Kiriha herself was aware that she w

Kiriha herself was aware that she was doing something stupid. However, right now she didn't feel like that was for nothing. She now had a best friend that would understand her. Even if she couldn't hand her true love chocolate to her first love, she could just laugh together with her best friend. And then they could just eat the chocolate together. Then nothing would be for naught. That was why Kiriha was excited for this year's Valentine's Day.

Kiriha smiled as she thought of that day. Then two small bottles of cooking brandy were presented to her.

“Then try this one or this one. Either you improve the bitterness or the chocolate or suppress it to make it easier to eat”

“Hmm, which one to pick”

Kiriha returned the bottle she was holding herself to the shelf and compared the two bottle Shizuka had brought her. Her cooking experience told her that either one of them would be good.

“Now that I think about...”

During that time, Kiriha's best friend flashed through her mind. After smiling once more, she decided which one to pick.

“Let's go with this one”

Kiriha had picked the brandy that would make the chocolate easier to eat.

“Hmm... I thought you'd pick this one instead”

Shizuka lightly shook the remaining dry brandy bottle. In Shizuka's mind, Kiriha was a very mature woman, so she believed that she'd want to make the chocolate even bitterer.

“I felt like it would be better if it was easier to eat when I share it with everyone”

Kiriha's best friend had a very childish taste. Even if she dulled the bitterness, that best friend would probably make a funny face and say it's bitter. In that case, there was no need for her to go out of her way to make it bitterer. That would be for the best when she ate the chocolate with her friends.

“I see... now that I think about it, there are friends to share it with this year...”

Shizuka said that and showed a happy expression. It was a really happy expression, but at the same time a little sad.

“Oh yeah, your parents are...”

Shizuka had lost her parents and was managing Corona House on her own. Birthdays, Halloween, Christmas, New Year's Eve, Valentine's Day. While the world was celebrating all kinds of events, Shizuka had been all alone.

“Yeah. But this year I have everyone you know? That's why I'm so happy”

However, Shizuka's life had completely changed since Koutarou moved in. She had now gotten people to spend those events with. She had spent all those events alone in her room, but that wasn't true any longer. If she walked down some stairs and opened a door, a lot of smiles would be waiting to greet her. That's why Shizuka was making a cake. To make the smiles in that room even more radiant.

“While I can't say it openly... I feel the same way”

Kiriha smiled and nodded. She was feeling something similar.

She had lost her mother early on and had felt lonely. And since she was the daughter of the clan's chief, so she couldn't show others signs of weakness. So like Shizuka, she was happy to be able to see honest smiles every day.

“Fufufu, I'll be able to keep that a secret”

”Please do. I have to think of my position after all”

The two smiled at each other and began discussing chocolate again.

Their smiles, brighter than before, was proof that the friendship between them had grown.

Part 6[edit]
As most of those related to room 106 were preparing for Valentine's Day, a single lone person turned her back towards the festivities.

“Hah...”

That person was sitting in the corner of room 106, holding her knees. And as she rested her chin on her knees, she would let out a sigh every now and then. Since she had turned her face down, her golden hair got in the way when trying to check up on her expression. However, it was clear that her expression wasn't as bright as her well taken care of golden hair.

Theiamillis Gre Forthorthe.

She was an alien girl who had crossed the vast university to invade this small Japanese room.

“Why... why did it turn out like this...”

Theia's weak voice filled the room. Normally she was proud and powerful. Though her body may be small, she always had an impressive presence. But right now, that pride or power was nowhere to be seen. And her presence was even smaller than her tiny body.

The reason why Theia was depressed was because the worry that occupied her small chest was a very, very deep one.

“At first... I thought he was just a neanderthal...”

When Theia had first come to Earth, she had only thought of the people on earth as primitive barbarians. As a result, she would often clash with Koutarou and the other invaders, and they were far from having an amiable relationship.

However, as time passed as she and the other invaders vied for ownership of the room, everyone’s circumstances had touched her heart, and they had begun respecting each other. Before she knew it, she had started feeling happy about her life here.

Back on Forthorthe, Theia spent her life never letting her guard down and always remaining political. To her, the time she had spent in room 106 was irreplaceable.

