◇Lulu◇Hello, Lulu here.What should

◇Lulu◇

Hello, Lulu here.
What should I do. Liza-san is acting strange since awhile ago.

"Call the village chief!"
"Who are ya. I ain't getting ordered by a beastkin."

Liza-san strikes the ground with her spear wrapped in cloth.
Even her wagon driving to this village was rough. I think she really wanted to go together with master like Arisa after all?

The villager-san with big body is trying his best to oppose Liza-san, but it seems that only his word is big without courage. His feet and voice are shaking.

Thankfully, a boy is leading a gentle-looking man here while running. That kid was the kid who ran toward the village earlier. It looks like he's called the village chief.

"Well then, what exactly is your demand? As you can see, our is a poor village, we're short in food let alone treasures."

Exactly like chief-san has said, the children, and the man earlier look famished.

"We don't need treasures or food. My great lord desires stones that look like this. Prepare 100 of it immediately."

Mou, Liza-san, it's already completely not on the level of negotiation. Nana-san too, please don't only look from the side and do something about it.

I desperately try convey it with my eyes, but it doesn't reach Nana-san. She looks over here and tilts her neck. Mou! It's unfair to be that cute on top of being a beauty.

I turn my head at the back to look at Tama-chan and Mia-san who are the remaining ray of hope, but....

Mia-san! Please don't play around with Tama-chan! Moreover, isn't the string you're using to play the matching one that master has bought! Ah, Tama-chan's nails are, aah, mou!

When I'm agonizing over that, the negotiation is over. Village chief-san is directing the children and the young people carrying baskets and the like toward the river.

To think they're doing the collecting after that, what kind of magic did Liza-san use?


◇Tama◇


Muu~n. Liza is tingling nyan.
That end-sentence Arisa's taught has became a habit. What to do, if I say it out loud, master would worry.

Seems she's worried for master who has gone to the place of that monster called noble or something.

Liza and Arisa are such worrywarts.

Even though it's alright, since master is the strongest of the strong. No matter what kind of monster appears, swoosh, he'd move, zudodon, he'd beat it.

Flop, I lie down and Mia hang a string in front of my eyes.

How rude. I'm not the same Tama who's always, always lured.

Chorochoro.

Piku.

Choro. Chorochoro.

Endure. I'm the onee-san. I must endure here.

Shururu~n.

Tou♪

Hah ah, I've been entangled in the string when I noticed.
Mia's string technique must be the secret art of fairies, no doubt.


◇Village Chief◇


Good grief, I shouldn't have have married into the village chief's house.

I've grown used with sending away thieves, brown-nosing the tax collector, and letting off the territorial army's coercion though.

The eyes of that scalekin are like fangs. I thought that I'd be eaten from the head.

Moreover, when she struck the spear on the ground earlier, the cloth came loose. My heart was grasped just looking at that. That's a magic spear for certain. Back then, the merchant that came--I knew that he was actually a thief in disguise, and he let everyone off if I just gave him offering--had said.

There's a demi-human scarier than monsters hunting thieves on the highway.

It was a scalekin wielding a magic spear glowing red accompanied by two beastkin subordinates. It seems they could tear through any kind of trap, and crush ambush no matter where it was hidden as if they could see it.

I was trembling in fear thinking that she would consider this village which was doing transaction with thieves the same as them, but it looks like that's not it.

The girls tells us to give her 100 pebbles.

"Even though you say that you want pebbles, it's not like pebbles are our local specialty products so... "
"No more dialogs. It can be gathered at the river ahead. It's the same red pebbles. I will wait until noon. Prepare them immediately."

I ask the kid who's looking here curiously, it seems that the pebbles are lying around the riverbank and the riverbed. If it's not a rare thing, let's quickly gather 100 of it and have them get out of the village.

I order the children and the serfs to collect the pebbles at the riverbank. It could probably finish in 1-2 hours if there are 20 people.
To prevent angering the quick tempered girls, I have to be here until after the pebbles are collected.

Ach, my stomach hurts.


◇Lulu◇


"Okay. No. No. Okay..."

Tama is selecting the pebbles in front of me.
The villagers have gathered more than 100 pebbles after 1 hour, but they're not only bringing the right one, there are also red stones that only look beautiful mixed in. They've only gathered around 30-40% of the intended stones.

"Achoo."

I turn toward the sneeze sounds, and see a girl with violet lips and her whole body trembling . When I look closer, her hem and feet are wet. They're probably entering the river in this wintry sky to look for the stones.

Apparently they've been going to the river 2-3 times to collect stones for Tama-chan to see. Everyone looks thin and seems to not have stamina. I'm worried that they might catch cold, suffer from pneumonia and die.

That's right! Let's treat them with risotto that master has taught me some time ago. That should be good for warming and filling them up. Master has said that we're free to use ingredients in the wagon, so there's no problem with it.
However, the pot is too small maybe.

"Na, ma'am, Liza-san. I'd like to treat everyone from the village with risottto, is it fine?"

