Luhan stretched out whilst lying on

Luhan stretched out whilst lying on the fresh green grass as the bright sun beat down on him, warming his whole body. A deer cautiously walked over to him, whilst grazing at the grass and gently sniffed him, nipping at his top. Luhan laughed lightly as the deer started to lick his face, he slowly sat up, pushing the deer's head away gently, before standing up and stretching his arms wide. His opaque wings grew from his back and fluttered slightly, he stared at the deer smiling softly.

"Is it time to head back home now?" The deer just looked at him before walking towards the forest. "I'll take that as a 'yes' then." He chuckled before following the deer.

As he trudged through the forest, he breathed in the smell of the flowers and listened to the birds chirping their morning song as the sun's light barely sifted through the leaves of the tall, moss covered trees. He runs his fingers softly over the bark whilst butterflies flitter around him and birds swoop down and fly around him, Luhan had always been envious of the birds, so free and able to do as they pleased, they could fly wherever they wanted whilst Luhan, even though he had wings, was grounded to walk on this lush green world he called home. His father had forbidden him to fly after his little mishap that landed him in the arms of a certain satyr, his father had never trusted him again. He was a prince after all, he shouldn't be flitting around with just anybody, but he couldn't help him, he felt so drawn to that satyr that he met him in secret.

He covered his eyes from the sun as he walked out into the clearing, lush grass and tall red and white flowers grew, but they didn't hide the figure sitting down. Luhan grinned and ran towards him, tackling him until he was lying on top of the satyr, staring into those dark eyes he loved.

"Did you miss me that much?" The satyr asked, Luhan grinned and kissed both of his cheeks gently.

"Of course! I miss you all the time I'm not with you!" The satyr smiled up at him, placing a soft kiss on his lips, wrapping his arms around Luhan's waist.

"Well that's good to know, our time is quite limited thanks you to being a klutz." Luhan pouted and the satyr chuckled. They both lay in each other's arms for what seemed like an eternity but what was just a few hours, talking about trivial things, kissing each other softly and just enjoying each other's company. Luhan sighed heavily, turning to his love's face.

"I suppose I better go home." The satyr nodded.

"That would be best, I don't want you being punished by your father." Luhan smiled gently before placing a final kiss on the satyr's lips and getting up, brushing himself off. The satyr bid him fair well before Luhan walked in the direction of the castle, the sun had long gone so he only had the fireflies light to guide him home. He gazed up at the stars as the lit up the dark sky, he sighed happily as he could see his home just in view. The castle was pure white, but the sprites and fireflies around it gave off different colours, deep purples, vibrant blues and even some reds, that made the castle look even more beautiful and radiant during the night than the day. Luhan pushed the heavy wooden doors opens and walked heavily up to his room, guards bowing to him in respect as he walked along. He pushed the velvet drapes of his room to the side slightly so he could look out the window and stared out at his kingdom, the forest and that past his lands.

He sighed heavily when a firefly flew around him, making tiny sparks, Luhan grinned and then looked down when it flew out. He stared in surprise to find the satyr standing on the grass near the castle.

"You'll get caught!" Luhan whispered to him. The satyr just smirked and lifted his arms to make a heart symbol and winked at him, Luhan's cheeks dusted with red before he tried to shoo him away. "I don't want father finding you!" He blew a kiss at Luhan, who caught it and put it next to his heart, before walking off back to the forest, waving as he went. Luhan smiled before moving to his bed, wings fluttering slight just like his heart.

