“No,” said Song Jia quickly, her fa

“No,” said Song Jia quickly, her face reddening a bit. She was innately beautiful, and had a tender personality.

The woman next to her laughed, looking at her lovingly. She didn’t say anything.

Her voice light, Song Jia continued, “I just think he’s interesting. He offended so many people, and yet so many people are willing to stand by his side. Also, he doesn’t really look like a Cultivator. He looks more like a scholar.”

The middle-aged woman laughed again, and her expression grew even more gentle. She lifted her right hand, and a flaming jade slip appeared. It burned into nothing, and suddenly, a slight tremble ran through all of the mountains in the Song Clan. The tremble was so minor that anyone under the Nascent Soul stage wouldn’t notice it. Up in the dark sky, the moon shimmered.

Within the moon, countless magical symbols appeared that seemed to be deducing matters pertaining to both the past and the future. After a long moment, they faded away. It was then that in front of the middle-aged woman, time seemed to move in reverse. The jade slip seemed to un-burn as it reappeared in front of her.

Song Jia watched this happen, not with surprise, but with anticipation.

“Alright,” said the woman, pressing her finger onto the jade slip. “Let me take a look at the past of this person you find so interesting.”

As soon as she pushed down on the jade slip, it projected a screen into the air. On it could be seen a small county, and a boy sitting next to a window. He was reading a scroll by lamplight.

As he read, he slowly shook his head and fanned himself with a feather fan. It was obviously summer.

The boy was none other than Meng Hao.

The screen flickered, and Meng Hao was now wearing a neat, clean scholar’s robe. He walked out of his house and stood up against a nearby wall, looking a bit shifty-eyed. Soon, a sedan emerged from the courtyard opposite him. He craned his neck to look at it, an excited expression on his face. 1

The screen shimmered, and now Meng Hao stood on top of Mount Daqing. He sighed and tossed a gourd bottle down into the river. 2

Next, he was in the Reliance Sect, holding aloft a medicinal pill, face filled with anxiety as he gave the pill away. 3

When Song Jia saw this, she laughed out loud. The middle-aged woman smiled and shook her head.

The next image was of Meng Hao’s shop on the plateau, and his shy, bashful smile as he sold medicinal pills at exorbitant rates 4 There were many images from that time, but they suddenly flashed by quickly, making it difficult to make everything out quickly. The middle-aged woman frowned, seemingly lost in thought.

The next image that Song Jia saw was that of Eccentric Song on the mountaintop and Meng Hao running along with the iron spear. She saw Meng Hao in the city of Cultivators and the deal he made with Lu and Song for the spear. After that were all the bloody events that resulted.

