At the same time, a sinister coldne

At the same time, a sinister coldness erupted out from within the cauldron, shooting out through the mist and blasting across the group of Cultivators.

It was as if a door had just opened which had been closed for ages. An aura that had been sealed up for countless years burst out, flowing across Meng Hao and the others. If that was all, it would not be a big deal. However, within the coldness of Time existed memories that swept across the six people. Suddenly, images appeared in front of them from countless ages ago.

Within the vision could be seen an enormous, shocking bronze cauldron. It floated above the earth, underneath a red sky. Astonishing bolts of lightning descended onto its surface, slashing it constantly, as if they desired to crush it into nothing.

However, the cauldron would not give in, and it rose up amidst the roar of the lightning. Up above in the red sky, a vortex appeared, beyond which could barely be made out the image of another world. The cauldron wished to defy the Heavens and pass through the vortex into the vague world beyond.

Below on the ground were hundreds of thousands of figures. They prostrated themselves on the ground, chanting scriptures at the same time. The sounds of their voices merged together and echoed out. When the sound reached his ears, it made Meng Hao think of the the Black Sieve Sect disciples sitting cross-legged, chanting scriptures. It sounded… similar, even though he couldn’t make out the details of what they were chanting.

Suddenly a voice boomed out from within the cauldron. “It is thy wish for the vault of Heavens to replace the stars, to cover my eyes with the dome of the Heavens, to impeded the World Tree, to shatter the stars. My master may be sleeping, but can he still exist under the same sky as Ji?!” Lighting fell down constantly from the Heavens, seeking to obliterate the cauldron. Suddenly, the vision passed from the eyes of everyone except for Meng Hao. They exchanged shaken looks with each other.

Meng Hao was a bit closer to the cauldron, however, and was the first to meet the blast of Time wind. His vision continued on a bit longer.

He saw the massive bronze cauldron continuing to rise up. The lightning falling from the red sky began to merge together. It was impossible to tell how many lightning bolts congregated to form a gigantic spear. It looked like a tooth surrounded by fields of lightning that shot down toward the cauldron.

A boom echoed out and the giant bronze cauldron trembled. A massive crack split down through it. It rose no more, and instead fell down. It slammed into the ground, and then another voice sounded out. It seemed to sigh.

“You are unwilling to let me take this cauldron from this place. Then… I will lay in rest here forever, waiting for the day on which you fall.”

It was at this point that the vision faded from Meng Hao’s eyes. He took a deep breath and then lifted his head to look at the cauldron. As of now, the mist and the crack caused by it, were disappearing.

An anxious expression appeared on Han Bei’s face. Not hesitating in the slightest, she shot forward, flying toward the crack. Without a word, the rest of the group followed, their eyes flickering.

Meng Hao flew along with them as they headed at top speed toward the crack. As soon as he entered the cauldron, Meng Hao felt the copper mirror in his bag of the Cosmos growing hot.

Now was not the time to examine it, though. Meng Hao entered the cauldron to find himself in a world of lightning and thunder.

The inside of the cauldron was a space of several tens of thousands of meters in size. It was completely filled with crashing lightning, almost like a river. The light created by so much lightning was as blinding as sunlight.

However, there was no time for the group to gaze at the world within the cauldron. From within their midst, a blood-curdling scream rose up.

