但现在，即将面对……自认为心境强韧如钢的他，却是心神大乱，无所适从。

但现在，即将面对……自认为心境强韧如钢的他，却是心神大乱，无所适从。

“我没事，”云澈笑的很勉强，他攥紧双手，才现自己的掌心已全部是汗水：“我对云前辈神往已久，忽然要见到，有些……太激动了……让我先稍稍平静一会儿。”

“呃……真的会这么夸张吗？”云萧挠了挠额头，表示不太能理解。

云澈手掌按着胸口，连续几个呼吸后，长长的呼出一口气，神色总算平静了那么几分，他看着眼前的房门一小会儿，终于道：“云萧，我们进去吧。”

房门被推开，云萧在前，云澈在后，缓步走了进去，随之，房门被关上，侧对房门的那个硬木书桌前，一个一身青衣的身影从桌椅上缓缓的转过身来。

这是一个看上去五十岁左右的中年男子，面白无须，但那种白，却是常人都能一眼看出的病态苍白。作为一个强大玄者，他的身体，本应该保持的极为年轻，但从他的身上，却看到了沉重的老态，就连他的头，都至少掺杂着三成的白。

但这些，都全然无法遮掩他那种脱常人的凡气质，眉宇之间，更是显露着一种很轻很淡的温雅平和。他的脸上虽然划刻着苍老的痕迹，但五官依旧彰显着一种难以被遮掩的俊逸，任谁都不会怀疑，他年轻之时，必定是个难得一见的美男子。

“萧儿给爹请安……爹是在作画吗？”云萧看着书桌上的宣纸道。

云澈进入之后，目光就一瞬不瞬的看着青衣男子，青衣男子也打量着他，他没有直接回应云萧的话，而是微笑着点头：“萧儿，这便是你说的那位朋友？长相不凡，气质、气度更是非同寻常……不知如何称呼？”

云萧进来之后，没有马上见礼，面对他的问话，也愣是继续怔了好几息，总算他努力的平静起来，微微欠身，礼貌的道：“晚辈姓云，单名一个澈字，晚辈对妖皇城云家一直心存向往，所以第一次见云前辈，有些失态了，还望前辈见谅。”

“哦？你也姓云？”云轻鸿眉头舒开，微微而笑：“云……澈，呵呵，好名字，真是好名字，你的父母为你起这个名字，一定是希望你一生能无病无患，无忧无虑吧，呵呵……咳咳，咳咳咳咳……”

云轻鸿只是淡淡而笑，却紧接着剧烈的咳嗽起来。云萧连忙向前，焦急的道：“爹，你没事吧……今天的药喝过了没有？”

云轻鸿很快缓了过来，轻轻摆手，笑着道：“爹没事，该喝的药也当然都喝了，不然的话，你娘可饶不了我……哦？”

