The wind continued to sweep across

The wind continued to sweep across the State of Eastern Emergence for several days after the roc’s passage, before finally dying down.

Meng Hao opened his eyes.

His entire body hurt, causing his eyes to flicker as they opened. An all encompassing pain filled him, causing him to tremble so badly he felt as if he would fall into pieces.

Calm slowly filled his eyes. The pain was alarming, but it actually didn’t compare to the times when the poison within him flared up. Thanks to that, he was used to this kind of pain.

He slowly struggled into a sitting position, panting. He looked down at his body; his clothing was in shreds; bruises and abrasions covered his skin. There were countless wounds, some of which were deeper than other; there some areas where the skin had been removed entirely. If he bumped up against the nearby rocks, it sent piercing pain deep into his bones.

He gasped for breath as he examined himself. As he did, his eyes grew wide. His body felt weak. In fact, it felt almost the same as it had six or seven years ago on Mount Daqing.

“My Cultivation base…” Meng Hao immediately attempted to circulate his Cultivation base. He let out a sigh of relief when he found that it was still there. But then he frowned. He was completely incapable of accessing it, as if it were being blocked by some powerful force.

It was at this moment, as he glanced over his destroyed clothing, that he realized that none of his bags of holding were on his person. It seemed they had all been blown away by the raging wind.

His face fell. He lifted up his hand and reached deep into his robe. When he pulled it out, there was the bag of the Cosmos. This bag was different than a regular bag of holding, so Meng Hao always kept it tucked inside his robe. Therefore, the wind hadn’t been able to touch it.

It’s a good thing I keep most of my things inside the bag of the Cosmos,” muttered Meng Hao, “including my wooden swords and the Lightning Flag. Otherwise this would have been a horrible loss.” He tried to open it up, but no matter how he tried, was unable. Sighing, he looked around.

Within the darkness, black mists wafted to and fro. Strange rocks covered the ground, as well as numerous bones of birds and beasts. Who knew how long they had rotted here before turning into their currently deathly white color? Meng Hao was beginning to grow even more surprised

