终还是绿篱心软看不下去了，小心地问我：“娘娘……不会打……那个……什么

终还是绿篱心软看不下去了，小心地问我：“娘娘……不会打……那个……什么了吧？”

我停手，果然见杨严只低着头没了动静，心里也是悚然一惊，吓，报复是正当的，搞出人命来可就成了报复过当了。

正惊疑间，杨严似动了动，又咳了两声，然后才缓缓回过头来，满脸的水渍，也不知道是眼泪还是刚才被绿篱灌下去的茶水，只默默无声地瞅我半晌，然后抹一把泪水，嘶哑着嗓子问：“得多大的仇啊？您能下这狠手……”

我被他问得语噎，一时不知该回些什么。

杨严又感叹道：“古人果然说得极对啊！宁得罪小人莫得罪女人啊！”

这句话正正当当地踩到了我的痛脚，我心里刚升起的那点内疚之心，被这个“女人”打散了个干净，气上心头，立即急声叫道：“绿篱，喂他桂花糕，灌水！”

“别！别！可别！”杨严吓得立刻从椅子上挣了起来，几步窜到殿门外，嘴里嚷道：“先告辞了，勿送！”

他身影太过迅疾了些，看的我有些怔怔地，片刻之后才转头问绿篱：“他今儿来干嘛？”

绿篱还未回答，杨严却又去而复返，却不敢进殿门，只扒在门口处探进脑袋来，伸手递过几章纸来，叫道：“送曲谱，曲谱，九哥让我把这三六小曲的谱子给娘娘送来。”

他不提曲谱还罢，一提这个，我立刻又想到了那日茅厕之中，我紧站在茅厕君身旁，就掏啊掏啊掏了半天也没掏出个物件来的尴尬来，于是也不多说，只高声叫道：“绿篱，桂花糕给他打包！”

杨严惨叫一声，叫道：“你还是不是个女人啊！”说完也不等宫女去接曲谱了，扬手一仍转身就跑，下一句传过来时已是在院中：“我这辈子都不吃桂花糕了。”

绿篱走过去把曲谱一一拾起，转回来交到我手中，轻轻咬了咬唇瓣，看出内心很是矛盾了一番，才说道：“娘娘，奴婢有话不知该不该讲。”

我见她很少如此模样，不由问道：“什么事？说吧！”

绿篱小心地看了我一眼，低声说道：“九殿下虽和太子殿下是亲兄弟，但九殿下毕已成年，娘娘实不该要他这曲谱，免得落人口实，说您和九殿下私相授受。”

我知绿篱说得有理，连忙点头道：“记下了，以后少和他们来往就是。”

绿篱听我如此好说话，微微笑了一笑。

我却还惦记着杨严刚才的那句话，不由得有些气闷，独自在殿里转了两圈，气还是不顺，忍不住回头问绿篱道：“我算女人吗？”

绿篱立刻又用手掩了嘴，杏核眼瞪得大大的，眼圈刷地又红了，柔声安慰道：“娘娘，您为何会如此问？您是这世上最最温柔和顺的女子，不仅模样好，性子也好……”

哈，绿篱，你真会安慰人，安慰得我连死的心都有了。

许是绿篱见我脸色更加阴郁，忙又加道：“若您还不算女人，这世上就只剩下粗莽汉子了。”

神啊，还是让我死了吧！

五月女儿节，系端午索，戴艾叶，五毒灵符。夏俗自五月初一至初五日，饰小闺女，尽态极研。出嫁女亦各归宁。因呼为女儿节。

一连几日，我都因也要跟着一伙子大姑娘小媳妇过这女儿节而郁闷着。

沉入水底三个月多的齐晟终于冒出了水面，说是要陪我归宁。

归宁，归宁，归乎哉，宁乎哉？

归宁的前一夜，绿篱满心欢喜地替我整理着行装，我默默地坐在榻上，手托着腮看着她花蝴蝶一般地忙活着。绿篱不放心我，时不时地回身看看我，见我无甚动作，便又转回身去忙碌。