云轻鸿的神色忽然微微一变，一把抓住云萧的手：“你受伤了，怎么回事？”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ตอน นี้ จะเผชิญกับ...... ยากลำบากคิดเป็นเหล็ก เขาก็สับสน และ distraught และ disoriented "ฉันดี Yun Che หัวเราะถูกต่อต้าน เขากัดมือของเขา ตอนนี้ เองเหงื่อปาล์มทั้งหมด: " เมฆผู้สูงอายุหลงใหลในเสน่ห์ฉันนาน ก็เพื่อ...... ตื่นเต้นมาก...... ผมขอเริ่มต้น ด้วยเงียบสงบเล็กน้อยในขณะ ” "ดี...... คุณอย่างแท้จริงเป็นอย่างมากดังนั้น "เสี่ยวยุนขูดผาก ให้เข้าใจ ยุน Che ปาล์มกับหน้าอกของเขา หลังจากที่ต่อเนื่องกี่ลมหายใจ ลมหายใจยาว ดูจัดการสงบกี่นาที เขามองไปที่ประตูด้านหน้าในขณะ และกล่าว ว่า ในที่สุด "ชอว์ เราไป ” ประตูถูกผลักเปิด ก่อนเสี่ยวหยุน Che ยุด้านหลัง และเดินช้าลง และกับมัน ประตูถูก ปิด ประตูไม้เนื้อแข็งโต๊ะด้านข้าง รูปลูนจากเก้าอี้ค่อย ๆ เปิด เป็นคนวัยกลางคนที่ดูประมาณ 50 ปีเก่า ขาวพื้นผิว ไม่ แต่ ขาว แต่ก็ธรรมดาท่านสามารถดูแบบ sickly ซีด เป็นผู้ชายแข็งแรง ร่างกายของเขา นี้ควรให้เล็กมาก แต่จากร่างกายของเขา เพียงเพื่อดูเก่า แม้ศีรษะของเขา ผสมกับสีขาวอย่างน้อย 30% แต่ ไม่สามารถครอบคลุมทั้งหมดของเขาปิดปกติอารมณ์ คิ้ว แต่ยัง เปิดเผย Yaping ความเวิ่นเบามากเบามาก และ แกะสลักใบหน้าของเขา แต่ร่องรอยของเก่า แต่คุณสมบัติยังคงรอบที่ถูกปกคลุมมากหล่อ ไม่อาจสงสัย เมื่อเขา หนุ่มคืออโดนิสที่หายาก "พ่อเสี่ยว Er กรุณา...... พ่อทาสีมัน "ชอว์เมฆมองที่โต๊ะของเส้นกระดาษ หลังจากที่ยุน Che เข้าตาไม่กะพริบสำหรับการดูทันทีที่ผู้ชายในซิงยี่ งยี่คนมองไปที่เขา เขาไม่ตอบสนองกับ Yun Xiao โดยตรง แต่ยิ้ม และเลยต้อง: "เสี่ยว Er นี้เป็นเพื่อนของคุณ ลักษณะ อารมณ์ ความอดทนเป็นพิเศษ... ผมไม่ทราบวิธีการเรียกหรือไม่ ” ชอว์มา ทำไม่ได้ทันที Jianli ในหน้าของเขาตั้งคำถาม เล้งยังคงงุนงงสำหรับหลายบัตร หลังจากความพยายามของเขาจะสงบ เล็กน้อยโค้งคำนับสุภาพ: "จูเนียร์นามสกุล ชื่อคำใส น้องปีศาจเจียยุนจักรพรรดิได้ถูกต้อง เพื่อเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเมฆของรุ่นก่อน คำหยาบ กลุ่มผู้สูงอายุจะให้อภัยฉัน ” "โอ้ จริง ๆ คุณชื่อเมฆ "เมฆแสงแขวนเปิดง่ายคิ้ว ยิ้มเล็กน้อย: " เมฆ...... Che ฮา ฮา ชื่อดี ชื่อดี ให้ผู้ปกครองของคุณชื่อนี้ต้องหวังว่าคุณชีวิตที่ปราศจากโรค ปราศจากความเสี่ยง ห่วง ฮิฮิ...... ฮื้อ ฮื้อ ฮื้อ...... " เมฆไฟแขวนเพียงหัวเราะ ตาม ด้วยไอรุนแรง เสี่ยวหยุนอย่างรวดเร็วไปข้างหน้า กังวล: "พ่อ ท่านล่ะ...... ยาเสพติดวันนี้เมายัง ” ฮ่องกงเมฆเร็วช้า เบากว่า ค่อย ๆ โบก ยิ้ม และกล่าวว่า: "พ่อ OK เครื่องดื่มยัง ดื่ม มิฉะนั้น คุณแม่สามารถฆ่าฉัน...... โอ้ จริง ๆ ” แสงเมฆแขวนก็ดู เปลี่ยนแปลงเล็กน้อย คว้า Shaw มือ: "คุณบาดเจ็บ เกิดอะไรขึ้น ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ตอนนี้จะเผชิญกับ ...... ผมคิดว่าเขาใจยากเป็นเหล็ก แต่มันเป็นความสับสนวุ่นวายใจ, การสูญเสีย "ผมสบายดี" กล่าวว่าเจ๊หัวเราะมากอย่างไม่เต็มใจเขา clenched มือของเขาเท่านั้นที่จะหาปาล์มของเขาคือเหงื่อทั้งหมด: "ผมมีรุ่นก่อนเมฆหลงใหลยาวก็ต้องการที่จะเห็นบาง ...... ตื่นเต้นมาก ...... ให้ ฉันต้องการที่เงียบสงบเล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่. "" เอ่อ ...... จริงๆพูดเกินจริงหรือไม่ "กล่าวว่าเสี่ยวรอยขีดข่วนหน้าผากกล่าวว่าพวกเขาค่อนข้างเข้าใจ ยุนชอลปาล์มหัวใจของเธอหลังจากที่ลมหายใจติดต่อกันหลายหายใจออกหายใจยาวและในที่สุดก็มองให้สงบบิตและเขาก็จ้องมองที่ประตูในขณะที่น้อยและในที่สุดก็กล่าวว่า: "เสี่ยวหยุนให้เราไป . " ประตูถูกเปิดและอดีตเสี่ยวหยุนเหวินชลในการโพสต์ช้าเดินเข้ามาในตามประตูปิดด้านข้างของประตูด้านหน้าของโต๊ะไม้เนื้อแข็ง, โต๊ะและเก้าอี้จากตัวเลขในซิงยี่ที่ ต่อช้าๆหันไปรอบ ๆ นี่คือดูอายุประมาณห้าปีชายวัยกลางคนที่ไม่มีหน้าขาว แต่ชนิดของสีขาว แต่ก็เป็นคนธรรมดาสามารถดูได้อย่างรวดเร็วซีดผิดปกติ ในฐานะที่เป็นที่มีประสิทธิภาพลึกลับและร่างกายของเขานี้ควรจะเก็บไว้น้อยมาก แต่ร่างกายของเขา แต่เห็นรัฐเก่าหนักแม้ศีรษะของเขาผสมกับอย่างน้อยร้อยละสามสีขาว แต่เหล่านี้จะสมบูรณ์ออกคนธรรมดาที่เขาไม่สามารถซ่อนอารมณ์แวนคิ้วมันถูกเปิดเผยด้วยมากแสงและเบามากเหวิน Yaping ขณะที่การวางแผนใบหน้าของเขาแกะสลักร่องรอยเก่า แต่ยังคงมีการแสดงให้เห็นถึงชนิดของยากที่จะครอบคลุม Jolly ไม่มีใครสงสัยเลยว่าเมื่อเขาเป็นเด็กต้องได้รับการเป็นคนดีที่หายาก "เสี่ยวถามเด็กพ่อ ...... พ่อของเขาถูกวาดภาพมันได้หรือไม่" เมฆมองไปที่กระดาษเสี่ยวเต่า Xuan บนโต๊ะ หลังจากป้อนเมฆเจ๊ตาของเขาในช่วงเวลาที่ไม่กระพริบมองที่ชายคนนั้นซิงยี่, ซิงยี่คนยังมองเขาเขาก็ไม่ตอบสนองโดยตรงไปยังเมฆคำเสี่ยว แต่ยิ้มและพยักหน้า "เด็กเสี่ยวนี้เป็นสิ่งที่คุณกล่าวว่าเพื่อน ? ลักษณะพิเศษอารมณ์, แบริ่งผิดปกติมากขึ้น ...... ผมไม่ทราบว่าวิธีการเรียก? " หลังจากที่เสี่ยวเมฆมาไม่ได้ทันทีเจี้ยนหลี่ซักถามใบหน้าของเขายังแข็งยังคงตกใจอัตราดอกเบี้ยหลายและในที่สุดเขาก็พยายามที่จะสงบพวกเขา โค้งคำนับเล็กน้อยสุภาพกล่าวว่า :. "น้องเมฆนามสกุลชื่อคำเดียว Chol, รุ่นน้องของเมฆปีศาจราชวงศ์ได้รับความรู้สึกโหยจึงเป็นครั้งแรกที่จะได้เห็นก่อนหน้าเมฆบางตื่นตระหนก แต่ยังดูเก่ายกโทษให้ฉัน." "โอ้ ?? คุณชื่อเมฆ "แสงเมฆแขวนคิ้วเปิดรอยยิ้มเล็กน้อย" เมฆ ...... เจ๊โอ้ชื่อที่ดีชื่อดีจริงๆพ่อแม่ของคุณชื่อนี้ก็จะต้องมีชีวิตที่ปราศจากโรคที่คุณสามารถหวัง ไม่มีความทุกข์ทรมานไม่ห่วงฮะฮะ ...... คิคิคิคิคิคิ ...... " เมฆแขวนเพียงสัมผัสของแสงและเสียงหัวเราะ แต่ตามมาด้วยอาการไออย่างรุนแรง เสี่ยวหยุนได้อย่างรวดเร็วไปข้างหน้ากังวล: "พ่อ, คุณโอเค ...... วันนี้ดื่มยาไม่มี" แสงเมฆแขวนอยู่เหนือเร็ว ๆ นี้ช้าเบา ๆ โบกมือยิ้มและกล่าวว่า "พ่อสิทธิทั้งหมดเครื่องดื่ม ยาเสพติดยังเป็นของหลักสูตรเครื่องดื่มมิฉะนั้นคุณแม่ของคุณไม่สามารถยกโทษให้ฉัน ...... โอ้ "? เมฆแขวนแสงจู่ ๆ ก็มีลักษณะการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยคว้ามือของเสี่ยวหยุนนี้:" คุณเจ็บว่าเรื่องนี้ ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ตอนนี้ที่กำลังเผชิญหน้ากับ . . . . . . . . . . . . . . จิตใจที่แข็งแกร่งเหมือนเหล็กที่คิดว่าเขาเป็นจิตวิญญาณและความวุ่นวายและสับสน" ผมไม่เป็นไร " เมฆยิ้มให้ฮีชอลก็แทบจะคว้ามือเขาจนตอนนี้ฝ่ามือของเธอได้ทั้งหมดคือเหงื่อ : " ผมพูดกับรุ่นพี่ยุนนานไปก็จะได้เห็นบ้าง . . . . . . . . . . . . . . ตื่นเต้นมาก . . . . . . . . . . . . . . ขอสงบๆซักพัก . . . . . . ." เอ่อ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . จริงๆจะทำแบบนี้ " " " " " " " ? ? ? ? ? ? ? เมฆเสี่ยวเกาหน้าผากกล่าวว่าเข้าใจยากยุนซอลมือกดที่หน้าอกต่อเนื่องหลายหายใจยาวสูดลมหายใจของเธอก็เงียบลงแล้วมองหน้าประตูทางเขาสักพักก็กล่าวว่า " เมฆ " เข้าไปข้างในเถอะ " . . . . . .