The Wang Clan Nascent Soul Cultivat

The Wang Clan Nascent Soul Cultivator turned his head and stared at Eccentric Song. Meng Hao continued to stride toward the retreating Wang Tengfei. He lifted his hand and grabbed Wang Tengfei’s index finger.

“So, this is the finger I decimated that time,” he said coolly. Wang Tengfei’s eyes flashed with hatred, as well as pleasant surprise.

He had developed this poison finger at great cost. He could have re-grown a normal finger, but had instead mastered perseverance and endured the pain necessary to grow a poison finger.

In his estimation, it was a metamorphosis. He had reached this conclusion in a flash of enlightenment; he would take his defeat and transform it into brilliant glory.

The pain had caused him no small amount of torment, but he had suffered through it and created a poison finger which was like a personal precious treasure.

Wang Tengfei knew that all people will endure setbacks in their lives. However, to transform a setback into a treasure can make life truly glorious.

Maybe he was right, but sometimes, fate can be cruel. Today… he ran into Meng Hao.

There were some things that Meng Hao didn’t do intentionally. Like it or not, though, the three-colored Resurrection Lily not only made him immune to all other poisons, it also made his body hyper-toxic.

When Wang Tengfei saw Meng Hao grab his poison finger, he began to laugh. The laugh contained both hatred and carefree cheer. He could just imagine how Meng Hao, in mere moments, would begin to wither up and then transform into a pool of blood.

However, even as his laughter began to ring out, it screeched to a sudden stop. A look of absolute disbelief appeared on his face. His finger disappeared within Meng Hao’s hand, and then after the space of a few breaths, a popping sound could be heard. A black mist appeared that seemed to be sentient, it trembled, as if it didn’t dare to near Meng Hao.

Meng Hao loosened his grip. Wang Tengfei’s entire body shook, and blood sprayed from his mouth. He staggered backward, gazing numbly at the space his index finger had once occupied. He suddenly thought back to the scene from seven or eight years ago, when he had been defeated. He had always thought that he was Chosen, and his opponent was a mere insect. His defeat before had been an accident, and now he had reached Foundation Establishment. His opponent was far beneath him.

But today….

“You’re right, you and I aren’t archenemies,” said Meng Hao indifferently. He had a bit of that same old bashfulness in his expression as he looked at pale-faced Wang Tengfei. “That term is too meaningful. It doesn’t suit our relationship.” He made no attempt to kill Wang Tengfei. It’s not that killing him wasn’t worth it, but rather, to kill him in this situation would cause too many complications.

