After the fight had ended, Koutarou

After the fight had ended, Koutarou picked up Theia. They were going to leave the area before people who had heard the explosion gathered.

“Alright. Let's go, Ruth-san.”

Carrying Theia, Koutarou turned towards Ruth.

“Hm? What's wrong?”

When he did, he saw Ruth kneeling.

“Although I was unaware, please forgive me for all my impoliteness.”

Ruth bowed deeply towards Koutarou. That was what someone of lower status did towards one of higher status.

“What are you doing?”

Koutarou was puzzled by Ruth's sudden actions. She slowly raised her head and looked up at Koutarou.

Ruth-san?

Koutarou wasn't sure of what kind of expression Ruth was making.

It looked like she was crying, but it also looked like she was smiling. Her eyes were moistened by tears and her cheeks were red. And her calm eyes gazed at Koutarou, trying to tell him something.

All that Koutarou could tell was that while Ruth was crying, she wasn't sad.

“That sword... it's the real Signaltin, isn't it?”

Ruth's words didn't answer the question on Koutarou's mind. She narrowed her eyes and looked at the beautiful sword glowing of silvery white hanging on Koutarou's waist. Ruth had seen the power of that sword first hand, and she had concluded that the sword was the real Signaltin.

“Ruth-san...”

“Koutarou let out a small sigh and looked down on the sword on his waist.

So it really did come to this...

Koutarou felt it was regrettable that he couldn't protect the secret, but he had been prepared that Ruth might reach that answer, so he didn't panic.

“I am from a family that has served Forthorthe for a long time. Even I can discern that this is not a replica.”

As Ruth said that, she reached out with her hand and touched Koutarou's sword. And she gently stroked it as if it was her own child.

“I thought something was strange. Why had all the armor's data been erased... If you had just been thrown out of the universe, there would have been no need to do that.”

Ruth shed tears as she continued speaking. They kept flowing and wet her cheeks.

“But, this makes sense. Satomi-sama and Clan-sama travelled to the past Forthorthe, and came back with this sword.”

Ruth was desperately trying to suppress her own feelings. If she let her guard down even a little, her emotions would explode and she would throw herself at Koutarou. However, that wouldn't convey anything. Ruth wanted Koutarou to know what she was feeling right now. Just how thankful she was for this miracle.

“And you erased the data to keep that truth a secret. The reason was to not cause Forthorthe any needless confusion.”

Ruth looked back up at Koutarou. Her glance was filled with trust and love.

“All of that leads to a single answer.”

Ruth was in bliss, to the point where she couldn't express it with words. The future that she could never obtain was now right in front of her. Ruth felt like she would go crazy as she felt that intense, deep joy.

“And that is that you are the highest ranking knight of Forthorthe, the Blue Knight, his excellency Reios Fatra Bertorion.”

All of the clues pointed in that direction.

The silvery white sword, the damaged armor, his relationship with Clan, his improved skill with the sword. The fragmented clues eventually led Ruth to a single solution.

And that was that Koutarou was Forthorthe's legendary hero, the Blue Knight.

“...The highest ranking?”

Those words puzzled Koutarou. Seeing Koutarou's expression change upon hearing those words, Ruth was convinced and showed a smile of true joy.

“So it... really is the truth...?”

“...Yes.”

Koutarou nodded firmly in response to Ruth's question.

“Ah... goddess of the dawn... I thank you for this miracle...”

Ruth loved Koutarou. Those feelings had surpassed her admiration for the Blue Knight for quite a while.

However, now that she knew that Koutarou and the Blue Knight were the one and the same, her admiration for the Blue Knight was added onto her feelings for Koutarou. And her feelings for him were now greater than ever.

“...Your title of Blue Knight, was affixed as the highest rank after the war by her majesty Alaia, in praise of, your loyalty.”

The tears flowing from Ruth's eyes weren't stopping and her sobbing made it hard for her to speak.

Your highness... our Blue Knight... was the real one...

Her trembling hand grasped at her throbbing chest and while her tears wet her cheeks, Ruth did her best to continue speaking. She wanted Koutarou to know just who he was.

“Ever since, 'Blue Knight' has become your personal title. There is no knight that has inherited that title since. 'Blue Knight' is the leader of the knights. It is a higher rank than my title of Guardian Knight.”

“The leader of the knights...?”

Just a moment ago Ruth had been the one confused, but now the tables had turned and Koutarou was gradually understanding the complicated position he was in.

“Yes. As long as you possess that sword and go by the title of Blue Knight, you have the most authority in Forthorthe after royalty. And not even the highest standing nobles, no, not even royalty, would have an easy time doing something to you. You're an exception amongst exception.”

There were too many exceptions Alaia had set up for the Blue Knight to count.

Not only was the Bertorion's special territory still forbidden to enter, the Blue Knight's salary was still included in the national budget even now after 2,000 years had passed.

When it came to the law, exceptions for the Blue Knight were given priority and not even the emperor could remove that right. That is what Alaia had prepared for Koutarou if he were to return to Forthorthe 2,000 years in the future for some reason.

“I see... so her majesty, Alaia did...”

“Yes. If you so feel like it, Master, you could even order me to die.”

As Ruth said that she put her hand on her chest and smiled as if she was saying she'd be willing to die on the spot.

