The fibre content in pulse has been reported. TDF content of peas, lentils, chickpeas and navy beans were found to range from 663.2 to 808.5 g/kg DM (Wang & Toews, 2011). Among these beans, fibre fractions from navy beans had the highest SDF content (192.8 g/kg DM), which accounted for 23.8% of its TDF. IDF content in the fibre fractions varied from 615.7 to 749.9 g/kg DM, with the highest fibre content in pea variety CDC Striker and the lowest fibre content in lentil variety CDC Blaze and navy beans. When fibre in yellow soybeans from conventional, ecological, transgenic and non-transgenic crops was examined, it was found that conventional yellow soybeans, ecological, transgenic, non-transgenic soybeans had 16.5 g/100 g, 16.3 g/100 g, 13.9 g/100 g, and 13.7 g/100 g of fibre, respectively (Redondo-Cuenca, Villanueva-Suárez, Rodrıguez-Sevilla, & Mateos-Aparicio, 2006). In yellow and green soybeans, IDF was the predominant fibre fraction with 74–78%, composed of glucose, uronic acids, galactose, arabinose and xylose. SDF was between 22% and 26% in both samples, and the principal monomers were uronic acids, galactose and arabinose. Dehulling, however, reduced IDF and TDF, while increasing the soluble fibre fraction in the dehulled grain. This finding reveals that hull contains the majority of the fibres with a higher level of IDF (Ramulu & Rao, 1997). For instance, dehulling and milling reduced TDF and IDF and increased SDF level for peas, lentils and chickpea flour (Dalgetty & Baik, 2006). Wang, Hatcher, Toews, and Gawalko (2009) reported that the percentage of SDF to TDF in dehulled lentils was higher (11.4–16.5%) than in raw lentils (10.8–13.9%). However, the ratio of IDF to TDF in dehulled lentils was significantly lower (83.5–86.9%) than in the raw lentils (86.9–89.4%). Cooking versus dehulling lentils also influenced soluble, insoluble, and total dietary fibre (Wang et al. 2009). The most common form of DF is insoluble fibre including cellulose, lignin and hemicellulose, which lowers the risk of colon/rectal cancer due partially to reduction in constipation. Although soluble fibre is less common in foods than insoluble fibre, SDF is involved in the digestive and absorptive processes (Dreher, 2001). In this study, TDF was attributed to 94% of IDF and 6% of SDF in the SBH-C, while IDF and SDF contributed 97% and 3%, respectively, to TDF in the SBH-T. The acid–base hydrolysis, and autoclaving significantly affected the SDF, IDF, and TDF distribution in the hulls.
3.3. Rheological measurement after addition of dietary fibre into whole wheat flour
Although there is a large amount of information available on the nutritional, physiological, and physiochemical properties of soluble fibres, there is a very little information on the effects of insoluble fibre in dough. This experiment work sought to evaluate the effect of adding soybean hull fibre on the rheological properties of WWF dough in order to boost amount of DF in products. Fig. 3 shows the flow curve (a) and viscoelastic curve (b) of WWF, WWF with the addition of 10% SBH-C, and WWF plus 10% SHB-T. In the flow curve, WWF dough had the least viscosity, followed by WWF plus 10% of SBH-T dough, and WWF plus 10% of SBH-C dough. Specifically, at shear rate of 118 s−1, the viscosity of WWF, WWF plus 10% of SBH-T dough, and WWF plus 10% of SBH-C doughs was 0.492, 2.92, and 13.4 Pa·s, respectively, indicating that the addition of SBH-C and SBH-T significantly affected the viscosity of dough, although the SBH-T had less influence on the dough property than the SBH-C.
