“Wha―”The moment she heard Koutarou

“Wha―”

The moment she heard Koutarou's answer, Theia felt embarrassed. She realized that she was so obsessed over herself being an alien that she had overlooked the most important thing.

“This is just the same. I don't care about your body or where you're from. It would be a waste of chocolate, so give me ten or twenty pieces!”

“Koutarou...”

Koutarou's word spread throughout Theia's chest. And they eventually turned into hope that brightly shone on the dark clouds surrounding Theia's heart.

That's right, what was I so worried about. I was the one who said that Koutarou was a true knight...

Theia was so obsessed about her alien body and that they lived on different planets that she had lost sight of herself. She should have trusted her feelings more. She should have trusted that she would be able to make Koutarou happy after throwing all of her feelings at him.

“If there was a problem, it would be...”

“It would be?”

“Whether that chocolate was bitter or not.”

When she heard those words, large tears began flowing out from Theia's eyes. And without even trying to wipe them away she smiled at Koutarou.

“Then you don't need to worry. All of it is milk chocolate. You won't feel any bitterness...”

Koutarou, please live with us... I promise, if you choose me and Ruth, we will definitely prepare you a very sweet chocolate...

Theia believed that there was a future where they could all be happy. And even if there wasn’t one, she was resolute to make one herself. Theia would no longer hesitate, she would work towards that future with all her might.

“Your highness...”

In that moment, Ruth was able to sense the change in Theia's feelings. That was the first step towards the ideal that Ruth strived for. It was the moment where everything started...

Your highness, so you've made up your mind... that's it. Now everything will surely go well. And that's because Satomi-sama said that he was happy these past ten months...

Ruth trembled from joy and looked like she would start to cry any second now. However she held her feelings in, as she believed it was best to smile right now.

“Theia, why are you crying?”

“It's nothing, I was just casting away my own heart's weakness. I'm fine now.”

At last, Theia wiped her tears away. And her eyes began to shine, her eyes no longer gave off the impression of her worrying or suffering. She had wiped away her hesitation and uneasiness. Leaving behind her normal and powerful clear blue eyes.

Theia...?

However, there had been one big change from before, and that was the new feeling residing in her powerful eyes and how it greatly changed the atmosphere around them. Koutarou found himself unable to look away from those eyes.

“Ruth, give me the chocolate.”

“Yes, your highness.”

Ruth pulled out a small wrapped package from her bag and gave it to Theia. Theia then removed the wrapping, revealing a transparent case.

“Is this... Saguratin?”

“That's right. Me and Ruth made this.”

Inside the transparent case was a Saguratin made from chocolate. Some of the detailed parts had been simplified, but they had reproduced the design of the very sharp angled sword well.

“You too?”

“Yes.”

Hearing that Theia had made the chocolate with Ruth, Koutarou was overcome with a mysterious feeling.

What is this... It was the same during the ski trip but this is more, different...

A warmth spread through his chest. And while he felt comfortable, he felt just as strongly that he wanted to protect this feeling. It was a feeling of security that he would feel from his parents. The feeling of duty of wanting to protect a small child. The two feelings intertwined and created a complex emotion.

“Satomi-sama. We have only made this chocolate sword, there is nothing else.”

Rokujouma V9 305.jpg
“We have poured our feelings into this one chocolate... Will you accept it?”

“Yeah... thank you.”

Koutarou reached out with his hands as if he was being drawn in. It was incredibly difficult for him to disobey Theia right now.

“Thank you for everything, Satomi-sama.”

“And if possible, we want you to keep helping us in the future.”

“That's a given.”

Koutarou nodded firmly after receiving the case from Theia.

“A given, is it?”

Theia narrowed her eyes and slightly tilted her head. That expression was more gentle than usual.

“Yeah. Is that so strange?”

“Of course it's strange... If that's your answer I don't know what we were fighting over all this time. Fufufu.”

Theia laughed in a gentle voice, and Koutarou felt that her laughter was very comfortable. Even though just ten months ago, they would start fighting just when he heard that voice.

“But I won't let you win right away.”

“I understand. I don't want Kiriha to fall into any danger either.”

“...Thinking about it calmly, you're right about it being strange, Theia.”

“Right?”

Koutarou and Theia laughed together, they both looked so very happy. It was quite strange to see an invader and her victim together like that. But to them that was now their everyday life, and it should be their everyday from now on too.

Their laughter continued for a while longer. Ruth watched over her master whom she adored, and the legendary knight she had nothing but hopes for. With the miracle she had hoped for occurring right in front of her, she was satisfied.

And once the laughter had died down, Ruth finally opened her mouth.

“Your highness, Satomi-sama, let's go home. It is starting to get cold.”

The only worry Ruth really had now was their health.

“That's true. Let's go before we catch a cold.”

“I'm hungry.”

“Once we get home, Shizuka-sama's chocolate cake might be ready.”

“That's right, I almost forgot.”