“I won't order something like that.”

“I am aware, Master. Fufu, fufufufu.”

Ruth was well aware that Koutarou would never give such an order. But at the same time, she almost wanted him do to just that.

“By the way... what's with that master thing?”

“Master is Master. You are the most important knight, so it's only obvious I call you that.”

“I'm not all that important though.”

“Oh, but you are. What are you saying, geez...”

To Ruth this was unbearably amusing. The Blue Knight was the most famous general in Forthorthe's history. But the person in question was saying that he wasn't all that important.

“Fufu, I can't wait for her highness to wake up.”

Ruth looked at Theia, resting on Koutarou's back, and smiled through her tears.

“Once her highness learns of Satomi-sama's identity... fufufu.”

Ruth was almost dying with anticipation to see what kind of expression Theia would make when she told her about Koutarou.

“About that... Please don't tell Theia about my secret.”

“Master!? Why is that!?”

Koutarou's words came as a surprise to Ruth. To Theia this would be an incredibly happy news.

“Theia's dream will be ruined.”

“That's not true! Not at all!”

“And if both the Blue Knight and Signaltin were to appear, Forthorthe would enter a state of confusion. The fewer that knows about this, the better.”

“Her highness would definitely keep it a secret!”

“It's not about if she'll keep it a secret... just by knowing it will influence her judgment.”

Koutarou trusted Theia and Ruth. They would without a doubt keep it a secret. However, Koutarou believed that the fact that he was the Blue Knight and that Signaltin existed would fetter Theia's decisions. So aside from having his secret revealed from unavoidable circumstances, he had no intention of revealing it on his own. Neither Koutarou nor Alaia wished for that.

“Her highness's judgment...”

Ruth understood the meaning of that as well. A big secret like that which can't be told to anyone would only be an unnecessary risk.

“I, understand...”

