Patriarch Reliance watched as Meng

Patriarch Reliance watched as Meng Hao looked around. When his gaze came to fall on a stretch of short wall, Patriarch Reliance’s heart began to race, and he furiously said, “You little bastard, you’re too cruel! I didn’t dispel your poison, that’s all. I even gave you a reward. A low-grade Spirit Stone is still a Spirit Stone.”

Meng Hao had inspected almost all of the restrictive spells for cracks. In this area, many of the restrictive spells were completely recovered.

He circled the area, his eyes flashing back and forth. Suddenly, he realized that Patriarch Reliance had stopped speaking. He had only taken about thirty percent of the treasures in the area, and most were medicinal plants. He still wanted to vent some anger, so he decided to make one more circle to check for damaged restrictive spells.

When he returned to the place he’d started from, he frowned. There didn’t seem to be anything special in there. He looked around and noticed a stretch of short wall. When he started to walk toward it, Patriarch Reliance suddenly began talking again.

“Alright, alright. Meng Hao, you’re my only heir.” As Patriarch Reliance watched Meng Hao walking toward the short wall, he grew more and more anxious. But his anxiety couldn’t be detected in his voice. He sounded somewhat emotional as he said, “I’ll dispel your poison. Just wait three months. I’ll break out and take care of it for you. Then you can give me my treasures back. What do you say? Don’t worry, I always keep my word. This time, I’ll swear it in the name of the Sect. I definitely won’t deceive you.”

Meng Hao stopped walking and looked down at the ground. His eyes flickered, and he didn’t say anything. He walked around, seemingly lost in thought; eventually he drawing close to the short wall.

“I never said that I wasn’t going to dispel the poison,” said Patriarch Reliance. He let out a sigh. “It’s just that dispelling the poison would require quite a sacrifice of my Cultivation base. I would have to spend a lot of the energy I had just absorbed.” His voice seemed to be deep and profound, but in actuality, as he saw Meng Hao nearing the short wall, his heart was filled with acute nervousness.

Meng Hao was silent. After the space of several breaths, he suddenly spoke.

“Why did you start talking when I began walking toward this wall, Patriarch? And why did you suddenly mention dispelling my poison? Could it be that there is some special treasure hidden here?” As the words came out of his mouth, Patriarch Reliance’s eyes went wide. He realized he had said the wrong things. He secretly cursed Meng Hao for being so crafty.

“I’m just trying to do the right thing,” said Patriarch Reliance with a cold harrumph. “Look kid, you…” Before he could finish speaking, Meng Hao jumped over the wall.

This filled Patriarch Reliance with fear and trepidation. His heart began to pound and his face fell. After leaping over the wall, Meng Hao looked around. As it turned out, there was a restrictive spell here.

It didn’t look very special. Sealed inside was a jade slip. As for the restrictive spell, it was not complete; it still had some cracks in it. Meng Hao had no idea what the jade slip was, but without hesitation, he flicked his sleeve, stabbing the two wooden swords into the spell. He pried open a hole, then used the bag of the Cosmos to retrieve the jade slip.

Seeing the jade slip disappear into Meng Hao’s bag caused Patriarch Reliance to emit a shrill shriek. The ground shook so hard it seemed it might crack. Before, Patriarch Reliance had been upset to see Meng Hao taking his treasures, but this fury was much more intense.

