- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Curiosity: Indonesians are very cur
Curiosity: Indonesians are very curious people. In the first meeting they can ask very personal questions. They do not mean to be impolite or disrespect your privacy with asking these questions, this is the way how they try to be friendly with strangers.
Staring: in Indonesia, it is not considered impolite to stare. Sometimes when you are out in public, you will feel yourself the object of staring. Adults will point you out to their children; people will stop what they are doing to watch you, etc.! The fewer foreigners in the area, the more stares you are apt to receive.
Most expats deal with the staring by just ignoring it. There is really nothing you can do about it; no matter how uncomfortable you are, it will always happen!
Meeting agreements: when you plan something with Indonesian you should know that “tomorrow” (“besok”) doesn’t have exactly the same meaning than ours. If Indonesian says “Besok kita makan bersama” – it can mean “We eat together tomorrow” or “We eat together in 2 or 3 days” and etc. depends on the context. The same with “yesterday” (“kemarin”) it can mean “yesterday”, “the day before yesterday”,”one week ago” and etc.
“Elastic Hour” (“Jam karet””): if you agreed to meet at one time and your friend comes one hour later, smiling as nothing wrong – it’s nothing wrong in Indonesia. Punctuality is not so important in Indonesia. Don’t think that your friend doesn’t respect you because he is late. Don’t be offended, rather adopt. Indonesian time, which is really relaxing.
Respect showing: to show respect to parents, elder people, teachers and etc. younger people take their hand and touch their forehead (“salim”).
Politeness: smiling is very prevalent and is often used even when people don’t like something or they don’t agree.
Laughing: if you ask someone to do something, but he cannot do it, laughing could be a way to express his embarrassment. The Javanese society is based on the concept of “rukun”, that is to say the willing to make peace and harmony the main priority in social relationships. The main point on Javanese culture is the willing to avoid all kind of clashes, or conflicts. Then, the difficulty for Javanese people to say no could be due to the willing to avoid conflicts.
Answers: if people don’t understand something or doesn’t know something, they still will show that they understand and know, like they don’t want to embarrass the other person by making them repeat the question.
Showing the way: most of the time, as often in Asia, Indonesian people are not used to read map and usually it’s hard understand when they explain how to get to any place. Better to ask several different people how to get to the place, like Indonesians even if they don’t know they want to help and say things that they think they know.
Explaining directions: only in Yogyakarta if you want to go somewhere and asking Indonesians how to get there, they will explain everything not in “ turn left”, “turn right” way but saying the main direction: North (direction to Merapi), South (direction to Parangtritis), West (direction to Kulon Progo or sunset), East (direction to Prambanan/Solo or sunrise). So try to go from Kasongan (South) to UGM university (North) by Indonesian explanation: “From the gate of Kasongan, go to the North. You will pass 5 traffic lights. On the 6th traffic light go a little bit North and turn to East then turn to North side again. On 7th traffic light – turn East. You will pass 2 traffic lights, on 3rd traffic light – turn to North and will see UGM gate”. Do you think you will manage to reach the place? :).
Beeping all the time: in the roads you will hear many beeps. Don’t worry Indonesians do that often not because you did something wrong, but because they want to inform you that they are coming
Shaman: Indonesian goes to shaman instead of doctor (when they get sick) or police (when they got robbed). It’s happening especially in villages.
Fever cure: if Indonesians have fever they do “kerok” – scratch the back and front body with metal money. To wind get out from the body, they believe that wind makes them get fever.
Indonesians wakes up very early: like most of them are Muslim, first they go to pray ~ 4:00 am (morning praying) and after that – start their daily works. Not all of them like this, but in villages it’s most common.
Walking habits: usually Indonesians don’t walk; use the vehicles even if they need to go to shop that is 5min. walk by foot.
Coughing and sneezing: it is not common for traditional and less educated people in Indonesia to carry handkerchiefs or tissues, and often they do not understand how diseases are spread. Therefore it is not unusual to see people coughing or sneezing openly without attempting to cover their mouth or nose.
Spitting: this habit is particularly common during the fasting month. Some strict Muslims refuse to swallow their own saliva while fasting, and spit saliva onto the ground or in the street. Gargling and spitting is part of the ritual cleansing before Muslim prayers.
Smoking: the vast majority of Indonesian men smoke, excessively! There are many public spaces where you will inevitably have to breathe in cigarette smoke. A law that banned smoking in transportation terminals, malls, offices, hospitals, schools, and universities, places of worship, buses, trains and playgrounds has been in effect in Jakarta since 2006, but it is not entirely enforced. Most office buildings and public areas of malls are complying; however, there will still be a smoking section in most restaurants.
Long thumbnails: sometimes you will see an Indonesian man with one or two very long nails, usually the thumbnail. This is intended as an indication of his status as a non-manual laborer or worker.
Wetness: a traditional Indonesian bathroom contains a trough of clean water, from which water is scooped up in a plastic dipper (“gayung”) and poured over the body while standing on the floor of the bathroom. After soaping up all over, more dippers full of water are splashed over oneself to rinse off. This same practice is utilized when going to the toilet, resulting in very wet toilet seats!
Staring: in Indonesia, it is not considered impolite to stare. Sometimes when you are out in public, you will feel yourself the object of staring. Adults will point you out to their children; people will stop what they are doing to watch you, etc.! The fewer foreigners in the area, the more stares you are apt to receive.
Most expats deal with the staring by just ignoring it. There is really nothing you can do about it; no matter how uncomfortable you are, it will always happen!
Meeting agreements: when you plan something with Indonesian you should know that “tomorrow” (“besok”) doesn’t have exactly the same meaning than ours. If Indonesian says “Besok kita makan bersama” – it can mean “We eat together tomorrow” or “We eat together in 2 or 3 days” and etc. depends on the context. The same with “yesterday” (“kemarin”) it can mean “yesterday”, “the day before yesterday”,”one week ago” and etc.
“Elastic Hour” (“Jam karet””): if you agreed to meet at one time and your friend comes one hour later, smiling as nothing wrong – it’s nothing wrong in Indonesia. Punctuality is not so important in Indonesia. Don’t think that your friend doesn’t respect you because he is late. Don’t be offended, rather adopt. Indonesian time, which is really relaxing.