And during those days, Theia had noticed that she had fallen in love with a young earthling. At first she had considered him to be nothing but a neanderthal, and had tried to use force to make him submit. They had brawled, fought and argued up until now. That might be true even now, as their fighting and arguing continued, but her reasons had completely changed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Kiriha ตัวเองไม่ทราบว่า เธอได้ทำอะไรโง่ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นเป็นเรื่อง ตอนนี้เธอมีเพื่อนที่ดีที่สุดที่จะเข้าใจเธอ แม้ว่าเธอไม่สามารถมือเธอรักช็อคโกแลตกับรักแรกของเธอ เพียงเธอสามารถหัวเราะกับเพื่อนที่ดีที่สุด แล้ว พวกเขาสามารถกินช็อกโกแลตเข้าด้วยกัน แล้ว อะไรจะเป็นสำหรับ naught ที่มีเหตุผล Kiriha ตื่นเต้นสำหรับวันวาเลนไทน์ปีนี้Kiriha ยิ้มกับเธอคิดว่า วันนั้น แล้ว ขวดเล็กสองอาหารแบรนดี้ได้แสดงกับเธอ"พยายามแล้วที่นี้หรือคนนี้ ได้คุณรสขมหรือรสช็อกโกแลต หรือระงับเพื่อทำให้การกิน""อืมม จะรับ"Kiriha ส่งกลับเธอได้จับตัวเองกับชั้น และเมื่อเทียบกับชิซุกะขวดสองขวดก็ทำให้เธอ ประสบการณ์การทำอาหารของเธอบอกเธอที่อย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขาจะดีขึ้น"ที่คิดถึง..."ในช่วงเวลานั้น เพื่อนที่ดีที่สุดของ Kiriha ถ่ายผ่านใจของเธอ หลังจากยิ้มอีกครั้ง เธอตัดสินใจการเลือก"ลองไปนี้"Kiriha ได้รับของบรั่นดีที่จะทำให้ช็อกโกแลตกินง่าย"อืมม... ฉันคิดว่า คุณจะเลือกคนนี้แทน"ชิซึกะเบาจับขวดบรั่นดีแห้งที่เหลือ ในใจของชิซุกะ Kiriha เป็นผู้หญิงมีการเติบโต เพื่อเธอเชื่อว่า เธอจะต้องการให้ช็อกโกแลตได้ bitterer"ฉันรู้สึกเหมือนมันจะดีถ้ามันเป็นการง่ายต่อการกินเมื่อใช้ร่วมกับทุกคน"เพื่อนของ Kiriha มีรสชาติมากพูดแบบเด็ก แม้ว่าเธอ dulled รสขม เพื่อนที่ดีที่สุดจะคงทำให้ตลกหน้า และบอกว่า มันจะขม ในกรณี มีไม่จำเป็นสำหรับเธอต่อเธอไปทำ bitterer ที่จะเป็นในสุดเมื่อเขากินช็อคโกแลตที่กับเพื่อนของเธอ"ฉันเห็น...ที่คิดเกี่ยวกับมัน มีเพื่อนร่วมกับปีนี้..."ชิซึกะกล่าว และแสดงให้เห็นว่าเป็นนิพจน์ที่มีความสุข เป็นนิพจน์ที่มีความสุขจริง ๆ แต่ขณะเดียวกันเศร้าเล็กน้อย"โอ้ ใช่ พ่อแม่จะ..."ชิซึกะได้สูญเสียพ่อแม่ และมีการจัดการโคบ้านตนเอง วันเกิด ฮาโลวีน คริสต์มาส วันปีใหม่ วาเลนไทน์ ในขณะที่โลกมีการฉลองทุกเหตุการณ์ ชิซึกะได้อยู่คนเดียว"ใช่ แต่ปีนี้มีทุกคนที่คุณรู้หรือไม่ ที่ว่าทำไมผมมีความสุข "อย่างไรก็ตาม ชีวิตของชิซุกะมีสมบูรณ์แล้วตั้งแต่ย้าย Koutarou ใน นอกจากนี้เธอตอนนี้มีรับคนใช้เหตุการณ์เหล่านั้นด้วย เธอใช้เวลาเหตุการณ์ทั้งหมดเหล่านั้นอยู่คนเดียวในห้องของเธอ แต่ที่ไม่จริงอีกต่อไป ถ้าเธอเดินลงบันไดบางเปิดประตู จะรอของรอยยิ้มที่ทักทายเธอ ที่ว่าทำไมชิซึกะถูกทำเค้ก เพื่อมากในสดใสยิ่งขึ้น"ในขณะที่ฉันไม่สามารถพูดได้อย่างเปิดเผย... ฉันรู้สึกแบบเดียวกัน"Kiriha ยิ้ม แล้วพยักหน้า เธอมีความรู้สึกคล้ายShe had lost her mother early on and had felt lonely. And since she was the daughter of the clan's chief, so she couldn't show others signs of weakness. So like Shizuka, she was happy to be able to see honest smiles every day.“Fufufu, I'll be able to keep that a secret””Please do. I have to think of my position after all”The two smiled at each other and began discussing chocolate again.Their smiles, brighter than before, was proof that the friendship between them had grown.Part 6[edit]As most of those related to room 106 were preparing for Valentine's Day, a single lone person turned her back towards the festivities.“Hah...”That person was sitting in the corner of room 106, holding her knees. And as she rested her chin on her knees, she would let out a sigh every now and then. Since she had turned her face down, her golden hair got in the way when trying to check up on her expression. However, it was clear that her expression wasn't as bright as her well taken care of golden hair.Theiamillis Gre Forthorthe.She was an alien girl who had crossed the vast university to invade this small Japanese room.