The meat jelly carefully began to c

The meat jelly carefully began to count again. “One, two, three… Haha! There are three! Three bullies. Excellent, excellent.” Excited once again, it beat its wings and flew around in a few more circles. Suddenly, a glow like lightning shot out from it toward Meng Hao.

Meng Hao didn’t evade. The lightning glow slammed into him, melding with his Spiritual Sense.

“This is my will of lightning,” said the meat jelly, which had already landed on the shoulder of the violet-robed man. “You can use it to change forms one time. Make sure to bring back some more bullies!” It looked at the violet-robed man with a friendly expression. “Hey. Hello. My name is Ultimate Vexation. What’s your name?”

The large, violet-robed man stared in shock. Not waiting for him to reply, Meng Hao quickly left the blood-colored mask. He could only imagine what would happen after the man responded. A sea of suffering awaited him….

Back in the Immortal’s Cave, Meng Hao sat there, a thoughtful expression on his face.

“The meat jelly can only count from one to three…. Very useful.” After a moment, he looked over at the old painter, who sat there with a dull expression on his face.

“Senior,” he said softly, “what village are you from? I can take you back home.”

The man looked scared. He hesitated for a moment, then said in a trembling voice, “But… my painting isn’t finished yet. Do you mind if I paint you?” His eyes shined with anticipation.

Meng Hao was shocked for a moment. Then his eyes narrowed, and he looked closely at the old man. No matter which way he looked at him, the man seemed mortal. After a while, Meng Hao nodded. “Thank you so much, sir,” he said, continuing to sit there on the crystal throne.

The old man took a deep breath, and then lifted the paintbrush, hand trembling. Looking at Meng Hao, he began to paint.