Respect showing: to show respect to parents, elder people, teachers and etc. younger people take their hand and touch their forehead (“salim”).
Politeness: smiling is very prevalent and is often used even when people don’t like something or they don’t agree.
Laughing: if you ask someone to do something, but he cannot do it, laughing could be a way to express his embarrassment. The Javanese society is based on the concept of “rukun”, that is to say the willing to make peace and harmony the main priority in social relationships. The main point on Javanese culture is the willing to avoid all kind of clashes, or conflicts. Then, the difficulty for Javanese people to say no could be due to the willing to avoid conflicts.
Answers: if people don’t understand something or doesn’t know something, they still will show that they understand and know, like they don’t want to embarrass the other person by making them repeat the question.
Showing the way: most of the time, as often in Asia, Indonesian people are not used to read map and usually it’s hard understand when they explain how to get to any place. Better to ask several different people how to get to the place, like Indonesians even if they don’t know they want to help and say things that they think they know.
Explaining directions: only in Yogyakarta if you want to go somewhere and asking Indonesians how to get there, they will explain everything not in “ turn left”, “turn right” way but saying the main direction: North (direction to Merapi), South (direction to Parangtritis), West (direction to Kulon Progo or sunset), East (direction to Prambanan/Solo or sunrise). So try to go from Kasongan (South) to UGM university (North) by Indonesian explanation: “From the gate of Kasongan, go to the North. You will pass 5 traffic lights. On the 6th traffic light go a little bit North and turn to East then turn to North side again. On 7th traffic light – turn East. You will pass 2 traffic lights, on 3rd traffic light – turn to North and will see UGM gate”. Do you think you will manage to reach the place? :).
Beeping all the time: in the roads you will hear many beeps. Don’t worry Indonesians do that often not because you did something wrong, but because they want to inform you that they are coming
Shaman: Indonesian goes to shaman instead of doctor (when they get sick) or police (when they got robbed). It’s happening especially in villages.
Fever cure: if Indonesians have fever they do “kerok” – scratch the back and front body with metal money. To wind get out from the body, they believe that wind makes them get fever.
Indonesians wakes up very early: like most of them are Muslim, first they go to pray ~ 4:00 am (morning praying) and after that – start their daily works. Not all of them like this, but in villages it’s most common.
Walking habits: usually Indonesians don’t walk; use the vehicles even if they need to go to shop that is 5min. walk by foot.
Coughing and sneezing: it is not common for traditional and less educated people in Indonesia to carry handkerchiefs or tissues, and often they do not understand how diseases are spread. Therefore it is not unusual to see people coughing or sneezing openly without attempting to cover their mouth or nose.
Spitting: this habit is particularly common during the fasting month. Some strict Muslims refuse to swallow their own saliva while fasting, and spit saliva onto the ground or in the street. Gargling and spitting is part of the ritual cleansing before Muslim prayers.
Smoking: the vast majority of Indonesian men smoke, excessively! There are many public spaces where you will inevitably have to breathe in cigarette smoke. A law that banned smoking in transportation terminals, malls, offices, hospitals, schools, and universities, places of worship, buses, trains and playgrounds has been in effect in Jakarta since 2006, but it is not entirely enforced. Most office buildings and public areas of malls are complying; however, there will still be a smoking section in most restaurants.
Long thumbnails: sometimes you will see an Indonesian man with one or two very long nails, usually the thumbnail. This is intended as an indication of his status as a non-manual laborer or worker.
Wetness: a traditional Indonesian bathroom contains a trough of clean water, from which water is scooped up in a plastic dipper (“gayung”) and poured over the body while standing on the floor of the bathroom. After soaping up all over, more dippers full of water are splashed over oneself to rinse off. This same practice is utilized when going to the toilet, resulting in very wet toilet seats!
0/5000
อยากรู้: ชาวมีคนอยากรู้อยากเห็นมาก ในการประชุมครั้งแรก จะสามารถถามคำถามส่วนตัวมาก พวกเขาไม่ได้หมายถึง impolite หรือ disrespect ส่วนบุคคลของคุณ ด้วยการถามคำถามเหล่านี้ นี้เป็นวิธีทางที่พวกเขาพยายามที่จะเป็นมิตรกับคนแปลกหน้าคู่: อินโดนีเซีย ไม่ว่า impolite มอง บางครั้งเมื่อคุณออกในที่สาธารณะ คุณจะรู้สึกว่าตัวเองของคู่กัน ผู้ใหญ่จะชี้ให้คุณเห็นให้ลูก คนที่จะหยุดสิ่งที่พวกเขาทำดู ฯลฯ น้อยกว่าชาวต่างชาติในพื้นที่ stares มากกว่าที่จะฉลาดได้รับการชาวต่างชาติส่วนใหญ่จัดการกับการจ้องมองโดยเพียงละเว้น จริง ๆ มีอะไรที่คุณสามารถทำได้ ไม่อึดอัดอย่างไรคุณอยู่ มันจะเกิดขึ้นเสมอประชุมข้อตกลง: เมื่อคุณวางแผนอะไรกับอินโดนีเซีย ที่คุณควรทราบว่า "วันพรุ่งนี้" ("besok") ไม่ได้ตรงความหมายเดียวกันกว่าเรา ถ้าอินโดนีเซียกล่าวว่า "Besok คิตะ bersama makan" – มันอาจหมายถึง "เรากินกันวันพรุ่งนี้" หรือ "เรากินกันในวันที่ 2 หรือ 3" และฯลฯ ขึ้นอยู่กับบริบท เดียวกันกับ "เมื่อวาน" ("kemarin") สามารถหมายความว่า "เมื่อวาน" "วานซืน" "หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา" และอื่น ๆ"ชั่วโมงยืดหยุ่น" ("แยม karet" "): ถ้าคุณตกลงที่จะตอบสนองในครั้งเดียว และเพื่อนมาหนึ่งชั่วโมงต่อมา ยิ้มเป็นอะไรผิด – ก็ไม่มีอะไรผิดในอินโดนีเซีย Punctuality ไม่สำคัญในอินโดนีเซีย ไม่คิดว่า เพื่อนไม่เคารพคุณ เพราะเขามาสาย ไม่ถือ แทนที่จะ นำมาใช้ อินโดนีเซียเวลา ซึ่งเป็นการพักผ่อนจริง ๆRespect showing: to show respect to parents, elder people, teachers and etc. younger people take their hand and touch their forehead (“salim”).Politeness: smiling is very prevalent and is often used even when people don’t like something or they don’t agree.Laughing: if you ask someone to do something, but he cannot do it, laughing could be a way to express his embarrassment. The Javanese society is based on the concept of “rukun”, that is to say the willing to make peace and harmony the main priority in social relationships. The main