In his view, if he was able to kill

In his view, if he was able to kill the mysterious Grandmaster Meng, it would count as an incredible battle achievement. After returning to his Tribe, he would definitely be well rewarded. Even if he wasn’t able to kill him, he could at least wound him. Either way, he was completely confident of the safety of making an attack.

How could he ever have guessed that what he attacked was not Grandmaster Meng’s true self, but rather a clone? That in itself caused him to gape in astonishment, and filled his heart with fear. He had fled at top speed, cursing Meng Hao for coming out in the middle of the night in clone form.

After that, his fear had grown even greater when suddenly ten clones of Grandmaster Meng appeared, all of whom chased him relentlessly, cutting him off at every turn. If it weren’t for his special techniques used for concealment and retreat, coupled with his wood type totems, he would have been captured already.

It was as he went all out to flee from the clones when he suddenly saw Meng Hao standing up ahead.

“Dammit,” he thought, “this Grandmaster Meng doesn’t just concoct pills, he also has a lightning technique AND is proficient with using clones. How could someone as inhuman as him exist in the world!?”

He cursed inwardly as he looked at Meng Hao, who stood there with a look of contempt in his eyes.

“Well, he might have some weird techniques, but he’s not good enough to capture me!” Wu Mu snorted coldly, his body flashing as he waved his sleeve, causing the ripples surrounding him to shoot out toward what he assumed was another clone. This was the same method he had used previously to disperse other clones.

As Wu Mu descended upon Meng Hao, he suddenly heard him speak. “There really is a lot to learn about the Dao of totems.”

Before Wu Mu could react to the words, he saw the Meng Hao in front of him lift up his hand and point toward him.

A boom resonated out as an invisible, tearing force surrounded Wu Mu. His heart filled with astonishment, and he was about to retreat when suddenly, a bloody glow filled the area. The glow permeated his body, ripping away the layers of invisibility around him, revealing him to the world.

“Not a clone!” he thought, his mind spinning. His face was ghastly pale, and he was about to employ another magical technique, when Meng Hao gazed into his eyes. His gaze seemed to contain the power of Time; Wu Mu’s mind reeled, as if he had lost the ability to even think. Everything suddenly seemed to slow down, as if the Time within his body had suddenly changed.