“Why... why did it turn out like this...”Theia's weak voice filled the room. Normally she was proud and powerful. Though her body may be small, she always had an impressive presence. But right now, that pride or power was nowhere to be seen. And her presence was even smaller than her tiny body.The reason why Theia was depressed was because the worry that occupied her small chest was a very, very deep one.“At first... I thought he was just a neanderthal...”When Theia had first come to Earth, she had only thought of the people on earth as primitive barbarians. As a result, she would often clash with Koutarou and the other invaders, and they were far from having an amiable relationship.However, as time passed as she and the other invaders vied for ownership of the room, everyone’s circumstances had touched her heart, and they had begun respecting each other. Before she knew it, she had started feeling happy about her life here.Back on Forthorthe, Theia spent her life never letting her guard down and always remaining political. To her, the time she had spent in room 106 was irreplaceable.And during those days, Theia had noticed that she had fallen in love with a young earthling. At first she had considered him to be nothing but a neanderthal, and had tried to use force to make him submit. They had brawled, fought and argued up until now. That might be true even now, as their fighting and arguing continued, but her reasons had completely changed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Kiriha เองก็ทราบว่าเธอกำลังทำอะไรโง่ แต่ตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกเหมือนว่าเป็นอะไร ตอนนี้เธอมีเพื่อนที่ดีที่สุดที่จะเข้าใจเธอ แม้ว่าเธอไม่สามารถมอบช็อคโกแลตของเธอความรักที่แท้จริงให้กับความรักครั้งแรกของเธอเธอก็สามารถหัวเราะร่วมกับเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ และแล้วพวกเขาก็จะได้กินช็อคโกแลตด้วยกัน ไม่มีอะไรแล้วจะเป็นความล้มเหลว นั่นคือเหตุผลที่ Kiriha ตื่นเต้นสำหรับปีนี้วันวาเลนไทน์. Kiriha ยิ้มขณะที่เธอคิดว่าวันนั้น จากนั้นสองขวดเล็ก ๆ ของบรั่นดีการปรุงอาหารที่ถูกนำเสนอให้กับเธอ. "จากนั้นลองนี้หนึ่งหรืออย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่ว่าคุณจะปรับปรุงความขมขื่นหรือช็อคโกแลตหรือระงับมันจะทำให้มันง่ายที่จะกิน "" อืมที่หนึ่งที่จะเลือก "Kiriha กลับขวดที่เธอถือตัวเองเพื่อการเก็บรักษาและเมื่อเทียบกับทั้งสองขวดชิซูกะได้นำเธอ ประสบการณ์การทำอาหารของเธอบอกเธอว่าคนใดคนหนึ่งของพวกเขาจะเป็นสิ่งที่ดี. "ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับ ... " ในช่วงเวลานั้นเพื่อนที่ดีที่สุดของ Kiriha ประกายผ่านใจของเธอ หลังจากที่รอยยิ้มอีกครั้งเธอก็ตัดสินใจที่หนึ่งที่จะเลือก. "ขอไปกับคนนี้" Kiriha หยิบบรั่นดีที่จะทำให้ช็อคโกแลตได้ง่ายขึ้นที่จะกิน. "อืม ... ฉันคิดว่าคุณจะเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งนี้แทน" ชิซูกะเบา ส่ายขวดบรั่นดีแห้งที่เหลือ ในใจของชิซูกะ, Kiriha เป็นผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่มากดังนั้นเธอเชื่อว่าเธอต้องการที่จะทำให้ช็อคโกแลตแม้ Bitterer. "ฉันรู้สึกเหมือนมันจะดีกว่าถ้ามันเป็นเรื่องง่ายที่จะกินเมื่อฉันร่วมกันกับทุกคน" เพื่อนที่ดีที่สุด Kiriha ของ มีรสชาติหน่อมแน้มมาก แม้ว่าเธอทื่อขมขื่นว่าเพื่อนที่ดีที่สุดอาจจะทำให้ใบหน้าตลกและบอกว่ามันเป็นขม ในกรณีที่ไม่มีความจำเป็นสำหรับเธอที่จะออกไปจากทางของเธอที่จะทำให้มัน Bitterer ที่จะเป็นที่ดีที่สุดเมื่อเธอกินช็อคโกแลตกับเพื่อน ๆ ของเธอ. "ผมเห็น ... ตอนที่ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มีเพื่อน ๆ ที่จะร่วมกันกับในปีนี้ ... " ชิซูกะกล่าวว่าและแสดงให้เห็นการแสดงออกที่มีความสุข มันเป็นแสดงออกมีความสุขจริงๆ แต่ในขณะเดียวกันก็มีเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าเศร้า. "โอ้ใช่พ่อแม่ของคุณ ... " ชิซูกะได้สูญเสียพ่อแม่ของเธอและได้รับการจัดการ Corona บ้านของเธอเอง วันเกิด, วันฮาโลวีนวันคริสต์มาสอีฟปีใหม่วันวาเลนไทน์ ในขณะที่โลกกำลังฉลองทุกชนิดของเหตุการณ์ชิซูกะได้รับอยู่คนเดียว. "ใช่ แต่ปีนี้ผมมีทุกคนที่คุณรู้หรือไม่? นั่นเป็นเหตุผลที่ผมมีความสุข "แต่ชีวิตของชิซูกะได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่Koutarou. เธอคนอากาศในขณะนี้ที่จะใช้จ่ายกับเหตุการณ์เหล่านั้น เธอได้ใช้เวลาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกคนที่อยู่คนเดียวในห้องของเธอ แต่ที่ไม่เป็นความจริงอีกต่อไป ถ้าเธอเดินลงบันไดและเปิดประตูจำนวนมากรอยยิ้มจะรอที่จะทักทายเธอ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เค้กชิซูกะ เพื่อให้รอยยิ้มในห้องว่าแม้สดใสมากขึ้น. "ในขณะที่ฉันไม่สามารถพูดได้ตรงไปตรงมา ... ฉันรู้สึกแบบเดียวกับ" Kiriha ยิ้มและพยักหน้า เธอเป็นคนที่มีความรู้สึกอะไรที่คล้ายกัน. เธอได้สูญเสียแม่ของเธอในช่วงต้นและมีความรู้สึกเหงา และเนื่องจากเธอเป็นลูกสาวของหัวหน้าของตระกูลเพื่อให้เธอไม่สามารถแสดงอาการอื่น ๆ ของความอ่อนแอ ดังนั้นเช่นชิซูกะเธอก็มีความสุขที่จะสามารถเห็นรอยยิ้มที่ซื่อสัตย์ทุกวัน. "Fufufu ผมจะสามารถที่จะเก็บที่เป็นความลับ" "กรุณาทำ ผมต้องคิดว่าตำแหน่งของฉันหลังจากที่ทุกคน "ทั้งสองยิ้มให้กันและเริ่มถกช็อคโกแลตอีกครั้ง. รอยยิ้มของพวกเขาสว่างกว่าก่อนที่จะพิสูจน์ได้ว่ามิตรภาพระหว่างพวกเขาได้เติบโต. ส่วนที่ 6 [แก้ไข] เป็นส่วนใหญ่ของผู้ที่เกี่ยวข้องกับ 106 ห้องได้รับการเตรียมความพร้อมสำหรับวันวาเลนไทน์คนเดียวคนเดียวของเธอหันกลับไปฉลอง. "ฮะ ... " คนที่กำลังนั่งอยู่ในมุมของห้องพัก 106, ถือหัวเข่าของเธอ และขณะที่เธอวางคางของเธอบนเข่าของเธอเธอจะให้ออกถอนหายใจทุกขณะนี้แล้ว เพราะเธอได้หันใบหน้าของเธอลงผมสีทองของเธอได้ในทางเมื่อพยายามที่จะตรวจสอบในการแสดงออกของเธอ แต่ก็เป็นที่ชัดเจนว่าการแสดงออกของเธอไม่สดใสเท่าที่เธอได้รับการดูแลอย่างดีผมสีทอง. Theiamillis Gre Forthorthe. เธอเป็นหญิงสาวคนต่างด้าวที่ข้ามมหาวิทยาลัยขนาดใหญ่ที่จะบุกญี่ปุ่นห้องเล็ก ๆ นี้. "ทำไม ... ทำไม มันเปิดออกเช่นนี้ ... "เสียงที่อ่อนแอTheia เต็มไปห้องพัก ปกติเธอเป็นความภาคภูมิใจและมีประสิทธิภาพ แม้ว่าร่างกายของเธออาจจะเล็กเธอมักจะมีการแสดงตนที่น่าประทับใจ แต่ตอนนี้ที่มีความภาคภูมิใจหรืออำนาจคือไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น และการปรากฏตัวของเธอก็ยิ่งมีขนาดเล็กกว่าร่างกายเล็ก ๆ ของเธอ. เหตุผล Theia ถูกกดดันเป็นเพราะกังวลว่าครอบครองหน้าอกเล็ก ๆ ของเธอเป็นอย่างมากคนหนึ่งลึกมาก. "ตอนแรก ... ผมคิดว่าเขาเป็นเพียง neanderthal แล้ว ... "เมื่อได้มาTheia แรกสู่โลกที่เธอคิดเพียงหนึ่งเดียวของคนบนโลกเป็นป่าเถื่อนดั้งเดิม เป็นผลให้เธอมักจะปะทะกับ Koutarou และผู้บุกรุกอื่น ๆ ที่เขาอยู่ห่างไกลจากการมีความสัมพันธ์ที่น่ารัก. แต่เมื่อเวลาผ่านไปขณะที่เธอและผู้บุกรุกอื่น ๆ ชักชวนให้เจ้าของห้องที่สถานการณ์ของทุกคนได้สัมผัสหัวใจของเธอ และพวกเขาได้เริ่มการเคารพซึ่งกันและกัน ก่อนที่เธอจะรู้ว่าเธอได้เริ่มรู้สึกมีความสุขกับชีวิตของเธอที่นี่. กลับ Forthorthe, Theia ใช้ชีวิตของเธอไม่เคยปล่อยให้ยามเธอลงและมักจะเหลือทางการเมือง เธอเวลาที่เธอได้ใช้เวลาในห้องพัก 106 ก็ไม่สามารถถูกแทนที่. และในช่วงวันนั้น Theia ได้สังเกตเห็นว่าเธอได้ตกหลุมรักกับหนุ่มสาวมนุษย์เดินดิน ในตอนแรกเธอก็คิดว่าเขาจะไม่มีอะไร แต่ neanderthal และได้พยายามที่จะใช้กำลังเพื่อให้เขาส่ง พวกเขาเถียงต่อสู้และถกเถียงกันอยู่จนถึงขณะนี้ ที่อาจจะเป็นจริงแม้ตอนนี้การต่อสู้ของพวกเขาและโต้เถียงอย่างต่อเนื่อง แต่ด้วยเหตุผลของเธอได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

