ຫຼາຍຄົນມັກເຂົ້າໃຈມາຕະຫຼອດວ່າການ
ເຮັດບຸນແມ່ນຕ້ອງເຮັດກ່ຽວກັບວັດ,
ກ່ຽກັບພຼະສົງອົງຄະເຈົ້າ ແຕ່ໃນ
ຄວາມເປັນຈິງແລ້ວການເຮັດບຸນກັບພຼະ
ສົງເປັນພຽງຮູບແບບໜຶ່ງຂອງການໃຫ້
ທານເພາະພຼະສົງເປັນຜູ້ຮັກ
ສາແລະເຜີຍແຜ່ຄຳສອນຂອງອົງສົມ
ເດັດພຼະສາສ໌ດາເພື່ອໂຜດມະນຸດສັບພະ
ສັດໃຫ້ພົ້ນທຸກ ດັ່ງນັ້ນຈິ່ງຈໍາ
ເປັນທີ່ຕ້ອງມີຜູ້ອຸປະຖໍາຄໍ້າຊູກໍ່ຄືພຸສ໌ສານິກະຊົນ,ແຕ່ບາງຄັ້ງການໃຫ້ທານດັ່ງ
ກ່າວກໍ່ເກີນກວ່າຄວາມຈໍາເປັນທີ່ບັນພະ
ຊິດເພດຕ້ອງການເຊັ່ນ:ເງິນຄໍາ,ເຂົ້າ
ຂອງ,ອາຫານເລີດຣົດທີ່ມີຫຼາຍເກີນກວ່າ
ເຫດອັນເຮັດໃສ້ພິຂຸສາມະນະຫຼາຍອົງ
ຫຼົງມົວເມົານໍາກິເຫຼດຈົນລືມໜ້າທີ່
ຂອງຕົນ...ໃນອີກດ້ານໜຶ່ງ,ຄົນພັດບໍ່ໃຫ້
ຄວາມສໍາຄັນກັບການສ້າງບຸນໃຫ້ທານ
ໃນຮູບແບບອື່ນ ເຊິ່ງອະນິສົງ
ອາດສູງກວ່າຫຼາຍເທົ່າ
ເພາະໄດ້ອຸປະຖໍາຄໍ້າຊູຜູ້ທີ່ມີຈິດ
ຕ້ອງການໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອຢ່າງແທ້ຈິງເຊັ່ນ: ບຸປະກາຣີ,ຜູ້ມີຄຸນຕໍ່ຕົນທັງຫຼາຍ,ຜູ້ຂາດ
ເຂີນປັດໃຈສີ່,ຜູ້ດ້ອຍໂອກາດ,
ການເຮັດວຽກເພື່ອປະໂຫຍດສຸກຂອງ
ສັງຄົມ ແລະ ອື່ນໆ.ແຕ່ຄົນສ່ວນຫຼາຍ
ມັກຄິດວ່າການເຮັດຮູບແບບນີ້ບໍ່ໄດ້ບຸນ
ຫຼາຍ, ບໍ່ໄດ້ຮັບພອນອັນສັກສິດຄືເຮັດ
ກັບພຼະສົງ, ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ
ການໃຫ້ພອນຂອງພຼະສົງກໍ່ແມ່ນການ
ກ່າວຄໍາສອນ ແລະ ໃຫ້ພອນ
ໃນພາສາບາລີສັນສ໌ກຼິດ, ຍ້ອນບໍ່ເຂົ້າໃຈໃນພາສາຄວາມໝາຍ
ເຮັດໃຫ້ຄົນສ່ວນຫຼາຍເຂົ້າໃຈວ່າເປັນ
ບົດສູດມົນຄາຖານັ້ນເອງ. ຄວາມຈິງ
ແລ້ວພຽງແຕ່ເຮົາຕັ້ງຈິດພາວະນາສະ
ມາທິຮັກສາສິລໃຫ້ຈິດໃຈສະຫງົບວ່າງ
ເປົ່າໃຫ້ຫຼຸດຈາກຄວາມທຸກແລະກິເຫຼດ
ເທົ່ານີ້ກໍ່ໄດ້ອະນິສົງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍແລ້ວ