我心中却想，齐晟好歹也是有妻有妾的人了，女儿节短短不过几天，他这么多老丈人，转的过来吗？本想问问绿篱，可一想我现在已有半疯癫之名了，再胡乱问些东西，怕是里痴傻也不远了，算了，还是不打击绿篱了。

想归想，可是这心里一旦存了疑问便如同关了只闹春的猫一般，后来实在忍不住了，于是旁敲侧击：“绿篱啊，咱们这是归宁去了，黄良媛和陈良娣她们怎么办？”

“她们？”绿篱回身看我，“自然是在宫里待着了。”

“她们不回娘家？”我奇道，“我这都回去啊。”

绿篱答道：“她们怎能和娘娘相比，您是妻，她们是妾，您是主，她们是仆！”

我看出绿篱在提到黄良媛等人时脸上露出的些许不屑，哎呀，小绿篱，若是一直这样，早晚会惹了祸事来来啊，你还太年轻，太不了解我们男人，什么主啊仆的，新鲜才是王道啊！正如是妻不如妾妾不如偷啊！

我本想好好教育一下绿篱，可转念一想又算了，于是又老实地坐着了。

绿篱嘴里的话却多了起来，边忙活着边念叨着：“自从去年女儿节，娘娘都一年没回府了，老太太和夫人必是都想坏了，这次回去了可是等好好说会子话了。家里的姑娘们也都是许久没见过了，小小姐也不知道又长高了没有……家里的园子花木最是好的，也不知今年发的如何……”

绿篱低低念着，面容祥和语调温柔，听得我心中也渐渐沉静了下来，听着听着竟觉得困了，正迷瞪间，突听得绿篱音调一转，兀地怨毒起来：“只可恨江氏那贱人也要回去，少不得又要勾引太子殿下！”

我听得悚然一惊，下意识问道：“回哪？”

绿篱恨恨答道：“那贱人哪有什么娘家，必也是要涎着脸回咱家园子的。”

我听得悚然一惊，下意识问道：“回哪？”

绿篱恨恨答道：“那贱人哪有什么娘家，必也是要涎着脸回咱家园子的。”

我顿时一脑瓜子浆糊，想问又不敢问，吭吭哧哧如同便秘一般，憋了老大一个红脸。

绿篱只当我是气愤，忙放下了手中活计，蹲我身边开解道：“娘娘您千万不可动火，那贱人现在虽有了王妃位号，可到了咱们家依旧是一个破落亲戚，您是咱们家里的嫡生大小姐，身份岂是她一个表了几表的表小姐可比的！”

好个绿篱，你总算是说了几句我爱听的话。

只是想不到那江氏竟然还是张氏的表亲，搞了半天还是姐妹争一男？我囧啊。

绿篱以为还为江氏的事情想不开，又柔声劝道：“娘娘，您是太子妃，是将来的一国之母，何必为了江氏那个贱人和太子殿下置气，再怎样您才是殿下明媒正娶回来的正宫娘娘，江氏已成了赵王妃，是殿下的弟媳，就是再狐媚，又能兴起什么风浪？”

我眼望着绿篱，心道姑娘啊，你还是太嫩了啊，不明白男人的心思啊，刚咱们说哪了，妻不如妾妾不如偷，你可知道这偷后面还有一个偷不到？这最后一个才是放在人心窝窝里的啊。

再说了，弟媳又怎么了？杨贵妃还唐明皇的儿媳呢，不照常也成了贵妃了吗？名分不是问题啊！更何况，这齐晟也对江氏说了的啊：……你等我一段时日，好不好？

等一段时日做什么？

自然是等老皇帝翘掉了，齐晟成了新帝，然后再想方设法把江氏夺过来呗。

真是一场狗血宫廷戏啊！偏偏我还是一个里面最最恶毒的炮灰女配！

他奶奶的司命星君，你让我悲剧没关系，起码给我个男配也好啊！

我低下头用悲愤的目光看着我那饱满的“胸肌”半晌……这要长我媳妇身上，多好！

再抬头，绿篱正用忧愁的目光看着我……

算了，还是洗洗睡了吧！

许是对司命星君的怨恨感动了天地，夜里做梦竟然梦到了他，这厮模样依旧，看到我先是扭捏了一番，这才说道：“果然还是这副肉身更衬你，比原来模样强多了！”

