" ไอ้เพื่อนชั่ว!!!ฉันไม่เคยมีเพื่อน

" ไอ้เพื่อนชั่ว!!!ฉันไม่เคยมีเพื่อนอย่างแก เราจบกันแค่นี้แหละ" เสียงฝ่ามือของฉันกระทบหน้าอดีตเพื่อนของฉันอย่างรุนแรงแต่ดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามยังยิ้มเยาะอย่างสะใจ ฉันได้แต่กัดฟันกร๊อดๆ แล้วเก็บความโกรธแค้นอยู่ในใจกับคำพูดที่เพื่อนรักพูดทิ้งท้ายว่า

"เหอะ อยากโง่ทำไมหละเองช่วยไม่ได้" ก่อนจะเดินจากไป



เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เพื่อนที่ฉันรักมากกว่าใคร เพื่อนที่ฉันคิดว่าฉันและมันจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป สุดท้ายกลับพูดว่า "อยากโง่ทำไมหละเองช่วยไม่ได้" ฉันจะไม่ร้องไห้ ฉันจะไม่เสียน้ำตาให้กับศัตรูหมายเลข 1 ของฉันแน่ ฉันเข้มแข็งเสมอแหละ ก็ฉันคือ เหล้าขาว นี่หน่า



"เป็นอะไรหรอไปนะ เหล้า เธอดูซึมมากเลยฉันว่าเธอไม่ต้องเข้าเรียนคาบนี้ก็ได้ให้เรานั่งเป็นเพื่อนไม๊" เสียงของลูกน้ำ คนที่ฉันเคยคิดว่าตอแหลที่สุดชอบมาทำดีกับฉันประจบประแจงเพราะว่าหวังอะไรจากฉัน แต่แท้จริงแล้วเธอเป็นคนที่จริงใจกับฉันที่สุด ในวันที่เพื่อนๆหนีหายกันไปหมด



"ไม่เป็นไรหรอกน้ำ ฉันจะเข้าเรียนเรื่องแค่นี้คนอย่างเหล้าขาวไม่สะทกสะท้านใจเลยซักนิดเดียว" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้กับลูกน้ำก่อนเดินเข้าห้องไป เลือกที่นั่งตัวสุดท้ายริมหน้าต่างแล้วเหม่อมองออกไปข้างนอกคิดถึงเรื่องเก่าๆที่ผ่านมา



ฉัน เหล้าขาว เด็กมอปลาย ธรรมดาคนหนึ่งจะพิเสดกว่าคนอื่นหน่อยนึงคือ ฉันเป็นคนที่ใครๆพากันอิจฉา เนื่องจากบ้านของฉันพ่อแม่ฐานะดีเป็นคนในสังคมไฮโซ พ่อแม่เอาใจใส่ลูกๆมากแม้จะมีงานยุ่งแต่พ่อแม่ของฉันก็มักจะหาเวลาให้ลูกๆเสมอ ฉันมีพี่น้อง 3 คน ฉันเป็นคนเล็กสุด มีพี่สาวกับพี่ชาย เรื่องการเรียนจึงไม่ให้น้อยหน้าใครฉันจึงต้องสอบให้ติดทอปเท็นของระดับเสมอ รวมทั้งด้านกีฬาและดนตรีด้วย ฉันเคยคิดว่าฉันเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก เวลาที่ฉันอยู่โรงเรียนได้อยู่กับเพื่อนๆและพี่สาวที่ฉันรัก

ฝ้าย เพื่อนสนิทที่สุดของฉันเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยอนุบาล จนตอนนี้เรา อยู่ มอ5 แล้ว ฝ้ายยังเป็นคนที่ฉันรักมากที่สุด แต่วันนี้เค้ากลับพูดคำที่ฉันไม่เคยคิดว่ามันจะมาจากปากเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน

พี่ปาย เป็นรุ่นพี่ที่ โรงเรียนเค้าแก่กว่าฉัน 1 ปี เรารู้จักกันมาตั้งแต่ ฉันมอ 1 เราสนิทกันมาก พี่ปายเป็นพี่สาวที่ฉันรักมาก แต่เมื่อ 5 เดือนก่อนเราทะเลาะกันอย่างรุนแรง เช้าวันต่อมาฉันก็ได้ข่าวว่าพี่ปาย เมาเหล้าแล้วประสบอุบัติเหตุรถชนตาย ฉันไม่อยากจะเชื่อ พี่ปายที่ฉันรู้จัก ไม่เคยกินเหล้าเธอมีสติอยู่เสมอเธอดูเป็นผู้ใหญ่มาก ฉันไม่มาโรงเรียนเกือบ 3 เดือน หลังจากที่ฉันหายไป ก็มีข่าวร้ายๆเกี่ยวกับฉันหลายๆอย่างบ้างก็ว่า ฉันเป็นเด็กใจแตกหนีออกจากบ้าน บ้างก็ว่าฉันหนีเที่ยวทะเลาะกับพ่อแม่ และอีกมากมายสารพัด จนเพื่อนๆเลิกคบไปจนหมด จนวันนี้เองฉันถึงได้รู้ว่า สาเหตุทั้งหมดคือ ฝ้าย เพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด หักหลังฉัน ตั้งแต่ยุให้ฉันกับพี่ปายแตกคอกัน จนถึงปล่อยข่าวเสียๆหายๆเกี่ยวกับฉัน



ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า เพื่อกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหลออกจากตา แต่พอแหงนขึ้นไป ฉันก็เห็นแต่หน้าของ ฝ้าย "ทำไมๆเธอถึงทำกับฉันแบบนี้"



"เฮ้ย!!มองอะไรเด๋วสวยหรอก" ข้อความปัญญาอ่อนที่ฉันเขียนลงไปบนโต๊ะเพื่อระบายอารมณ์โกรธพร้อมกับความเสียใจ หลังจากนั้น ฉันก้เขียนคำด่าไปอีกหลายๆคำลงบนโต๊ะ



"กริ๊งๆๆ" เสียงกริ่งหมดคาบอะไรก็ไม่รู้ เพราะในสมองของฉันตอนนี้มันมึนไปหมด เสียงของอาจารย์ไม่ได้ดังกระทบหูเลยแม้แต่น้อย



โรงเรียนของฉัน เป็นระบบแบบเดินเรียน นักเรียนทุกคนไม่มีโต๊ะประจำ ห้องเรียนทุกห้อง ใช้กันทั้งโรงเรียน มันก็ดีแบบนี้แหละเวลาหมดคาบก็เดินช้าๆหน่อยเวลาที่อาจารย์สอนจะได้เหลือน้อยๆ



"ลูกน้ำ ถามอะไรหน่อยได้ไม๊" ฉันเอ่ยขึ้นในขณะที่เรากำลังเปลี่ยนห้องเรียน



"อะไรหรอ"



"ทำไมเธอถึงไม่เหมือนเพื่อนคนอื่นๆหละ ทำไมเธอถึงอยู่กับฉันทั้งๆที่มีข่าวเสียๆหายๆกับฉันตั้งเยอะตั้งแยะ" บางครั้งฉันก็รู้สึกว่าถ้าลูกน้ำไม่ใช่คนดีจริงๆเธอก็อาจหวังผลอะไรบางอย่างก็ได้



"แฮะๆ ทำไมนะหรอ ไม่รู้ซิมันไม่มีเหตุผลหรอกถึงเหล้าจะเป็นแบบที่เป็นข่าวจริงๆเราก็ไม่ได้แคร์อยู่แล้วเพราะอยู่ที่โรงเรียนเหล้าคือเหล้าๆขาวที่ฉันรู้จักไม่ใช่คนอย่างนั้นแน่" ลูกน้ำพูดพร้อมกับยิ้มเล็กๆให้กับฉัน เธอเป็นคนดีมากจริงๆ ฉันได้แต่ขอโทษอยู่ในใจว่าเมื่อก่อน ฝ้ายบอกฉันเสมอว่า ลูกน้ำมาทำดีกับฉันต้องหวังอะไรแน่ๆ และฉันก็หลงเชื่อคำพูดเหล่านั้นซะหมด