When he came to his senses, he saw Meng Hao’s right hand ripping through the air to latch around his throat. Everything went black as Wu Mu passed into unconsciousness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในมุมมองของเขา ถ้าเขาก็สามารถฆ่าเมง Grandmaster ลึกลับ จะนับเป็นความสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อรบ หลังจากกลับไปเผ่าของเขา เขาจะแน่นอนได้ดีรับรางวัล แม้ว่าเขาไม่สามารถที่จะฆ่าเขา เขาอาจน้อยแผลเขา ทั้งสองวิธี เขาก็เชื่อของความปลอดภัยของการทำการโจมตีวิธีสามารถเขาเคยจะเดาได้ว่า เขาโจมตีไม่ Grandmaster งตนเองจริง แต่การโคลน ว่าตัวเองเกิดเขาเอาเท้าในเมือ และหัวใจของเขาที่เต็มไป ด้วยความกลัว เขาหนีที่ความเร็วสูงสุด สาปแช่งเมงเฮามาในตอนกลางคืนในแบบฟอร์มการโคลนหลังจากนั้น ความกลัวของเขาเติบโตยิ่งเมื่อสิบก็โคลนของ Grandmaster Meng ปรากฏ ทุกคนไล่ล่าเขาอย่างไม่ลดละ ตัดเขาที่เปิดทุก หากไม่เขาเทคนิคพิเศษที่ใช้สำหรับปกปิดและรีทรีท ควบคู่ไปกับโทเท็มชนิดไม้ของเขา เขาจะได้รับการรวบรวมแล้วขณะที่เขาออกไปหนีจากโคลนเมื่อเขาเห็นเมงเฮายืนล่วงหน้าก็ได้"Dammit เขาคิดว่า "เมง Grandmaster นี้ไม่เพียงสร้างอัตยา เขายังมีเทคนิคการฟ้าผ่า และเก่งกับการใช้โคลน วิธีสามารถคนที่ผิดมนุษยธรรมเป็นเขาอยู่ในโลก?"เขาสาปอย่างภายในขณะที่เขามองเมงเฮา ที่ยืนอยู่ที่นั่น ด้วยการมองดูถูกในสายตาของเขา"ดี เขาอาจมีบางเทคนิคที่แปลก แต่เขาไม่ดีพอที่จะจับฉัน" หมู่ Wu snorted จ้างงาน กระพริบของเขาร่างกายเขาโบกแขนของเขา ก่อให้เกิดระลอกที่เขายิงต่อสิ่งที่เขาถือว่า เป็นโคลนอีก นี้เป็นวิธีเดียวที่เขาได้เคยใช้โคลนอื่น ๆ กระจายเป็น Wu Mu สืบเชื้อสายตามเฮาเมง เขาก็ได้ยินเขาพูด "จริง ๆ มีมากเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับดาวของโทเท็ม"ก่อนที่มูวูสามารถตอบสนองกับคำว่า เขาเห็นความเมงเฮาหน้าเขายกมือขึ้น และชี้ไปทางเขาบูมสะท้อนก้องออกเป็นมองไม่เห็น ฉีกขาดแรงล้อมรอบหมู่วู หัวใจของเขาเต็มไป ด้วยเมือ และกำลังจะถอยเมื่อจู่ ๆ การเรืองแสงเลือดเต็มพื้นที่ แสงแทรกซึมร่างกายของเขา ริห่างชั้นล่องหนรอบ เปิดเผยเขาไปทั่วโลก"ไม่ได้โคลน" เขาคิด หมุนจิตใจของเขา ใบหน้าของเขาซีดส่วน และเขาจะจ้างอีกขลังเทคนิค เมื่อเฮาเมงจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา สายตาของเขาดูเหมือนจะ มีพลังของเวลา ท่องใจวู Mu ประหนึ่งว่าเขาได้สูญเสียความสามารถในการคิดได้ ทุกอย่างก็ดูเหมือนช้าลง เช่นถ้าเวลาภายในร่างกายของเขาก็เปลี่ยนเมื่อท่านมาถึงความรู้สึกของเขา เขาเห็นเมงเฮาขวามือคัดผ่านอากาศเพื่อรอบคอของเขา ทุกอย่างก็ดำเป็นมูวูส่งผ่านไปสู่การหมดสติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในมุมมองของเขาถ้าเขาก็สามารถที่จะฆ่าลึกลับมาสเตอร์เม้งก็จะนับเป็นความสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อการต่อสู้ หลังจากกลับไปที่เผ่าของเขาเขาจะแน่นอนได้รับการตอบแทนที่ดี แม้ว่าเขาจะไม่สามารถที่จะฆ่าเขาอย่างน้อยที่สุดเขาสามารถแผลเขา ทั้งสองวิธีที่เขาได้อย่างสมบูรณ์มีความมั่นใจในความปลอดภัยของการทำการโจมตี. วิธีการได้ที่เขาเคยจะเดาได้ว่าสิ่งที่เขาโจมตีไม่ได้แกรนด์มาสเตอร์ตัวตนที่แท้จริงของเม้ง แต่โคลนหรือไม่? ว่าตัวเองทำให้เขาต้องอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจและเต็มไปด้วยหัวใจของเขาด้วยความกลัว เขาได้หนีไปที่ความเร็วสูงสุดแช่งเม้งเฮาสำหรับออกมาในช่วงกลางของคืนในรูปแบบโคลน. หลังจากนั้นความกลัวของเขาได้เติบโตมากยิ่งขึ้นเมื่อจู่ ๆ สิบโคลนของแกรนด์มาสเตอร์เม้งปรากฏทุกคนไล่เขาอย่างไม่ลดละตัดเขา ปิดที่เปิดทุก ถ้ามันไม่ได้สำหรับเทคนิคพิเศษของเขาที่ใช้สำหรับการปกปิดและถอยควบคู่กับ totems ประเภทไม้ของเขาเขาจะได้รับการบันทึกไว้แล้ว. มันเป็นขณะที่เขาเดินออกทั้งหมดเพื่อหนีจากโคลนเมื่อเขาก็เห็นเม้งเฮายืนขึ้นข้างหน้า . "Dammit" เขาคิดว่า "นี้แกรนด์มาสเตอร์เม้งไม่เพียง แต่กุยานอกจากนี้เขายังมีเทคนิคที่ฟ้าผ่าและมีความเชี่ยวชาญในการใช้โคลน วิธีการได้คนที่ทารุณที่สุดเท่าที่เขามีอยู่ในโลก !? " เขาสาปแช่งในใจขณะที่เขามองไปที่เม้งเฮาที่ยืนอยู่ที่นั่นกับรูปลักษณ์ของการดูถูกในสายตาของเขา. " ดีเขาอาจจะมีเทคนิคบางลาง แต่เขาไม่ดี พอที่จะจับฉัน! "วูหมู่ snorted อย่างเฉยเมยร่างกายของเขาในขณะที่เขากระพริบโบกแขนเสื้อของเขาก่อให้เกิดระลอกอยู่รอบตัวเขาจะยิงออกไปทางสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นโคลนอีก นี่เป็นวิธีการเดียวกับที่เขาเคยใช้ในการสลายการโคลนอื่น ๆ . วูหมูลงไปบนเม้งเฮาเขาก็ได้ยินเขาพูด "จริงๆมีจำนวนมากที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับดาวของ totems ได้." ก่อนที่วูหมู่ที่สามารถตอบสนองกับคำที่เขาเห็นเม้งเฮาในด้านหน้าของเขาชูมือขึ้นและจุดของเขาที่มีต่อเขา. บูมสะท้อนออกมาเป็นที่มองไม่เห็น แรงฉีกขาดล้อมรอบวูหมู่ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและเขาก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับการล่าถอยเมื่อจู่ ๆ , เรืองแสงเลือดเต็มพื้นที่ เรืองแสงเต็มร่างกายของเขาฉีกห่างชั้นของล่องหนรอบ ๆ ตัวเขาเผยให้เห็นเขาไปทั่วโลก. "ไม่โคลน!" เขาคิดว่าปั่นใจของเขา ใบหน้าของเขาซีดน่ากลัวและเขาก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับการจ้างงานอีกเทคนิคที่มีมนต์ขลังเมื่อเม้งเฮาจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา สายตาของเขาดูเหมือนจะมีอำนาจของเวลา; จิตใจของ Wu หมู่ท่องราวกับว่าเขาได้สูญเสียความสามารถในการที่จะได้คิด ทุกอย่างอยู่ ๆ ก็ดูเหมือนจะชะลอตัวลงเช่นถ้าเวลาภายในร่างกายของเขาได้เปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหัน. เมื่อเขามาถึงความรู้สึกของเขาที่เขาเห็นอยู่ทางขวามือของเม้งเฮาริปผ่านอากาศไปสลักรอบลำคอของเขา ทุกอย่างก็เป็นสีดำวูหมู่ผ่านเข้าไปหมดสติ