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลมยังคงกวาดทั่วรัฐเกิดตะวันออกหลายวันหลังจากทางของ roc ก่อนที่ตายลงในที่สุดเมงเฮาเปิดตาของเขาร่างกายของเขาทั้งหมดเจ็บ ก่อให้เกิดการสั่นขณะที่พวกเขาเปิดตาของเขา ความเจ็บปวดครอบคลุมทั้งหมดเต็มไปด้วยเขา ทำให้เขาสั่นเครือไม่ดีดังนั้นเขารู้สึกว่าเขาจะตกเป็นชิ้นความสงบช้าเต็มไปด้วยดวงตาของเขา อาการปวดก็น่ากลัว แต่จริงมันไม่ได้เปรียบเทียบกับครั้งเมื่อพิษภายในเขาปะทุมากขึ้น ขอบคุณ ที่เขาใช้ชนิดของอาการปวดนี้เขาต่อสู้อย่างช้า ๆ ในตำแหน่งนั่ง หอบ เขามองลงไปที่ร่างกายของเขา เสื้อผ้าของเขาเป็นในนาน แผลถลอกฟกช้ำและปกคลุมผิวของเขา มีบาดแผลนับไม่ถ้วน ซึ่งมีความลึกกว่าอื่น ๆ มีบางพื้นที่ที่ผิวจะถูกเอาออกทั้งหมด ถ้าเขาชนกับโขดหินใกล้เคียง ส่งเจาะปวดลึกเข้าไปในกระดูกของเขาเขา gasped สำหรับลมหายใจเขาตรวจสอบเอง ขณะที่เขาทำ ตาของเขาเติบโตกว้าง ร่างกายของเขารู้สึกอ่อนแอ ในความเป็นจริง มันรู้สึกเกือบเหมือนกัน ตามที่หก หรือเจ็ดปีที่ผ่านบน Daqing เมาท์"ฐานของฉันปลูก..." เมงเฮาทันทีพยายามหมุนเวียนฐานการเพาะปลูกของเขา เขาให้ออกด้วย[บรรเทาเมื่อเขาพบว่า มันยังคงมี แต่แล้ว เขา frowned เขาก็หมดความสามารถในการเข้าถึง เป็นถ้ามันถูกถูกบล็อก โดยแรงที่มีประสิทธิภาพบางได้ในขณะนี้ เขา glanced ผ่านเขาทำลายเสื้อผ้า ที่เขาตระหนักว่า ไม่มีของถือถุงของเขาอยู่บนเขาคน ดูเหมือนพวกเขาได้ทั้งหมดแล้วเป่า ด้วยลมโหมกระหน่ำใบหน้าของเขาตก เขายกมือขึ้น และเดินลึกเข้าไปในเสื้อคลุมของเขาอีก เมื่อเขาดึงมันออกมา ได้กระเป๋าของจักรวาล กระเป๋าใบนี้คือแตกต่างจากกระเป๋าทั่วไปของโฮลดิ้ง จึงห้าวเมงเสมอมันซ่อนตัวอยู่ภายในเสื้อคลุมของเขา ดังนั้น ลมไม่ได้สัมผัสมันมันเป็นสิ่งดีที่เก็บของของฉันภายในถุงของจักรวาล ญี่ปุ่นเมงเฮา "รวมถึงดาบไม้ของฉันและธงฟ้าผ่า มิฉะนั้น นี้จะได้รับการสูญเสียกลัว" เขาพยายามเปิดมันขึ้นมา แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็พยายาม ไม่สามารถ Sighing เขามองไปรอบ ๆภายในความมืด หมอกดำ wafted ดิก ๆ หินแปลกปกคลุมพื้นดิน เป็นกระดูกจำนวนมากของนกและสัตว์ป่า ใครรู้ระยะจะมีสองกล่าวนี่ก่อนเป็นสีขาวของรางในขณะนี้ เมงเฮาก็เริ่มเติบโตประหลาดใจยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลมยังคงกวาดข้ามรัฐโผล่ออกมาทางทิศตะวันออกเป็นเวลาหลายวันหลังจากที่ทางร็อคของก่อนที่จะตายลง. เม้งเฮาเปิดตาของเขา. เขาเจ็บปวดทั้งร่างกายทำให้เกิดสายตาของเขาไปสั่นไหวขณะที่พวกเขาเปิด อาการปวดครอบคลุมทั้งหมดเต็มไปเขาทำให้เขาสั่นจึงไม่ดีเขารู้สึกราวกับว่าเขาจะตกอยู่ในชิ้น. คาเต็มไปอย่างช้า ๆ ดวงตาของเขา ความเจ็บปวดที่เป็นที่น่ากลัว แต่จริงๆไม่ได้เปรียบเทียบกับเวลาที่เป็นพิษอยู่ภายในตัวเขาสว่างวาบขึ้นมา ขอขอบคุณที่เขาได้ถูกใช้ในชนิดของความเจ็บปวดนี้. เขาอย่างช้า ๆ พยายามเข้ามาในท่านั่งหอบ เขามองลงไปที่ร่างของเขา; เสื้อผ้าของเขาอยู่ในชิ้นเล็กชิ้นน้อย; รอยฟกช้ำและรอยถลอกที่ปกคลุมผิวของเขา มีบาดแผลที่นับไม่ถ้วนซึ่งบางส่วนได้ลึกกว่าคนอื่น ๆ ; มีบางพื้นที่ที่ผิวได้รับการลบออกทั้งหมด ถ้าเขาชนกับโขดหินในบริเวณใกล้เคียงส่งเจ็บปวดเจาะลึกลงไปในกระดูกของเขา. เขาอ้าปากค้างสำหรับการหายใจในขณะที่เขาตรวจสอบตัวเอง ขณะที่เขาทำตาของเขาขยายตัวกว้าง ร่างกายของเขารู้สึกอ่อนแอ ในความเป็นจริงมันให้ความรู้สึกเกือบเหมือนมันมีหกหรือเจ็ดปีที่ผ่านมาบนภูเขา Daqing. "ฐานการเพาะปลูกของฉัน ... " เม้งเฮาทันทีพยายามที่จะหมุนเวียนฐานการเพาะปลูกของเขา