Having passed out, Koutarou came to

Having passed out, Koutarou came to when the sun was starting to set.

Ouch, that hurt...

What had woken him up was the pain for the injuries he had gotten from being beat up by the unpopular boys alliance members. If not for that, he would have been out a little while longer.

There were also one, no, two, more things that had helped with waking Koutarou up.

“Is Koutarou alright!? Will he be ok!? He won't die will he!?”

“Yes, he is alright. It seems they held back when they hit him.”

“I, I see... The fool... he could surely beat those guys with ease. Why didn't he put up a fight...?”

“That's the kind of person he is. That's just how our Satomi-sama is.”

“I already know that! I just needed an outlet for my anger!”�

“If you don't like it, then you should stay by his side.”

“I will. I will protect him!”

“I have never heard of a princess protecting her knight though.”

“I will simply do as I please!! Am I wrong!?”

“As you wish, my princess.”

What had helped to wake Koutarou up were two nearby voices, and upon hearing them after waking up from the pain, Koutarou's mind cleared up.

Is that Theia... and Ruth-san?

By the time he could remember whom those voices belonged to, he got a sense of his surroundings. He was currently lying down on something flat and wooden with something warm and soft as a pillow. Even with his eyes closed he could tell that his surroundings were dim, but strangely enough he wasn't feeling cold. It might have been thanks to the two presences nearby.

“Mm, Mmmm...”

Koutarou opened his eyes and blinked a couple of times. Since the day was nearing its end it wasn't particularly bright. But he did it to clear his mind.

“It seems he has woken up.”

“I-I see.”

Upon opening his eyes, Koutarou saw Ruth's face in front of him. He could also see Theia standing a little bit behind her. Theia was turned towards the side and wasn't looking at Koutarou. She was gazing at the setting sun.

“Good morning, Ruth-san. And Theia too.”

Koutarou looked around while saying his greetings. He was on the school's rooftop, lying on a bench. The warm and soft pillow he had felt had been Ruth's lap. After confirming his surroundings he looked back at Ruth and Theia.

“I am glad you are alright, Satomi-sama.”

“You are really unsightly.”

Ruth was smiling, but Theia was in a bad mood and sulking. Both their words and gestures were opposite.

“I have nothing I can say... ey up.”

Koutarou smiled wryly and pulled himself up.

“Owowow.”

His wounds began hurting right away. His injuries from yesterday’s fight still hadn't healed, and he instinctively showed a pained expression.

“Y-You fool! Just stay down! Your wounds hurt, right!?”

Theia who had been sulking hurriedly reached her hands out towards Koutarou. She grabbed Koutarou's shoulders and pushed him back down. She looked very worried and her bad mood from before was nowhere to be seen.

“I'm alright, Theia. You don't need to worry that much.”

“I-I am not worrying! I am just amazed!”

Theia finally noticed what she was doing when Koutarou pointed it out. She hurriedly removed her hands from him and showed a sulking expression once more.

“What are you blushing for?”

“S-Shut up, I'm not blushing!”

Shaken, Theia's voice faltered. Hearing her voice, Ruth gave her a helping hand.

“I will ask again, but how are you feeling, Satomi-sama?”

“Eh? Ah, I think I'm fine, I'm sorry for making you worry.”

“Phew...”

Thanks to Ruth's question, Koutarou's attention shifted and Theia let out a sigh of relief.

What am I so shaken for... this is just like normal...

Theia repeated that to herself, but she wasn't able to calm down.

“Well then, let's go home. Before it gets cold, the sun is setting after all.”

Completely unaware of Theia's feelings, Koutarou slowly got up. The places where he had been hit hurt, but it wasn't to the point where he couldn't move. Freezing on the rooftop was a bigger problem than that.

“Ah, w-wait!”

However, Theia grabbed the hem of Koutarou's clothes as he started moving.

“Theia?”

Koutarou stopped and looked at Theia. And upon being watched by Koutarou, Theia's face instantly turned red.

“What is it?”

“Ah, u-uhm... eh...”

Theia moved her mouth, but she couldn't say anything. Eventually she looked down and turned towards Ruth for help.

“Ruth, please... I can't continue, any f-further than this...”

“Yes, your highness.”

Ruth nodded at Theia, stood up, turned towards Koutarou and smiled. Unlike Theia, Ruth was just like always.

“Actually, Satomi-sama we came to give you chocolate.”

“Chocolate!? You did, Ruth-san!? Is this for real!?”

Upon hearing that Koutarou would get chocolate from Ruth, he forgot about his grudge over being hit and instinctively leaned in towards Ruth.

Koutarou...

Seeing Koutarou like that, Theia's expression brightened up slightly. However, she quickly hid that and looked at Koutarou with a sulking expression.

“Koutarou, are you happy that you'll get chocolate from Ruth?”

“Yeah, of course.”

Koutarou answered Theia and nodded like it was the obvious answer. He was happy to get chocolate from Ruth.

“Ruth is an alien you know? Are you fine with that?”

Theia continued to question Koutarou, it was like she was confirming Koutarou's feelings one at a time.