point on Javanese culture is the willing to avoid all kind of clashes, or conflicts. Then, the difficulty for Javanese people to say no could be due to the willing to avoid conflicts.Answers: if people don’t understand something or doesn’t know something, they still will show that they understand and know, like they don’t want to embarrass the other person by making them repeat the question.Showing the way: most of the time, as often in Asia, Indonesian people are not used to read map and usually it’s hard understand when they explain how to get to any place. Better to ask several different people how to get to the place, like Indonesians even if they don’t know they want to help and say things that they think they know.Explaining directions: only in Yogyakarta if you want to go somewhere and asking Indonesians how to get there, they will explain everything not in “ turn left”, “turn right” way but saying the main direction: North (direction to Merapi), South (direction to Parangtritis), West (direction to Kulon Progo or sunset), East (direction to Prambanan/Solo or sunrise). So try to go from Kasongan (South) to UGM university (North) by Indonesian explanation: “From the gate of Kasongan, go to the North. You will pass 5 traffic lights. On the 6th traffic light go a little bit North and turn to East then turn to North side again. On 7th traffic light – turn East. You will pass 2 traffic lights, on 3rd traffic light – turn to North and will see UGM gate”. Do you think you will manage to reach the place? :).Beeping all the time: in the roads you will hear many beeps. Don’t worry Indonesians do that often not because you did something wrong, but because they want to inform you that they are coming
Shaman: Indonesian goes to shaman instead of doctor (when they get sick) or police (when they got robbed). It’s happening especially in villages.
Fever cure: if Indonesians have fever they do “kerok” – scratch the back and front body with metal money. To wind get out from the body, they believe that wind makes them get fever.
Indonesians wakes up very early: like most of them are Muslim, first they go to pray ~ 4:00 am (morning praying) and after that – start their daily works. Not all of them like this, but in villages it’s most common.
Walking habits: usually Indonesians don’t walk; use the vehicles even if they need to go to shop that is 5min. walk by foot.
Coughing and sneezing: it is not common for traditional and less educated people in Indonesia to carry handkerchiefs or tissues, and often they do not understand how diseases are spread. Therefore it is not unusual to see people coughing or sneezing openly without attempting to cover their mouth or nose.
Spitting: this habit is particularly common during the fasting month. Some strict Muslims refuse to swallow their own saliva while fasting, and spit saliva onto the ground or in the street. Gargling and spitting is part of the ritual cleansing before Muslim prayers.
Smoking: the vast majority of Indonesian men smoke, excessively! There are many public spaces where you will inevitably have to breathe in cigarette smoke. A law that banned smoking in transportation terminals, malls, offices, hospitals, schools, and universities, places of worship, buses, trains and playgrounds has been in effect in Jakarta since 2006, but it is not entirely enforced. Most office buildings and public areas of malls are complying; however, there will still be a smoking section in most restaurants.
Long thumbnails: sometimes you will see an Indonesian man with one or two very long nails, usually the thumbnail. This is intended as an indication of his status as a non-manual laborer or worker.
Wetness: a traditional Indonesian bathroom contains a trough of clean water, from which water is scooped up in a plastic dipper (“gayung”) and poured over the body while standing on the floor of the bathroom. After soaping up all over, more dippers full of water are splashed over oneself to rinse off. This same practice is utilized when going to the toilet, resulting in very wet toilet seats!
Shaman: Indonesian goes to shaman instead of doctor (when they get sick) or police (when they got robbed). It’s happening especially in villages.
Fever cure: if Indonesians have fever they do “kerok” – scratch the back and front body with metal money. To wind get out from the body, they believe that wind makes them get fever.
Indonesians wakes up very early: like most of them are Muslim, first they go to pray ~ 4:00 am (morning praying) and after that – start their daily works. Not all of them like this, but in villages it’s most common.
Walking habits: usually Indonesians don’t walk; use the vehicles even if they need to go to shop that is 5min. walk by foot.
Coughing and sneezing: it is not common for traditional and less educated people in Indonesia to carry handkerchiefs or tissues, and often they do not understand how diseases are spread. Therefore it is not unusual to see people coughing or sneezing openly without attempting to cover their mouth or nose.
Spitting: this habit is particularly common during the fasting month. Some strict Muslims refuse to swallow their own saliva while fasting, and spit saliva onto the ground or in the street. Gargling and spitting is part of the ritual cleansing before Muslim prayers.
Smoking: the vast majority of Indonesian men smoke, excessively! There are many public spaces where you will inevitably have to breathe in cigarette smoke. A law that banned smoking in transportation terminals, malls, offices, hospitals, schools, and universities, places of worship, buses, trains and playgrounds has been in effect in Jakarta since 2006, but it is not entirely enforced. Most office buildings and public areas of malls are complying; however, there will still be a smoking section in most restaurants.
Long thumbnails: sometimes you will see an Indonesian man with one or two very long nails, usually the thumbnail. This is intended as an indication of his status as a non-manual laborer or worker.
Wetness: a traditional Indonesian bathroom contains a trough of clean water, from which water is scooped up in a plastic dipper (“gayung”) and poured over the body while standing on the floor of the bathroom. After soaping up all over, more dippers full of water are splashed over oneself to rinse off. This same practice is utilized when going to the toilet, resulting in very wet toilet seats!
การแปล กรุณารอสักครู่..
อยากรู้อยากเห็น: อินโดนีเซียเป็นคนอยากรู้อยากเห็นมาก ในการประชุมครั้งแรกที่พวกเขาสามารถถามคำถามส่วนตัวมาก พวกเขาไม่ได้หมายความว่าจะไม่สุภาพหรือดูหมิ่นความเป็นส่วนตัวของคุณด้วยการถามคำถามเหล่านี้เป็นวิธีการที่พวกเขาพยายามที่จะเป็นมิตรกับคนแปลกหน้า.
จ้อง: ในประเทศอินโดนีเซียจะไม่ถือว่าไม่สุภาพที่จะจ้องมอง บางครั้งเมื่อคุณออกในที่สาธารณะคุณจะรู้สึกว่าตัวเองวัตถุของการจ้องมอง ผู้ใหญ่จะชี้ให้คุณออกไปเด็กของพวกเขา; คนที่จะหยุดสิ่งที่พวกเขากำลังทำเพื่อดูคุณและอื่น ๆ ! ชาวต่างชาติน้อยลงในพื้นที่ที่จ้องมากกว่าที่คุณมีแนวโน้มที่จะได้รับ.
ชาวต่างชาติส่วนใหญ่จัดการกับจ้องมองโดยเพียงแค่ไม่สนใจมัน มีจริงๆไม่มีอะไรที่คุณสามารถทำได้เกี่ยวกับมัน ไม่ว่าอึดอัดที่คุณมีมันก็จะเกิดขึ้น!
ข้อตกลงการประชุม: เมื่อคุณวางแผนอะไรกับอินโดนีเซียที่คุณควรรู้ว่า "วันพรุ่งนี้" ("besok") ไม่ได้ว่าความหมายเหมือนกันกว่าเรา ถ้าอินโดนีเซียกล่าวว่า "Besok kita Makan Bersama" - มันอาจหมายถึง "เรากินด้วยกันในวันพรุ่งนี้" หรือ "เรากินด้วยกันใน 2 หรือ 3 วัน" และอื่น ๆ ขึ้นอยู่กับบริบท เช่นเดียวกันกับ "เมื่อวานนี้" ("Kemarin") มันอาจจะหมายถึง "เมื่อวานนี้", "วันก่อนเมื่อวานนี้", "หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา" และอื่น ๆ
"ยืดหยุ่นชั่วโมง" ("แจม Karet" "): ถ้าคุณตกลงที่จะพบ ที่ครั้งหนึ่งและเพื่อนของคุณมาหนึ่งชั่วโมงต่อมายิ้มเป็นอะไรที่ไม่ถูกต้อง - มันไม่มีอะไรผิดปกติในอินโดนีเซีย ตรงต่อเวลาไม่ได้ให้ความสำคัญในอินโดนีเซีย อย่าคิดว่าเพื่อนของคุณไม่เคารพคุณเพราะเขาจะสาย อย่าโกรธเคืองค่อนข้างนำมาใช้ เวลาที่อินโดนีเซียซึ่งเป็นจริงที่ผ่อนคลาย.
เคารพการแสดงที่จะแสดงความเคารพต่อพ่อแม่ผู้สูงอายุครูและอื่น ๆ คนหนุ่มสาวใช้มือของพวกเขาและสัมผัสหน้าผาก ("สลิ่ม").
สุภาพ: ยิ้มเป็นที่แพร่หลายมากและมักจะใช้งานได้ เมื่อมีคนไม่ชอบบางสิ่งบางอย่างหรือพวกเขาไม่เห็นด้วย.
หัวเราะ: ถ้าคุณถามคนที่จะทำบางสิ่งบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถทำมันหัวเราะอาจจะเป็นวิธีการแสดงความลำบากใจของเขา สังคมชวาเป็นไปตามแนวคิดของ "Rukun" คือการบอกว่ายินดีที่จะให้ความสงบและความสามัคคีมีความสำคัญหลักในความสัมพันธ์ทางสังคม จุดหลักที่เกี่ยวกับวัฒนธรรมชวาเป็นความเต็มใจที่จะหลีกเลี่ยงการปะทะกันของชนิดหรือความขัดแย้งทั้งหมด จากนั้นความยากลำบากสำหรับคนชวาจะบอกว่าไม่มีอาจจะเป็นเพราะความตั้งใจที่จะหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง.
คำตอบ: ถ้าคนไม่เข้าใจอะไรบางอย่างหรือไม่ทราบว่าสิ่งที่พวกเขาจะยังคงแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเข้าใจและรู้ว่าชอบพวกเขาสวม ' ต้องการที่จะทำให้เกิดปัญหาคนอื่น ๆ โดยทำให้พวกเขาทำซ้ำคำถาม.
แสดงวิธีการ: ใช้เวลาส่วนใหญ่ในขณะที่มักจะอยู่ในเอเชียชาวอินโดนีเซียที่ไม่ได้ใช้ในการอ่านแผนที่และมักจะยากที่เข้าใจเมื่อพวกเขาอธิบายวิธีการที่จะได้รับไปยังสถานที่ใด ๆ . ดีกว่าที่จะถามคนที่แตกต่างกันหลายวิธีที่จะได้รับไปยังสถานที่เช่นอินโดนีเซียแม้ว่าพวกเขาจะไม่ทราบว่าพวกเขาต้องการที่จะช่วยและบอกว่าสิ่งที่พวกเขาคิดว่าพวกเขารู้ว่า.
