As for Mo Wen Chen who saw Su Qi Qi

As for Mo Wen Chen who saw Su Qi Qi, his color immediately paled and the depths of his eyes showed a hint of frost. Inside, he was scolding this stupid woman for coming here.

At this time, Su Qi Qi was only moving according to her feelings, she herself did not know what she did this for.

Coming to stand at Mo Wen Chen’s side, Su Qi Qi did not say a thing. She only felt that standing here was safer, then also solemnly watched the battle.

Suddenly from outside came the urgent sound of a flute.

He Yi Tian who was currently fighting became sluggish for a moment. The moment his hand slowed, he was stabbed in the shoulder by Leng Yan’s blade.

Leng Yan was about to press on and claim victory when He Yi Tian faked a strike, retreated several steps, and with a bent of his arm, sent a dart without sound or warning towards Mo Wen Chen’s direction.

Heading straight towards Mo Wen Chen’s throat.

He Yi Tian’s Wind Chasing Arrow was undefeatable, and was a sinister advanced technology. This time, he also didn’t have the leeway of time to delay.

Only because of that did he make such a move.

“Mo Wen Chen……” Su Qi Qi started and fiercely shoved the chair next to her, shoving it along with Mo Wen Chen out of the way.

And that tiny black iron arrow entered deeply and embedded in Su Qi Qi’s left wrist.

If she was not standing there, if she had been sitting like Mo Wen Chen, that arrow definitely would have pierced her throat.

“Stupid woman.” Mo Wen Chen roared. Though his entire body could not move, he still rose up and pulled Su Qi Qi into his embrace: “Who told you to go block that arrow.”

The roar was very loud, it could be seen that he was extremely angry.

And just at the moment when He Yi Tian shot out the arrow, Lei Yu Feng had already burst in through the door. The five hundred Shadow Blade House killers outside had all met with a violent death already under his hand.

The flute sound just now was to notify He Yi Tian of the complete annihilation.

Without anymore hesitation, He Yi Tian quickly leaped out from the window. Leng Yan only cared about seeing whether Mo Wen Chen got injured and didn’t obstruct him.

Anyways, even if he went to block him, he may not be able to succeed.

“Mo Wen, did anything happen to you?” The first thing Lei Yu Feng did was stand in front of Mo Wen Chen and nervously ask this.

Although he knew Leng Yan was here, he still felt a bit unassured.

“Where is the Blood Troop’s Captain?” Mo Wen Chen didn’t look at Lei Yu Feng and only asked in a heavy voice.

“Died in battle.” Lei Yu Feng slightly lowered his head. They had still underestimated the enemy’s strength.

Hearing the words died in battle, Mo Wen Chen also froze for a moment, the remote darkness in the depths of his eyes became several degrees deeper.

And Su Qi Qi who was in his arms, though her face was deathly pale, her eyes were actually matchlessly clear: “The arrow had poison.”

She didn’t know what Mo Wen Chen’s anger signified, but the fact that he could bring himself to hug her means that he probably did not hate her as much as he did in the past.

Leng Yan had already gone out to deal with the aftermath, and Lei Yu Feng looked at Su Qi Qi: “What do we do?”

Struggling to her feet, she didn’t look at Mo Wen Chen again.

And Mo Wen Chen also did not say anything else as Lei Yu Feng helped him back up to a chair.

Su Qi Qi lifted up her sleeve and looked at the wound, her facial color was also a bit unsightly, but was soon restored to a look of indifference: “It’s not problem, I know medicine.”

Only, Mo Wen Chen had clearly seen her dark expression in that split second.

“In that case, ben wang would like to see how you cure the poison.” What Mo Wen Chen said seemed to be very casual as at this moment no one had the mood to go back to sleep.