“What's that supposed to mean?”

Does he not mind that Ruth is an alien? Koutarou understood what her words meant, but he couldn't understand the intentions behind her question.

“Ruth is an alien, and a noble, even if her chocolate was a true love chocolate, and you became lovers, it might be hard to make a family... is what I mean.”

“Ah, so that's what you mean.”

Upon understanding the question, Koutarou closely examined it.

Because of her position, and we can't get along any better than already, would I still be happy to get chocolate, is what she means. Then...

Fortunately, Koutarou came up with answer right away.

“I would be happy. I would to get a true love chocolate, even if it's from an alien, a monster, a robot or anything really.”

More accurately, she got an answer for her question regarding the future.

Koutarou had been happy when he got the insignia of rank from Charl. The same was true when Alaia entrusted him with Signaltin. It didn't matter who he or the other person were. He was happy people gave him something out of trust or gratitude.

That's why his answer was the same this time.

“...Eh? R-Really...?”

Theia was puzzled by Koutarou's answer. And as she was puzzled, she began putting expectations on Koutarou.

He won't mind, even if it's an alien...? Can you be happy even if it's me and Ruth...?

Theia wanted to know of Koutarou's real intentions. It might have been an obvious answer for Koutarou, but it was more important than anything.

“What do you mean by really... Theia, you were the one who told me.”

Koutarou put his hand on his hips and smiled wryly.

“Eh? W-What did I say?”