อธิบายเส้นทาง: เฉพาะในยอกยาการ์ถ้าคุณต้องการไปที่ไหนสักแห่งและขอให้อินโดนีเซีย วิธีการที่จะได้มีพวกเขาจะอธิบายทุกอย่างไม่ได้อยู่ใน "เลี้ยวซ้าย", "เลี้ยวขวา" ทาง แต่บอกทิศทางหลัก: เหนือ (ทิศทางที่จะ Merapi) ใต้ (ทิศทางที่จะ Parangtritis) เวสต์ (ทิศทางที่จะ Kulon Progo หรือพระอาทิตย์ตก) ตะวันออก (ทิศทางที่จะ Prambanan / เดี่ยวหรือพระอาทิตย์ขึ้น) เพื่อพยายามที่จะไปจาก Kasongan (ภาคใต้) ที่มหาวิทยาลัย UGM (ภาคเหนือ) โดยคำอธิบายอินโดนีเซีย: "จากประตู Kasongan ไปที่ภาคเหนือ คุณจะผ่าน 5 สัญญาณไฟจราจร ในไฟจราจร 6 ไปนิด ๆ หน่อย ๆ เหนือและหันไปทางทิศตะวันออกแล้วเลี้ยวไปทางด้านทิศเหนืออีกครั้ง เมื่อวันที่ 7 สัญญาณไฟจราจร - เปิดตะวันออก คุณจะผ่าน 2 ไฟจราจรไฟจราจร 3 - หันไปทางทิศเหนือและจะเห็น UGM ประตู " คุณคิดว่าคุณจะจัดการไปถึงสถานที่หรือไม่ . :)
beeping ตลอดเวลาในถนนที่คุณจะได้ยินเสียงดังขึ้นจำนวนมาก ไม่ต้องกังวลอินโดนีเซียที่มักจะทำไม่ได้เพราะคุณทำอะไรผิด
แต่เพราะพวกเขาต้องการที่จะแจ้งให้ทราบว่าพวกเขาจะมาหมอผี: Indonesian ไปหมอผีแทนการแพทย์ (เมื่อพวกเขาได้รับการป่วย) หรือตำรวจ (เมื่อพวกเขาได้ปล้น) มันเกิดขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่บ้าน.
รักษาไข้ถ้าอินโดนีเซียมีอาการไข้ที่พวกเขาทำ "kerok" - รอยขีดข่วนด้านหลังและด้านหน้าของร่างกายที่มีเงินโลหะ ลมได้รับการออกจากร่างกายที่พวกเขาเชื่อว่าลมที่ทำให้พวกเขาได้รับไข้.
อินโดนีเซียตื่นขึ้นมามากในช่วงต้น: ชอบมากที่สุดของพวกเขาเป็นมุสลิมแรกที่พวกเขาจะไปอธิษฐาน ~ 04:00 (เช้าสวดมนต์) และหลังจากนั้น - เริ่มต้นของพวกเขา ผลงานในชีวิตประจำวัน ไม่ทั้งหมดของพวกเขาเช่นนี้ แต่ในหมู่บ้านก็พบมากที่สุด.
นิสัยเดิน: อินโดนีเซียมักจะไม่เดิน; ใช้ยานพาหนะแม้ว่าพวกเขาจะต้องไปที่ร้านค้าที่เป็น 5 นาที เดินเท้า.
ไอและจาม: มันไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนแบบดั้งเดิมและการศึกษาน้อยในอินโดนีเซียที่จะดำเนินการผ้าเช็ดหน้าหรือกระดาษทิชชูและบ่อยครั้งที่พวกเขาไม่เข้าใจว่าโรคมีการแพร่กระจาย ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะเห็นคนไอหรือจามอย่างเปิดเผยโดยไม่ต้องพยายามที่จะครอบคลุมปากหรือจมูกของพวกเขา.
แชะ: นิสัยนี้เป็นเรื่องปกติโดยเฉพาะในช่วงเดือนถือศีลอด บางคนมุสลิมที่เคร่งครัดปฏิเสธที่จะกลืนน้ำลายตัวเองในขณะอดอาหารและคายน้ำลายลงบนพื้นดินหรือในถนน gargling และคายเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมการทำความสะอาดก่อนที่จะสวดมนต์ของชาวมุสลิม.
การสูบบุหรี่: ส่วนใหญ่ของคนอินโดนีเซียสูบบุหรี่มากเกินไป! มีพื้นที่สาธารณะจำนวนมากที่คุณย่อมจะต้องหายใจในควันบุหรี่มี กฎหมายห้ามสูบบุหรี่ในอาคารการขนส่ง, ห้างสรรพสินค้า, สำนักงาน, โรงพยาบาล, โรงเรียน, มหาวิทยาลัยและสถานที่สักการะรถเมล์รถไฟและสนามเด็กเล่นที่มีผลบังคับใช้ในจาการ์ตาตั้งแต่ปี 2006 แต่ก็ไม่ได้บังคับใช้ทั้งหมด ส่วนใหญ่อาคารสำนักงานและพื้นที่สาธารณะของห้างสรรพสินค้าที่จะปฏิบัติตาม; แต่จะยังคงมีส่วนที่สูบบุหรี่ในร้านอาหารส่วนใหญ่.
ภาพขนาดเล็กยาว: บางครั้งคุณจะเห็นคนอินโดนีเซียกับหนึ่งหรือสองเล็บยาวมากมักจะแสดงภาพย่อ นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นตัวบ่งบอกถึงสถานะของเขาเป็นคนงานที่ไม่แสวงหาด้วยตนเองหรือคนงาน.
ความชื้นแฉะ: ห้องน้ำแบบดั้งเดิมของอินโดนีเซียมีรางน้ำสะอาดจากการที่น้ำจะถูกอุ้มขึ้นมาในกระบวยพลาสติก ("gayung") และเทกว่า ร่างกายในขณะที่ยืนอยู่บนพื้นของห้องน้ำ หลังจาก soaping ขึ้นทั่วกระบวยอื่น ๆ ที่เต็มไปด้วยน้ำสาดมากกว่าตัวเองที่จะล้างออก การปฏิบัติเช่นเดียวกันนี้ถูกนำมาใช้เมื่อไปเข้าห้องน้ำที่มีผลในเปียกมากที่นั่งห้องน้ำ!