"I love you too Sehun, goodnight and sweet dreams.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Luhan ยืดออกในขณะที่นอนอยู่บนหญ้าสีเขียวสดเป็นสว่างดวงอาทิตย์บนเขา ร้อนร่างกายของเขาทั้งหมด กวางตัวหนึ่งเดินเดินผ่านเขา ขณะ grazing ให้หญ้า และเบา ๆ sniffed เขา nipping ที่ด้านบนของเขา Luhan หัวเราะเบา ๆ เป็นสัตว์เริ่มเลียใบหน้าของเขา เขาช้าเสาร์ ผลักดันหัวของกวางไปเบา ๆ ก่อนยืนขึ้น และยืดแขนของเขามากมาย ปีกทึบเพิ่มขึ้นจากหลังของเขา และ fluttered เล็กน้อย เขาจ้องไปที่กวางยิ้มเบา ๆ"คือมันจะกลับตอนนี้ สัตว์เพียงมองว่าก่อนที่จะเดินไปทางป่า "ฉันจะใช้ที่เป็น 'ใช่' แล้วกัน" เขาเบา ๆ ก่อนต่อสัตว์เขา trudged ผ่านป่า เขาหายใจในกลิ่นหอมของดอกไม้ และฟังนกเขาเพลงของเช้าเป็นแสงของดวงอาทิตย์เพิ่งจะ sifted ผ่านใบไม้สูง มอต้นครอบคลุม เขาทำงานเขามือเบากว่าเปลือกในขณะที่ผีเสื้อ flitter เขาและนกโฉบบินรอบ Luhan ได้เสมออิจฉานก ให้ฟรี และสามารถทำ ตามที่ใจ พวกเขาสามารถบินทุกที่ที่พวกเขาต้องการในขณะที่ Luhan แม้ว่าเขามีปีก มีสูตรเดินบนโลกนี้สีเขียวชอุ่มที่เขาเรียกว่าบ้าน บิดาของเขาได้ห้ามเขาบินหลังจาก mishap ของเขาน้อยที่ที่ดินเขาในแผ่นดินของเซเทอร์บาง บิดาก็ไม่ไว้ใจเขาอีก เขาเป็นเจ้าหลังจากที่ทุก เขาไม่ควรจะ flitting สถาน มีเพียงใคร แต่เขาไม่สามารถช่วยเขา เขารู้สึกมากวาดไปเซเทอร์กล่าวว่า เขาพบเขาในความลับ เขาครอบคลุมตาจากแสงแดดเขาเดินออกไปหัก หญ้าเขียวชอุ่ม และแดงสูง และเติบโตดอกไม้สีขาว แต่พวกเขาไม่ได้ซ่อนรูปนั่งลง Luhan grinned และวิ่งไปทางเขา แก้ปัญหาให้เขาจนเขาได้นอนบนเซเทอร์ จ้องมองในดวงตาที่มืดรัก"คุณไม่คิดถึงผมมากว่า? " เซเทอร์ที่ถาม Luhan grinned และรั้งทั้งสองแก้มของเขาเบา ๆ"แน่นอน คิดถึงคุณตลอดเวลาที่ฉันไม่ได้อยู่กับคุณ" เซเทอร์ที่ยิ้มขึ้นที่เขา วางนุ่มจูบบนริมฝีปากของเขา ตัดแขนของเขารอบเอวของ Luhan"ดีดีรู้ เวลาของเราค่อนข้าง จำกัดขอบคุณคุณ klutz ที่เป็น" Luhan pouted และเซเทอร์ที่เบา ๆ พวกเขาทั้งสองนอนในอ้อมแขนของกันอะไรเหมือนเป็นนิรันดร์แต่สิ่งที่เป็นเพียงไม่กี่ชั่วโมง พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เล็กน้อย จูบกันเบา ๆ และเพลิดเพลินกับบริษัทของผู้อื่นเพียง Luhan ถอนหายใจหนัก เปลี่ยนไปหน้าของรักของเขา"ฉันคิดว่า ฉันดีกว่ากลับบ้าน" เซเทอร์พยักหน้า"ที่จะดีที่สุด ไม่ต้องการคุณถูกลงโทษ โดยพ่อของคุณ" Luhan ยิ้มเบา ๆ ก่อนที่จะจูบสุดท้ายของเซเทอร์ริมฝีปากและรับค่า แปรงตัวเองออก เซเทอร์เขาเสนอราคายุติธรรมดีก่อน Luhan เดินในทิศทางของปราสาท ดวงอาทิตย์นานแล้วดังนั้นเขามีเพียงแสงหิ่งห้อยเพื่อแนะนำเขาบ้าน เขาจ้องขึ้นที่ดาวเป็นไฟขึ้นท้องฟ้ามืด เขาถอนหายใจอย่างมีความสุขเขาได้เห็นบ้านของเขาเพียงในมุมมอง ปราสาทมีสีขาวบริสุทธิ์ แต่ sprites และหิ่งห้อยรอบให้สี ม่วงลึก บลูส์ระดับ และสี แดงบาง ที่ทำปราสาทที่ดูสวยงาม และสดใสยิ่งดึกกว่าวัน Luhan ผลักดันเปิดประตูไม้หนัก และเดินเข้ามากถึงห้องพัก