Afterwards, Ya Zongyun commanded th

Afterwards, Ya Zongyun commanded the people who were there to not tell anyone about them losing control of themselves, and they, who already feared Ya Fei and Ya Zongyun, naturally dared not to reveal anything.

Just like that, the aggressive group of people, who initially planned to find Daoist Qiushui and Chu Feng for a debt, were forced to return in low spirits before they had even walked far.

Even though it was quite embarrassing to do so, Ya Fei and Ya Zongyun had no other choice. It didn’t matter much for Ya Fei; after all, she was still a Martial Lord. However, as a Martial King, even Ya Zongyun felt the pressure from before. He knew there was an existence that he could not offend.

As he could do nothing, Ya Zongyun couldn’t help but raise his head and look at the sky. He looked at the gradually closing tear above and knitted his brows tightly. He kept on feeling that the tear seemed to have some sort of relation with the things that he met today.

However, he did not dare to continue thinking beyond that point. He did not dare to imagine what consequences there would be if he offended people related to the tear in the sky. Perhaps the entire Eastern Sea Region would truly be eradicated because of him.

At the same time, Chu Feng had returned to the floating island, and after telling Jiang Wanshi about Little Fishy leaving, he returned to his room to rest.

He did not continue observing the tear in the sky because he was no longer in the mood to. After Little Fishy left, for some reason Chu Feng felt a bit downcast.

Besides, Chu Feng also knew that even if the tear in the sky truly brought along something, it wasn’t something that he could evade. So, he just looked away from it, so his heart was not troubled.

Just like that, as usual, the lengthy black night was finally replaced by the day again. As for the tear in the sky, it had already closed off completely before daylight, and vanished within the night.

Although it closed, there was nothing aberrant that happened in the Everlasting Sea of Blood. But, people were still awaiting news because they did not believe that such an anomaly would bring no abnormal things. Thus, everyone was waiting for the arrival of shocking news, and expecting a good show.

However, just as many people put forth their expectations and yearned for news related to the strange phenomenon last night, Chu Feng and the others had already left the Everlasting Sea of Blood, and went forward to a place called the Misty Peaks.

But, at the same time, in the deepest parts of the Everlasting Sea of Blood, there was a person speedily rushing about like light.

Finally, he stopped, and if one neared, they would see that it was the blind old man who Chu Feng met just as he entered the Everlasting Sea of Blood.

At present, the old man held in his hand an object wrapped by black cloth. After tightly clenching the object, an expression of incomparable panic surged upon his face, saying with a soundless wail, “How has this happened? Why can’t I feel the slightest bit of aura? It disappeared! It’s not in the Everlasting Sea of Blood! Where exactly did it go? Where did it go