The two agreed with Ruth's suggestion and the three of them headed towards the entrance to the rooftop.

Ruth, who was in the lead, opened the metal door and entered the school building. Theia followed behind her, however before she passed through the door she stopped and turned back to Koutarou.

“That's right, Koutarou, let me tell you something else that's strange.”

By turning around, Theia's golden hair swung around and shone in a burning red color as it was bathed in the setting sun's light. And at the same time, Theia's expression was shining just as much.

“Hm? What?”

Koutarou stopped, and the two stood so close that they could feel each other’s breaths.

“Actually... it's about that chocolate.”

Theia reached her hand out and touched the transparent case Koutarou was holding.

“What about it?”

“Yes. You see, this chocolate is without a doubt...”

Theia looked up at Koutarou and showed a mischievous smile.

“...a true love chocolate.”

Theia spoke those words as if it was nothing, but Koutarou couldn't do the same when he heard them.

“...Eh?”

The moment the words reached Koutarou's ears, he was unable to think. It was as if someone turned off the power to his brain.

“That's all I wanted to say. Brrr, now let's hurry home, Koutarou.”

Having said everything she wanted, Theia showed a satisfied smile and she left Koutarou behind and entered the school building.

“...Eh?”

Even after being left alone, Koutarou stood still on the roof for a little while longer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Wha―"ขณะที่เธอได้ยินคำตอบของ Koutarou, Theia รู้สึกอาย เธอรู้ว่า เธออยู่ที่หลังดังกว่าตัวเองเป็นคนต่างด้าวให้เธอได้มองข้ามสิ่งสำคัญที่สุด"อยู่เพียงเดียว ฉันไม่สนใจเกี่ยวกับร่างกายของคุณหรือที่คุณจาก มันจะทำให้เสียของช็อคโกแลต เพื่อ ให้ฉันสิบ หรือยี่สิบชิ้น""Koutarou..."คำของ Koutarou กระจายไปทั่วหน้าอกของ Theia และในที่สุดพวกเขาเปิดเป็นความหวังที่สดใส shone บนเมฆมืดรอบหัวใจของ Theiaที่อยู่ สิ่งฉันกังวลมากเกี่ยวกับการ ผมเป็นผู้หนึ่งที่บอกว่า อัศวินที่แท้จริงอยู่ Koutarou ...Theia หลังอื่น ๆ เกี่ยวกับร่างกายของคนต่างด้าว และที่พวกเขาอาศัยอยู่บนดาวเคราะห์ต่าง ๆ ที่เธอได้สูญเสียสายตาของตัวเอง เธอควรเชื่อความรู้สึกของเธอมากขึ้น เธอควรได้เชื่อว่า เธอจะสามารถทำให้ Koutarou มีความสุขหลังจากการโยนทั้งหมดของความรู้สึกที่เขา"ถ้ามีปัญหา มันจะ...""มันจะเป็น""ว่าช็อกโกแลตที่ได้ขม หรือไม่"เมื่อเธอได้ยินคำเหล่านั้น ใหญ่น้ำตาเริ่มไหลออกจากตาของ Theia และไม่แม้แต่พยายามเช็ดเก็บ เธอยิ้มที่ Koutarou"แล้วคุณไม่ต้องกังวล จะเป็นช็อกโกแลตนม คุณจะไม่รู้สึกขื่น..."Koutarou โปรดอยู่กับเรา... ฉันสัญญาว่า ถ้าคุณเลือกฉันและขาดแคลนอาหาร เราจะแน่นอนเตรียมความพร้อมมากหวานช็อคโกแลต...Theia เชื่อว่า มีในอนาคตที่พวกเขาทั้งหมดอาจมีความสุข และแม้ว่าหนึ่งไม่มี เธอเด็ดเพื่อให้ตัวเองหนึ่ง ไม่ต้องลังเล Theia เธอจะทำงานต่อในอนาคตที่ มีอาจเธอ"ฝ่าบาท..."ในขณะที่ ขาดแคลนอาหารก็สามารถสัมผัสการเปลี่ยนแปลงในความรู้สึกของ Theia ที่พักที่รัธขาดกรอบสำหรับก้าวแรกได้ มันเป็นช่วงเวลาที่ทุกอย่างเริ่มต้น...ฝ่าบาท เพื่อให้คุณทำจิตใจ...ที่จะ ตอนนี้ ทุกอย่างจะย่อมไปดี และเนื่องจาก Satomi sama กล่าวว่า เขามีความสุขเหล่านี้เดือน 10 ที่ผ่านมา...นางรูธ trembled จากความสุข และดูเหมือนเธอจะเริ่มร้องสองตอนนี้ อย่างไรก็ตาม เธอจับความรู้สึกของเธอใน ขณะที่เธอเชื่อก็ควรยิ้มขณะ"Theia เหตุคุณร้องไห้""มันคืออะไร ฉันมีเพียงหล่อเก็บจุดอ่อนของหัวใจของฉันเอง ฉันดีเดี๋ยวนี้"ในที่สุด Theia เช็ดน้ำตาของเธอไป และดวงตาของเธอเริ่มฉายแวว ตาเธอไม่ให้ปิดการแสดงผลของความกังวลหรือทุกข์ของเธอ เธอมาเช็ดเก็บเธอลังเล และ uneasiness ปล่อยเธอปกติ และมีประสิทธิภาพล้างตาสีฟ้าTheia...อย่างไรก็ตาม ได้หนึ่งใหญ่เปลี่ยนจากก่อน และที่เป็นความรู้สึกใหม่ในสายตาของเธอมีประสิทธิภาพและวิธีมันมากเปลี่ยนบรรยากาศรอบ ๆ Koutarou พบว่าตัวเองไม่สามารถมองจากสายตาเหล่านั้น"นางรูธ ให้ฉันช็อคโกแลต""ใช่ ฝ่าบาท"ขาดแคลนอาหารถูกดึงออกมาตัดขนาดเล็กจากกระเป๋าของเธอ และมันให้ Theia Theia แล้วลบตัด เปิดเผยกรณีที่โปร่งใส"นี่... Saguratin ""ถูกต้อง ฉันและรูธได้นี้"ในกรณีโปร่งใสถูก Saguratin ที่ทำจากช็อคโกแลต ส่วนรายละเอียดบางอย่างได้ง่ายขึ้น แต่พวกเขามีทำซ้ำการออกแบบของดาบต้านคมมากด้วย"คุณเกินไป? ""ใช่"ได้ยินว่า Theia ได้ทำช็อคโกแลตกับรูธ Koutarou ถูกเอาชนะความรู้สึกลึกลับนี้คืออะไร มันเป็นเหมือนกันในระหว่างการเดินทางสกี แต่นี้จะแตกต่างกัน เพิ่มเติม...ความอบอุ่นแพร่กระจายผ่านหน้าอกของเขา และในขณะที่เขารู้สึกสะดวกสบาย เขารู้สึกเพียงเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องปกป้องความรู้สึกนี้ มันเป็นความรู้สึกที่เขาจะรู้สึกได้จากพ่อแม่ ความรู้สึกของหน้าที่ต้องการปกป้องเด็กเล็ก ความรู้สึกสองเจอ และสร้างอารมณ์ความรู้สึกที่ซับซ้อน"Satomi-sama เราทำดาบนี้ช็อกโกแลตเท่า มีอะไรกัน"Rokujouma V9 305. jpg"เราได้ poured ความรู้สึกของเราลงในช็อกโกแลตนี้หนึ่ง... จะรับมันไหม""ใช่...ขอขอบคุณคุณ"Koutarou แล้วออก ด้วยมือของเขาว่าเขากำลังออกใน อย่างเหลือเชื่อยากที่เขาจะขัด Theia ขณะนี้ได้"ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง Satomi-sama""และถ้าเป็นไปได้ เราต้องการให้ช่วยเหลือเราในอนาคต""ที่กำหนด"Koutarou พยักหน้าอย่างมั่นคงหลังจากกรณีได้รับจาก Theia"ให้ เป็นมัน"Theia จำกัดตาเธอ และยืดหัวของเธอเล็กน้อย นิพจน์ที่อ่อนโยนมากขึ้นกว่าปกติได้"ใช่ คือที่ผิดปกติดังนั้น"แน่นอนก็แปลก... ถ้าเป็นคำตอบของคุณ ฉันไม่รู้ว่าเราได้ต่อสู้ช่วงเวลานี้ Fufufu "Theia หัวเราะในเสียงอ่อนโยน และ Koutarou รู้สึกว่า เสียงหัวเราะของเธอสะอาดมาก แม้เพียงสิบเดือนที่ผ่านมา พวกเขาจะเริ่มต้นการต่อสู้เพียงเมื่อเขาได้ยินเสียงที่"แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณชนะทันที""ผมเข้าใจ ฉันไม่ต้อง Kiriha ไปตกอยู่ในอันตรายใด ๆ อย่างใดอย่างหนึ่ง"“... คิดเกี่ยวกับมันเบา ๆ คุณเกี่ยวกับมันแปลก Theia ขวา""ขวา"Koutarou และ Theia หัวเราะกัน พวกเขาทั้งสองดูดีใจมาก ก็ค่อนข้างแปลกที่เห็นการรุกรานและเหยื่อของเธอเข้าด้วยกันเช่นที่ แต่ไป ที่ถูกตอนนี้ชีวิตของพวกเขา และควรมีทุกวันของพวกเขาจากไปเสียงหัวเราะของพวกเขาอย่างต่อเนื่องในขณะที่อีกต่อไป ดูขาดแคลนอาหารหลักของเธอที่เธอเคารพ และตำนานอัศวินเธอไม่มีอะไร แต่ความหวังเพื่อ มีมิราเคิลเธอมีหวังสำหรับเกิดหน้าเธอ เธอพอใจและเมื่อเสียงหัวเราะที่ได้เสียชีวิตลง ขาดแคลนอาหารจนเปิดปากของเธอ"ฝ่าบาท Satomi-sama ลองกลับบ้าน มันเริ่มที่จะได้รับเย็น"กังวลเฉพาะที่ขาดแคลนอาหารจริง ๆ ก็ตอนนี้สุขภาพของพวกเขาได้"ที่เป็นความจริง ลองไปก่อนเราติดหวัด""ฉันหิว""เมื่อเราได้รับบ้าน ชิซุกะ-sama เค้กอาจจะพร้อม"“That's right, I almost forgot.”The two agreed with Ruth's suggestion and the three of them headed towards the entrance to the rooftop.Ruth, who was in the lead, opened the metal door and entered the school building. Theia followed behind her, however before she passed through the door she stopped and turned back to Koutarou.“That's right, Koutarou, let me tell you something else that's strange.”By turning around, Theia's golden hair swung around and shone in a burning red color as it was bathed in the setting sun's light. And at the same time, Theia's expression was shining just as much.“Hm? What?”Koutarou stopped, and the two stood so close that they could feel each other’s breaths.“Actually... it's about that chocolate.”Theia reached her hand out and touched the transparent case Koutarou was holding.“What about it?”“Yes. You see, this chocolate is without a doubt...”Theia looked up at Koutarou and showed a mischievous smile.“...a true love chocolate.”Theia spoke those words as if it was nothing, but Koutarou couldn't do the same when he heard them.“...Eh?”The moment the words reached Koutarou's ears, he was unable to think. It was as if someone turned off the power to his brain.“That's all I wanted to say. Brrr, now let's hurry home, Koutarou.”Having said everything she wanted, Theia showed a satisfied smile and she left Koutarou behind and entered the school building.“...Eh?”Even after being left alone, Koutarou stood still on the roof for a little while longer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Wha-" ขณะที่เธอได้ยินคำตอบของ Koutarou, Theia รู้สึกอาย เธอรู้ว่าเธอเป็นที่หลงตัวเองมากกว่าการเป็นมนุษย์ต่างดาวที่เธอมองข้ามสิ่งที่สำคัญที่สุด. "นี่เป็นเพียงเหมือนกัน ฉันไม่สนใจเกี่ยวกับร่างกายของคุณหรือที่คุณกำลังจาก มันจะเสียของช็อคโกแลตเพื่อให้ฉันสิบหรือยี่สิบชิ้น! "" Koutarou ... "คำKoutarou ของแผ่กระจายไปทั่วหน้าอกของ Theia และในที่สุดพวกเขากลายเป็นความหวังที่ส่องสว่างบนเมฆมืดรอบหัวใจ Theia. ที่เหมาะสมสิ่งที่ผมกังวลเกี่ยวกับ ผมเป็นคนหนึ่งที่บอกว่า Koutarou เป็นอัศวินที่แท้จริงที่ ... Theia จึงหมกมุ่นเกี่ยวกับร่างกายของเธอและคนต่างด้าวที่พวกเขาอาศัยอยู่บนดาวเคราะห์ที่แตกต่างกันว่าเธอได้สูญเสียสายตาของตัวเอง เธอควรจะได้รับความไว้วางใจความรู้สึกของเธอมากขึ้น เธอควรจะได้รับความไว้วางใจว่าเธอจะสามารถที่จะทำให้มีความสุข Koutarou หลังจากการขว้างปาทุกความรู้สึกของเธอที่เขา. "ถ้ามีปัญหาก็จะ ... " "มันจะเป็นอย่างไร" "ไม่ว่าจะเป็นช็อคโกแลตที่ขมหรือไม่ . "เมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้นมีขนาดใหญ่น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาของ Theia และโดยไม่ต้องพยายามที่จะเช็ดพวกเขาออกไปเธอยิ้มให้ Koutarou. "แล้วคุณไม่จำเป็นต้องกังวล ทั้งหมดมันเป็นช็อกโกแลตนม คุณจะไม่รู้สึกขมขื่นใด ๆ ... "Koutarou โปรดอยู่กับเรา ... ผมสัญญาว่าถ้าคุณเลือกผมและรู ธ แน่นอนเราจะเตรียมความพร้อมช็อคโกแลตหวานมาก ... Theia เชื่อว่ามีอนาคตที่ พวกเขาอาจจะมีความสุขทุกคน และแม้ว่าจะมีไม่ได้เป็นหนึ่งเธอเด็ดเดี่ยวที่จะทำให้หนึ่งตัวเอง Theia จะไม่ลังเลที่เธอจะทำงานต่อในอนาคตที่อาจจะมีทั้งหมดของเธอ. "ใต้ฝ่าพระบาท ... " ในขณะที่รู ธ ก็สามารถที่จะรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในความรู้สึกของ Theia นั่นคือก้าวแรกที่เหมาะที่รู ธ strived สำหรับ มันเป็นช่วงเวลาที่ทุกอย่างเริ่มต้นที่ ... ฝ่าบาทของคุณเพื่อให้คุณได้ขึ้นใจของคุณ ... ที่มัน ตอนนี้ทุกอย่างก็จะเป็นไปด้วยดี และนั่นเป็นเพราะซาโตมิซามะกล่าวว่าเขามีความสุขเหล่านี้สิบเดือนที่ผ่านมา ... รู ธ สั่นจากความสุขและดูเหมือนเธอจะเริ่มต้นที่จะร้องไห้สองใด ๆ ในขณะนี้ อย่างไรก็ตามเธอถือความรู้สึกของเธอในขณะที่เธอเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะยิ้มได้ในขณะนี้. "Theia ทำไมคุณร้องไห้?" "มันไม่มีอะไรผมก็แค่ออกไปหล่ออ่อนแอหัวใจของตัวเองของ ผมสบายดีขณะนี้. "ที่ล่าสุดTheia เช็ดน้ำตาของเธอออกไป และตาของเธอเริ่มที่จะส่องแสงดวงตาของเธอไม่ให้ปิดการแสดงผลของความกังวลหรือความทุกข์ทรมานของเธอ เธอเช็ดลังเลและความไม่สบายใจของเธอ ออกจากด้านหลังของเธอปกติและมีประสิทธิภาพดวงตาสีฟ้าใส. Theia ... ? อย่างไรก็ตามได้มีการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่จากก่อนและนั่นก็คือความรู้สึกใหม่ที่อาศัยอยู่ในสายตาของเธอที่มีประสิทธิภาพและวิธีการที่จะช่วยเปลี่ยนบรรยากาศรอบตัวพวกเขา Koutarou พบว่าตัวเองไม่สามารถที่จะมองออกไปจากสายตาเหล่านั้น. "รูทให้ฉันช็อคโกแลต." "ใช่ฝ่าของคุณ." รู ธ ดึงออกมาเป็นแพคเกจห่อเล็ก ๆ จากกระเป๋าของเธอและมอบมันให้กับ Theia Theia ลบออกแล้วห่อเผยให้เห็นความโปร่งใสกรณี. "นี่ ... Saguratin?" "ที่เหมาะสม ฉันและรู ธ ทำนี้. "ภายในกรณีที่โปร่งใสเป็นSaguratin ทำจากช็อคโกแลต บางส่วนของรายละเอียดที่ได้รับการง่าย แต่พวกเขาก็ทำซ้ำการออกแบบของดาบมุมที่คมชัดเป็นอย่างดี. "คุณเกินไป?" "ใช่." ได้ยินว่า Theia ได้ทำช็อคโกแลตกับรู ธ , Koutarou ถูกครอบงำด้วยความรู้สึกที่ลึกลับอะไรคือสิ่งที่นี้ ... มันเป็นเดียวกันในระหว่างการเดินทางสกี แต่นี่คือสิ่งที่แตกต่างกัน ... ความอบอุ่นแพร่กระจายผ่านหน้าอกของเขา และในขณะที่เขารู้สึกสะดวกสบายเขารู้สึกเช่นเดียวกับอย่างยิ่งว่าเขาต้องการที่จะปกป้องความรู้สึกนี้ มันเป็นความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยว่าเขาจะรู้สึกจากพ่อแม่ของเขา ความรู้สึกของการปฏิบัติหน้าที่ของที่ต้องการที่จะปกป้องเด็กเล็ก สองพันความรู้สึกและสร้างอารมณ์ความรู้สึกที่ซับซ้อน. "ซาโตมิซามะ เราได้ทำเพียงดาบช็อคโกแลตนี้มีอะไรอย่างอื่น. "Rokujouma V9 305.jpg" เราได้เทลงไปในความรู้สึกของเรานี้ช็อคโกแลต ... คุณจะยอมรับได้หรือไม่ "" ใช่ ... ขอขอบคุณคุณ. "Koutarou เอื้อมมือออก ด้วยมือของเขาราวกับว่าเขากำลังถูกวาดใน. มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาอย่างไม่น่าเชื่อที่จะไม่เชื่อฟัง Theia ขณะนี้. "ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง Satomi-sama." "และถ้าเป็นไปได้เราอยากให้คุณช่วยให้เราในอนาคต "" นั่นคือได้รับ. "Koutarou พยักหน้าอย่างมั่นคงหลังจากที่ได้รับจากกรณี Theia." เป็นได้รับมันคืออะไร "Theia หรี่ตาของเธอและเอียงเล็กน้อยหัวของเธอ นั่นคือการแสดงออกที่อ่อนโยนมากขึ้นกว่าปกติ. "ใช่ เป็นที่แปลกเหรอ? "" แน่นอนมันแปลก ... หากเป็นคำตอบของคุณผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เรากำลังต่อสู้มากกว่าที่ทุกเวลานี้ Fufufu. "Theia หัวเราะด้วยเสียงอ่อนโยนและ Koutarou รู้สึกว่าเสียงหัวเราะของเธอเป็นความสะดวกสบายมาก แม้ว่าจะแค่สิบเดือนที่ผ่านมาพวกเขาจะเริ่มต้นการต่อสู้เพียงเมื่อเขาได้ยินเสียงนั้น. "แต่ผมจะไม่ยอมให้คุณชนะได้ทันที." "ผมเข้าใจ ฉันไม่ต้องการ Kiriha จะตกอยู่ในอันตรายใดใด. "" ... ความคิดเกี่ยวกับมันอย่างใจเย็นคุณขวาเกี่ยวกับมันเป็นแปลก Theia. "" ใช่ไหม? "Koutarou Theia และหัวเราะด้วยกันพวกเขาทั้งสองจึงมองมาก มีความสุข. มันก็ค่อนข้างแปลกที่จะเห็นการรุกรานและเหยื่อของเธอเช่นกันว่า แต่การที่จะให้เขารู้ว่าตอนนี้ชีวิตประจำวันของพวกเขาและมันควรจะเป็นในชีวิตประจำวันของพวกเขาจากนี้เกินไป. เสียงหัวเราะของพวกเขาอย่างต่อเนื่องในขณะที่อีกต่อไป รู ธ ดูมากกว่าโทของเธอที่เธอชื่นชอบและอัศวินในตำนานที่เธอได้มีอะไร แต่หวังว่า ด้วยความมหัศจรรย์ที่เธอคาดหวังว่าจะเกิดขึ้นตรงหน้าของเธอพอใจ. และเมื่อเสียงหัวเราะได้ตายลงในที่สุดรู ธ เปิดปากของเธอ. "ใต้ฝ่าพระบาท, ซาโตมิ-sama ขอกลับบ้าน มันเริ่มที่จะได้รับความเย็น. "เท่านั้นกังวลรูธ จริงๆมีตอนนี้สุขภาพของพวกเขา." นั่นเป็นความจริง ขอไปก่อนที่เราจะจับเย็น. "" ฉันหิว. "" เมื่อเราได้รับที่บ้าน, ชิซูกะ-sama เค้กช็อคโกแลตอาจจะพร้อมที่. "" ที่เหมาะสมผมเกือบลืม. "ทั้งสองเห็นด้วยกับข้อเสนอแนะของรูธ และสาม พวกเขามุ่งหน้าไปยังประตูทางเข้าชั้นดาดฟ้า. รู ธ ที่อยู่ในความเป็นผู้นำเปิดประตูโลหะและเข้าไปในตึกโรงเรียน Theia ตามด้านหลังของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะเดินผ่านประตูเธอหยุดและหันกลับไป Koutarou. "นั่นขวา Koutarou ให้ฉันบอกคุณอย่างอื่นที่แปลก." ด้วยการเปลี่ยนไปรอบ ๆ ผมสีทอง Theia ของเหวี่ยงไปรอบ ๆ และส่องในการเผาไหม้ สีแดงขณะที่มันกำลังอาบน้ำในที่มีแสงของดวงอาทิตย์ และในเวลาเดียวกันการแสดงออก Theia ถูกส่องแสงเพียงเท่า. "หืม? อะไร? "Koutarou หยุดและทั้งสองยืนอยู่ใกล้เพื่อให้พวกเขารู้สึกได้ถึงลมหายใจของกันและกัน." อันที่จริง ... มันเป็นเรื่องของช็อคโกแลตที่. "Theia ถึงมือของเธอออกมาและสัมผัสกรณีโปร่งใส Koutarou ถือ." สิ่งที่เกี่ยวกับมันได้หรือไม่ "" ใช่ คุณจะเห็นช็อคโกแลตนี้โดยไม่ต้องสงสัย ... "Theia มองมาที่ Koutarou และแสดงให้เห็นรอยยิ้มซุกซน." ... ช็อคโกแลตความรักที่แท้จริง. "Theia พูดคำเหล่านั้นราวกับว่ามันเป็นอะไร แต่ Koutarou ไม่สามารถทำ เดียวกันเมื่อเขาได้ยิน. "... เอ๊ะ?" ขณะที่คำถึงหู Koutarou ของเขาก็ไม่สามารถที่จะคิดว่า มันเป็นเหมือนกับว่ามีใครบางคนปิดไฟไปยังสมองของเขา. "นั่นคือทั้งหมดที่ผมอยากจะบอกว่า Brrr ตอนนี้ขอรีบบ้าน Koutarou. "มีกล่าวว่าทุกอย่างที่เธอต้องการTheia แสดงให้เห็นรอยยิ้มและความพึงพอใจที่เธอทิ้ง Koutarou ที่อยู่เบื้องหลังและเข้าไปในตึกโรงเรียน." ... เอ๊ะ? "แม้หลังจากที่ถูกทิ้งไว้คนเดียวKoutarou ยังคงยืนอยู่บน หลังคาในขณะที่อีกหน่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อะผมอยาก "