โค้งเขาในขณะที่มันเดินตามยาม เขาผลักดันมินิกำมะหยี่ของห้องพักไปด้านข้างเล็กน้อยเพื่อให้เขาสามารถมองออกไปหน้าต่าง และจ้องไปออกที่อาณาจักรของเขา ป่า และที่ผ่านดินแดนของเขา เขาถอนหายใจหนักเมื่อหิ่งห้อยบินรอบ ทำให้สปาร์คเล็ก Luhan grinned แล้ว มองลงเมื่อมันบินออก เขาจ้องไปในความประหลาดใจในการค้นหาเซเทอร์ยืนบนหญ้าใกล้ปราสาท"คุณจะได้รับการติด" Luhan เกมส์เขา เซเทอร์เพียง smirked และยกแขนทำสัญลักษณ์หัวใจของเขา และ winked ที่เขา แก้มของ Luhan dusted ด้วยสีแดงก่อนเขาพยายามเพ้ยเขา "ไม่ต้องค้นหาคุณพ่อ" เขาได้พัดจูบที่ Luhan ที่จับมันวางติดกับหัวใจ ก่อนเดินออกไปป่า โบก ตามเขาไป Luhan ยิ้มก่อนย้ายไปเตียง วิงส์เล็กน้อย fluttering เหมือนหัวใจของเขา"ฉันรักคุณเกินไป Sehun อวยและฝัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลู่หานทอดยาวออกไปในขณะที่กำลังนอนอยู่บนหญ้าสีเขียวสดเป็นดวงอาทิตย์ที่สดใสตีลงบนเขาร้อนทั้งร่างกายของเขา กวางระมัดระวังเดินไปกับเขาขณะที่แทะเล็มหญ้าที่และค่อยๆดมเขา nipping ที่ด้านบนของเขา ลู่หานหัวเราะเบา ๆ กวางเริ่มต้นที่จะเลียใบหน้าของเขาเขาค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งผลักดันหัวกวางออกไปเบา ๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและยืดแขนของเขากว้าง ปีกสีขาวขุ่นของเขางอกออกมาจากด้านหลังของเขาและ fluttered เล็กน้อยเขาจ้องที่กวางยิ้มเบา ๆ . "มันเป็นเวลาที่จะมุ่งหน้ากลับบ้านตอนนี้หรือไม่" กวางเพียงแค่มองไปที่เขาก่อนที่จะเดินไปในป่า "ผมจะใช้เวลาที่เป็น 'ใช่' แล้ว." เขาหัวเราะก่อนที่จะต่อไปกวาง. ขณะที่เขา trudged ผ่านป่าเขาสูดกลิ่นของดอกไม้และฟังนกร้องเจี๊ยก ๆ เพลงตอนเช้าของพวกเขาเป็นแสงของดวงอาทิตย์ร่อนแทบจะไม่ผ่านใบของสูงต้นไม้ปกคลุมตะไคร่น้ำ เขาวิ่งนิ้วมือของเขาเบา ๆ กว่าเปลือกไม้ในขณะที่ผีเสื้อ Flitter รอบ ๆ ตัวเขาและนกถลาลงและบินรอบ ๆ ตัวเขาลู่หานเคยอิจฉานกดังนั้นฟรีและสามารถที่จะทำตามที่พวกเขายินดีที่พวกเขาสามารถบินได้ทุกที่ที่พวกเขาต้องการในขณะที่ลู่หาน, แม้เขาจะมีปีก, ถูกกักบริเวณที่จะเดินบนโลกสีเขียวชอุ่มที่เขาเรียกว่าบ้าน พ่อของเขาห้ามไม่ให้เขาบินหลังจากอุบัติเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาว่าเขาลงในอ้อมแขนของเทพารักษ์บางอย่างที่พ่อของเขาไม่เคยได้รับความไว้วางใจเขาอีกครั้ง เขาเป็นเจ้าชายหลังจากทั้งหมดที่เขาไม่ควร flitting รอบกับใครเพียง แต่เขาไม่สามารถช่วยเขาเขารู้สึกว่าวาดเพื่อที่จะเทพารักษ์ว่าเขาได้พบกับเขาในความลับ. เขาปกคลุมดวงตาของเขาจากดวงอาทิตย์ในขณะที่เขาเดิน ออกไปสู่ที่โล่งหญ้าเขียวชอุ่มและดอกไม้สูงสีแดงและขาวขึ้น แต่พวกเขาไม่ได้ปิดบังรูปนั่งลง ลู่หานยิ้มและวิ่งไปหาเขา, การแก้ปัญหาเขาจนกว่าเขาจะได้รับการนอนอยู่บนด้านบนของเทพารักษ์, จ้องมองเข้าไปในดวงตาสีเข้มที่เขารัก. "คุณคิดถึงผมมากว่า?" เทพารักษ์ถามลู่หานยิ้มและจูบทั้งสองแก้มของเขาเบา ๆ . "แน่นอน! ฉันคิดถึงคุณตลอดเวลาฉันไม่ได้กับคุณ!" เทพารักษ์ยิ้มขึ้นที่เขาวางจูบนุ่มบนริมฝีปากของเขาตัดแขนของเขารอบเอวลู่หาน. "ดีว่าเป็นเรื่องดีที่จะรู้ว่าเวลาของเราค่อนข้าง จำกัด ขอขอบคุณที่คุณจะเป็นชะมัด." ลู่หานและ pouted เทพารักษ์หัวเราะ พวกเขาทั้งสองนอนอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันสำหรับสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นนิรันดร์ แต่สิ่งที่เป็นเพียงไม่กี่ชั่วโมงพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่น่ารำคาญ, จูบกันเบา ๆ และเพียงเพลิดเพลินกับแต่ละ บริษัท อื่น ๆ ลู่หานถอนหายใจหนักหันไปใบหน้าของความรักของเขา. "ฉันคิดว่าฉันดีกว่ากลับบ้าน." เทพารักษ์พยักหน้า. "นั่นจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันไม่อยากให้คุณถูกลงโทษโดยคุณพ่อของคุณ." ลู่หานยิ้มเบา ๆ ก่อนที่จะวางจูบสุดท้ายบนริมฝีปากของเทพารักษ์และได้รับการขึ้นแปรงตัวเองออก เทพารักษ์เสนอราคายุติธรรมเขาดีก่อนที่ลู่หานเดินไปในทิศทางของปราสาทดวงอาทิตย์ได้หายไปนานดังนั้นเขาจึงมีเพียงแสงหิ่งห้อยเพื่อให้คำแนะนำเขากลับบ้าน เขาจ้องขึ้นที่ดาวเป็นไฟขึ้นท้องฟ้ามืดเขาถอนหายใจอย่างมีความสุขในขณะที่เขาจะได้เห็นบ้านของเขาเพียงแค่ในมุมมอง ปราสาทเป็นสีขาวบริสุทธิ์ แต่สไปรท์และหิ่งห้อยรอบ ๆ มันให้ออกสีที่แตกต่าง, สีม่วงลึก, บลูส์ที่มีสีสันสดใสและแม้กระทั่งสีแดงบางอย่างที่ทำให้ปราสาทมีลักษณะสวยงามมากยิ่งขึ้นและสดใสในช่วงกลางคืนกว่าวัน ลู่หานผลักประตูไม้หนักเปิดและเดินอย่างหนักขึ้นไปที่ห้องของเขายามโค้งคำนับให้กับเขาในแง่ที่เขาเดินไปตาม เขาผลักม่านกำมะหยี่ของห้องของเขาไปด้านข้างเล็กน้อยเพื่อที่เขาจะมองออกไปนอกหน้าต่างและจ้องมองออกไปในอาณาจักรของเขาในป่าและที่ผ่านมาในดินแดนของเขา. เขาถอนหายใจอย่างหนักเมื่อหิ่งห้อยบินรอบ ๆ ตัวเขาทำให้ประกายไฟเล็ก ๆ ลู่หานยิ้ม แล้วมองลงเมื่อมันบินออก เขาจ้องมองด้วยความประหลาดใจที่จะหาเทพารักษ์ยืนอยู่บนพื้นหญ้าใกล้ปราสาท. "คุณจะได้รับการติด!" ลู่หานกระซิบกับเขา เทพารักษ์เพียง smirked และยกแขนของเขาที่จะทำให้สัญลักษณ์หัวใจและขยิบตาให้เขาแก้มลู่หานโรยด้วยสีแดงก่อนที่เขาจะพยายามที่จะไล่เขาออกไป "ผมไม่ต้องการให้พ่อหาคุณ!" เขาจูบที่พัดลู่หานที่จับมันและนำมันติดกับหัวใจของเขาก่อนที่จะเดินออกจากป่ากลับไปโบกขณะที่เขาเดิน ลู่หานยิ้มก่อนที่จะย้ายไปที่เตียงของเขาปีกกระพือเล็กน้อยเช่นเดียวกับหัวใจของเขา. "ฉันรักคุณมากเกินไปเซฮุน, ราตรีสวัสดิ์และความฝันหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลู่หานที่เหยียดออกมาขณะที่นอนอยู่บนหญ้าสีเขียวสด แสงของดวงอาทิตย์เต้นลงบนเขาวอร์มร่างกายของเขา กวางค่อยเดินมาที่เขา ขณะกินหญ้าที่หญ้าและค่อยๆดมเขา Nipping ที่ด้านบนของเขา ลู่ฮานหัวเราะเบาๆ เป็นกวางเริ่มเลียหน้าเขา เขาค่อยๆลุกขึ้นนั่ง ดัน กวางหัวไปเบาๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและยืดแขนกว้างปีกของเขาขุ่นเพิ่มขึ้นจากหลังของเขาและเริ่มขยับเล็กน้อย เขาจ้องมองกวางยิ้มเบา ๆ .

