Time passed by, and Meng Hao did hi

Time passed by, and Meng Hao did his best to ignore the sound of their conversation. Two hours passed, and he finally opened his eyes. He had assumed their discussion would be nearing an end, but when he peeked over, he discovered that they were engaged in a lively conversation.

“Right? Tell me, am I right, or not…?”

“Absolutely correct. Actually, that makes me think about one day last year when I….”

“Of course! That’s what I said earlier! Oh right, weren’t we going to talk about the meaning of life? How about this: after we finish talking about this morning’s weather, then we can talk about the noon sunshine….”

“Great idea. Let’s save the meaning of life for the end of the conversation. The best would be to wait until dusk. The best time to talk about life is under the setting sun….”

The sound droned on in Meng Hao’s ears. He stared blankly at Chen Fan’s excited face and the equally enthusiastic meat jelly parrot. One man, one bird, their eyes shining with anticipation…. It caused Meng Hao to shiver and close his eyes again to meditate, fearful of getting dragged into the discussion.

Time, slowly passed….

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลาผ่านไปโดย และเมงเฮาไม่สุดเฉยเสียงสนทนาของพวกเขา ผ่านไปสองชั่วโมง แล้วเขาก็เปิดตาของเขา เขาได้ถือว่า การสนทนาของพวกเขาจะใกล้ถึงจุดจบ แต่เมื่อเขา peeked เหนือ เขาค้นพบว่า พวกเขามีส่วนร่วมในการสนทนามีชีวิตชีวา"ใช่มั้ย บอกฉัน ฉันถูก หรือไม่...""อย่างถูกต้อง จริง ที่ทำให้คิดถึงวันที่หนึ่งประมาณปีเมื่อฉันนี้... ""แน่นอน นั่นคือสิ่งที่ผมกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ โอ้ ขวา ไม่ได้เราจะไปพูดคุยเกี่ยวกับความหมายของชีวิต นี้: หลังจากที่เราเสร็จสิ้นการพูดคุยเกี่ยวกับสภาพอากาศเช้านี้ แล้วเราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับแสงแดดเที่ยงวัน... ""ความคิดดี ลองบันทึกความหมายของชีวิตสำหรับการจบการสนทนา ที่ดีสุดที่จะรอจนถึงค่ำ การพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตอยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้... "เสียงส่งเสียงหึ่ง ๆ ในหูเมงเฮา เขาจ้อง blankly ที่เฉินพัดลมหน้าตื่นเต้นและกระตือรือร้นเท่าเนื้อเจลลี่นกแก้ว ชายคนหนึ่ง หนึ่งนก ตาส่องแสง ด้วยความคาดหมาย... มันเกิดจากเมงเฮาจะสั่น และปิดตาของเขาอีกครั้งเพื่อนั่งสมาธิ กลัวการลากสู่การอภิปรายเวลา ผ่านไปอย่างช้า ๆ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาผ่านไปและเม้งเฮาได้ดีที่สุดของเขาที่จะไม่สนใจเสียงของการสนทนาของพวกเขา สองชั่วโมงผ่านไปและในที่สุดเขาก็เปิดตาของเขา เขาเคยคิดว่าการสนทนาของพวกเขาจะใกล้สิ้นสุด แต่เมื่อเขาแอบมองมากกว่าที่เขาค้นพบว่าพวกเขามีส่วนร่วมในการสนทนาที่มีชีวิตชีวา. "ใช่ไหม? บอกฉันฉันขวาหรือไม่ ... ? " " อย่างถูกต้อง ที่จริงที่ทำให้ฉันคิดเกี่ยวกับวันหนึ่งปีที่ผ่านมาเมื่อฉัน ... . " " แน่นอน! นั่นคือสิ่งที่ผมกล่าวว่าก่อนหน้านี้! โอ้ขวาไม่ได้เราจะไปพูดคุยเกี่ยวกับความหมายของชีวิต? เกี่ยวกับวิธีนี้: หลังจากที่เราเสร็จสิ้นการพูดคุยเกี่ยวกับสภาพอากาศเช้านี้แล้วเราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับแสงแดดเที่ยง ... ". " ความคิดที่ดี Let 's บันทึกความหมายของชีวิตสำหรับการสิ้นสุดของการสนทนา ที่ดีที่สุดที่จะรอจนกว่าจะค่ำ เวลาที่ดีที่สุดที่จะพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตอยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์ตั้งค่า ... . " เสียง droned ในหูเม้งเฮาส์ เขาจ้อง blankly ที่ใบหน้าตื่นเต้นเฉินพัดลมและกระตือรือร้นอย่างเท่าเทียมกันนกแก้วเนื้อเจลลี่ ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นหนึ่งในนกตาของพวกเขาส่องแสงกับความคาดหมาย ... มันจะทำให้เกิดเม้งเฮาจะสั่นและปิดตาของเขาอีกครั้งที่จะนั่งสมาธิกลัวของการลากเข้าไปในการอภิปราย. เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาผ่านไป เมิ่งฮ่าวทำของเขาที่ดีที่สุดที่จะเพิกเฉยต่อเสียงของการสนทนาของพวกเขา สองชั่วโมงผ่านไป และในที่สุดเขาก็ลืมตา เขาถือว่าการอภิปรายของพวกเขาจะใกล้สิ้นสุด แต่เมื่อเขาแอบดูอยู่ เขาค้นพบว่า พวกเขากำลังร่วมในการสนทนามีชีวิตชีวา" ใช่มั้ย ? บอกฉันมา ฉันพูดถูกหรือเปล่า . . . ? "" ถูกต้องนะคร้าบ จริงๆแล้ว นั่นทำให้ผมนึกถึง วันหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว ฉัน . . . . . . "" แน่นอน ! ! ! นั่นคือสิ่งที่ฉันบอกไปก่อนหน้านี้ โอ้ ใช่ เราไม่ได้จะพูดเรื่องความหมายของชีวิต ? วิธีการเกี่ยวกับเรื่องนี้ : หลังจากที่เราเสร็จสิ้นพูดถึงเมื่อเช้าอากาศ จากนั้นเราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเที่ยงวัน แสงแดด . . . . . . . "" เป็นความคิดที่ดี ขอบันทึกความหมายของชีวิตสำหรับการสิ้นสุดของการสนทนา ที่ดีที่สุดที่จะรอจนกว่าจะมืดแล้ว ช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตภายใต้อาทิตย์อัสดง . . . . . . . "เสียง droned ในหูของเมิ่งเฮ่า เขาจ้องอย่างว่างเปล่า ใบหน้าที่ตื่นเต้นของซีรีสและกระตือรือร้นเท่าเนื้อวุ้นนกแก้ว หนึ่งคน หนึ่งนก ดวงตาส่องประกายด้วยความคาดหวัง . . . . . . . มันเกิดจาก เมิ่งฮ่าวสั่นและปิดตาของเขาอีกครั้งเพื่อทำสมาธิ กลัวโดนลากเข้าไปในการสนทนาเวลาค่อยๆผ่านไป . . . . . . .