我本已是卡住了他的脖子，听他这样又松开了，该揪了衣领，眯着眼睛道：“听你这意思是说我原来那肉身不够英俊？”

司命星君连声道：“英俊，英俊，英俊。”

我这才满意地松了手，转念一想不对，又双手上去卡住司命星君的脖子，怒道：“你这是给我报恩吗？你不给我太子做也就算了，为何还要给我个女身戏耍我？快点，你要识相就赶紧送我回我原来的肉身去！不然……别怪我不客气！”

司命星君被我卡的直咳嗽，连忙道：“快松手，对我动粗，你没好报的！”

“我擦，我都这样了，我还怕什么报应？”我手上更用了力，直对着司命星君吼：“送我回去，回去！”

“回不去了！”司命星君憋红着叫道。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

终还是绿篱心软看不下去了，小心地问我：“娘娘……不会打……那个……什么了吧？” 我停手，果然见杨严只低着头没了动静，心里也是悚然一惊，吓，报复是正当的，搞出人命来可就成了报复过当了。 正惊疑间，杨严似动了动，又咳了两声，然后才缓缓回过头来，满脸的水渍，也不知道是眼泪还是刚才被绿篱灌下去的茶水，只默默无声地瞅我半晌，然后抹一把泪水，嘶哑着嗓子问：“得多大的仇啊？您能下这狠手……” 我被他问得语噎，一时不知该回些什么。 杨严又感叹道：“古人果然说得极对啊！宁得罪小人莫得罪女人啊！” 这句话正正当当地踩到了我的痛脚，我心里刚升起的那点内疚之心，被这个“女人”打散了个干净，气上心头，立即急声叫道：“绿篱，喂他桂花糕，灌水！” “别！别！可别！”杨严吓得立刻从椅子上挣了起来，几步窜到殿门外，嘴里嚷道：“先告辞了，勿送！” 他身影太过迅疾了些，看的我有些怔怔地，片刻之后才转头问绿篱：“他今儿来干嘛？” 绿篱还未回答，杨严却又去而复返，却不敢进殿门，只扒在门口处探进脑袋来，伸手递过几章纸来，叫道：“送曲谱，曲谱，九哥让我把这三六小曲的谱子给娘娘送来。” เขาได้พูดถึงของเนื้อเพลง และกล่าวขวัญนี้ ทันทีนึกเองหรอก ยืนอยู่ถัดจากห้องน้ำ-มิถุนายน ตัดออกนานไม่ได้ใช้วัตถุให้ความลำบากใจ เพื่อที่จะบอกได้อีก เพียงตะโกน: "เฮดจ์ เค้กหอมหวานหอมหมื่นลี้เพื่อแพ็คของเขา ” ตะโกนร้องยันยางเสียงดัง : สิ่งผู้หญิง "กล่าวว่า ผู้หญิงหยิบเพลง whisking ที่เปิด และ รัน มาในประโยคถัดไปอยู่แล้วในโรงพยาบาล: " ฉันไม่กินเค้กหอมหมื่นลี้หอมหวานในชีวิตของฉัน ” Hedge ไปหนึ่งหยิบขึ้นเนื้อเพลง ไปกลับสู่มือของฉัน กัดเบา ๆ ริมฝีปากกัด ภายในดูเป็นความขัดแย้ง กล่าวว่า: "ดิเอ็มเพรส ทาสมีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ทราบว่า ผมควรพูด ” ผมเห็นเธอไม่ค่อยกรณี ด้วยการถาม: อะไรคือเรื่อง เริ่มเลย! ” ตัดแต่งกิ่งดูฉันตา กระซิบ, " และเขามกุฎเป็นพี่น้องเต็ม ผู้ใหญ่ bi แต่เก้าสมเด็จพระ จักรพรรดินีไม่ควรต้องการให้เขาให้คะแนนเพื่อขอโทษคนที่คุณและอิทธิพลของพระของเขา ” ฉันรู้ว่า ป้องกันความเสี่ยงเลยต้องพูดถูกต้อง : "เขียนลงในภายหลัง และมีน้อย ” ป้องกันความเสี่ยงฟังฉันพูดดี ยิ้มเล็กน้อย แต่ฉันยังคิดเกี่ยวกับเหตุยางยันตอนนี้ ช่วยไม่แต่ค่อนข้างคัด คนเดียวในวัดทำแหวนสอง ก๊าซไม่ ไม่สามารถช่วยแต่เปิดให้ hedge: "ฉันเป็นผู้หญิง ” ตัดแต่งกิ่งทันที ด้วยปาก ตาอัลมอนด์ถึงเวลามาก แปรงตาแดง ความสะอาด: "สาว ทำไมคุณอาจถาม คุณเป็นที่สุดนุ่ม และอ่อนโยนผู้หญิงในโลก ไม่เพียงแต่ดูดี มีอารมณ์สั้น หรือ... " 哈，绿篱，你真会安慰人，安慰得我连死的心都有了。 许是绿篱见我脸色更加阴郁，忙又加道：“若您还不算女人，这世上就只剩下粗莽汉子了。” 