The most important point in the whole thing was that Meng Hao always seemed to end up with the things that belonged to Wang Tengfei. It left him with a strange feeling that suddenly made him even less willing to kill him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วังตระกูล Nascent วิญญาณเกษตรกรหันหัวของเขา และจ้องไปที่เพลงประหลาด เฮา เมงอย่างต่อเนื่องเพื่อก้าวย่างไปสู่ Tengfei วังไป เขายกมือของเขา และคว้าวัง Tengfei นิ้ว"ดังนั้น นี้เป็นนิ้วที่ผม decimated เวลานั้น เขากล่าวว่า เฉย วัง Tengfei ตาประกาย ด้วยความเกลียดชัง น่าแปลกใจเขาได้พัฒนานิ้วนี้พิษต้นทุน เขาอาจมีการโตนิ้วปกติ แต่แทน เข้าใจความเพียร และทนความเจ็บปวดที่ต้องเติบโตนิ้วพิษในการประเมินของเขา ก็เปลี่ยนแปลง เขาได้มาถึงข้อสรุปนี้ในแฟลชการตรัสรู้ เขาจะนำความพ่ายแพ้ของเขา และเปลี่ยนเป็นความรุ่งโรจน์สดใสความเจ็บปวดได้เกิดเขาไม่ทรมานเล็กน้อย แต่เขาเจ็บปวด และสร้างนิ้วพิษซึ่งเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าส่วนบุคคลวัง Tengfei รู้ว่า ทุกคนจะอดทนล้มเหลวในชีวิต อย่างไรก็ตาม เพื่อเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสเป็นสมบัติสามารถทำให้ชีวิตรุ่งโรจน์อย่างแท้จริงบางทีเขาขวา แต่บางครั้ง โชคชะตาอาจจะโหดร้าย วันนี้เขาประสบเฮาเมงมีบางสิ่งที่เฮาเมงไม่ตั้งใจ ชอบ หรือ ไม่ แม้ว่า กมลชนม์สามสีไม่เพียงแต่ทำให้เขาภูมิคุ้มกันต่อสารพิษอื่น ๆ มันยังทำให้ร่างกายของเขา hyper เป็นพิษเมื่อ Tengfei วังเห็นเฮาเมงคว้านิ้วพิษ เขาเริ่มที่จะหัวเราะ หัวเราะประกอบด้วยความเกลียดชังและเชียร์อย่างไร้กังวล เขานึกว่าเฮาเมง ในช่วงเวลาเพียง จะเริ่มเหี่ยวแห้งค่า และจากนั้น เปลี่ยนเป็นสระว่ายน้ำของเลือดอย่างไรก็ตาม แม้ในขณะที่เสียงหัวเราะของเขาเริ่มแหวนออก มัน screeched จะหยุดกะทันหัน ลักษณะของศรัทธาแน่นอนปรากฏบนใบหน้าของเขา นิ้วของเขาหายไปภายในเมงเฮามือ แล้ว หลังจากว่างกี่ลมหายใจ popping เสียงอาจจะได้ยิน ปรากฏหมอกสีดำที่ดูเหมือนจะรู้สึก มัน trembled ว่ามันไม่กล้าไปใกล้เมงเฮาเฮา เมงหลวมจับของเขา วัง Tengfei รักร่างกายทั้งหมด และเลือดที่พ่นจากปากของเขา เขาย้อนหลัง แปรผันเฝ้ามองนิ้วของเขาเมื่อได้ครอบครองพื้นที่ numbly เขาก็คิดย้อนไปถึงฉากจากเจ็ด หรือแปดปีที่ผ่านมา เมื่อเขาได้พ่ายแพ้ เขามีความคิดเสมอว่า เขา และคู่ต่อสู้ มีเพียงแมลง ความพ่ายแพ้ของเขาก่อนที่จะได้รับอุบัติเหตุ และตอนนี้ เขาได้ก่อตั้งมูลนิธิ คู่ต่อสู้ถูกไกลใต้เขาแต่วันนี้..."คุณขวา คุณและฉันไม่ได้ archenemies กล่าวว่า เมงเฮา indifferently เขามีความอายที่อายุเดียวกันในนิพจน์ของเขา ตามที่เขามองหน้าซีด Tengfei วัง "ระยะมีความหมายเกินไป มันไม่เหมาะกับความสัมพันธ์ของเรา" เขาได้พยายามที่จะฆ่า Tengfei วัง มันไม่ได้ฆ่าที่เขาไม่คุ้ม แต่ค่อนข้าง ฆ่าในสถานการณ์เช่นนี้จะทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนมากเกินไปจุดสำคัญที่สุดในสิ่งทั้งถูกว่า เฮาเมงเสมอดูเหมือนจะ จบลง ด้วยสิ่งที่เป็นของวัง Tengfei มันเหลือเขา