“This……” Su Qi Qi froze for a moment

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับ Mo เหวินเฉิน ที่เห็นซูฉีฉี สีของเขาทันที paled และความลึกของดวงตาของเขาแสดงให้เห็นว่าของแข็ง ภายใน เขาถูก scolding ผู้หญิงคนนี้โง่มาที่นี่ตอนนี้ ซูฉีฉีถูกย้ายตามความรู้สึกของเธอ เพียงเธอเองไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอทำอยู่นานมายืนที่ข้างหม้อเหวินเฉิน ซูฉีฉีพระไม่พูดสิ่ง เธอเท่านั้นรู้สึกว่า ยืนอยู่ที่นี่ก็ปลอดภัยมากขึ้น แล้วยังอยู่เฝ้าดูการต่อสู้ก็จากนอกมาเสียงขลุ่ยเร่งด่วนเขา Yi Tian ที่ขณะนี้มีการต่อสู้กลายเป็นซบเซาช่วง ในขณะที่มือของเขาช้าลง เขาถูกแทงไหล่ โดยเล้งย่านใบมีดYan เล้งถูกจะ กดบน และอ้างชัยชนะเมื่อ Yi Tian เขาหลอกหยุดงาน สภาพระส่ำหลายขั้นตอน และ มีการงอของแขน ส่งโผไม่ มีเสียงหรือเตือนไปทิศทาง Mo เหวินเฉินมุ่งหน้าตรงไปทางคอ Mo เหวินเฉินเขายี่เทียนลมไล่ศรเป็นมนุษย์ และเป็นอุบาทว์เป็นเทคโนโลยีขั้นสูง เวลานี้ เขายังไม่มีงานที่คั่งค้างเวลาการหน่วงเวลาเพียง เพราะการที่ ได้เขาได้ย้ายดังกล่าว"หมอเหวินเฉิน..." ซูฉีฉีเริ่มต้น และยังคงผลักเก้าอี้ข้าง ๆ เธอ shoving พร้อมกับ Mo เหวินเฉินออกไปและที่ลูกศรเล็ก ๆ สีดำเหล็กป้อนลึก และฝังอยู่ในข้อมือซ้ายซูฉีฉีถ้าเธอไม่ยืน ถ้าเธอได้นั่งเช่น Mo เหวินเฉิน ลูกศรที่แน่นอนจะมีเจาะลำคอของเธอ"ผู้หญิงคนหนึ่งที่โง่" Mo เฉินเหวินที่คำราม แม้ว่าร่างกายของเขาทั้งหมดไม่สามารถย้าย เขายังคงลุกขึ้น และดึงซูฉีฉีในอ้อมกอดของเขา: "ใครบอกคุณไปบล็อคที่ศร"เสียงคำรามดังมาก มันอาจจะเห็นว่า เขาก็โกรธมากและเพียงในขณะนี้เมื่อ Yi Tian เขายิงออกลูกศร Yu Feng เล่ยได้แล้วระเบิดในผ่านประตู ศิรศักดิ์เงามีดบ้านห้าร้อยนอกก็ได้พบกับความตายอยู่ภายใต้มือของเขาตอนนี้เสียงขลุ่ยได้แจ้งเขายี่เทียนของพินาศสมบูรณ์โดยไม่ลังเลอีกต่อไป Yi Tian เขาอย่างรวดเร็ว leaped ออกจากหน้าต่างนี้ เล้ง Yan เท่าดูแลเกี่ยวกับเห็นว่าเฉินเหวิน Mo รับบาดเจ็บ และไม่ได้ขัดขวางเขาอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาไปบล็อกเขา เขาอาจไม่สามารถประสบความสำเร็จ"เหวิน Mo สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ" สิ่งแรกที่ Lei Yu Feng ไม่ถูกขาหน้า Mo เหวินเฉิน และกรุงเทพฯ ขอนี้แม้ว่าเขารู้ว่า เล้งย่านนี่ เขายังคงรู้สึกบิต unassuredซึ่งเป็นกัปตันของกองทหารเลือด" Mo เหวินเฉินเล่ยหยูเฟิงไม่ได้มอง และถามเสียงหนักเท่านั้น"ตายในการรบ" เล่ย หยูเฟิงเล็กน้อยลดลงศีรษะของเขา นอกจากนี้พวกเขายังคงมีตลอดความแข็งแกร่งของศัตรูได้ยินคำว่าตายในการรบ Mo เหวินเฉินยังแช่แข็งช่วง ความมืดระยะไกลในส่วนลึกของดวงตาของเขาก็กลายเป็น หลายองศาลึกและฉีฉี Su คนในอ้อมแขนของเขา ว่าใบหน้าของเธอ ซีดราง ดวงตาของเธอมีจริงชัดเจน matchlessly: "ลูกศรมีพิษ"เธอไม่ทราบอะไร Mo เหวินเฉินความโกรธเป็นเครื่องหมายการันตี แต่ความจริงที่ว่าเขาสามารถนำตัวเองไปกอดเธอหมายความว่า เขาคงไม่ได้เกลียดเธอมากที่สุดเท่าที่เขาทำในอดีตเล้งยันอยู่แล้วไปออกจัดการกับผลพวง และซูฉีฉีดูเล่ยหยูเฟิง: "เราทำอะไร"ดิ้นรนเพื่อเท้าของเธอ เธอไม่ได้ดูหมอเหวินเฉินอีกครั้งและ Mo เหวินเฉินยังไม่ไม่พูดอะไรกับ Lei Yu Feng ช่วยให้เขากลับไปที่เก้าอี้ซูฉีฉีแขนเธอขึ้น และมองแผล สีหน้าของเธอก็น่าเกลียดนิด ๆ แต่เร็ว ๆ นี้ถูกคืนค่าลักษณะของปฏิ: "ไม่มีปัญหา ฉันรู้ว่ายา"เท่านั้น Mo เหวินเฉินได้อย่างชัดเจนเห็นแสดงเข้มในที่แยกที่สอง"ในกรณีที่ วังเบนอยากเห็นวิธีการที่คุณรักษายาพิษ" โมเหวินเฉินกล่าวว่า ดูเหมือนจะสบาย ๆ เป็นขณะนี้ไม่มีอารมณ์จะกลับไปนอน"นี่..." ซูฉีฉี froze ครู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นโมเหวินเฉินที่เห็นซูฉีฉีสีของเขาทันที paled และความลึกของดวงตาของเขาแสดงให้เห็นว่าคำใบ้ของน้ำค้างแข็ง ภายในเขาก็ด่าว่าผู้หญิงโง่นี้ได้มาที่นี่