kiriha เองก็รู้ตัวว่าเธอกำลังทำสิ่งที่โง่ แต่ตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย ตอนนี้เธอมีเพื่อนสนิทที่เข้าใจเธอ ถ้าเธอไม่สามารถส่งช็อกโกแลตรักเธอจริง รักแรกของเธอ เธออาจจะแค่หัวเราะด้วยกันกับเพื่อนรักของเธอ แล้วพวกเขาก็สามารถกินช็อกโกแลตด้วยกัน ก็จะไม่มีอะไรสูญเปล่านั่นคือเหตุผลที่ kiriha ตื่นเต้นสำหรับวันวาเลนไทน์ปีนี้

kiriha ยิ้มเมื่อเธอนึกถึงวันนั้น แล้วสองขวดเล็ก ๆของบรั่นดี อาหารถูกนำเสนอกับเธอ

" งั้นลองอันนี้หรืออันนี้ดี ให้คุณเพิ่มความขมขื่นหรือช็อคโกแลตหรือยับยั้งมันให้มันกินง่าย "

" อืม การรับ "

kiriha คืนขวดที่เธอถือไว้เอง เพื่อการเก็บรักษาและเปรียบเทียบสองขวด ชิซูกะก็พาเธอมาด้วย ประสบการณ์การปรุงอาหารของเธอบอกเธอว่าพวกเขาทั้งคู่คงจะดี

" ตอนนี้ฉันคิดถึง . . . . . . . "