I've almost said Nana-san like usual out of habit. I'd like to be called ma'am too someday. Of course the husband is--

"Lulu? We can't use the food without permission from master... No, we've been given permission have we. However, if the ones eating are us then it's fine, but aren't you interpreting the permission too broad by treating other people?"
"No, I think there's no problem if we treat the people cooperating in collecting the pebbles."
"I understand. Na, no, ma'am, how about it?"
"Execution is permitted."

Looks like Liza-san almost called her Nana too. It's easy to be mistaken there right.
Nana-san is the same like always.

With Liza-san's help, we make stove by lining stones, and put the pot on the fire. At first the villagers are looking at us suspiciously, but after the smell of the boiled cereal spreads in the air, they begin to surround while watching us in a distance. I put assorted cereal and vegetables, small slices of dried meat, and lastly cut the cheese in long thin shaving and melt it, it's complete.

I put the risotto in bowls that Nana-san has asked the village chief-san to prepare. I pass the bowl to the children who bring the pebbles, they look shocked.

Ara? I wonder if they don't like cheese?

"Do you dislike cheese?"
"I've never eaten one."
"It's delicious you know? Eat carefully since it's hot."

When I said that, the child repeatedly look at the bowl and my face and finally look to village chief-san to ask for the decision.

"Even if you give us such luxurious thing..."
"There is no problem."
"It's thanks for these red pebbles."

Nana-san quickly answered vilage chief-san's question. After village chief-san approves, the children begin to sip the bowl. I forgot to pass the spoons.

"Hot, delicious."
"It's warming me up."
"I don't get to eat this even during festivals."
"Un, delicious."

The children are eating vigorously as if their mouths are burning.
The adults have also gathered before I'm aware of it. There's also a person who said, "Oy, give father one too.", among them. That's no good you know? Taking the children's shares.

"Hey, jou-chan. If I gather the pebbles, are you going to give me those porridges too?"
"Yes, it'll warm you up."

The adults begin to run toward the river after hearing me. Seeing that, the children give the bowl that has been licked clean back while saying thank you, and begin to run toward the river.

Err, I wonder how many people are there.

I'm worried if we could do it, but Nana-san negotiates with the village chief to allow us to use the kitchen in his house. We have plenty of the ingredients, and it looks like the village's housewives are going to help too.

Now, let's do our best to make the meal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

