Lifting his left hand, he gave his

Lifting his left hand, he gave his right arm a gentle nudge before a golden straw hat appeared in his hand.

“I gave it to you, but you didn’t want it….so what you sent me, why should I keep it?”

“Bang….” One crisp echo later, a ball of fire appeared in his palm before engulfing the straw hat and quickly transformed it into specks of ash that scattered and blew away into the sky….

“Yunfei….are you alright?” Hong Yin asked in concern from the side. Bai Yunfei closed his eyes and sucked in his breath before slowly exhaling. Opening his eyes, there was a look of absolved calmness to him. Tilting his head up to give everyone a smile, he nodded.

“Don’t worry, I’m fi-….”

Before he could even finish, the expression on his face suddenly went rigid and cut off his words before falling to the ground without a warning.

Startled, Hong Yin hastily held Bai Yunfei up. Looking down, he could see that Bai Yunfei’s eyes were shut with his face contorted with pain. His body continued to spasm as if he was undergoing some sort of gigantic pain.

This sudden development had caused everyone around them to panic. The girl Chu Yuhe herself was on the verge of crying while Mu Wanqing gently patted her shoulder to console her. Turning to look at Hong Yin who was inspecting Bai Yunfei, Mu Wanqing whispered, “Hong Yin, Yunfei must be….”

Hong Yin’s face nodded his head heavily, “It is the anticipated backlash. We’ll have to return to the school and think of a plan right away…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยกมือซ้ายของเขา เขาให้แขนขวาของเขาเขยิบเบา ๆ ก่อนที่หมวกฟางสีทองปรากฏในมือของเขา"ฉันให้กับคุณ แต่คุณไม่ต้องการมัน... เพื่ออะไรคุณส่งฉัน ทำไมฉันควรเก็บมัน? ""บาง..." หนึ่งคมสะท้อนในภายหลัง ลูกไฟปรากฏในปาล์มของเขาก่อนท่วมหมวกฟาง และอย่างรวดเร็วกลายเป็นจุดของเถ้าที่กระจัดกระจาย และพัดออกไปสู่ท้องฟ้า..." Yunfei...คุณเป็นไร? " ฮ่องกงหยินถามความกังวลจากด้านใน Yunfei ใบปิดตาของเขา และดูดลมหายใจก่อนหายใจออกช้า ๆ เปิดตาของเขา มีลักษณะของความสงบให้อภัยเขา เขาเลยต้องเอียงศีรษะของเขาขึ้นเพื่อให้ทุกคนมีรอยยิ้ม"ไม่ต้องห่วง ฉันหา..."ก่อนเขาจะเสร็จสิ้น การแสดงออกบนใบหน้าของเขาก็ไปแข็ง และตัดปิดคำพูดของเขาก่อนที่จะตกลงบนพื้นโดยไม่มีคำเตือนสะดุ้ง หยินฮ่องกงรีบจัดไบ Yunfei ขึ้น มองลง เขาได้เห็นว่า ไบ Yunfei ตาถูกปิด ด้วยใบหน้าของเขา contorted ด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเขายังคงกระตุกเป็นถ้าเขาถูกดำเนินการเรียงลำดับบางอย่างของยักษ์ความเจ็บปวดการพัฒนานี้อย่างฉับพลันได้เกิดทุกคนรอบข้างตกใจ สาวไวเฟงยูชูตัวเองได้หมิ่นร้องไห้ในขณะที่หมู Wanqing โรคกลัวเธอไหล่เพื่อปลอบเธอเบา ๆ หันไปดูที่ฮ่องกงหยินที่ถูกตรวจสอบไบ Yunfei, Mu Wanqing กระซิบ "หยินฮ่องกง Yunfei ต้องเป็น..."ฮ่องกงหยินหน้าเลยต้องศีรษะของเขาหนัก "มัน เป็นฟันเฟืองคาดไว้ เราจะต้องส่งกลับไปยังโรงเรียน และคิดแผนการทันที..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยกมือซ้ายของเขาเขาให้แขนขวาของเขาดุนอ่อนโยนก่อนหมวกฟางสีทองปรากฏอยู่ในมือของเขา.

"ฉันมอบมันให้กับคุณ แต่คุณไม่อยากให้มัน ... ดังนั้นสิ่งที่คุณส่งมาให้ผมทำไมฉันควรเก็บมันไว้ ? "

" แบง ... . "หนึ่งเสียงสะท้อนที่คมชัดต่อมาลูกของไฟปรากฏในฝ่ามือของเขาก่อนที่จะกลืนหมวกฟางได้อย่างรวดเร็วและเปลี่ยนให้มันกลายจุดของเถ้าที่กระจัดกระจายและพัดออกไปสู่ท้องฟ้า ... .

