His vision grew blurry as everythin

His vision grew blurry as everything around him became unclear. It was impossible to even send out Spiritual Sense. Everything was violently suppressed. The only thing he could do was hold on tightly to the Immortality Bridgestone and not allow his grip to loosen in the slightest.

This process in which everything grew blurry lasted for an indeterminable period of time. Eventually, a roaring sound began to echo out, and Meng Hao coughed up some blood. Gradually, the blurriness faded away. When Meng Hao’s vision returned to normal, all he could do was gape.

The blood he had just coughed up floating in front of him, and was speeding along with him.

Everything around him was black, blackness dotted with countless stars. The starlight was resplendent, shining out within the pitch black, allowing Meng Hao to see something far off in the distance.

He saw… a bridge!

A ruined bridge!

It was immeasurably large, and throbbed with an ancient will. It was as if it contained countless years of time. The bridge was made of stone, and spread out into vast depths of the blackness and the stars, making it impossible to see where it ended.

The bridge was not complete, but rather, had long since been reduced to countless chunks of rubble. The chunks of rubble had not been scattered about, though. Instead, they retained the original shape of the structure, making the bridge seem almost like a complete one if you looked at it from a distance.

The closer one came, however, the more easy it was to see the gaps between the various chunks. The gaps looked small, but upon nearing, it became clear that they were actually incredibly wide.

Countless fragments of dust drifted about in the gaps between the various chunks. They glowed brightly, causing the entire bridge itself to also glow.

“The Bridge of Immortal Treading….” murmured Meng Hao inwardly. Even as he neared the bridge, something shocking suddenly neared his field of vision.

Eight dark, blurry figures suddenly appeared up ahead, surrounding the puppet-like woman. As soon as they did, their Cultivation bases began to emanate ripples. The ripples far exceeded anything that Meng Hao could ever have imagined, and gave him the same feeling he’d gotten from the Immortal who had fallen out of the Heavens that year.

These eight figures were Immortals!

As these eight Immortals appeared up ahead, surrounding the woman, they all began to attack. Everything around them trembled as a blinding light appeared, filled with an indescribable feeling of extermination.

Meng Hao had originally assumed that the stiff woman who did not seem to be a Cultivator wouldn’t even move. However, it was at this point that countless ripples suddenly emanated off of her body, spreading out to slam into the divine abilities of the other eight. As a booming sound echoed out, Meng Hao and all the other Cultivators who were holding stones in their hands, coughed up blood. Although they couldn’t see each other clearly, it was possible to sense the shock and injury being experienced by the others.

“She’s not a puppet?” thought Meng Hao, shock filling his heart. At the same time that the boom echoed out, something like a fierce gale swept across everything. Meng Hao’s body did not feel stable, almost as if he were not capable of holding onto the Immortality Bridgestone anymore. The glow in the area began to flicker, and darkened by about half.

“Dammit, dammit….” thought Meng Hao, his fury burning. This was all he could do, however; rage inwardly and hold on tightly to the Immortality Bridgestone.

The booming caused the eight to be sent tumbling backward. In the blink of an eye, the woman proceeded forward with Meng Hao and the others, shooting off into the distance. However, it only took a moment for the eight to return. This time, their bodies were surrounded by bright glows. They looked like eight suns as they charged toward the woman.

