That loud cry was the sound of two

That loud cry was the sound of two swords clashing. Because it was too fast and the noises too rapid, it seemed to not stop in between.

The clashing noise suddenly stopped, and so did the wind.

Two shadows separated from each other and stood on the ground. Just like before, dozens of yards apart.

Tang Thirty Six lowered his head and glanced at the floor.

Now the wind and sword was calm, the wild grass once again stood straight.

Except earlier that grass was beside his heels. Now it was in front of his shoes.

Tang Thirty Six raised his head and looked at Qi Jian who was on the other side. He noticed that thin youngster was still standing in the original position.

“You are good.”

He said, “I thought since I ate two more years of rice than you, even if I’m terrible, I should be on the same level as you. I never thought I would step back half a feet more.”

Qi Jian looked at him and asked seriously, “Are you going to surrender?”

Tang Thirty Six felt insulted, “Do you think I’m a boring person like that?”

Qi Jian was confused and asked, “Then why did you say something like that.”

Tang Thirty Six answered sincerely, “I’m just reminding myself……I cannot be lazy anymore in the future.”

Chen Chang Sheng was behind him, “It’s not right.”

Qi Jian said honestly, “Truly, it’s no good.”

“But it will be something of the future, I still need to win against you tonight.”

Tang Thirty Six’s shirt was floating slightly and his eyes brightened.

