An unknown period of time passed. T

An unknown period of time passed. The starry sky was calm and quiet. There was no aura, only the flowing river of stars. The group of people left Planet South Heaven and gradually grew near to a place where Meng Hao had been before, the Bridge of Immortal Treading.

This collapsed Bridge of Immortality hung there among the stars just as it always had. It did nothing as the river of stars neared it, then began to pass it by.

However, as the river of stars passed, suddenly… countless dots of light appeared on the surface of the Bridge of Immortality. They spread out throughout all the areas of the bridge, growing thick and dense, seemingly without end. However, their flickering seemed to be in accord with some pattern. Somewhere deep within the Bridge of Immortality, on a chunk of broken rock that no one could see, were two particular shining lights among the masses of others that bore the semblance of eyes.

Imagine that you could solidify all of this into a physical picture, and then zoom in on the Bridge of Immortality. What you would notice is that the vast chunks of rock were actually something like continents or land masses. If you zoomed in again, then you would see that in the very center of it all was a mountain. On top of that mountain were two dots of light that looked almost like electricity. Shockingly… they were two people!

A man and a woman!

The man was scholarly and refined. He wore a green robe, and his expression was, for the most part, indifferent and blank, although it would occasionally shine with clarity of mind. The woman stood with her arms wrapped around the man. The blankness in her eyes was occasionally dispelled by a faint smile.

This man was none other than Han Shan!

Reborn Demon Emperor Han Shan!

In this moment, his eyes suddenly became clear. He looked up into the sky, and apparently, could see that within the river of stars drifting past, among all the countless fragments of light that it contained, was a familiar face.

“So we meet again,” he said, his voice both light and hoarse. “Ah, Karma!” Although there was no loneliness to him any more, he was just as bleak and desolate as before. Yet, when he looked down at the woman next to him, the bleakness would transform into tenderness and… a lack of regret.

Han Shan lifted up his right hand and waved it toward the sky above. Instantly, all of the Bridge Slaves in the entire Bridge of Immortality lifted their heads up and roared a soundless roar.

No outsider could hear the sound of their roars. Nonetheless, the sound shaped together into something completely shocking. It shot out from the Realm of the Bridge ruins, out of the Bridge of Immortality, and up toward the river of stars.

It pierced into the river, shooting through the countless fragments of light and motes of dust until it found… Meng Hao!

“Wake up!”

“Wake up!!”

“WAKE UP!!!”

The roaring of the innumerable Bridge Slaves echoed about in Meng Hao’s mind, transforming into thunderous roar capable of splitting Heaven and Earth. It filled his mind, his heart, to the point of explosion.

The explosion originated in the sound created by the countless Bridge slaves. It transformed into vast amounts of sharp thorns that pierced all of Meng Hao’s body. The provocation filled his brain and caused tremors to run through his body. After eight such tremors, Meng Hao’s eyes suddenly snapped open.

At first, his eyes were lit with confusion. The voices of the Bridge Slaves had been cut off without a trace.

As of this moment, Meng Hao was the only person who was awake within the river of stars. He looked around in confusion for the space of three breaths before his gaze shone with clarity.

In the moment he gained clarity, Meng Hao realized that he couldn’t move. It was as if he had been awakened with only enough power to open his eyes. His Divine Sense was being suppressed intensely, and was restricted to a space about thirty meters.

Even paralyzed, he could still see the stars, and the countless fragments of light and dust speeding along. Then he noticed someone off in the distance, floating there with his eyes closed. It was none other than Zhao Fang, who the Spirit Severing Patriarch of the great Cloud Sky Tribe had entrusted him with protecting.