The Li woman was the last to enter. The instant she did, a bolt of lightning descended with incredible speed. It slammed into her. She screamed as her body was transformed into flying ash. Even her bag of holding was incinerated into nothingness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเวลาเดียวกัน ความหนาวเย็นที่น่ากลัวออกมาจากภายในหม้อน้ำ ยิงผ่านทะเลหมอก และในกลุ่มของเครื่องพรวนดินระเบิดระเบิดมันเป็นเหมือนประตูที่ได้เปิดเพียงแค่ซึ่งได้รับการปิดสำหรับวัย กลิ่นอายที่ได้ถูกปิดผนึกปีนับไม่ถ้วนที่ระเบิดออกมา ไหลผ่านเฮาเมงและคนอื่นๆ ถ้าที่ทั้งหมด มันจะไม่ใหญ่ อย่างไรก็ตาม ในความหนาวเย็นเวลาอยู่ความทรงจำที่กวาดทั้งหกคน ทันใดนั้น ภาพที่ปรากฏต่อหน้าพวกอายุผ่านมานับไม่ถ้วนวิสัยทัศน์ภายในอาจจะเห็นหม้อน้ำทองแดงมหาศาล ตกใจ มันลอยเหนือโลก ภายใต้ท้องฟ้าแดง สลักเกลียวของสายฟ้าที่น่าอัศจรรย์ที่สืบเชื้อสายบนพื้นผิวของมัน ดาวน์โหลดอย่างต่อเนื่อง เป็นถ้าพวกเขาต้องที่จะบดขยี้ไว้ในอย่างไรก็ตาม จุดหมายปลายทางจะไม่ให้ใน แล้วจึงลุกขึ้นท่ามกลางเสียงคำรามของฟ้าผ่า ขึ้นข้างบนท้องฟ้าสีแดง วังวนปรากฏ อื่น ๆ ซึ่งสามารถทำได้แทบไม่ออกภาพจากโลกอื่น จุดหมายปลายทางอยากจะท้าสวรรค์ และผ่านวังวนในโลกคลุมเครือเกินด้านล่างบนพื้นดินได้หลายร้อยหลายพันของตัวเลข พวกเขา prostrated ตัวเองบนพื้นดิน สวดคัมภีร์ในเวลาเดียวกัน เสียงของเสียงของพวกเขารวมกัน และสะท้อนเสียงออก เมื่อเสียงมาถึงหูของเขา มันทำเมงเฮาคิดว่าสาวกนิกายตะแกรงสีดำนั่งไขว่ห้าง สวดคัมภีร์ มันฟัง...คล้ายกัน แม้ว่าเขาไม่สามารถให้รายละเอียดของสิ่งที่พวกเขาได้สวดมนต์ทันใดนั้นเสียงดังสนั่นออกมาจากภายในจุดหมายปลายทาง "ก็จงปรารถนาสำหรับเพดานของสวรรค์แทนดาว ต้นกับโดมแห่งสรวงสวรรค์ มอบต้นไม้โลก จะสลายดาวของฉัน อาจนอนหลักของฉัน แต่สามารถเขายังคงอยู่ภายใต้ท้องฟ้าเดียวกันเป็นจิ!" ไฟตกลงอย่างต่อเนื่องจากสวรรค์ ค้นหาเพื่อลบล้างจุดหมายปลายทาง ทันใดนั้น วิสัยทัศน์ผ่านจากสายตาของทุกคนยกห้าวเมง พวกเขาแลกเปลี่ยนเขย่าดู ด้วยกันเมงเฮาอยู่ใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง อย่างไรก็ตาม และเป็นครั้งแรกกับการระเบิดของลมเวลา วิสัยทัศน์ของเขายังคงอยู่บิตอีกต่อไปเขาเห็นหม้อสำริดขนาดใหญ่การขึ้นต่อไป สายฟ้าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าสีแดงเริ่มที่จะผสานเข้าด้วยกัน