As for what medicinal plants he use

As for what medicinal plants he used to concoct the batch of pills, Meng Hao didn’t even remember. He was submerged in his respect for Ke Yunhai, in the beauty he had experienced in the past days, and in the emotions that existed between father and son. That was what he was thinking about as he placed the ingredients into the pill furnace.

The flavor and aroma of these medicinal plants represented various shades of Meng Hao’s heart. They mixed together as he began to concoct, and he completely disregarded any thoughts of success or failure. There were only memories. Memories of everything that had happened in his place. Memories of Ke Yunhai and his fatherly love. Memories of his own childhood, and the vague image of his own father.

No moon hung in the night sky.

Meng Hao concocted without even thinking about it. Soon, the pill furnace began to thrum with an indescribable sound. It sounded like a song of Immortals, like a funeral dirge, sometimes cheerful, sometimes melancholy.

The song contained reluctance to part as it slowly drifted out. It echoed about the Fourth Peak, causing everyone to suddenly lift up their heads and look toward the location atop the mountain from which the song originated.

It was like a wind that swept over the hearts of everyone present. It caused ripples to appear that nudged the memories in their hearts, making them recall their past.

Within the depths of their own memories, everyone was different.

Some were like children who had just grown up. Such ones looked at the stooped figure of their father and realized that he was already an old man, and then… they felt pain in the depths of their heart.

Others remembered how they used to be when they were young. When their father was strict, rebellious thoughts would bubble up in their hearts and they would grumble inwardly: “Would you just stop blabbering!?”

However, after many years passed, when they faced their white-haired father as he lay sick in bed, they would clasp his emaciated hand. Tears would stream down their face, and they would moan to themselves, “Father… please, just talk to me a little bit more, okay?”

There were many people who subconsciously ceased to practice cultivation. As they recalled the past, they stared up at the mountain peak and began to weep silently.

Xu Qing opened her eyes. As she looked around blankly, pain rose up within her. She thought about her home, and the vague image of her long dead parents.

“I want to go home….” she murmured.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับสิ่งพืชสมุนไพรที่เขาใช้จะกุเรื่องชุดของยา เมงเฮาไม่ได้จำ เขาจมอยู่ใต้น้ำในเขาหยุนไห่ Ke เคารพในความงามที่เขามีประสบการณ์ ในช่วงวันที่ และอารมณ์ที่มีอยู่ระหว่างบิดาและบุตร นั่นคือสิ่งที่เขาคิดเกี่ยวกับการเขาวางส่วนผสมลงในเตาหลอมยารสชาติและกลิ่นหอมของพืชสมุนไพรเหล่านี้แสดงเฉดสีต่าง ๆ ของหัวใจเมงเฮา พวกเขาผสมกันเขาเริ่มที่จะกุเรื่อง และเขาละทิ้งความคิดใด ๆ สำเร็จหรือล้มเหลวอย่างสมบูรณ์ มีความทรงจำเท่านั้น ความทรงจำที่ของทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้นในสถานที่ของเขา ความทรงจำของหยุนไห่ Ke และรัก fatherly ความทรงจำในวัยเด็กของเขาเอง และภาพคลุมเครือของพ่อของเขาเองดวงจันทร์ไม่หยุดในท้องฟ้ากลางคืนเฮา เมงแต่งโดยไม่คิดเกี่ยวกับมัน เตายาเริ่ม thrum กับเสียงถ่ายทอด มันฟังเหมือนเพลงของอมตะ เช่น dirge ศพ ร่าเริงบางครั้ง บางครั้ง melancholyเพลงอยู่เลี้ยงส่วนหนึ่งมันค่อย ๆ ลอยออกมา มันพูดย้ำเกี่ยวกับสูงสุดสี่ สาเหตุทุกคนก็ยกหัวของพวกเขา และมองไปยังตำแหน่งที่ตั้งบนยอดเขาซึ่งเพลงนี้เป็นที่มามันเป็นเหมือนลมที่กวาดผ่านหัวใจของทุกคนอยู่ มันเกิดระลอกปรากฏที่ nudged ความทรงจำในหัวใจของพวกเขา ทำให้พวกเขาเรียกคืนผ่านมาภายในส่วนลึกของความทรงจำของตัวเอง ทุกคนก็แตกต่างกันบางคนได้เช่นเด็กที่เติบโตขึ้นเพียง ดูรูป stooped ของพ่อคนดังกล่าว และตระหนักว่า เขาได้แล้วคนเก่า แล้ว...พวกเขารู้สึกเจ็บปวดในส่วนลึกของหัวใจของพวกเขาคนอื่น ๆ จดจำวิธีใช้จะเป็นวัยเด็ก เมื่อพ่อถูกเข้มงวด สำหรับคิดจะฟองขึ้นในหัวใจของพวกเขา และพวกเขาจะ grumble อย่างภายใน: "จะคุณเพียงหยุด blabbering ?"อย่างไรก็ตาม หลังจากหลายปีผ่านไป เมื่อพวกเขาต้องเผชิญกับพ่อผมขาวเขาวางป่วยในเตียง พวกเขาจะลัดมือผอม น้ำตาจะสตรีมลงใบหน้าของพวกเขา และพวกเขาจะครวญครางกับตัวเอง, "พ่อ...โปรด แค่พูดกับฉันสักหน่อยเพิ่มเติม ล่ะ? "มีหลายคนที่ไม่รู้ตัวหยุดเพาะปลูกปฏิบัติ ขณะที่อดีตเรียกพวกเขา พวกเขาจ้องขึ้นที่ยอดเขา และเริ่มร้องเงียบXu Qing เปิดดวงตาของเธอ ขณะที่เธอมองไปรอบ ๆ blankly อาการปวดเพิ่มขึ้นภายในของเธอ เธอคิดว่า บ้านของเธอ และภาพของพ่อแม่ของเธอตายแล้วยาวคลุมเครือ"ผมอยากกลับบ้าน..." เธอ murmured