“Meng Hao, you cannot take that jade slip away! Even I don’t dare to go near it. It belongs to a friend who left it here for safe keeping. You do not have the latent talent or the destiny to touch it! Do not remove it!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พึ่งพระดูเหมือนเป็นเมงเฮามองไปรอบ ๆ เมื่อสายตาของเขามาตกในผนังสั้น หัวใจพระพึ่งเริ่มการแข่งขัน และเขากระโชกกล่าว ว่า "คุณ bastard เล็กน้อย คุณโหดร้ายเกินไป ผมไม่ได้ปัดพิษของคุณ นั่นคือทั้งหมด ผมได้ให้คุณเป็นรางวัล หินวิญญาณพละยังคงเป็นหิน วิญญาณ"เมงเฮาได้ตรวจสอบคาถาจำกัดสำหรับรอยร้าวเกือบทั้งหมด ในพื้นที่นี้ คาถาเข้มงวดมากมายถูกสมบูรณ์กู้คืนเขาวงกลมพื้นที่ ตากระพริบไปมา ทันใดนั้น เขาตระหนักว่า พระพึ่งหยุดพูด เขาได้นำประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์ของสมบัติในพื้นที่ และมีพืชสมุนไพรมากที่สุด นอกจากนี้เขายังอยากจะระบายความโกรธบาง เพื่อให้เขาตัดสินใจที่จะทำให้หนึ่งวงกลมเพิ่มเติมเพื่อตรวจสอบความเสียหายจำกัดคาถาเมื่อเขากลับถึงสถานเขาได้เริ่มต้นจาก เขา frowned มีไม่ได้ดูเหมือนจะ เป็นอะไรเป็นพิเศษในการมี เขามองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นความกว้างของผนังสั้น เมื่อเขาเริ่มเดินต่อมัน พึ่งพระก็เริ่มพูดคุยอีกครั้ง"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เฮา เมง คุณทายาทของฉันเท่านั้น" เป็นพระพึ่งดูห้าวเมงเดินทางผนังสั้น เขาเติบโตขึ้นและกังวล แต่ความวิตกกังวลของเขาไม่สามารถตรวจพบในเสียงของเขา เขาฟังดูค่อนข้างมีอารมณ์เขากล่าวว่า "ฉันจะกำจัดความพิษของคุณ รอสามเดือน ฉันจะแตกออก และจะดูแลมันสำหรับคุณ จากนั้น คุณสามารถให้ฉันสมบัติของฉันกลับ คุณพูดอะไร ไม่ต้องกังวล คำของฉันเสมอ เวลานี้ ฉันจะสาบานมันชื่ออฉันแน่นอนไม่หลอกลวงคุณ "เฮา เมงหยุดเดิน และมองลงไปที่พื้นดิน Flickered ตาของเขา และเขาไม่ได้พูดอะไร เขาเดินรอบ ดูเหมือนหายไปในความคิด ในที่สุดเขาวาดใกล้ผนังสั้น"ผมไม่เคยกล่าวว่า ผมไม่ได้ไปปัดพิษ กล่าวว่า พึ่งพระ เขาให้ออกด้วย[ "มันเป็นเพียงที่ปัดเป่าความยาพิษต้องค่อนข้างมีความเสียสละของฐานการเพาะปลูกของฉัน ผมจะต้องใช้เวลามากของผมมีเพียงดูดซึมพลังงาน" เสียงของเขาดูเหมือนจะลึก และลึกซึ้ง แต่หฤทัย เขาเห็นเมงเฮาใกล้ผนังสั้น หัวใจของเขาเต็มไป ด้วยความกังวลใจเฉียบพลันเมงเฮาก็เงียบ หลังจากพื้นที่หลายลมหายใจ เขาก็พูด"ทำไมคุณเริ่มต้นพูดคุยเมื่อเริ่มเดินไปทางกำแพงนี้ พระ และทำไมไม่คุณก็พูดถึงการปัดเป่าความพิษของฉัน อาจจะเป็นที่มีเป็นสมบัติพิเศษบางอย่างซ่อนอยู่นี่" เป็นคำที่ออกมาจากปากของเขา พระพึ่งตาไปกว้าง เขาตระหนักว่า เขาได้กล่าวว่า สิ่งที่ไม่ถูกต้อง เขาแอบสาปแช่งเมงเฮาเป็นเจ้าเล่ห์มาก"ฉันเพียงแค่พยายามที่จะทำสิ่งถูกต้อง กล่าวว่า การพึ่งพาพระที่ harrumph ความเย็น "ดู เด็ก ,..." ก่อนเขาพูดเสร็จเรียบร้อยแล้ว เมงเฮากระโดดกำแพงนี้ไปพึ่งพระ ด้วยความกลัวและความกังวลใจ หัวใจของเขาเริ่มกระหน่ำ และล้มลงใบหน้าของเขา หลังจากกระโดดกำแพง เฮาเมงมองไปรอบ ๆ จะเปิดออก มีการสะกดที่เข้มงวดที่นี่มันไม่ได้ดูพิเศษมาก ปิดผนึกภายใน ถูกใบหยก สำหรับสะกดจำกัด ก็ไม่สมบูรณ์ มันยังมีรอยร้าวบางอย่างในนั้น เฮา เมงมีความคิดว่าใบหยกคืออะไร แต่โดยไม่ลังเล เขา flicked เขาแขน แทงสองไม้ดาบเป็นการสะกด เขาพายด์เปิดหลุม ใช้ถุงของจักรวาลในการดึงใบหยกแล้วเห็นใบหยกที่หายไปลงในถุงเมงเฮาเกิดพึ่งพระคายกรี๊ดร้อง พื้นส่ายยากเหมือนมันอาจแตก ก่อน พระพึ่งได้รับอารมณ์เสียดูห้าวเมงสละสมบัติของเขา แต่ความโกรธนี้รุนแรงมากขึ้น"เฮา เมง คุณไม่สามารถใช้ที่ใบหยกออกไป แม้ผมไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้มัน มันเป็นของเพื่อนที่เหลือได้ที่นี่สำหรับการเก็บที่ปลอดภัย คุณไม่มีความสามารถแฝงหรือโชคชะตาสัมผัสมัน ไม่ได้ลบ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พระสังฆราชพึ่งดูเป็นเม้งเฮามองไปรอบ ๆ เมื่อสายตาของเขาก็มาตกอยู่ในการยืดของผนังระยะสั้น, หัวใจพระสังฆราชพึ่งเริ่มแข่งและเขาคึกกล่าวว่า "คุณไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ คุณก็โหดร้ายเกินไป! ผมไม่ได้ปัดเป่าพิษของคุณที่ทั้งหมด ฉันยังให้คุณได้รับรางวัล เกรดต่ำหินวิญญาณยังคงเป็นหินวิญญาณ. " เม้งเฮาได้รับการตรวจสอบเกือบทั้งหมดของสกิลที่เข้มงวดสำหรับรอยแตก ในบริเวณนี้หลายคาถาเข้มงวดหายสมบูรณ์. เขาวงกลมพื้นที่กระพริบตาของเขากลับมา ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าพระสังฆราชพึ่งได้หยุดพูด เขาได้รับเพียงประมาณร้อยละสามสิบของสมบัติในพื้นที่และส่วนใหญ่เป็นพืชสมุนไพร เขายังคงต้องการที่จะระบายความโกรธบางอย่างเพื่อให้เขาตัดสินใจที่จะทำให้มากขึ้นวงกลมวงหนึ่งเพื่อตรวจสอบความเสียหายคาถาเข้มงวด. เมื่อเขากลับไปยังสถานที่ที่เขาจะเริ่มต้นจากเขาขมวดคิ้ว มีไม่ได้ดูเหมือนจะมีอะไรเป็นพิเศษในการมี เขามองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นการยืดของผนังสั้น เมื่อเขาเริ่มที่จะเดินต่อมันสังฆราชพึ่งก็เริ่มพูดคุยอีกครั้ง. "เอาล่ะครับ เม้งเฮาคุณทายาทเพียงของฉัน. "ในฐานะที่เป็นพระสังฆราชพึ่งดูเม้งเฮาเดินไปยังผนังสั้นเขาเติบโตขึ้นและกังวลมากขึ้น แต่ความวิตกกังวลของเขาอาจไม่ได้รับการตรวจพบในเสียงของเขา เขาฟังดูค่อนข้างอารมณ์ในขณะที่เขากล่าวว่า "ผมจะปัดเป่าพิษของคุณ เพียงแค่รอสามเดือน ฉันจะแบ่งออกและดูแลมันสำหรับคุณ จากนั้นคุณสามารถให้ฉันสมบัติของฉันกลับมา พูดว่าอะไรนะ? ไม่ต้องกังวลฉันมักจะรักษาคำพูดของฉัน คราวนี้ฉันจะสาบานในชื่อของนิกาย แน่นอนฉันจะไม่หลอกลวงคุณ. " เม้งเฮาหยุดเดินและมองลงไปที่พื้นดิน ดวงตาของเขา flickered และเขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเดินไปรอบ ๆ ดูเหมือนจะหายไปในความคิด; ในที่สุดเขาก็วาดภาพใกล้กับผนังสั้น. "ผมไม่เคยบอกว่าผมไม่ได้ไปปัดเป่าพิษ" พระสังฆราชพึ่งกล่าวว่า เขาปล่อยให้ออกถอนหายใจ "มันเป็นแค่ที่ปัดเป่าพิษจะต้องค่อนข้างเสียสละของฐานการเพาะปลูกของฉัน ผมจะต้องใช้พลังงานมากที่ฉันได้ดูดซึมได้. "เสียงของเขาดูเหมือนจะลึกและลึกซึ้ง แต่ในความเป็นจริงที่เขาเห็นเม้งเฮาใกล้ผนังสั้นหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความกังวลใจเฉียบพลัน. เม้งเฮาเป็น เงียบ. หลังจากพื้นที่หลายลมหายใจเขาก็พูด. "ทำไมคุณไม่เริ่มต้นพูดคุยเมื่อฉันเริ่มเดินไปยังกำแพงนี้พระสังฆราช? และทำไมไม่คุณก็พูดถึงปัดเป่าพิษของฉันได้อย่างไร มันอาจจะเป็นว่ามีสมบัติพิเศษที่ซ่อนอยู่ที่นี่? "เป็นคำที่ออกจากปากของเขามาตาพระสังฆราชพึ่งเดินกว้าง เขาตระหนักว่าเขาได้กล่าวว่าสิ่งที่ผิด เขาแอบสาปแช่งเม้งเฮาสำหรับการเป็นฝีมือดังนั้น. "ฉันแค่พยายามที่จะทำสิ่งที่ถูกต้อง" พระสังฆราชพึ่งกล่าวด้วย harrumph เย็น "ดูเด็กคุณ ... " ก่อนที่เขาจะพูดจบเม้งเฮากระโดดข้ามกำแพง. นี้เต็มไปด้วยพระสังฆราชพึ่งด้วยความกลัวและความกังวลใจ หัวใจของเขาเริ่มที่จะปอนด์และใบหน้าของเขาลดลง หลังจากกระโดดข้ามกำแพงเม้งเฮามองไปรอบ ๆ ที่จะเปิดออกมีคาถาที่เข้มงวดที่นี่. มันไม่ได้มีลักษณะที่พิเศษมาก ปิดผนึกภายในได้รับใบหยก สำหรับคาถาข้อ จำกัด มันก็ไม่สมบูรณ์ มันยังคงมีรอยแตกบางอย่างในนั้น เม้งเฮามีความคิดว่าใบหยกก็ไม่ แต่โดยไม่ลังเลเขาสะบัดแขนเสื้อของเขาแทงสองดาบไม้เข้าไปในคาถา เขางัดหลุมแล้วใช้ถุงของคอสมอสเพื่อดึงใบหยก. เห็นใบหยกหายเข้าไปในถุงเม้งเฮาก่อให้เกิดการพึ่งพระสังฆราชที่จะเปล่งเสียงกรีดร้องโหยหวน พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างหนักเพื่อให้มันดูเหมือนมันอาจจะแตก ก่อนที่พระสังฆราชพึ่งเคยเสียใจที่จะเห็นเม้งเฮาสละสมบัติของเขา แต่ความโกรธนี้เป็นรุนแรงมากขึ้น. "เม้งเฮาคุณจะไม่สามารถใช้เวลาที่ใบหยกออกไป! แม้ฉันไม่กล้าที่จะไปใกล้มัน มันเป็นเพื่อนที่ทิ้งมันไว้ที่นี่สำหรับการรักษาความปลอดภัย คุณไม่ได้มีความสามารถที่ซ่อนเร้นหรือโชคชะตาที่จะสัมผัสมัน! อย่าเอามันออกไป! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประมุขพึ่งดูเมิงเฮามองไปรอบ ๆ เมื่อสายตาของเขามาตกอยู่บนยืดของผนังสั้นหัวใจประมุขการเริ่มการแข่งขัน และเขาพยายามบอกว่า คุณมันเลว คุณจะใจร้ายเกินไปแล้ว ผมไม่ได้ขจัดพิษของคุณที่ทั้งหมด ผมจะให้คุณเป็นรางวัล หินวิญญาณคุณภาพยังคงเป็นหินวิญญาณ”เมิ่งฮ่าวมีการตรวจสอบเกือบทั้งหมดของคาถาที่เข้มงวดสำหรับรอยแตก ในพื้นที่นี้หลายคาถาจำกัดได้อย่างสมบูรณ์กู้คืนเขาวงกลมพื้นที่ ดวงตากระพริบไปมา ทันใดนั้น เขาก็ตระหนักได้ว่า ประมุขการหยุดพูด เขาเพิ่งถ่ายได้ประมาณร้อยละสามสิบของสมบัติในพื้นที่ และส่วนใหญ่เป็นพืชสมุนไพร เขาก็ยังอยากที่จะระบายความโกรธ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะทำมากกว่าวงกลมเพื่อตรวจสอบความเสียหาย เข้มงวด สกิลเมื่อเขากลับไปยังสถานที่ที่เขาเริ่มจากการขมวดคิ้ว มันไม่ได้ดูเหมือนจะมีอะไรพิเศษในนั้น เขามองไปรอบ ๆและสังเกตเห็นการยืดของผนังที่สั้น เมื่อเขาเริ่มที่จะเดินเข้าหามัน ประมุขรีก็เริ่มพูดอีกครั้ง" เอาล่ะ เอาล่ะ เมิ่งเฮ่า เธอเป็นทายาทคนเดียวของฉัน . " เป็นประมุขพึ่งดูเมิงเฮาเดินเข้าหากำแพงสั้นๆ เขาเติบโตขึ้นและกังวลมากขึ้น แต่ความกังวลของเขาก็ไม่ได้ถูกตรวจพบในเสียงของเขา เขาดูค่อนข้างอารมณ์เมื่อเขากล่าวว่า " ผมจะปัดเป่าพิษของคุณ รอแค่ 3 เดือน ผมจะได้จัดการให้ แล้วคุณจะเอาสมบัติของฉันกลับมา อะไรที่คุณพูด ? ไม่ต้องห่วง ฉันรักษาคำพูดเสมอ คราวนี้ผมจะสาบานในนามของนิกาย ผมจะไม่หลอกคุณ "เมิ่งเฮ่าหยุดเดินและมองลงไปที่พื้น ดวงตาของเขาริบหรี่ลง และเขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเดินไปรอบๆ ดูเหมือนจะหายไปในความคิด ในที่สุดเขาวาดใกล้ผนังที่สั้น" ผมไม่เคยพูดว่าผมจะไม่ขจัดพิษ , " กล่าวว่าประมุขอ้างอิง เขาถอนหายใจ . " มันก็แค่ปัดเป่าพิษจะต้องค่อนข้างเสียสละของฐานการปลูกผม ฉันอาจจะต้องใช้เวลามากของพลังงานที่ฉันเพิ่งดูด " เสียงของเขาดูเหมือนจะลึกและลึกซึ้ง แต่ในความเป็นจริงแล้ว ที่เขาเห็น เมิ่งฮ่าวใกล้กำแพงสั้น หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความกังวลใจเฉียบพลันเมิ่งเฮ่าเงียบ หลังจากพื้นที่หลายอึดใจ เขาก็พูดขึ้นว่า" ทำไมคุณเริ่มพูดเมื่อฉันเริ่มเดินเข้าหาผนัง ซึ่งประมุข ? ทำไมอยู่ๆก็พูดถึงและปัดเป่าพิษของฉัน ? หรือว่ามีบางพิเศษ ซ่อนสมบัติที่นี่ " เป็นคำพูดที่ออกมาจากปากของเขา ประมุขการมองไปกว้าง เขาตระหนักว่าเขาได้พูดในสิ่งที่ผิด เขาแอบแช่ง เมิ่งฮ่าวที่เป็นพวกเจ้าเล่ห์" ผมแค่พยายามทำสิ่งที่ถูกต้อง " ประมุขสูงสุดเป็น harrumph เย็น " นี่เธอ . . . . . . . " ก่อนที่เขาจะพูดจบ เม็ง าวกระโดดข้ามกำแพงนี้เติมประมุขสูงสุดความกลัวและความกังวลใจ . หัวใจของเขาเริ่มที่จะปอนด์ และใบหน้าของเขาก็ล้มลง หลังจากกระโดดข้ามกำแพง เมิ่งฮ่าวมองไปรอบ ๆ เรื่องกลับกลายเป็นว่า มีคาถาเข้มงวดที่นี่มันไม่ได้มีลักษณะพิเศษมาก ปิดผนึกอยู่หยก สลิป เป็นคาถาที่เข้มงวด มันไม่สมบูรณ์ มัน ยัง มี รอยแตกในมัน เมิ่งเฮ่าไม่รู้ว่าใบหยก แต่โดยไม่ลังเล เขาสะบัดแขนของเขา แทง 2 ไม้ดาบ เป็นคาถา เขางัดเปิดหลุม แล้วใช้ถุงของจักรวาล เพื่อดึงใบหยกเห็นใบหยกหายเข้าไปในถุง เหม็ง เฮาก่อประมุขพึ่งผายเสียงกรีดร้องคร่ำครวญ พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างหนัก ดูเหมือนว่ามันอาจจะร้าว ก่อนที่ ประมุขพึ่งเคยหัวเสียที่เห็นเมิงเฮาเอาสมบัติของเขา แต่ความโกรธมันเข้มมาก" เมิงเฮา คุณไม่สามารถเอาหยกไป ! ผมไม่กล้าไปใกล้มัน มันเป็นของเพื่อนที่ลืมไว้ที่นี่ สำหรับการรักษาที่ปลอดภัย . คุณไม่ได้มีความสามารถแฝงหรือโชคชะตาที่จะสัมผัสมัน อย่าลบเลย "