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากนั้น ยา Zongyun และคนที่เขามีที่จะไม่บอกใครเกี่ยวกับพวกเขาสูญเสียการควบคุมตนเอง และพวกเขา ที่แล้วกลัวยาเฟยและยา Zongyun ธรรมชาติกล้าไม่ให้เปิดเผยอะไรเพียงต้องการที่ คน ที่เริ่มวางแผนการค้นหา Qiushui สวดมนต์และฮชูหนี้ กลุ่มก้าวร้าวถูกบังคับให้คืนวิญญาณต่ำก่อนที่พวกเขาได้แม้จะเดินไกลแม้ว่าค่อนข้างน่าอายดัง เฝ่ยยาและยา Zongyun มีตัวเลือกอื่น ๆ มันไม่ได้สำคัญมากสำหรับยาเฟย เธอยังคงต่อสู้ลอร์ด อย่างไรก็ตาม เป็นต่อสู้คิง แม้ยา Zongyun รู้สึกกดดันจากก่อน เขารู้ว่า มีอยู่ที่เขาอาจรู้สึกขัดเคืองใจเป็นเขาสามารถทำอะไร Zongyun ยาไม่สามารถช่วย แต่ยกศีรษะของเขา และมองท้องฟ้า เขาดูที่ปิดค่อย ๆ ฉีกข้าง และถักคิ้วของเขาแน่นขึ้น เขาคงเก็บความรู้สึกที่ฉีกขาดที่ดูเหมือนจะ มีบางจัดเรียงของความสัมพันธ์กับสิ่งที่เขาได้พบวันนี้อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าคิดเกินกว่าจุดที่ต้องการ เขาไม่กล้าคิดว่าผลกระทบที่จะมีถ้าเขาโกรธเคืองคนที่เกี่ยวข้องกับน้ำตาในท้องฟ้า บางทีทะเลภาคตะวันออกทั้งหมดจะแท้จริงสามารถกำจัดให้หมดเนื่องจากเขาในเวลาเดียวกัน ฮชูได้กลับไปเกาะลอย และหลังจากบอกว่านชือ Jiang เกี่ยวกับคาวน้อยออก เขากลับไปห้องของเขาที่เหลือเขาไม่ได้ต่อไปสังเกต เพราะพระองค์ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะฉีกขาดในท้องฟ้า หลังจากคาวน้อย ซ้าย สำหรับเหตุผลบางฮชูรู้สึกบิตโพสฮชูยังรู้ว่าถ้าฉีกขาดในท้องฟ้าจริงมาตามสิ่งที่ มันไม่ได้สิ่งที่เขาสามารถหลีกเลี่ยง ดังนั้น เขาเพียงดูจากมัน ดังนั้นเขาก็ลุกไม่เพียงเช่นนั้น เป็น ปกติ กลางคืนสีดำยาวถูกแทน โดยวันอีกในที่สุด สำหรับฉีกขาดในท้องฟ้า มันมีแล้วปิดตัวอย่างก่อน และหายไปภายในเวลากลางคืนแม้ว่าจะปิด มีผิดอะไร aberrant ที่เกิดขึ้นในทะเลเลือดของนิรันดร์ แต่ คนยังรอข่าวเนื่องจากพวกเขาไม่เชื่อว่า ความผิดปกติดังกล่าวจะนำสิ่งไม่ปกติ ดังนั้น ทุกคนกำลังรอสำหรับการมาถึงของข่าวน่าตกใจ และคาดหวังว่าการแสดงดีอย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับที่คนใส่ไว้ความคาดหวังของพวกเขา และ yearned สำหรับข่าวที่เกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์แปลก ๆ เมื่อคืน ฮชูและคนอื่น ๆ ได้แล้วทะเลนิรันดร์ของเลือด และส่งต่อไปเรียกว่ายอดเขาหมอกแบบแต่ ในเวลาเดียวกัน ในส่วนลึกที่สุดของนิรันดร์ทะเลของเลือด มี คนวิ่งอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับเช่นแสงสุดท้าย เขาหยุด และถ้าหนึ่ง neared พวกเขาจะเห็นว่า เป็นคนตาบอดคนฮชูเหมือนเขาป้อนซีนิรันดร์ของเลือดปัจจุบัน คนเก่าจัดมือวัตถุห่อ ด้วยผ้าสีดำ หลังแน่นนอนกัดวัตถุ การแสดงของเปรียบมิได้เพิ่มขึ้นตามใบหน้าของเขา พูดกับครวญครางการ soundless "วิธีนี้เกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่รู้สึกนิดของออร่า มันหายไป ไม่อยู่ในทะเลเลือดของนิรันดร์ ว่าจะไปที่ไหน มันไปที่ไหน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากนั้นยา Zongyun บัญชาประชาชนที่อยู่ที่นั่นจะไม่บอกใครเกี่ยวกับพวกเขาสูญเสียการควบคุมตัวเองและพวกเขาที่กลัวอยู่แล้วยาเฟยและยา