Chapter 464: Pinkie Finger!Soon, th

Chapter 464: Pinkie Finger!

Soon, the eaves were gone. Next, Meng Hao’s gaze came to fall upon the steps leading up to the palace building. After that were the columns. Next, the wall coverings.

It didn’t take long for a previously extravagant palace building to be completely blank and clean. The main structure was there, but now, it looked completely different, to a very shocking degree.

Every single thing that could be taken off of the outside surface, was gone….

Were it not for the restrictive spells and seals protecting the inside of the palace building, Meng Hao would tear down the entire structure. Trying to contain his excitement, he looked over at the next palace building. Filled with excitement, he leaped toward that building and began to dismantle it.

As for the Immortals who built these palace buildings, before their consciousnesses merged into the bridge, they placed the restrictive spells and seals in place because they were well aware that people might be interested in the items within. However, they had never imagined that someone like Meng Hao would happen to make his way into this place. He wasn’t interested in the treasures inside, but rather, wanted to plunder the construction materials….

Time passed by. With bustling industriousness, Meng Hao proceeded along from one palace building to the next, completely dismantling their exteriors, leaving them stark and bare…. The only thing left behind were the bare palace structures; anything that could be pried up was taken by Meng Hao.

Even the grass on the ground seemed to have absorbed some of the Celestial Soil Qi. Seeing how extraordinary it was, he collected it up without hesitation.

“If I don’t keep grabbing stuff until my hands cramp, then my name isn’t Meng Hao!” he said, his eyes gleaming as he wrenched up a floor tile. If any of Meng Hao’s acquaintances saw him now, they might think they were looking at a stranger. The look in his eyes was completely different than the coldness that usually resided there.

This was a part of his personality that he kept buried deep within, the part of him that lusted after anything valuable.

Despite having reached his current level of Cultivation base, one cannot forget about the matter in which he owed Steward Zhou three pieces of silver 1. Of course, after beginning to practice cultivation, the fervor he had shown toward that silver had shifted to cultivation resources.

For example, Celestial soil. At the moment, there was nothing he was more passionate about than Celestial soil.

After all… aspirations are a good thing. With aspirations, Meng Hao could be happy despite being tired or in pain. Right now, he was like a locust in human form. Every extravagant palace building that he encountered would be seemingly engulfed in a storm. After the storm passed by, the building would be completely bare.

Gradually ten buildings, twenty buildings, thirty buildings… after two hours had passed, more than seventy palace buildings had been completely dismantled by Meng Hao.

His expression was one of excitement, and he was breathing heavily. At the moment, there weren’t even thirty buildings left. Meng Hao was just getting ready to go at the rest of the buildings with a final spurt of energy, when Zhao Youlan suddenly staggered out from a large palace building on the opposite side of the basin.

After she emerged, the entire palace building collapsed with a rumbling sound. Zhao Youlan looked excited. The tiny Zhixiang perched on her shoulder appeared even more excited. Shockingly, she held a small green flask in her hand.

“It took two hours to get this one item,” said Zhixiang excitedly. “However, this small flask is a treasure that once belonged to one of the nine most preeminent of the Immortals. Two hours is a long time, but it was worth it. Precious darling, we must quickly go to the next… uh…? Huh? What?” When her gaze fell upon Meng Hao, her eyes went wide and she gaped. She even rubbed vigorously at her eyes, not daring to believe what she was seeing.

When Zhao Youlan saw the strange scene, her eyes also went wide as they filled with astonishment and shock.

Both of them… could do nothing other than be completely shocked. The tableau that faced them now was completely different from that which they had seen before entering the palace building earlier.

The previously lush and verdant grass in the area was completely gone. Only bare, uneven ground remained….

The Celestial tiles were nowhere to be seen. The floors were completely barren….