"กริ๊งๆ"



"กริ๊งๆ"



"กริ๊งๆ"



เสียงอ๊อดหมดไปกี่คาบไม่รู้ ฉันยังนั่งเหม่อลอยจนกระทั่ง "เหล้าขาวกลับบ้านได้แล้วเลิกเรียนแล้วนะ กลับบ้านกับฉันไม๊เดี๋ยวฉันไปส่ง" เสียงของลูกน้ำเรียกฉัน



"อืมๆขอบใจนะที่วันนี้เธอดีกับฉันทั้งวันเลยแต่ไม่เป็นไรหรอกน้ำฉันกลับเองได้"



"งั้นฉันกลับแล้วนะ บ๊ายบาย" ลูกน้ำยิ้มก่อนเดินออกจากห้องไป ฉันโบกมือก่อนจะหันไปมองนอกหน้าต่างเช่นเดิม



................................................





........................................





..................................... เวลาผ่านเท่าไหร่ไม่รู้ ฉันยังนั่งอยู่ที่เดิมโดยที่ไม่ได้ลุกไปไหน จนภารโรงของโรงเรียนจะมาปิดประตูห้อง "ฉันยังไม่อยากกลับบ้าน" ฉันคิดอย่างนี้วนไปวนมา และแล้วฉันก็เห็นห้องๆหนึ่งเปิดเอาไว้ มันคือห้องที่ฉันขีดเขียนคำด่าฝ้ายเอาไว้นี้เอง ฉันเดินเข้าไป นั่งที่โต๊ะตัวเดิม และฉันก็พบว่า มีข้อความประหลาดหนึ่งเขียนไว้ว่า

"มองก็ผิดด้วยแฮะคนเรา โกรธใครมาหนะเล่าให้ฟังมั้งซิ ตั้งใจเรียนด้วยนะอย่ามัวเขียนโต๊ะ" ฉันอ่านแล้วก็ยิ้มที่มุมปากเล็กๆ เพราะเจ้าของข้อความนั้น วาดรูปหน้าอาจารย์กำลังโมโหใหญ่เลย "ปัญญาอ่อนดีแท้ เอาหน่ะเขียนตอบเค้าซะหน่อย"ฉันหยิบ ยางลบ เอามาลบข้อความเก่าออกเหลือไว้แต่ข้อความแปลกหน้าแล้วเขียนข้อความใหม่ลงไปว่า "เพื่อนหน่ะ ใจร้ายหักหลังกันได้ลงคอ"