ไฟเบอร์ เนื้อหาในชีพจรได้รับรายงานว่า TDF เนื้อหาของถั่ว , ถั่ว , chickpeas และถั่วกองทัพเรือพบช่วงจาก 663.2 เพื่อ 808.5 g / kg DM ( วัง& toews , 2011 ) ในถั่วเหล่านี้ ไฟเบอร์เศษส่วนจากถั่วของกองทัพเรือมีเนื้อหา sdf สูงสุด ( 192.8 g / kg DM ) ซึ่งคิดเป็น 23.8 % ของ TDF . องค์การอนามัยโลกเนื้อหาในเส้นใยเศษส่วนแตกต่างจาก 615.7 เพื่อ 749.9 g / kg DM ,กับเส้นใยเนื้อหาสูงสุดในถั่วต่าง ๆและ CDC กองหน้าไฟเบอร์ถูกที่สุดในถั่วต่าง ๆเนื้อหา CDC ลุกโชนและถั่วกองทัพเรือ เมื่อเส้นใยสีเหลืองถั่วเหลืองจากปกติ ระบบนิเวศ พันธุกรรมพืชดัดแปรพันธุกรรม และไม่ได้ตรวจสอบ พบว่า ปกติสีเหลืองถั่วเหลือง , นิเวศวิทยา , ต้นไม่ต้นถั่วเหลืองได้ 16.5 กรัม / 100 กรัม , 16.3 กรัม / 100 กรัม , 13.9 กรัม / 100 กรัม และ 13 .7 กรัม / 100 กรัมของเส้นใย ตามลำดับ ( Redondo Cuenca Villanueva ซูซัวเรซลุยส์โรดรีเกซı , เซบีญ่า , & mateos Aparicio , 2006 ) สีเหลืองและเมล็ดสีเขียว , IDF เป็นเส้นใยส่วนโดด กับ 74 และ 78 เปอร์เซ็นต์ ประกอบด้วย กลูโคส uronic กรดน้ำตาลกาแล็กโตสน้ำตาลไซโลส . เครื่องอยู่ระหว่างร้อยละ 22 และ 26 % ในทั้งสองตัวอย่าง และแบบ uronic หลักเป็นกรดและน้ำตาลกาแล็กโตสน้ำตาล . dehulling ,อย่างไรก็ตาม การลดและป้องกัน TDF , ในขณะที่การเพิ่มปริมาณเส้นใยส่วนใน dehulled เมล็ดข้าว ผลการวิจัยนี้พบว่าเรือที่ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของเส้นใยกับระดับที่สูงขึ้นของ IDF ( ramulu & Rao , 1997 ) ตัวอย่าง dehulling และการสีลดลงและเพิ่มขึ้นระดับ TDF และ SDF IDF สำหรับถั่ว lentils และถั่วเขียวแป้ง ( dalgetty &ดี , 2006 ) วัง toews Hatcher , , ,และ gawalko ( 2009 ) รายงานว่า ค่าเครื่องไป TDF ใน dehulled ถั่วสูงกว่า ( 11.4 ( 16.5% ) มากกว่าในถั่วดิบ ( 10.8 – 13.9 % ) อย่างไรก็ตาม อัตราส่วนของ IDF ใน TDF ใน dehulled ถั่วลดลง ( 83.5 % ( 134 ) มากกว่าในถั่วดิบ ( 134 ) 89.4 % ) อาหารและ dehulling ถั่วยังมีผลต่อปริมาณลงและรวมเส้นใยอาหาร ( Wang et al . 2009 )รูปแบบที่พบมากที่สุดของ DF เป็นเส้นใยที่ไม่ละลายน้ํารวมทั้งเซลลูโลส ลิกนินและเฮมิเซลลูโลส ซึ่งช่วยลดความเสี่ยงของมะเร็งลำไส้ใหญ่ / ทวารหนักเนื่องจากบางส่วนเพื่อลดอาการท้องผูก แม้ว่าปริมาณเส้นใยน้อยกว่าทั่วไปในอาหารกว่าเส้นใยไม่ละลายหลังที่เกี่ยวข้องในกระบวนการย่อยและการดูดซึม ( dreher , 2001 ) ในการศึกษานี้TDF ประกอบกับ 94 % และ 6 % ของ SDF IDF ใน sbh-c ขณะที่ทางการสนับสนุนและ IDF 97% และ 3 ตามลำดับ ใน TDF ใน sbh-t. กรด–เบส การย่อย และอัตราส่วนโฟกัสมีผลต่อ SDF IDF , และจำหน่าย , TDF ในเปลือก
3 . การวัดการไหลหลังจากเพิ่มใยอาหารใน
แป้งทั้งหมดแม้ว่าจะมีเป็นจำนวนมากของข้อมูลที่มีอยู่ในอาหาร พืช และ คุณสมบัติของเส้นใยที่ละลายน้ำได้ physiochemical มีข้อมูลน้อยมากเกี่ยวกับผลของเส้นใยที่ไม่ละลายน้ำในแป้ง การทดลองนี้เพื่อศึกษาผลของการทำงาน ขอเพิ่มเปลือกถั่วเหลืองไฟเบอร์ต่อสมบัติการไหลของ WWF แป้งเพื่อเพิ่มปริมาณของเส้นใยในผลิตภัณฑ์ ภาพประกอบ3 แสดงการไหลโค้ง ( A ) และ ( B ) ของเส้นโค้งที่ได้ร่วมกับ WWF ด้วยการเพิ่ม 10% sbh-c และ WWF บวก 10% shb-t. ในการไหลโค้ง หรือแป้ง มีความหนืดน้อย ตามด้วย ( บวก 10% ของ sbh-t แป้ง และ WWF บวก 10% ของ sbh-c แป้ง โดยเฉพาะ ที่อัตราเฉือน 118 s − 1 , ความหนืดร่วมกับ WWF บวก 10% ของ sbh-t แป้ง และ WWF บวก 10% ของ sbh-c สาลี 0.492 2.92 , ถูก ,และ ระบบ PA ด้วย s ตามลำดับ ระบุว่า นอกจาก sbh-c sbh-t และมีผลต่อความหนืดของแป้ง แม้ว่า sbh-t มีอำนาจน้อยกว่าแป้ง sbh-c. คุณสมบัติมากกว่า
การแปล กรุณารอสักครู่..