จ้อง: ในประเทศอินโดนีเซียจะไม่ถือว่าไม่สุภาพที่จะจ้องมอง บางครั้งเมื่อคุณออกในที่สาธารณะคุณจะรู้สึกว่าตัวเองวัตถุของการจ้องมอง ผู้ใหญ่จะชี้ให้คุณออกไปเด็กของพวกเขา; คนที่จะหยุดสิ่งที่พวกเขากำลังทำเพื่อดูคุณและอื่น ๆ ! ชาวต่างชาติน้อยลงในพื้นที่ที่จ้องมากกว่าที่คุณมีแนวโน้มที่จะได้รับ.
ชาวต่างชาติส่วนใหญ่จัดการกับจ้องมองโดยเพียงแค่ไม่สนใจมัน มีจริงๆไม่มีอะไรที่คุณสามารถทำได้เกี่ยวกับมัน ไม่ว่าอึดอัดที่คุณมีมันก็จะเกิดขึ้น!
ข้อตกลงการประชุม: เมื่อคุณวางแผนอะไรกับอินโดนีเซียที่คุณควรรู้ว่า "วันพรุ่งนี้" ("besok") ไม่ได้ว่าความหมายเหมือนกันกว่าเรา ถ้าอินโดนีเซียกล่าวว่า "Besok kita Makan Bersama" - มันอาจหมายถึง "เรากินด้วยกันในวันพรุ่งนี้" หรือ "เรากินด้วยกันใน 2 หรือ 3 วัน" และอื่น ๆ ขึ้นอยู่กับบริบท เช่นเดียวกันกับ "เมื่อวานนี้" ("Kemarin") มันอาจจะหมายถึง "เมื่อวานนี้", "วันก่อนเมื่อวานนี้", "หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา" และอื่น ๆ
"ยืดหยุ่นชั่วโมง" ("แจม Karet" "): ถ้าคุณตกลงที่จะพบ ที่ครั้งหนึ่งและเพื่อนของคุณมาหนึ่งชั่วโมงต่อมายิ้มเป็นอะไรที่ไม่ถูกต้อง - มันไม่มีอะไรผิดปกติในอินโดนีเซีย ตรงต่อเวลาไม่ได้ให้ความสำคัญในอินโดนีเซีย อย่าคิดว่าเพื่อนของคุณไม่เคารพคุณเพราะเขาจะสาย อย่าโกรธเคืองค่อนข้างนำมาใช้ เวลาที่อินโดนีเซียซึ่งเป็นจริงที่ผ่อนคลาย.
เคารพการแสดงที่จะแสดงความเคารพต่อพ่อแม่ผู้สูงอายุครูและอื่น ๆ คนหนุ่มสาวใช้มือของพวกเขาและสัมผัสหน้าผาก ("สลิ่ม").
สุภาพ: ยิ้มเป็นที่แพร่หลายมากและมักจะใช้งานได้ เมื่อมีคนไม่ชอบบางสิ่งบางอย่างหรือพวกเขาไม่เห็นด้วย.
หัวเราะ: ถ้าคุณถามคนที่จะทำบางสิ่งบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถทำมันหัวเราะอาจจะเป็นวิธีการแสดงความลำบากใจของเขา สังคมชวาเป็นไปตามแนวคิดของ "Rukun" คือการบอกว่ายินดีที่จะให้ความสงบและความสามัคคีมีความสำคัญหลักในความสัมพันธ์ทางสังคม จุดหลักที่เกี่ยวกับวัฒนธรรมชวาเป็นความเต็มใจที่จะหลีกเลี่ยงการปะทะกันของชนิดหรือความขัดแย้งทั้งหมด จากนั้นความยากลำบากสำหรับคนชวาจะบอกว่าไม่มีอาจจะเป็นเพราะความตั้งใจที่จะหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง.
คำตอบ: ถ้าคนไม่เข้าใจอะไรบางอย่างหรือไม่ทราบว่าสิ่งที่พวกเขาจะยังคงแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเข้าใจและรู้ว่าชอบพวกเขาสวม ' ต้องการที่จะทำให้เกิดปัญหาคนอื่น ๆ โดยทำให้พวกเขาทำซ้ำคำถาม.
แสดงวิธีการ: ใช้เวลาส่วนใหญ่ในขณะที่มักจะอยู่ในเอเชียชาวอินโดนีเซียที่ไม่ได้ใช้ในการอ่านแผนที่และมักจะยากที่เข้าใจเมื่อพวกเขาอธิบายวิธีการที่จะได้รับไปยังสถานที่ใด ๆ . ดีกว่าที่จะถามคนที่แตกต่างกันหลายวิธีที่จะได้รับไปยังสถานที่เช่นอินโดนีเซียแม้ว่าพวกเขาจะไม่ทราบว่าพวกเขาต้องการที่จะช่วยและบอกว่าสิ่งที่พวกเขาคิดว่าพวกเขารู้ว่า.
อธิบายเส้นทาง: เฉพาะในยอกยาการ์ถ้าคุณต้องการไปที่ไหนสักแห่งและขอให้อินโดนีเซีย วิธีการที่จะได้มีพวกเขาจะอธิบายทุกอย่างไม่ได้อยู่ใน "เลี้ยวซ้าย", "เลี้ยวขวา" ทาง แต่บอกทิศทางหลัก: เหนือ (ทิศทางที่จะ Merapi) ใต้ (ทิศทางที่จะ Parangtritis) เวสต์ (ทิศทางที่จะ Kulon Progo หรือพระอาทิตย์ตก) ตะวันออก (ทิศทางที่จะ Prambanan / เดี่ยวหรือพระอาทิตย์ขึ้น) เพื่อพยายามที่จะไปจาก Kasongan (ภาคใต้) ที่มหาวิทยาลัย UGM (ภาคเหนือ) โดยคำอธิบายอินโดนีเซีย: "จากประตู Kasongan ไปที่ภาคเหนือ คุณจะผ่าน 5 สัญญาณไฟจราจร ในไฟจราจร 6 ไปนิด ๆ หน่อย ๆ เหนือและหันไปทางทิศตะวันออกแล้วเลี้ยวไปทางด้านทิศเหนืออีกครั้ง เมื่อวันที่ 7 สัญญาณไฟจราจร - เปิดตะวันออก คุณจะผ่าน 2 ไฟจราจรไฟจราจร 3 - หันไปทางทิศเหนือและจะเห็น UGM ประตู " คุณคิดว่าคุณจะจัดการไปถึงสถานที่หรือไม่ . :)
beeping ตลอดเวลาในถนนที่คุณจะได้ยินเสียงดังขึ้นจำนวนมาก ไม่ต้องกังวลอินโดนีเซียที่มักจะทำไม่ได้เพราะคุณทำอะไรผิด
แต่เพราะพวกเขาต้องการที่จะแจ้งให้ทราบว่าพวกเขาจะมาหมอผี: Indonesian ไปหมอผีแทนการแพทย์ (เมื่อพวกเขาได้รับการป่วย) หรือตำรวจ (เมื่อพวกเขาได้ปล้น) มันเกิดขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่บ้าน.