Ruth reluctantly decided to listen to Koutarou. Considering today's events, it would be for the best to keep the risk as low as possible. Although logic dictated that she do so, Ruth was very disappointed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังการต่อสู้สิ้นสุดลง Koutarou เบิกค่า Theia พวกเขาจะปล่อยให้ตั้งก่อนผู้ที่ได้ยินการกระจายที่รวบรวม"ครับ ลองไป นางรูธ-ซาน"ดำเนิน Theia, Koutarou หันไปทางนางรูธ"Hm คืออะไรผิดเมื่อเขาไม่ได้ เขาเห็นนางรูธที่นั่ง"แม้ว่าผมไม่รู้ โปรดยกโทษให้ฉันใน impoliteness ของฉัน"นางรูธลงลึกต่อ Koutarou ที่มีสถานะต่ำกว่าผู้อื่นได้ต่อหนึ่งสถานะสูงกว่า"จะทำอะไร"Koutarou ถูกพิศวง โดยการดำเนินการอย่างฉับพลันของนางรูธ เธอช้า ๆ ยกศีรษะของเธอ และมองขึ้นที่ Koutarouนางรูธ-ซานKoutarou ไม่แน่ใจว่าของชนิดของนิพจน์รัธทำมันดูเหมือนเธอไม่ร้องไห้ แต่มันยังดูเหมือนเธอไม่ยิ้ม ตาของเธอถูก moistened โดยน้ำตา และแก้มของเธอมีสีแดง และจ้องตาเธอสงบ Koutarou พยายามที่จะบอกสิ่งที่ที่ Koutarou สามารถแจ้งได้ที่ในขณะที่นางรูธได้ร้องไห้ เธอไม่เศร้า"ดาบนั้น...มันเป็น Signaltin จริง ไม่ได้? "นางรูธตอบคำไม่ได้ตอบคำถามในใจของ Koutarou เธอจำกัดดวงตาของเธอ และมองเรืองดาบสวยงามสีขาวเงินบนเอวของ Koutarou นางรูธได้เห็นพลังของดาบที่มือแรก และเขาได้สรุปว่า ดาบถูก Signaltin จริง"นางรูธ-ซาน...""Koutarou ให้ออกแยกกันเล็ก แล้วมองลงไปในดาบบนเอวของเขาดังนั้น จริง ๆ ไม่ได้มานี้...Koutarou รู้สึกว่า มันถูกพอว่า เขาไม่สามารถปกป้องความลับ แต่ได้เตรียมพร้อมว่า รูธอาจถึงคำตอบที่ ดังนั้นเขาไม่ได้ตกใจ"ฉันมาจากครอบครัวที่มีให้บริการ Forthorthe เป็นเวลานาน แม้ฉันสามารถแยกแยะว่า นี่ไม่ใช่แบบจำลอง"เป็นรูธกล่าวว่า เธอถึงออก ด้วยมือของเธอ และสัมผัสดาบของ Koutarou และเธอเบา ๆ แบบขีดลงนั้นว่ามันเป็นลูกของเธอเอง"ผมคิดว่า มีอะไรแปลก ๆ ทำไมมีข้อมูลทั้งหมดของเกราะถูกลบ... ถ้าคุณมีเพียงถูกโยนออกจากจักรวาล มีจะได้ไม่ต้องทำ"นางรูธหลั่งน้ำตาเธอยังคงพูด พวกเขายังคงไหล และเปียกแก้มของเธอ"แต่ ซึ่งทำให้รู้สึก Satomi-sama sama ตระกูลเดินทางไป Forthorthe ผ่านมา และกลับมา ด้วยดาบนี้"นางรูธหมดพยายามระงับความรู้สึกของตนเอง ถ้าเธอให้เธอรักษาลงแม้แต่น้อย จะระเบิดอารมณ์ของเธอ และเธอจะโยนตัวเองที่ Koutarou อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ถ่ายทอดอะไร Koutarou รู้ว่าเธอรู้สึกอยากขาดแคลนอาหารขณะนี้ เพียงว่าขอบคุณเธอสำหรับมหัศจรรย์นี้"แล้วคุณลบข้อมูลที่จะให้ความจริงที่เป็นความลับ เหตุผลก็คือการ ไม่สับสน Forthorthe ใด ๆ จำเป็น"นางรูธมองกลับขึ้นที่ Koutarou รวดเร็วของเธอก็เต็มไป ด้วยความรักและไว้วางใจ"ทั้งหมดที่นำไปสู่คำตอบเดียวกัน"นางรูธอยู่สุข ไปยังจุดที่เธอไม่สามารถแสดงมัน มีคำ ตอนนี้ตรงหน้าของเธอในอนาคตเธออาจไม่เคยรับได้ นางรูธรู้สึกเหมือนเธอจะไปบ้ากับเธอรู้สึกสุขที่รุนแรง ลึก" และที่คือคุณอัศวินอันดับสูงสุดของ Forthorthe อัศวินสีน้ำเงิน ฯพณฯ Reios Fatra Bertorion "All of the clues pointed in that direction.The silvery white sword, the damaged armor, his relationship with Clan, his improved skill with the sword. The fragmented clues eventually led Ruth to a single solution.And that was that Koutarou was Forthorthe's legendary hero, the Blue Knight.“...The highest ranking?”Those words puzzled Koutarou. Seeing Koutarou's expression change upon hearing those words, Ruth was convinced and showed a smile of true joy.“So it... really is the truth...?”“...Yes.”Koutarou nodded firmly in response to Ruth's question.“Ah... goddess of the dawn... I thank you for this miracle...”Ruth loved Koutarou. Those feelings had surpassed her admiration for the Blue Knight for quite a while.However, now that she knew that Koutarou and the Blue Knight were the one and the same, her admiration for the Blue Knight was added onto her feelings for Koutarou. And her feelings for him were now greater than ever.“...Your title of Blue Knight, was affixed as the highest rank after the war by her majesty Alaia, in praise of, your loyalty.”The tears flowing from Ruth's eyes weren't stopping and her sobbing made it hard for her to speak.Your highness... our Blue Knight... was the real one...Her trembling hand grasped at her throbbing chest and while her tears wet her cheeks, Ruth did her best to continue speaking. She wanted Koutarou to know just who he was.“Ever since, 'Blue Knight' has become your personal title. There is no knight that has inherited that title since. 'Blue Knight' is the leader of the knights. It is a higher rank than my title of Guardian Knight.”“The leader of the knights...?”Just a moment ago Ruth had been the one confused, but now the tables had turned and Koutarou was gradually understanding the complicated position he was in.“Yes. As long as you possess that sword and go by the title of Blue Knight, you have the most authority in Forthorthe after royalty. And not even the highest standing nobles, no, not even royalty, would have an easy time doing something to you. You're an exception amongst exception.”There were too many exceptions Alaia had set up for the Blue Knight to count.Not only was the Bertorion's special territory still forbidden to enter, the Blue Knight's salary was still included in the national budget even now after 2,000 years had passed.When it came to the law, exceptions for the Blue Knight were given priority and not even the emperor could remove that right. That is what Alaia had prepared for Koutarou if he were to return to Forthorthe 2,000 years in the future for some reason.“I see... so her majesty, Alaia did...”“Yes. If you so feel like it, Master, you could even order me to die.”As Ruth said that she put her hand on her chest and smiled as if she was saying she'd be willing to die on the spot.
“I won't order something like that.”

“I am aware, Master. Fufu, fufufufu.”

Ruth was well aware that Koutarou would never give such an order. But at the same time, she almost wanted him do to just that.

“By the way... what's with that master thing?”

“Master is Master. You are the most important knight, so it's only obvious I call you that.”

“I'm not all that important though.”

“Oh, but you are. What are you saying, geez...”

To Ruth this was unbearably amusing. The Blue Knight was the most famous general in Forthorthe's history. But the person in question was saying that he wasn't all that important.

“Fufu, I can't wait for her highness to wake up.”

Ruth looked at Theia, resting on Koutarou's back, and smiled through her tears.

“Once her highness learns of Satomi-sama's identity... fufufu.”

Ruth was almost dying with anticipation to see what kind of expression Theia would make when she told her about Koutarou.

“About that... Please don't tell Theia about my secret.”

“Master!? Why is that!?”

Koutarou's words came as a surprise to Ruth. To Theia this would be an incredibly happy news.

“Theia's dream will be ruined.”

“That's not true! Not at all!”

“And if both the Blue Knight and Signaltin were to appear, Forthorthe would enter a state of confusion. The fewer that knows about this, the better.”

