Meng Hao was shocked by Xu Qing’s w

Meng Hao was shocked by Xu Qing’s words. His eyes flickered, and then narrowed. He didn’t respond immediately.

He focused his attention on examining his physical appearance. His facial features really were his own. There was no change whatsoever.

It was at this moment that he realized he had completely overlooked this point!

Xu Qing, Ji Mingfeng, and most assuredly, the rest of the Cultivators from the lands of South Heaven, all looked completely different. In coming here, their souls had fused with another body.

But that was not the case with Meng Hao. He could open his bag of holding and remove items from within. Although he couldn’t take things from here and put them inside, he was still clearly in a completely different position than the others.

Earlier, he had hesitated a bit regarding this matter, but hadn’t given it too much thought. However, Xu Qing had just hit the nail on the head with her observation. Meng Hao’s heart and mind suddenly felt as if it were being struck by lightning.

He began to breathe heavily. Xu Qing looked at him and, seeing that he was lost in thought, did not ask any further questions. He was clearly thinking about some matter that was important enough to cause his countenance to change.

Meng Hao thought back to what had happened in the First Plane. After stepping onto the top of the Fourth Peak, he had found no corpse, only an empty coffin.

“Don’t tell me… that I actually came in person to this place?!?!” he thought.

“Others came by means of a host body, which means that their souls entered into a dream. But I have no host body, which means that I am actually here!” Meng Hao almost couldn’t believe it, and could think of no possible explanation.

“But that’s the only way to explain why I can open my bag of holding, and why my appearance hasn’t changed! Although… if my appearance didn’t change, then how much Ke Yunhai and the others didn’t notice…?” After a long moment of thought, an answer occurred to him.

“Because Ke Yunhai, and this place… are nothing more than an illusory version of ancient times.” He sighed lightly and kneaded the bridge of his nose. There were too many contradictions to be had in all the different aspects of the situation. The only thing he could do was come to this much of an understanding. Complete understanding was beyond him currently.

“If all of that is true, then when the others wake up, does that mean they will be able to tell who I am?” Meng Hao’s eyes flickered with a cold light. The light faded away quickly, though, and he suddenly chuckled.

“Well, who cares if they do? Considering my status, even if they do recognize me, they’ll be the ones hiding from me, not the other way around.” Having reached this point in his train of thought, Meng Hao looked at Xu Qing and was about to say something when suddenly, an audacious, almost insane, thought occurred to him.

As the idea began to develop, Meng Hao realized that it was virtually unthinkable, almost delusional. However, he couldn’t stop thinking about it. The idea sank deeper and deeper into his mind, and his eyes began to flow with a fearsome glow.

Xu Qing looked at him and hesitated for a moment before softly saying, “You….”

