The height his arm was raised to, t

The height his arm was raised to, the distance between his wrist and sleeve, were both so perfect.

Yet his look was too calm, too cold.

Chen Chang Sheng was a little surprised. He calmly returned a salute.

The height his arm raised to, the distance between his wrist and sleeve, were both so perfect.

His look appeared to be somewhat confused, somewhat puzzled.

The surrounding became very quiet.

Zhuang Huan Yu loosened his hands.

Chen Chang Sheng walked forward.

From somewhere, a sound came up. It sounded like someone was holding a breathe for a long time and eventually had to release it.

Both performed the most formal courtesy, but in people’s eyes, Zhuang Huan Yu was perfect, and Chen Chang Sheng was dull. The difference was seen immediately.

Actually, that’s only because he was Zhuang Huan Yu and Chen Chang Sheng was someone unknown.

Zhuang Huan Yu looked towards Luo Luo and said, “Junior, long time no see.”

He said it very casually, but he was actually very serious, even more serious than he was in the first time he saw his biological father.

Luo Luo opened up her eyes wide, looked at him for a while, suddenly recalled something, laughed and said, “Ah, it’s you, long time no see.”

Little girl’s laugh was very cute.

But Zhuang Huan Yu sensed hate in the speech.

He rather she didn’t remember who he was. Unlike now, when she needed to think for a while to remember who he was.

Who I am? I am Zhuang Huan Yu.

Anyone who had seen me cannot forget who I am.

How could you forget me?

Why did you have to pretend like you have forgotten about me?

Were you joking, or fooling with me?

Inside Zhuang Huan Yu’s heart, there was huge waves of emotions, but he looked extremely calm.

When he was about to say something, such as if it’s not because of something, he almost couldn’t remember the junior’s appearance…., Luo Luo dragged Chen Chang Sheng’s sleeve, left the area reserved for the Heavenly Academy and walked towards the corner. On the way, she was happily discussing something with Chen Chang Sheng.

She only left a view of her back to Zhuang Huan Yu.

Zhuang Huan Yu looked at Chen Chang Sheng and Luo Luo’s backs and remained silent.

He did not notice the previous discussion in the field. He couldn’t understand why the junior would leave the Heavenly Academy.

When he looked towards the empty region where Chen Chang Sheng and Luo Luo were walking to, he realized surprisingly that they were representing the Tradition Academy.

He asked, “Is that young man Chen Chang Sheng?”

The Heavenly Academy student who was responsible for leading them replied yes.

“Sure enough he is interesting.”

Zhuang Huan Yu stopped saying a word and returned to his seat.

He still looked indifferent, but his true feeling was not so.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสูงแขนยกระดับ ระยะห่างระหว่างข้อมือและแขน เขาได้ทั้งที่สมบูรณ์แบบยังได้ ดูเขาได้สงบเกินไป เย็นเกินไปChen Sheng ช้างประหลาดตัวเล็กน้อย เขาใจเย็นกลับตะเบ๊ะความสูงยกแขน ระยะห่างระหว่างข้อมือและแขน เขาได้ทั้งสองที่สมบูรณ์แบบดูของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างสับสน ค่อนข้างงงโดยรอบก็เงียบสงบมากHuan Yu จ้วงหลวมมือของเขาChen Sheng ช้างเดินไปข้างหน้าจากที่อื่น เสียงขึ้นมา มันฟังเหมือนคนถือการหายใจเป็นเวลานาน และในที่สุดก็ต้องปล่อยมันทั้งสองดำเนินการเอื้อเฟื้อทางการ แต่ในสายตาคน Huan Yu จ้วงสมบูรณ์ และ Chen Sheng ช้างน่าเบื่อ เห็นความแตกต่างทันทีที่เป็นจริง เท่านั้น เพราะเขาเป็น Huan Yu จ้วง และ Chen Sheng ช้างเป็นคนที่ไม่รู้จักHuan Yu จ้วงมองไปทาง Luo Luo และกล่าว ว่า "จูเนียร์ ยาวเวลาดูไม่"เขาบอกว่า มันมากแบบสบาย ๆ แต่เขาก็จริงจัง จริงจังยิ่งกว่าเขาในครั้งแรกที่เขาเห็นบิดาของเขาLuo Luo เปิดดวงตาของเธอมองไปที่เขากว้าง ในขณะ ก็เรียกสิ่งที่ หัวเราะ และกล่าว ว่า "Ah คุณ นานดูไม่"สาวน้อยหัวเราะก็น่ารักมากแต่ Huan Yu กวางรู้สึกเกลียดในคำพูดเขาแต่ เธอไม่ได้จำว่า เขาเป็นใคร ซึ่งแตกต่างจากตอนนี้ เมื่อเธอต้องคิดว่า ในขณะที่เขาจำใคร ผมจ้วง Huan Yuทุกคนที่ได้เห็นฉันไม่ลืมที่จะวิธีที่คุณอาจลืมฉันคุณต้องทำเหมือนคุณลืมเกี่ยวกับฉันทำไมได้คุณกำลังล้อเล่น หรือหลอกลวงกับฉันภายในหัวใจกวางหวน Yu มีคลื่นของอารมณ์ แต่เขาดูสงบมากเมื่อเขาจะพูดอะไรบางอย่าง เช่นถ้า มันไม่ เพราะบางสิ่ง เขาแทบไม่สามารถจำลักษณะของวี... Luo Luo ลากแขนเฉินช้าง Sheng พื้นที่สำรองไว้สำหรับสถาบันแห่งสวรรค์ และเดินเข้าไปหามุมซ้าย ในทาง เธอได้อย่างมีความสุขคุยอะไรกับ Chen Sheng ช้างเพียงเธอซ้ายของเธอกลับไป Huan Yu จ้วงHuan Yu จ้วงมองหลัง Chen Sheng ช้างและ Luo Luo และยังคงเงียบนอกจากนี้เขาไม่ได้สังเกตเห็นการสนทนาก่อนหน้านี้ในฟิลด์ เขาไม่เข้าใจทำไมจูเนียร์จะออกจากสถาบันการศึกษาแห่งสวรรค์เมื่อเขามองไปทางภูมิภาคว่างที่ Chen Sheng ช้างและ Luo Luo กำลังเดินไป เขาตระหนักว่าน่าแปลกใจว่า พวกเขาได้เป็นตัวแทนสถาบันการศึกษาประเพณีเขาถาม "คือเฉินเซิ่งช้างที่หนุ่มนักศึกษาสถาบันแห่งสวรรค์ผู้นำให้ตอบ yes"พอแน่ใจว่าเขาเป็นน่าสนใจ"Huan Yu จ้วงหยุดคำพูด และส่งกลับไปที่นั่งของเขาเขายังคงดูไม่แยแส แต่ความรู้สึกที่แท้จริงของเขาไม่ได้จึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสูงแขนของเขาถูกยกขึ้นไประยะห่างระหว่างข้อมือและแขนของเขาทั้งสองคนที่สมบูรณ์แบบเพื่อให้. แต่รูปลักษณ์ของเขาคือความสงบเกินไปหนาวเกินไป. เฉินช้าง Sheng