If blood was not available from a g

If blood was not available from a given ancestor, Meng Hao wouldn’t press the issue. He would just extend the time spent concocting the pill.

Finally one day, the pale faced Zhou Jie entered the building. This was the first time Meng Hao had seen him since that incident when he first arrived at the Black Sieve Sect. Zhou Jie sat down cross-legged. Meng Hao said nothing for a moment, then began to concoct the pill.

After Zhou Jie left, Han Bei arrived. She had a cautious look on her face. When she sat down in front of him, Meng Hao looked at her and then chuckled.

“Grandmaster Fang….” she said with a smile. Suddenly, she felt very nervous. The voice of the Han Clan Patriarch suddenly rang out in her mind.

“Be careful of this person! He is complicated, and most likely is able to sense my presence!!” This was not the first time she had heard something like this from the ancestor. The reason she had been nervous the first day she met Fang Mu outside of the Black Sieve Sect, was because of the voice of the Han Clan Patriarch.

Meng Hao’s expression was the same as ever. He smiled, then began to concoct. When the pill came out, Meng Hao looked over at Han Bei. Her expression was also the same as usual. However, her heart was trembling. Inside her mind, the trembling voice of the Han Clan Patriarch could be heard.

“That pill… you must not consume it!! This person… he….”

“Grandmaster Fang,” she said softly, rising to her feet calmly. “I’ll take the pill away and consume it later.”

Meng Hao turned to Zhou Dekun, clasped hands and said, “Elder Brother Zhou, I have a small personal matter I wish to discuss alone with Fellow Daoist Han.”

Zhou Dekun laughed. He had long since sensed that something was amiss. However, having been able to collect so many medicinal plants in the past days, he paid it no heed, and immediately left the building.

Seeing Zhou Dekun leave, Han Bei’s heart trembled. “Grandmaster Fang….” she said, keeping her expression the same as always, like a flower. She was about to continue speaking when Meng Hao interrupted her.

“If you don’t want to consume the pill, very well. In that case, however, you will owe me a favor that must be repaid at some point in the future.” He looked at Han Bei with a profound look that seemed to penetrate deep into her mind.

Han Bei looked back at him and gritted her teeth. She was full of schemes, but right now, couldn’t think of any way out. A blank look appeared in her eyes.

“Grandmaster Fang,” she said, “I don’t quite understand what you mean. But, I suppose I can agree to this favor.”

“I don’t need a favor from you,” replied Meng Hao coolly, “but rather the third soul that exists within your body!”

The words entered Han Bei’s ears like a thunderbolt. Her expression immediately changed completely.

She was about to say something when, suddenly, a blue Qi emerged from the top of her head. It congealed above her into the shape of a man. He stared at Meng Hao for some time before finally nodding.

“The Han Clan owes you a favor,” he said in an archaic voice.

Meng Hao clasped hands and saluted. The figure disappeared, and Han Bei stared at Meng Hao, an expression of shock and fear on her face. After a long moment passed, she turned and left as quickly as possible. Before leaving the building, she collected herself, then caused a cold, somber look to shine in her eyes. As far as any outsider could see, there was nothing unusual about her. Soon, she disappeared off into the distance.

A month of pill concocting went by until finally, the Black Sieve Sect sent the last person to Meng Hao. It was none other than… Xu Qing.