ตอนที่เธอได้ยินว่าโคทาโร่จะตอบ เธียรู้สึกอับอาย เธอตระหนักว่าเธอหลงใหลตัวเองเป็นมนุษย์ต่างดาวที่เธอมองข้ามสิ่งที่สำคัญที่สุด

" นี่เป็นเพียงเดียวกัน ฉันไม่สนใจเรื่องร่างกายของคุณหรือที่คุณกำลังจาก มันคงจะเปล่าประโยชน์ของช็อกโกแลต ให้สิบหรือยี่สิบชิ้น "

"

" โคทาโร่ . . . . . . .โคทาโร่สัญญากระจายทั่วเธียเป็นหน้าอก และพวกเขาในที่สุดกลายเป็นความหวังที่เรืองรองส่องบนเมฆมืดรอบหัวใจเธีย .

ใช่แล้ว สิ่งที่ฉันกังวลเกี่ยวกับ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่บอกว่า โคทาโร่เป็นอัศวินที่แท้จริง . . . . . . .

เธียจึงหลงไหลในตัวเธอของร่างกายและพวกเขาอาศัยอยู่บนดาวเคราะห์ที่แตกต่างกันที่เธอได้สูญเสียสายตาของตัวเธอเองเธอน่าจะไว้ใจความรู้สึกของเธอมากขึ้น เธอควรจะไว้ใจว่าเธอจะสามารถทำให้โคทาโร่มีความสุขหลังจากโยนความรู้สึกทั้งหมดของเธอที่เขา

" ถ้ามันมีปัญหา มันก็จะ . . . . . . . "

" แล้วจะเป็นอย่างไร "

" ว่าช็อกโกแลตขมหรือไม่ "

เมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้น น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากเธียขนาดใหญ่ของตาโดยไม่พยายามที่จะเช็ดมันออกไป เธอยิ้มให้โคทาโร่

" แล้วคุณไม่ต้องเป็นห่วง ทั้งหมดมันเป็นช็อกโกแลตนม คุณจะไม่ได้รู้สึกถึงความขมขื่น . . . . . . . "

โคทาโร่ ได้โปรดอยู่กับเรา . . . . . . . ฉันสัญญาว่าถ้าคุณเลือกฉัน และ รูธ พวกเราจะเตรียมให้คุณหวานมาก ช็อคโกแลต . . . . . . .

เธียเชื่อว่าจะมีอนาคตที่พวกเขาทั้งหมดมีความสุข และถ้าไม่มีเธอเด็ดเดี่ยวที่จะสร้างหนึ่งตัวเอง เธียก็ไม่ลังเล เธอจะทำงานกับในอนาคตที่สุดกำลัง

" องค์ชาย . . . . . . . "

ตอนนั้น รูธ จะรู้สึกเปลี่ยนแปลงในความรู้สึกเธีย . นั่นเป็นขั้นตอนแรกต่ออุดมคติที่รูธ strived สำหรับ มันคือช่วงเวลาที่ทุกอย่างเริ่ม . . . . . . .

องค์ ดังนั้นคุณต้องตัดสินใจ . . . . . . . นั่นมันตอนนี้ทุกอย่างก็จะผ่านไปด้วยดี และเนื่องจากซาโตมิซามะบอกว่าเขามีความสุขตลอดสิบเดือน . . . . . . .

รูทสั่นสะท้านจากความสุขและดูเหมือนเธอจะเริ่มร้องไห้แล้ว แต่เธอทำให้ความรู้สึกของเธอ เนื่องจากเธอเชื่อว่ามันเป็นที่ดีที่สุดที่จะยิ้มได้แล้วนะ

" เธีย เธอร้องไห้ทำไม ? "

" ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่ทิ้งความอ่อนแอของตัวเอง หัวใจของ ตอนนี้ผมสบายดี

"ในที่สุด เธียเช็ดน้ำตาของเธอทันที และตาของเธอเริ่มฉายแววตาของเธอไม่ให้ออกความประทับใจของเธอกังวลหรือทุกข์ เธอต้องลบล้างความลังเลของเธอ และความไม่สบายใจ ข้างหลังเธอปกติ ที่มีประสิทธิภาพ และดวงตาสีฟ้าใส

เธีย . . . ?