Qi Jian’s expression turned serious and he waited calmly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร้องเสียงดังว่าคือ เสียงของสองดาบปะทะ เพราะมันเร็วเกินไป และเสียงอย่างรวดเร็วเกินไป ดูเหมือนจะไม่หยุดในระหว่างหยุดเสียงการปะทะก็ และดัง นั้นจึงไม่ลมเงาที่สองแยกออกจากกัน และยืนอยู่บนพื้นดิน เหมือนก่อน สิบหลากันถังสามสิบหกลดลงศีรษะของเขา และ glanced ที่ชั้นตอนนี้ลมและดาบเป็นที่สงบ หญ้าป่าอีกครั้งยืนอยู่ตรงนี้ยกเว้นก่อนหน้านี้ว่า เป็นหญ้าข้างส้นเท้าของเขา ตอนนี้ ก็หน้ารองเท้าของเขาถังสามสิบหกยกศีรษะของเขา และดูเจียนฉีผู้เป็นในด้านอื่น ๆ เขาสังเกตเห็นว่า เจ้าหนูบางมันยังยืนอยู่ในตำแหน่งเดิม"คุณมีดี"เขากล่าวว่า "ผมคิดว่า ตั้งแต่กินปีข้าวมากกว่าคุณ แม้ว่าฉันกลัว ฉันควรจะอยู่ระดับเดียวกับคุณ ผมไม่เคยคิดว่า ผมจะถอยฟุตครึ่งเพิ่มเติม"เจียนฉีมองไปที่เขา และถามอย่างจริงจัง "คุณจะยอมแพ้"ถังสามสิบหกรู้สึกดูถูก "คุณคิดว่า ฉันเป็นคนน่าเบื่อเช่นนั้น"เจียนฉีถูกสับสน และถาม "แล้วทำไมสามารถบอกสิ่งที่ต้องการ"ถังสามสิบหกคำตอบอย่างจริงใจ, "ฉัน:เพียงแค่เตือนตัวเอง... ผมไม่ได้ขี้เกียจอีกต่อไปในอนาคต"Chen Sheng ช้างถูกหลังเขา "มันไม่เหมาะสม"เจียนฉีกล่าวตรงไปตรงมา "อย่างแท้จริง มันเป็นไม่ดี""แต่มันจะเป็นสิ่งที่ในอนาคต ต้องชนะกับคุณคืนนี้"ถังสามสิบหกของเสื้อลอยเล็กน้อย และเพิ่มความสว่างให้ดวงตาของเขาฉีเจียนนิพจน์เปิดจริงจัง และเขารออย่างสงบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ร้องไห้เสียงดังเป็นเสียงของทั้งสองดาบปะทะกัน เพราะมันเร็วเกินไปและเสียงอย่างรวดเร็วเกินไปก็ดูเหมือนจะไม่หยุดในระหว่าง. เสียงการปะทะกันก็หยุดและเพื่อให้ได้ลม. สองเงาแยกออกจากกันและยืนอยู่บนพื้นดิน เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้หลายสิบหลาออกจากกัน. Tang สามสิบหกลดลงหัวของเขาและเหลือบมองไปที่พื้น. ตอนนี้ลมและดาบสงบหญ้าป่าอีกครั้งหนึ่งยืนอยู่ตรง. ยกเว้นก่อนหน้านี้ว่าเป็นหญ้าข้างส้นเท้าของเขา ตอนนี้มันเป็นในด้านหน้าของรองเท้าของเขา. Tang สามสิบหกยกศีรษะของเขาและมองไปที่ฉีเจี้ยนที่อยู่ในด้านอื่น ๆ เขาสังเกตเห็นว่าเจ้าหนูบางยังคงยืนอยู่ในตำแหน่งเดิม. "คุณเป็นดี." เขากล่าวว่า "ผมคิดว่าตั้งแต่ผมกินอีกสองปีของข้าวกว่าคุณแม้ว่าฉันเลวร้ายฉันควรจะอยู่ในระดับเดียวกัน อย่างคุณ. ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะย้อนกลับไปฟุตครึ่งขึ้น. " ฉีเจี้ยนมองไปที่เขาและถามอย่างจริงจัง" คุณจะยอมแพ้? " ถังสามสิบหกรู้สึกดูถูก" คุณคิดว่าฉันเป็นคนที่น่าเบื่อเช่นนั้น? " ฉีเจียนสับสนและถามว่า "แล้วทำไมคุณไม่พูดอะไรเช่นนั้น." Tang สามสิบหกตอบด้วยความจริงใจ "ฉันแค่เตือนตัวเอง ...... ฉันไม่สามารถจะขี้เกียจอีกต่อไปในอนาคต." เฉินช้าง Sheng อยู่ข้างหลังเขา "มันไม่ถูกต้อง." ฉีเจี้ยนกล่าวว่าตรงไปตรงมา "แท้จริงก็ไม่ดี." " แต่มันจะเป็นสิ่งที่ของอนาคตผมยังคงต้องชนะกับคุณคืนนี้." เสื้อ Tang สามสิบหกก็ลอยเล็กน้อยและดวงตาของเขาสว่าง . การแสดงออกฉีเจียนหันร้ายแรงและเขารออย่างใจเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ร้องไห้เสียงดังเป็นเสียงสองดาบอึกทึก เพราะมันเร็วเกินไป และเสียงอย่างรวดเร็วเกินไป มันดูเหมือนจะไม่เลิก ระหว่างที่อึกทึกเสียงก็หยุดลง แล้วลมเงาสองเงาที่แยกออกจากแต่ละอื่น ๆและยืนบนพื้นดิน เหมือนเมื่อก่อน หลายสิบหลานอกเหนือตั้งสามสิบหกก้มหัว และมองที่ชั้นตอนนี้ดาบและลมสงบ หญ้าป่าอีกครั้ง ยืนตรงยกเว้นก่อนหน้านี้ว่าหญ้าข้างส้นเท้าของเขา ตอนนี้มันอยู่ในด้านหน้าของรองเท้าของเขาตั้งสามสิบหกเงยหน้าขึ้นมองฉี เจี้ยนที่ถูกในด้านอื่น ๆ เขาสังเกตเห็นว่า บางรุ่นก็ยังคงยืนอยู่ในตำแหน่งเดิม" คุณเป็นคนดี "เขากล่าวว่า " ฉันคิดว่าฉันกินอีกสองปีของข้าวมากกว่าคุณ ถ้าผมเลว ผมควรจะอยู่ในระดับเดียวกับเธอ ผมไม่เคยคิดว่าผมจะถอยครึ่งเท้ามากขึ้น”ฉี เจี้ยนมองเขา และถามอย่างจริงจัง คุณจะยอมแพ้หรือ ? "ตั้งสามสิบหก รู้สึกเหมือนโดนดูถูกว่า " เธอคิดว่าฉันเป็นคนที่น่าเบื่อแบบนั้น "ฉี เจี้ยน สับสนและถามว่า " แล้วทำไมคุณถึงพูดแบบนั้น "ตั้งสามสิบหกตอบอย่างจริงใจ " ฉันแค่เตือนตัวเอง . . . . . . . ผมจะขี้เกียจอีกในอนาคต "เฉินฉาง เซิง อยู่หลังเขา " มันไม่ถูก "Qi Jian กล่าวว่าจริงๆแล้ว " จริงๆ มันไม่ดี" แต่มันจะเป็นเรื่องอนาคต ผมยังต้องการที่จะชนะกับคุณคืนนี้ตั้งสามสิบหกตัวปลิวเล็กน้อยและตาของเขาสว่างสีหน้าของ Qi Jian กลายเป็นที่ร้ายแรง และเขาก็รออย่างใจเย็น