Song Jia couldn’t stop laughing. “This Meng Hao is awful… he’s nothing like a scholar!” She continued to watch, her laughter causing her eyes to look like two crescent moons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ไม่ กล่าวว่า เจียเพลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอบาง ๆ บริเวณหนังบิต เธอสวยแต่กำเนิด และมีบุคลิกอ่อนโยนผู้หญิงข้าง ๆ เธอหัวเราะ กำลังดูเธอด้วยความรัก เธอไม่พูดอะไรเสียงของเธอเบา เจียเพลงยังคง "ผมก็คิด ว่า เขาน่าสนใจ เขาโกรธเคืองคน และยัง คนเต็มใจที่จะยืนอยู่ นอกจากนี้ เขาไม่จริง ๆ เหมือนเป็นเกษตรกร เขามองเหมือนเป็นนักวิชาการ"ผู้หญิงวัยกลางคนหัวเราะอีกครั้ง และนิพจน์ของเธอเติบโตมากขึ้นอ่อนโยน เธอยกมือขวาของเธอ และใบหยกเผาปรากฏ มันเผาเป็นอะไร และก็ สั่นเล็กน้อยวิ่งผ่านภูเขาในกองทัพเพลงทั้งหมด การสั่นเล็กน้อยทุกคนใต้เวที Nascent วิญญาณจะไม่สังเกตเห็นได้ ขึ้นในท้องฟ้าที่มืด ดวงจันทร์ shimmeredภายในดวงจันทร์ นับไม่ถ้วนขลังสัญลักษณ์ปรากฏที่เหมือนจะเป็น deducing เรื่องที่เกี่ยวกับอดีตและอนาคต หลังจากช่วงยาว พวกเขาทันจางหาย ได้แล้วที่ด้านหน้าของผู้หญิงวัยกลางคน เวลาดูเหมือนจะ ถอยหลัง ใบหยกดูเหมือนจะเขียนสหประชาชาติ ตามมันกลับมาตรงหน้าเพลงเจียดูนี้เกิดขึ้น ไม่ มีแปลกใจ แต่ มีความคาดหวัง"ไม่เป็นไร กล่าวว่า ผู้หญิงคนนั้น กดนิ้วของเธอลงบนใบหยก "ให้ฉันดูที่ผ่านมาคนนี้น่าสนใจมากสำหรับคุณ"ทันทีที่เธอผลักดันลงบนใบหยก ฉายหน้าจอไปในอากาศ ในเห็นเขตเล็ก และเด็กนั่งถัดจากหน้าต่างได้ เขากำลังอ่านเลื่อน โดย lamplightเขาอ่าน เขาช้า ๆ ส่ายหัวของเขา และได้กระตุ้นตัวเองหล่อนขนพัดลม มันเป็นฤดูร้อนแน่นอนเด็กชายคือไม่มีอื่น ๆ กว่าเฮาเมงFlickered หน้าจอ และเมง Hao ตอนนี้สวมเสื้อคลุมเป็นระเบียบ สะอาดนักวิชาการของ เขาเดินจากบ้านของเขา และยืนจ่อที่กำแพงใกล้เคียง มองบิตฉลาดตา เร็ว ๆ นี้ เก๋งโผล่ออกมาจากลานตรงข้ามเขา เขา craned คอดูมัน นิพจน์ตื่นเต้นบนใบหน้าของเขา 1Shimmered หน้าจอ และตอนนี้ เมงเฮายืนบนภูเขา Daqing เขาถอนหายใจ และโยนขวดมะระลงสู่แม่น้ำ 2ถัดไป เขามาอยู่ในนิกายพึ่ง โฮลดิ้งอลอฟท์เป็นยาสมุนไพร ใบหน้าเต็มไป ด้วยความวิตกกังวลเขาให้ยาออกไป 3เมื่อเห็นซองเจีย เธอหัวเราะดัง ๆ ผู้หญิงวัยกลางคนยิ้ม และส่ายหัวของเธอภาพถัดไปก็ร้านเมงเฮาบนราบสูง และรอยยิ้มของเขาขี้อาย bashful เขาขายยาสมุนไพรในราคาสูงเกินไป 4 มีหลายภาพจากช่วงเวลานั้น แต่พวกเขาก็ประกายโดยอย่างรวดเร็ว ทำให้ยากที่จะทำให้ทุกอย่างรวดเร็ว ผู้หญิงวัยกลางคน frowned ดูเหมือนหายไปในความคิดภาพถัดไปที่เห็นเพลงเจียเป็นที่ของเพลงประหลาดบนยอดและเมงเฮาทำงานพร้อมกับหอกเหล็ก เธอเห็นเฮาเมงในเมืองเครื่องพรวนดินและการจัดการที่เขาทำกับ Lu และเพลงสำหรับหอก หลังจากที่เหตุการณ์นองเลือดทั้งหมดที่เกิดขึ้นเพลงเจียไม่สามารถหยุดหัวเราะ "เฮาเมงนี้จะน่ากลัว...อะไรนักวิชาการเขาจะ! " เธอยังคงดู เสียงหัวเราะของเธอทำให้ดวงตาของเธอให้ดูเหมือนดวงจันทร์เสี้ยวที่สอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ไม่มี" กล่าวว่าเพลงเจี่ยได้อย่างรวดเร็วใบหน้าของเธอเป็นสีแดงเล็กน้อย เธอเป็นคนสวย แต่กำเนิดและมีบุคลิกอ่อนโยน. ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เธอหัวเราะมองเธอด้วยความรัก เธอไม่ได้พูดอะไร. แสงเสียงของเธอ, เพลงเจี๋ยกล่าวต่อว่า "ผมแค่คิดว่าเขาเป็นที่น่าสนใจ เขาโกรธเคืองผู้คนจำนวนมากและยังผู้คนจำนวนมากมีความเต็มใจที่จะยืนเคียงข้างเขา นอกจากนี้เขายังไม่ได้โดดลักษณะเช่นเกษตรกร เขามีลักษณะเหมือนนักวิชาการ. " หญิงวัยกลางคนหัวเราะอีกครั้งและการแสดงออกของเธอยิ่งอ่อนโยนมากขึ้น เธอยกมือข้างขวาของเธอและใบหยกเผาปรากฏ มันเผาเป็นอะไรและก็เป็นสั่นเล็กน้อยวิ่งผ่านทั้งหมดของภูเขาในเพลงตระกูล ตัวสั่นก็เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทุกคนภายใต้ระยะตั้งไข่วิญญาณจะไม่แจ้งให้ทราบว่า ขึ้นไปในท้องฟ้ามืดดวงจันทร์ shimmered. ภายในดวงจันทร์สัญลักษณ์ที่มีมนต์ขลังที่นับไม่ถ้วนปรากฏว่าดูเหมือนจะอนุมานเรื่องที่เกี่ยวกับทั้งอดีตและอนาคต หลังจากช่วงเวลาที่นานพวกเขาจางหายไป ถูกแล้วที่อยู่ด้านหน้าของหญิงวัยกลางคนเวลาดูเหมือนจะย้ายในสิ่งที่ตรงกันข้าม ใบหยกดูเหมือนจะยกเลิกการเผาไหม้ในขณะที่มันปรากฏในหน้าของเธอ. เพลงเจี่ยดูเรื่องนี้เกิดขึ้นไม่ได้กับความประหลาดใจ แต่ด้วยความคาดหวัง. "Alright" กล่าวว่าผู้หญิงคนนั้นกดนิ้วของเธอลงบนใบหยก "ให้ฉันดูที่ผ่านมาของสมาชิกผู้นี้คุณพบที่น่าสนใจเพื่อให้ได้." ทันทีที่เธอผลักลงบนใบหยกก็คาดว่าหน้าจอขึ้นไปในอากาศ ที่มันอาจจะเห็นเขตขนาดเล็กและเด็กผู้ชายคนหนึ่งนั่งถัดไปที่หน้าต่าง เขาได้รับการเลื่อนการอ่านโดยตะเกียงได้. ในขณะที่เขาอ่านเขาค่อย ๆ ส่ายหัวและพัดตัวเองกับแฟนขนนก มันเห็นได้ชัดว่าในช่วงฤดูร้อน. เด็กไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเม้งเฮา. หน้าจอ flickered และเม้งเฮาตอนนี้สวมเสื้อคลุมเรียบร้อยนักวิชาการสะอาด เขาเดินออกมาจากบ้านของเขาและยืนขึ้นกับผนังในบริเวณใกล้เคียงมองบิตฉลาดตา เร็ว ๆ นี้ซีดานโผล่ออกมาจากลานตรงข้ามเขา เขา craned คอของเขาที่จะมองไปที่มันแสดงออกตื่นเต้นบนใบหน้าของเขา 1 หน้าจอ shimmered และตอนนี้เม้งเฮายืนอยู่บนยอดของภูเขา Daqing เขาถอนหายใจและโยนขวดมะระลงไปในแม่น้ำ 2 ถัดไปที่เขาอยู่ในนิกายพึ่งถือ Aloft ยาสมุนไพรใบหน้าที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลในขณะที่เขาให้ยาออกไป 3 เมื่อเพลงเจี่ยเห็นนี้เธอหัวเราะออกมาดัง ๆ หญิงวัยกลางคนยิ้มและส่ายหัวของเธอ. ภาพต่อไปคือร้านเม้งเฮาบนที่ราบสูงและขี้อาย, รอยยิ้มขี้อายของเขาในฐานะที่เขาขายยาสมุนไพรในอัตราที่สูงเกินไป 4 มีภาพจำนวนมากจากเวลาที่มี แต่พวกเขาก็ประกาย ได้อย่างรวดเร็วโดยทำให้มันเป็นเรื่องยากที่จะทำให้ทุกอย่างออกไปอย่างรวดเร็ว หญิงวัยกลางคนขมวดคิ้วดูเหมือนจะหายไปในความคิด. ภาพต่อไปว่าเพลงเจี่ยเห็นเป็นที่ของนอกรีตเพลงบนยอดเขาและเม้งเฮาวิ่งไปตามด้วยหอกเหล็ก เธอเห็นเม้งเฮาในเมืองพรวนดินและข้อตกลงที่เขาทำกับ Lu และเพลงหอก หลังจากที่มีทุกเหตุการณ์นองเลือดที่ทำให้เกิด. เพลงเจี่ยไม่สามารถหยุดหัวเราะ "นี่เม้งเฮาเป็นเหลือร้าย ... เขาไม่มีอะไรเหมือนนักวิชาการ!" เธอยังคงดูเสียงหัวเราะของเธอก่อให้เกิดดวงตาของเธอจะมีลักษณะเหมือนดวงจันทร์สองดวงจันทร์เสี้ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไม่มี " กล่าวว่าเพลงเจียอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอแดงนิดหน่อย เธอเป็นโดยกำเนิดที่สวยงามและมีบุคลิกที่อ่อนโยน .