ไม่สามารถบอกจำนวนฟ้าผ่าสกรูชุมนุมแบบหอกยักษ์ มันดูเหมือนฟันที่ล้อมรอบ ด้วยทุ่งสายฟ้าที่ยิงไปยังจุดหมายปลายทางบูมดังก้องออก และหม้อน้ำทองแดงยักษ์ trembled รอยแตกขนาดใหญ่แยกลงผ่านมัน เพิ่มขึ้นไม่มาก และตกลงแทน มันน้อยลงไปพื้น แล้ว อีกเสียงไพเราะออก เหมือนถอนหายใจ"คุณไม่ให้ฉันใช้หม้อใบนี้จากสถานที่แห่งนี้ จากนั้น... ฉันจะวางในส่วนที่เหลือที่นี่ตลอดไป รอวันที่คุณตก"มันเป็นที่จุดนี้ว่า วิสัยทัศน์ที่จางหายไปจากสายตาเมงเฮา เขาเอาหายใจลึก ๆ และยกศีรษะของเขามองไปที่จุดหมายปลายทางแล้ว ณ ขณะนี้ ทะเลหมอกและรอยแตกที่เกิดจากมัน ถูกหายไปนิพจน์ที่กังวลปรากฏบนใบหน้าของเป่ยฮั่น ไม่อย่าลังเลใจในการน้อย เธอยิงไปข้างหน้า บินไปทางแตก โดยไม่คำ ส่วนเหลือของกลุ่มตาม กระพริบตาเฮา เมงบินพร้อมกับพวกเขาพวกเขามุ่งที่ความเร็วสูงสุดต่อการ crack ทันทีที่เขาป้อนจุดหมายปลายทาง เมงเฮารู้สึกกระจกทองแดงในถุงของจักรวาลเติบโตร้อนของเขาตอนนี้ ได้เวลาตรวจสอบมัน แม้ว่า เมงเฮาป้อนจุดหมายปลายทางเพื่อค้นหาตัวเองในโลกของฟ้าผ่าและฟ้าร้องภายในจุดหมายปลายทางคือ พื้นที่ของหลายหมื่นเมตรขนาด มันสมบูรณ์เต็มไป ด้วยความล้มเหลวของฟ้าผ่า เกือบเหมือนแม่น้ำ แสงที่สร้างฟ้าผ่ามากถูกมองเป็นเป็นแสงแดดอย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีเวลาสำหรับกลุ่มจ้องตาโลกภายในจุดหมายปลายทาง จากภายในใจของพวกเขา โหยหวนกรี๊ดลุกขึ้นผู้หญิง Li เป็นสุดท้ายที่ป้อน ทันทีที่เธอได้ สายฟ้าลงมา ด้วยความเร็วเหลือเชื่อ มันถาโถมเข้าไปในเธอ เธอกรีดร้องขณะที่ร่างกายของเธอแปรสภาพเถ้าบิน แม้กระเป๋าของถือของเธอถูกเผาลงในความว่างเปล่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเวลาเดียวกันเป็นความเย็นที่น่ากลัวปะทุออกมาจากภายในหม้อยิงออกผ่านสายหมอกและระเบิดทั่วกลุ่มพรวน. มันเป็นเหมือนประตูที่เพิ่งเปิดซึ่งได้รับการปิดสำหรับทุกวัย กลิ่นอายที่ได้รับการปิดผนึกขึ้นมานานหลายปีนับไม่ถ้วนระเบิดออกมาไหลข้ามเม้ง Hao และคนอื่น ๆ ถ้านั่นคือทั้งหมดที่มันจะไม่เป็นเรื่องใหญ่ อย่างไรก็ตามภายในเย็นของเวลาที่มีอยู่ความทรงจำที่กวาดไปทั่วทั้งหกคน ทันใดนั้นภาพที่ปรากฏอยู่ในด้านหน้าของพวกเขาจากทุกเพศทุกวัยนับไม่ถ้วนที่ผ่านมา. ภายในวิสัยทัศน์อาจจะเห็นมหาศาลหม้อบรอนซ์ที่น่าตกใจ มันลอยอยู่เหนือแผ่นดินภายใต้ท้องฟ้าสีแดง