One of the themes in her work was r

One of the themes in her work was relationships. She had a very specific process in which she went about creating emotions. "Improvisation and the memory of [the dancer's] own experiences ... she asks questions-about parents, childhood, feelings in specific situations, the use of objects, dislikes, injuries, aspirations. From the answers develop gestures, sentences, dialogues, little scenes". The dancer is free to choose any expressive mode, whether it is verbal or physical when answering these questions. It is with this freedom that the dancer feels secure in going deep within themselves. When talking about her process she stated, “There is no book. There is no set. There is no music. There is only life and us. It's absolutely frightening to do a work when you have nothing to hold on to”. She stated, “In the end, its composition. What you do with things. There's nothing there to start with. There are only answers: sentences, little scenes someone's shown you. It's all separate to start with. Then at a certain point I'll take something which I think is right and join it to something else. This with that, that with something else. One thing with various other things. And by the time I've found the next thing is right, then the little thing I had is already a lot bigger."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งรูปแบบในการทำงานของเธอมีความสัมพันธ์ เธอมีกระบวนการเฉพาะเจาะจงมากเธอก็เกี่ยวกับการสร้างอารมณ์ "ก่อและหน่วยความจำของ [นักเต้นของ] เองประสบการณ์...เธอถามคำถามเกี่ยวกับครอบครัว วัยเด็ก ความรู้สึกในสถานการณ์เฉพาะ ใช้วัตถุ ไม่ชอบ บาดเจ็บ ความปรารถนา จากคำตอบพัฒนารูปแบบลายเส้น ประโยค ประเด็น ฉากน้อย" นักเต้นมีอิสระที่จะเลือกโหมดการแสดงออกใด ๆ ไม่ว่าจะด้วยวาจา หรือทางกายภาพเมื่อตอบคำถามเหล่านี้ มันจะ มีเสรีภาพนี้ว่า นักเต้นรู้สึกทางในจะลึกภายในตัวเอง เมื่อพูดถึงกระบวนการของเธอเธอกล่าว "ไม่จองไม่ ชุดไม่ได้ เพลงไม่ได้ มีเพียงชีวิตและเรา ได้อย่างน่ากลัวจะทำงานเมื่อคุณไม่มีอะไรคงอยู่" เธอกล่าว "ในสุด องค์ประกอบของภาพ สิ่งที่คุณทำกับสิ่งนั้น มีไม่มีอะไรเลยจะเริ่มต้นด้วยการ มีเพียงคำตอบที่: ประโยค ฉากน้อยที่บุคคลได้แสดงคุณ ได้แยกทั้งหมดจะเริ่มต้นด้วย แล้วแบบจะเอาสิ่งที่คิดว่า เหมาะสม และรวมถึงสิ่งอื่น นี้ ที่ที่ มีสิ่งอื่น สิ่งหนึ่งกับสิ่งอื่น ๆ ต่าง ๆ และการได้พบหน้า สิ่งที่เหมาะสม นั้นสิ่งเล็กน้อยที่ผมมีอยู่ใหญ่มาก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในรูปแบบในการทำงานของเธอเป็นความสัมพันธ์ เธอมีกระบวนการที่เฉพาะเจาะจงมากในการที่เธอไปเกี่ยวกับการสร้างอารมณ์ "การปรับตัวและหน่วยความจำของ [นักเต้น] ประสบการณ์ของตัวเอง ... เธอถามคำถามเกี่ยวกับพ่อแม่ในวัยเด็กความรู้สึกในสถานการณ์เฉพาะการใช้วัตถุที่ไม่ชอบการบาดเจ็บแรงบันดาลใจ. จากคำตอบของการพัฒนาท่าทางประโยคบทสนทนา ฉากเล็ก ๆ น้อย ๆ " นักเต้นที่มีอิสระในการเลือกโหมดการแสดงออกใด ๆ ไม่ว่าจะเป็นทางวาจาหรือทางกายภาพเมื่อตอบคำถามเหล่านี้ มันขึ้นอยู่กับเสรีภาพที่นักเต้นนี้รู้สึกมีความปลอดภัยในการไปลึกภายในตัวเอง เมื่อพูดเกี่ยวกับกระบวนการของเธอเธอกล่าวว่า "มีหนังสือไม่เป็น มีชุดไม่เป็น ไม่มีเพลงเป็น มีเพียงอย่างเดียวคือชีวิตและเรา มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างยิ่งที่จะทำงานเมื่อคุณมีอะไรที่จะยึดมั่นใน " เธอกล่าวว่า "ในท้ายที่สุดองค์ประกอบของมัน สิ่งที่คุณทำกับสิ่งที่ ไม่มีอะไรที่มีจะเริ่มต้นด้วย มีคำตอบเพียง แต่มีประโยคฉากเล็ก ๆ น้อย ๆ บางคนก็แสดงให้เห็นคุณ มันคือทั้งหมดที่แยกต่างหากเพื่อเริ่มต้นด้วย จากนั้นที่จุดหนึ่งฉันจะเอาสิ่งที่ผมคิดว่าเป็นสิทธิและเข้าร่วมมันไปเป็นอย่างอื่น นี้กับที่ว่ากับสิ่งอื่น สิ่งหนึ่งที่มีสิ่งอื่น ๆ และตามเวลาที่ฉันได้พบสิ่งต่อไปที่ถูกต้องแล้วสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผมมีอยู่แล้วจำนวนมากที่ใหญ่กว่า. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในรูปแบบในการทำงานของเธอคือความสัมพันธ์ เธอมีมากเฉพาะกระบวนการที่เธอไปสร้างอารมณ์” ปฏิภาณโวหารและหน่วยความจำของ [ ของนักเต้น ] ประสบการณ์ของตัวเอง . . . . . . . เธอถามคำถามเกี่ยวกับพ่อแม่ , เด็ก , ความรู้สึกในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง การใช้วัตถุ , ไม่ชอบ , การบาดเจ็บ , แรงบันดาลใจ จากคำตอบที่พัฒนาท่าทาง ประโยค บทสนทนา ฉากที่ " เล็ก ๆน้อย ๆนักเต้นมีอิสระที่จะเลือกใด ๆ ใช้โหมด ไม่ว่าจะเป็นทางวาจาหรือทางกาย เมื่อคุณตอบคำถามเหล่านี้ มันเป็นเสรีภาพที่นักเต้นรู้สึกปลอดภัยในการไปลึกภายในตัวเอง เมื่อพูดถึงกระบวนการของเธอเธอกล่าวว่า " ไม่มีหนังสือ ไม่มีฉาก ไม่มีเพลง มีเพียงชีวิตและเรามันเป็นเรื่องที่น่ากลัวจะทำงานเมื่อคุณมีอะไรไว้ " เธอกล่าวว่า " ในตอนท้ายขององค์ประกอบ คุณจะทำอะไรกับสิ่งต่างๆ มันไม่มีอะไรที่จะเริ่มต้นด้วย มีคำตอบเพียงประโยคเล็ก ๆน้อย ๆฉากที่คนอื่นแสดงคุณ มันแยก เริ่มต้นด้วย เมื่อถึงจุดหนึ่ง ผมจะเอาสิ่งที่ฉันคิดว่าถูกต้องและเข้าร่วมมันเพื่ออย่างอื่นนี่กับนั่น ด้วยสิ่งอื่น สิ่งหนึ่งกับสิ่งต่าง ๆ และเมื่อฉันได้พบสิ่งต่อไปที่ถูกต้องแล้วที่ฉันได้อยู่แล้ว "
ใหญ่กว่ามาก