The woman’s expression suddenly flickered. Her body disappeared, then reappeared off in the distance, whereupon she transformed into a beam of prismatic light that shot off at high speed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิสัยทัศน์ของเขาเติบโตตาพร่าเป็นทุกอย่างรอบ ๆ ตัวเขากลายเป็นที่ชัดเจน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะได้ส่งความรู้สึกทางจิตวิญญาณ ทุกอย่างถูกปราบปรามอย่างรุนแรง สิ่งเดียวที่เขาทำได้ก็คือยึดมั่นในแน่นกับความเป็นอมตะ Bridgestone และไม่อนุญาตให้มีการจับของเขาเพื่อคลายในน้อย. กระบวนการนี้ที่ทุกอย่างพร่ามัวเติบโตกินเวลานานเป็นระยะเวลาตัดสินใจไม่เวลา ในที่สุดเสียงคำรามเริ่มที่จะสะท้อนออกและเม้งเฮาไอเป็นเลือดบางส่วน ค่อยๆเบลอของจางหายไป เมื่อวิสัยทัศน์เม้งเฮากลับมาเป็นปกติทุกอย่างที่เขาทำได้ก็คืออ้าปากค้าง. เลือดเขาได้ไอลอยขึ้นเพียงในด้านหน้าของเขาและได้เร่งไปพร้อมกับเขา. ทุกอย่างรอบ ๆ ตัวเขาเป็นสีดำมืดจุดที่มีดาวนับไม่ถ้วน แสงดาวเป็นรุ่งโรจน์ส่องแสงออกมาจากภายในสีดำสนิทที่ช่วยให้เม้งเฮาจะเห็นสิ่งที่ไกลออกไปในระยะทาง. เขาเห็น ... สะพาน! สะพานเจ๊ง! มันเป็นล้นพ้นที่มีขนาดใหญ่และเต้นอย่างกับจะโบราณ มันเป็นเหมือนกับว่ามันมีปีนับไม่ถ้วนของเวลา สะพานที่ทำจากหินและการแพร่กระจายออกไปในระดับความลึกที่ใหญ่ของความมืดและดาวทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะดูว่ามันจบลง. สะพานยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แต่ได้รับความยาวตั้งแต่ชิ้นลดลงไปนับไม่ถ้วนของซากปรักหักพัง ชิ้นเศษไม่ได้รับการกระจัดกระจายแม้ว่า แต่พวกเขาสะสมรูปร่างเดิมของโครงสร้างที่ทำให้สะพานดูเหมือนเกือบจะเหมือนที่สมบูรณ์หนึ่งถ้าคุณมองมันจากระยะไกล. คนใกล้ชิดมา แต่ง่ายขึ้นก็คือการเห็นช่องว่างระหว่างชิ้นต่างๆ ช่องว่างเล็ก ๆ มอง แต่เมื่อใกล้มันก็กลายเป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขาเป็นจริงกว้างอย่างไม่น่าเชื่อ. เศษนับไม่ถ้วนของฝุ่นละอองลอยเกี่ยวกับในช่องว่างระหว่างชิ้นต่างๆ พวกเขาส่องแสงสดใสทำให้สะพานทั้งตัวเองไปยังเรืองแสง. "สะพานของอมตะ Treading ... ." พากันบ่นเม้งเฮาใจ แม้ในขณะที่เขาใกล้สะพานบางสิ่งบางอย่างที่น่าตกใจอย่างกระทันหันใกล้เขตของเขาในการมองเห็น. แปดมืดตัวเลขไม่ชัดก็ปรากฏขึ้นข้างหน้ารอบผู้หญิงหุ่นเหมือน เร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาทำฐานการเพาะปลูกของพวกเขาเริ่มที่จะออกมาระลอก ระลอกไกลเกินสิ่งที่เม้งเฮาเคยมีจินตนาการและทำให้เขารู้สึกเดียวกับที่เขาต้องการอากาศจากอมตะที่ได้หลุดออกไปจากสวรรค์ปีนั้น. เหล่านี้เป็นตัวเลขแปดอมตะ! เหล่านี้เป็นแปดอมตะปรากฏตัวขึ้นข้างหน้า รอบผู้หญิงที่พวกเขาทุกอย่างเริ่มต้นที่จะโจมตี