“Am I the only one awake? But… why…?” Meng Hao suddenly caught sight of the Bridge of Immortality. When that happened, the image of Han Shan suddenly flashed through his mind.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นระยะเวลาที่ไม่รู้จักเวลาผ่านไป ดาวบนท้องฟ้าคือความสงบและเงียบสงบ มีออร่าไม่เพียงแม่น้ำไหลของดาวเป็น กลุ่มคนที่มีแพลนซ้ายใต้สวรรค์และค่อยๆเติบโตอยู่ใกล้กับสถานที่ที่เม้งเฮาเคยเป็นมาก่อนที่สะพานอมตะ Treading. นี้ทรุดสะพานอมตะแขวนมีหมู่ดาวเช่นเดียวกับที่เคยมี มันไม่ได้ทำอะไรเป็นแม่น้ำของดาวใกล้มันแล้วเริ่มที่จะผ่านมันไปโดย. แต่เป็นแม่น้ำของดาวผ่านก็ ... จุดนับไม่ถ้วนของแสงที่ปรากฏบนพื้นผิวของสะพานแห่งความเป็นอมตะ พวกเขากระจายออกไปทั่วทุกพื้นที่ของสะพานที่กำลังเติบโตหนาและมีความหนาแน่นดูเหมือนจะไม่จบไม่สิ้น แต่ริบหรี่ของพวกเขาดูเหมือนจะสอดคล้องกับรูปแบบบาง บางลึกภายในสะพานอมตะบนก้อนหินเสียที่ไม่มีใครได้เห็นเป็นสองไฟส่องแสงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่มวลของคนอื่น ๆ ที่เจาะรูปร่างหน้าตาของตา. การลองจินตนาการว่าคุณอาจแข็งทั้งหมดนี้เป็นภาพทางกายภาพ แล้วขยายบนสะพานของความเป็นอมตะ สิ่งที่คุณจะสังเกตได้ว่าชิ้นใหญ่ของหินเป็นจริงบางอย่างเช่นทวีปหรือมวลดิน หากคุณซูมอีกครั้งแล้วคุณจะเห็นว่าในใจกลางของมันทั้งหมดเป็นภูเขา ด้านบนของภูเขาที่อยู่สองจุดของแสงที่มองเหมือนไฟฟ้า เขย่าขวัญ ... พวกเขาทั้งสองคน! ชายและผู้หญิง! ผู้ชายคนนี้เป็นนักวิชาการและการกลั่น เขาสวมเสื้อคลุมสีเขียวและการแสดงออกของเขาเป็นส่วนใหญ่ที่ไม่แยแสและว่างเปล่าแม้ว่ามันจะเป็นครั้งคราวจะส่องแสงที่มีความชัดเจนของจิตใจ ผู้หญิงที่ยืนอยู่กับแขนของเธอห่อรอบชายคนนั้น ความว่างเปล่าในดวงตาของเธอเป็นครั้งคราวในบัดดลด้วยรอยยิ้มจาง ๆ . ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฮันฉาน! Reborn ปีศาจจักรพรรดิฮั่นฉาน! ในขณะนี้ดวงตาของเขาก็กลายเป็นที่ชัดเจน เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าและเห็นได้ชัดว่าจะได้เห็นว่าภายในแม่น้ำดาวลอยที่ผ่านมาในทุกชิ้นส่วนนับไม่ถ้วนของแสงที่มันมีที่เป็นใบหน้าที่คุ้นเคย. "ดังนั้นเราจึงได้พบกันอีก" เขากล่าวว่าเสียงของเขาทั้งสอง แสงและเสียงแหบ "อากรรม!" แม้จะมีความเหงากับเขามาก ๆ ไม่มีเขาเป็นเพียงเป็นที่รกร้างเยือกเย็นและเป็นมาก่อน แต่เมื่อเขามองลงไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ติดกับเขาความเปล่าเปลี่ยวจะเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและ ... การขาดของความเสียใจ. ฮันฉานยกขึ้นมือข้างขวาของเขาและโบกมือไปทางท้องฟ้าเหนือ ทันทีทั้งหมดของทาสสะพานในทั้งสะพานอมตะยกหัวของพวกเขาขึ้นและคำรามแผดเสียงเงียบ. ไม่มีคนนอกอาจได้ยินเสียงคำรามของพวกเขา อย่างไรก็ตามเสียงรูปเข้าด้วยกันเป็นบางสิ่งบางอย่างที่น่าตกใจอย่างสมบูรณ์ มันยิงออกมาจากดินแดนของซากปรักหักพังสะพานออกจากสะพานแห่งความเป็นอมตะและขึ้นไปยังแม่น้ำของดาว. มันแทงลงไปในแม่น้ำยิงผ่านเศษนับไม่ถ้วนของแสงและ motes ของฝุ่นละอองจนกว่าจะพบ ... เม้งเฮา! "ตื่นขึ้นมา!" "ตื่นขึ้นมา !!" "ปลุก !!!" เสียงคำรามของทาสนับไม่ถ้วนสะพานสะท้อนในใจเกี่ยวกับเม้งเฮาส์เปลี่ยนเป็นเสียงคำรามดังสนั่นความสามารถในการแยกสวรรค์และโลก มันเต็มไปด้วยความคิดของเขาหัวใจของเขาไปยังจุดของการระเบิด. การระเบิดเกิดขึ้นในเสียงที่สร้างขึ้นโดยทาสสะพานนับไม่ถ้วน มันกลายเป็นจำนวนมากมายของหนามแหลมคมที่เจาะทั้งหมดของร่างกายเม้งเฮาส์ ที่เต็มไปด้วยสิ่งเร้าสมองของเขาและทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนที่จะวิ่งผ่านร่างกายของเขา หลังจากแปดแรงสั่นสะเทือนเช่นตาเม้งเฮากึก snapped เปิด. ตอนแรกตาของเขาถูกไฟกับความสับสน เสียงของทาสสะพานได้ถูกตัดออกไปอย่างไร้ร่องรอย. ณ ขณะนี้เม้งเฮาเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับการตื่นขึ้นภายในแม่น้ำของดวงดาว เขามองไปรอบ ๆ ในความสับสนสำหรับพื้นที่สามลมหายใจก่อนที่สายตาของเขาส่องที่มีความชัดเจน. ในช่วงเวลาที่เขาได้รับความชัดเจนเม้งเฮาตระหนักว่าเขาไม่สามารถย้าย มันเป็นเหมือนกับว่าเขาได้รับการตื่นขึ้นมามีอำนาจพอเพียงที่จะเปิดตาของเขา ความรู้สึกของพระเจ้าถูกปราบปรามอย่างเข้มข้นและถูก จำกัด ให้พื้นที่ประมาณสามสิบเมตร. แม้เป็นอัมพาตเขายังคงสามารถเห็นดาวและชิ้นส่วนที่นับไม่ถ้วนของแสงและเร่งฝุ่นพร้อม จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นใครบางคนออกไปในระยะทางที่ลอยอยู่ที่นั่นกับดวงตาของเขาปิด มันเป็นใครอื่นนอกจาก Zhao ฝางที่พระวิญญาณขาดพระสังฆราชของที่ดีมีเมฆท้องฟ้าเผ่าได้มอบหมายให้เขาปกป้อง. "ฉันเพียงคนเดียวที่ตื่น? แต่ ... ทำไม ... ? "เม้งเฮาจู่ ๆ ก็จับสายตาของสะพานแห่งความเป็นอมตะ ที่เกิดขึ้นเมื่อภาพของฮันฉานก็ประกายผ่านความคิดของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ทราบระยะเวลาที่ผ่าน ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวคือความสงบและเงียบ ไม่มีราศี , สายน้ำไหลของดาว กลุ่มของคนซ้ายโลกสวรรค์ใต้ และค่อยๆ เติบโตใกล้สถานที่ที่เมิงเฮาได้ก่อน สะพานอมตะอยู่ .สะพานถล่ม อมตะแขวนไว้ในหมู่ดาวเช่นเดียวกับที่ได้รับเสมอ มันไม่ได้เป็นแม่น้ำแห่งดวงดาวอยู่ใกล้มันก็ผ่านแล้วอย่างไรก็ตาม ขณะที่แม่น้ำดาวผ่าน ทันใดนั้น . . . . . . . นับไม่ถ้วนจุดของแสงที่ปรากฏบนพื้นผิวของสะพานแห่งความอมตะ พวกเขากระจายไปทั่วพื้นที่ของสะพาน เติบโตหนาและแน่น ดูเหมือนจะไม่มีสิ้นสุด อย่างไรก็ตาม พวกเขาริบหรี่ ดูเหมือนจะสอดคล้องกับบางรูปแบบ ที่ไหนสักแห่งลึกภายในสะพานอมตะ บนก้อนหินแตกที่ไม่มีใครได้เห็น สองคน โดยเฉพาะแสงส่องในหมู่มวลของผู้อื่นที่เบื่อรูปร่างหน้าตาของตาลองจินตนาการว่าคุณสามารถเข้าถึงทั้งหมดนี้เป็นรูปจริง แล้วขยายบนสะพานแห่งความอมตะ สิ่งที่คุณจะสังเกตได้ว่าชิ้นใหญ่ของร็อคจริงบางอย่าง เช่น ทวีป หรือมวลที่ดิน ถ้าคุณซูมเข้าไปอีก แล้วคุณจะพบว่าในศูนย์มากของทั้งหมดเป็นภูเขา