ในเวลานี้ซูฉีฉีเป็นเพียงการย้ายตามความรู้สึกของเธอที่เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เธอทำนี้

มายืนที่ด้านโมเหวินเฉินซูฉีฉีไม่ได้พูดอะไร เธอรู้สึกว่ายืนอยู่ที่นี่ได้รับความปลอดภัยมากขึ้นแล้วยังดูเคร่งขรึมต่อสู้

ทันใดนั้นจากนอกมาเสียงเร่งด่วนของขลุ่ย

เขา Yi Tian ที่ถูกขณะต่อสู้กลายเป็นซบเซาสักครู่ ขณะที่มือของเขาชะลอตัวเขาถูกแทงที่ไหล่โดยใบเล้งแยน

เล้งยันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการกดบนและอ้างชัยชนะเมื่อเขา Yi Tian แกล้งตีถอยหลายขั้นตอนและมีการงอแขนของเขาส่งโผโดยไม่มีเสียงเตือนหรือไปในทิศทางโมเหวินเฉิน

มุ่งหน้าตรงไปยังคอโมเหวินเฉิน

ลมเขายี่เทียนไล่ลูกศรเป็น undefeatable และเป็นเทคโนโลยีขั้นสูงที่น่ากลัว เวลานี้เขายังไม่ได้มีการคั่งค้างของเวลาที่จะชะลอ

เพียงเพราะการที่เขาไม่ให้ย้ายดังกล่าว

"โมเหวินเฉิน ...... " ซูฉีฉีเริ่มต้นและผลักอย่างรุนแรงเก้าอี้ติดกับเธอผลักมันไปพร้อมกับโมเหวินเฉินออกจากทาง

และที่เล็กลูกศรเหล็กสีดำเข้ามาลึก ๆ และฝังตัวอยู่ในข้อมือซ้ายของซูฉีฉี

หากเธอไม่ได้ยืนอยู่ที่นั่นถ้าเธอได้รับการนั่งเช่นโมเหวินเฉินลูกศรที่แน่นอนจะได้แทงลำคอของเธอ

"ผู้หญิงโง่." โมเหวินเฉินคำราม แม้ว่าทั้งร่างกายของเขาไม่สามารถย้ายเขาก็ยังคงลุกขึ้นและดึงซูฉีฉีเข้าไปในอ้อมกอดของเขา: "ใครบอกให้คุณไปบล็อกที่ลูกศร."

เสียงคำรามดังมากก็อาจจะเห็นว่าเขาก็โกรธมาก

และเพียงแค่ในขณะที่เมื่อเขา Yi Tian ยิงออกมาลูกศร, Yu Lei Feng ได้ออกมาแล้วในการผ่านประตู ห้าร้อยเงาใบมีดบ้านฆาตกรนอกได้พบทั้งหมดที่มีความรุนแรงตายแล้วภายใต้มือของเขา

เสียงขลุ่ยเพียงแค่ตอนนี้คือการแจ้งให้เขา Yi Tian ของการทำลายล้างที่สมบูรณ์

โดยไม่ต้องลังเลอีกต่อไปเขา Yi Tian อย่างรวดเร็วกระโดดออกจากหน้าต่าง เล้งยันดูแลเท่านั้นเกี่ยวกับการเห็นว่าโมเหวินเฉินได้รับบาดเจ็บและไม่ได้ขัดขวางเขา