神啊，还是让我死了吧！ 五月女儿节，系端午索，戴艾叶，五毒灵符。夏俗自五月初一至初五日，饰小闺女，尽态极研。出嫁女亦各归宁。因呼为女儿节。 一连几日，我都因也要跟着一伙子大姑娘小媳妇过这女儿节而郁闷着。 沉入水底三个月多的齐晟终于冒出了水面，说是要陪我归宁。 归宁，归宁，归乎哉，宁乎哉？ 归宁的前一夜，绿篱满心欢喜地替我整理着行装，我默默地坐在榻上，手托着腮看着她花蝴蝶一般地忙活着。绿篱不放心我，时不时地回身看看我，见我无甚动作，便又转回身去忙碌。 我心中却想，齐晟好歹也是有妻有妾的人了，女儿节短短不过几天，他这么多老丈人，转的过来吗？本想问问绿篱，可一想我现在已有半疯癫之名了，再胡乱问些东西，怕是里痴傻也不远了，算了，还是不打击绿篱了。 想归想，可是这心里一旦存了疑问便如同关了只闹春的猫一般，后来实在忍不住了，于是旁敲侧击：“绿篱啊，咱们这是归宁去了，黄良媛和陈良娣她们怎么办？” “她们？”绿篱回身看我，“自然是在宫里待着了。” “她们不回娘家？”我奇道，“我这都回去啊。” 绿篱答道：“她们怎能和娘娘相比，您是妻，她们是妾，您是主，她们是仆！” 我看出绿篱在提到黄良媛等人时脸上露出的些许不屑，哎呀，小绿篱，若是一直这样，早晚会惹了祸事来来啊，你还太年轻，太不了解我们男人，什么主啊仆的，新鲜才是王道啊！正如是妻不如妾妾不如偷啊！ 我本想好好教育一下绿篱，可转念一想又算了，于是又老实地坐着了。 绿篱嘴里的话却多了起来，边忙活着边念叨着：“自从去年女儿节，娘娘都一年没回府了，老太太和夫人必是都想坏了，这次回去了可是等好好说会子话了。家里的姑娘们也都是许久没见过了，小小姐也不知道又长高了没有……家里的园子花木最是好的，也不知今年发的如何……” 绿篱低低念着，面容祥和语调温柔，听得我心中也渐渐沉静了下来，听着听着竟觉得困了，正迷瞪间，突听得绿篱音调一转，兀地怨毒起来：“只可恨江氏那贱人也要回去，少不得又要勾引太子殿下！” 我听得悚然一惊，下意识问道：“回哪？” 绿篱恨恨答道：“那贱人哪有什么娘家，必也是要涎着脸回咱家园子的。” 我听得悚然一惊，下意识问道：“回哪？” Hedgerow เกลียดตอบ: "มีความหมาย ว่า ผู้ชายอะไรบ้านจะยัง มีบราเผชิญกลับไปที่สวนของเรา ” ผมมีแตงโมหัวเมล็ดวาง ต้องการสอบถาม และกลัวที่จะถาม พูดแทบ Blat จากอาการท้องผูกโดยทั่วไป ยับยั้งบอสหน้าแดง ตัดแต่งกิ่งเท่านั้นขณะที่โกรธ ว่างจากงานมือ นั่งยองข้างผมพูด: "คุณไม่ใส่ใจดิเอ็มเพรส คนราคาถูกตอนนี้มีเจ้าหญิงที่ ญาติพี่น้องเราจะยังคงวิ่งลง คุณสุภาพสตรีบ้านของเรา รหัสประจำตัว หรือเธอนางสาวตารางกี่ตารางตารางเปรียบเทียบ ” Hedge ดี คุณก็ได้ทำกี่คำที่ผมชอบฟัง แค่อยากจะเห็นลูกพี่ลูกน้องของเจียงเท่านั้น สำหรับเป็นเวลานานหรือพี่ชาย อายมาก Hedge คิดยังสำหรับแม่น้ำของหมีสิ่ง และนวลแนะนำถนน: "เอ็มเพรส คุณเป็นเจ้าหญิง เมืองปอร์โตแปรงซ์ เป็นอนาคตของประเทศของแม่ ทำไมเวอร์ที่ฐานคนและเมืองปอร์โตแปรงซ์ สมเด็จตั้งค่าก๊าซ อีก วิธีคุณจะจับคู่สมเด็จหลังของ กง Niangniang เวอร์มีเข้ามีเจ้าหญิง Zhao สมเด็จของ sister-in-law เป็นลับอีกครั้ง และสามารถขึ้นคลื่นอะไร ” ผมมองไปที่กิ่ง เต่าฉินสาว คุณจะชำระเงินเกินไป ไม่เข้าใจจิตใจของมนุษย์ ที่เรากล่าวว่า นางสนมของเขาภรรยาและเมียน้อยกว่ากว่าขโมย คุณรู้ว่าขโมยที่ตาม ด้วยการขโมย และล้มเหลว นี้ล่าสุดอยู่ในใจกลางตะวันตก นอกจากนี้ ถูกต้องกับภรรยาหรือไม่ Yang Guifei จักรพรรดิหมิสะใภ้ ไม่เปิดเป็นเก้าอี้นวมยาว สถานะไม่มีปัญหา เพิ่มเติม นี้ฉีเจิงเจียงพูดอะไร:...... คุณรอฉันครู่ OK
等一段时日做什么？

自然是等老皇帝翘掉了，齐晟成了新帝，然后再想方设法把江氏夺过来呗。

真是一场狗血宫廷戏啊！偏偏我还是一个里面最最恶毒的炮灰女配！

他奶奶的司命星君，你让我悲剧没关系，起码给我个男配也好啊！

我低下头用悲愤的目光看着我那饱满的“胸肌”半晌……这要长我媳妇身上，多好！

再抬头，绿篱正用忧愁的目光看着我……

算了，还是洗洗睡了吧！

许是对司命星君的怨恨感动了天地，夜里做梦竟然梦到了他，这厮模样依旧，看到我先是扭捏了一番，这才说道：“果然还是这副肉身更衬你，比原来模样强多了！”

我本已是卡住了他的脖子，听他这样又松开了，该揪了衣领，眯着眼睛道：“听你这意思是说我原来那肉身不够英俊？”

司命星君连声道：“英俊，英俊，英俊。”

我这才满意地松了手，转念一想不对，又双手上去卡住司命星君的脖子，怒道：“你这是给我报恩吗？你不给我太子做也就算了，为何还要给我个女身戏耍我？快点，你要识相就赶紧送我回我原来的肉身去！不然……别怪我不客气！”

司命星君被我卡的直咳嗽，连忙道：“快松手，对我动粗，你没好报的！”

“我擦，我都这样了，我还怕什么报应？”我手上更用了力，直对着司命星君吼：“送我回去，回去！”

“回不去了！”司命星君憋红着叫道。