ผู้หญิงข้างๆ เธอหัวเราะ มองเธอด้วยความรัก เธอไม่พูดอะไรเลยเสียงของเธอเบา ซองเจีย กล่าว " ฉันคิดว่าเขาน่าสนใจ เขาไม่พอใจหลายคน และอีกหลายคนยินดีที่จะยืนเคียงข้างเขา นอกจากนี้ เขาดูไม่เหมือนกสิกร . เขาดูเหมือนนักวิชาการ .หญิงวัยกลางคนหัวเราะออกมาอีกครั้ง และสีหน้าก็ยิ่งอ่อนโยนมากขึ้น เธอยกที่มือขวาของเธอ และหยกที่แอบโผล่มา เผามันลงในอะไรเลย อยู่ๆก็มีสั่นเล็กน้อยวิ่งผ่านทั้งหมดของภูเขาในเพลงชนเผ่า ที่สั่นเป็นเล็กน้อยที่ทุกคนภายใต้เวทีชีวิตตั้งไข่ไม่สังเกตเห็นมัน ขึ้นในท้องฟ้ามืด ดวงจันทร์ shimmered .ภายในดวงจันทร์ สัญลักษณ์ขลังนับไม่ถ้วนปรากฏที่ดูเหมือนจะด้วยเรื่องที่เกี่ยวกับทั้งอดีตและอนาคต หลังจากนั้นไม่นานก็จางหาย ตอนนั้น ต่อหน้าผู้หญิงวัยกลางคน เวลาดูเหมือนจะย้ายกลับ ใบหยก ประจักษ์ และเผามันปรากฏตัวต่อหน้าเธอเพลง เจีย ดู นี้เกิดขึ้น ไม่ใช่ด้วยความประหลาดใจ แต่ด้วยความคาดหวัง" เอาล่ะ " กล่าวว่าผู้หญิงที่กดนิ้วลงบนใบหยก " ให้ฉันดูอดีตของคนที่คุณพบที่น่าสนใจ .ทันทีที่เธอผลักลงบนสลิป หยก จะฉายหน้าจอในอากาศ มันอาจจะเห็นเป็นเมืองเล็กๆ และเด็กชายที่นั่งข้างๆหน้าต่าง เขาได้อ่านคัมภีร์ตะเกียง .เขาอ่าน เขาค่อยๆส่ายหัวแล้วพัดตัวเองกับแฟนขนนก มันก็เห็นได้ชัดว่าฤดูร้อนเด็กจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เมิ่งฮ่าวหน้าจอริบหรี่ลง และเมิ่งฮ่าวถูกสวมใส่เรียบร้อย สะอาด นักวิชาการของเสื้อคลุม เขาเดินออกมาจากบ้านเขา และยืนชิดผนัง ใกล้เคียง มองหาบิตปลิ้นปล้อนตา . เร็ว ๆ นี้ ซีดาน โผล่ออกมาจากลานตรงข้ามเขา เขาแหงนคอดูสีหน้าตื่นเต้นบนใบหน้าของเขา 1หน้าจอ shimmered และตอนนี้เมิ่งฮ่าวยืนอยู่บนยอดภูเขา Daqing . เขาถอนหายใจและโยนน้ำเต้าขวดลงในแม่น้ำ 2ต่อมาเขาได้ในการถือ ๒นิกาย กินยาสมุนไพร ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล เขาให้ยาไป 3 .เมื่อซองเจีย เห็นเธอหัวเราะออกมา หญิงวัยกลางคนยิ้มและส่ายหน้าภาพต่อไปคือของเมิ่งฮ่าวร้านค้าบนที่ราบสูงและเขาอายม้วนต้วน ยิ้มที่เขาขายยายาที่มากเกินไป อัตรา 4 มีหลายภาพเลย แต่พวกเขาก็จับได้โดยเร็ว ทำให้ยากที่จะทำให้ทุกอย่างออกมาได้อย่างรวดเร็ว หญิงวัยกลางคนขมวดคิ้วเข้าหากัน ดูเหมือนจะหายไปในความคิดอีกภาพที่เห็นคือ เจีย เพลงเพลงประหลาดบนยอดเขา เมิ่งฮ่าวและวิ่งไปพร้อมกับหอกเหล็ก เธอเห็น เมิ่งฮ่าวในเมืองของเกษตรกรและจัดการเขาให้กับลู่และเพลงสำหรับหอก หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเลือด .เพลง เจีย หยุดหัวเราะไม่ได้ " นี่เมิงเฮามันแย่มาก . . . . . . . เขาก็เป็นบัณฑิต " เธอยังคงดู เสียงหัวเราะของเธอทำให้สายตาของเธอดูเหมือนสองพระจันทร์เสี้ยว