Anyways แม้ว่าเขาจะไปปิดกั้นเขาเขาอาจจะไม่สามารถประสบความสำเร็จ

"โมเหวินทำอะไรเกิดขึ้นกับคุณ?" สิ่งแรกที่ Lei ยูฮไม่ได้ยืนอยู่หน้าโมเหวินเฉินและประหม่าขอนี้

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเล้งยันอยู่ที่นี่เขายังคงรู้สึกบิต unassured

"ที่ไหนเป็นกองร้อยเลือดกัปตัน?" โมเหวินเฉินไม่ได้มอง Lei ยูฮและถามเฉพาะในเสียงหนัก

"เสียชีวิตในการสู้รบ." Lei ยูฮเล็กน้อยลดลงหัวของเขา พวกเขายังคงประเมินความแข็งแรงของศัตรู

ได้ยินคำพูดนั้นตายในสงครามโมเหวินเฉินยังแข็งสำหรับช่วงเวลาที่ความมืดระยะไกลในระดับความลึกของดวงตาของเขากลายเป็นหลายองศาลึก

และซูฉีฉีที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาแม้ว่าใบหน้าของเธอซีดเหมือนคนตายดวงตาของเธอเป็นจริง matchlessly ชัดเจน: "ลูกศรมีพิษ."

เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่โกรธโมเหวินเฉินมีความหมาย แต่ความจริงที่ว่าเขาจะนำ ตัวเองให้กอดเธอหมายความว่าเขาอาจจะไม่ได้เกลียดเธอมากที่สุดเท่าที่เขาทำในอดีตที่ผ่านมา

เล้งยันได้หายไปแล้วออกจะจัดการกับผลพวงและ Lei ยูฮมองที่ซูฉีฉี: "สิ่งที่เราทำ"

ดิ้นรนเพื่อเท้าของเธอเธอไม่ได้มองไปที่โมเหวินเฉินอีกครั้ง

และโมเหวินเฉินยังไม่ได้พูดอะไรอื่นเป็น Lei ยูฮช่วยให้เขากลับไปที่เก้าอี้

ซูฉีฉียกขึ้นที่แขนของเธอและมองไปที่แผลสีบนใบหน้าของเธอก็รู้สึกน่าเกลียด แต่เร็ว ๆ นี้ได้รับการบูรณะให้รูปลักษณ์ของความไม่แยแส: "มันไม่ได้เป็นปัญหาฉันรู้ว่ายา."

เท่านั้นโมเหวินเฉินได้เห็นอย่างชัดเจน การแสดงออกของความมืดของเธอในเสี้ยววินาทีที่

"ในกรณีที่ว่าเบนวังอยากจะดูว่าคุณรักษาพิษ." สิ่งที่โมเหวินเฉินกล่าวว่าดูเหมือนจะเป็นแบบสบาย ๆ เป็นอย่างมากในขณะนี้ไม่มีใครมีอารมณ์ที่จะกลับไปนอน

