1. IntroductionThe purpose of this

1. Introduction
The purpose of this paper is to relate risk management with corporate governance by investigating the characteristics of
non-financial companies that posted hefty losses in derivatives trading during the financial crisis that started in 2007. Dodd
(2009) estimates that for 12 countries that include Poland and the economies of Asia and Latin America, derivative trading
affects possibly 50,000 firms, with losses of roughly $530 billion. Kamil et al. (2009) present a small subsample of companies
in Mexico (6 companies) with total losses of US$4.7 billion (an average loss of 23% of total assets) and 3 companies in Brazil
with total losses of US$5.5 billion—and an average loss of 46% of total assets.
During the financial crisis hedging scandals became more frequent. These scandals resulted in companies filing for
bankruptcy; stocks plummeting; and costly lawsuits between companies, banks and shareholders. How this is possible,
considering that the primary goal of hedging is to reduce a company’s risk and ensure stable cash-flows for strategic investment
(Froot et al., 1994; Stulz, 2013), is a question finance researchers have yet to answer. One explanation for this could be
simple incompetence of managers confronted with increasingly complex derivatives. A more plausible explanation, however,
is that those companies intentionally or carelessly engaged in speculation.
©

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำวัตถุประสงค์ของเอกสารนี้คือการ บริหารความเสี่ยงกับการกำกับดูแลที่เกี่ยวข้อง โดยการตรวจสอบลักษณะของบริษัทเงินที่ลงรายการบัญชีขาดทุนหนักในตราสารอนุพันธ์ในช่วงวิกฤตการเงินที่เริ่มต้น ด็อดการประเมิน (2009) ว่า สำหรับ 12 ประเทศ ซึ่งรวมประเทศโปแลนด์และประเทศในเอเชียและละตินอเมริกา ซื้อขายตราสารอนุพันธ์ผลอาจจะ 50,000 บริษัท กับขาดทุนประมาณ 530 ล้านดอลลาร์ ปัจจุบันบา et al. (2009) ที่ subsample ขนาดเล็กของบริษัทในเม็กซิโก (6 บริษัท) ขาดทุนจากการรวมของ 4.7 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ (การขาดทุนเฉลี่ย 23% ของสินทรัพย์รวม) และ 3 บริษัทในบราซิลกับขาดทุนรวม $5.5 พันล้าน — และการสูญเสีย 46% ของสินทรัพย์รวมเฉลี่ยในช่วงวิกฤตการเงิน เรื่องอื้อฉาวทางการป้องกันความเสี่ยงได้กลายเป็นบ่อยขึ้น เรื่องอื้อฉาวทางเหล่านี้ส่งผลให้บริษัทนำส่งประจำล้มละลาย หุ้นหล่นฮวบลง และค่าใช้จ่ายคดีระหว่างบริษัท ธนาคาร และผู้ถือหุ้น วิธีนี้เป็นไปได้พิจารณาว่า เป้าหมายหลักของการป้องกันความเสี่ยงคือการ ลดความเสี่ยงของบริษัท และงบกระแสเงินสดมีเสถียรภาพสำหรับลงทุนมั่นใจ(Froot et al. 1994 Stulz, 2013), การเงินคำถามที่นักวิจัยยังไม่ได้ตอบได้ คำอธิบายหนึ่งนี้อาจจะกว่ากำหนดที่เรียบง่ายของผู้จัดการเผชิญกับอนุพันธ์ซับซ้อนมากขึ้น ที่เป็นไปได้เพิ่มเติมคำอธิบาย อย่างไรก็ตามคือว่า บรรดาบริษัทตั้งใจ หรือลวกหมั้นในการเก็งกำไร©