ทุกอย่างรอบตัวพวกเขากลัวจนตัวสั่นเป็นแสงสว่างจ้าปรากฏเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ขุดรากถอนโคน. เม้งเฮาเคยคิดว่าผู้หญิงคนแข็งที่ไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นเกษตรกรจะไม่ได้ย้าย แต่มันเป็นที่จุดนี้ว่าระลอกนับไม่ถ้วนจู่ ๆ เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเธอแพร่กระจายออกไปจะยุติลงในความสามารถของพระเจ้าอีกแปด ในฐานะที่เป็นเสียงสะท้อนที่เฟื่องฟูออกเม้ง Hao และทุกพรวนอื่น ๆ ที่กำลังถือก้อนหินในมือของพวกเขาไอเป็นเลือด แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถมองเห็นแต่ละอื่น ๆ อย่างเห็นได้ชัดว่ามันเป็นไปได้ที่จะรู้สึกตกใจและได้รับบาดเจ็บถูกมีประสบการณ์โดยคนอื่น ๆ . "เธอไม่ได้เป็นหุ่นเชิด?" คิดว่าเม้งเฮาช็อตเติมหัวใจของเขา ในเวลาเดียวกันที่บูมสะท้อนออกมาบางอย่างเช่นพายุที่รุนแรงกวาดไปทั่วทุกอย่าง ร่างกายเม้งเฮาส์ไม่ได้รู้สึกมั่นคงเกือบจะเป็นถ้าเขาไม่สามารถถือเข้าสู่ความเป็นอมตะ Bridgestone อีกต่อไป เรืองแสงในพื้นที่เริ่มสั่นไหวและมืดโดยประมาณครึ่งหนึ่ง. "Dammit บ้า ... ." คิดว่าเม้งเฮาโกรธของเขาเผาไหม้ นี่คือสิ่งที่เขาจะทำอย่างไร; ความโกรธในใจค้างไว้อย่างแน่นหนากับความเป็นอมตะ Bridgestone. เฟื่องฟูที่เกิดแปดจะถูกส่งไม้ลอยย้อนหลัง ในพริบตาผู้หญิงคนนั้นเดินไปข้างหน้าด้วยเม้ง Hao และคนอื่น ๆ ยิงออกไปไกล แต่ก็เพียงเอาสักครู่สำหรับแปดที่จะกลับมา เวลานี้ร่างกายของพวกเขาถูกล้อมรอบด้วยการเรืองแสงที่สว่างสดใส พวกเขาดูเหมือนแปดดวงอาทิตย์ขณะที่พวกเขาคิดค่าบริการที่มีต่อผู้หญิงคนนั้น. การแสดงออกของผู้หญิงก็ flickered ร่างกายของเธอหายไปแล้วกลับมาอยู่ห่างออกครั้นแล้วเธอกลายเป็นลำแสง Prismatic ที่ยิงออกไปด้วยความเร็วสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิสัยทัศน์ของเขาเริ่มพร่ามัวเหมือนทุกอย่างรอบตัวเขาก็ไม่ชัดเจน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะส่งอารมณ์ความรู้สึกออกมา ทุกอย่างรุนแรงปราบปราม สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือ กอดแน่นๆ เพื่อความเป็นอมตะบริดจสโตน และไม่อนุญาตให้เขาจับเพื่อคลายในน้อยที่สุดกระบวนการนี้ที่ทุกอย่างเริ่มพร่ามัว เป็นเวลาระยะเวลาซึ่งหาค่าหาไม่ได้นะ ในที่สุด เสียงคำรามเริ่ม ก้อง และ เมิ่งฮ่าวไอขึ้นเลือด ค่อยๆ , blurriness จางหาย เมื่อไหร่เมิงเฮา วิสัยทัศน์ กลับเข้าสู่สภาวะปกติแล้ว ทั้งหมดที่เขาทำได้แค่อ้าปากค้าง .