"นี่ ...... " ซูฉีฉีแช่แข็งสักครู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับโม Wen Chen ที่เห็น ซู ฉี ฉี สีของเขาทันทีกับและความลึกของดวงตาของเขามีคำใบ้ของฟรอสต์ ภายใน เขาด่าผู้หญิงงี่เง่านี่มาที่นี่ในเวลานี้ , ซู ฉี ฉี เป็นเพียงการย้ายตามความรู้สึกของเธอ เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เธอทำอยู่นี้มายืนข้างโม Wen Chen , ซู ฉี ฉี ไม่ได้พูดอะไรเลย เธอแค่รู้สึกว่ายืนอยู่ที่นี่ปลอดภัยกว่า ก็ยังนิ่งดูการต่อสู้จู่ๆ เสียงจากภายนอกมาด่วนของขลุ่ยเขา อี เทียน ที่ขณะนี้การต่อสู้เริ่มซบเซาไปชั่วขณะ ทันทีที่มือของเขาทำให้เขาถูกแทงเข้าที่ไหล่ของเล้งยันใบมีดเล้ง ยัน กำลังจะกด และเรียกร้องชัยชนะเมื่อเขาอี้เทียนหลอกตี ถอยหลายขั้นตอน และงอแขน ส่งโผ ไม่มีเสียงหรือคำเตือนต่อโมเหวินเฉิน ทิศทางมุ่งความสนใจไปที่ลำคอของโมเหวินเฉินเขา อี เทียน ลมไล่ตามลูกศรก็ไม่แพ้ใคร และเป็นอุบาทว์เทคโนโลยีขั้นสูง ในครั้งนี้เขาไม่ได้มีช่องว่างของเวลาล่าช้าเพียงเพราะเขาทำเรื่องย้าย" โม Wen Chen . . . . . . . " ซู ฉี ฉีเริ่มและก็ผลักเก้าอี้ข้างๆเธอยัดมันพร้อมกับโมเหวินเฉินออกจากทางและลูกศรเหล็กสีดำเล็กๆ เข้าไปลึกและฝังอยู่ใน ซู ฉี ฉี ข้อมือซ้าย .ถ้าเธอไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น ถ้าเธอนั่งเหมือนโม Wen Chen ที่ลูกศรจะได้เจาะคอเธอ" ผู้หญิงโง่ " โม Wen Chen คำราม แม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่ย้าย เขาก็ลุกขึ้น และดึงฉีซูฉีสู่อ้อมกอดของเขา : " ใครบอกให้คุณไปบล็อกที่ศร .เสียงมันดังมาก มันสามารถเห็นได้ว่าเขาโกรธมากและในตอนที่เขาอี้เทียนยิงลูกศรเล่ยยูฟงก็เดินออกมาจากประตู ห้าร้อยเงาบ้านดาบนักฆ่านอกได้เจอกับความรุนแรงที่เสียชีวิตไปแล้วในมือของเขาขลุ่ยเสียงเมื่อกี้แจ้งเขาอี้เทียนของการทำลายล้างสมบูรณ์โดยไม่ลังเลอีกต่อไป เขารีบกระโดดออกมา อี้เทียนจากหน้าต่าง เล้ง ยันแค่เป็นห่วงเห็นว่าโม Wen Chen ได้รับบาดเจ็บ และไม่ขัดขวางเขายังไงก็ตาม ถ้าเขาไปปิดกั้นเขา เขาอาจจะไม่ประสบความสำเร็จ" โม Wen , เกิดอะไรขึ้นกับคุณ ? " สิ่งแรกที่เล่ยหยูเฟิง ได้ยืนอยู่ในด้านหน้าของโมเหวินเฉินและกระสับกระส่ายถามนี้ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเล้งยันอยู่ เขายังรู้สึก unassured นิดหน่อย" ซึ่งเป็นเลือดกองเป็นกัปตัน ? " โม Wen Chen ไม่ได้มองเล่ยยูฟงแล้วถามเสียงหนัก" ตายในสงคราม " เล่ยหยูฟงเล็กน้อยลง ศีรษะของเขา พวกเขายังประเมินกำลังของศัตรูได้ยินคำว่าตายในสงคราม โม Wen Chen ยังชะงักไปชั่วขณะ ความมืดระยะไกลในส่วนลึกของดวงตาของเขาเป็นหลายระดับลึกซู ฉี ฉี คนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา แม้ใบหน้าของเธอเป็นสีดำซีด แววตาของเธอจริง ๆ อย่างไม่มีใครเทียบชัดเจน : " ลูกศรมีพิษ "เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่โม Wen Chen ความโกรธความหมาย แต่ความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถนำตัวเองที่จะกอดเธอหมายความว่าเขาอาจจะไม่ได้เกลียดเธอมากเท่าที่เขาทำในอดีตเล้งยันได้ออกไปจัดการกับผลที่ตามมา และเล่ยหยูเฟิงมองซูฉี ฉี " ทำไงดี ? "ต่อสู้กับเท้าของเธอ เธอไม่ได้มองโมเหวินเฉินอีกครั้งและโมเหวินเฉินยังไม่ได้พูดอะไรอีก เช่น เล่ย ยูฟงช่วยเขากลับมาถึงเก้าอี้ซู ฉี ฉี ยกแขนของเธอและมองไปที่แผล สี ใบหน้าของเธอก็ยังน่าดู แต่ได้รับการบูรณะโดยเร็วเพื่อดูเฉยเมย " ไม่ใช่ปัญหา ผมรู้ว่ายา”แต่โม Wen Chen ได้เห็นสีหน้าเข้มของเธอในเสี้ยววินาที" ถ้าอย่างนั้น เบน หวังอยากจะเห็นวิธีการรักษาพิษ " สิ่งที่โม Wen Chen กล่าวว่าดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างในเวลานี้ไม่มีอารมณ์ที่จะกลับไปนอน" . . . . . . . " ซู ฉี ฉีชะงักชั่วครู่