◇Lulu◇สวัสดี Lulu ที่นี่ฉันควรทำอะไร ลิซ่าซังทำหน้าที่แปลกตั้งแต่ผ่านมาสักครู่นี้"เรียกหัวหน้าหมู่บ้าน""ที่เป็นยา ฉัน ain't การตาม beastkin "ลิซ่าซังนัดดิน ด้วยหอกของเธอห่อผ้าแม้ wagon ของเธอขับรถไปหมู่บ้านนี้อย่างคร่าว ๆ ได้ ผมคิดว่า เธออยากจะไปร่วมกับหลักเช่นอาริสาชาวบ้านซัง มีขนาดใหญ่ร่างกายจะพยายามสุดปะทะลิซ่าซัง แต่ดูเหมือนว่าเขาคำใหญ่ไม่กล้า เท้าของเขาและเสียงจะสั่นขอบคุณ เด็กผู้ชายเป็นผู้นำกำลังใจชายนี่ในขณะที่ทำงาน ว่า เด็กเป็นเด็กที่วิ่งไปทางหมู่บ้านก่อนหน้านี้ ดูเหมือนเขาเรียกว่าหมู่บ้านหัวหน้า"ดีแล้ว ว่าอะไรเป็นความต้องการของคุณหรือไม่ คุณสามารถดู ของเราเป็นหมู่บ้านยากจน เราสั้นอาหารประสาสมบัติ "เหมือนหัวหน้าซังกล่าวว่า เด็ก และคนก่อนหน้านี้ดู famished"เราไม่ได้สมบัติหรืออาหาร เจ้าดีปรารถนาหินที่มีลักษณะเช่นนี้ เตรียม 100 ของมันทันที"Mou ลิซ่าซัง ไม่แล้วเสร็จสมบูรณ์ในระดับของการเจรจาต่อรอง นานาซังมากเกินไป กรุณาไม่เพียงมองจากด้าน และทำสิ่งใดเป็นหมดพยายามสื่อกับตาของฉัน แต่มันไม่ถึงนานาซัง เธอมองผ่านที่นี่ และ tilts คอของเธอ Mou ธรรมเป็นที่น่ารักบนมีความสวยงามได้เปิดหัวของฉันที่ได้กลับไปดูที่ทามะจังและ Mia ซังที่เรย์เหลือความหวัง แต่...เมียซัง โปรดอย่าเล่นกับทามะจัง นอกจากนี้ ไม่มีซื้อสายอักขระที่คุณกำลังใช้เล่นได้ตรงกับหลักที่ อา ทามะจังเล็บมี mou, aahเมื่อฉันเจ็บกว่าที่ การเจรจาต่อรองได้มากกว่า หัวหน้าหมู่บ้านซังเป็นผู้กำกับเด็กและหนุ่มสาวคนตะกร้ากระเป๋าและชอบไปทางแม่น้ำคิด ว่ากำลังทำการเก็บรวบรวมหลังจากที่ ชนิดของวิเศษได้ลิซ่าซังใช้◇Tama◇Muu ~ ลิซ่าตอนเหนือเป็น nyan รู้สึกเสียวซ่าว่า ประโยคสุดท้ายอาริสาสอนได้กลายเป็น นิสัย สิ่งที่ต้องทำ ถ้าฉันพูดมันดัง ๆ หลักจะกังวลดูเหมือนว่า เธอเป็นกังวลหลักที่หายไปยังสถานที่ของมอนสเตอร์ที่เรียกว่าโนเบิลหรือสิ่งลิซ่าและอาริสามี worrywarts ดังกล่าวแม้ว่าจะเป็นครับ ตั้งแต่ต้นจะแข็งแกร่งที่สุดของแข็งแกร่ง ไม่ว่าจะปรากฏชนิดของมอนสเตอร์ swoosh เขาจะย้าย zudodon เขาจะเอาชนะมันFlop ฉันนอน และเมียวางสายหน้าตาวิธีหยาบ ผมไม่ทามะเดียวผู้อยู่เสมอ เสมองามChorochoroPikuChoro Chorochoroทน ฉัน onee ซัง ฉันต้องอดทนได้ที่นี่Shururu ~ nTou♪-เป็น อา ฉันได้ถูกเกี่ยวในสายอักขระเมื่อผมสังเกตเห็นเทคนิคสายอักขระของเมียต้องเป็นศิลปะความลับของนางฟ้า มีข้อสงสัย◇Village Chief◇ความเศร้าโศกดี ไม่ควรมีได้แต่งงานเข้าบ้านผู้ใหญ่บ้านฉันได้เติบโตใช้กับส่งไปขโมย brown-nosing เก็บภาษี และการให้ออกของกองทัพน่านแกมบังคับว่าสายตาของ scalekin ที่เป็นเหมือนเขี้ยว ฉันคิดว่า ฉันจะกินจากหัวนอกจากนี้ เมื่อเธอหลงหอกบนพื้นก่อน ผ้ามาหลวม หัวใจของฉันมี grasped เพียงแค่มองว่า บางที่มีหอกวิเศษ กลับมาแล้ว ร้านค้าที่มา - ฉันรู้ว่า เขาขโมยจริงในปลอม และให้ทุกคนปิดถ้าฉันเพียงให้เขาเสนอ - ได้กล่าวว่ามีสีมนุษย์สิ่งกว่ามอนสเตอร์ล่าขโมยบนทางหลวงมันเป็น scalekin ที่ wielding วิเศษเป็นหอกสีแดงที่เร่าร้อนที่พร้อม ด้วยผู้ใต้บังคับบัญชา beastkin สอง ดูเหมือนว่าพวกเขาสามารถฉีกผ่านทุกประเภทของกับดัก และความสนใจมาไม่ที่ถูกซ่อนไว้ว่าพวกเขาได้เห็นฉันได้ตะลึงงันในความกลัวคิดว่า เธอจะพิจารณาหมู่บ้านนี้ทำธุรกรรมกับขโมยเหมือนพวกเขา แต่มันมีลักษณะเช่นนั้นไม่ได้หญิงบอกเราให้เธอก้อนกรวด 100"แม้ว่าคุณบอกว่า คุณต้องการกรวด คือไม่เหมือนก้อนกรวดมีผลิตภัณฑ์ชนิดพิเศษเพื่อให้... ""ไม่เพิ่มเติมกล่องโต้ตอบ ก็สามารถรวบรวมที่แม่น้ำข้างหน้า กรวดสีแดงเดียวกันได้ ฉันจะรอจนถึงเที่ยง จัดทันที"ผมถามเด็กที่กำลังมองหาที่นี่ curiously ดูเหมือนว่า ก้อนกรวดที่จะอยู่ใกล้ฝั่งแม่น้ำและก้น ถ้ามันไม่ได้เป็นสิ่งที่หายาก ลองอย่างรวดเร็วรวบรวม 100 เรื่อง และให้ออกจากหมู่บ้านผมสั่งเด็กและ serfs ที่เก็บก้อนกรวดที่ฝั่งแม่น้ำ มันคงเสร็จใน 1-2 ชั่วโมงถ้ามี 20 คนเพื่อป้องกัน angering หญิงด่วนแก้วกระจก ฉันมีอยู่ที่นี่จนกระทั่งหลังจากก้อนกรวดรวบรวมAch เจ็บท้องของฉัน◇Lulu◇"ดี 555 555 ดี..."ทามะจะเลือกกรวดหน้าฉัน ชาวบ้านที่รวบรวมได้ 100 กว่าก้อนกรวดหลังจาก 1 ชั่วโมง แต่พวกเขาไม่เพียงแต่จะนำหนึ่งเหมาะสม นอกจากนี้ยังมีหินสีแดงที่ตาสวยผสม ได้เพียงรวบรวมประมาณ 30-40% ของหินที่กำหนด"Achoo"ฉันหันหน้าเข้าหาเสียงจาม และเห็นหญิงสาวที่ มีริมฝีปากอมม่วงและร่างกายของเธอทั้งตะลึงงัน เมื่อฉันค้นหาใกล้ชิด เฮ็มและเท้าของเธอจะเปียก นอกจากนี้พวกเขาคงกำลังป้อนน้ำฟ้านี้ wintry หาหินเห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับไปไป 2 - 3 ครั้งเก็บหินสำหรับทามะจังไปดูกัน ทุกคนมีลักษณะบาง และดูเหมือนว่าจะ ไม่มีเรี่ยวแรง ฉันกังวลว่า พวกเขาอาจเป็นหวัด ทุกข์ทรมานจากโรคและตายถูกต้อง ลองรักษาพวกเขา ด้วยว่า หลักได้สอนให้ผมเวลาผ่านมาริซอตโต้ ที่ควรจะดีสำหรับภาวะโลกร้อน และขยะนั้น หลักได้กล่าวว่า เราสามารถใช้ส่วนผสมในรถ ดังนั้นจึงไม่มีปัญหากับมันอย่างไรก็ตาม หม้อนั้นเล็กเกินไปบางที"นา ma'am ลิซ่าซัง อยากจะรักษาทุกคนจากหมู่บ้านกับ risottto จะดีหรือไม่"ผมเกือบได้กล่าวว่า นานาซังเช่นออกปกติของนิสัย อยากจะได้ชื่อว่า ma'am วันเกินไป แน่นอนสามีเป็น-"Lulu เราไม่สามารถใช้อาหารที่ไม่ได้รับอนุญาตจากหลัก... ไม่ เราได้รับสิทธิ์ได้เรา อย่างไรก็ตาม ถ้าคนกินเรา แล้ว ไม่เป็นไร แต่ไม่คุณทำนายสิทธิ์ที่กว้างจนเกินไป โดยรักษาคนอื่น""ไม่ ฉันคิดว่า มีปัญหาถ้าเรารักษาคนที่ร่วมมือในการเก็บก้อนกรวด""ผมเข้าใจ นา ไม่ ma'am วิธีการเกี่ยวกับมัน? ""การดำเนินการอนุญาตให้"เหมือนลิซ่าซังเกือบเรียกนานาเธอเกินไป ซึ่งง่ายต่อการหลงผิดมีสิทธินานาซังจะเท่ากันเสมอเช่นมีลิซ่าซาน เราเตา โดยซับหิน และหม้อดับไฟ ในตอนแรกชาวบ้านที่กำลังมองหาที่เราผิดปกติ แต่หลังจากกลิ่นธัญพืชต้มแพร่กระจายในอากาศ ผู้เริ่มต้นห้อมล้อมในขณะที่ดูเราในระยะไกล ผมใส่สารพันธัญพืช และผัก ชิ้นเล็กเนื้อแห้ง และสุดท้ายตัดชีโกนยาวบาง และละลายมัน มันเป็นสมบูรณ์ใส่ริซอตโต้ที่ในชามที่นานาซังขอประธาน-ซานหมู่บ้านเพื่อเตรียมความพร้อม ฉันผ่านชามที่ให้เด็กนำก้อนกรวด พวกเขาดูตกใจAra ฉันสงสัยว่า ถ้า พวกเขาไม่ชอบชีส"ทำคุณไม่ชอบชีส""ฉันเคยไม่เคยกินหนึ่ง""ก็อร่อยคุณรู้หรือไม่ กินอย่างระมัดระวังเนื่องจากเป็นน้ำร้อน"เมื่อฉันกล่าวว่า เด็กซ้ำ ๆ ดูถ้วยและใบหน้าของฉัน และสุดท้าย หวังจะหัวหน้าหมู่บ้าน-ซานขอการตัดสินใจ"ถ้าคุณให้สิ่งที่หรูหราเช่น...""