“That what's important isn't the sword itself.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีส่งออก Koutarou มาเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มต้นการตั้งค่าOuch ที่เจ็บ...อะไรก็ตื่นเขาขึ้นถูกความเจ็บปวดการบาดเจ็บที่เขาได้รับจากการเอาชนะ โดยสมาชิกพันธมิตรชายเติบ ถ้า ไม่ว่า เขาจะได้รับออกเล็กน้อยในขณะที่อีกต่อไปได้หนึ่ง ไม่ สอง สิ่งที่ช่วย ด้วยตื่น Koutarou"แจ่ม Koutarou เขาจะตกลง เขาจะไม่ตายจะเขา?""ใช่ เขาได้ครับ เหมือนเดิมเมื่อพวกเขาตีเขากลับ""ฉัน ฉันเห็น... คนโง่...เขาย่อมสามารถชนะคนเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย ทำไมไม่ได้เขากร...""ที่เป็นบุคคลที่เขา ที่เป็นเพียงวิธี Satomi-sama ของเรา""ฉันรู้อยู่แล้วที่ ฉันเพียงต้องการเต้าเสียบโกรธของฉัน" �"ถ้าคุณไม่ชอบมัน แล้วคุณควรอยู่เคียงข้างเขา""ฉันจะ ฉันจะปกป้องเขา""ฉันมีไม่เคยได้ยินเจ้าหญิงปกป้องอัศวินของเธอแม้ว่า""ฉันจะเพียงแค่ทำตามที่ฉันโปรด!! ฉันผิด?""ตามที่คุณต้อง เจ้าหญิงของฉัน"อะไรช่วยไปปลุก Koutarou มีเสียงใกล้เคียงสอง และเมื่อได้ยินพวกเขาหลังจากตื่นขึ้นมาจากความเจ็บปวด ใจของ Koutarou ล้างขึ้นมี Theia ที่... และรูธซังโดยเวลาเขาสามารถจำที่เสียงเหล่านั้นเป็นสมาชิก เขามีความรู้สึกของสภาพแวดล้อมของเขา เขาอยู่ในขณะนี้กำลังนอนลงบนสิ่งที่แบน และมีอะไรเป็นหมอนนุ่ม และอบอุ่น แม้จะ มีตาปิด เขาสามารถบอกสภาพแวดล้อมของเขามีมิติ แต่แพงกว่าพอเขาไม่รู้สึกเย็น ก็อาจได้รับ ด้วย presences สองในบริเวณใกล้เคียง"มม. Mmmm..."Koutarou เปิดตา และคันนั้นกะพริบสองครั้ง ตั้งแต่วันใกล้ถึงจุดสิ้นสุดไม่ได้สดใสโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่เขาไม่ได้ล้างจิตใจของเขา"ดูเหมือนเขาได้ตื่นขึ้น""ฉัน-เห็น"เมื่อเปิดตา Koutarou เห็นใบหน้าของนางรูธหน้าเขา นอกจากนี้เขายังสามารถมองเห็น Theia ยืนหน่อยเธอ Theia เปิดไปทางด้านข้าง และไม่ได้มองที่ Koutarou เธอมีพร้อมที่ตั้ง"สวัสดีตอนเช้า นางรูธ-ซาน และ Theia เกินไป "Koutarou มองรอบ ๆ ขณะพูดคำทักทายของเขา เขาอยู่บนดาดฟ้าของโรงเรียน นอนบนม้านั่ง หมอนนุ่ม และอบอุ่นที่เขาได้รู้สึกเคยตักของนางรูธ หลังจากการยืนยันสภาพแวดล้อมของเขา เขามองกลับขาดแคลนอาหารและ Theia"ฉันดีใจที่คุณมีครับ Satomi-sama""คุณเป็นไม่น่าดูจริงๆ"นางรูธเป็นยิ้ม แต่ Theia ในอารมณ์เสีย และ sulking ของคำและรูปแบบลายเส้นตรงกันข้าม"ฉันมีอะไรที่ฉันสามารถพูด... ey ค่า"Koutarou wryly ยิ้ม และดึงตัวเองขึ้น"Owowow"บาดแผลของเขาเริ่มทำร้ายทันที เขาบาดเจ็บจากการต่อสู้ของเมื่อวานนี้ยังไม่ได้ healed และเขา instinctively แสดงนิพจน์ pained"วาย-คุณหลอก เพียงแค่อยู่ลง บาดแผลของคุณเจ็บ ขวา?"Theia ที่มี sulking รีบมาถึงมือของเธอออกไปทาง Koutarou เธอคว้าไหล่ของ Koutarou และผลักเขากลับลง เธอดูกังวลมาก และเธออารมณ์เสียจากก่อนไหนได้"ผมครับ Theia คุณไม่ต้องกังวลมากว่า"“I-I am not worrying! I am just amazed!”Theia finally noticed what she was doing when Koutarou pointed it out. She hurriedly removed her hands from him and showed a sulking expression once more.“What are you blushing for?”“S-Shut up, I'm not blushing!”Shaken, Theia's voice faltered. Hearing her voice, Ruth gave her a helping hand.“I will ask again, but how are you feeling, Satomi-sama?”“Eh? Ah, I think I'm fine, I'm sorry for making you worry.”“Phew...”Thanks to Ruth's question, Koutarou's attention shifted and Theia let out a sigh of relief.What am I so shaken for... this is just like normal...Theia repeated that to herself, but she wasn't able to calm down.“Well then, let's go home. Before it gets cold, the sun is setting after all.”Completely unaware of Theia's feelings, Koutarou slowly got up. The places where he had been hit hurt, but it wasn't to the point where he couldn't move. Freezing on the rooftop was a bigger problem than that.“Ah, w-wait!”However, Theia grabbed the hem of Koutarou's clothes as he started moving.“Theia?”Koutarou stopped and looked at Theia. And upon being watched by Koutarou, Theia's face instantly turned red.“What is it?”“Ah, u-uhm... eh...”Theia moved her mouth, but she couldn't say anything. Eventually she looked down and turned towards Ruth for help.“Ruth, please... I can't continue, any f-further than this...”“Yes, your highness.”Ruth nodded at Theia, stood up, turned towards Koutarou and smiled. Unlike Theia, Ruth was just like always.“Actually, Satomi-sama we came to give you chocolate.”“Chocolate!? You did, Ruth-san!? Is this for real!?”Upon hearing that Koutarou would get chocolate from Ruth, he forgot about his grudge over being hit and instinctively leaned in towards Ruth.Koutarou...Seeing Koutarou like that, Theia's expression brightened up slightly. However, she quickly hid that and looked at Koutarou with a sulking expression.“Koutarou, are you happy that you'll get chocolate from Ruth?”“Yeah, of course.”Koutarou answered Theia and nodded like it was the obvious answer. He was happy to get chocolate from Ruth.“Ruth is an alien you know? Are you fine with that?”Theia continued to question Koutarou, it was like she was confirming Koutarou's feelings one at a time.“What's that supposed to mean?”Does he not mind that Ruth is an alien? Koutarou understood what her words meant, but he couldn't understand the intentions behind her question.“Ruth is an alien, and a noble, even if her chocolate was a true love chocolate, and you became lovers, it might be hard to make a family... is what I mean.”“Ah, so that's what you mean.”Upon understanding the question, Koutarou closely examined it.Because of her position, and we can't get along any better than already, would I still be happy to get chocolate, is what she means. Then...
Fortunately, Koutarou came up with answer right away.

“I would be happy. I would to get a true love chocolate, even if it's from an alien, a monster, a robot or anything really.”

More accurately, she got an answer for her question regarding the future.

Koutarou had been happy when he got the insignia of rank from Charl. The same was true when Alaia entrusted him with Signaltin. It didn't matter who he or the other person were. He was happy people gave him something out of trust or gratitude.

That's why his answer was the same this time.

“...Eh? R-Really...?”

Theia was puzzled by Koutarou's answer. And as she was puzzled, she began putting expectations on Koutarou.

He won't mind, even if it's an alien...? Can you be happy even if it's me and Ruth...?

Theia wanted to know of Koutarou's real intentions. It might have been an obvious answer for Koutarou, but it was more important than anything.

“What do you mean by really... Theia, you were the one who told me.”

Koutarou put his hand on his hips and smiled wryly.

“Eh? W-What did I say?”