รู้สึกประหลาดใจเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาใจเย็นกลับมาทักทาย. ความสูงแขนของเขายกขึ้นไประยะห่างระหว่างข้อมือและแขนของเขาทั้งสองคนที่สมบูรณ์แบบเพื่อให้. รูปลักษณ์ของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างสับสนค่อนข้างงง. รอบกลายเป็นที่เงียบสงบมาก. จ้วง Huan Yu คลายมือของเขาเฉินช้าง Sheng เดินไปข้างหน้า. จากที่ไหนสักแห่งเสียงขึ้นมา มันฟังเหมือนใครบางคนกำลังถือหายใจเป็นเวลานานและในที่สุดก็ต้องปล่อยมัน. ทั้งสองดำเนินการอย่างเป็นทางการมารยาทมากที่สุด แต่ในสายตาของผู้คน, กวางสี Huan Yu เป็นที่สมบูรณ์แบบและเฉินช้าง Sheng เป็นที่น่าเบื่อ ความแตกต่างที่เห็นได้ทันที. แต่จริงๆแล้วเป็นเพียงเพราะเขาเป็นจ้วง Huan Yu และเฉินช้าง Sheng เป็นคนที่ไม่รู้จัก. จ้วง Huan Yu มองต่อไป Luo Luo และกล่าวว่า "จูเนียร์เป็นเวลานานไม่เห็น." เขาบอกว่ามันมากลวก แต่ เขาเป็นจริงอย่างมากแม้จะรุนแรงมากขึ้นกว่าเขาในครั้งแรกที่เขาเห็นพ่อของเขา. Luo Luo เปิดตาของเธอกว้างมองเขาในขณะที่ก็จำได้ว่าบางสิ่งบางอย่างหัวเราะและกล่าวว่า "อาก็คุณ เวลานานไม่เห็น. " เสียงหัวเราะของสาวน้อยน่ารักมาก. แต่จ้วง Huan Yu รู้สึกเกลียดชังในคำพูด. เขาค่อนข้างเธอจำไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร ซึ่งแตกต่างจากตอนนี้เมื่อเธอต้องการที่จะคิดว่าในขณะที่ต้องจำไว้ว่าเขาเป็นใครก. ฉันเป็นใคร? ผมจ้วง Huan Yu. ทุกคนที่ได้เห็นฉันไม่สามารถลืมว่าฉันเป็นใคร. วิธีที่คุณสามารถลืมฉันหรือไม่ทำไมคุณต้องทำเป็นเหมือนคุณลืมเกี่ยวกับฉันหรือไม่ถูกที่คุณล้อเล่นหรือหลอกลวงกับผมได้ไหมหัวใจภายในจ้วง Huan อยู่ดี มีคลื่นขนาดใหญ่ของอารมณ์ แต่เขาดูสงบมาก. เมื่อเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างเช่นถ้ามันไม่ได้เพราะสิ่งที่เขาเกือบจะจำไม่ได้ว่าจูเนียร์ปรากฏตัว ... . Luo Luo ลากแขนเฉินช้างของ Sheng ออกจากพื้นที่ที่สงวนไว้สำหรับสวรรค์สถาบันการศึกษาและเดินไปมุม เกี่ยวกับวิธีการที่เธอกำลังมีความสุขพูดคุยอะไรกับเฉินช้าง Sheng. เธอเหลือเพียงมุมมองของการกลับมาของเธอที่จะจ้วง Huan Yu a. จ้วง Huan Yu มองที่เฉินช้าง Sheng และ Luo Luo ของหลังและยังคงนิ่งเงียบ. เขาไม่ได้สังเกตเห็นการอภิปรายก่อนหน้านี้ ในสนาม เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจูเนียร์จะออกจากสถาบันการศึกษาบนสวรรค์. เมื่อเขามองไปที่พื้นที่ว่างที่เฉินช้าง Sheng และ Luo Luo กำลังเดินไปเขาก็ตระหนักว่าน่าแปลกใจว่าพวกเขาเป็นตัวแทนของสถาบันการศึกษาประเพณี. เขาถามว่า "นั่นคือหนุ่มสาว ชายเฉินช้าง Sheng? " นักเรียนสวรรค์สถาบันการศึกษาที่เป็นผู้รับผิดชอบนำพวกเขาตอบว่าใช่. " พอแน่ใจว่าเขาเป็นคนที่น่าสนใจ. " จ้วง Huan Yu หยุดพูดอะไรสักคำและกลับไปยังที่นั่งของเขา. เขายังคงมองไม่แยแส แต่ความรู้สึกที่แท้จริงของเขาคือ ไม่เป็นเช่นนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสูงของแขนของเขาถูกยกขึ้นไป ระยะห่างระหว่างข้อมือและแขนของเขา ทั้งช่างสมบูรณ์แบบแต่หน้าตาของเขาก็สงบ เย็นเกินไปเฉินฉาง เซิง รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เค้าค่อยๆ กลับมาทักทาย .