ด้วยความรู้สึกแปลกที่ก็ทำให้เขาฆ่าเขาเต็มใจแม้แต่น้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วังแซ่ตั้งไข่วิญญาณเกษตรกรหันหัวของเขาและจ้องที่แหกคอกเพลง เม้งเฮาอย่างต่อเนื่องเพื่อก้าวไปสู่การถอยวัง Tengfei เขายกมือของเขาและคว้านิ้วชี้วัง Tengfei ของ. "ดังนั้นนี้เป็นนิ้วที่ฉันพังทลายเวลานั้น" เขากล่าวเฉย ตาวัง Tengfei ประกายด้วยความเกลียดชังเช่นเดียวกับน่าแปลกใจ. เขาได้พัฒนานิ้วพิษนี้มีค่าใช้จ่ายที่ดี เขาจะได้กลับมาปลูกนิ้วปกติ แต่แทนที่จะได้เข้าใจความเพียรและความทนความเจ็บปวดที่จำเป็นในการเจริญเติบโตนิ้วพิษ. ในการประมาณค่าของเขาก็คือการเปลี่ยนแปลง เขาก็มาถึงข้อสรุปนี้แฟลชในการตรัสรู้; เขาจะเอาความพ่ายแพ้ของเขาและมันกลายเป็นความรุ่งโรจน์สดใส. ความเจ็บปวดที่ทำให้เขาไม่มีจำนวนเล็ก ๆ ของการลงโทษ แต่เขาได้รับความเดือดร้อนผ่านมันและสร้างนิ้วพิษซึ่งเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าส่วนบุคคล. วัง Tengfei รู้ว่าทุกคนจะทน ความพ่ายแพ้ในชีวิตของพวกเขา แต่ที่จะเปลี่ยนความล้มเหลวลงในสมบัติสามารถทำให้ชีวิตรุ่งโรจน์อย่างแท้จริง. บางทีเขาอาจจะถูกต้อง แต่บางครั้งโชคชะตาสามารถจะโหดร้าย วันนี้ ... เขาวิ่งเข้าไปในเม้งเฮา. มีบางสิ่งบางอย่างที่เม้ง Hao ไม่ได้ทำโดยเจตนาได้ ชอบหรือไม่แม้ว่าสามสีคืนชีพลิลลี่ไม่เพียง แต่ทำให้เขามีภูมิคุ้มกันต่อสารพิษอื่น ๆ ทั้งหมดนอกจากนี้ยังทำให้ร่างกายของเขา Hyper-เป็นพิษ. เมื่อวัง Tengfei เห็นเม้งเฮาคว้านิ้วพิษของเขาเริ่มที่จะหัวเราะ หัวเราะที่มีทั้งความเกลียดชังและเชียร์ห่วง เขาก็อาจจะคิดว่าเม้งเฮาในช่วงเวลาเพียงจะเริ่มเหี่ยวเฉาขึ้นแล้วกลายเป็นสระว่ายน้ำของเลือด. อย่างไรก็ตามแม้ในขณะที่เสียงหัวเราะของเขาเริ่มที่จะแหวนออกก็ screeched หยุดกะทันหัน ดูเชื่อแน่นอนปรากฏบนใบหน้าของเขา นิ้วมือของเขาหายไปภายในมือเม้ง Hao และแล้วหลังจากที่พื้นที่หายใจไม่กี่เสียงปะทุอาจจะได้ยิน หมอกสีดำปรากฏว่าดูเหมือนจะมีชีวิตก็กลัวจนตัวสั่นราวกับว่ามันไม่กล้าที่จะอยู่ใกล้กับเม้งเฮา. เม้งเฮาคลายจับเขา ทั้งร่างกายวัง Tengfei ของสั่นสะเทือนและเลือดฉีดพ่นออกมาจากปากของเขา เขาเดินโซเซย้อนกลับจ้อง numbly ในพื้นที่ที่นิ้วชี้ของเขาได้ครอบครองครั้งเดียว ทันใดนั้นเขาก็คิดว่ากลับไปยังที่เกิดเหตุจากเจ็ดหรือแปดปีที่ผ่านมาเมื่อเขาได้รับการพ่ายแพ้ เขาคิดเสมอว่าเขาได้รับเลือกและฝ่ายตรงข้ามของเขาเป็นเพียงแมลง ความพ่ายแพ้ของเขาก่อนที่จะได้รับอุบัติเหตุและตอนนี้เขาก็มาถึงการจัดตั้งมูลนิธิ คู่ต่อสู้ของเขาก็ยังห่างไกลใต้เขา. แต่วันนี้ ... . "คุณขวาคุณและฉันไม่ได้ archenemies" เม้งเฮากล่าวว่าเอาใจใส่ เขามีบิตของที่อายเดิมในการแสดงออกของเขาขณะที่เขามองไปที่ซีดเผือดวัง Tengfei "คำที่มีความหมายมากเกินไป มันไม่เหมาะกับความสัมพันธ์ของเรา. "เขาทำไม่มีความพยายามที่จะฆ่าวัง Tengfei มันไม่ใช่ว่าจะฆ่าเขาก็ไม่คุ้มค่า แต่จะฆ่าเขาในสถานการณ์เช่นนี้จะทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนมากเกินไป. จุดที่สำคัญที่สุดในเรื่องทั้งหมดเป็นที่เม้งเฮาก็ดูเหมือนจะจบลงด้วยสิ่งที่เป็นวัง Tengfei