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
วัตถุประสงค์ของบทความนี้คือการบริหารความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการกำกับดูแลกิจการโดยการตรวจสอบลักษณะของ
บริษัท ที่ไม่ใช่สถาบันการเงินที่ขาดทุนหนักในการซื้อขายสัญญาซื้อขายล่วงหน้าในช่วงวิกฤตการเงินที่เริ่มต้นในปี 2007 ด็อด
(2009) ประมาณการว่าสำหรับ 12 ประเทศ ที่มีโปแลนด์และเศรษฐกิจของเอเชียและละตินอเมริกาที่ซื้อขายอนุพันธ์
มีผลกระทบต่ออาจ 50,000 บริษัท สูญเสียรายได้ประมาณ 530 $ พันล้าน Kamil, et al (2009) นำเสนอ subsample เล็ก ๆ ของ บริษัท
ในเม็กซิโก (6 บริษัท ) กับการสูญเสียรวมของสหรัฐ $ 4.7 พันล้านบาท (การสูญเสียเฉลี่ย 23% ของสินทรัพย์รวม) และ 3 บริษัท ในบราซิล
กับการสูญเสียรวมของสหรัฐ $ 5.5 พันล้านและการสูญเสียเฉลี่ย 46% ของสินทรัพย์รวม.
ในระหว่างการประกันความเสี่ยงวิกฤตการเงินเรื่องอื้อฉาวกลายเป็นบ่อยมากขึ้น เรื่องอื้อฉาวเหล่านี้ส่งผลให้ บริษัท ยื่นขอ
ล้มละลาย หุ้นดิ่ง; และคดีค่าใช้จ่ายระหว่าง บริษัท ธนาคารและผู้ถือหุ้น วิธีนี้เป็นไปได้
พิจารณาว่าเป้าหมายหลักของการป้องกันความเสี่ยงคือการลดความเสี่ยงของ บริษัท และให้แน่ใจว่ากระแสเงินสดที่มั่นคงสำหรับการลงทุนเชิงกลยุทธ์
(Froot et al, 1994;. STULZ 2013) เป็นนักวิจัยคำถามการคลังยังไม่ได้คำตอบ หนึ่งคำอธิบายนี้อาจจะ
ขาดคุณสมบัติที่เรียบง่ายของผู้จัดการเผชิญหน้ากับสัญญาซื้อขายล่วงหน้าที่ซับซ้อนมากขึ้น คำอธิบายที่เป็นไปได้มากขึ้น แต่
ก็คือว่า บริษัท เหล่านั้นตั้งใจหรือลวกมีส่วนร่วมในการเก็งกำไร.
©

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . แนะนำการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเชื่อมโยงการบริหารความเสี่ยงด้วยหลักธรรมาภิบาล โดยศึกษาคุณลักษณะของไม่ใช่บริษัทที่ขาดทุนในการซื้อขายอนุพันธ์โพสต์หนักในช่วงวิกฤตการณ์ทางการเงินที่เริ่มต้นในปี 2007 ดอดด์( 2009 ) ประมาณว่า 12 ประเทศ ได้แก่ โปแลนด์ และเศรษฐกิจของเอเชียและละตินอเมริกา , การซื้อขายอนุพันธ์ผลอาจจะ 50 , 000 บริษัท มีการสูญเสียประมาณ $ 530 ล้านบาท คามิล et al . ( 2009 ) ปัจจุบัน subsample ขนาดเล็กของบริษัทในเม็กซิโก ( 5 บริษัท ) กับการสูญเสียโดยรวมของสหรัฐอเมริกา $ 4.7 ล้านบาท ( ขาดทุนเฉลี่ย 23 % ของสินทรัพย์รวม ) และ 3 บริษัทในบราซิลกับการสูญเสียโดยรวมของสหรัฐอเมริกา $ 5.5 พันล้านดอลลาร์ และขาดทุนเฉลี่ย 46 % ของทรัพย์สินทั้งหมดช่วงที่เกิดวิกฤตทางการเงินความเสี่ยงเรื่องอื้อฉาวกลายเป็นบ่อยมากขึ้น เรื่องอื้อฉาวเหล่านี้ส่งผลให้บริษัทยื่นสำหรับการล้มละลาย ; หุ้นดิ่งฮวบ และก่อคดีระหว่างบริษัท ธนาคารและผู้ถือหุ้น วิธีนี้ก็เป็นไปได้พิจารณาว่าเป้าหมายหลักของการป้องกันความเสี่ยงเพื่อลดความเสี่ยงของ บริษัท และให้มั่นใจว่ากระแสเงินสดที่สม่ำเสมอในการลงทุนเชิงกลยุทธ์( froot et al . , 1994 ; stulz 2013 ) เป็นคำถาม การเงิน นักวิจัยยังไม่ได้ตอบ คำอธิบายเดียวสำหรับ นี้ จะ เป็นทำงานได้ง่ายผู้จัดการเผชิญกับมากขึ้นและซับซ้อน คำอธิบายที่น่าเชื่อถือมากขึ้น , อย่างไรก็ตามคือว่าบริษัทเหล่านั้นจงใจหรือร่วมใช้ในการเก็งกำไรสงวนลิขสิทธิ์