" มันถึงเวลาที่จะต้องกลับบ้านตอนนี้ กวางเพียงมองเขาก่อนจะเดินไปสู่ป่า " ผมยอมรับว่า " ใช่ " แล้ว " เขาหัวเราะก่อนดังต่อไปนี้กวาง

เขา trudged ผ่านป่าเขาหายใจในกลิ่นของดอกไม้ และฟังเสียงนกร้องเพลงยามเช้าของพวกเขาเป็นแสงของดวงอาทิตย์เพิ่งจะร่อนผ่านใบสูง , มอสปกคลุมต้นไม้ เขาวิ่งนิ้วของเขาเบาๆมากกว่าเห่าในขณะที่ผีเสื้อกระพือปีก รอบตัวเขา และนกถลาลงและบินรอบๆตัวเขา ลู่หานมักจะอิจฉานกเพื่อฟรีและสามารถทำอย่างที่เขาต้องการ they could fly wherever they wanted whilst Luhan, even though he had wings, was grounded to walk on this lush green world he called home. His father had forbidden him to fly after his little mishap that landed him in the arms of a certain satyr, his father had never trusted him again. He was a prince after all, he shouldn't be flitting around with just anybody, but he couldn't help him, he felt so drawn to that satyr that he met him in secret.

He covered his eyes from the sun as he walked out into the clearing, lush grass and tall red and white flowers grew, but they didn't hide the figure sitting down. Luhan grinned and ran towards him, tackling him until he was lying on top of the satyr, staring into those dark eyes he loved.

"Did you miss me that much?" The satyr asked, Luhan grinned and kissed both of his cheeks gently.

"Of course! I miss you all the time I'm not with you!" The satyr smiled up at him, placing a soft kiss on his lips, wrapping his arms around Luhan's waist.

"Well that's good to know, our time is quite limited thanks you to being a klutz." Luhan pouted and the satyr chuckled. They both lay in each other's arms for what seemed like an eternity but what was just a few hours, talking about trivial things, kissing each other softly and just enjoying each other's company. Luhan sighed heavily, turning to his love's face.

"I suppose I better go home." The satyr nodded.

"That would be best, I don't want you being punished by your father." Luhan smiled gently before placing a final kiss on the satyr's lips and getting up, brushing himself off. The satyr bid him fair well before Luhan walked in the direction of the castle, the sun had long gone so he only had the fireflies light to guide him home. He gazed up at the stars as the lit up the dark sky, he sighed happily as he could see his home just in view. The castle was pure white, but the sprites and fireflies around it gave off different colours, deep purples, vibrant blues and even some reds, that made the castle look even more beautiful and radiant during the night than the day. Luhan pushed the heavy wooden doors opens and walked heavily up to his room, guards bowing to him in respect as he walked along.เขาผลักกำมะหยี่ผ้าม่านของห้องของเขาไปด้านข้างเล็กน้อย เพื่อที่เขาจะได้มองออกไปที่หน้าต่างและจ้องมองออกไปที่อาณาจักรของเขาป่าและอดีตดินแดนของเขา

เขาถอนหายใจหนักเมื่อหิ่งห้อยบินรอบ ๆตัวเขา ทำให้ประกายไฟเล็กๆ ลู่ฮานสแยะยิ้มแล้วมองลงเมื่อมันบินออกมา เขาจ้องด้วยความประหลาดใจที่จะหาเซเบอร์ยืนอยู่บนพื้นหญ้าใกล้ปราสาท

" คุณจะได้รับการติด !" ลู่หานกระซิบกับเขา ที่เทพารักษ์ก็แสยะยิ้มและยกแขนของเขาเพื่อให้หัวใจสัญลักษณ์และขยิบตาให้เขา ลู่หานก็แก้มมีคราบสีแดงก่อนที่เขาพยายามที่จะไล่เขาออกไป . ผมไม่อยากให้พ่อหาคุณ ! เขาเป่าจูบที่ลู่หาน ใครจับมันและใส่มันต่อไปให้หัวใจของเขา ก่อนที่จะเดินกลับเข้าป่า โบกมือ ตามเขาไป ลู่หานยิ้มก่อนที่จะย้ายไปที่เตียงของเขาปีกกระพือเล็กน้อย เหมือนหัวใจของเขา . . . . .

" ฉันก็รักคุณเซฮุน ฝันดีและฝันหวาน