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นสิ่งที่พืชสมุนไพรที่เขาใช้ในการต้มชุดของยาเม้งเฮาก็จำไม่ได้ว่า เขาเป็นคนที่จมอยู่ใต้น้ำในส่วนของเขาสำหรับ Ke Yunhai ในความงามเขาเคยมีประสบการณ์ในวันที่ผ่านมาและในอารมณ์ที่อยู่ระหว่างพ่อและลูกชาย นั่นคือสิ่งที่เขาคิดเกี่ยวกับการเป็นเขาวางส่วนผสมลงในเตาเผายา. รสชาติและกลิ่นหอมของพืชสมุนไพรเหล่านี้เป็นตัวแทนของเฉดสีต่างๆของหัวใจเม้งเฮาส์ พวกเขาผสมเข้าด้วยกันในขณะที่เขาเริ่มที่จะกุเรื่องและเขาไม่ใส่ใจอย่างสมบูรณ์ความคิดของความสำเร็จหรือความล้มเหลวใด ๆ มีเพียงความทรงจำได้ ความทรงจำของทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นในสถานที่ของเขา ความทรงจำของ Ke Yunhai และความรักของพ่อของเขา ความทรงจำในวัยเด็กของเขาเองและภาพที่คลุมเครือของพ่อของเขาเอง. ไม่มีดวงจันทร์แขวนในท้องฟ้ากลางคืน. เม้งเฮาแต่งโดยไม่ได้คิดเกี่ยวกับมัน เร็ว ๆ นี้เตาเผายาเริ่ม thrum กับเสียงสุดจะพรรณนา มันฟังเหมือนเพลงอมตะที่เหมือนไว้อาลัยงานศพบางครั้งร่าเริงบางครั้งเศร้าโศก. เพลงที่มีอยู่ไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งในขณะที่มันลอยออกมาอย่างช้าๆ มันสะท้อนเกี่ยวกับสี่ยอดก่อให้เกิดทุกคนที่จะยกขึ้นอย่างกระทันหันหัวของพวกเขาและมองไปยังที่ตั้งอยู่บนยอดภูเขาซึ่งเพลงกำเนิด. มันเป็นเหมือนลมที่กวาดกว่าหัวใจของทุกคนในปัจจุบัน มันจะทำให้เกิดคลื่นที่จะปรากฏที่สะกิดความทรงจำในหัวใจของพวกเขาทำให้พวกเขาจำอดีตของพวกเขา. ภายในส่วนลึกของความทรงจำของตัวเองทุกคนก็แตกต่างกัน. บางคนก็เหมือนเด็กที่เติบโตขึ้นเพียง คนเช่นมองไปที่รูปก้มบิดาของเขาและตระหนักว่าเขาได้แล้วคนเก่าแล้ว ... พวกเขารู้สึกเจ็บปวดในส่วนลึกของหัวใจ. ของพวกเขาคนอื่น ๆ จำได้ว่าพวกเขาเคยเป็นเมื่อพวกเขาเป็นเด็ก เมื่อพ่อของพวกเขาเป็นที่เข้มงวดคิดกบฏจะฟองขึ้นมาในหัวใจของพวกเขาและพวกเขาจะบ่นในใจ: "คุณจะหยุดเพียงแค่ blabbering !?" อย่างไรก็ตามหลังจากหลายปีที่ผ่านมาเมื่อพวกเขาต้องเผชิญกับพ่อของผมสีขาวของพวกเขาในขณะที่เขานอนป่วยอยู่บนเตียง พวกเขาก็จะจับมือมือผอมแห้งของเขา น้ำตาจะสตรีมลงบนใบหน้าของพวกเขาและพวกเขาจะครางกับตัวเอง "พ่อ ... โปรดเพียงแค่พูดคุยกับผมนิด ๆ หน่อย ๆ โอเค?" มีหลายคนที่จิตใต้สำนึกหยุดที่จะฝึกการเพาะปลูกได้ ขณะที่พวกเขาจำได้ว่าที่ผ่านมาพวกเขาจ้องขึ้นที่ยอดเขาและเริ่มร้องไห้เงียบ ๆ . เสี่ยวชิงเปิดตาของเธอ ขณะที่เธอมองไปรอบ ๆ blankly ปวดลุกขึ้นภายในของเธอ เธอคิดว่าเกี่ยวกับบ้านของเธอและภาพที่คลุมเครือของพ่อแม่ของเธอตายนาน. "ผมอยากกลับบ้าน ... ." เธอบ่นอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนเรื่องพืชสมุนไพรที่เขาใช้ในการประดิษฐ์ชุดยา เมิ่งฮ่าวก็จะจำไม่ได้ เขาจมอยู่ในความเคารพเค่อหยุนไห่ในความงาม เขามีประสบการณ์ในวันที่ผ่านมา และในอารมณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างพ่อและลูกชาย นั่นคือสิ่งที่เขาคิด เขาวางส่วนผสมลงในเม็ดเตารสและกลิ่นหอมของสมุนไพรเหล่านี้แสดงเฉดสีต่างๆของหัวใจ เมิ่งฮ่าว พวกเขาผสมเข้าด้วยกันเป็นเขาเริ่มที่จะเสกสรร และเขาก็ไม่คิดใด ๆของความสำเร็จหรือความล้มเหลว มีความทรงจำเท่านั้น ความทรงจำ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในสถานที่ของเขา ความทรงจำของเค่อหยุนไห่ และความรักของพ่อเขา ความทรงจำในวัยเด็กของเขาเอง และภาพที่คลุมเครือของพ่อตัวเองดวงจันทร์ไม่มีที่แขวนในยามค่ำคืนเมิ่งเฮ่า ผู้แต่ง โดยไม่ต้องคิดเกี่ยวกับมัน เร็วๆ นี้ ยาเตาเริ่มดีดดนตรีเบาๆกับเสียงมากเกินจะบรรยาย มันเหมือนเพลงที่เป็นอมตะ เหมือนเพลงไว้อาลัย งานศพ บางครั้ง ร่าเริง บางครั้งก็เศร้าสร้อยเพลงที่มีอยู่ reluctance ส่วนหนึ่งมันค่อยๆลอยออกมา มันสะท้อนถึงจุดสูงสุดที่สี่ ทำให้ทุกคนก็ยกศีรษะขึ้นแล้วมองตรงไปยังสถานที่ที่ยอดเขาซึ่งเพลงที่มา .มันเป็นเหมือนสายลมที่พัดพาผ่านหัวใจของทุกคนในปัจจุบัน ทำให้กระเพื่อมไปปรากฏที่สะกิดความทรงจำในหัวใจของพวกเขาทำให้พวกเขานึกถึงอดีตของตนภายในส่วนลึกของความทรงจำตนเอง ทุกคนต่างบางคน เช่น เด็กที่เพิ่งโต เช่น คนที่มองดูรูปพ่อก้มลงและตระหนักว่าเขาถูกชายชราแล้ว . . . . . . . เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดในส่วนลึกของหัวใจของพวกเขาคนอื่น ๆจำได้ว่าเคยเป็นเมื่อพวกเขายังเด็ก เมื่อพ่อเป็นคนเข้มงวด ความคิดดื้อรั้นจะฟองขึ้นในหัวใจของพวกเขา และพวกเขาจะบ่นอยู่ในใจ : " คุณจะหยุดพล่ามซะที ? "อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปหลายปี เมื่อพวกเขาต้องเผชิญกับพ่อขนสีขาวของพวกเขาขณะที่เขานอนป่วยอยู่บนเตียง เขาจะจับมือของเขา เข็มมือ น้ำตาจะไหลลงใบหน้าของพวกเขาและพวกเขาจะบ่นกับตัวเอง " พ่อ . . . . . . . ได้โปรดคุยกับฉันหน่อย โอเค ? "มีหลายคนที่จิตใต้สำนึก หยุดการปฏิบัติการ พวกเขาระลึกถึงอดีต พวกเขาจ้องมองขึ้นไปที่ยอดเขาและเริ่มร้องไห้อย่างเงียบๆXu ชิงเปิดดวงตาของเธอ เธอมองไปรอบ ๆอย่างไร้จุดหมาย ความเจ็บปวดลุกขึ้นภายในของเธอ เธอนึกว่าเธอกลับบ้านและคลุมเครือ ภาพของพ่อแม่ตายของเธอยาว" ฉันอยากกลับบ้าน . . . . . . . " เธอพึมพำ