Zongyun ธรรมชาติไม่กล้าที่จะเปิดเผยสิ่งใด. เช่นเดียวกับที่กลุ่มก้าวร้าวของคน ที่เริ่มวางแผนที่จะหา Daoist Qiushui และจือฮหนี้ที่ถูกบังคับให้กลับในจิตวิญญาณที่ต่ำก่อนที่พวกเขาได้เดินแม้ไกล. แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่น่าอายที่จะทำเช่นยาเฟยและยา Zongyun ก็ไม่มีทางเลือกอื่น ๆ มันไม่สำคัญมากสำหรับยาเฟ; หลังจากที่ทุกคนเธอยังคงเป็นพระเจ้าต่อสู้ แต่เป็นการต่อสู้กษัตริย์แม้ Ya Zongyun รู้สึกกดดันจากก่อน เขารู้ว่ามีความเป็นอยู่ว่าเขาไม่สามารถรุกราน. ในขณะที่เขาไม่สามารถทำอะไรยา Zongyun ไม่สามารถช่วย แต่ยกศีรษะของเขาและมองไปที่ท้องฟ้า เขามองไปที่ฉีกค่อยๆปิดด้านบนและถักคิ้วของเขาแน่น เขาเก็บไว้ในความรู้สึกที่ฉีกขาดดูเหมือนจะมีการเรียงลำดับของความสัมพันธ์กับสิ่งที่เขาพบในวันนี้บางส่วน. แต่เขาไม่กล้าที่จะดำเนินการต่อไปคิดเกินกว่าจุดที่ เขาไม่กล้าที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่ผลกระทบจะมีถ้าเขาโกรธเคืองคนที่เกี่ยวข้องกับการฉีกขาดในท้องฟ้า บางทีอาจจะเป็นทั้งทางทิศตะวันออกทะเลภาคจะแท้จริงจะกำจัดให้หมดเพราะเขา. ในเวลาเดียวกัน, จือฮได้กลับไปที่เกาะลอยและหลังจากที่บอกเจียง Wanshi เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับคาวออกจากเขากลับไปที่ห้องของเขาในส่วนที่เหลือ. เขาไม่ได้ดำเนินการต่อไป การสังเกตการฉีกขาดในท้องฟ้าเพราะเขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะ หลังจากซ้ายคาวเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยเหตุผลบางอย่างจือฮรู้สึกบิตเศร้าใจ. นอกจากจือฮก็รู้ว่าแม้ว่าการฉีกขาดในท้องฟ้านำอย่างแท้จริงพร้อมบางสิ่งบางอย่างมันก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่เขาจะหลบเลี่ยง ดังนั้นเขาก็มองออกไปจากมันเพื่อให้หัวใจของเขาไม่ได้มีความสุข. เช่นเดียวกับที่เป็นปกติคืนสีดำที่มีความยาวที่สุดก็ถูกแทนที่ด้วยวันอีกครั้ง สำหรับการฉีกขาดในท้องฟ้ามันก็ปิดไปแล้วปิดสนิทก่อนเวลากลางวันและหายไปภายในคืน. แม้ว่ามันจะปิดก็ไม่มีอะไรผิดปกติที่เกิดขึ้นในนิรันดร์ทะเลเลือด แต่ผู้คนก็ยังคงรอข่าวเพราะพวกเขาไม่เชื่อว่าความผิดปกติดังกล่าวจะนำมาซึ่งไม่มีสิ่งผิดปกติ ดังนั้นทุกคนกำลังรอการมาถึงของข่าวที่น่าตกใจและคาดหวังว่าการแสดงที่ดี. แต่เพียงเป็นคนจำนวนมากออกมาคาดหวังของพวกเขาและปรารถนาสำหรับข่าวที่เกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์แปลกเมื่อคืนจือฮและคนอื่น ๆ ที่มีเหลืออยู่แล้วนิรันดร์ ทะเลเลือดและเดินไปข้างหน้าไปยังสถานที่ที่เรียกว่า Misty Peaks. แต่ในขณะเดียวกันในส่วนที่ลึกที่สุดของนิรันดร์ทะเลเลือดมีคนอย่างรวดเร็ววิ่งเหมือนแสง. ในที่สุดเขาหยุดและถ้า หนึ่งเข้าไปใกล้พวกเขาจะเห็นว่ามันเป็นชายชราตาบอดที่จือฮพบเช่นเดียวกับที่เขาเข้าไปในทะเลนิรันดร์ของเลือด. ในปัจจุบันชายชราถืออยู่ในมือของเขาวัตถุห่อผ้าสีดำ หลังจากกำแน่นวัตถุการแสดงออกของความหวาดกลัวที่เปรียบมิได้เพิ่มขึ้นเมื่อใบหน้าของเขาบอกกับร่ำไห้เงียบ "วิธีนี้ได้เกิดขึ้น? ทำไมฉันไม่สามารถรู้สึกนิดออร่า? มันหายไป! มันไม่ได้อยู่ในนิรันดร์ทะเลเลือด! ว่ามันไม่ได้หายไปไหน