As they proceeded, Meng Hao grew mo

As they proceeded, Meng Hao grew more and more cautious. Obviously, the Black Sieve Sect had investigated this area more than once. In fact, they seemed to have done so many times.

“These stone doors are like seals. This place….” Meng Hao looked ahead, his brow furrowed. Suddenly, he stopped moving. He wasn’t the only one; everyone stopped and stared ahead.

There in front of them was a large black door. This door was not made of stone, but rather of some metallic substance. It was inset into both cliff walls, and emitted a black glow. On the surface of the door was an enormous face. The face’s eyes were closed, as if it were sleeping.

As they approached, the eyes suddenly opened, and the face emitted a roar which caused everything to shake. Even Patriarch Violet Sieve couldn’t prevent himself from coughing up a mouthful of blood.

Meng Hao did as well. The blood spit up by the group of people turned into a stream that the giant face sucked in. After gobbling up the blood, it let out a burp.

The face’s voice was like the roar of thunder: “In accordance with the orders of my master, I guard Ultimate Vexation. Without the pendant, you may not enter the… Uh, what are you guys doing here again?”

Patriarch Violet Sieve and the beautiful woman both clasped hands and bowed deeply, reverent looks on their faces. Patriarch Violet Sieve pulled out a bamboo tube, out from which flew a dilapidated hide.

When he saw the hide, Meng Hao’s eyes narrowed. The feeling he got when looking at it was exactly the same as that from the strange figure that night.

As the hide flew out, the indistinct image of an eye appeared. The eye stared at Meng Hao.

Their gazes locked, and Meng Hao’s pupils constricted.

The hide unfurled and came to rest in front of the face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่พวกเขาดำเนินการ เมงเฮาเติบโตขึ้นและระมัดระวัง อย่างชัดเจน นิกายตะแกรงสีดำที่ได้ตรวจสอบพื้นที่นี้มากกว่าหนึ่งครั้ง ในความเป็นจริง พวกเขาดูเหมือนจะได้ทำหลาย ๆ ครั้ง"ประตูหินเหล่านี้ได้เช่นแมวน้ำ สถานที่แห่งนี้..." เฮา เมงมองไปข้างหน้า คิ้วของเขางุ่นง่าน ทันใดนั้น เขาหยุดเคลื่อนไหว ไม่ได้เป็นเพียงหนึ่ง ทุกคนหยุด และจ้องไปข้างหน้าหน้าของพวกเขาได้ประตูสีดำ ประตูนี้ไม่ได้ทำ จากหิน แต่ค่อนข้างบางสารโลหะ มันถูกสอดเข้าไปในกำแพงหน้าผาทั้งสอง และจากการเรืองแสงดำ บนพื้นผิวของประตูถูกใบหน้าใหญ่ ใบหน้าดวงตาถูกปิด ราวกับว่ากำลังนอนหลับอยู่พวกเขาเข้า ตาก็เปิด และใบหน้าจากเสียงคำรามที่เกิดทุกอย่างจะเขย่า แม้พระม่วงตะแกรงไม่สามารถป้องกันตัวเองจากไอขึ้นคำหนึ่งของเลือดเฮา เมงได้เป็นอย่างดี เลือดน้ำลายขึ้น โดยกลุ่มคนกลายเป็นกระแสที่ดูดหน้ายักษ์ หลังจากกลืนเลือด มันให้ออกการเรอเสียงของใบหน้าเป็นเหมือนเสียงคำรามของสายฟ้า: "ตามคำสั่งของโทของฉัน ฉันยามความเดือดร้อนที่สุด โดยไม่ต้องจี้ คุณไม่ต้องป้อนให้... กำลังพวกคุณทำอะไรที่นี่อีกครั้ง"พระม่วงตะแกรงและหญิงงามทั้งสอง clasped มือ และลงลึก reverent ลักษณะบนใบหน้า พระม่วงตะแกรงดึงท่อไม้ไผ่ ออกที่บินซ่อนความศัทธาเมื่อเขาเห็นซ่อน ตาเมงเฮา narrowed ความรู้สึกเขาได้เมื่อมองมันว่าเหมือนกับรูปแปลกจากคืนนั้นซ่อนบิน ภาพไม่ชัดตาดู ตาจ้องที่เฮาเมงGazes การล็อค และนักเรียนเมงเฮาไปซ่อน unfurled และมาพักผ่อนอยู่หน้าใบหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขณะที่พวกเขาดำเนินไป เมิ่งฮ่าวเติบโตมากขึ้นและระมัดระวังมากขึ้น เห็นได้ชัดว่า นิกายตะแกรงสีดำได้ตรวจสอบพื้นที่นี้มากกว่าหนึ่งครั้ง ในความเป็นจริง , พวกเขาดูเหมือนจะทำหลายครั้ง" ประตูหินเหล่านี้เป็นเหมือนสัญลักษณ์ บ้านนี้ . . . . " เมิ่งฮ่าวมองข้างหน้า หน้าผากมีรอยย่น . จู่ๆ เขาก็หยุดเคลื่อนไหว เขาไม่ได้คนเดียว ทุกคนหยุด และมองไปข้างหน้ามีในด้านหน้าของพวกเขาคือประตูสีดำขนาดใหญ่ ประตูนี้ไม่ใช่พระอิฐพระปูน แต่ค่อนข้างบาง โลหะสาร มันเป็นสิ่งที่ใส่เข้าไปในหน้าผาที่ทั้งแพงและเรืองแสงสีดำ บนพื้นผิวของประตูเป็นใบหน้าที่ใหญ่หลวง ตาหน้าปิด เช่น ถ้ามันกำลังหลับอยู่ขณะที่พวกเขาเดินเข้ามา สายตาพลันเปิดออก และใบหน้าที่ปล่อยออกมาเป็นเสียงคำรามทำให้ทุกอย่างสั่นสะเทือน แม้แต่ประมุขม่วงตะแกรงไม่สามารถป้องกันตัวเองจากปากไอเป็นเลือดเมิ่งเฮ่าไม่ได้เป็นอย่างดี เลือดกระอัก ขึ้น โดยกลุ่มคนที่กลายเป็นกระแสว่าหน้ายักษ์ดูดเข้าไป หลังจากกลืนขึ้นเลือด มันปล่อยออกมาเรอเสียงของใบหน้าเป็นเหมือนเสียงคำรามของฟ้าร้อง : " ตามคำสั่งของเจ้านาย ผมรักษาที่ดีที่สุดความหงุดหงิด โดยไม่ต้องจี้ คุณอาจไม่เข้า . . . . . . . เอ่อ คุณมาทำอะไรที่นี่อีก "ประมุข ม่วง ตะแกรง และสาวสวยทั้งสอง ประสานมือคำนับ และลึกๆ เหมือนเดินไปบนใบหน้าของพวกเขา ประมุขม่วงตะแกรงดึงออกหลอดไม้ไผ่ ออกไปจากที่บินหลบทรุดโทรมเมื่อเขาเห็นซ่อนของเมิ่งฮ่าวตาลดลง ความรู้สึกที่เขามีเวลามอง มันเหมือนกับว่า จากรูปแปลก ๆในคืนนั้นเป็นการซ่อนบินออกมา ภาพไม่ชัด ตาก็ปรากฏ ตาจ้อง เมิ่งฮ่าวของสายการบิน ล็อค และ เหม็ง เฮารูม่านตาตีบ .ซ่อน unfurled และมาพักผ่อนในด้านหน้าของใบหน้า