“That what's important isn't the sword itself.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากผ่านออก Koutarou มาถึงเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มตั้ง. อุ๊ยที่เจ็บ ... สิ่งที่ได้ตื่นเขาขึ้นเป็นความเจ็บปวดที่ได้รับบาดเจ็บที่เขาได้มาจากการถูกตีขึ้นโดยชายไม่เป็นที่นิยมสมาชิกพันธมิตร ถ้าไม่ได้สำหรับการที่เขาจะได้รับการออกเพียงเล็กน้อยขณะที่อีก. นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งไม่มีสองสิ่งอื่น ๆ ที่ได้ช่วยกับ Koutarou ตื่นขึ้น. "Koutarou คือเป็นไร !? เขาจะตกลง !? เขาจะไม่ตายเขาจะ !? "" ใช่เขาเป็นไม่เป็นไร ดูเหมือนว่าพวกเขาจะกลับมาเมื่อพวกเขาตีเขา. "" ฉันฉันเห็น ... คนโง่ ... เขาก็สามารถเอาชนะพวกนั้นได้อย่างง่ายดาย ทำไมเขาไม่นำขึ้นต่อสู้ ... ? "" นั่นคือชนิดของคนที่เขาเป็น นั่นเป็นเพียงวิธีการที่ซาโตมิซามะของเราคือ. "" ฉันรู้แล้วว่า! ฉันเพียงแค่ต้องการระบายความโกรธของฉันเป็น "" ถ้าคุณไม่ชอบมันแล้วคุณควรจะอยู่เคียงข้างเขา. "" ฉันจะ ผมจะปกป้องเขา! "" ผมไม่เคยได้ยินเจ้าหญิงอัศวินปกป้องเธอแม้ว่า. "" ผมก็จะทำตามที่ฉันโปรด !! ฉันผิด !? "" ในฐานะที่คุณต้องการ, เจ้าหญิงของฉัน. "สิ่งที่ได้ช่วยที่จะตื่นขึ้นKoutarou สองเสียงบริเวณใกล้เคียงและเมื่อได้ยินพวกเขาหลังจากที่ตื่นขึ้นมาจากความเจ็บปวดใจของ Koutarou ล้างขึ้น. นั่นคือ Theia ... และ รู ธ ซัง? ตามเวลาที่เขาจะจำคนที่เสียงเหล่านั้นเป็นของเขาได้รับความรู้สึกของสภาพแวดล้อมของเขา เขาได้รับในขณะนี้นอนลงบนสิ่งที่แบนและไม้กับสิ่งที่อบอุ่นและอ่อนนุ่มเป็นหมอน แม้จะมีการปิดตาของเขาที่เขาจะบอกได้ว่าสภาพแวดล้อมที่มัว แต่แปลกพอเขาไม่ได้รู้สึกเย็น มันอาจจะได้รับการขอบคุณทั้งสองสถิตอยู่บริเวณใกล้เคียง. "อืม Mmmm ... " Koutarou เปิดตาของเขาและกระพริบตาสองสามครั้ง ตั้งแต่วันกำลังใกล้จะจบมันก็ไม่สดใสโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่เขาไม่ได้ที่จะล้างความคิดของเขา. "มันดูเหมือนว่าเขาได้ตื่นขึ้น." "ครั้งที่สองเห็น." เมื่อเปิดตาของเขา Koutarou เห็นใบหน้าของรู ธ ในด้านหน้าของเขา นอกจากนี้เขายังจะได้เห็น Theia ยืนอยู่นิด ๆ หน่อย ๆ ด้านหลังของเธอ Theia ถูกหันไปทางด้านข้างและไม่ได้มองที่ Koutarou เธอเป็นคนที่จ้องมองดวงอาทิตย์ตั้งค่า. "เช้าวันดีที่รู ธ ซัง และ Theia เกินไป. "Koutarou มองไปรอบ ๆ ขณะที่พูดทักทายเขา เขาเป็นคนที่บนดาดฟ้าของโรงเรียนนอนอยู่บนม้านั่ง หมอนอบอุ่นและอ่อนนุ่มที่เขามีความรู้สึกที่ได้รับการตักของรู ธ ภายหลังการตรวจสอบสภาพแวดล้อมของเขาที่เขามองกลับมาที่รู ธ และ Theia. "ผมดีใจที่คุณมีเป็นไร Satomi-sama." "คุณน่าเกลียดจริงๆ." รู ธ ยิ้ม แต่ Theia อยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดีและ sulking ทั้งคำพูดและท่าทางของพวกเขาตรงข้าม. "ผมมีอะไรที่ฉันสามารถพูดได้ ... เฮ้ขึ้น." Koutarou ถึงคราวยิ้มและดึงตัวเองขึ้น. "Owowow." บาดแผลของเขาเริ่มทำร้ายทันที เขาได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้เมื่อวานนี้ยังไม่ได้รับการเยียวยาและเขาก็แสดงให้เห็นสัญชาตญาณการแสดงออกที่เจ็บปวด. "Y-คุณหลอก! เพียง แต่อยู่ลง! บาดแผลของคุณทำร้ายขวา !? "Theia ที่ได้รับการบูดบึ้งถึงมือของเธอรีบออกไป Koutarou เธอคว้าไหล่ของ Koutarou และผลักดันให้เขากลับลงมา เธอมองความกังวลใจมากและอารมณ์ที่ไม่ดีของเธอจากก่อนคือไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น. "ฉันไม่เป็นไร Theia คุณไม่จำเป็นต้องกังวลที่มาก. "" ครั้งที่สองผมไม่ได้กังวล! ฉันประหลาดใจเพียง! "Theia ในที่สุดก็สังเกตเห็นสิ่งที่เธอทำเมื่อ Koutarou ชี้ให้มันออกมา เธอรีบเอาออกมือของเธอจากเขาและแสดงให้เห็นการแสดงออก sulking อีกครั้ง. "สิ่งที่คุณแดงหรือไม่?" "S-หุบปากฉันไม่อาย!" เขย่าเสียง Theia ของสะดุด ได้ยินเสียงของเธอรู ธ ให้เธอยื่นมือเข้ามาช่วย. "ผมจะถามอีกครั้ง แต่คุณมีความรู้สึกว่าซาโตมิซามะ?" "เอ๊ะ? โอ้ฉันคิดว่าฉันดีฉันขอโทษสำหรับการทำให้คุณต้องกังวล. "" ว้า ... "ขอบคุณสำหรับคำถามของรูธ ให้ความสนใจ Koutarou ขยับและ Theia