ไม่อยู่ที่ไหนมันไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากนั้น นาย zongyun สั่งคนที่อยู่ไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับพวกเขาสูญเสียการควบคุมตนเอง และพวกที่กลัวยาเฟย และ ยา zongyun ย่อมไม่กล้าที่จะเปิดเผยได้เหมือนกับว่า กลุ่มก้าวร้าวของผู้คนที่เริ่มวางแผนหา daoist ชิวซุ่ย และชูเฟิงสำหรับหนี้ ถูกบังคับให้กลับดูหงอยๆ ก่อนที่พวกเขาจะเดินไกลถึงแม้ว่ามันค่อนข้างน่าอายที่จะทำดังนั้นยาเฟย และ ยา zongyun ไม่มีทางเลือกอื่น มันไม่สำคัญมากสำหรับยาเฟย ; หลังจากทั้งหมด , เธอยังเป็นท่านจอมยุทธ์ อย่างไรก็ตาม ในฐานะกษัตริย์ศิลปะ แม้แต่ยา zongyun รู้สึกกดดันจากมาก่อน เขารู้ว่ามีตัวตนที่เขาไม่สามารถขัดใจ .เขาไม่สามารถทำอะไรได้ นี่ zongyun ไม่สามารถช่วย แต่เงยหน้ามองท้องฟ้า เขาดูที่ค่อยๆปิดฉีกด้านบนและถักคิ้วของเขาไว้แน่น เขารู้สึกว่าน้ำตาดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์กับสิ่งต่างๆที่เขาได้พบในวันนี้อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าที่จะยังคงคิดเกินจุดที่ เขาไม่กล้าที่จะจินตนาการสิ่งที่จะมีผล ถ้าเขาไม่พอใจคนที่เกี่ยวข้องกับน้ำตาของท้องฟ้า บางทีภาคตะวันออกทะเลทั้งหมดอย่างแท้จริงจะหมดเพราะเขาในเวลาเดียวกัน ชู ฟงได้กลับไปยังเกาะลอย และหลังจากบอกเจียง wanshi เกี่ยวกับคาวน้อยไป เขาก็กลับมาที่ห้องเพื่อพักผ่อนเขาไม่ได้ต่อการสังเกตการฉีกขาดในท้องฟ้า เพราะเขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะ . หลังซ้ายคาวเล็กน้อย ด้วยเหตุผลบางอย่าง ชู ฟงรู้สึกหดหู่เล็กน้อยนอกจากนี้ ชู ฟง ก็รู้ ว่า แม้น้ำตาฟ้าอย่างแท้จริงได้นำบางอย่าง มันไม่ใช่เรื่องที่เขาจะหลบเลี่ยง ดังนั้น เขาได้แต่มองห่างจากมัน แล้วหัวใจของเขาก็ไม่มีปัญหาแบบนี้เป็นปกติ กลางคืนสีดำยาวก็ถูกแทนที่ด้วยอีกวันแล้ว สำหรับน้ำตาในท้องฟ้า มันก็ปิดสนิทก่อนสว่าง และหายตัวไปในคืนถึงแม้ว่ามันจะปิด ไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นในทะเลตลอดกาลของเลือด แต่คนก็ยังคงรอข่าวเพราะพวกเขาไม่เชื่อว่า เช่น ความผิดปกติ จะนำสิ่งที่ผิดปกติ ดังนั้น ทุกคนกำลังรอการมาถึงของข่าวที่น่าตกใจ และคาดหวังว่าแสดงดีแต่ก็อย่างที่หลายๆคนเสนอความคาดหวังของพวกเขาและอยากจะให้ข่าวที่เกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์ประหลาดเมื่อคืนนี้ ชู ฟง และคนอื่นก็ทิ้งทะเล นิรันดร์ ของเลือด และเดินไปข้างหน้าไปยังสถานที่ที่เรียกว่าหุบหมอกแต่ในขณะเดียวกัน ในส่วนที่ลึกที่สุดของทะเล นิรันดร์ ของเลือด , มีคนมาถี่ยิบวิ่งเหมือนแสงในที่สุดเขาก็หยุด และถ้าใครอยู่ใกล้ก็จะเห็นว่ามันเป็นคนตาบอด ตาแก่ที่ ชู ฟงเจอแค่เขาเข้าไปในทะเลตลอดกาลของเลือดปัจจุบัน ชายชราถืออยู่ในมือ วัตถุที่ห่อด้วยผ้าสีดำ หลังแน่น จับวัตถุ การแสดงออกของความตื่นตระหนกที่เพิ่มขึ้นบนใบหน้าของเขา พูดด้วยเสียงโอดครวญ " เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ? ทำไมผมไม่รู้สึกสักนิด ร่า ? หายไปแล้ว ! ไม่ใช่ในทะเลตลอดกาลของเลือด ! ที่ไหนนะ ? มันจะไปที่ไหน