In the past, they had been friends

In the past, they had been friends in the same Sect. Later, they met in the Black Sieve Sect Blessed Land. Now here they were, meeting again in the outside world. All of these things things melded together deep in Meng Hao’s heart, as well as Xu Qing’s.

Her expression was cold, but her heart was filled with joy. Within her seemingly cold pupils could be seen a touch of warm light. No matter how his appearance had changed, the person in front of her was still her Junior Brother Meng Hao.

As soon as she had realized that Fang Mu was Meng Hao, her heart had begun to pound. There were so many things she wanted to tell him, but as soon as he looked at her, she felt like she didn’t have any words to speak.

The fact that he hadn’t left the Southern Domain, that he was a Furnace Lord of the Violet Fate Sect… this was enough. As soon as she saw the Cosmetic Cultivation Pill, she completely understood everything. She wasn’t sure when it had happened, but Meng Hao’s figure had at some point become deeply ingrained into her; he was now a part of her very heart, a part that would never leave her.

No matter how many years passed that tried to wash clean the memory, as long as she thought back, she could see that faint smile. The years could not wash it away, so it grew deeper, to the point where she didn’t need to think back. She just kept moving forward, because she knew that one day, the two of them… would meet again, and would walk together amidst the snow and wind.

Soon, moonlight caressed the branches of the willow trees, and the sky began to turn slightly violet. The mountain breeze lifted Xu Qing’s long, black hair to cover her face. The sight of it filled Meng Hao with warmth, and a slight smile.

The smile appeared on his face, but came from his heart.

It was faint, but like water, it was something her life could never do without.

