ในทำนองเดียวกัน นักลงทุนจากจีนแผ่นด

ในทำนองเดียวกัน นักลงทุนจากจีนแผ่นดินใหญ่ก็เลือกประเทศที่จะลงทุนโดยพิจารณาจากความใกล้เคียงทางวัฒนธรรม โดยเฉพาะประเทศที่มีประชากรเชื้อสายจีนในสัดส่วนสูง ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในเอเชียตะวันออก งานวิจัยชิ้นหนึ่งทำการศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการออกไปลงทุนของจีนในต่างประเทศระหว่างปี 2527 ถึง 2544 พบว่า ความใกล้เคียงทางวัฒนธรรมของประเทศผู้รับการลงทุน (ซึ่งวัดโดยร้อยละของคนเชื้อสายจีนต่อจำนวนประชากรทั้งประเทศ) มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการลงทุนโดยตรงจากประเทศจีนอย่างมีนัยสำคัญ

อย่างไรก็ดี ความใกล้เคียงทางวัฒนธรรมระหว่างคนจีนแผ่นดินใหญ่และคนจีนโพ้นทะเล และระหว่างคนจีนโพ้นทะเลในแต่ละประเทศมิได้มีความเหมือนกันเสียทีเดียว และอาจมีแนวโน้มแตกต่างกันมากขึ้น ประเทศที่คนจีนเข้าไปอยู่อาศัยส่วนมากมีการกีดกัน แบ่งแยก และข่มเหงต่อคนต่างด้าว เช่น รัฐบาลเวียดนามในช่วงหลังสงครามเวียดนาม ยึดที่ดินของคนเชื้อจีนแล้วผลักดันให้ไปเป็น “มนุษย์เรือ” หรือรัฐบาลอินโดนีเซียในยุคซูฮาโต้ที่กำหนดนโยบายจำกัดสิทธิพลเมืองของคนเชื้อสายจีน เป็นต้น สถานการณ์ดังกล่าวกดดันให้ชาวจีนต้องปรับตัวให้เข้ากับบริบทของแต่ละประเทศที่พวกเขาเข้าไปอยู่อาศัย ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงและผสมผสานทางวัฒนธรรมของตนกับวัฒนธรรมท้องถิ่น

รัฐบาลในบางประเทศมีนโยบายการกลืนกลายทางวัฒนธรรม (Assimilation policy) เพื่อสร้างความเป็นเอกภาพภายในชาติ ยกตัวอย่างเช่น รัฐบาลสิงคโปร์กำหนดแผงผังการตั้งที่อยู่อาศัยใหม่และดำเนินโครงการที่อยู่อาศัยเพื่อสร้างชุมชนชาวสิงคโปร์แบบใหม่ โดยให้มีการผสมผสานของคนที่มีความแตกต่างทางเชื้อชาติ วัฒนธรรม และภาวะเศรษฐกิจ-สังคม เพื่อสร้างจิตสำนึกของความเป็นชาติ

ขณะที่รัฐบาลไทยในอดีตใช้นโยบายรัฐนิยมเพื่อสร้างจิตสำนึกความเป็นคนไทยและความเป็นเอกภาพภายในชาติ เช่น การเรียกคนในประเทศว่าเป็น “คนไทย” การกำหนดเป็นหน้าที่ให้ต้องศึกษาภาษาไทย เป็นต้น ความสำเร็จทางธุรกิจของคนเชื้อสายจีนในประเทศไทย มีความเชื่อมโยงค่อนข้างมากกับระดับของความคล้ายคลึงกับคนท้องถิ่น ลูกหลานของคนจีนในประเทศไทยเกือบทั้งหมดพูดภาษาไทย (และส่วนใหญ่พูดภาษาจีนไม่ได้) และมีชื่อและนามสกุลเป็นภาษาไทย เช่นเดียวรัฐบาลของอินโดนีเซียในอดีตที่สั่งห้ามไม่ให้ประชาชนใช้เอกสารภาษาจีนและกีดกันสิทธิของคนจีนในประเทศ ทำให้คนเชื้อสายจีนต้องปรับตัวให้เข้ากับวัฒนธรรมท้องถิ่น สังเกตได้จากการที่คนเชื้อสายจีนในอินโดนีเซียส่วนใหญ่ใช้ภาษาท้องถิ่นและการมีชื่อเป็นภาษาท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