ประตูถูกเปิดดูในเมฆเมฆชอลก่อนหลังและเดินเข้าไปข้างในแล้วประตูจะปิดด้านข้างของประตูไม้เนื้อแข็งโต๊ะหนังสือที่เป็นชุดสีดำของรูปจากเก้าอี้หันไปอย่างช้าๆนี้เป็นหนึ่งในห้าสิบของชายวัยกลางคนที่ดูหน้าไม่ขาวแต่ขาวที่เป็นคนปกติจะสามารถบอกได้ทันทีว่าเป็นโรคซีด ในฐานะที่เป็นร่างกายของเขาแข็งแกร่งฮยอนผู้ที่ควรจะเก็บเป็นเด็กแต่ขึ้นจากร่างกายของเขาแต่เห็นสภาพหนักแม้แต่หัวของเขาก็เป็นสีขาวผสมกับสามอย่างน้อยแต่มันก็ไม่สามารถซ่อนมันจากด้านหลังระหว่างมนุษย์และอารมณ์มากขึ้นด้วยการเปิดเผยน้ำหนักเบาอ่อนมากเงียบสงบและสง่างาม แม้ว่าใบหน้าของเขาที่สลักร่องรอยของพายที่เก่าแต่ยังคงแสดงให้เห็นถึงใบหน้าที่ยากจะบดบังความสง่างามของทุกคนจะไม่สงสัยว่าเขาเป็นหนุ่มที่ต้องเป็นคนงามที่หายาก" " " " " " 萧儿สำหรับพ่อหรือไม่ . . . . . . . . . . . . . . พ่อจะทำงาน ? เมฆมองกระดาษบนโต๊ะ " ชอว์ยุนซอลเมื่อสายตามองชาย unwaveringly ซิงยี่ซิงยี่ผู้ชายก็มองเขาเขาไม่ได้โดยตรงการตอบสนองต่อเมฆเสี่ยวแต่คำพูด萧儿ยิ้มและพยักหน้า " นี่ก็เป็นอย่างที่คุณว่าเพื่อน ? ? ? ? ? ? ? ลักษณะข้างต้นได้อารมณ์และความอดทนมากเป็นพิเศษ . . . . . . . . . . . . . . ไม่รู้ว่าชื่ออะไร " " " " " " " ? ? ? ? ? ? ?萧进来เมฆก็ไม่ได้ต้อนรับทันทีกับคำถามของเขายังเล้งยังคงอึ้งไปหลายที่เขาพยายามทำให้มันสงบขึ้นและก้มตัวลงเล็กน้อยอย่างสุภาพและกล่าวว่า : " รุ่นน้องที่ชื่อเมฆชื่อเดียวเป็นรุ่นน้องของฮีชอลคำชื่นชมบ้านเมฆปีศาจเคยรับรู้ถึงที่หนึ่งครั้งจึงเห็นเมฆรุ่นพี่ , บางคนที่ลืมแต่ยังมองรุ่นพี่ " " " " " " " ขอโทษ . . . . . . ." อ๋อ ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " คุณยังใช้นามสกุลยุนเหรอ ? 云轻鸿舒开ขมวดคิ้วเล็กน้อยและยิ้ม : " เมฆ . . . . . . . . . . . . . . ฮีชอลอิอิชื่อที่เป็นชื่อที่ดีสำหรับคุณและพ่อแม่ของคุณนี้ชื่อต้องเป็นฉันหวังว่าคุณจะไม่ป่วยไม่ทุกข์กังวลฮ่าฮ่า . . . . . . . . . . . . . . คิคิคิคิคิคิ " " " " " " " . . . . . . . . . . . . . .云轻鸿เพียงแค่สัมผัสและหัวเราะตามด้วยไอขึ้น เมฆรีบซิ่วไปกังวลว่า " พ่อ , คุณไม่เป็นไรนะ . . . . . . . . . . . . . . วันนี้ได้ยาอะไรหรือยัง ? " " " " " " "云轻鸿เร็วช้ามาโบกมือเบาๆด้วยรอยยิ้ม : " พ่อไม่ควรดื่มยาก็ต้องดื่มหรือคุณแม่อาจจะไม่ยกโทษให้ฉัน . . . . . . . . . . . . . . โอ้ " " " " " " " ? ? ? ? ? ? ?云轻鸿ก็เปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อยและจับมือของเมฆเสี่ยว : " คุณได้รับบาดเจ็บ , เกิดอะไรขึ้น ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "