IntroductionDeforestation, particul

Introduction
Deforestation, particularly in the tropics, is precipitating an extinction crisis (Bradshaw et al. 2009). Humandriven habitat loss has increased the species extinction rate by two to three orders of magnitude compared with background rates of extinction deduced from the fossil
record (Pimm et al. 1995; Dirzo & Raven 2003). Empirical evidence for recent extinctions due to land-use can either be obtained by comparing past and present species lists from areas that have undergone land-cover changes (i.e., historical studies; e.g., Robinson 1999; Castelletta et al. 2000; Sodhi et al. 2005, 2006b) or by comparing disturbed (e.g., fragmented) and nearby contiguous habitats (Karr 1982; Newmark 1991; Renjifo 1999). Historical studies provide the best direct evidence of local extinctions,but they are limited to locations where species inventories were conducted in the past. Furthermore,historical studies that documented species extinctions
usually focused on a single site; therefore, their results may not be applicable to other areas. Current-day comparisons of species in fragmented versus intact ecosystems are subject to the criticism that “missing” species may not have occurred in the sites, even before disturbance
(Sodhi et al. 2004b). Overall, evidence for deforestationmediated extinctions remains poor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำการทำลายป่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตร้อน เป็นปัจจัยวิกฤติการสูญพันธุ์ (Bradshaw et al. 2009) Humandriven อยู่อาศัยสูญเสียมีเพิ่มอัตราสูญพันธุ์สายพันธุ์ขึ้นสองถึงสามอันดับของขนาดเมื่อเทียบกับราคาพื้นหลัง deduced จากซากดึกดำบรรพ์สูญพันธุ์คอร์ด (พิมม์ et al. 1995 Dirzo และราเวน 2003) หลักฐานประจักษ์ใน extinctions ล่าสุดเนื่องจากการใช้ที่ดิน อย่างใดอย่างหนึ่งได้ โดยการเปรียบเทียบในอดีต และปัจจุบันพันธุ์ที่แสดงรายการจากพื้นที่ที่มีเปลี่ยนแปลงครอบคลุมที่ดิน (เช่น ศึกษาศาสตร์ เช่น โรบินสัน 1999 Castelletta et al. 2000 Sodhi et al. 2005, 2006b) หรือ โดยการเปรียบเทียบรบกวน (เช่น กระจัดกระจาย) และใกล้ เคียงอยู่อาศัยอยู่ติดกัน (Karr 1982 Newmark 1991 Renjifo 1999) ศึกษาประวัติศาสตร์ให้หลัก extinctions ท้องถิ่นโดยตรงดีที่สุด แต่จะจำกัดสถานที่ที่คงสายพันธุ์ได้ดำเนินการในอดีต นอกจากนี้ การศึกษาประวัติศาสตร์ที่ extinctions พันธุ์ปกติเน้นบนไซต์เดียว ดังนั้น ผลของพวกเขาไม่ได้ใช้กับพื้นที่อื่น ๆ ปัจจุบันการเปรียบเทียบพันธุ์ในกระจัดกระจายกับสมบูรณ์ระบบนิเวศอาจมีการวิจารณ์ว่า พันธุ์ "หายไป" อาจไม่เกิดขึ้นในเว็บไซต์ แม้ก่อนรบกวน(Sodhi et al. 2004b) โดยรวม หลักฐานการ deforestationmediated extinctions ยังคงไม่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
การตัดไม้ทำลายป่า โดยเฉพาะในเขตร้อน คือ มีการตกตะกอนวิกฤตการณ์ ( แบรดชอว์ et al . 2009 ) humandriven การสูญเสียแหล่งที่อยู่อาศัยได้เพิ่มขึ้น อัตราการสูญพันธุ์โดยคำสั่งของขนาดสองถึงสามเมื่อเทียบกับพื้นหลังอัตราการสูญพันธุ์ deduced จากฟอสซิล
( . et al . 1995 ; dirzo &เรเวน 2003 )หลักฐานเชิงประจักษ์สำหรับล่าสุดการสูญพันธุ์เนื่องจากการอย่างใดอย่างหนึ่งจะได้รับโดยการเปรียบเทียบอดีตและปัจจุบันชนิดรายการจากพื้นที่ที่มีการเปลี่ยนแปลงสิ่งปกคลุมดิน ( เช่น ประวัติศาสตร์ การศึกษา เช่น โรบินสัน 1999 ; castelletta et al . 2000 ; sodhi et al . 2005 2006b ) หรือโดยการเปรียบเทียบรบกวน ( เช่น การแยกส่วน ) และพื้นที่ต่อเนื่องใกล้เคียง ( คาร์ 1982 1991 ; ด้วย ; renjifo 1999 )การศึกษาประวัติศาสตร์มีหลักฐานโดยตรงของการสูญพันธุ์ที่ดีที่สุดในท้องถิ่น แต่พวกเขาจะถูก จำกัด ไปยังสถานที่ที่ชนิดจำนวนสินค้าคงคลังในช่วงที่ผ่านมา นอกจากนี้ การศึกษาประวัติศาสตร์ที่เป็นเอกสารชนิดการสูญพันธุ์
มักจะเน้นในเว็บไซต์เดียว ดังนั้น ผลของพวกเขาอาจไม่สามารถใช้กับพื้นที่อื่น ๆการเปรียบเทียบวันปัจจุบันของชนิดแยกส่วนกับเหมือนเดิมระบบนิเวศอาจมีการวิจารณ์ที่ " หายไป " ชนิดที่ไม่อาจเกิดขึ้นในเว็บไซต์ก่อนกวน
( sodhi et al . 2004b ) รวมหลักฐาน deforestationmediated การสูญพันธุ์ยังคงยากจน