同样，来自中国大陆的投资者，他们选择投资考虑文化接近。特别是在高比例的华裔人口的国家，其中大部分位于东亚。一项研究，研究对中国投资海外 2527年至 2544 年影响因素发现，附近的受援国投资 (这衡量炎黄子孙对这两个国家人口的百分比)。那里是来自中国，显著的直接投资的积极关系。然而，人在中国大陆和海外的中国人和海外的中国人，在每个国家之间的文化亲密不会完全相同，并可能有许多不同的趋势。国家在那里中国人去住在那里的大部分时间。歧视外国人，和他，喜欢越南政府在越南战争中对中国人感染后及推入一个"人"或印度尼西亚政府在政策对话框季节有限的公民权利的人的中国血统，等等。这种压力的情况下，中国人民必须适应每个国家的上下文他们拜访。使改变和其文化与当地文化混合。一些国家的政府变得混合文化 (同化政策)，以生成中心内的国家，新加坡政府为例，定义面板布局设置新的家庭和住房项目，以创造一个新的新加坡人社区。配以不同民族的人社会、 文化和经济 — — 创建一种民族自豪感。ขณะที่รัฐบาลไทยในอดีตใช้นโยบายรัฐนิยมเพื่อสร้างจิตสำนึกความเป็นคนไทยและความเป็นเอกภาพภายในชาติ เช่น การเรียกคนในประเทศว่าเป็น “คนไทย” การกำหนดเป็นหน้าที่ให้ต้องศึกษาภาษาไทย เป็นต้น ความสำเร็จทางธุรกิจของคนเชื้อสายจีนในประเทศไทย มีความเชื่อมโยงค่อนข้างมากกับระดับของความคล้ายคลึงกับคนท้องถิ่น ลูกหลานของคนจีนในประเทศไทยเกือบทั้งหมดพูดภาษาไทย (และส่วนใหญ่พูดภาษาจีนไม่ได้) และมีชื่อและนามสกุลเป็นภาษาไทย เช่นเดียวรัฐบาลของอินโดนีเซียในอดีตที่สั่งห้ามไม่ให้ประชาชนใช้เอกสารภาษาจีนและกีดกันสิทธิของคนจีนในประเทศ ทำให้คนเชื้อสายจีนต้องปรับตัวให้เข้ากับวัฒนธรรมท้องถิ่น สังเกตได้จากการที่คนเชื้อสายจีนในอินโดนีเซียส่วนใหญ่ใช้ภาษาท้องถิ่นและการมีชื่อเป็นภาษาท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

同样地，来自中国大陆的投资者选择投资由国家文化距离特别是华裔人口比例高。主要在东亚。2527 2544发现到投资接受国的文化相似。测量（中国血统的人占全国人口）。呈正相关，与来自中国的直接投资显著

然而，中国大陆的文化和在附近的华侨。在每个国家，华侨之间没有相似性。更多的，可能不同。对外国人的歧视和迫害，如越南战争，越南政府在后中国人的土地上，去感染人推船。”中国的压力。这种情况下，必须适应每个国家的居住。改变他们的文化和当地文化结合

在一些国家，政府的政策，成为文化同化政策（一）建立统一国家内部。通过结合人的种族差异，社会经济文化建设的民族意识。

过去，政府政策和公约的国家意识和民族เอกภาพภายใน泰国国内，例如电话“泰”定义为研究语言的功能。有相当多的联系，与当地的水平相似。几乎所有中国人的后裔在泰国说，泰国（中文）为主。在泰国，全名中国血统的人必须适应当地的文化。观察到在印尼的华人主要使用当地方言和语言的名字