ให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอก. สิ่งที่ฉันเขย่าเพื่อให้ .. . นี้เป็นเพียงเหมือนปกติ ... Theia ซ้ำว่าตัวเอง แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะสงบลง. "ถ้าอย่างนั้นขอกลับบ้าน ก่อนที่จะได้รับเย็นดวงอาทิตย์คือการตั้งค่าหลังจากทั้งหมด. "โดยสิ้นเชิงไม่ได้ตระหนักถึงความรู้สึกTheia ของ Koutarou ช้าลุกขึ้น สถานที่ซึ่งเขาได้รับการตีเจ็บ แต่มันก็ไม่ถึงจุดที่เขาไม่สามารถย้าย แช่แข็งบนหลังคาเป็นปัญหาที่ใหญ่กว่านั้น. "อา W-รอ!" อย่างไรก็ตาม Theia คว้าปิดล้อมของเสื้อผ้า Koutarou ในขณะที่เขาเริ่มเคลื่อน. "Theia?" Koutarou หยุดและมองไปที่ Theia และเมื่อถูกจับตามองโดย Koutarou ใบหน้า Theia หันทันทีสีแดง. "มันคืออะไร?" "อายูอืมม์ ... ใช่มั้ย ... " Theia ย้ายปากของเธอ แต่เธอไม่สามารถพูดอะไร ในที่สุดเธอก็มองลงและหันไปทางรูทเพื่อขอความช่วยเหลือ. "รู ธ โปรด ... ฉันไม่สามารถดำเนินการใด ๆ ของ f-มากไปกว่านี้ ... " "ใช่ฝ่าของคุณ." รู ธ พยักหน้า Theia ที่ลุกขึ้นยืนหัน ต่อ Koutarou และยิ้ม ซึ่งแตกต่างจาก Theia รู ธ เป็นเพียงเช่นเคย. "จริงๆแล้ว Satomi-sama เรามาเพื่อให้คุณช็อคโกแลต." "ช็อคโกแลต !? คุณไม่รู ธ ซัง !? นี้สำหรับ !? จริง "เมื่อได้ยินว่าKoutarou จะได้รับช็อคโกแลตจากรู ธ เขาลืมเกี่ยวกับความเสียใจของเขามากกว่าถูกตีและสัญชาตญาณในการโน้มตัวไปทางรู ธ . Koutarou ... เห็น Koutarou เช่นนั้นการแสดงออกของ Theia สว่างเพิ่มขึ้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเธอได้อย่างรวดเร็วที่ซ่อนตัวและมองไปที่ Koutarou ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง. "Koutarou, คุณมีความสุขที่คุณจะได้รับช็อคโกแลตจากรู ธ ?" "ใช่แน่นอน." Koutarou ตอบ Theia และพยักหน้าเหมือนมันเป็นคำตอบที่ชัดเจน เขามีความสุขที่จะได้รับช็อคโกแลตจากรู ธ . "รู ธ เป็นคนต่างด้าวคุณรู้อยู่แล้ว? คุณดีกับที่? "Theia ยังคงตั้งคำถาม Koutarou มันก็เหมือนที่เธอได้รับการยืนยันความรู้สึก Koutarou หนึ่งในเวลา." มีอะไรที่ควรจะหมายถึงอะไร? "เขาไม่คิดว่ารูธ เป็นคนต่างด้าวอยู่แล้ว? Koutarou เข้าใจสิ่งที่คำพูดของเธอหมาย แต่เขาไม่สามารถเข้าใจความตั้งใจที่อยู่เบื้องหลังคำถามของเธอ. "รู ธ เป็นคนต่างด้าวและมีเกียรติแม้ว่าช็อคโกแลตของเธอเป็นช็อคโกแลตความรักที่แท้จริงและคุณกลายเป็นคนรักมันอาจจะยากที่จะทำให้ ครอบครัว ... คือสิ่งที่ผมหมายถึง. "" อาเพื่อให้เป็นสิ่งที่คุณหมายถึง. "เมื่อความเข้าใจคำถามKoutarou อย่างใกล้ชิดตรวจสอบมัน. เพราะตำแหน่งของเธอและเราไม่สามารถได้รับพร้อมที่ดีกว่าแล้วผมจะ ยังคงมีความสุขที่จะได้รับช็อคโกแลตเป็นสิ่งที่เธอหมายถึง แล้ว ... โชคดีที่ Koutarou ขึ้นมาพร้อมกับคำตอบได้ทันที. "ผมจะมีความสุข ฉันจะที่จะได้รับช็อคโกแลตความรักที่แท้จริงแม้ว่าจะเป็นจากคนต่างด้าว, มอนสเตอร์, หุ่นยนต์หรืออะไรจริงๆ. "อื่นๆ ได้อย่างถูกต้องเธอได้คำตอบสำหรับคำถามของเธอเกี่ยวกับอนาคต. Koutarou ได้รับความสุขเมื่อเขาได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ของ การจัดอันดับจาก Charl เดียวกันเป็นจริงเมื่อ Alaia รับความไว้วางใจเขาด้วย Signaltin มันไม่สำคัญที่เขาหรือคนอื่น ๆ เขาเป็นคนมีความสุขทำให้เขามีบางสิ่งบางอย่างออกมาจากความไว้วางใจหรือความกตัญญู. นั่นเป็นเหตุผลที่คำตอบของเขาได้เหมือนกันเวลานี้. "... ใช่มั้ย? R-จริงๆ ... ? "Theia ถูกงงงวยโดยคำตอบของ Koutarou และขณะที่เธอกำลังงงเธอเริ่มวางความคาดหวังใน Koutarou. เขาจะไม่ทราบถึงแม้ว่ามันจะเป็นมนุษย์ต่างดาว ... ? คุณสามารถมีความสุขแม้ว่าจะเป็นฉันและรู ธ ... ? Theia อยากจะรู้ว่าของ Koutarou ความตั้งใจจริง มันอาจจะเป็นคำตอบที่ชัดเจนสำหรับ Koutarou แต่มันก็เป็นสิ่งที่สำคัญกว่าสิ่งใด. "คุณหมายถึงอะไรโดย Theia จริงๆ ... คุณเป็นคนหนึ่งที่บอก." Koutarou ใส่มือของเขาที่สะโพกของเขาและยิ้มถึงคราว"เอ๊ะ? W-สิ่งที่ผมพูดว่าอะไร? "" นั่นคือสิ่งที่สำคัญไม่ได้เป็นดาบของตัวเอง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีผ่านออก โคทาโร่มาเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มตั้ง