เลือดเขาก็ไอขึ้นลอยอยู่ตรงหน้า และได้เร่งไปพร้อมกับเขาด้วยทุกอย่างรอบตัวเขาเป็นสีดำมืดจุดที่มีดาวนับไม่ถ้วน แสงดาว คือ พรรณราย ส่องออกมา ภายในสีดำ ให้ เมิ่งฮ่าวดูอะไรไกลในระยะทางเขาเห็น . . . . . . . สะพานพังสะพานมันเป็นล้นพ้นขนาดใหญ่และเต้นด้วยจะโบราณ มันเป็นถ้ามันมีนับไม่ถ้วนปีของเวลา สะพานถูกสร้างขึ้นด้วยหินและกระจายออกไปในระดับความลึกมากของความมืดและดาว ทำให้ไม่สามารถดูว่ามันจบลงแล้วสะพานที่ไม่สมบูรณ์ แต่ค่อนข้าง มีความยาวตั้งแต่ถูกลดลงไปนับไม่ถ้วนชิ้นของเศษหินหรืออิฐ chunks ของเศษหินหรืออิฐมีเกลื่อนกลาด แม้ว่า แต่พวกเขายังคงรูปร่างเดิมของโครงสร้าง ทำให้สะพานดูเหมือนเกือบจะเหมือนกับที่สมบูรณ์ ถ้าคุณมองมันจากระยะไกลยิ่งคนเข้ามา อย่างไรก็ตาม ยิ่งมันง่ายที่จะเห็นช่องว่างระหว่างชิ้นต่างๆ ช่องว่างที่ดูมีขนาดเล็ก แต่เมื่อใกล้ มันเป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขาเป็นจริงอย่างกว้างอสงไขยเศษฝุ่นติดในช่องว่างระหว่างชิ้นต่างๆ มันเปล่งแสงเจิดจ้า ก่อให้เกิดทั้งสะพานเองก็เรืองแสง" สะพานอมตะอยู่ . . . . . . . " บ่น เมิ่งฮ่าวอยู่ในใจ แม้ในขณะที่เขาอยู่ใกล้สะพาน บางอย่างที่น่าตกใจก็อยู่ใกล้เขตของวิสัยทัศน์แปด มืด ตัวเลขไม่ชัด พลันปรากฏขึ้นข้างหน้าโดยรอบหุ่นเหมือนผู้หญิง ทันทีที่พวกเขาได้ , ฐานการเพาะปลูกของพวกเขาเริ่มที่จะไหลกระเพื่อม . มันจะไกลเกินสิ่งที่เมิ่งเฮ่าอาจเคยมีจินตนาการ และให้ความรู้สึกเดียวกันที่เค้าได้รับจากอมตะที่ตกลงมาจากสวรรค์ ในปีนั้นตัวเลขเหล่านี้แปดเป็นอมตะ !เป็นเหล่านี้แปดเซียนปรากฏขึ้นข้างหน้า ล้อมรอบด้วยผู้หญิง พวกเขาเริ่มโจมตี ทุกอย่างรอบตัวก็เป็นแสงสว่างจ้า ปรากฏ เต็มไปด้วยความรู้สึกที่คลุมเครือของการทำลายล้างเมงเฮาเคยสันนิษฐานว่าศพผู้หญิงที่ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นผู้อบรมสั่งสอน ยังไม่ย้าย อย่างไรก็ตาม มันเป็นที่จุดที่นับไม่ถ้วนระลอกก็ต่องออกจากร่างกาย แพร่กระจายออกไป กระแทกพลังศักดิ์สิทธิ์ของอีกแปด เป็นเสียงที่ดังสนั่นสะท้อนออกมา เมิ่งฮ่าวและพวกเกษตรกรที่ถือหินอยู่ในมือ ไอเป็นเลือด ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถมองเห็นกันอย่างชัดเจน มันเป็นไปได้ที่จะรู้สึกตกใจและบาดเจ็บถูกพบโดยคนอื่น ๆ" เธอไม่ใช่หุ่นเชิด " คิดว่าเมิ่งเฮ่า ช็อกวงใจของเขา ในเวลาเดียวกันที่บูมสะท้อนออกมา เหมือนพายุที่รุนแรงกวาดผ่านทุกอย่าง ร่างของเมิ่งเฮ่าไม่ได้รู้สึกมั่นคง เกือบจะเป็นถ้าเขาไม่สามารถถืออมตะบริดจสโตนแล้ว เรืองแสงในพื้นที่เริ่มสั่นไหว และมืดไปประมาณครึ่งนึง" บ้า บ้า . . . . . . . " คิดว่าเมิงเฮาโกรธของเขาไหม้ นี้คือทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้ อย่างไรก็ตาม ความโกรธเข้ามาและกอดจนแน่นเพื่อความเป็นอมตะ บริดสโตนเฟื่องฟูทำให้แปดมาไม้ลอยย้อนหลัง ในชั่วพริบตา หญิงสาวเดินไปข้างหน้ากับ เมิ่งฮ่าวและคนอื่นๆ ยิงออกไป แต่มันจะใช้เวลาสักครู่สำหรับแปดกลับ เวลา นี้ ร่างกายของพวกเขาถูกล้อมรอบด้วยสดใสส่องแสง มันดูเหมือนเช่นที่พวกเขาคิดค่าบริการต่อแปดดวง . . . ผู้หญิงการแสดงออกของผู้หญิงก็ริบหรี่ลง . ร่างกายของเธอหายตัวไป จากนั้นก็ออกไปไกลแล้ว เธอเปลี่ยนเป็นแท่งปริซึมลำแสงของแสงที่ยิงออกไปด้วยความเร็วสูง