มีปัญหาไม่""ก็ของขอบคุณสำหรับก้อนกรวดเหล่านี้สีแดง"นานา-ซานได้อย่างรวดเร็วตอบคำถามของหมู่บ้านเวียงสมัยหัวหน้าซัง หลังจากที่หัวหน้าหมู่บ้านซังอนุมัติ เด็กเริ่มจิบถ้วย ฉันลืมที่จะผ่านการช้อน"ร้อน รส""มันเป็นร้อนผมขึ้น""ฉันไม่ได้รับการกินแม้กระทั่งในระหว่างเทศกาล""สหประชาชาติ อร่อย"เด็กรับประทานดั่งเช่นถ้าเป็นการเขียนตามผู้ใหญ่ยังรวบรวมได้ก่อนที่ผมทราบก็ นอกจากนี้ยังมีผู้กล่าวว่า "Oy ให้พ่อหนึ่งเกินไป" ในหมู่พวกเขา มันไม่ดีคุณรู้หรือไม่ การแบ่งปันของเด็ก" Hey, jou จันทร์ ถ้าฉันเก็บก้อนกรวด คุณจะให้ฉัน porridges ที่มากเกินไป""ใช่ มันจะอุ่นคุณ"ผู้ใหญ่เริ่มวิ่งไปทางแม่น้ำหลังจากได้ยินฉัน เห็นว่า เด็กให้ ชามที่มีการได้เลียทำความสะอาดกลับในขณะที่พูดขอบคุณ แล้วเริ่มวิ่งไปทางแม่น้ำผิดพลาด ฉันสงสัยว่า หลายคนที่มีฉันเกรงว่าถ้าเราสามารถทำได้ แต่นานาซัง negotiates กับหัวหน้าหมู่บ้านให้เราใช้ห้องครัวในบ้านของเขา เรามีส่วนผสมมากมาย และดูเหมือน housewives ของหมู่บ้านจะใช้ตอนนี้ ลองทำดีที่สุดเพื่อให้อาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลูลู่◇◇สวัสดีลูลู่ที่นี่. ฉันควรทำอย่างไร ลิซ่าซังจะทำหน้าที่แปลกสักครู่ที่ผ่านมาตั้งแต่ปี. "เรียกหัวหน้าหมู่บ้าน!" "ใครจะ ya. ฉันไม่ได้รับการรับคำสั่งจาก beastkin." นัด Liza ซังพื้นดินด้วยหอกของเธออยู่ในห่อผ้า. แม้เธอขับรถบรรทุก ไปที่หมู่บ้านนี้คือหยาบ ฉันคิดว่าเธออยากจะไปด้วยกันกับหลักเช่นอริสาหลังจากที่ทั้งหมดหรือไม่ชาวบ้านซังกับร่างกายใหญ่พยายามที่ดีที่สุดของเขาที่จะต่อต้านลิซ่าซัง แต่ดูเหมือนว่ามีเพียงคำพูดของเขามีขนาดใหญ่โดยไม่ต้องมีความกล้าหาญ เท้าของเขาและเสียงจะสั่น. โชคดีที่เป็นเด็กเป็นผู้นำคนอ่อนโยนมองที่นี่ในขณะที่ทำงาน เด็กที่เป็นเด็กที่วิ่งไปยังหมู่บ้านก่อนหน้านี้ มันดูเหมือนว่าเขาเรียกว่าหัวหน้าหมู่บ้าน. "ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่แน่นอนคือความต้องการของคุณในขณะที่คุณสามารถดูเป็นหมู่บ้านที่ไม่ดีของเราเรากำลังสั้นในอาหารให้สมบัติเพียงอย่างเดียว." เหมือนกับหัวหน้าซังได้กล่าวว่า เด็กและคนก่อนหน้านี้มองหิว. "เราไม่จำเป็นต้องสมบัติหรืออาหาร. ท่านผู้ยิ่งใหญ่ของเราปรารถนาหินที่มีลักษณะเช่นนี้. เตรียมความพร้อม 100 ของมันทันที." หมูลิซ่าซังมันมีอยู่แล้วอย่างสมบูรณ์ไม่ได้อยู่ในระดับของ การเจรจาต่อรอง นานาซังเกินไปโปรดอย่าเพียง แต่ดูจากด้านข้างและทำอะไรกับมัน. ฉันหมดความพยายามถ่ายทอดมันด้วยตาของฉัน แต่มันไม่ถึงนานาซัง เธอดูมากกว่าที่นี่และเอียงคอของเธอ หมู! มันไม่เป็นธรรมเป็นที่น่ารักอยู่ด้านบนของการเป็นความงาม. ฉันหันหลังไปดูที่มะจังและ Mia ซังที่มีรังสีของความหวังที่เหลืออยู่ แต่ .... Mia ซัง! กรุณาอย่าเล่นรอบกับมะจัง! นอกจากนี้ยังไม่สายที่คุณกำลังใช้การเล่นจับคู่หนึ่งที่ต้นแบบได้ซื้อ! อาเล็บมะจังมีอา, MOU! เมื่อผมทนทุกข์ทรมานในช่วงที่การเจรจาต่อรองที่มีมากกว่า หัวหน้าหมู่บ้านซังเป็นผู้กำกับเด็กและคนหนุ่มสาวแบกตะกร้าและชอบที่มีต่อแม่น้ำ. ในการคิดว่าพวกเขากำลังทำเก็บหลังจากนั้นสิ่งที่ชนิดของเวทมนตร์ได้ใช้ลิซ่าซัง? ◇มะ◇ Muu ~ n ลิซ่าจะรู้สึกเสียวซ่าฮิ. ที่ท้ายประโยคอริสาสอนได้กลายเป็นนิสัย สิ่งที่ต้องทำถ้าผมบอกว่ามันออกมาดังต้นแบบจะต้องกังวล. ดูเหมือนว่าเธอเป็นกังวลสำหรับต้นแบบที่ได้ไปยังสถานที่ของมอนสเตอร์ที่เรียกว่าขุนนางหรือบางสิ่งบางอย่าง. ลิซ่าและ Arisa มี worrywarts