่าใด ในที่สุด มันตะโกน เสียงดังว่า มันลอยผ่านโล่หมอกฟ้าผ่าไปข้างนอก เมื่อได้ยินเสียง กองทัพเซียวสมาชิกทั้งหมดแลกเปลี่ยนหน้าปัดรวม"ปิดอัพ!!" ฟันของเขา เมงเฮาคว้าหมวก และโยนมันลงบนพื้นดิน"Eee ฉันยังไม่เสร็จ ที่ไม่ฝากปิดไหม โอ้ ดี ผมขอเปลี่ยนหัวข้อ คุณไม่สามารถทำ มันเป็นศีลธรรม..." เมงเฮายกศีรษะของเขาขึ้นสู่ท้องฟ้า นิพจน์ของเขาน่าเกลียดมาก หลังจากครู่ เขายืนขึ้น และเริ่มที่จะบาทาสามัคคีบนหมวกThe old man’s pedantic face suddenly appeared. Even though Meng Hao was fiercely trampling it, it didn’t let out any miserable cries. Instead, it seemed to speak even more earnestly. “You can’t do that, it’s too cruel! It’s too immoral!”“What do you want?” said Meng Hao, taking a few steps back and clenching his jaw. “You escaped, why are you following me? Go away. Go!”“Eee? I’ve bonded you as my master. Bonding a master means bonding for life. I would never, ever be so immoral as to leave. I would never do something so lacking in principle, so lacking in….” Meng Hao slowly lifted his head up and stared blankly into the air. Enough time passed for two incense sticks to burn, and he finally looked back at the hat.“…so lacking in character. I just told you seven hundred and forty-five things that I lack. Do you see how civilized I am? How sincere? In a word, I would never leave you.”Meng Hao didn’t say anything. He suddenly lifted his hand and summoned a Flame Dragon, which slammed into the hat. This time, a miserable cry rang out, only to be quickly replaced by endless chatter. The hat was undamaged. As Meng Hao stared at it, veins popped out on his forehead. He had always thought of himself as good-tempered, but as of now his temper was exploding. He jumped up and down a few more times on the hat, trampling it.But… a few moments later he stopped. Continuing to gush words, the hat returned to Meng Hao’s head. This time, however, it changed colors. Now it was green, and its appearance was a bit more exaggerated than before 1.Meng Hao’s face turned dark.“Look, child, don’t struggle. I’m a good person. I’m trying to help you. You’re on the path of wickedness, but I’m willing to use my own power to help you. Child, perhaps you are unaware of how many young people take a wrong step in life, and then regret it for an eternity. I’ll help you cast off the bitterness. I’ll help you free yourself from that damned bird. I failed in my last life, and the life before that, and the life before that, too. That damned, despicable bird is the only bird I’ve never converted!” The hat seemed to be grinding its teeth now. “In this life, I will convert it!”“Who is this bird you keep talking about?!” said Meng Hao, his face grim. A strange feeling had risen up inside of him. This hat couldn’t be killed and couldn’t be thrown away. It really was extremely annoying.“You don’t know?” asked the hat, suddenly flying off of Meng Hao’s head. It’s shape suddenly rippled back into the meat jelly. The archaic face appeared, and it looked disbelieving as it gazed at Meng Hao. “Heavens, you really don’t know who that damned, mass-murdering, shameless….” The meat jelly began to quiver as it let off streams of curses. Meng Hao let out a long sigh and looked up into the air. After the time it takes an incense stick to burn, he finally looked back at the meat jelly.The meat jelly was finally concluding its description: “…should be thrown into a cesspool, damned bird? You really don’t know who it is?”Meng Hao glared at the meat jelly for a long moment before slowly saying, “I don’t know.