“Her highness would definitely keep it a secret!”

“It's not about if she'll keep it a secret... just by knowing it will influence her judgment.”

Koutarou trusted Theia and Ruth. They would without a doubt keep it a secret. However, Koutarou believed that the fact that he was the Blue Knight and that Signaltin existed would fetter Theia's decisions. So aside from having his secret revealed from unavoidable circumstances, he had no intention of revealing it on his own. Neither Koutarou nor Alaia wished for that.

“Her highness's judgment...”

Ruth understood the meaning of that as well. A big secret like that which can't be told to anyone would only be an unnecessary risk.

“I, understand...”

Ruth reluctantly decided to listen to Koutarou. Considering today's events, it would be for the best to keep the risk as low as possible. Although logic dictated that she do so, Ruth was very disappointed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากการต่อสู้จบลง Koutarou หยิบขึ้นมา Theia พวกเขากำลังจะออกจากพื้นที่ก่อนที่คนที่เคยได้ยินระเบิดรวบรวม. "เอาล่ะ Let 's go รู ธ ซัง. "Carrying Theia, Koutarou หันไปทางรู ธ ." หืม? มีอะไรผิดปกติ? "เมื่อเขาทำเขาเห็นคุกเข่ารูธ ." ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้โปรดยกโทษให้ฉันสำหรับหยาบคายทั้งหมดของฉัน. "รูธ โค้งคำนับอย่างลึกซึ้งต่อ Koutarou นั่นคือสิ่งที่คนของสถานะที่ต่ำกว่าได้ต่อหนึ่งในสถานะที่สูงขึ้น. "คุณกำลังทำอะไร?" Koutarou งงอย่างฉับพลันโดยการกระทำของรู ธ เธอค่อย ๆ ยกศีรษะของเธอและมองมาที่ Koutarou. รู ธ ซัง? Koutarou ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ชนิดของการแสดงออกของรู ธ ก็ทำให้. มันดูเหมือนเธอกำลังร้องไห้ แต่ก็ยังดูเหมือนเธอยิ้ม ดวงตาของเธอถูกชุบด้วยน้ำตาและแก้มของเธอเป็นสีแดง และตาสงบของเธอจ้องมอง Koutarou พยายามที่จะบอกเขาว่าบางสิ่งบางอย่าง. ทั้งหมดที่ Koutarou สามารถบอกได้ว่าในขณะที่รู ธ ก็ร้องไห้เธอก็ไม่เศร้า. "ดาบว่า ... มันเป็น Signaltin จริงไม่ได้หรือไม่" รู ธ คำพูดไม่ได้ตอบคำถามในใจของ Koutarou เธอหรี่ตาของเธอและมองไปที่ดาบเรืองแสงที่สวยงามของแขวนสีเงินสีขาวบนเอวของ Koutarou รู ธ ได้เห็นพลังของดาบมือแรกนั้นและเธอได้ข้อสรุปว่าดาบเป็น Signaltin จริง. "รู ธ ซัง ... " "Koutarou ให้ออกถอนหายใจขนาดเล็กและมองลงไปในดาบบนเอวของเขา. ดังนั้น จริงๆไม่มาถึงนี้ ... Koutarou รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าเศร้าที่เขาไม่สามารถปกป้องความลับ แต่เขาได้รับการเตรียมความพร้อมที่รู ธ อาจถึงคำตอบที่ดังนั้นเขาไม่ได้ตกใจ. "ผมมาจากครอบครัวที่ได้ทำหน้าที่ Forthorthe เป็นเวลานาน แม้ฉันสามารถมองเห็นว่าเรื่องนี้ไม่ได้เป็นแบบจำลอง. "ในฐานะที่เป็นรูธ บอกว่าเธอเอื้อมมือออกด้วยมือของเธอและสัมผัสดาบ Koutarou และเธอเบา ๆ ลูบมันราวกับว่ามันเป็นเด็กของเธอเอง. "ผมคิดว่าบางสิ่งบางอย่างเป็นเรื่องแปลก ทำไมข้อมูลทั้งหมดของเกราะถูกลบ ... ถ้าคุณเพิ่งถูกโยนออกมาจากจักรวาลก็จะได้รับความต้องการที่จะทำอย่างนั้นไม่. "รูธ หลั่งน้ำตาขณะที่เธอยังคงพูด พวกเขายังคงไหลและเปียกแก้มของเธอ. "แต่นี้ทำให้รู้สึก ซาโตมิซามะและตระกูล-sama เดินทางไปที่ผ่านมา Forthorthe และกลับมาพร้อมกับดาบนี้ ". รู ธ ได้พยายามอย่างยิ่งที่จะระงับความรู้สึกของเธอเอง ถ้าเธอปล่อยให้เธอยามลงแม้เพียงเล็กน้อยอารมณ์ของเธอจะระเบิดและเธอจะโยนตัวเองที่ Koutarou แต่ที่จะไม่ถ่ายทอดอะไร รู ธ Koutarou อยากที่จะรู้ว่าสิ่งที่เธอรู้สึกได้ในขณะนี้ เพียงวิธีการที่เธอรู้สึกขอบคุณสำหรับความมหัศจรรย์นี้. "และคุณลบข้อมูลเพื่อให้ความจริงที่เป็นความลับ เหตุผลที่จะไม่ก่อให้เกิดความสับสน Forthorthe ใด ๆ ไม่มีความจำเป็น. "รูธ มองกลับขึ้นที่ Koutarou ได้อย่างรวดเร็วของเธอเต็มไปด้วยความไว้วางใจและความรัก. "ทั้งหมดที่นำไปสู่คำตอบเดียว." รู ธ อยู่ในความสุขไปยังจุดที่เธอไม่สามารถแสดงมันออกมาด้วยคำพูด อนาคตที่เธอไม่เคยจะได้รับตอนนี้อยู่ตรงหน้าเธอ รู ธ รู้สึกเหมือนเธอจะไปบ้าที่เธอรู้สึกว่ารุนแรง, ความสุขลึก. "และนั่นคือคุณอัศวินการจัดอันดับสูงสุดของ Forthorthe อัศวินสีฟ้า ฯพณฯ Reios Fatra Bertorion." ทั้งหมดของปมที่ชี้ไปในทิศทางที่ดาบสีขาวสีเงินเกราะเสียหายสัมพันธ์ของเขากับตระกูลทักษะที่ดีขึ้นของเขาด้วยดาบ เบาะแสที่มีการกระจายตัวในที่สุดนำไปรูทโซลูชั่นเดียว. และนั่นก็คือที่ Koutarou เป็นวีรบุรุษในตำนาน Forthorthe ของอัศวินสีฟ้า. "... การจัดอันดับที่สูงที่สุด?" คำเหล่านั้นงง Koutarou เห็นการเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของ Koutarou เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นรู ธ ก็เชื่อและแสดงให้เห็นรอยยิ้มของความสุขที่แท้จริง. "ดังนั้นมัน ... จริงๆมันเป็นความจริง ... ?" "... ใช่." Koutarou พยักหน้าอย่างมั่นคงในการตอบคำถามของรู ธ . "อ่า ... เทพีแห่งรุ่งอรุณ ... ผมขอขอบคุณสำหรับความมหัศจรรย์นี้ ... " รู ธ รัก Koutarou ความรู้สึกเหล่านั้นได้ค้นพบความชื่นชมของเธอสำหรับอัศวินสีฟ้าสำหรับค่อนข้างขณะ. แต่ตอนนี้ว่าเธอรู้ว่า Koutarou และอัศวินสีฟ้าเป็นหนึ่งเดียวกันชื่นชมเธอสำหรับอัศวินสีฟ้าถูกบันทึกลงในความรู้สึกของเธอ Koutarou และความรู้สึกของเธอสำหรับเขาตอนนี้มากขึ้นกว่าที่เคย. "... ชื่อของคุณอัศวินสีฟ้าได้รับการติดอยู่เป็นตำแหน่งที่สูงที่สุดหลังสงครามโดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเธอ Alaia ในการสรรเสริญจากความจงรักภักดีของคุณ." น้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของรู ธ weren 'เสื้อและหยุดร้องไห้เธอทำให้มันยากสำหรับเธอที่จะพูด. ใต้ฝ่าพระบาท ... อัศวินสีฟ้าของเรา ... เป็นคนจริง ... มือสั่นของเธอจับที่หน้าอกของเธอสั่นและในขณะที่น้ำตาของเธอเปียกแก้มของเธอรู ธ ได้ เธอที่ดีที่สุดที่จะดำเนินการพูด เธออยากจะ Koutarou รู้เพียงว่าเขาเป็นใคร. "นับตั้งแต่ 'อัศวินสีฟ้า' ได้กลายเป็นชื่อส่วนบุคคลของคุณ มีอัศวินที่ได้รับการถ่ายทอดชื่อว่าตั้งแต่เป็น 'อัศวินสีฟ้า' เป็นผู้นำของอัศวิน มันเป็นตำแหน่งที่สูงขึ้นกว่าชื่อของฉันการ์เดียนอัศวิน. "" ผู้นำของอัศวิน ... หรือไม่ "รอสักครู่ที่ผ่านมารูธ ได้รับการหนึ่งที่สับสน แต่ตอนนี้ตารางหัน Koutarou และค่อย ๆ ทำความเข้าใจเกี่ยวกับตำแหน่งของเขาที่มีความซับซ้อน อยู่ใน. "ใช่ ตราบใดที่คุณมีดาบและไปตามชื่อของอัศวินสีฟ้าคุณจะมีอำนาจมากที่สุดใน Forthorthe หลังจากที่พระบรมวงศานุวงศ์ และไม่ได้สูงสุดขุนนางยืนไม่ได้แม้กระทั่งเจ้านายจะมีเวลาได้ง่ายทำอะไรบางอย่างกับคุณ คุณยกเว้นหมู่ข้อยกเว้น. "มีข้อยกเว้นมากเกินไปAlaia ได้ตั้งค่าสำหรับอัศวินสีฟ้าที่จะนับเป็น. ไม่เพียง แต่เป็นดินแดนพิเศษ Bertorion