ดังกล่าว. แม้ว่ามันจะไม่เป็นไรตั้งแต่หลักคือ ที่แข็งแกร่งที่สุดของการที่แข็งแกร่ง เรื่องชนิดของมอนสเตอร์ที่ปรากฏไม่มี swoosh เขาต้องการย้าย zudodon เขาต้องการเอาชนะมัน. Flop ผมนอนลงและ Mia แขวนสตริงในสายตาของฉัน. วิธีหยาบคาย ฉันไม่ได้เป็นมะเดียวกันที่มักจะล่อเสมอ. Chorochoro. Piku. Choro Chorochoro. ทน ฉัน onee ซัง ฉันต้องอดทนที่นี่. Shururu ~ n. Tou ♪ฮะอาฉันได้รับการทอดในสตริงเมื่อผมสังเกตเห็น. เทคนิคสตริงของเมียน้อยจะต้องเป็นศิลปะที่เป็นความลับของนางฟ้าไม่ต้องสงสัยเลย. ◇หมู่บ้านหัวหน้า◇ความเศร้าโศกที่ดีผม shouldn ' ทีได้แต่งงานเข้าไปในบ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน. ฉันได้เติบโตมาใช้กับการส่งออกไปขโมยน้ำตาล nosing เก็บภาษีและการบังคับให้ออกจากกองทัพดินแดนแม้ว่า. ดวงตาของ scalekin ที่เป็นเหมือนเขี้ยว ฉันคิดว่าฉันต้องการจะกินจากหัว. นอกจากนี้เมื่อเธอหลงหอกบนพื้นดินก่อนหน้านี้ผ้าก็หลุดออกมา หัวใจของฉันถูกลงโทษเพียงแค่มองที่ว่า นั่นเป็นหอกวิเศษสำหรับบางอย่าง กลับมาแล้วผู้ประกอบการค้าที่มา - ฉันรู้ว่าเขาเป็นจริงขโมยในการปลอมตัวและเขาให้ทุกคนออกถ้าฉันเพียงแค่ให้เขานำเสนอ -. ได้กล่าวว่ามีเดมี่มนุษย์มอนสเตอร์ที่น่ากลัวกว่าการล่าโจรบนทางหลวงมันเป็น scalekin ควงหอกวิเศษเรืองแสงสีแดงมาพร้อมกับสอง beastkin ผู้ใต้บังคับบัญชา ดูเหมือนว่าพวกเขาสามารถฉีกผ่านชนิดของกับดักใด ๆ และผู้ที่สนใจการซุ่มโจมตีไม่ว่ามันจะถูกซ่อนราวกับว่าพวกเขาได้เห็นมัน. ผมก็ตัวสั่นด้วยความกลัวคิดว่าเธอจะพิจารณาหมู่บ้านซึ่งได้รับการทำรายการกับขโมยเช่นเดียวกับพวกเขานี้ แต่ดูเหมือนว่ามันไม่ได้เป็น. สาว ๆ ที่บอกเราจะให้ 100 ก้อนหินของเธอ. "แม้ว่าคุณบอกว่าคุณต้องการกรวดมันไม่เหมือนก้อนกรวดเป็นผลิตภัณฑ์พิเศษในท้องถิ่นของเราเพื่อให้ ... " "ไม่โต้ตอบมากขึ้น. มันอาจจะเป็น รวมตัวกันที่แม่น้ำข้างหน้า. เป็นก้อนกรวดสีแดงเหมือนกัน. ฉันจะรอจนถึงเที่ยง. เตรียมพวกเขาทันที. "ผมขอให้เด็กที่กำลังมองหาที่อยากรู้อยากเห็นที่นี่ก็ดูเหมือนว่าก้อนกรวดจะนอนรอบริมฝั่งแม่น้ำและแม่น้ำ ถ้ามันไม่ได้เป็นสิ่งที่หายากให้ได้อย่างรวดเร็วรวบรวม 100 ของมันและพวกเขาได้รับการออกของหมู่บ้าน. ฉันสั่งให้เด็กและเสิร์ฟในการเก็บรวบรวมก้อนกรวดที่ริมฝั่งแม่น้ำ มันอาจจะเสร็จสิ้นใน 1-2 ชั่วโมงถ้ามี 20 คน. เพื่อป้องกันไม่ให้ขุ่นเคืองสาวอารมณ์อย่างฉันต้องอยู่ที่นี่จนกระทั่งหลังจากที่ก้อนหินจะถูกเก็บรวบรวม. Ach ท้องของฉันเจ็บ. ◇◇ลูลู่"โอเค. ไม่มีเลขที่ . เอาล่ะ ... "มะคือการเลือกก้อนกรวดในด้านหน้าของฉัน. ชาวบ้านได้รวบรวมกว่า 100 ก้อนกรวดหลังวันที่ 1 ชั่วโมง แต่พวกเขาไม่ได้เพียงนำหนึ่งที่เหมาะสมนอกจากนี้ยังมีก้อนหินสีแดงที่ดูสวยงามเพียงผสม . พวกเขาได้รวมตัวกันเพียงประมาณ 30-40% ของหินที่ตั้งใจไว้. "Achoo." ฉันหันไปทางเสียงจามและดูหญิงสาวที่มีริมฝีปากสีม่วงและร่างกายของเธอตัวสั่น เมื่อฉันมองที่ใกล้ชิดและปิดล้อมและเท้าของเธอเปียก พวกเขากำลังอาจจะเข้าสู่แม่น้ำในท้องฟ้าฤดูหนาวนี้จะมองหาหิน. เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับไปกับแม่น้ำ 2-3 ครั้งในการเก็บรวบรวมหินสำหรับทามะจังที่จะเห็น ทุกคนมีลักษณะบางและดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีความแข็งแกร่ง ผมกังวลว่าพวกเขาจะจับเย็นทนทุกข์ทรมานจากโรคปอดอักเสบและตาย. ที่เหมาะสม! ลองปฏิบัติต่อพวกเขากับริซอตโต้ว่าเจ้านายได้สอนให้ฉันเวลาที่ผ่านมา ที่ควรจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับภาวะโลกร้อนและการบรรจุพวกเขาขึ้น ปริญญาโทได้กล่าวว่าเรามีอิสระที่จะใช้ส่วนผสมในเกวียนจึงมีปัญหากับมัน. แต่หม้อมีขนาดเล็กเกินไปอาจจะ. "นาแหม่มลิซ่าซัง. ฉันต้องการที่จะปฏิบัติต่อทุกคนจาก หมู่บ้านที่มี risottto มันเป็นดี? "ฉันได้กล่าวว่าเกือบนานาซังเหมือนปกติออกจากนิสัย ผมอยากจะเรียกว่าแหม่มสักวันหนึ่งมากเกินไป แน่นอนสามี is-- "ลูลู่เราไม่สามารถใช้อาหารที่ไม่ได้รับอนุญาตจากนาย ... ไม่มีเราได้รับอนุญาตมีเรา. แต่ถ้าคนที่รับประทานอาหารที่มีเราแล้วก็ปรับ แต่ศศภอ ' t คุณได้รับอนุญาตตีความกว้างเกินไปโดยการรักษาคนอื่น? "" ไม่ฉันคิดว่ามีปัญหาถ้าเราปฏิบัติต่อผู้คนให้ความร่วมมือในการเก็บรวบรวมก้อนกรวด. "" ผมเข้าใจ. นาไม่มีแหม่มวิธีการเกี่ยวกับมันได้หรือไม่ " "การดำเนินการจะได้รับอนุญาต." ดูเหมือนว่าลิซ่าซังเกือบเรียกว่านานาเธอมากเกินไป มันง่ายที่จะเข้าใจผิดว่ามีสิทธิ. นานาซังเป็นเหมือนเช่นเคย. ด้วยความช่วยเหลือของลิซ่าซังของเราทำให้เตาโดยแถวหินและใส่หม้อบนไฟ เป็นครั้งแรกที่ชาวบ้านกำลังมองหาที่เรามีพิรุธ แต่หลังจากที่กลิ่นของธัญพืชต้มกระจายในอากาศพวกเขาเริ่มที่จะล้อมรอบในขณะที่ดูเราในระยะไกล ฉันใส่ธัญพืชหลายชนิดและผักชิ้นเล็ก ๆ ของเนื้อแห้งและสุดท้ายตัดชีสในบางโกนหนวดยาวและละลายมันเสร็จสมบูรณ์. ฉันใส่ในชาม risotto ที่นานาซังได้ขอให้หัวหน้าหมู่บ้านซังเพื่อเตรียมความพร้อม ฉันผ่านชามกับเด็กที่นำก้อนหินที่พวกเขาดูตกใจ. Ara? ฉันสงสัยว่าพวกเขาไม่ชอบชีส? "คุณไม่ชอบชีส?" "ผมไม่เคยกินหนึ่ง." "มันเป็นความอร่อยที่คุณรู้หรือไม่? กินอย่างระมัดระวังเพราะร้อน." เมื่อฉันบอกว่าเด็กที่ซ้ำ ๆ ดู ชามและใบหน้าของฉันและในที่สุดก็มองไปที่หมู่บ้านหัวหน้าซังจะขอตัดสินใจ. "แม้ว่าคุณจะให้เราสิ่งที่หรูหราเช่น ... " "มีปัญหาไม่เป็น." "มันเป็นขอบคุณสำหรับเหล่านี้ก้อนกรวดสีแดง." นานาซัง ได้อย่างรวดเร็วตอบคำถาม vilage หัวหน้าซังของ หลังจากอนุมัติหัวหน้าหมู่บ้านซังเด็กเริ่มที่จะจิบชาม ฉันลืมที่จะผ่านช้อน. "ร้อนอร่อย." "มันร้อนฉันขึ้น." "ผมไม่ได้รับการกินนี้แม้ในช่วงเทศกาล." "อูอร่อย." เด็ก ๆ กำลังรับประทานอาหารอย่างจริงจังเช่นถ้าปากของพวกเขา การเผาไหม้. ผู้ใหญ่ยังได้รวบรวมก่อนที่ฉันจะตระหนักถึงมัน นอกจากนี้ยังมีคนที่กล่าวว่า "Oy ให้พ่อมากเกินไป." ในหมู่พวกเขา ที่ไม่ดีที่คุณรู้หรือไม่? การซื้อหุ้นของเด็ก. "เฮ้ jou จัง. ถ้าฉันรวบรวมก้อนกรวดที่คุณจะให้ฉัน porridges บรรดาเกินไป?" "ใช่มันจะอบอุ่นคุณ up." ผู้ใหญ่เริ่มทำงานต่อแม่น้ำหลังจากที่ได้ยิน ผม. เห็นว่าเด็กให้ชามที่ได้รับการเลียทำความสะอาดกลับมาในขณะที่พูดขอบคุณและเริ่มที่จะวิ่งไปทางแม่น้ำ. เอ่อผมสงสัยว่าหลายคนกำลังมี. ผมกังวลว่าเราจะทำ แต่ Nana- ซานเจรจากับหัวหน้าหมู่บ้านเพื่อช่วยให้เราสามารถใช้ห้องครัวในบ้านของเขา เรามีความอุดมสมบูรณ์ของส่วนผสมและดูเหมือนว่าแม่บ้านของหมู่บ้านจะไปช่วยด้วย. ตอนนี้ขอทำดีที่สุดที่จะทำให้มื้ออาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