ຫຼາຍຄົນມັກເຂົ້າໃຈມາຕະຫຼອດວ່າການເຮັດບຸນແມ່ນຕ້ອງເຮັດກ່ຽວກັບວັດ,ກ່ຽກັບພຼະສົງອົງຄະເຈົ້າ ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວການເຮັດບຸນກັບພຼະສົງເປັນພຽງຮູບແບບໜຶ່ງຂອງການໃຫ້ທານເພາະພຼະສົງເປັນຜູ້ຮັກສາແລະເຜີຍແຜ່ຄຳສອນຂອງອົງສົມເດັດພຼະສາສ໌ດາເພື່ອໂຜດມະນຸດສັບພະສັດໃຫ້ພົ້ນທຸກ ດັ່ງນັ້ນຈິ່ງຈໍາເປັນທີ່ຕ້ອງມີຜູ້ອຸປະຖໍາຄໍ້າຊູກໍ່ຄືພຸສ໌ສານິກະຊົນ,ແຕ່ບາງຄັ້ງການໃຫ້ທານດັ່ງກ່າວກໍ່ເກີນກວ່າຄວາມຈໍາເປັນທີ່ບັນພະຊິດເພດຕ້ອງການເຊັ່ນ:ເງິນຄໍາ,ເຂົ້າຂອງ,ອາຫານເລີດຣົດທີ່ມີຫຼາຍເກີນກວ່າເຫດອັນເຮັດໃສ້ພິຂຸສາມະນະຫຼາຍອົງຫຼົງມົວເມົານໍາກິເຫຼດຈົນລືມໜ້າທີ່ຂອງຕົນ...ໃນອີກດ້ານໜຶ່ງ,ຄົນພັດບໍ່ໃຫ້ຄວາມສໍາຄັນກັບການສ້າງບຸນໃຫ້ທານໃນຮູບແບບອື່ນ ເຊິ່ງອະນິສົງອາດສູງກວ່າຫຼາຍເທົ່າ ເພາະໄດ້ອຸປະຖໍາຄໍ້າຊູຜູ້ທີ່ມີຈິດຕ້ອງການໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອຢ່າງແທ້ຈິງເຊັ່ນ: ບຸປະກາຣີ,ຜູ້ມີຄຸນຕໍ່ຕົນທັງຫຼາຍ,ຜູ້ຂາດເຂີນປັດໃຈສີ່,ຜູ້ດ້ອຍໂອກາດ, ການເຮັດວຽກເພື່ອປະໂຫຍດສຸກຂອງສັງຄົມ ແລະ ອື່ນໆ.ແຕ່ຄົນສ່ວນຫຼາຍມັກຄິດວ່າການເຮັດຮູບແບບນີ້ບໍ່ໄດ້ບຸນຫຼາຍ, ບໍ່ໄດ້ຮັບພອນອັນສັກສິດຄືເຮັດກັບພຼະສົງ, ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ການໃຫ້ພອນຂອງພຼະສົງກໍ່ແມ່ນການກ່າວຄໍາສອນ ແລະ ໃຫ້ພອນໃນພາສາບາລີສັນສ໌ກຼິດ, ຍ້ອນບໍ່ເຂົ້າໃຈໃນພາສາຄວາມໝາຍເຮັດໃຫ້ຄົນສ່ວນຫຼາຍເຂົ້າໃຈວ່າເປັນບົດສູດມົນຄາຖານັ້ນເອງ. ຄວາມຈິງແລ້ວພຽງແຕ່ເຮົາຕັ້ງຈິດພາວະນາສະມາທິຮັກສາສິລໃຫ້ຈິດໃຈສະຫງົບວ່າງເປົ່າໃຫ້ຫຼຸດຈາກຄວາມທຸກແລະກິເຫຼດ ເທົ່ານີ້ກໍ່ໄດ້ອະນິສົງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍແລ້ວ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ຫຼາຍຄົນມັກເຂົ້າໃຈມາຕະຫຼອດວ່າການເຮັດບຸນແມ່ນຕ້ອງເຮັດກ່ຽວກັບວັດ