ของต้องห้ามยังคงป้อนเงินเดือนอัศวินสีฟ้าถูกรวมยังคงอยู่ในงบประมาณของชาติแม้ตอนนี้ หลังจาก 2,000 ปีที่ผ่านมา. เมื่อมันมาถึงกฎหมายข้อยกเว้นสำหรับอัศวินสีฟ้าได้รับการให้ความสำคัญและไม่ได้จักรพรรดิสามารถลบที่เหมาะสมที่ นั่นคือสิ่งที่ Alaia ได้เตรียมไว้สำหรับ Koutarou ถ้าเขาจะกลับไป Forthorthe 2,000 ปีในอนาคตด้วยเหตุผลบางอย่าง. "ผมเห็น ... ดังนั้นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเธอ Alaia ไม่ ... " "ใช่ ดังนั้นหากคุณรู้สึกว่ามันอาจารย์คุณยังสามารถสั่งให้ฉันไปตาย. "ในฐานะที่เป็นรูธ บอกว่าเธอเอามือของเธอบนหน้าอกของเธอและยิ้มราวกับว่าเธอได้รับการบอกว่าเธอต้องการจะยินดีที่จะตายในที่เกิดเหตุ." ฉันได้รับรางวัล 'ทีสั่งซื้อสิ่งที่ต้องการที่. "" ผมตระหนักถึงปริญญาโท Fufu, fufufufu. "รูธ ก็ตระหนักดีว่า Koutarou จะไม่ให้คำสั่งดังกล่าว แต่ในขณะเดียวกันเธอเกือบจะอยากให้เขาทำเพียงแค่ว่า. "โดยวิธีการ ... สิ่งที่มีสิ่งหลักที่?" "Master เป็นปริญญาโท คุณเป็นอัศวินที่สำคัญที่สุดจึงเป็นเพียงที่เห็นได้ชัดผมเรียกคุณว่า. "" ผมไม่ได้ที่สำคัญทั้งหมดที่ว่า. "" โอ้ แต่คุณ สิ่งที่คุณจะพูดว่า geez ... "เพื่อให้รูธ เรื่องนี้เป็นที่น่าขบขันเหลือทน อัศวินสีฟ้าเป็นนายพลที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของ Forthorthe แต่คนที่อยู่ในคำถามที่บอกว่าเขาไม่ได้เป็นสิ่งสำคัญที่ทุกคน. "Fufu ผมไม่สามารถรอให้ฝ่าเธอจะตื่นขึ้นมา." รู ธ Theia มองที่วางอยู่บนหลังของ Koutarou และยิ้มผ่านน้ำตาของเธอ. "เมื่อ เสด็จเรียนรู้ของตัวตนของซาโตมิซามะของ fufufu ... . "รูธ เกือบตายด้วยความคาดหวังที่จะเห็นสิ่งที่ชนิดของการแสดงออก Theia จะทำให้เมื่อเธอบอกเธอเกี่ยวกับ Koutarou." เกี่ยวกับที่ ... กรุณาอย่าบอกฉันเกี่ยวกับ Theia ความลับ. "" Master !? ทำไมที่ !? "คำKoutarou มาเป็นแปลกใจให้รู ธ เพื่อ Theia นี้จะเป็นข่าวที่มีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ. "ความฝัน Theia จะถูกทำลาย." "นั่นไม่เป็นความจริง! ไม่ได้ที่ทุกคน! "" และถ้าทั้งสองอัศวินสีฟ้าและ Signaltin จะปรากฏ Forthorthe จะเข้าสู่สภาวะของความสับสน น้อยที่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ที่ดีกว่า. "" เสด็จแน่นอนจะเก็บไว้เป็นความลับ! "" มันไม่เกี่ยวกับว่าเธอจะเก็บเป็นความลับ ... เพียงแค่รู้ว่ามันจะมีผลต่อการตัดสินใจของเธอ. "Koutarou เชื่อถือ Theia และรู ธ พวกเขาจะไม่ต้องสงสัยเก็บไว้เป็นความลับ อย่างไรก็ตาม Koutarou เชื่อว่าความจริงที่ว่าเขาเป็นอัศวินสีฟ้าและสีที่มีอยู่จะ Signaltin โซ่ตรวน Theia ตัดสินใจของ ดังนั้นนอกเหนือจากการมีความลับของเขาเปิดเผยว่าจากสถานการณ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เขาไม่ได้ตั้งใจมันเผยให้เห็นตัวเขาเองไม่มี ทั้ง Koutarou หรือ Alaia อยากให้ว่า. "ฝ่าการตัดสินของเธอ ... " รู ธ เข้าใจความหมายของการที่ดี ลับขนาดใหญ่เช่นที่ซึ่งไม่สามารถจะบอกให้ทุกคนที่จะอยู่ที่ไม่จำเป็นความเสี่ยง. "ผมเข้าใจ ... " รู ธ อย่างไม่เต็มใจตัดสินใจที่จะฟัง Koutarou พิจารณาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ก็จะเป็นที่ดีที่สุดที่จะทำให้มีความเสี่ยงที่ต่ำที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ แม้ว่าตรรกะที่บอกว่าเธอทำเช่นนั้นรู ธ ผิดหวังมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากการต่อสู้ก็จบลง โคทาโร่หยิบเธีย . พวกเขากำลังจะออกจากพื้นที่ก่อน ผู้ที่ได้ยินเสียงระเบิดกัน

