Sometimes the plot of a film requir

Sometimes the plot of a film requires a character to change their appearance or disguise themselves as somebody else. Often for this to work, it requires a voluntary suspension of disbelieve on the part of the audience: either the change is so subtle that the character ought to be recognised or the makeup is so heavy that it looks false – not to mention all those times someone has run their hands through her hair without noticing that it was a wig!. But hey it’s fun.
One variant of disguising an actress is the mask trick in its various forms. Done well it can be very effective: the actress is never disguised at all but the putting on or taking off of a mask hides a cut between actresses (the usual Mission Impossible trick

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางครั้งเนื้อเรื่องของภาพยนตร์ต้องใช้อักขระเพื่อเปลี่ยนลักษณะที่ปรากฏ หรือปลอมแปลงตัวเองเป็นคนอื่น บ่อยครั้งสำหรับการทำงาน มันต้องระงับความสมัครใจไม่เชื่อในส่วนของผู้เข้าชม: การเปลี่ยนแปลงใดละเอียดมากว่า ตัวละครควรเป็นที่ยอมรับ หรือการแต่งหน้าหนักว่า มันเท็จ – ไม่ต้องพูดถึงเวลาที่ คนมีการเรียกใช้มือของพวกเขาผ่านเส้นผมโดยไม่สังเกตเห็นว่า มันเป็นวิกผม แต่ผม ก็สนุกแปรเดียวของนักแสดงมีการปลอมแปลงเป็นรูปแบบการหลอกลวงในรูปแบบต่าง ๆ ทำดีมันจะมีประสิทธิภาพมาก: นักแสดงหญิงไม่ได้ปลอมแปลงทั้งหมด แต่การย้าย หรือการออกจากหน้ากากซ่อนตัดระหว่างนักแสดง (ปกติภารกิจไปไม่ได้หลอกลวง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางครั้งพล็อตของหนังที่ต้องใช้ตัวอักษรที่จะเปลี่ยนรูปลักษณ์ของพวกเขาหรือปลอมตัวเป็นคนอื่น บ่อยครั้งสำหรับการทำงานจะต้องมีการระงับการสมัครใจของการปฏิเสธศรัทธาในส่วนของผู้ชม: ทั้งการเปลี่ยนแปลงจึงเป็นเรื่องที่ลึกซึ้งที่ตัวอักษรที่ควรจะได้รับการยอมรับหรือการแต่งหน้าหนักเพื่อที่จะมีลักษณะที่ผิดพลาด - ไม่พูดถึงเวลาทุกคน คนที่มีการเรียกใช้มือของพวกเขาผ่านผมของเธอโดยไม่สังเกตเห็นว่ามันเป็นวิกผม !. แต่เดี๋ยวก่อนมันสนุก.
หนึ่งตัวแปรของการปลอมตัวเป็นนักแสดงเคล็ดลับหน้ากากในรูปแบบต่าง ๆ ทำดีก็จะมีประสิทธิภาพมาก: นักแสดงหญิงที่ไม่เคยปลอมตัวที่ทุกคน แต่วางบนหรือการออกจากหน้ากากซ่อนตัดระหว่างนักแสดง (ภารกิจปกติเคล็ดลับเป็นไปไม่ได้