รักษาไข้ถ้าอินโดนีเซียมีอาการไข้ที่พวกเขาทำ "kerok" - รอยขีดข่วนด้านหลังและด้านหน้าของร่างกายที่มีเงินโลหะ ลมได้รับการออกจากร่างกายที่พวกเขาเชื่อว่าลมที่ทำให้พวกเขาได้รับไข้.
อินโดนีเซียตื่นขึ้นมามากในช่วงต้น: ชอบมากที่สุดของพวกเขาเป็นมุสลิมแรกที่พวกเขาจะไปอธิษฐาน ~ 04:00 (เช้าสวดมนต์) และหลังจากนั้น - เริ่มต้นของพวกเขา ผลงานในชีวิตประจำวัน ไม่ทั้งหมดของพวกเขาเช่นนี้ แต่ในหมู่บ้านก็พบมากที่สุด.
นิสัยเดิน: อินโดนีเซียมักจะไม่เดิน; ใช้ยานพาหนะแม้ว่าพวกเขาจะต้องไปที่ร้านค้าที่เป็น 5 นาที เดินเท้า.
ไอและจาม: มันไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนแบบดั้งเดิมและการศึกษาน้อยในอินโดนีเซียที่จะดำเนินการผ้าเช็ดหน้าหรือกระดาษทิชชูและบ่อยครั้งที่พวกเขาไม่เข้าใจว่าโรคมีการแพร่กระจาย ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะเห็นคนไอหรือจามอย่างเปิดเผยโดยไม่ต้องพยายามที่จะครอบคลุมปากหรือจมูกของพวกเขา.
แชะ: นิสัยนี้เป็นเรื่องปกติโดยเฉพาะในช่วงเดือนถือศีลอด บางคนมุสลิมที่เคร่งครัดปฏิเสธที่จะกลืนน้ำลายตัวเองในขณะอดอาหารและคายน้ำลายลงบนพื้นดินหรือในถนน gargling และคายเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมการทำความสะอาดก่อนที่จะสวดมนต์ของชาวมุสลิม.
การสูบบุหรี่: ส่วนใหญ่ของคนอินโดนีเซียสูบบุหรี่มากเกินไป! มีพื้นที่สาธารณะจำนวนมากที่คุณย่อมจะต้องหายใจในควันบุหรี่มี กฎหมายห้ามสูบบุหรี่ในอาคารการขนส่ง, ห้างสรรพสินค้า, สำนักงาน, โรงพยาบาล, โรงเรียน, มหาวิทยาลัยและสถานที่สักการะรถเมล์รถไฟและสนามเด็กเล่นที่มีผลบังคับใช้ในจาการ์ตาตั้งแต่ปี 2006 แต่ก็ไม่ได้บังคับใช้ทั้งหมด ส่วนใหญ่อาคารสำนักงานและพื้นที่สาธารณะของห้างสรรพสินค้าที่จะปฏิบัติตาม; แต่จะยังคงมีส่วนที่สูบบุหรี่ในร้านอาหารส่วนใหญ่.
ภาพขนาดเล็กยาว: บางครั้งคุณจะเห็นคนอินโดนีเซียกับหนึ่งหรือสองเล็บยาวมากมักจะแสดงภาพย่อ นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นตัวบ่งบอกถึงสถานะของเขาเป็นคนงานที่ไม่แสวงหาด้วยตนเองหรือคนงาน.
ความชื้นแฉะ: ห้องน้ำแบบดั้งเดิมของอินโดนีเซียมีรางน้ำสะอาดจากการที่น้ำจะถูกอุ้มขึ้นมาในกระบวยพลาสติก ("gayung") และเทกว่า ร่างกายในขณะที่ยืนอยู่บนพื้นของห้องน้ำ หลังจาก soaping ขึ้นทั่วกระบวยอื่น ๆ ที่เต็มไปด้วยน้ำสาดมากกว่าตัวเองที่จะล้างออก การปฏิบัติเช่นเดียวกันนี้ถูกนำมาใช้เมื่อไปเข้าห้องน้ำที่มีผลในเปียกมากที่นั่งห้องน้ำ!
การแปล กรุณารอสักครู่..