โอ๊ย เจ็บ . . . . . . .

สิ่งที่ปลุกเขาคือความเจ็บปวดที่เขาได้รับบาดเจ็บจากการถูกทำร้ายโดยนักเรียนชายพันธมิตรสมาชิก ถ้าไม่เพื่อที่เขาจะได้ออกไปอีกหน่อย

มีหนึ่งไม่มี สอง สิ่งที่ได้ช่วยให้ตื่นด้วย โคทาโร่ขึ้น

" โคทาโร่ก็ได้ ! ?เขาจะต้องไม่เป็นไร ! เขาจะ เขาจะตายไม่ได้ ! ? "

" ใช่ เขาจะไม่เป็นอะไร ดูเหมือนว่าพวกเขากลับเมื่อพวกเขาตีเขา . "

" ผมเห็น . . . . . . . คนโง่ . . . . . . . เขาจะต้องเอาชนะพวกมันได้อย่างง่ายดาย ทำไมเขาถึงไม่ขัดขืน . . . . . . . ? "

" ว่าเขาเป็นคนแบบไหน นั่นคือซามาซาโตมิของเราเพียงไร . "

" ผมรู้อยู่แล้วว่า ! ฉันแค่ต้องการที่ระบายความโกรธของฉัน " �

" ถ้าคุณไม่ชอบมันแล้วคุณควรจะอยู่ข้างเขา "

" ฉัน ข้าจะปกป้องเขา "

" ผมไม่เคยได้ยินเจ้าหญิงปกป้องอัศวินของเธอนะ "

" ฉันก็จะทำอย่างที่ฉันโปรด ! ! ฉันไม่ผิด ! ! ! ? "

" ตามที่คุณต้องการ , ฉัน เจ้าหญิง

อะไรได้ช่วยปลุก โคทาโร่เป็นสองที่ และเมื่อได้ยินเสียงเหล่านั้น หลังจากตื่นจากความเจ็บปวด โคทาโร่ไว้ล้าง