Based on all of Meng Hao’s experiences, the fact that she was the last to be sent was very telling. The discarnate soul inside of her must be someone not to be trifled with in the Black Sieve Sect, someone of utmost seniority.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าเลือดไม่พร้อมใช้งานจากบรรพบุรุษมีกำหนด เมงเฮาจะไม่กดปัญหา นอกจากนี้เขาก็จะขยายเวลาปิติยาในที่สุด วันหนึ่ง จี้โจวเผชิญอ่อนป้อนอาคาร นี้เป็นครั้งแรกที่เมงเฮาได้เห็นเขาตั้งแต่ที่เกิดขึ้นเมื่อเขามาถึงที่นิกายตะแกรงสีดำ จี้โจวนั่งไขว่ห้าง เมงเฮากล่าวว่า ไม่มีอะไรสำหรับสักครู่ แล้วเริ่มสร้างอัตยาหลังจากโจว Jie ซ้าย เป่ยฮั่นมาถึง เธอดูระมัดระวังหน้าของเธอ เมื่อเธอนั่งลงหน้าเขา เมงเฮามองเธอ และเบา ๆ แล้ว"ฝาง grandmaster..." เธอกล่าว ด้วยรอยยิ้ม ทันใดนั้น เธอรู้สึกมากประสาท เสียงของพระกองทัพฮั่นก็รังออกในใจของเธอ"ระวังคนนี้ เขามีความซับซ้อน และมักจะสามารถรับรู้สถานะของฉัน!!" นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้ยินสิ่งนี้จากบรรพบุรุษ เหตุผลที่เธอได้รับประสาทวันแรกที่เธอได้พบกับ Mu ฝางนอกนิกายตะแกรงสีดำ เป็น เพราะเสียงของพระกองทัพฮั่นเมงเฮานิพจน์ถูกเหมือนเคย เขายิ้ม จาก นั้นก็เริ่มสร้างอัต เมื่อยาออกมา เมงเฮามองไปที่เป่ยฮั่น นิพจน์ของเธอก็ยังเหมือนเป็นปกติ อย่างไรก็ตาม ถูกสั่นหัวใจของเธอ ภายในจิตใจของเธอ อาจจะได้ยินเสียงของพระกองทัพฮั่น trembling"ยาที่คุณต้องไม่กินมัน!! คนนี้...เขา... ""Grandmaster ฝาง ขึ้น เพิ่มขึ้นถึงเท้าของเธอใจเย็น "ฉันจะเอายาออกไป และกินภายหลัง"เมงเฮาหันไปโจว Dekun, clasped มือ และกล่าว ว่า "พี่น้องโจว ฉันมีเรื่องส่วนตัวขนาดเล็กต้องการคุยกับฮัน Daoist เพื่อนคนเดียว"อัพเดต:โจว Dekun นานตั้งแต่เขาได้รู้สึกว่า บางสิ่งบางอย่างไม่มี อย่างไรก็ตาม ได้สามารถเก็บรวบรวมพืชสมุนไพรมากมายในช่วงวันที่ เขาจะไม่ปฏิบัติตาม และทันทีซ้ายอาคารเห็นปล่อย Dekun โจว หัวใจเป่ยฮั่น trembled "ฝาง grandmaster..." เธอกล่าวว่า รักษาแสดงเดียวกันเสมอ เช่นดอกไม้ เธอก็จะยังคงพูดเมื่อเมงเฮาขัดจังหวะเธอ"ถ้าคุณไม่ต้องการกินยา ดี ในกรณีนี้ อย่างไรก็ตาม คุณจะเป็นหนี้ฉันโปรดปรานที่ต้องชำระคืนในบางจุดในอนาคต " เขามองไปที่เป่ยฮั่นแบบลึกซึ้งของดูเหมือนจะเจาะลึกเข้าไปในใจของเธอเป่ยฮั่นกลับมามองที่เขา และ gritted ฟันของเธอ เธอเต็มรูปแบบ แต่ขณะนี้ ไม่คิดทางกลับ ดูว่างเปล่าปรากฏในดวงตาของเธอ"Grandmaster ฝาง เธอกล่าวว่า ฉันไม่ค่อนข้าง เข้าใจคุณหมายถึงอะไร แต่ ฉันคิดว่า ฉันสามารถยอมรับความโปรดปรานนี้""ฉันไม่ต้องโปรดปรานจากคุณ ตอบกลับเมงห้าวเฉย "แต่ค่อนข้างสามวิญญาณที่มีอยู่ภายในร่างกายของคุณ"คำพูดใส่หูเป่ยฮั่นเช่นฟ้า นิพจน์ของเธอทันทีการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์เธอจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อ กะทันหัน ฉีเป็นสีฟ้าโผล่ออกมาจากด้านบนของหัวของเธอ มันเป็นโพลีข้างเธอเป็นรูปร่างของคน