เขาปล่อยให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาพบว่ามันเป็นยังคงมี แต่แล้วเขาก็ขมวดคิ้ว เขาเป็นคนที่สมบูรณ์ไม่สามารถเข้าถึงมันราวกับว่ามันถูกปิดกั้นโดยบางส่วนกำลังที่มีประสิทธิภาพ. มันเป็นในขณะนี้ในขณะที่เขามองมากกว่าเสื้อผ้าทำลายของเขาว่าเขาตระหนักว่าไม่มีถุงของเขาถือครองอยู่กับคนของเขา มันดูเหมือนว่าพวกเขาได้รับทั้งหมดปลิวไปตามลมโหมกระหน่ำ. ใบหน้าของเขาลดลง เขายกมือขึ้นและถึงลึกเข้าไปในเสื้อคลุมของเขา เมื่อเขาดึงมันออกมามีถุงของจักรวาล กระเป๋าใบนี้มีความแตกต่างกว่าถุงปกติของการถือครองเพื่อเม้งเฮามักจะเก็บมันไว้ซุกอยู่ภายในเสื้อคลุมของเขา ดังนั้นลมไม่ได้รับสามารถที่จะสัมผัสมัน. มันเป็นสิ่งที่ดีที่ฉันให้มากที่สุดของสิ่งที่ฉันอยู่ในถุงของจักรวาล "พึมพำเม้งเฮา" รวมทั้งดาบไม้ของฉันและสายฟ้าธง มิฉะนั้นนี้จะได้รับการสูญเสียที่น่ากลัว. "เขาพยายามที่จะเปิดมันขึ้น แต่ไม่ว่าเขาพยายามที่ไม่มีก็ไม่สามารถ ถอนหายใจเขามองไปรอบ ๆ . ภายในความมืดหมอกสีดำ wafted เทียวไปเทียวมา หินแปลกปกคลุมพื้นดินเช่นเดียวกับกระดูกจำนวนมากของนกและสัตว์ป่า ใครจะรู้ว่านานแค่ไหนที่พวกเขาได้ผุที่นี่ก่อนที่จะกลายเป็นสีขาวเหมือนคนตายในปัจจุบันของพวกเขา? เม้งเฮาเป็นจุดเริ่มต้นที่จะเติบโตยิ่งแปลกใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลมยังคงกวาดทั่วรัฐวิวัฒนาการตะวันออกหลายวันหลังจากของร็อคทาง ก่อนที่สุดท้ายจะตายลงเมิ่งเฮ่าลืมตาเขาทั้งกายเจ็บ ทำให้ดวงตาของเขาสั่นเช่นที่พวกเขาเปิด ครอบคลุมทั้งหมดเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาทำให้เขาสั่นมาก เขารู้สึกเหมือนเขาจะตกอยู่ในชิ้นใจเย็น ค่อยๆ เติมตา ความเจ็บปวดที่น่ากลัว แต่มันก็เทียบไม่ได้กับครั้งเมื่อพิษในตัวเขาอาย ขอบคุณที่เขาใช้ชนิดนี้ของความเจ็บปวดเขาช้า ๆต่อสู้ในท่านั่ง หอบ . เขาก้มลงมองร่างกายของเค้า เสื้อผ้าของเขาถูกฉีกขาด ; รอยช้ำและแผลถลอกที่ครอบคลุมผิวของเขา มีแผลนับไม่ถ้วน ซึ่งอยู่ลึกกว่าอื่น ๆ มีบางพื้นที่ที่ผิวหนังได้ถูกลบออกทั้งหมด ถ้าเขากระแทกกับโขดหินที่ใกล้เคียงก็ส่งความเจ็บปวดแทงลึกเข้าไปในกระดูกของเขาเขาหายใจกระหืดกระหอบ เขาตรวจสอบตัวเอง เป็นเขา ตาของเขาเริ่มกว้าง ร่างกายรู้สึกอ่อนแอ ในความเป็นจริง , มันรู้สึกเหมือนมันมีหกหรือเจ็ดปีที่ผ่านมาบนภูเขา Daqing ." ฐานการเพาะปลูก . . . . . . . " เมิ่งเฮ่าทันทีพยายามที่จะหมุนเวียนของเขาฐานการเพาะปลูก . เขาถอนหายใจโล่งอกเมื่อเขาพบว่ามันยังคงอยู่ที่นั่น แต่แล้วขมวดคิ้ว เขาสมบูรณ์แบบไม่สามารถเข้าถึงมันเป็นถ้ามันถูกบล็อกโดยมีแรงพลังมันอยู่ในขณะนี้ ขณะที่เขาเหลือบไปของเขาทำลายเสื้อผ้าที่เขาตระหนักว่าไม่มีถุงของเขาถือเป็นคนของเขา มันดูเหมือนพวกเขาทั้งหมดถูกพัดไปตามลมโหมกระหน่ำ .ใบหน้าของเขาลดลง เขายกมือของเขาและถึงลึกเข้าไปในเสื้อคลุมของเขา เมื่อเขาดึงมันออกมา มันเป็นกระเป๋าของจักรวาล กระเป๋าใบนี้ ต่างจากปกติ กระเป๋าถือ ดังนั้น เมิ่งฮ่าวก็เก็บไว้อย่างมิดชิดภายในเสื้อคลุมของเขา ดังนั้น ลมยังไม่ได้สามารถที่จะสัมผัสมันดีนะที่ผมเก็บส่วนใหญ่ของสิ่งต่าง ๆข้างในกระเป๋าของจักรวาล " พึมพำ เมิ่งฮ่าว " รวมถึง ดาบไม้ และธงฟ้าผ่า มิฉะนั้นจะได้รับการสูญเสียที่น่ากลัว " เขาพยายามจะเปิดมันขึ้น แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรก็ไม่สามารถ . ถอนหายใจ เค้ามองไปรอบๆภายในความมืด หมอกสีดำผ่านมาไปๆมาๆ . หินประหลาดปกคลุมพื้นดินเป็นจํานวนมาก กระดูกของนกและสัตว์ ใครรู้วิธียาวพวกเขาได้รับที่นี่ก่อนที่จะเปิดเข้าไปที่กำลังเน่าสีดำสีขาวสี เมิ่งฮ่าวกำลังเริ่มเติบโตมากขึ้น แปลกใจ