ตอนนั้น เพื่อน kiriha ก็แว้บเข้ามาในความคิดเธอ หลังจากยิ้มอีกครั้ง เธอตัดสินใจที่จะเลือก

" ไปได้ด้วยนี้ "

kiriha มีบรั่นดีที่ทำช็อกโกแลตกินง่าย

" . . . . . . . . . . . . ฉันคิดว่าเธอจะเลือกตัวนี้แทน "

ชิซูกะเบาสั่นเหลือบริการบรั่นดีขวด ในความคิดของ kiriha ชิซูกะ , เป็นผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่มาก เธอเชื่อว่า เธออยากให้ช็อกโกแลตแม้แต่ bitterer

" ผมรู้สึกว่ามันน่าจะดีกว่า ถ้ามันกินง่ายเมื่อฉันแบ่งปันกับทุกคน "

เพื่อนของ kiriha รสนิยมเหมือนเด็กๆเลย ถ้าเธอซบ ความขม ที่เพื่อนจะทำหน้าตลกและบอกว่ามันขม ในกรณีนี้ ไม่ต้องให้เธอไปให้มัน bitterer . น่าจะดีที่สุด เมื่อเธอกินช็อคโกแลตกับเพื่อนของเธอ . . . . .

" ผมเห็น . . . . . . . ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน มีเพื่อนร่วมกันกับปีนี้ . . . . . . . "

ชิซูกะบอกว่าและแสดงสีหน้ามีความสุข มันแสดงออกถึงความสุขจริงๆ แต่ในเวลาเดียวกันก็เศร้านิดหน่อย

" โอ้ใช่ , พ่อแม่ของคุณ . . . "

ชิซูกะได้สูญเสียพ่อแม่และการจัดการ โคโรน่า ที่บ้านของเธอเอง วันเกิด , ฮาโลวีน , คริสต์มาส วันขึ้นปีใหม่ วันวาเลนไทน์ ในขณะที่โลกเฉลิมฉลองทุกชนิดของกิจกรรม ชิซูกะได้คนเดียว

" ครับแต่ปีนี้ผมมีทุกคนที่คุณรู้จัก ? นั่นเป็นเหตุผลที่ผมมีความสุขมาก "

แต่ชีวิตของชิซูกะได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ตั้งแต่ โคทาโร่ย้ายเข้ามา เธอได้ทำให้ผู้คนที่จะใช้เหตุการณ์ดังกล่าวด้วย เธอใช้เวลาเหตุการณ์เหล่านั้นทั้งหมดคนเดียวในห้องนอน แต่ที่ไม่เป็นความจริงอีกต่อไป ถ้าเธอเดินลงจากบันไดและเปิดประตูมากยิ้มจะรอที่จะทักทายเธอนั่นเป็นเหตุผลที่ชั้นทำเค้ก ที่จะทำให้รอยยิ้มในห้องสุกปลั่งขึ้น

" ผมพูดไม่ตรงไปตรงมา . . . . . . . ฉันก็รู้สึกแบบเดียวกัน "

kiriha ยิ้มและพยักหน้า เธอมีความรู้สึกบางอย่างที่คล้ายกัน

เธอได้สูญเสียแม่ไปเร็ว และก็รู้สึกเหงา และเนื่องจากเธอเป็นลูกสาวของหัวหน้าของตระกูล เธอไม่ได้แสดงอาการอื่น ๆของความอ่อนแอ อย่าง ชิซูกะเธอมีความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มจริงใจทุกวัน

" fufufu ผมจะเก็บเป็นความลับ "

" ครับ ฉันต้องคิดถึงตำแหน่งของผมเลย "

สองยิ้มให้กันและเริ่มพูดถึงช็อกโกแลตอีกแล้ว

รอยยิ้มของเขา ยิ่ง กว่า เดิม พิสูจน์ได้ว่า มิตรภาพระหว่างพวกเขาเติบโต ส่วน

6 [ แก้ไข ]
ส่วนใหญ่ของผู้ที่เกี่ยวข้องกับห้อง 106 กำลังเตรียมวันวาเลนไทน์ เดียวโดด ๆคนหันหลังต่อเทศกาล

" เฮ้อ . . . . . . . "

คนที่นั่งอยู่มุมห้อง 106 , จับเข่าเธอ และขณะที่เธอวางคางบนเข่าของเธอเธอจะถอนหายใจเป็นครั้งคราว ตั้งแต่เธอหันใบหน้าของเธอลง