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 464 : นิ้วก้อยนิ้ว !เร็ว ๆ นี้ ชายคาก็หายไปแล้ว ต่อไป คือ เหม็ง มินโฮจ้องมองมาล้มทับขั้นตอนที่นำไปสู่การสร้างพระราชวัง หลังจากนั้นเป็นคอลัมน์ ถัดไป , ปูผนัง .มันไม่ได้ใช้เวลานานสำหรับการสร้างพระราชวังฟุ่มเฟือยก่อนหน้านี้เป็นอย่างสมบูรณ์และสะอาด โครงสร้างหลักมี แต่ตอนนี้ มันดูแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ปริญญามากตกใจทุก สิ่งเดียวที่สามารถเอาออกจากพื้นผิวภายนอกก็หายไป . . . . . . .ไม่ใช่คาถาที่เข้มงวด และซีลป้องกันภายในอาคารพระราชวัง เมิ่งฮ่าวจะรื้อโครงสร้างทั้งหมด พยายามควบคุมความตื่นเต้นของตัวเอง เขายืนมองตึกวังต่อไป ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขากระโดดไปยังตึกและเริ่มรื้อมันสำหรับผู้ที่สร้างอาคารพระราชวังเหล่านี้ของพวกเขาก่อนที่ consciousnesses ผสานเป็นสะพานวางพวกสกิลที่เข้มงวดและสัญลักษณ์ในสถานที่ เพราะพวกเขารู้ดีว่าคนที่อาจจะสนใจในสินค้าภายใน อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าคนอย่างเมิงเฮาจะเกิดขึ้นเพื่อให้วิธีการของเขาเข้าไปในสถานที่นี้ เขาไม่ได้สนใจในสมบัติภายใน แต่ต้องการที่จะปล้นวัสดุก่อสร้าง . . . . . . .เวลาผ่านไป กับที่พากเพียร เมิ่งฮ่าวต่อไปจากพระราชวังตึกถัดไป เลยรื้อ exteriors ของพวกเขาออกจากพวกเขาสิ้นเชิงและเปลือย . . . . . . . สิ่งเดียวที่หลงเหลืออยู่คือ โครงสร้างพระราชวังเปลือย อะไรที่สามารถงัดขึ้น ถ่ายโดย เมิ่งฮ่าวแม้แต่หญ้าบนพื้นดินดูเหมือนจะดูดซับบางส่วนของฉีดินฟ้า . ได้เห็นวิธีที่พิเศษมันคือ เขาเก็บมันไว้โดยไม่ลังเล" ถ้าข้าไม่ยุ่งเรื่องจนตะคริวมือ ชื่อของฉัน ไม่ใช่เมิงเฮา ! " เขากล่าวว่า ดวงตาของเขาเปล่งประกายเมื่อเขาก้มขึ้นพื้นกระเบื้อง ถ้าใด ๆของเมิงเฮาคนรู้จักเห็นเขาตอนนี้ พวกเขาอาจคิดว่าพวกเขามองคนแปลกหน้า แววตาของเขามันต่างจากความเย็นชาที่มักจะอาศัยอยู่ที่นั่นนี้เป็นส่วนหนึ่งของบุคลิกภาพของเขาที่เขาเก็บฝังลึกภายใน ส่วนเขานั้นโหยหาอะไรที่มีคุณค่าแม้จะมีถึงระดับปัจจุบันของฐานการเพาะปลูก , หนึ่งไม่สามารถลืมเรื่องที่เขาติดหนี้พ่อบ้านโจวสามชิ้นของเงิน 1 แน่นอน หลังจากที่เริ่มต้นการฝึกการอบรม ความเร่าร้อนที่เขาได้แสดงต่อที่ เงิน ได้กลายเป็นแหล่งเพาะปลูกตัวอย่างเช่น ฟ้าดิน ตอนนี้ ไม่มีอะไรที่เขาหลงใหลเกี่ยวกับกว่าดินฟ้า .หลังจากทั้งหมด . . . . . . . แรงบันดาลใจเป็นสิ่งที่ดี ด้วยแรงบันดาลใจ , เมิ่งฮ่าวก็มีความสุขแม้จะเหนื่อยหรือเจ็บปวด ตอนนี้ , เขาเป็นเหมือนตั๊กแตนในรูปแบบของมนุษย์ ทุกอาคารที่เขาพบพระราชวังฟุ่มเฟือยจะดูเหมือนตกอยู่ในพายุ หลังพายุผ่านไป อาคารจะเปลือยอย่างสมบูรณ์ค่อย ๆ สิบ ยี่สิบ สามสิบตึก ตึก ตึก . . . . . . . หลังจากสองชั่วโมงผ่านไปกว่า 70 อาคารพระราชวังได้ถูกรื้อถอนโดยเมิ่งเฮ่าสีหน้าของเขาเป็นหนึ่งในความตื่นเต้น เขาหายใจหนัก ในตอนนี้ก็ยังไม่สามสิบอาคารด้านซ้าย เมิ่งฮ่าวกำลังเตรียมตัวที่จะไปที่ส่วนที่เหลือของอาคารกับครั้งสุดท้ายของพลังงาน เมื่อจ้าว youlan ก็โงนเงนออกมาจากอาคารพระราชวังขนาดใหญ่บนด้านตรงข้ามของลุ่มน้ำหลังจากที่เธอเกิดอาคารถล่มวังทั้งหมดด้วยเสียงดังก้องเสียง จ้าว youlan ดูตื่นเต้น ที่จี้เซียงจิ๋วเกาะบนไหล่ของเธอที่ปรากฏก็ยิ่งตื่นเต้น น่า เธอถือขวดสีเขียวขนาดเล็กในมือเธอ" มันใช้เวลาสองชั่วโมงเพื่อให้ได้รายการหนึ่งกล่าวว่า " จี้เซียงด้วยความตื่นเต้น " อย่างไรก็ตาม ขวดเล็กนี้เป็นสมบัติที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่หนึ่งในเก้าที่สุดโด่งดังของอมตะ สองชั่วโมงเป็นเวลานาน แต่มันคุ้มค่า ที่รัก ที่รัก เราต้องไปต่อ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ? หือ ? อะไร ? " เมื่อสายตาเธอล้มทับ เมิ่งฮ่าว ตาของเธอก็กว้างและ gaped เธอ . เธอลูบแรงๆ ที่ดวงตา ไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่เธอเห็นเมื่อจ้าว youlan เห็นฉากแปลกๆ ตาของเธอก็กว้างก็เต็มไปด้วยความน่าสะพึงกลัวและตกใจพวกเขาทั้งสอง . . . . . ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากจะต้องตกใจ ฉากที่ต้องเผชิญกับพวกเขาในตอนนี้มันแตกต่างจากที่ซึ่งพวกเขาได้เห็นก่อนเข้าอาคารวังไปก่อนก่อนหน้านี้และหญ้าเขียวชอุ่มเขียวขจีในพื้นที่ได้หายไปอย่างสิ้นเชิง แค่เปลือย ไม่เรียบ ยังคงอยู่ . . . . . . .กระเบื้องฟ้าไหนเลยที่จะเห็น ชั้นก็ . . . . เป็นหมันอย่างสมบูรณ์