ที่ด้านบนของภูเขาที่เป็นจุดของแสงที่ดูเกือบเหมือนกระแสไฟฟ้า น่า . . . . . . . พวกเขาสองคนผู้ชายและผู้หญิงผู้ชายที่เป็นวิชาการและการกลั่น เขาสวมเสื้อคลุมสีเขียว และการแสดงออกของเขา , ส่วนใหญ่ , ไม่แยแสและว่างเปล่า แม้ว่ามันจะเป็นบางครั้งท้ากับความชัดเจนของจิตใจ ผู้หญิงที่ยืนด้วยแขนของเธอโอบรอบคน ถึงแม้ว่าในสายตาของเธอบางครั้งเหือดหายด้วยรอยยิ้มอ่อนชายผู้นี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากฮันชาน !จักรพรรดิปีศาจเกิดฮันชาน !ในช่วงเวลานี้ ตาของเขาก็กลายเป็นที่ชัดเจน เขาเงยหน้าขึ้นสู่ท้องฟ้า และดูเหมือนว่า จะเห็นว่าภายในแม่น้ำดาวลอยผ่านมา ในบรรดานับไม่ถ้วนชิ้นส่วนของแสงที่บรรจุได้ คือ ใบหน้าที่คุ้นเคย" แล้วเราจะได้พบกันอีก " เขาพูด เสียงของเขาทั้งเบาและแหบแห้ง " อ่า . . . กรรม " แม้ว่าจะไม่มีความเหงาเขาอีกต่อไป เขาแค่เป็นเยือกเย็นและอ้างว้างอยู่เช่นเดิม แต่เมื่อเขาก้มลงมองผู้หญิงข้างๆเขา ยะเยือกจะกลายเป็นความอ่อนโยนและ . . . . . . . ไม่มีเสียใจฮันจะยกมือขวาของเขาและโบกไปยังท้องฟ้าเบื้องบน ทันทีทั้งหมดของสะพานทาสในสะพานทั้งหมดของอมตะยกหัวขึ้นและคำรามแผดเสียงเงียบคนนอกไม่อาจได้ยินเสียงคำรามของ กระนั้น เสียง รูป ด้วยกันเป็นสิ่งที่สมบูรณ์ที่น่าตกใจ มันยิงออกมาจากอาณาจักรของสะพานพัง จากสะพานอมตะ และแม่น้ำของดาวมันแทงลงไปในแม่น้ำ ยิงผ่านชิ้นส่วนที่นับไม่ถ้วนของแสงและโมตส์ฝุ่นจนเจอ . . . . . . . เมิงเฮา !" ตื่นได้แล้ว ! "" ตื่นได้แล้ว ! ! "" ตื่นได้แล้ว ! ! ! ! ! ! ! ! "เสียงคำรามของทาสสะพานนับไม่ถ้วนสะท้อนเกี่ยวกับ เหม็ง เฮาใจ เปลี่ยนเป็นเสียงคำรามดังสนั่นที่สามารถแยกสวรรค์และโลก มันเต็มไปด้วยความคิดของเขา หัวใจของเขา ถึงจุดระเบิดการระเบิดที่เกิดขึ้นในเสียงที่สร้างขึ้นโดยทาสสะพานนับไม่ถ้วน มันแปลงเป็นจำนวนมากมายของหนามแหลมคมที่ทิ่มแทงทั้งหมดของร่างกาย เมิ่งฮ่าว สิ่งเร้าเต็มสมองของเขาและทำให้สั่นวิ่งผ่านร่างของเขา หลังจากแปดแรงสั่นสะเทือนดังกล่าว คือ เหม็ง เฮาตาก็หลุดเปิดตอนแรกตาของเขาสว่างกับความสับสน เสียงของสะพานทาสได้ถูกตัดออกไปโดยไร้ร่องรอยณ เวลานี้ เมิ่งฮ่าว เป็นคนเดียวที่ยังตื่นอยู่ภายในแม่น้ำของดาว เขามองไปรอบ ๆในความสับสนสำหรับพื้นที่สามครั้ง ก่อนที่สายตาของเขาส่องแสงที่มีความชัดเจนในช่วงเวลาที่เขาได้รับความชัดเจน เมิ่งฮ่าวคิดได้ว่าเขาขยับไม่ได้ มันเป็นถ้าเขาถูกปลุกด้วยอำนาจพอที่จะเปิดตาของเขา ความรู้สึกของเขาศักดิ์สิทธิ์ถูกปราบปรามอย่างเข้มข้น และถูก จำกัด ไปยังพื้นที่ ประมาณ 30 เมตรแม้แต่เป็นอัมพาต เขายังคงสามารถเห็นดวงดาว และเศษฝุ่นมากมายของแสง และเร็วด้วย แล้วเขาก็สังเกตเห็นใครบางคนจากระยะทางที่ลอยอยู่นั่น ตาของเขาปิด ไม่ใช่ใครอื่น เจ้าฝาง ที่วิญญาณมีประมุขของมหาเมฆ ฟ้า เผ่า ได้มอบหมายให้เขาด้วยการปกป้อง" ฉันเป็นคนเดียวที่ตื่นแล้ว แต่ . . . . . . . . . . ทำไม . . . ? " เมิงเฮาก็เห็นสะพานแห่งความอมตะ เมื่อมันเกิดขึ้น ภาพของฮันซานก็แวบเข้ามาในจิตใจของเขา