, ກ່ຽກັບພຼະສົງອົງຄະເຈົ້າແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວການເຮັດບຸນກັບພຼະສົງເປັນພຽງຮູບແບບໜຶ່ງຂອງການໃຫ້
ທານເພາະພຼະສົງເປັນຜູ້ຮັກສາແລະເຜີຍແຜ່ຄຳສອນຂອງອົງສົມ
ສັດໃຫ້ພົ້ນທຸກເດັດພຼະສາສ໌ດາເພື່ອໂຜດມະນຸດສັບພະດັ່ງນັ້ນຈິ່ງຈໍາເປັນທີ່ຕ້ອງມີຜູ້ອຸປະຖໍາຄໍ້າຊູກໍ່ຄືພຸສ໌ສານິກະຊົນແຕ່ບາງຄັ້ງການໃຫ້ທານດັ່ງກ່າວກໍ່ເກີນກວ່າຄວາມຈໍາເປັນທີ່ບັນພະ
,ຊິດເພດຕ້ອງການເຊັ່ນ : ເງິນຄໍາເຂົ້າຂອງອາຫານເລີດຣົດທີ່ມີຫຼາຍເກີນກວ່າ
, ,
ເຫດອັນເຮັດໃສ້ພິຂຸສາມະນະຫຼາຍອົງຫຼົງມົວເມົານໍາກິເຫຼດຈົນລືມໜ້າທີ່ຂອງຕົນໃນອີກດ້ານໜຶ່ງຄົນພັດບໍ່ໃຫ້ຄວາມສໍາຄັນກັບການສ້າງບຸນໃຫ້ທານ
,
. . . . . . .ໃນຮູບແບບອື່ນເຊິ່ງອະນິສົງ
ອາດສູງກວ່າຫຼາຍເທົ່າເພາະໄດ້ອຸປະຖໍາຄໍ້າຊູຜູ້ທີ່ມີຈິດຕ້ອງການໃຫ້ຊ່ວຍເຫຼືອຢ່າງແທ້ຈິງເຊັ່ນ : ບຸປະກາຣີຜູ້ມີຄຸນຕໍ່ຕົນທັງຫຼາຍຜູ້ຂາດ , , ເຂີນປັດໃຈສີ່ຜູ້ດ້ອຍໂອກາດ
, ,ການເຮັດວຽກເພື່ອປະໂຫຍດສຸກຂອງ
ສັງຄົມແລະອື່ນໆ . ແຕ່ຄົນສ່ວນຫຼາຍ
ຫຼາຍບໍ່ໄດ້ຮັບພອນອັນສັກສິດຄືເຮັດມັກຄິດວ່າການເຮັດຮູບແບບນີ້ບໍ່ໄດ້ບຸນ , ກັບພຼະສົງແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວການໃຫ້ພອນຂອງພຼະສົງກໍ່ແມ່ນການ
,ກ່າວຄໍາສອນແລະໃຫ້ພອນໃນພາສາບາລີສັນສ໌ກຼິດຍ້ອນບໍ່ເຂົ້າໃຈໃນພາສາຄວາມໝາຍ
, ເຮັດໃຫ້ຄົນສ່ວນຫຼາຍເຂົ້າໃຈວ່າເປັນບົດສູດມົນຄາຖານັ້ນເອງ . ຄວາມຈິງ
ແລ້ວພຽງແຕ່ເຮົາຕັ້ງຈິດພາວະນາສະມາທິຮັກສາສິລໃຫ້ຈິດໃຈສະຫງົບວ່າງເປົ່າໃຫ້ຫຼຸດຈາກຄວາມທຸກແລະກິເຫຼດ
ເທົ່ານີ້ກໍ່ໄດ້ອະນິສົງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍແລ້ວ
การแปล กรุณารอสักครู่..