คือเธีย . . . . . . . และรูธ ซาน

โดยเวลาที่เขาจำได้ว่าเสียงนั้นเป็นของใคร เขาเข้าใจความรู้สึกของสภาพแวดล้อมของเขา เขากำลังนอนอยู่บนสิ่งที่แบนและไม้อะไรที่อบอุ่นและนุ่มเหมือนหมอน แม้หลับตา เขาสามารถบอกได้ว่า สิ่งแวดล้อมของเขาริบหรี่ แต่น่าแปลกที่เขาไม่ได้รู้สึกหนาว มันอาจจะได้รับการขอบคุณสองหนักใกล้เคียง

" อืม อืม . . . . . . . "

โคทาโร่เปิดตาและกระพริบตาสองสามครั้ง เนื่องจากเป็นวันใกล้สิ้น มันไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สดใส แต่เขาทำเพื่อล้างจิตใจของเขา . . . . . .

" เขาฟื้นแล้ว "

" ฉันดู "

เมื่อเปิดดวงตาของเขา โคทาโร่เห็นหน้ารูธ อยู่ตรงหน้าเขา เขายังเห็นเธียยืนนิดหน่อย ข้างหลังเธอ เธียก็หันไปทางด้านข้าง และไม่ได้มองโคทาโร่ .เธอจ้องมองพระอาทิตย์

" อรุณสวัสดิ์ รูธ ซาน และ เธียด้วย "

โคทาโร่มองไปรอบ ๆในขณะที่พูดทักทาย เขาอยู่บนดาดฟ้าของโรงเรียน นอนบนม้านั่ง หมอนนุ่มและอบอุ่น เขารู้สึกมีรูรอบ หลังจากได้รับการยืนยันของเขาสิ่งแวดล้อมที่เขามองกลับมาที่รูธ และเธีย

" ผมดีใจที่คุณไม่เป็นไร ซาโตมิ ซามะ "

" เธอนี่น่าดู

"รูธ ยิ้ม แต่เธียก็อารมณ์เสียและโกรธ ทั้งคำพูดและท่าทางอยู่ตรงข้าม

" ผมไม่มีอะไรจะพูด . . . . . . . เฮ้ "

โคทาโร่ยิ้มอย่างบิดเบี้ยว และดึงขึ้นเอง

" อ๊ากก "

แผลของเขาก็เริ่มปวดแล้ว เขาได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้เมื่อวานยังไม่หายดี เขาแสดงสีหน้าเจ็บปวดตามสัญชาตญาณ

" คุณโง่ ! อยู่นิ่ง ๆ แผลของคุณเจ็บใช่ ! ? "

เธียที่เคยโกรธรีบถึงมือของเธอออกไปทางโคทาโร่ . เธอจับไหล่ของโคทาโร่และผลักเขาลง เธอดูกังวลมาก และเธออารมณ์ไม่ดีมาก่อนคือไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น

" ผมสบายดี เธีย . คุณไม่ต้องเป็นห่วงมาก "

" ผมจะไม่กังวล ! ฉันแค่ประหลาดใจ ! "

เธียก็เห็นสิ่งที่เธอทำตอนที่โคทาโร่ชี้ให้ดู เธอรีบปลดมือเธอจากเขา และแสดงสีหน้าโกรธอีกครั้ง

" เธอหน้าแดง ? "

" s-shut ขึ้น ผมไม่ได้เขิน ! "

เขย่า เสียงเธียก็สะดุด ได้ยินเสียงเธอ รูธ ให้เธอช่วยมือ

" ผมจะถามอีกครั้ง แต่คุณจะรู้สึกอย่างไร ซาโตมิซามะ ? "

" เอ๋ ? อ่า ฉันคิดว่าฉันไม่เป็นไรขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง . . . "

" เฮ้อ . . . . . . . "

ขอบคุณสำหรับคำถามของรูธ โคทาโร่ , ความสนใจเปลี่ยนเธียถอนหายใจโล่งอก

นี่ฉันหวั่นไหว . . . . . นี้เป็นเหมือนปกติ . . . . . . .

เธียซ้ำที่ตัวเธอเอง แต่เธอไม่สามารถใจเย็น

" งั้นกลับบ้านกันเถอะ ก่อนที่มันจะเย็น ดวงอาทิตย์คือการตั้งค่าหลังจากทั้งหมด . "

เลยไม่แคร์ความรู้สึกของเธีย ,โคทาโร่ ค่อยๆลุกขึ้นมา สถานที่ที่เขาถูกตีเจ็บ แต่ไม่ใช่จุดที่เขาขยับไม่ได้ เย็นบนดาดฟ้าเป็นปัญหาใหญ่กว่านั้น

" อ๊ะ เดี๋ยวสิ "

แต่เธียคว้าชายเสื้อของโคทาโร่ เขาเริ่มเคลื่อนไหว

" เธีย ? "

โคทาโร่หยุดดูเธีย . และเมื่อถูกจับตามองโดยโคทาโร่เธียหน้า , ทันที

กลายเป็นสีแดง" มีอะไรเหรอ ? "

" เอ่อ u-uhm . . . . . . . เอ๋ . . . . . . . "