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

"Evil friend, I never had a friend absolutely! g we just end this. " The sound of my hand in front of my friends, affected severely, but the former seems to smile, to laugh at either opponent sachai. I have Gnash krotkhaen กร๊ ot has been in storage with the words dear friends say end if. "Stupid why would grab a hoe itself cannot help." Before you walk away My best friend A friend who I love more than anyone else. My friends think I am and it will be your friend forever. Last bus back end say "I want stupid, why not grab yourself." I won't cry. I will not waste tears to my exact number 1 enemy. I was always a strong woman, I was a white liquor. These take "What's her look go ro Cooper absorbed so much I do not attend lessons that she has given us a mai seating. " The sound of the water. I never thought the Bush people liked coming to suck up to me, because what I hope for, but in fact she is sincere with me as possible. For all friends escape. "I have water. I will study this subject, not just white people, liquor, laundry a little bit chilling sathok. " I say with a smile to a child in water before walking into the room to. Select the last seat to be distracted along the window and looking outside to think about old stories from the past. I'm a white liquor. Kids rod ends One of the common will of the whole people is setkwa, please. I was very envious of anybody, because my parents House as well as in fifty people. Parents care more children despite the busy, but my parents were usually always find time to children. I have 3 brothers who I am as a person. There is a sister to a brother. So it is not a matter of learning to face who I want to stick to always level, including woven pathen sport and music. I never thought I'd be the happiest in the world. The time that I have been to school friends and sister that I love. Most of my close friends, cotton, we make friends with each other since kindergarten, until now we are 5, cotton is also ... the ones that I love so much, but now I speak words that outlines back never thought it would come from the mouth of my best friend. พี่ปาย เป็นรุ่นพี่ที่ โรงเรียนเค้าแก่กว่าฉัน 1 ปี เรารู้จักกันมาตั้งแต่ ฉันมอ 1 เราสนิทกันมาก พี่ปายเป็นพี่สาวที่ฉันรักมาก แต่เมื่อ 5 เดือนก่อนเราทะเลาะกันอย่างรุนแรง เช้าวันต่อมาฉันก็ได้ข่าวว่าพี่ปาย เมาเหล้าแล้วประสบอุบัติเหตุรถชนตาย ฉันไม่อยากจะเชื่อ พี่ปายที่ฉันรู้จัก ไม่เคยกินเหล้าเธอมีสติอยู่เสมอเธอดูเป็นผู้ใหญ่มาก ฉันไม่มาโรงเรียนเกือบ 3 เดือน หลังจากที่ฉันหายไป ก็มีข่าวร้ายๆเกี่ยวกับฉันหลายๆอย่างบ้างก็ว่า ฉันเป็นเด็กใจแตกหนีออกจากบ้าน บ้างก็ว่าฉันหนีเที่ยวทะเลาะกับพ่อแม่ และอีกมากมายสารพัด จนเพื่อนๆเลิกคบไปจนหมด จนวันนี้เองฉันถึงได้รู้ว่า สาเหตุทั้งหมดคือ ฝ้าย เพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด หักหลังฉัน ตั้งแต่ยุให้ฉันกับพี่ปายแตกคอกัน จนถึงปล่อยข่าวเสียๆหายๆเกี่ยวกับฉัน ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า เพื่อกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหลออกจากตา แต่พอแหงนขึ้นไป ฉันก็เห็นแต่หน้าของ ฝ้าย "ทำไมๆเธอถึงทำกับฉันแบบนี้""เฮ้ย!!