มันเหลือเขาด้วยความรู้สึกแปลกที่อยู่ ๆ ก็ทำให้เขาแม้แต่น้อยยินดีที่จะฆ่าเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วังตระกูลตั้งไข่จิตวิญญาณที่มี หันศีรษะของเขาจ้องมองแปลกๆเพลง เมิ่งฮ่าวยังคงสาวเท้าไปถอยวัง Tengfei . เขายกพระหัตถ์จับ วัง Tengfei นิ้วชี้" นี่เป็นนิ้วฉันไปตอนนั้น " เขากล่าวอย่างใจเย็น วัง Tengfei ดวงตาประกายด้วยความเกลียดชัง รวมทั้งความประหลาดใจที่น่ายินดีเขาได้พัฒนานี้มีพิษนิ้วในราคาที่ดี เขาอาจจะโตนิ้วปกติ แต่แทนที่จะเข้าใจความเพียรและอดทนต่อความเจ็บปวดที่จำเป็นเพื่อเติบโต ยาพิษ นิ้วในความคิดของเขา มันคือการเปลี่ยนแปลง . เขาได้สรุปในแฟลชของธรรม เขาจะนำความพ่ายแพ้ของเขาและเปลี่ยนมันเป็นสุดยอดเกียรติยศความเจ็บปวดทำให้เขาไม่น้อยของความทรมาน แต่เขาได้รับความเดือดร้อนผ่านมันและสร้างยาพิษนิ้วซึ่งเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าส่วนบุคคล .วัง Tengfei รู้ว่าทุกคนจะทน setbacks ในชีวิตของพวกเขา อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนปัญหาให้เป็นสมบัติสามารถทำให้ชีวิตรุ่งโรจน์อย่างแท้จริงบางทีเขาอาจจะพูดถูก แต่บางครั้ง โชคชะตาก็โหดร้าย วันนี้ . . . . . . . เขาเจอเมิ่งเฮ่ามีบางเรื่องที่เมิงเฮาไม่ได้ทำโดยเจตนา จะชอบหรือไม่ชอบ แม้ว่า สามสี เปราะหอม ไม่เพียง แต่ทำให้เขามีภูมิคุ้มกันพิษอื่น ๆทั้งหมด มันทำให้ร่างกายของเขา ไฮเปอร์ เป็นพิษเมื่อหวัง Tengfei เห็นเมิงเฮาพิษคว้านิ้วของเขาเริ่มที่จะหัวเราะ เสียงหัวเราะที่มีอยู่ทั้งเกลียดและไม่เชียร์ เขาก็แค่คิดว่า เมิ่งฮ่าวในเพียงช่วงเวลา จะเริ่มเหี่ยวเฉาแล้ว เปลี่ยนเป็นสระว่ายน้ำของเลือดอย่างไรก็ตาม แม้เสียงหัวเราะของเขาเริ่มสั่น มันการเต้นเร้งเต้นกาให้หยุดกระทันหัน ดูของที่แน่นอนออกมาปรากฏบนใบหน้าของเขา นิ้วของเขาหายไปในมือเมิงเฮา และหลังจากพื้นที่เพียงไม่กี่ลมหายใจ , popping เสียงอาจจะได้ยิน หมอกสีดำปรากฏที่ดูเหมือนจะเป็นสัตว์ มันก็ เหมือน ไม่กล้าไปใกล้ เมิ่งฮ่าวเมิ่งเฮ่าคลายมือของเขา ร่างกายทั้งหมดของวัง Tengfei สั่นสะเทือน และเลือดที่พ่นจากปากของเขา เขาเซถอยหลัง จ้องมองอย่างไร้ความรู้สึกในพื้นที่ของเขานิ้วชี้เคยครอบครอง จู่ๆ เขาก็คิดว่ากลับไปฉากจากเจ็ดหรือแปดปีก่อน เมื่อเขาได้พ่ายแพ้ เขาคิดเสมอว่าเขาเลือก และคู่ต่อสู้ของเขา คือ แมลงตัวเล็ก ความพ่ายแพ้ของเขาก่อนได้รับอุบัติเหตุ และตอนนี้เขาได้ถึงการก่อตั้งมูลนิธิ คู่ต่อสู้ของเขาอยู่ภายใต้เขาแต่ในวันนี้ . . . . . . ." คุณพูดถูก ผมกับคุณไม่ได้ศัตรูตัวสำคัญ , " กล่าวว่า เมิ่งฮ่าวไม่แตกต่างกัน เขามีบิตของเดิมนั่นความอายในการแสดงออกของเขาขณะที่เขาดูซีดเจอวัง Tengfei . " วันนี้ก็มีความหมาย มันไม่เหมาะกับความสัมพันธ์ของเรา . " เขาทำให้ไม่มีความพยายามที่จะฆ่าหวัง Tengfei . มันไม่ฆ่าเขาก็ไม่คุ้ม แต่จะฆ่าเขาในสถานการณ์นี้ จะทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนมากมายจุดที่สำคัญที่สุดในเรื่องคือ เมิ่งฮ่าวเสมอดูเหมือนจะจบลงด้วยสิ่งที่เป็นของวัง Tengfei . มันทิ้งเขาไว้กับความรู้สึกแปลกๆที่จู่ๆก็ทำให้เขายิ่งกว่าเต็มใจที่จะฆ่าเขา