“I’m fine,” Meng Hao said with a smile. The glow disappeared from his eyes, to be replaced by a profound expression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมงเฮาก็ตกใจ โดย Xu Qing คำ ตาของเขา flickered และ narrowed แล้ว เขาไม่ตอบสนองทันทีเขาเน้นความสนใจของเขาตรวจสอบลักษณะทางกายภาพของเขา คุณสมบัติใบหน้าของเขาจริง ๆ ได้ของเขาเอง ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ได้ก็ตอนนี้ที่เขาตระหนักว่า เขาได้มองข้ามจุดนี้อย่างสมบูรณ์Xu Qing จิ Mingfeng และแน่นอนที่สุด เครื่องพรวนดินที่เหลือจากแดนใต้สวรรค์ ทั้งหมดมองแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ในการมาที่นี่ วิญญาณของพวกเขาได้ผสมผสานกับร่างกายอีกแต่ที่ไม่มีเมงเฮา เขาสามารถเปิดถือถุงของเขา และเอาสินค้าจากภายใน แม้ว่าเขาไม่สามารถใช้สิ่งจากที่นี่ และเก็บไว้ภายใน เขาก็ยังคงชัดเจนในตำแหน่งที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์กว่าผู้อื่นก่อนหน้านี้ เขามีลังเลเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่ให้คิดมากเกินไป อย่างไรก็ตาม Xu Qing มีเพียงตีเล็บบนหัวมีสังเกตของเธอ หัวใจเมงเฮาก็รู้สึกว่าถูกชนถูกฟ้าผ่าเขาเริ่มหายใจหนัก Xu Qing มองที่เขา และ เห็นว่าเขาก็หายไปในความคิด ไม่ถามคำถามเพิ่มเติม เขาได้อย่างชัดเจนความคิดเกี่ยวกับบางเรื่องที่สำคัญมากพอที่จะทำให้สีหน้าของเขาจะเปลี่ยนเมงเฮาคิดย้อนไปถึงสิ่งได้เกิดขึ้นในเครื่องบินครั้งแรก หลังจากก้าวลงบนด้านบนของสี่ยอด เขาได้พบศพไม่ เพียงโลงศพว่างเปล่าเขาคิดว่า "อย่าบอกฉัน... ว่า ผมจริงมาคนนี้ไง""ผู้อื่นมา โดยร่างกายโฮสต์ ซึ่งหมายความ ว่า วิญญาณของพวกเขาเข้าสู่ความฝัน แต่ผมไม่มีร่างกายโฮสต์ ซึ่งหมายความ ว่า ผมจริงนี่" เมงเฮาเกือบไม่สามารถเชื่อว่า และอาจคิดว่า ไม่มีคำอธิบายที่เป็นไปได้"แต่นั่นเป็นวิธีเดียวที่จะอธิบายทำไมสามารถเปิดกระเป๋าของโฮลดิ้ง และทำไมยังไม่ได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ของฉัน แม้ว่า...ถ้าไม่ได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ของฉัน แล้วเท่าใดหยุนไห่ Ke และคนอื่น ๆ ไม่ได้สังเกต...? " หลังจากช่วงเวลาที่ยาวนานของความคิด คำตอบที่เกิดขึ้นกับเขา"เพราะหยุนไห่ Ke และสถานที่แห่งนี้...ได้อะไรมากกว่ารุ่นจริงของโบราณ" เขาถอนหายใจเบา ๆ และนวดสะพานของจมูกของเขา มีความขัดแย้งมากเกินไปที่จะได้ในแง่มุมแตกต่างกันของสถานการณ์ สิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้มาถึงนี้มากของความเข้าใจ ความเข้าใจที่สมบูรณ์ถูกเกินเขาในปัจจุบัน"ถ้าทั้งหมดที่เป็นจริง แล้วเมื่อคนอื่น ๆ ตื่น หมาย ถึงพวกเขาจะสามารถบอกว่า อะไร" เมงเฮาตา flickered ด้วยแสงเย็น แสงทันจางหายอย่างรวดเร็ว แม้ว่า แล้วก็เบา ๆ"ดี ไม่สนว่าพวกเขาทำอย่างไร พิจารณาสถานะของฉัน แม้ว่าพวกเขารู้จักฉัน พวกเขาจะเป็นคนซ่อนจากฉัน ไม่ในทางกลับกัน" เมื่อมาถึงจุดนี้รถไฟของความคิด เมงเฮาดู Xu Qing และเกี่ยวกับตำเมื่อจู่ ๆ ความกล้าหาญ เกือบจะ บ้า ความคิดที่เกิดขึ้นกับเขาเป็นความคิดเริ่มพัฒนา เฮาเมงตระหนักว่า มันเป็นอย่างเกือบ เกือบไหม อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถหยุดคิดเกี่ยวกับมัน ความคิดจมลึก และลึกลงไปในจิตใจของเขา และตาของเขาเริ่มที่จะไหล ด้วยการเรืองแสงพิลึกXu Qing มองที่เขา และลังเลครู่หนึ่งก่อนเบา ๆ พูดว่า "คุณ...""