" Yunfei ... .are คุณไม่เป็นไร ? "ฮหยินถามในความกังวลจากด้านข้าง ตากใบ Yunfei ปิดตาของเขาและดูดลมหายใจของเขาก่อนที่จะค่อย ๆ หายใจออก เปิดตาของเขามีลักษณะของความสงบให้อภัยกับเขา เอียงศีรษะของเขาขึ้นเพื่อให้ทุกคนมีรอยยิ้มที่เขาพยักหน้า.

"ไม่ต้องห่วงฉัน fi- ... ."

ก่อนที่เขาจะสามารถจบการแสดงออกบนใบหน้าของเขาก็ไปแข็งและตัดคำพูดของเขาก่อนที่จะล้มไป พื้นดินโดยไม่มีการเตือน.

สะดุ้ง, ฮ่องกงหยินจัดขึ้นอย่างเร่งรีบตากใบ Yunfei ขึ้น มองลงมาเขาอาจจะเห็นว่าตา Bai Yunfei ถูกปิดกับใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเขายังคงกล้ามเนื้อกระตุกราวกับว่าเขากำลังอยู่ระหว่างการจัดเรียงของความเจ็บปวดขนาดใหญ่บาง.

นี้การพัฒนาอย่างฉับพลันทำให้เกิดทุกคนรอบตัวพวกเขาจะหวาดกลัว สาวชู Yuhe ตัวเองกำลังจะร้องไห้ในขณะที่หมู่ Wanqing เบา ๆ ตบไหล่ของเธอเพื่อปลอบใจเธอ หันไปดูที่ฮ่องกงหยินที่ถูกตรวจสอบใบ Yunfei หมู่ Wanqing กระซิบ "Hong หยิน Yunfei จะต้อง ... ."

ใบหน้าฮ่องกงหยินพยักหน้าอย่างหนัก "มันเป็นฟันเฟืองที่คาดการณ์ไว้ เราจะต้องกลับไปที่โรงเรียนและคิดว่าแผนทันที ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยกด้วยมือซ้ายของเขา เขายกแขนข้างขวาของเขาดุนอ่อนโยนก่อนที่ทองหมวกฟางที่ปรากฏอยู่ในมือของเขา" ผมให้คุณ แต่คุณไม่ได้ต้องการมัน . . . . . . . ดังนั้นสิ่งที่คุณส่งมา ทำไมฉันต้องเก็บมันไว้ "" ปัง . . . . . . . " หนึ่งกรอบสะท้อนต่อมามีลูกไฟปรากฏบนฝ่ามือก่อน engulfing หมวกฟางและรวดเร็วแปลงเป็นสมรภูมิของเถ้าที่กระจัดกระจาย และพัดออกไปสู่ท้องฟ้า . . . . . . ." yunfei . . . . . . . คุณไม่เป็นไรนะ ? " ฮงฮยอนถามด้วยความเป็นห่วงจากด้านข้าง ใบ yunfei ปิดตาของเขาและดูดในปากของเขาก่อนที่จะค่อยๆ หายใจออก . เปิดดวงตาของเขา มีลักษณะของความสงบจากบาปให้เขา เอียงหัวขึ้นมาให้ทุกคนมีรอยยิ้ม เขาพยักหน้า" ไม่ต้องห่วง ผมสะ . . . . . . . . . "ก่อนที่เขาจะพูดจบ สีหน้าของเขาก็ต้องแข็งและตัดคำพูดของเขาก่อนที่จะล้มลงกับพื้น โดยไม่มีการเตือนตกใจ รีบจัดไป่หยินฮง yunfei ตั้งขึ้น มองลงไปก็เห็นที่ใบ yunfei ดวงตาถูกปิดด้วยใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเขายังคงกระตุกเป็นถ้าเขาได้รับการจัดเรียงบางของความเจ็บปวดขนาดมหึมาการพัฒนากระทันหันนี้ทำให้ทุกคนรอบ ๆพวกเขาจะตื่นตระหนก สาวชู yuhe เองเกือบจะร้องไห้ในขณะที่มู wanqing ค่อยๆลูบหัวไหล่เพื่อปลอบเธอ หันไปมองหงหยินที่ตรวจสอบใบ yunfei หมู่ที่ wanqing กระซิบ " ฮง หยิน yunfei ต้อง . . . . . . . "หน้าฮงหยินพยักหน้าหนัก " มันเป็นฟันเฟืองที่คาด . เราต้องกลับไปที่โรงเรียนและคิดแผนการได้ทันที . . . . . . . "