ความสูงของแขนยก ระยะห่างระหว่างข้อมือและแขนของเขา ทั้งช่างสมบูรณ์แบบหน้าตาของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างสับสน ค่อนข้างสับสนรอบก็เงียบมากซวงฮวน Yu คลายมือเฉินฉาง เซิง เดินไปจากที่ไหนสักแห่ง เสียงขึ้นมา เหมือนกับมีใครบางคนกำลังหายใจเป็นเวลานาน และในที่สุดก็ต้องปล่อยทั้งแสดงมารยาทที่เป็นทางการมากที่สุด แต่ในสายตาของผู้คน ซวงหวน ยู สมบูรณ์แบบ และ เฉินฉาง เซิง ก็น่าเบื่อ ความแตกต่างที่เห็นได้ทันทีจริงๆแล้ว นั่นเป็นเพราะ เขาจ้วงเฮือน ยู และ เฉินฉาง เซิง เป็นคนที่ไม่รู้จักยูมองข้างหลัวหลัวซวงหวนว่า " รุ่นน้อง ไม่เจอกันนานเลยนะ "เขาบอกว่ามันมากนะ แต่มันจริงที่ร้ายแรงมาก ร้ายแรงยิ่งกว่าเขาเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นพ่อแท้ๆของเขาหลัวหลัวเปิดตาของเธอกว้าง มองเขาสักพัก อยู่ๆก็นึกถึงอะไรบางอย่าง หัวเราะและกล่าวว่า " นี่คุณ ไม่เจอกันนานเลยนะ "เด็กหัวเราะน่ารักมากแต่ซวงหวน ยูรู้สึกเกลียดในการพูดเขา แต่เธอไม่ได้จำได้ว่าเขาเป็นใคร ซึ่งแตกต่างจากตอนนี้ เมื่อเธอต้องการที่จะคิดสักพัก เพื่อให้จำได้ว่าเขาเป็นใครฉันเป็นใคร ? ผมจ้วงเฮือน ยูใครที่ได้เห็นฉัน ไม่อาจลืมว่าฉันเป็นใคร .เธอลืมฉันได้ยังไงทำไมคุณต้องทำเหมือนคุณลืมเกี่ยวกับฉันคุณล้อเล่นหรือแกล้งฉันเหรอภายในหัวใจของซวงหวน ยู มีคลื่นขนาดใหญ่ของอารมณ์ แต่เขาดูแสนสงบเมื่อเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เช่น ถ้าไม่ใช่เพราะบางอย่าง เขาเกือบจะไม่สามารถจำจูเนียร์ปรากฏตัว . . . . หลัวหลัวลากของเฉินฉาง เซิง แขน เหลือพื้นที่ไว้สำหรับโรงเรียนสวรรค์ เดินไปที่มุมห้อง ระหว่างทางที่เธอกำลังมีความสุข คุยอะไรกับเฉินฉางเช็งเธอแค่ทิ้งมุมมองของเธอกลับจ้วงเฮือน ยูซวงหวน ยูมองเฉินฉาง เซิง และหลัวหลัวหลังและยังคงเงียบเขาไม่ได้สังเกตเห็นการสนทนาก่อนหน้านี้ในฟิลด์ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเด็กจะออกจากโรงเรียนสวรรค์เมื่อเขามองไปยังพื้นที่ว่างเปล่าที่เฉินฉาง เซิง และ หลัวหลัวกำลังเดินออกมา เขารู้สึกว่าน่าแปลกที่พวกเขาเป็นตัวแทนของ ประเพณีโรงเรียนเขาถามว่า " เป็นเด็กหนุ่มที่เฉินฉางเซิง ? "สวรรค์ของโรงเรียน นักเรียนที่เป็นผู้รับผิดชอบนำพวกเขาตอบว่าใช่" มั่นใจว่าเขาเป็นที่น่าสนใจ . "ซวงหวน ยู หยุดคำพูด และกลับไปนั่งที่เขายังคงดูเฉยชา แต่ความรู้สึกของเขามันไม่ได้ดังนั้น