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาดูยา , หมวกวุ้นเนื้อบนศีรษะของเขาก็เริ่มพูด " เฮ้ย เมื่อกี้ถึงไหนแล้วนะ ? มาต่อเรื่องจากเมื่อวาน คุณทำอย่างนั้นไม่ได้ มันเป็นสิ่งผิดศีลธรรม คุณไม่สามารถเพียงแค่โยนฉันลงบนพื้น นั่นมันมากเกินไป ! "เมิ่งเฮ่าไม่ได้ตอบสนอง เนื้อวุ้นไม่ได้เข้ามาคุยเลย ดูเหมือนจะพูดในวิชาเดียวทั้งวัน มันก็เป็นอีกเรื่องนึง ถ้ามันไม่ซ้ำ แต่มันไม่ได้ และไม่เคยเบื่อเลย" จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณตี . . . . . . . เด็กตัวเล็กๆ "" มันก็ไม่ดีสำหรับสนามหญ้าและพืช . . . . . . . "" ปลาน้อยและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆเป็นผู้บริสุทธิ์ . . . . . . . "มันรู้สึกเหมือนหึ่งอยู่ในหูของเมิ่งเฮ่า เขาพยายามที่จะไม่สนใจมัน แต่เสียงเนื้อวุ้นหมวกดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดมันก็ตะโกน เสียงมันดังจนมันลอยผ่านสายฟ้าหมอกโล่นอก เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงเสี่ยวเผ่าสมาชิกทุกคนสบตากัน ." หุบปาก ! ! ! ! " บดฟันของเขา เมิ่งฮ่าวคว้าหมวกและโยนมันลงบนพื้น" เอ๋ ? ฉันยังพูดไม่จบ เมื่อกี้ถึงไหนแล้ว ? โอ้ ดี งั้นฉันเปลี่ยนหัวข้อ คุณทำอย่างนั้นไม่ได้ มันผิดศีลธรรม . . . . . . . " เมิงเฮา ยกหัวเขาขึ้นสู่ท้องฟ้า สีหน้าของเขายิ่งน่าดูมากขึ้น หลังจากนั้นสักครู่ เขายืนขึ้นและเริ่มเหยียบย่ำลงบนหมวกหน้าอวดความรู้ของชายชราก็ปรากฏตัวขึ้น ถึงแม้เมิงเฮาอย่าดุเดือดเหยียบย่ำมัน มันไม่ได้ให้อะไรเศร้าร้องไห้ แต่มันดูเหมือนจะพูดได้มากขึ้นนะครับ " คุณทำแบบนั้นไม่ได้ มันโหดร้ายเกินไป มันผิดศีลธรรมด้วย "" คุณต้องการอะไร ? " บอกว่า เมิงเฮา ถ่ายไม่กี่ก้าวกลับและจับคางของเขา " คุณหนีตามฉันทำไม ? ไปให้พ้น ไป ! "" เอ๋ ? ผมถูกผูกมัดคุณเป็นเจ้านายของฉัน อาจารย์หมายความว่าพันธะพันธะสำหรับชีวิต ผมไม่เคยไร้ศีลธรรม เพื่อที่จะไป ผมจะไม่ทำอะไรที่ไร้หลักการ ดังนั้น ขาด . . . . . . . " เม้ง Hao ค่อยๆ ยกหัวขึ้นมาและจ้องมองอย่างว่างเปล่า ในอากาศ พอเวลาผ่านไปสองธูปไหม้ และในที่สุดเขาก็กลับมามองที่หมวก" . . . . . . . ไร้ตัวอักษร ผมเพิ่งบอกคุณไป เจ็ดร้อยสี่สิบห้า ว่าสิ่งที่ฉันขาด เห็นไหมว่า อารยะ ฉัน ? จริงใจแค่ไหน ? ในคำ ผมจะไม่มีวันทิ้งคุณ "เมิ่งเฮ่าไม่ได้พูดอะไรเลย จู่ๆ เขาก็ยกพระหัตถ์เรียกมังกรไฟ ซึ่งร่วงลงบนหมวก คราวนี้ร้องไห้ทุกข์ทรมานดังขึ้นเท่านั้นที่จะถูกแทนที่ได้อย่างรวดเร็ว โดยคุยไม่รู้จบ หมวกก็ไม่เสียหาย เป็นเมิ่งฮ่าวจ้องมองมัน เลือดโผล่ออกมาบนหน้าผากของเขา เขาคิดเสมอว่าตัวเองเป็นนิสัย แต่ตอนนี้อารมณ์ของเขาถูกระเบิด เขากระโดดขึ้นลงสองสามครั้งบนหมวก กระทืบมันแต่ . . . . . . . หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยุด ยังคงพรั่งพรูคำพูด หมวกกลับหัว เมิ่งฮ่าว เวลา นี้ อย่างไรก็ตาม มันเปลี่ยนสี ตอนนี้มันเป็นสีเขียว และลักษณะของมันเป็นบิตเพิ่มเติมที่พูดเกินจริงกว่า 1หน้าเมิ่งฮ่าวกลายเป็นมืด" ฟังนะ ลูก อย่าขัดขืน ฉันเป็นคนดี ฉันพยายามที่จะช่วยคุณ คุณกำลังอยู่บนเส้นทางของความชั่วร้าย แต่ฉันก็เต็มใจที่จะใช้พลังของตัวเองเพื่อช่วยคุณ เด็ก , บางทีคุณอาจจะไม่รู้ว่าหลายคนหนุ่มสาวก้าวพลาดในชีวิต แล้วก็เสียใจ ชั่วนิรันดร์ ผมจะช่วยให้คุณแสดงความขมขื่น ผมจะช่วยให้คุณฟรีตัวเองจากไอ้นก ฉันล้มเหลวในชีวิตสุดท้ายของฉันและชีวิตก่อนหน้านั้น และชีวิตก่อนหน้านั้นด้วย ไอ้นกที่น่ารังเกียจ เป็นนกตัวเดียวที่ผมไม่เคยแปลง ! " หมวกดูเหมือนจะคัฟฟันของมันแล้ว " ในชีวิตนี้ ผมจะเปลี่ยนมัน "" ใครคือ นกตัวนี้ คุณกำลังพูดเรื่องอะไร ? ! " กล่าวว่า เมิ่งฮ่าว ใบหน้าเคร่งขรึมของเขา ความรู้สึกแปลก ๆมีขึ้นในตัวของเค้า หมวกใบนี้จะไม่สามารถถูกฆ่าและไม่ถูกทิ้ง จริงๆ มันเป็นสิ่งน่ารำคาญ" คุณไม่รู้เหรอ ? " ถาม หมวกก็บินออกจากหัว เมิ่งฮ่าว รูปร่างมันก็เป็นระลอกคลื่นกลับเข้าไปในเนื้อวุ้น หน้าโบราณปรากฏ และมันดูไม่เชื่อมันจ้องมอง เมิ่งฮ่าว " สวรรค์ คุณไม่รู้หรอกว่าจริงๆไอ้ มวลฆาตกร หน้าด้าน . . . . . . . " เนื้อวุ้นก็เริ่มสั่นมันปล่อยกระแสของคำสาป เมิ่งเฮ่าถอนหายใจยาวและมองขึ้นไปในอากาศ หลังจากเวลาหนึ่งก้านธูปไหม้ ในที่สุดเขาก็กลับมามองที่เนื้อเจลลี่เนื้อเจลลี่ ก็สรุปรายละเอียดของ : " . . . . . . . ควรจะโยนเข้าไปในคอห่าน , นกเคราะห์ร้าย ? คุณไม่รู้ว่ามันเป็นใคร ? "เมิ่งเฮ่าถลึงตามองเยลลี่เนื้อเป็นเวลานาน ก่อนค่อยๆพูด " ฉันไม่ทราบ "