" ครับ ไปกันเถอะ รูธ ซาน "

ถือเธีย โคทาโร่ , หันไปทางรู

" หือ ? เกิดอะไรขึ้น ? "

เมื่อเขาเห็นรูท นั่งคุกเข่า

" แม้ว่าผมโดยไม่รู้ตัว ได้โปรดยกโทษให้ฉันทั้งหมดที่ไม่สุภาพกับคุณ "

รูธจมลงลึกสู่โคทาโร่ .นั่นคือสิ่งที่คนที่มีสถานะต่ำกว่าได้ต่อหนึ่งตำแหน่งสูงกว่า

" คุณจะทำอะไร ? "

โคทาโร่งงโดยรูอย่างฉับพลันการกระทำ เธอค่อยๆยกหัวของเธอและมองโคทาโร่

รูทซาน

โคทาโร่ไม่แน่ใจของชนิดของการแสดงออก รูทา .

มันเหมือนกับว่าเธอกำลังร้องไห้ แต่มันยังดูเหมือนเธอกำลังยิ้มตาของเธอชุ่มน้ำตา และแก้มของเธอมีสีแดง ตาเธอสงบ จ้องมอง โคทาโร่ พยายามจะบอกอะไรเขา

ที่โคทาโร่จะบอกคือว่าในขณะที่รูธกำลังร้องไห้ เธอไม่ได้เศร้า

" ดาบนั่น . . . . . . . มัน signaltin จริงๆใช่ไหม "

รูธพูดไม่ได้ตอบคำถามเรื่อง โคทาโร่คือจิตใจเธอคอด ตาของเธอมองดาบที่สวยงามอร่ามแขวนสีขาวที่เอว โคทาโร่ ) รูธ ได้เห็นพลังของดาบ มือแรก เธอได้พบว่า ดาบ เป็น signaltin จริง

" รูธ ซาน . . . . . . . "

" โคทาโร่ออกมาเล็กน้อยและถอนหายใจมองดาบที่เอว

แล้วมันทำแบบนี้ . . . . . . .

โคทาโร่รู้สึกว่ามันน่าเศร้าที่เขาไม่สามารถปกป้องความลับ แต่เขาได้เตรียมที่รูธ อาจถึงคำตอบนั้น เขาไม่ได้ตกใจ

" ฉันมาจากครอบครัวมีหน้าที่ forthorthe เป็นเวลานาน แม้ฉันสามารถแยกแยะได้ว่า นี่ไม่ใช่จำลอง "

เป็นรูท บอกว่า เธอเอื้อมมือออกไปสัมผัสกับมือของเธอ และโคทาโร่เป็นดาบ เธอค่อยๆลูบมัน ถ้ามันเป็นลูกของเธอเอง

" ฉันคิดว่า มีบางอย่างแปลกๆ ทำไมมีทั้งเกราะ ข้อมูลถูกลบ . . . . . . . ถ้าคุณเพิ่งถูกไล่ออกจากจักรวาล ก็ไม่ต้องทำ "

รูธหลั่งน้ำตาในขณะที่เธอยังคงพูด พวกเขาเอาแต่ไหลเปียกแก้ม

" แต่นี่เข้าท่าดี ซาโตมิ ท่านและพวกท่านได้เดินทางไป forthorthe อดีต และกลับมาพร้อมกับดาบเล่มนี้

"รูธก็พยายามข่มความรู้สึกของตัวเอง ถ้าเธอปล่อยให้ยามเธอลงแม้แต่น้อย อารมณ์เธอจะระเบิด เธอจะโยนตัวเองที่โคทาโร่ . อย่างไรก็ตาม ที่ไม่สื่ออะไรเลย รูธ ต้องการ โคทาโร่ ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกยังไงตอนนี้ เพียงแค่ว่า ขอบคุณที่เธอให้ปาฏิหาริย์นี้

" และคุณลบข้อมูลให้ความจริงที่เป็นความลับเหตุผลที่จะไม่ก่อให้เกิดความสับสนใด ๆ forthorthe "

รูธมองกลับขึ้นที่โคทาโร่ . เธอเหลือบมองเต็มไปด้วยความไว้วางใจและความรัก

" ทั้งหมดที่นำไปสู่คำตอบเดียว "

รูธ อยู่ในความสุข จนเธอไม่สามารถแสดงมันออกมา อนาคตที่เธอเคยได้รับ อยู่ตรงหน้าเธอ รูธ รู้สึกเหมือนเธอจะบ้า เธอรู้สึกว่ารุนแรงความสุขลึกๆ

" และนั่นคือคุณเป็นตำแหน่งสูงสุดของ forthorthe อัศวิน , อัศวินสีฟ้า , ใต้เท้า reios ฟาทรา bertorion "

ทุกเบาะแสชี้ในทิศทางที่ .