เธียขยับปากของเธอ แต่เธอกลับไม่พูดอะไรเลย ในที่สุด เธอมองลงไปและหันไปทางรูธช่วย

" รูธ ได้โปรด . . . . . . . ฉันไม่สามารถดำเนินการใด ๆ f-further กว่านี้ . . . . . . . "

" ใช่เพค่ะ , ฝ่าบาท . "

ธพยักหน้าที่เธีย ก็ ยืน หันข้าง โคทาโร่และยิ้ม ซึ่งแตกต่างจากเธีย รูธเป็นเหมือนทุกครั้ง

" จริงๆ แล้วซาโตมิซามาเรามาเพื่อให้ช็อคโกแลตเธอ "

" ช็อกโกแลต ? เธอ รูธ ซาน ! ? นี่มันเรื่องจริง ! ? "

เมื่อได้ยินว่าโคทาโร่จะได้รับช็อคโกแลตจากรูธ เขาก็ลืมความแค้นของเขาที่ถูกตีและสัญชาตญาณพิงในทางรู

โคทาโร่ . . . . . . .

เห็นโคทาโร่แบบนั้น สีหน้าเธียก็สว่างขึ้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเธอรีบแอบมอง โคทาโร่ด้วยสีหน้าเคือง

" โคทาโร่ , คุณมีความสุขที่คุณจะได้รับช็อคโกแลตจากรูธ "

" แน่นอน " โคทาโร่ตอบ

เธียและพยักหน้าเหมือนชัดเจนตอบ เขามีความสุขที่จะได้รับช็อคโกแลตจากรู

" รูธเป็นมนุษย์ต่างดาว คุณรู้มั้ย ? คุณโอเคกับมัน "

เธียจะถามต่อ โคทาโร่ ,มันเหมือนเธอยืนยันความรู้สึก โคทาโร่เป็นหนึ่งที่เวลา .

" มันหมายถึงอะไร ? "

เขาไม่ได้รังเกียจที่รูธเป็นมนุษย์ต่างดาว ? โคทาโร่เข้าใจสิ่งที่เธอพูดหมายถึงอะไร แต่เขาไม่สามารถเข้าใจ เจตนาที่อยู่เบื้องหลังคำถามของเธอ

" รูธเป็นคนต่างด้าว และมีเกียรติ แม้ว่าช็อกโกแลตก็ช็อกโกแลต ความรักที่แท้จริง และคุณกลายเป็นคนรัก มันอาจจะยากที่จะสร้างครอบครัว . . . . . . .เป็นสิ่งที่ฉันหมายถึง "

" อ๋อ นั่นเป็นสิ่งที่คุณหมายถึง "

เมื่อเข้าใจคำถาม โคทาโร่ตรวจสอบอย่างใกล้ชิดครับ

เพราะตำแหน่งของเธอ และเราก็ไม่ไปดีกว่า แล้ว ผมจะยังคงมีความสุขที่จะได้รับช็อกโกแลตเป็นสิ่งที่เธอหมายถึง แล้ว . . . . . . .

โชคดี โคทาโร่ขึ้นมาตอบทันที

" ฉันก็มีความสุข ฉันจะให้ช็อกโกแลต ความรักที่แท้จริงถ้ามันมาจากมนุษย์ต่างดาว , สัตว์ประหลาด , หุ่นยนต์หรืออะไรจริงๆ "

อีกอย่าง เธอมีคำตอบสำหรับคำถามของเธอ เกี่ยวกับอนาคต

โคทาโร่ได้มีความสุขเมื่อเขาได้รับเครื่องยศจากชาร์ล . เดียวกันเป็นจริงเมื่อ alaia มอบหมายให้เขาด้วย signaltin . มันไม่สำคัญว่าเขาหรือบุคคลอื่นได้ เขาเป็นคนมีความสุขให้เขาบ้าง

เชื่อถือหรือความกตัญญูว่าทำไมคำตอบก็เหมือนเดิม

" . . . . . . . เอ๊ะ ? จริงหรือ . . . ? "

เธียงง ตอบ โคทาโร่ ) และขณะที่เธองง เธอเริ่มวางความคาดหวัง โคทาโร่

เขาคงไม่ว่าอะไร ถ้ามันเป็นมนุษย์ต่างดาว . . . . . . . ? คุณสามารถมีความสุข แม้ผมเองและรู . . . . . . . ?

เธียต้องการทราบเจตนาที่แท้จริง โคทาโร่ ) มันอาจจะได้รับคำตอบที่ชัดเจนสำหรับโคทาโร่ ,แต่มันก็สำคัญกว่าอะไร

" คุณหมายถึงอะไรจริงๆ . . . . . . . เธีย คุณเป็นคนบอกฉันว่า "

โคทาโร่ใส่มือของเขาที่สะโพกของเขา และยิ้มอย่างบิดเบี้ยว

" เอ๋ ? อะไรที่ฉันพูด ? "

" ไม่ใช่สิ่งสำคัญ " ดาบนั่นเอง