อยากรู้อยากเห็น : อินโดนีเซียเป็นอยากรู้อยากเห็นมากคน ในการประชุมครั้งแรกที่พวกเขาสามารถถามคำถามส่วนบุคคลมาก พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะไม่สุภาพ หรือเคารพความเป็นส่วนตัวของคุณ ด้วยการถามคำถามเหล่านี้ นี่คือวิธีที่พวกเขาพยายามที่จะเป็นมิตรกับคนแปลกหน้า
จ้อง : ในอินโดนีเซีย ก็ไม่ถือว่าไม่สุภาพที่จะจ้องมอง บางครั้งเมื่อคุณกำลังออกในที่สาธารณะคุณจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นวัตถุของจ้อง ผู้ใหญ่จะจุดคุณไปที่เด็กของพวกเขา ผู้คนจะหยุดสิ่งที่พวกเขากำลังทำเพื่อดูคุณ ฯลฯ ชาวต่างชาติในพื้นที่น้อยลง ยิ่งจ้องมองคุณจะฉลาดที่จะได้รับ
ชาวต่างชาติส่วนใหญ่จัดการกับจ้องมองโดยทำเป็นไม่สนใจมัน จริงๆมีอะไรที่คุณสามารถทำอะไรเกี่ยวกับมัน ไม่ว่ามันจะอึดอัด คุณก็จะเกิดขึ้น
ข้อตกลงในการประชุมเมื่อคุณวางแผนอะไรกับภาษาไทยที่คุณควรทราบว่า " พรุ่งนี้ " ( " เบซก " ) ไม่ได้มีตรงเดียวกันความหมายดีกว่าเรา ถ้าภาษาไทยพูดว่า " เบซกคิตะมะกัน BERSAMA " ซึ่งหมายถึง " เรากินด้วยกันนะ " หรือ " เรากินร่วมกันใน 2 หรือ 3 วัน " และ ฯลฯ ขึ้นอยู่กับบริบท เหมือนกันกับ " เมื่อวาน " ( " เมื่อวาน " ) มันยังหมายถึง " เมื่อวาน "" เมื่อวานซืน " , " หนึ่งสัปดาห์ที่แล้ว " และฯลฯ
" ชั่วโมงยืดหยุ่น " ( " แยม karet " ) : ถ้าคุณเห็นด้วยที่จะพบกันในช่วงเวลาหนึ่งและเพื่อนมาอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ยิ้มเหมือนไม่มีอะไร - ไม่มีอะไรผิดปกติในอินโดนีเซีย ตรงต่อเวลาเป็นสำคัญในอินโดนีเซีย ไม่คิดว่าเพื่อนจะไม่เคารพคุณเพราะเขาเป็นสาย ไม่เคือง แต่อุปการะ ภาษาอังกฤษเวลาซึ่งจริง ๆ ผ่อนคลาย
เคารพการแสดง : แสดงความเคารพต่อพ่อแม่ ผู้สูงอายุ ครู ฯลฯ น้องคนถ่ายมือของเขาและสัมผัสหน้าผากของเขา ( " สลิ่ม " )
) : ยิ้มเป็นที่แพร่หลายมากและมักจะใช้เมื่อคนไม่ชอบอะไร หรือจะไม่เห็นด้วย
หัวเราะ : ถ้า คุณถามใครบางคนทำบางอย่าง แต่เขาก็ไม่สามารถทำมัน
จ้อง : ในอินโดนีเซีย ก็ไม่ถือว่าไม่สุภาพที่จะจ้องมอง บางครั้งเมื่อคุณกำลังออกในที่สาธารณะคุณจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นวัตถุของจ้อง ผู้ใหญ่จะจุดคุณไปที่เด็กของพวกเขา ผู้คนจะหยุดสิ่งที่พวกเขากำลังทำเพื่อดูคุณ ฯลฯ ชาวต่างชาติในพื้นที่น้อยลง ยิ่งจ้องมองคุณจะฉลาดที่จะได้รับ
ชาวต่างชาติส่วนใหญ่จัดการกับจ้องมองโดยทำเป็นไม่สนใจมัน จริงๆมีอะไรที่คุณสามารถทำอะไรเกี่ยวกับมัน ไม่ว่ามันจะอึดอัด คุณก็จะเกิดขึ้น
ข้อตกลงในการประชุมเมื่อคุณวางแผนอะไรกับภาษาไทยที่คุณควรทราบว่า " พรุ่งนี้ " ( " เบซก " ) ไม่ได้มีตรงเดียวกันความหมายดีกว่าเรา ถ้าภาษาไทยพูดว่า " เบซกคิตะมะกัน BERSAMA " ซึ่งหมายถึง " เรากินด้วยกันนะ " หรือ " เรากินร่วมกันใน 2 หรือ 3 วัน " และ ฯลฯ ขึ้นอยู่กับบริบท เหมือนกันกับ " เมื่อวาน " ( " เมื่อวาน " ) มันยังหมายถึง " เมื่อวาน "" เมื่อวานซืน " , " หนึ่งสัปดาห์ที่แล้ว " และฯลฯ
" ชั่วโมงยืดหยุ่น " ( " แยม karet " ) : ถ้าคุณเห็นด้วยที่จะพบกันในช่วงเวลาหนึ่งและเพื่อนมาอีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ยิ้มเหมือนไม่มีอะไร - ไม่มีอะไรผิดปกติในอินโดนีเซีย ตรงต่อเวลาเป็นสำคัญในอินโดนีเซีย ไม่คิดว่าเพื่อนจะไม่เคารพคุณเพราะเขาเป็นสาย ไม่เคือง แต่อุปการะ ภาษาอังกฤษเวลาซึ่งจริง ๆ ผ่อนคลาย
เคารพการแสดง : แสดงความเคารพต่อพ่อแม่ ผู้สูงอายุ ครู ฯลฯ น้องคนถ่ายมือของเขาและสัมผัสหน้าผากของเขา ( " สลิ่ม " )
) : ยิ้มเป็นที่แพร่หลายมากและมักจะใช้เมื่อคนไม่ชอบอะไร หรือจะไม่เห็นด้วย
หัวเราะ : ถ้า คุณถามใครบางคนทำบางอย่าง แต่เขาก็ไม่สามารถทำมัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Distribution
- ใส่แว่นป้องกันดวงตา
- Rest
- Discovered an error in computing a commi
- You know, right where Loy krathong Festi
- Have you ever heard of the country's loi
- Pain legs
- This increase in reportedsexual activity
- ไป
- Have you ever heard of the country's loi
- Follback
- เลี้ยง 1 ตัวที่บ้าน
- ความไม่เท่าเทียมกันทางสังคม
- ฉันชอบเกี่ยวกับคำศัพท์
- พรุ่งนีเป็นเทศการลอยกระทงที่เมืองไทย
- What are you doing? this Here.
- เลี้ยง 1 ตัวที่บ้าน
- My friends in class call
- I'm a showe
- strain
- พรุ่งนีเป็นเทศการลอยกระทงที่เมืองไทย
- Nowadays,Facebook is so popular today as
- most cities employ compaction-type truck
- แต่ข้าพเจ้าเชื่อว่า โรงเรียนที่ดีสามารถเ