ดาบสีขาว , ทำลายเกราะ ความสัมพันธ์ของเขากับตระกูลของเขาขึ้นต่อสู้ด้วยดาบ ปมแยกส่วนในที่สุด LED รูทเพื่อแก้ปัญหาเดียว

และนั่นคือ โคทาโร่ก็ forthorthe ตำนานวีรบุรุษ อัศวินสีฟ้า

" . . . . . . . สูงสุดอันดับ "

คำพูดงง โคทาโร่ . เห็นโคทาโร่สีหน้าเปลี่ยน เมื่อได้ยินคำเหล่านั้น รูธ มั่นใจ และแสดงรอยยิ้มแห่งความสุขที่แท้จริง

" มัน . . . . . . . จริงๆ คือ ความจริง . . . . . . . ? "

" . . . . . . . ค่ะ "

โคทาโร่พยักหน้าแน่น ตอบสนองรูถาม

" เอ่อ . . . . . . . เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ . . . . . . .ฉันขอบคุณสำหรับมหัศจรรย์นี้ . . . . . . . "

รูธชอบโคทาโร่ . ความรู้สึกเหล่านั้นมี surpassed ชื่นชมเธออัศวินสีฟ้าสักพัก

แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่า โคทาโร่ และอัศวินสีฟ้าเป็นหนึ่งและเหมือนกัน ชื่นชมเธออัศวินสีฟ้าถูกเพิ่มไปยังความรู้สึกของเธอต่อ โคทาโร่ . และ ความรู้สึกของเธอต่อเขา ตอนนี้มากขึ้นกว่าเดิม

" . . . . . . . ชื่อของอัศวินสีฟ้า ,คือติดเป็นตำแหน่งสูงสุดหลังสงคราม โดยสมเด็จพระนางเจ้าฯ alaia ในการสรรเสริญของความจงรักภักดี "

น้ำตาที่ไหลจากดวงตาของรูธไม่ได้หยุดเธอร้องไห้ ทำให้เธอลำบากใจที่จะพูด

องค์ชาย . . . . . . . อัศวินสีฟ้า . . . . . . . ก็จริง . . . . . . .

เธอสั่นมือไขว่คว้าหน้าอกเต้นของเธอ และในขณะที่น้ำตาไหลเปียกแก้มเธอ รูธ ทำดีที่สุดที่จะพูดต่อเธอต้องการ โคทาโร่รู้เพียงว่าเขาคือใคร

" ตั้งแต่ ' อัศวิน ' สีฟ้าได้กลายเป็นชื่อส่วนบุคคลของคุณ ไม่มีอัศวินที่ได้สืบทอดตำแหน่ง ตั้งแต่ . . . อัศวินสีฟ้า คือ หัวหน้าของอัศวิน มันเป็นตำแหน่งที่สูงกว่าชื่อเรื่องของอัศวิน "

" หัวหน้าของอัศวิน . . . . . . . ? "

เมื่อกี้รูธได้รับหนึ่งสับสนแต่ตอนนี้ได้กลายเป็นโคทาโร่เป็นตารางและค่อยๆทำความเข้าใจยุ่งยากตำแหน่งเขาอยู่

" ครับ ตราบเท่าที่คุณมี ดาบนั้นไปโดยชื่อของอัศวินสีฟ้า , คุณมีอำนาจมากที่สุดใน forthorthe หลังราชวงศ์ และแม้สูงสุดยืนขุนนาง ไม่ แม้แต่เจ้านายจะได้ง่ายเวลาทำอะไรกับคุณ คุณเป็นข้อยกเว้น "

ในข้อยกเว้นมีมากเกินไปข้อยกเว้น alaia มีการตั้งค่าสำหรับอัศวินสีฟ้านับ

ไม่เพียง แต่เป็น bertorion พิเศษดินแดนยังห้ามไม่ให้เข้า เงินเดือนสีฟ้าของอัศวินยังรวมอยู่ในงบประมาณแห่งชาติตั้งแต่ปี 2543 ที่ผ่านมา

เมื่อมันมาถึงกฎหมายยกเว้นอัศวิน ฟ้าได้ให้ความสําคัญและแม้แต่จักรพรรดิจะเอาแบบนั้นใช่มั้ยนั่นคือสิ่งที่ alaia ได้เตรียมไว้ให้ โคทาโร่ ถ้าเขาต้องกลับไป forthorthe 2000 ปีในอนาคตด้วยเหตุผลบางอย่าง

" ผมเห็น . . . . . . . ดังนั้นพระมเหสี alaia ทำ . . . . . . . "

" ครับ ถ้าคุณรู้สึกอย่างนั้น อาจารย์ ท่านสามารถสั่งตาย "

เหมือนรูธบอกว่าเธอใส่มือของเธอบนหน้าอกของเธอและยิ้มราวกับว่าเธอพูดว่า เธอยินดีที่จะตายอยู่ตรงนั้น

" ผมจะไม่สั่งอะไรได้แบบนั้น "
.
" ผมทราบ ท่านอาจารย์ ฟูฟู fufufufu , "

รูท ก็ทราบดีว่า โคทาโร่ ไม่เคยให้เช่นคำสั่ง แต่ในเวลาเดียวกัน เธอจะต้องการให้เขาทำแค่นั้น

" ว่าแต่ . . . . . . . เกิดอะไรกับอาจารย์เหรอ ? "

" โทเป็นอาจารย์ คุณเป็นอัศวินที่สำคัญที่สุด ดังนั้น มันก็เหมือนกับที่ฉันเรียกคุณว่า "

" ฉันก็สำคัญนะ "

" แต่ที่คุณเป็น คุณกำลังพูดเรื่องอะไร