แต่มีการเปลี่ยนแปลงใหญ่มาก่อนและนั่นคือความรู้สึกใหม่ๆ ที่อาศัยอยู่ในสายตาของเธอมีประสิทธิภาพและวิธีการที่ช่วยเปลี่ยนบรรยากาศรอบ ๆพวกเขา โคทาโร่ที่พบตัวเองไม่สามารถที่จะมองออกไปจากสายตาแบบนั้น

" รูธ เอาช็อกโกแลต "

" ใช่เพคะ "

รูทดึงออกเล็ก ๆห่อแพคเกจจากกระเป๋าของเธอและให้เธีย . เธียแล้วเอาห่อ เปิดเผยกรณีใส

" นี่ . . . . . . . saguratin ?"

" ใช่แล้ว ฉันและรูธ ทำนี่ "

ข้างในคดีโปร่งใสเป็น saguratin ทำจากช็อกโกแลต บางส่วนของชิ้นส่วนรายละเอียดได้ง่ายขึ้น แต่พวกเขามีการทำซ้ำการออกแบบของคมดาบมุมดี

" เธอด้วยเหรอ ? "

" ค่ะ "

ได้ยินเธียได้ช็อกโกแลตกับรูธ โคทาโร่ก็เอาชนะกับความรู้สึกลึกลับ

อะไรนี่ . . . . . . .เหมือนกับตอนไปเล่นสกี แต่นี้คือ เพิ่มเติม ที่แตกต่างกัน . . . . . . .

ความอบอุ่นที่แพร่กระจายผ่านทางหน้าอก และในขณะที่เขารู้สึกสบาย เขารู้สึกเหมือนกับว่า เขาต้องการที่จะปกป้องความรู้สึกนี้ มันเป็นความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยที่เขาจะรู้สึกจากพ่อแม่ของเขา ความรู้สึกของหน้าที่ต้องการปกป้องเด็ก สองความรู้สึกมาเกี่ยวข้องและสร้างอารมณ์ที่ซับซ้อน

" ซาโตมิ ซามะเราทำให้ช็อคโกแลตนี้ดาบ ไม่มีอะไรแล้ว "

rokujouma V9 305 . jpg
" เราทุ่มเทความรู้สึกเป็นหนึ่งในนี้ช็อกโกแลต . . . . . . . คุณจะยอมรับมันมั้ย ? "

" อืม . . . . . . . ขอบคุณ . . . "

โคทาโร่ถึงออกมือเป็นถ้าเขาถูกวาดใน มันเป็นอย่างเหลือเชื่อยากสำหรับเขาที่จะไม่เชื่อฟังเธียตอนนี้

" ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ซาโตมิ ซามะ "

" แล้วถ้าเป็นไปได้เราต้องการให้คุณช่วยให้เราในอนาคต "

" นั่นแหละ "

โคทาโร่พยักหน้าแน่นหลังจากได้รับคดีจากเธีย

" ให้ มัน "

เธียคอดตาของเธอเล็กน้อยและเอียงหัวของเธอ . การแสดงออกที่สุภาพกว่าปกติ

" ครับ มันแปลก ? "

" แน่นอนมันแปลก . . . . . . . ถ้าคำตอบผมไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เรากำลังต่อสู้อยู่ตลอดเวลา "

fufufu .เธียหัวเราะด้วยเสียงที่อ่อนโยน และ โคทาโร่รู้สึกว่าเสียงหัวเราะของเธอสบายใจ ถึงแม้ว่า สิบ แค่เดือนที่ผ่านมาพวกเขาจะเริ่มต้นการต่อสู้เมื่อเขาได้ยินเสียงนั่น

" แต่ผมจะไม่ปล่อยให้คุณชนะทันที "

" ผมเข้าใจ ฉันไม่ต้องการ kiriha ตกอยู่ในอันตรายเหมือนกัน "

" . . . . . . . คิดให้ดีๆนะ คุณพูดถูกเกี่ยวกับมันเป็นแปลก เธีย "

" "

โคทาโร่ และเธียหัวเราะด้วยกัน ทั้งคู่ดูมีความสุขมาก มันเป็นเรื่องแปลกที่จะเห็นการรุกรานและเหยื่อของเธออยู่ด้วยกัน แต่ พวก เขา ที่ตอนนี้ชีวิตทุกวันของพวกเขา และมันควรจะเป็นของพวกเขาทุกวันแล้วเหมือนกัน

เสียงหัวเราะต่อเนื่องได้นานกว่านี้ รูธ เฝ้ามองเจ้านายของเธอที่เธอรัก และตำนานอัศวิน เธอได้แต่หวัง . . . . . .กับปาฏิหาริย์ เธอหวังจะเกิดขึ้นตรงหน้าของเธอ เธอพอใจ

และเมื่อเสียงหัวเราะได้ตายลง รูธ ยอมเปิดปากของเธอ

" พระสนม ซาโตมิ ซามะ กลับบ้านกันเถอะ มันเริ่มจะเย็นแล้ว "

แต่ต้องรูทได้ตอนนี้คือสุขภาพ

" ก็จริง ไปกันเถอะ ก่อนที่เราจะเป็นหวัด "

" ฉันหิวแล้ว "

" เมื่อเรากลับบ้าน