กลอนน่าพิศวงของฟ้าผ่าลงมาบนพื้นผิวของมันอย่างเจ็บแสบมันอย่างต่อเนื่องราวกับว่าพวกเขาต้องการที่จะบดขยี้มันเป็นอะไร. แต่หม้อน้ำจะไม่ยอมและจะลุกขึ้นท่ามกลางเสียงคำรามของสายฟ้า ขึ้นไปข้างบนในท้องฟ้าสีแดงปรากฏกระแสน้ำวนเกินกว่าที่แทบจะไม่สามารถจะทำออกมาภาพของโลกอื่น หม้อน้ำอยากจะท้าชั้นฟ้าทั้งหลายและผ่านกระแสน้ำวนเข้าสู่โลกคลุมเครือเกิน. ด้านล่างบนพื้นดินที่มีหลายร้อยหลายพันของตัวเลข พวกเขากราบตัวเองบนพื้นดินที่สวดพระคัมภีร์ในเวลาเดียวกัน เสียงของเสียงของพวกเขารวมกันและสะท้อนออกมา เมื่อเสียงมาถึงหูของเขามันทำให้เม้งเฮาคิดว่าสาวกนิกายดำตะแกรงนั่งไขว่ห้างพระคัมภีร์สวดมนต์ มันฟังดูคล้ายกัน ... แม้เขาจะไม่สามารถทำให้รายละเอียดของสิ่งที่พวกเขากำลังสวดมนต์. ทันใดนั้นเสียงดังออกมาจากภายในหม้อ "มันเป็นความปรารถนาของเจ้าหลุมฝังศพในชั้นฟ้าทั้งหลายที่จะมาแทนที่ดาวเพื่อให้ครอบคลุมดวงตาของฉันกับโดมแห่งชั้นฟ้าทั้งหลายเพื่อขัดขวางต้นไม้โลกจะสลายดาว ต้นแบบของฉันอาจจะนอนหลับ แต่เขายังคงอยู่ภายใต้ท้องฟ้าเช่นเดียวกับจี ?! "แสงสว่างทรุดตัวลงอย่างต่อเนื่องจากสวรรค์ที่กำลังมองหาที่จะลบล้างหม้อน้ำ ทันใดนั้นวิสัยทัศน์ที่ส่งผ่านจากสายตาของทุกคนยกเว้นเม้งเฮา ที่พวกเขาแลกเปลี่ยนลักษณะเขย่ากับแต่ละอื่น ๆ . เม้งเฮาเป็นบิตใกล้ชิดกับหม้อน้ำอย่างไรและเป็นคนแรกที่ตอบสนองการระเบิดของเวลาลม วิสัยทัศน์ของเขาอย่างต่อเนื่องในอีกนิด. เขาเห็นหม้อบรอนซ์ขนาดใหญ่อย่างต่อเนื่องจะลุกขึ้น ฟ้าผ่าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าสีแดงเริ่มที่จะรวมกัน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าสายฟ้าจำนวนมากชุมนุมในรูปแบบหอกยักษ์ มันดูเหมือนฟันที่ล้อมรอบด้วยทุ่งฟ้าผ่าที่ยิงลงไปหม้อ. บูมสะท้อนออกมาและหม้อน้ำบรอนซ์ยักษ์กลัวจนตัวสั่น แตกขนาดใหญ่ผ่าผ่านมัน มันเพิ่มขึ้นไม่มากและแทนที่จะล้มลง มันกระแทกเข้ากับพื้นดินและจากนั้นอีกเสียงหนึ่งฟังออก มันดูเหมือนจะถอนหายใจ. "คุณจะไม่เต็มใจที่จะให้ฉันใช้หม้อนี้จากสถานที่แห่งนี้ จากนั้น ... เราจะวางในส่วนที่เหลือที่นี่ตลอดไปรอวันที่คุณตก. " มันเป็นที่จุดนี้ว่าวิสัยทัศน์จางหายไปจากสายตาของเม้งเฮาส์ เขาเอาหายใจลึก ๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองไปที่หม้อน้ำ ณ ตอนนี้หมอกและรอยแตกที่เกิดจากมันได้หายไป. สีหน้ากังวลปรากฏบนใบหน้าของฮันบวร์ก ไม่ลังเลใจในน้อยเธอยิงไปข้างหน้าการบินที่บินไปยังร้าว โดยไม่ต้องคำ, ส่วนที่เหลือของกลุ่มที่ใช้สายตาของพวกเขาริบหรี่. เม้งเฮาบินพร้อมกับพวกเขาขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปที่ความเร็วสูงสุดต่อการแตก ทันทีที่เขาเข้าไปในหม้อเม้งเฮารู้สึกกระจกทองแดงในกระเป๋าของเขาของคอสมอสที่เติบโตร้อน. ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะตรวจสอบมันแม้ว่า เม้งเฮาป้อนหม้อน้ำพบว่าตัวเองอยู่ในโลกของฟ้าผ่าและฟ้าร้อง. ภายในหม้อเป็นพื้นที่หลายหมื่นหลายพันเมตรขนาด มันก็สมบูรณ์เต็มไปด้วย crashing ฟ้าผ่าเกือบเหมือนแม่น้ำ แสงที่สร้างขึ้นโดยฟ้าผ่ามากเป็นแสนเป็นแสงแดด. แต่มีเวลาสำหรับกลุ่มที่จะจ้องมองที่โลกภายในหม้อไม่มี จากภายในท่ามกลางเสียงกรีดร้องของเลือดทำให้ตกใจลุกขึ้น. หญิงหลี่เป็นคนสุดท้ายที่จะเข้าสู่ ทันทีที่เธอได้เป็นสายฟ้าลงมาด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ มันเป็นของเธอกระแทก เธอกรีดร้องขณะที่ร่างกายของเธอก็กลายเป็นเถ้าบิน แม้แต่กระเป๋าถือของเธอถูกเผาลงไปในความว่างเปล่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเวลาเดียวกัน ความเย็นชาร้ายกาจปะทุออกมาจากภายในหม้อ การถ่ายภาพผ่านหมอกและระเบิดข้ามกลุ่มของเกษตรกร .มันเป็นเหมือนประตูที่เพิ่งเปิดที่ได้รับการปิดสำหรับทุกวัย เป็นราศีที่ถูกผนึกขึ้นหลายปี ออกมา , ไหลข้าม เมิ่งฮ่าวและคนอื่น ๆ ถ้าที่ทั้งหมด มันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ อย่างไรก็ตาม ภายในความหนาวเย็นของเวลามีอยู่ความทรงจำที่กวาดทั้งหกคน จู่ๆ ภาพที่ปรากฏในด้านหน้าของพวกเขาจากที่นับไม่ถ้วน ตั้งนานแล้วในวิสัยทัศน์ได้มหาศาล ช๊อค ทองเหลือง หม้อ มันลอยอยู่เหนือโลก ใต้ท้องฟ้าสีแดง ที่ฟ้าร้องฟ้าผ่าลงมาบนพื้นผิวของมันอย่างตลอดเวลา เช่น ถ้าพวกเขาต้องการที่จะทำลายมันลงเลยแต่น้องก็ไม่ยอม แล้วมันก็ลุกขึ้น ท่ามกลางเสียงคำรามของสายฟ้า ขึ้นไปในท้องฟ้าสีแดง , น้ำวนขึ้น เกินกว่าที่แทบจะทำให้ออกภาพของโลกอื่น น้องอยากท้าสวรรค์และผ่านการไหลเข้าสู่โลกที่คลุมเครือเกินด้านล่างบนพื้นดินได้หลายร้อยหลายพันของตัวเลข พวกเขาทำให้แพ้ตัวเองบนพื้น สวดคัมภีร์ในเวลาเดียวกัน เสียงเสียงของพวกเขารวมเข้าด้วยกันและสะท้อนออกมา เมื่อเสียงถึงหู มันทำให้เมิงเฮาคิดถึงดำตะแกรงนิกายสาวกแพนงเชิง , สวดมนต์พระคัมภีร์ มันฟังดู . . . เหมือนกัน แม้ว่าเขาจะไม่ได้ออกรายละเอียดของสิ่งที่พวกเขาเคยสวดทันใดนั้นก็มีเสียงเฟื่องฟูออกมาจากภายในหม้อ " มันเป็นความปรารถนาของพระองค์โค้งฟ้าแทนดวงดาว ปกปิดดวงตาของฉันกับโดมแห่งสวรรค์ เพื่อขัดขวางต้นไม้โลกสลายดวงดาว อาจารย์อาจจะหลับอยู่ แต่เขายังคงอยู่ภายใต้ท้องฟ้าเดียวกัน เช่น จี ! ! ! " แสงที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่องจากสวรรค์ แสวงหาเพื่อลบล้างหม้อ ทันใดนั้น ภาพที่ผ่านจากสายตาของทุกคน ยกเว้น เมิ่งฮ่าว พวกเขาแลกเปลี่ยนเขย่าดู กับแต่ละอื่น ๆเมิ่งฮ่าวเป็นบิตที่ใกล้ชิดกับหม้อ , อย่างไรก็ตาม , และเป็นครั้งแรกเพื่อตอบสนองเสียงของลม เวลา วิสัยทัศน์ของเขาต่ออีกนิดนะเขาเห็นหม้อทองเหลืองขนาดใหญ่อย่างต่อเนื่องเพื่อลุกขึ้น สายฟ้าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าสีแดงเริ่มที่จะผสานเข้าด้วยกัน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกจํานวนฟ้าผ่า bolts ชุมนุมฟอร์มหอกขนาดยักษ์ มันดูเหมือนฟันล้อมรอบด้วยทุ่งนาของสายฟ้าที่ยิงต่อหม้อบูมสะท้อนออกหม้อและบรอนซ์ยักษ์สั่นสะท้าน รอยแตกร้าวขนาดใหญ่แยกลงผ่าน มันเพิ่มขึ้นอีก แทนที่จะลดลง มันกระแทกพื้น แล้วเสียงอีกเสียงออก มันดูเหมือนจะถอนหายใจ" นายไม่อยากให้ฉันเอาหม้อนี้จากสถานที่นี้ แล้ว . . . . . . . ผมจะนอนพักที่นี่ตลอดไป รอวันที่คุณล้มลง . "มันเป็นที่จุดนี้ว่า วิสัยทัศน์ของ เมิ่งฮ่าว เลือนหายไปจากสายตา เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วยกหัวขึ้นมองหม้อ เพราะตอนนี้ หมอก และรอยร้าวที่เกิดจากมัน ก็หายไปสีหน้ากังวลปรากฏบนใบหน้าของฮันเบ . ไม่ลังเลในสุด เธอยิงไปข้างหน้า บินต่อแตก โดยไม่ต้องพูดอะไร กลุ่มที่เหลือตาม ตาระยิบระยับเมิ่งเฮ่าบินพร้อมกับพวกเขาพวกเขาไปที่ความเร็วสูงสุดต่อแตก ทันทีที่เขาป้อนน้องเมิงเฮารู้สึกว่ากระจกทองแดง ในกระเป๋าของจักรวาลเติบโตร้อนแรงตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะตรวจสอบมัน เมิ่งฮ่าวเข้าหม้อที่จะพบตัวเองในโลกของฟ้าผ่าและฟ้าร้องด้านในของหม้อเป็นเนื้อที่หลายสิบหลายพันเมตรขนาด มันเต็มไปด้วยเสียงฟ้าผ่า , เกือบจะเหมือนแม่น้ำ แสงที่สร้างโดยฟ้าผ่ามาก เช่น ตาบอด เป็นแสงแดดแต่ไม่มีเวลาให้กลุ่มที่จะเฝ้ามองโลกภายในหม้อ ในท่ามกลางของพวกเขา เลือดข้นขึ้น กรี๊ด ลุกขึ้น .นางหลี่ เป็นคนสุดท้ายที่เข้ามา ทันทีที่เธอทำ สายฟ้าจากฟ้าผ่า ลงมาด้วยความเร็วเหลือเชื่อ มันกระแทกใส่เธอ เธอกรีดร้องเมื่อร่างของเธอถูกเปลี่ยนเป็นบินแอช แม้แต่กระเป๋าถือถูกเผาลงในความว่างเปล่า