มองอะไรเด๋วสวยหรอก" ข้อความปัญญาอ่อนที่ฉันเขียนลงไปบนโต๊ะเพื่อระบายอารมณ์โกรธพร้อมกับความเสียใจ หลังจากนั้น ฉันก้เขียนคำด่าไปอีกหลายๆคำลงบนโต๊ะ "กริ๊งๆๆ" เสียงกริ่งหมดคาบอะไรก็ไม่รู้ เพราะในสมองของฉันตอนนี้มันมึนไปหมด เสียงของอาจารย์ไม่ได้ดังกระทบหูเลยแม้แต่น้อย โรงเรียนของฉัน เป็นระบบแบบเดินเรียน นักเรียนทุกคนไม่มีโต๊ะประจำ ห้องเรียนทุกห้อง ใช้กันทั้งโรงเรียน มันก็ดีแบบนี้แหละเวลาหมดคาบก็เดินช้าๆหน่อยเวลาที่อาจารย์สอนจะได้เหลือน้อยๆ"ลูกน้ำ ถามอะไรหน่อยได้ไม๊" ฉันเอ่ยขึ้นในขณะที่เรากำลังเปลี่ยนห้องเรียน"อะไรหรอ" "ทำไมเธอถึงไม่เหมือนเพื่อนคนอื่นๆหละ ทำไมเธอถึงอยู่กับฉันทั้งๆที่มีข่าวเสียๆหายๆกับฉันตั้งเยอะตั้งแยะ" บางครั้งฉันก็รู้สึกว่าถ้าลูกน้ำไม่ใช่คนดีจริงๆเธอก็อาจหวังผลอะไรบางอย่างก็ได้"แฮะๆ ทำไมนะหรอ ไม่รู้ซิมันไม่มีเหตุผลหรอกถึงเหล้าจะเป็นแบบที่เป็นข่าวจริงๆเราก็ไม่ได้แคร์อยู่แล้วเพราะอยู่ที่โรงเรียนเหล้าคือเหล้าๆขาวที่ฉันรู้จักไม่ใช่คนอย่างนั้นแน่" ลูกน้ำพูดพร้อมกับยิ้มเล็กๆให้กับฉัน เธอเป็นคนดีมากจริงๆ ฉันได้แต่ขอโทษอยู่ในใจว่าเมื่อก่อน ฝ้ายบอกฉันเสมอว่า ลูกน้ำมาทำดีกับฉันต้องหวังอะไรแน่ๆ และฉันก็หลงเชื่อคำพูดเหล่านั้นซะหมด"กริ๊งๆ""กริ๊งๆ""กริ๊งๆ"เสียงอ๊อดหมดไปกี่คาบไม่รู้ ฉันยังนั่งเหม่อลอยจนกระทั่ง "เหล้าขาวกลับบ้านได้แล้วเลิกเรียนแล้วนะ กลับบ้านกับฉันไม๊เดี๋ยวฉันไปส่ง" เสียงของลูกน้ำเรียกฉัน"อืมๆขอบใจนะที่วันนี้เธอดีกับฉันทั้งวันเลยแต่ไม่เป็นไรหรอกน้ำฉันกลับเองได้""งั้นฉันกลับแล้วนะ บ๊ายบาย" ลูกน้ำยิ้มก่อนเดินออกจากห้องไป ฉันโบกมือก่อนจะหันไปมองนอกหน้าต่างเช่นเดิม............................................................................................................................. เวลาผ่านเท่าไหร่ไม่รู้ ฉันยังนั่งอยู่ที่เดิมโดยที่ไม่ได้ลุกไปไหน จนภารโรงของโรงเรียนจะมาปิดประตูห้อง "ฉันยังไม่อยากกลับบ้าน" ฉันคิดอย่างนี้วนไปวนมา และแล้วฉันก็เห็นห้องๆหนึ่งเปิดเอาไว้ มันคือห้องที่ฉันขีดเขียนคำด่าฝ้ายเอาไว้นี้เอง ฉันเดินเข้าไป นั่งที่โต๊ะตัวเดิม และฉันก็พบว่า มีข้อความประหลาดหนึ่งเขียนไว้ว่า
"มองก็ผิดด้วยแฮะคนเรา โกรธใครมาหนะเล่าให้ฟังมั้งซิ ตั้งใจเรียนด้วยนะอย่ามัวเขียนโต๊ะ" ฉันอ่านแล้วก็ยิ้มที่มุมปากเล็กๆ เพราะเจ้าของข้อความนั้น วาดรูปหน้าอาจารย์กำลังโมโหใหญ่เลย "ปัญญาอ่อนดีแท้ เอาหน่ะเขียนตอบเค้าซะหน่อย"ฉันหยิบ ยางลบ เอามาลบข้อความเก่าออกเหลือไว้แต่ข้อความแปลกหน้าแล้วเขียนข้อความใหม่ลงไปว่า "เพื่อนหน่ะ ใจร้ายหักหลังกันได้ลงคอ"

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

"The evil man!!!I have a friend like you. We're done here ". The palm of my past, my friends face severe impact, but it seems that the opponent can still smile as satisfied. I teeth อดๆ grog.
". Want to fool why it can't be helped." before you walk away



.My best friend. A friend that I love more than anyone else. A friend I think I will be friends forever. Finally said, "want a stupid, why not เองช่วยไม่ได้." I won't cry. And darling, darling stand by me to the enemy, the number 1I always strong. I is soju. It
.