เขาจ้องไปที่เมงเฮาบางครั้งก่อนสุดท้าย nodding"กองทัพฮั่นเป็นหนี้คุณโปรดปราน เขากล่าวว่า ในการเสียงโบราณเฮา เมง clasped มือ และ saluted รูปหายไป และเป่ยฮั่นจ้องที่เมงเฮา นิพจน์ของช็อกและกลัวบนใบหน้าของเธอ หลังจากผ่านช่วงเวลายาวนาน เธอเปิด และปล่อยอย่างรวดเร็ว ก่อนออกจากอาคาร เธอรวบรวมเอง แล้วเกิดดูอึมครึม เย็นเพื่อเปล่งประกายในดวงตาของเธอ เท่าที่เห็นภายนอกใด ๆ ก็ไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเธอ เร็ว ๆ นี้ เธอหายไปปิดเป็นระยะทางเดือนของปิติยาไปด้วยจนกว่าในที่สุด นิกายตะแกรงดำส่งคนสุดท้ายไปเฮาเมง มันก็ไม่ใช่... Xu Qingตามประสบการณ์เมงเฮาทั้งหมด ความจริงที่ว่า เธอเป็นสุดท้ายที่จะส่งถูกมาก telling Discarnate จิตวิญญาณภายในของเธอต้องเป็นคนไม่ได้ trifled กับในนิกายตะแกรงสีดำ คนสูงอายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถ้าเลือดไม่สามารถใช้ได้จากบรรพบุรุษให้เม้งเฮาจะไม่กดปัญหา เขาก็จะขยายเวลาที่ใช้ปรุงยา. ในที่สุดวันหนึ่งอ่อนที่ต้องเผชิญกับโจว Jie เข้าไปในตัวอาคาร นี่เป็นครั้งแรกที่เม้งเฮาเคยเห็นเขามาตั้งแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อเขามาถึงที่ดำตะแกรงนิกาย โจว Jie นั่งลงไขว่ห้าง เม้งเฮากล่าวว่าไม่มีอะไรสักครู่จากนั้นก็เริ่มที่จะกุเรื่องยา. หลังจากที่โจว Jie ซ้าย, ฮันบวร์กมาถึง เธอมีลักษณะระมัดระวังบนใบหน้าของเธอ เมื่อเธอนั่งลงในด้านหน้าของเขาเม้งเฮามองไปที่เธอแล้วหัวเราะ. "มาสเตอร์ฝาง ... ." เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม ทันใดนั้นเธอรู้สึกตื่นเต้นมาก เสียงของฮันตระกูลพระสังฆราชจู่ ๆ ก็ดังออกมาในใจของเธอ. "ระวังของสมาชิกผู้นี้! เขาเป็นคนที่มีความซับซ้อนและส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะสามารถรู้สึกถึงการปรากฏตัวของฉัน !! "นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเคยได้ยินอะไรเช่นนี้มาจากบรรพบุรุษ เหตุผลที่ทำให้เธอได้รับการประสาทวันแรกที่เธอได้พบกับฝางหมู่นอกสีดำตะแกรงนิกายเป็นเพราะเสียงของฮันตระกูลพระสังฆราช. the แสดงออกเม้งเฮาเป็นคนเดียวกับที่เคย เขายิ้มแล้วเริ่มที่จะกุเรื่อง เมื่อยาออกมาเม้งเฮามองไปที่ฮันบวร์ก การแสดงออกของเธอก็ยังเป็นเหมือนเดิมตามปกติ แต่หัวใจของเธอสั่น อยู่ในใจของเธอเสียงสั่นของฮันตระกูลพระสังฆราชอาจจะได้ยิน. "ยาว่า ... คุณไม่ต้องกินมัน !! คนนี้ ... เขา ... . " " แกรนด์มาสเตอร์ฝาง "เธอพูดเบา ๆ เพิ่มขึ้นถึงเท้าของเธออย่างใจเย็น "ฉันจะใช้ยาออกไปและกินมันในภายหลัง." เม้งเฮาหันไปโจว Dekun, พนมมือและกล่าวว่า "บราเดอร์พี่โจวผมมีเรื่องส่วนตัวเล็ก ๆ ที่ฉันต้องการที่จะหารือเกี่ยวกับการอยู่คนเดียวกับเพื่อนร่วม Daoist ฮัน." โจว Dekun หัวเราะ เขาได้รู้สึกนานตั้งแต่ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ได้รับการสามารถที่จะเก็บพืชสมุนไพรจำนวนมากดังนั้นในวันที่ผ่านมาเขาก็จ่ายเงินมันไม่ระวังและทิ้งทันทีอาคาร. เห็นโจว