Time passed slowly. It took about four hours, during which time Meng Hao waited patiently. The man painted earnestly, and Meng Hao sat without moving.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วุ้นเนื้ออย่างรอบคอบเริ่มนับอีกครั้ง "หนึ่ง สอง สาม... ฮาฮา มีสาม สามผู้กลั่นแกล้ง "ดีเลิศ ยอดเยี่ยม ตื่นเต้นอีกครั้งหนึ่ง มันตีปีกของมัน และบินรอบในวงไม่กี่เพิ่มเติม ทันใดนั้น การเรืองแสงเช่นฟ้าผ่ายิงออกจากมันต่อเฮาเมงเมงเฮาไม่หลบเลี่ยง แสงฟ้าถาโถมเข้าในพระองค์ เหลียวหลังกับความรู้สึกจิตวิญญาณของเขา"นี่คือฉันจะสายฟ้า กล่าวว่า เจลลี่เนื้อ ซึ่งมีที่ดินอยู่บนไหล่ของชายจีวรสีม่วง "คุณสามารถใช้เพื่อเปลี่ยนรูปหนึ่งครั้ง ให้แน่ใจว่าจะนำกลับบาง bullies เพิ่มเติม" มันมองไปที่ชายจีวรสีม่วงกับนิพจน์ที่เป็นมิตร "เฮ้ สวัสดี ชื่อของฉันคือ ความเดือดร้อน ที่สุด อะไรคือชื่อของคุณคนใหญ่ จีวรสีม่วงจ้องในช็อต ไม่รอเขาตอบกลับ เมงเฮาอย่างรวดเร็วทิ้งหน้ากากสีเลือด เฉพาะเขาสามารถจินตนาการอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากที่ชายคนนั้นตอบ ทะเลแห่งความทุกข์ที่รอคอยเขา...กลับมาในถ้ำของอมตะ เมงเฮานั่ง นิพจน์ที่แท้ใบหน้า"เจลลี่เนื้อสามารถนับเฉพาะตั้งแต่หนึ่งถึงสาม... สาระประโยชน์" หลังจากครู่ เขามองไปที่จิตรกรเก่า ที่นั่งกับนิพจน์การหมองคล้ำบนใบหน้าของเขา"อาวุโส เขาพูดเบา ๆ "หมู่บ้านใดจะมาจาก สามารถพาคุณกลับบ้าน"คนดูกลัว ลังเลครู่ แล้วเขาว่า เสียง trembling, " แต่...ภาพวาดของฉันไม่สมบูรณ์ยัง คุณคิดว่า ผมสีคุณ" ตาของเขา shined กับความคาดหวังเฮา เมงตกใจครู่หนึ่ง แล้ว ตา narrowed และเขามองอย่างใกล้ชิดที่คนเก่า ไม่ว่าทางไหนเขามองไปที่เขา คนดูเหมือนมนุษย์ หลัง เฮาเมงเลยต้อง "ขอบคุณมาก ครับ เขากล่าวว่า การนั่งบนบัลลังก์คริสตัลต่อไปคนเก่าเอาลมหายใจลึก และจากนั้น ยกพู่กัน มือสั่น เขาเริ่มมองที่เฮาเมง สีเวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ ใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง ช่วงเมงเฮารออดทน คนวาดจริงจัง และเมงเฮานั่งโดยไม่ย้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วุ้นเนื้ออย่างระมัดระวังเริ่มนับใหม่อีกครั้ง "หนึ่งสองสาม ... ฮ่าฮ่า! มีสามเป็น! สามรังแก ที่ดีเยี่ยมที่ยอดเยี่ยม. "ตื่นเต้นอีกครั้งก็ตีปีกและบินไปรอบ ๆ ในวงการอีกไม่กี่ ทันใดนั้นเรืองแสงเช่นฟ้าผ่ายิงออกมาจากมันไปยังเม้งเฮา. เม้งเฮาหลบเลี่ยงไม่ได้ เรืองแสงฟ้าผ่ากระแทกเข้ากับเขาด้วยความรู้สึกผสมผสานจิตวิญญาณของเขา. "นี่เป็นความประสงค์ของเราจากฟ้าผ่า" กล่าวว่าเนื้อวุ้นซึ่งมีที่ดินอยู่บนไหล่ของชายคนหนึ่งในชุดเสื้อคลุมสีม่วงที่ "คุณสามารถใช้มันเพื่อเปลี่ยนรูปแบบครั้งเดียว ให้แน่ใจว่าจะนำกลับมาบางรังแกมากขึ้น! "มันมองไปที่ชายสีม่วงเสื้อคลุมที่มีการแสดงออกที่เป็นมิตร "เฮ้ สวัสดี. ชื่อของฉันคือสุดยอดรำคาญ เป็นคุณชื่ออะไร? " ขนาดใหญ่สีม่วงชายเสื้อคลุมจ้องในช็อต ไม่รอให้เขาตอบเม้งเฮาได้อย่างรวดเร็วออกจากหน้ากากสีเลือด เขาสามารถจินตนาการถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่ชายคนนั้นตอบ ทะเลของความทุกข์ทรมานที่รอคอยเขา ... . ย้อนกลับไปในถ้ำอมตะของเม้งเฮานั่งมีการแสดงออกที่รอบคอบบนใบหน้าของเขา. "วุ้นเนื้อสามารถนับจากไปสาม ... มีประโยชน์มาก. "หลังจากช่วงเวลาที่เขามองไปที่จิตรกรเก่าที่นั่งอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้าหมองคล้ำบนใบหน้าของเขา. " อาวุโส "เขาพูดเบา ๆ " สิ่งที่หมู่บ้านที่คุณมาจากไหน? ฉันจะพาคุณกลับบ้าน. " คนที่มองกลัว เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่าในการเสียงสั่น " แต่ ... ภาพวาดของฉันยังไม่เสร็จ คุณคิดว่าผมสีคุณ? "ดวงตาของเขาส่องด้วยความคาดหวัง. เม้งเฮาตกใจสักครู่ แล้วดวงตาของเขาลดลงและเขามองอย่างใกล้ชิดที่ชายชรา เรื่องวิธีการที่เขามองมาที่เขาคนที่ดูเหมือนจะตายในที่สุด หลังจากที่ในขณะเม้งเฮาพยักหน้า "ขอบคุณมากครับ" เขากล่าวอย่างต่อเนื่องที่จะนั่งบนบัลลังก์มีผลึก. ชายชราเอาลมหายใจลึก ๆ แล้วยกพู่กันสั่นมือ มองไปที่เม้งเฮาเขาเริ่มที่จะทาสี. เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ มันต้องใช้เวลาประมาณสี่ชั่วโมงในช่วงเวลาที่เม้งเฮารอคอยอย่างอดทน คนที่วาดอย่างจริงจังและเม้งเฮานั่งโดยไม่ต้องย้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เนื้อ เจลลี่ค่อยๆเริ่มนับอีกครั้ง " หนึ่ง สอง สาม . . . . . . . ฮ่า ฮ่า มี 3 สามอันธพาล เยี่ยม เยี่ยม ตื่นเต้น " อีกครั้ง มันตีของมันและบินรอบในอีกไม่กี่วงกลม อยู่ๆก็มีแสงเหมือนสายฟ้าที่ยิงออกมาจากมันต่อเมิ่งเฮ่าเมิ่งเฮ่าไม่ได้หลบเลี่ยง สายฟ้าเรืองแสงกระแทกใส่เขา ประกาศ กับความรู้สึก จิตวิญญาณของเขา" เรื่องนี้ผมจะผ่า " กล่าวว่าเนื้อวุ้นที่ได้ลงบนไหล่ของผู้ชายสีม่วง robed . " คุณสามารถใช้มันเพื่อเปลี่ยนรูปแบบหนึ่งครั้ง ให้แน่ใจว่าเอามาแกล้งอีกคืน " มันดูม่วง robed ชายด้วยสีหน้าที่เป็นมิตร " เฮ้ สวัสดี ชื่อของฉันคือสุดยอดความหงุดหงิด เธอชื่ออะไร ? "ขนาดใหญ่ , ม่วง robed ผู้ชายจ้องช็อก ไม่รอให้เขาตอบ เมิ่งฮ่าวอย่างรวดเร็วทิ้งหน้ากากสีเลือด เขาจะสามารถจินตนาการสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากเขาตอบ ทะเลแห่งทุกข์ที่รอคอยเขา . . . . . . .กลับไปในถ้ำของอมตะ เมิ่งฮ่าวนั่งนิ่ง สีหน้าครุ่นคิด บนใบหน้าของเขา" เนื้อวุ้นได้แต่นับหนึ่งถึงสาม . . . . . . . มีประโยชน์มาก . " หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็มองมาที่จิตรกรเก่า ใครนั่งด้วยสีหน้าหมองบนหน้าของเขา" อาวุโส " เขาพูดเบาๆ " หมู่บ้านอะไรจากคุณ ? ผมจะพาคุณกลับบ้าน "คนมองกลัว เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยเสียงอันสั่นเทา แต่ . . . . . . . ยังวาดไม่เสร็จ คุณใจถ้าฉันวาดเธอ " ตาของเขาส่องประกายด้วยความคาดหวังเมิ่งเฮ่าตกใจไปชั่วขณะ แล้วสายตาของเขาลดลงและเขาดูอย่างใกล้ชิดที่ชายชรา ไม่ว่าวิธีที่เขามองดูเขา เขาดูเหมือนมนุษย์ หลังจากนั้น เมิ่งฮ่าวพยักหน้า " ขอบคุณมากครับ " เขากล่าวว่า ยังคงนั่งอยู่บนบัลลังก์คริสตัล .ชายชราสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วยกพู่กัน มือสั่น ดูเมิงเฮา เขาเริ่มวาดภาพเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ มันใช้เวลาประมาณสี่ชั่วโมง ซึ่งในระหว่างนั้น เมิ่งฮ่าวรอคอยอย่างอดทน คนวาดเป็นเรื่องเป็นราว และเมิ่งฮ่าวนั่งอยู่โดยไม่ต้องย้าย