“Go,” she said softly. “I want to watch you fade into the distance.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในอดีต พวกเขาได้รับเพื่อนในนิกายเดียวกัน ต่อมา พวกเขาพบในดินแดนความสุขของนิกายตะแกรงสีดำ ตอนนี้ ที่นี่พวกเขาได้ ประชุมอีกครั้งในโลกภายนอก ทุกสิ่งเหล่านี้สิ่งมั่ว ๆ กันลึกลงไปในเมงห้าวหัวใจ เป็น Xu Qingแสดงเป็นเย็น แต่หัวใจของเธอเต็มไป ด้วยความสุข ภายในของเธอ ดูเหมือนนักเรียนเย็นอาจจะเห็นของไฟ ไม่ว่าวิธีเปลี่ยนลักษณะที่ปรากฏของเขา คนหน้าของเธอยังคงมีเฮา เมงจูเนียร์พี่ชายของเธอทันทีที่เธอตระหนักว่าฝางหมู่เฮา เมง หัวใจของเธอก็เริ่มที่จะปอนด์ มีหลายสิ่งที่เธอต้องการบอกเขา แต่ทันทีที่เขามองเธอ เธอรู้สึกเหมือนเธอไม่มีคำพูดใด ๆความจริงที่ว่า เขาไม่เหลือโดเมนใต้ ที่เขาเป็นพระเจ้าเตาเป็นชะตาม่วงอ... กรรม นี้ก็เพียงพอ ทันทีที่เธอเห็นปลูกยาเครื่องสำอาง เธอเข้าใจทุกอย่าง เธอไม่แน่ใจว่าเมื่อมันได้เกิดขึ้น แต่รูปเมงเฮาได้ในบางจุดกลายเป็นลึกฝังแน่นลงในเธอ ตอนนี้เขาเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจของเธอมาก เป็นส่วนหนึ่งที่จะไม่ปล่อยเธอไม่ว่ากี่ปีผ่านไปที่พยายามล้างทำความสะอาดหน่วยความจำ ตราบใดที่เธอคิดกลับ เธอเห็นรอยยิ้มจาง ๆ ที่ ปีสามารถล้างทำความสะอาด เพื่อเติบโตลึก ไปยังจุดที่เธอไม่ต้องคิดกลับกัน เธอก็ยังคงก้าวไปข้างหน้า เพราะเธอรู้ว่าวันหนึ่ง สองของพวกเขา...จะพบกันอีก และจะเดินกันอยู่ท่ามกลางหิมะและลมเร็ว ๆ นี้ แสงจันทร์ลูบกิ่งก้านของต้นวิลโลว์ และท้องฟ้าเริ่มเปิดม่วงเล็กน้อย ลมภูเขายก Xu Qing ยาว ดำผมจะครอบคลุมใบหน้าของเธอ สายตาของมันห้าว Meng ที่เต็มไป ด้วยความอบอุ่น และรอยยิ้มเล็กน้อยรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา แต่มาจากหัวใจของเขามันเป็นจาง ๆ แต่เช่นน้ำ มันเป็นสิ่งที่ชีวิตของเธอไม่เคยไม่"ไป ขึ้น "ฉันต้องการคุณจางเป็นระยะทาง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในอดีตที่ผ่านมาพวกเขาได้รับเพื่อน ๆ ในนิกายเดียวกัน ต่อมาพวกเขาได้พบในดินแดนสีดำตะแกรงนิกายสาธุ ตอนนี้ที่นี่พวกเขาได้รับการประชุมอีกครั้งในโลกภายนอก ทุกสิ่งเหล่านี้สิ่งที่หลอมรวมเข้าด้วยกันลึกลงไปในหัวใจของเม้งเฮาเช่นเดียวกับเสี่ยวชิง. การแสดงออกของเธอคือเย็น แต่หัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความสุข ภายในนักเรียนเย็นดูเหมือนว่าเธออาจจะเห็นการสัมผัสของแสงที่อบอุ่น ไม่ว่ารูปร่างหน้าตาของเขามีการเปลี่ยนแปลงบุคคลที่อยู่ในด้านหน้าของเธอก็ยังคงเธอจูเนียร์บราเดอร์เม้งเฮา. ทันทีที่เธอได้ตระหนักว่าฝางหมู่เป็นเม้งเฮาหัวใจของเธอก็เริ่มที่จะปอนด์ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เธออยากจะบอกเขา แต่ทันทีที่เขามองมาที่เธอรู้สึกเหมือนเธอไม่ได้มีคำพูดใด ๆ ที่จะพูด. ความจริงที่ว่าเขาไม่ได้ออกจากโดเมนภาคใต้ว่าเขาเป็นเตาเผา ลอร์ดม่วงโชคชะตา ... นิกายนี้ก็เพียงพอแล้ว ทันทีที่เธอเห็นยาเพาะปลูกเครื่องสำอางเธอเข้าใจทุกอย่างสมบูรณ์ เธอก็ไม่แน่ใจว่าเมื่อมันเกิดขึ้น แต่รูปเม้งเฮาส์มีในบางจุดกลายเป็นฝังลึกเข้าไปในตัวเธอ; ตอนนี้เขาเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจของเธอเป็นส่วนหนึ่งที่จะไม่ปล่อยให้เธอ. ที่ไม่ว่ากี่ปีที่ผ่านมาที่พยายามที่จะล้างทำความสะอาดหน่วยความจำตราบใดที่เธอคิดว่ากลับไปเธอจะได้เห็นว่ารอยยิ้มจาง ๆ ปีที่ผ่านมาไม่สามารถล้างมันออกไปเพื่อที่จะเติบโตลึกไปยังจุดที่เธอไม่ต้องคิดกลับ เธอก็คงก้าวไปข้างหน้าเพราะเธอรู้ว่าวันหนึ่งทั้งสองของพวกเขา ... จะพบกันอีกครั้งและจะเดินไปด้วยกันท่ามกลางหิมะและลม. เร็ว ๆ นี้แสงจันทร์ลูบกิ่งก้านของต้นไม้วิลโลว์และท้องฟ้าเริ่มหันออกไปเล็กน้อย สีม่วง สายลมที่พัดผ่านภูเขายกยาว, ผมสีดำเสี่ยวชิงเพื่อให้ครอบคลุมใบหน้าของเธอ สายตาของมันเต็มไปเม้งเฮาด้วยความอบอุ่นและรอยยิ้มเล็กน้อย. รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา แต่มาจากหัวใจของเขา. มันเป็นลม แต่เหมือนน้ำมันเป็นสิ่งที่ชีวิตของเธอไม่สามารถทำได้โดยไม่ต้อง. "ไป" เธอพูดเบา ๆ "ผมอยากจะดูคุณจางหายไปในระยะทาง."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในอดีต มีเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน ต่อมา พวกเขาพบในตะแกรงสีดำนิกายศักดิ์สิทธิ์ที่ดิน ตอนนี้ที่นี่ก็พบกันอีกครั้งในโลกภายนอก ทุกสิ่งเหล่านี้สิ่งที่หลอมกันลึกๆในหัวใจของเมิ่งเฮ่า ตลอดจน Xu ชิง .สีหน้าเย็นชา แต่จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความดีใจ ในนักเรียนที่ดูเหมือนเย็นชาของเธอได้สัมผัสกับแสงอุ่นๆ ไม่ว่ารูปร่างหน้าตาของเขาก็เปลี่ยนไป คนที่อยู่ตรงหน้าของเธอยังเป็นรุ่นน้องพี่เมิ่งเฮ่าทันทีที่เธอได้ตระหนักว่าเขี้ยวหมู เมง หาว หัวใจเธอเริ่มเต้นแรง มีหลายสิ่งที่เธออยากจะบอกเขา แต่ทันทีที่เขาเห็นเธอ เธอรู้สึกเหมือนเธอไม่มีคำที่จะพูดความจริงที่ว่าเขาไม่ได้ปล่อยให้โดเมนภาคใต้ , เขาเตาพระของม่วงชะตากรรมพรรคนี้ . . . . . . ก็เพียงพอ ทันทีที่เธอเห็นยาเม็ดปลูกเครื่องสําอาง , เธอจะเข้าใจทุกอย่าง เธอไม่แน่ใจว่าเมื่อมันเกิดขึ้น แต่รูปร่างของเมิ่งฮ่าวมีบางจุดกลายเป็นที่ฝังแน่นในตัวเธอ เขาได้เป็นส่วนหนึ่งของจิตใจของเธอมาก ส่วนว่า จะไม่ทิ้งเธอไม่ว่ากี่ปีผ่านไป ที่พยายามจะล้างทำความสะอาดหน่วยความจำ ตราบใดที่เค้าคิดว่ากลับมา เธอจะเห็นว่า อ่อนยิ้ม ปีไม่อาจล้างมันออกไปเพื่อให้มันเติบโตขึ้น จนเธอไม่ต้องคิดกลับไป เธอยังคงเดินหน้าต่อ เพราะเธอรู้ว่า วันหนึ่ง พวกเขาสองคน . . . . . . . จะได้เจอกันอีก และจะเดินไปด้วยกันท่ามกลางหิมะและลมเร็ว ๆ นี้ แสงจันทร์ caressed กิ่งวิลโลว์ต้นไม้ ท้องฟ้าเริ่มเปิดเล็กน้อย ไวโอเล็ต ภูเขาลมยก Xu ชิงก็ยาว ผมสีดำปกปิดใบหน้าของเธอ สายตาของเมิ่งฮ่าวเต็มด้วยความอบอุ่น และยิ้มเล็กน้อยรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา แต่มาจากจิตใจของเขามันเป็นลม แต่เหมือนน้ำ มันเป็นสิ่งที่เธอไม่อาจทำได้โดยไม่ต้อง" ไป " เธอกล่าวเบาๆ " ผมต้องการเห็นคุณจางหายไปไกล .