ฉันดี เมงเฮากล่าว ด้วยรอยยิ้ม แสงหายไปจากดวงตาของเขา จะถูกแทนที่ โดยนิพจน์การลึกซึ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮาตกใจกับคำเสี่ยวชิง ดวงตาของเขา flickered และจากนั้นลดลง เขาไม่ได้ตอบสนองทันที. เขามุ่งเน้นความสนใจของเขาในการตรวจสอบลักษณะทางกายภาพของเขา ใบหน้าของเขาจริงๆของเขาเอง ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ . มันเป็นช่วงเวลาที่เขาตระหนักว่าเขาได้มองข้ามจุดนี้อย่างสมบูรณ์! เสี่ยวชิง Ji Mingfeng และแน่นอนที่สุด, ส่วนที่เหลือของพรวนดินจากดินแดนทางใต้ของประเทศสวรรค์ทั้งหมดมองที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ในการมาที่นี่วิญญาณของพวกเขาได้หลอมรวมกับร่างกายอีก. แต่นั่นก็ไม่ใช่กรณีที่มีเม้งเฮา เขาสามารถเปิดกระเป๋าของเขาของการถือครองและลบรายการจากภายใน แม้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้สิ่งที่ได้จากที่นี่และทำให้พวกเขาภายในเขายังคงอยู่อย่างชัดเจนในตำแหน่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกว่าคนอื่น ๆ . ก่อนหน้านี้เขาเคยลังเลเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่ได้ให้มันคิดว่ามากเกินไป แต่เสี่ยวชิงได้เพียงแค่กดเล็บบนหัวด้วยการสังเกตของเธอ หัวใจและจิตใจของเม้งเฮาก็รู้สึกราวกับว่ามันถูกฟ้าผ่า. เขาเริ่มที่จะหายใจอย่างหนัก เสี่ยวชิงมองไปที่เขาและเห็นว่าเขาก็หายไปในความคิดไม่ได้ถามคำถามใด ๆ เพิ่มเติม เขาได้รับอย่างชัดเจนคิดเกี่ยวกับเรื่องบางอย่างที่มีความสำคัญพอที่จะทำให้สีหน้าของเขาจะเปลี่ยน. เม้งเฮาคิดกลับไปว่าเกิดอะไรขึ้นในเครื่องบินลำแรก หลังจากก้าวเข้าสู่ด้านบนของสี่ยอดเขาได้พบว่าไม่มีศพเพียงโลงศพที่ว่างเปล่า. "อย่าบอกนะว่า ... ที่จริงฉันมาในคนไปสถานที่นี้?!?!" เขาคิดว่า. "อื่น ๆ มาโดยวิธีการ ของร่างกายโฮสต์ซึ่งหมายความว่าวิญญาณของพวกเขาได้ลงนามในความฝัน แต่ฉันไม่มีร่างกายโฮสต์ซึ่งหมายความว่าฉันจริงนี่! "เม้งเฮาเกือบจะไม่อยากจะเชื่อเลยและอาจคิดว่าไม่มีคำอธิบายที่เป็นไปได้. " แต่นั่นเป็นวิธีเดียวที่จะอธิบายว่าทำไมฉันสามารถเปิดกระเป๋าของฉันของโฮลดิ้ง, และทำไมการปรากฏตัวของฉันไม่ได้เปลี่ยน! แม้ว่า ... ถ้าปรากฏตัวของฉันไม่ได้เปลี่ยนแล้วเท่าใด Ke Yunhai และคนอื่น ๆ ไม่ได้สังเกตเห็น ... ? "หลังจากช่วงเวลาที่ยาวนานของการคิดคำตอบเกิดขึ้นกับเขา. " เพราะ Ke Yunhai และสถานที่แห่งนี้ ... ไม่มีอะไรมาก กว่ารุ่นที่เหลวไหลของสมัยโบราณ. "เขาถอนหายใจเบา ๆ และนวดสะพานของจมูกของเขา มีความขัดแย้งมากเกินไปที่จะมีในทุกด้านที่แตกต่างกันของสถานการณ์ สิ่งเดียวที่เขาทำได้ก็คือมาถึงนี้มากเข้าใจ ความเข้าใจที่สมบูรณ์เกินกว่าเขาในขณะนี้. "ถ้าทั้งหมดที่เป็นจริงแล้วเมื่อคนอื่น ๆ ตื่นขึ้นมาไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะสามารถที่จะบอกว่าฉันเป็นใคร?" ตาเม้งเฮาส์ flickered ด้วยแสงเย็น แสงจางหายไปอย่างรวดเร็วแม้ว่าและเขาก็หัวเราะ. "ดีที่ใส่ใจถ้าพวกเขาทำอย่างไร พิจารณาสถานะของฉันถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำรู้จักฉันพวกเขาจะเป็นคนที่หลบซ่อนตัวจากฉันไม่ได้เป็นวิธีอื่น ๆ . "เมื่อมาถึงจุดนี้ในรถไฟของความคิดเม้งเฮามองที่เสี่ยวชิงและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เมื่อจู่ ๆ , หาญบ้าเกือบคิดเกิดขึ้นกับเขา. ในฐานะที่เป็นความคิดที่เริ่มพัฒนาเม้งเฮาตระหนักว่ามันเป็นความจริงที่คิดไม่ถึงเกือบหลง แต่เขาไม่สามารถหยุดคิดเกี่ยวกับมัน ความคิดที่จมลึกและลึกเข้าไปในจิตใจของเขาและดวงตาของเขาเริ่มที่จะไหลด้วยแสงพิลึก. เสี่ยวชิงมองไปที่เขาและลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเบา ๆ ว่า "คุณ ... ." "ฉันสบายดี" เม้งเฮากล่าวว่า ด้วยรอยยิ้ม เรืองแสงหายไปจากสายตาของเขาจะถูกแทนที่ด้วยการแสดงออกที่ลึกซึ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งเฮ่าตกใจโดย Xu ชิงพูด ดวงตาของเขาริบหรี่ลงแล้วพูดว่า เขาไม่ตอบทันทีเขามุ่งเน้นความสนใจของเขาในการตรวจสอบลักษณะทางกายภาพของเขา ใบหน้าของเขาจริงๆ คือตัวของเขาเอง ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆมันคือช่วงเวลาที่เขารู้สึกว่าเขามีทั้งหมดมองข้ามจุดนี้ซู่ชิง จี mingfeng และส่วนใหญ่แน่นอน , ส่วนที่เหลือของเกษตรกร จากดินแดนแห่งสวรรค์ ใต้ ทั้งหมดมองที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง มาที่นี่ ชีวิตของพวกเขาต้องผสมกับตัวอื่นแต่ที่ไม่ได้กรณีที่มี เมิ่งฮ่าว เขาจะเปิดกระเป๋าของเขาไว้ และลบรายการจากภายใน แม้ว่าเขาไม่สามารถใช้สิ่งจากที่นี่และใส่ไว้ภายใน เขาก็ยังคงชัดเจนอยู่ในตำแหน่งที่แตกต่างจากคนอื่น ๆก่อนหน้านี้ เขาลังเลเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่ได้ให้มันมากคิดว่า อย่างไรก็ตาม ซู ชิง เพิ่งตีเล็บบนหัวด้วยการสังเกตของเธอ เหม็ง เฮาใจก็รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าเขาเริ่มหายใจหนัก Xu ชิงมองเขา เห็นเขาหายไปในความคิด ไม่ได้ถามคำถามใด ๆเพิ่มเติม เขาให้คิดเรื่องบางเรื่องที่สำคัญพอที่จะทำให้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเมิ่งฮ่าวคิดกลับไปว่ามันเกิดอะไรขึ้นในเครื่องบินเที่ยวแรก หลังจากที่ก้าวลงบนด้านบนของยอดเขาที่สี่ เขาไม่พบศพ แต่โลงเปล่า" อย่าบอกนะว่า . . . ฉันมาคนเดียวแบบนี้ ! ? ! " เขาคิด" คนอื่น ๆมา โดยการสิงร่าง ซึ่งหมายความ ว่า วิญญาณของพวกเขาเข้าไปในความฝัน แต่ผมไม่มีร่างทรง ซึ่งหมายความ ว่า ฉันอยู่นี่ ! " เมิงเฮาเกือบไม่เชื่อว่ามันจะเป็นไปได้ และคิดว่าคงไม่มีคำอธิบาย" แต่นั่นเป็นเพียงวิธีเดียวที่จะอธิบายว่าทำไมฉันถึงสามารถเปิดของฉัน กระเป๋าถือ ทำไมหน้าตาฉันยังไม่ได้เปลี่ยน ถึงแม้ว่า . . . . . . . ถ้าหน้าตาของผมไม่ได้เปลี่ยน แล้วเค่อหยุนไห่และคนอื่นไม่ได้สังเกต . . . . . . . ? " หลังจากที่เวลานานในความคิด คำตอบเกิดขึ้นกับเขา" เพราะเค่อหยุนไห่ และที่นี่ . . . มีอะไรมากกว่ารุ่นสิ่งโบราณ . " เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วสะพานของจมูกของเขา มีความขัดแย้งมากที่จะได้ในแง่มุมต่าง ๆ ทั้งหมดของสถานการณ์ สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือมาของความเข้าใจมากขนาดนี้ ความเข้าใจที่สมบูรณ์อยู่เหนือเขาในขณะนี้" ถ้าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง เมื่อคนอื่นตื่น นั่นหมายความว่า พวกเขาจะสามารถที่จะบอก ฉันเป็นใคร " ก็เมิงเฮาตา flickered กับแสงเย็น แสงจางไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่า และจู่ๆ เขาก็หัวเราะ ." ใครจะไปสน ถ้าพวกเขาทำ ? พิจารณาสถานะของผม ถ้าเขาจำฉันได้ เขาจะเป็นคนที่ปิดบังไม่วิธีอื่น ๆ . " มีถึงจุดนี้ในรถไฟของความคิด เมิ่งฮ่าวมองเสี่ยวชิง และกำลังจะพูดอะไรซักอย่าง เมื่อจู่ๆ มีกล้า เกือบบ้า คิดว่าจะเกิดขึ้นกับเขาเป็นความคิดที่เริ่มพัฒนา เมิ่งฮ่าวก็ตระหนักได้ว่า มันแทบเป็นไปไม่ได้เกือบจะหลงผิด แต่เขาไม่สามารถหยุดคิดเกี่ยวกับมัน ความคิดจมลึกและลึกเข้าไปในจิตใจของเขา ตาของเขาเริ่มไหลเป็นประกายน่ากลัวXu ชิงมองเขาและลังเลอยู่สักพักก่อนเบา ๆว่า " คุณ . . . . . . . "" ฉันไม่เป็นไร " เมิ่งฮ่าวกล่าวด้วยรอยยิ้ม แสงก็หายไปจากสายตาของเขาถูกแทนที่ด้วยการแสดงออกที่ลึกซึ้ง