◇ลูลู่◇

สวัสดีค่ะ ลูลู่นี่ .
ฉันควรทำยังไง ลิซ่าซังทำตัวแปลกๆตั้งแต่เมื่อกี้

" เรียกหัวหน้าหมู่บ้าน !
" ที่คุณ ฉันไม่ได้สั่งโดย beastkin "

ลิซ่าซังนัดพื้นดินด้วยหอกในห่อผ้า .
แม้แต่รถขับรถไปหมู่บ้านนี้หยาบ ฉันคิดว่าเธอต้องการที่จะไปพร้อมกับอาจารย์ชอบซ่า หลังจากทั้งหมด

ชาวบ้านใน ตัวใหญ่พยายามของเขาที่ดีที่สุดที่จะต่อต้านลิซ่าซัง แต่ดูเหมือนว่าคำพูดของเขาใหญ่ ไม่มีความกล้าหาญ เท้าและเสียงสั่น

ขอบคุณ บอย จะพาผู้ชายมาอ่อนโยนมองขณะวิ่ง เด็กนั่น เด็กที่วิ่งเข้าหาหมู่บ้าน ก่อนหน้านี้ ดูเหมือนเขาจะเรียกว่า หัวหน้าหมู่บ้าน

" แล้วอะไรคือความต้องการของคุณ ? อย่างที่คุณเห็นของเราเป็นหมู่บ้านยากจน เราขาดในอาหารให้คนเดียวสมบัติ "

เหมือนหัวหน้าซานกล่าวว่า เด็กๆ และคนก่อนหน้านี้ดูหิวมากเลย

" เราไม่ต้องการสมบัติ หรือ อาหาร ของฉันท่านปรารถนาหินที่มีลักษณะแบบนี้ เตรียม 100 มันทันที "

MOU , ลิซ่าซัง มันไม่สมบูรณ์ในระดับของการเจรจาต่อรอง นานะซังด้วยอย่าเพียงมองจากด้านข้างและทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับมัน ผมก็พยายามถ่ายทอด

มันด้วยตาของฉัน แต่มันไม่ถึง นานะซัง เธอดูตรงนี้แล้วเอียงคอ บันทึก ! มันไม่ยุติธรรมที่จะน่ารัก ด้านบนเป็นความงาม

ผมหันหัวกลับไปมองที่ทามะจัง และ มีอา ซาน ใครมีเหลือ เรย์แห่งความหวัง แต่ . . . . . . .

มีอาซาน อย่าเล่นกับทามะจังนอกจากนี้ ไม่ใช่สายที่คุณใช้ในการเล่นเกมส์ที่ท่านได้ซื้อ ! อ้า เล็บของทามะจังอยู่ อ้า ง !

เมื่อผมเจ็บปวดมากกว่านั้น การเจรจาจบลงแล้ว หัวหน้าหมู่บ้านซาน นำเด็กและเยาวชนถือตะกร้าและชอบแม่น้ำ

คิดว่าพวกเขากำลังเก็บหลังจากนั้น มนต์อะไรทำลิซ่าซังใช้





◇◇ทามะหมู ~ N ลิซ่าเหน็ Nyan .
ที่จบประโยค ซ่า ได้สอน ได้กลายเป็นความเคยชิน จะทำอย่างไรถ้าฉันพูดมันออกมาดัง ๆ อาจารย์ก็จะเป็นห่วง

ดูเหมือนเธอเป็นห่วงเจ้านายใครได้ไปสถานที่ที่ปีศาจที่เรียกว่าสูงส่งหรืออะไร

ลิซ่า และซ่า เป็น worrywarts

ถึงแม้ว่ามันจะดี เพราะอาจารย์เป็นคนที่เข้มแข็ง ของแรง ไม่ว่าสิ่งที่ชนิดของสัตว์ที่ปรากฏ swoosh , ,เขาจะย้าย zudodon เขาก็จะฆ่ามัน

ปัดผมนอนลง และ มีอา แขวนเชือกในด้านหน้าของตาของฉัน

วิธีหยาบคาย ผมไม่เหมือนทามะที่ชอบล่อ

chorochoro

piku

choro . chorochoro

ทน ฉันเป็นพี่ซาน ฉันต้องอดทนนะ

shururu ~ .

โถว♪

ฮ่าอ่า ผมเคยเข้าไปพัวพันในเส้นเชือกเมื่อผมสังเกตเห็น
เมียเป็นสายเทคนิคต้องเป็นศิลปะความลับของนางฟ้า

อย่างไม่ต้องสงสัย