Dekun ลาหัวใจฮันบวร์กของตัวสั่น "แกรนด์มาสเตอร์ฝาง ... ." เธอกล่าวทำให้การแสดงออกของเธอเหมือนกันเช่นเคยเหมือนดอกไม้ เธอเป็นเรื่องเกี่ยวกับการดำเนินการต่อการพูดเมื่อเม้งเฮาขัดจังหวะเธอ. "ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะบริโภคยาเป็นอย่างดี ในกรณีที่ว่า แต่คุณจะเป็นหนี้ฉันหน่อยได้ไหมที่จะต้องชำระคืนที่จุดในอนาคตบาง. "เขามองไปที่ฮันบวร์กที่มีรูปลักษณ์ที่ลึกซึ้งที่ดูเหมือนจะเจาะลึกเข้าไปในใจของเธอ. ฮันบวร์กมองกลับมาที่เขาและ gritted ฟันของเธอ เธอเป็นคนที่เต็มไปด้วยรูปแบบ แต่ตอนนี้ไม่ได้คิดวิธีการใด ๆ ออกมา ดูว่างเปล่าปรากฏอยู่ในดวงตาของเธอ. "แกรนด์มาสเตอร์ฝาง" เธอกล่าวว่า "ผมไม่เข้าใจสิ่งที่คุณหมาย แต่ฉันคิดว่าฉันสามารถยอมรับความโปรดปรานนี้. " " ฉันไม่จำเป็นต้องชอบจากคุณ "ตอบเม้งเฮาเฉย" แต่จิตวิญญาณที่สามที่มีอยู่ในร่างกายของคุณ! " คำที่ป้อนหูฮันบวร์กเหมือน สายฟ้า. การแสดงออกของเธอทันทีเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง. เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อจู่ ๆ สีฟ้าฉีโผล่ออกมาจากด้านบนของหัวของเธอ มันข้นข้างต้นเธอเป็นรูปร่างของชายคนหนึ่ง เขาจ้องที่เม้งเฮาบางครั้งก่อนที่จะพยักหน้า. "ฮันตระกูลหนี้คุณโปรดปรานเป็น" เขากล่าวในการเสียงโบราณ. เม้งเฮาพนมมือและแสดงความเคารพ รูปที่หายไปและฮันบวร์กจ้องที่เม้งเฮาการแสดงออกของความตกใจและกลัวบนใบหน้าของเธอ หลังจากช่วงเวลาที่ยาวผ่านไปเธอหันและซ้ายโดยเร็วที่สุด ก่อนที่จะออกจากอาคารที่เธอเก็บรวบรวมตัวเองแล้วทำให้เกิดความเย็นดูอึมครึมที่จะส่องแสงในดวงตาของเธอ เท่าที่เป็นบุคคลภายนอกใด ๆ จะได้เห็นมีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเธอ เร็ว ๆ นี้เธอหายไปในระยะทางที่. เดือนของการปรุงยาไปโดยจนในที่สุดดำตะแกรงนิกายส่งคนสุดท้ายที่จะเม้งเฮา มันก็ไม่ใช่ใครอื่น ... เสี่ยวชิง. จากทุกประสบการณ์เม้งเฮาส์จริงที่ว่าเธอเป็นคนสุดท้ายที่ถูกส่งไปบอกมาก จิตวิญญาณ discarnate ภายในของเธอต้องเป็นคนไม่ได้ที่จะล้อเล่นกับสีดำตะแกรงนิกายคนที่อาวุโสสูงสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าเลือดไม่สามารถใช้ได้จากให้บรรพบุรุษ เมิ่งฮ่าวจะไม่กดออก เขาเพิ่งจะขยายเวลา 5 ยาในที่สุดวันหนึ่ง อ่อนประสบโจวเจี๋ยเข้าไปในอาคาร นี้เป็นครั้งแรกที่เมิงเฮา ได้ เห็น เขา ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งแรกที่เขามาถึงพรรคตะแกรงสีดำ โจว เจีย นั่งลงไขว้ขา . เมิ่งฮ่าวพูดว่าไม่มีอะไร สักพัก เริ่มต้มยาแล้วหลังจากที่โจวเจียทิ้ง ฮันเบ มาถึง เธอมีลักษณะระมัดระวังบนใบหน้าของเธอ เมื่อเธอนั่งลงตรงหน้าเขา เมิ่งฮ่าวมองเธอแล้วหัวเราะ ." นายท่าน ฟาง . . . . . . . " เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม ทันใดนั้น เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก เสียงของฮั่นตระกูลประมุขก็ดังขึ้นในหัวเธอ" ระวังคนๆนี้ ! เขาค่อนข้างซับซ้อน และส่วนใหญ่สามารถที่จะรู้สึกถึงการปรากฏตัวของฉัน ! " นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้ยินอะไรแบบนี้จากบรรพบุรุษ เหตุผลที่เธอได้รับประสาท วันแรกที่เธอเจอเขี้ยวหมูนอกนิกายตะแกรงสีดำ ก็เพราะเสียงของฮันของพระสังฆราชสีหน้าของเมิ่งเฮ่าอยู่เหมือนเดิม เขายิ้ม เริ่มวางแผนแล้ว เมื่อเม็ดออกมา เมิ่งฮ่าวมองมากกว่าที่ฮันเบ . การแสดงออกของเธอก็เหมือนปกติ แต่หัวใจเธอสั่น ภายในจิตใจของเธอ เสียงสั่นๆ ของฮั่นตระกูล ท่านอาจจะได้ยิน" ยา . . . . . . . คุณต้องไม่กินมัน ! ! คนๆ นี้ . . . เขา . . . . . . . "" นายท่าน ฟาง " เธอกล่าวเบาๆ ขึ้นที่เท้าของเธออย่างใจเย็น " ผมจะเอายาไปกินมันทีหลังเมิ่งเฮ่าหันไปประสานมือ dekun โจว , และกล่าวว่า , " พี่โจว ผมมีขนาดเล็กส่วนบุคคล เรื่องที่ต้องการหารือคนเดียวกับเพื่อน daoist ฮัน "โจว dekun หัวเราะ เขาเคยรู้สึกว่าบางอย่างไม่ถูกต้อง อย่างไรก็ตาม การได้รับสามารถที่จะรวบรวมพืชสมุนไพรมากมายในวันที่ผ่านมา เขาจ่าย มันไม่ฟัง และรีบออกจากตึกเห็นโจว dekun จากไป หัวใจของฮันเบสั่นสะท้าน " นายท่าน ฟาง . . . . . . . " เธอกล่าวว่า การรักษาอาการเธอเหมือนเดิม เหมือนดอกไม้ เธอกำลังจะพูดต่อไปเมื่อเมิ่งเฮ่ารบกวนเธอ" ถ้าคุณไม่อยากใช้ยา ได้เป็นอย่างดี ในกรณีนั้น , อย่างไรก็ตาม , คุณจะเป็นหนี้ที่ต้องจ่ายที่จุดในอนาคตฉัน . " เขาดูฮันเบ ด้วยลักษณะที่ดูลึกซึ้ง ลึกเข้าไปในจิตใจของเธอฮันเบมองกลับมาที่เขา และ เธอนอนกัดฟัน เธอได้เต็มรูปแบบ แต่ตอนนี้ ไม่สามารถหาทางออกได้ ดูว่างเปล่าที่ปรากฏอยู่ในสายตาของเธอ" นายท่านฝาง , " เธอกล่าวว่า " ผมไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร แต่ ฉันคิดว่า ฉันสามารถเห็นด้วยกับสิ่งนี้ "" ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ " ตอบอย่างไม่แยแส เมิ่งฮ่าว แต่สามวิญญาณที่มีอยู่ภายในร่างกายของคุณ "คำที่ใส่หูฮันเบ เหมือนสายฟ้า การแสดงออกของเธอทันทีเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเธอจะพูดอะไรเมื่อพลัน ฉีฟ้าออกมาจากด้านบนของหัวของเธอ มัน congealed ด้านบนของเธอเป็นรูปร่างของมนุษย์ เขาจ้องเมิ่งฮ่าวบางครั้งก่อนที่จะพยักหน้า ." ตระกูลฮันเป็นหนี้อะไรคุณ " เขากล่าวว่าในเสียงเก่าล้าสมัยเมิ่งเฮ่าประสานมือคำนับ . รูปหายไป และ ฮันเบจ้องเมิงเฮา สีหน้าของความตกใจและความกลัวบนใบหน้าของเธอ หลังจากเวลาผ่านไปไม่นาน เธอหันซ้ายให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ก่อนออกจากตึก เธอเก็บเอง แล้วทำให้เย็น มอดูประกายในดวงตาของเธอ เท่าที่ใด ๆคนนอกอาจดูไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเธอ ในไม่ช้า เธอหายตัวไป ไปไกลเดือนของยา 5 ไป จนในที่สุด ลัทธิตะแกรงสีดำส่งคนสุดท้าย เมิ่งฮ่าว ไม่ใช่ใครอื่น . . . . . . . เสี่ยวชิงบนพื้นฐานของประสบการณ์ทั้งหมดของเมิ่งเฮ่า ความจริงที่เธอเป็นคนสุดท้ายที่จะส่งถูกมากบอก การ discarnate จิตวิญญาณภายในของเธอต้องเป็นคนที่ยากจะต่อกรด้วยในนิกายตะแกรงสีดำ บางคนก็ที่สุดของความอาวุโส