Edward Jenner was the first to test

Edward Jenner was the first to test a method to protect against smallpox in a scientific manner. He did his study in 1796, and although he did not invent this method, he is often considered the father of vaccines because of his scientific approach that proved the method worked.The method Jenner tested involved taking material from a blister of someone infected with cowpox and inoculating it into another person’s skin; this was called arm-to-arm inoculation. However, by the late 1940s, scientific knowledge had developed enough, so that large-scale vaccine production was possible and disease control efforts could begin in earnest.The next routinely recommended vaccines were developed early in the 20th century. These included vaccines that protect against pertussis (1914), diphtheria (1926), and tetanus (1938). These three vaccines were combined in 1948 and given as the DTP vaccine.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Edward Jenner เป็นคนแรกที่ทดสอบวิธีการป้องกันไข้ทรพิษในลักษณะทางวิทยาศาสตร์ เขาทำการศึกษาในปี พ.ศ. 2339 และแม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดค้นวิธีนี้ แต่เขาก็มักจะถูกมองว่าเป็นบิดาแห่งวัคซีน เนื่องจากวิธีการทางวิทยาศาสตร์ของเขาที่พิสูจน์ว่าวิธีนี้ใช้ได้ผล วิธีที่เจนเนอร์ทดสอบเกี่ยวข้องกับการนำวัสดุจากตุ่มของบุคคลที่ติดเชื้อฝีดาษมาฉีดเข้าไปในผิวหนังของบุคคลอื่น สิ่งนี้เรียกว่าการฉีดวัคซีนแบบแขนต่อแขน อย่างไรก็ตาม ในช่วงปลายทศวรรษ 1940 ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ได้รับการพัฒนาเพียงพอ จึงสามารถผลิตวัคซีนในวงกว้างได้ และความพยายามในการควบคุมโรคก็สามารถเริ่มต้นได้อย่างจริงจัง วัคซีนที่แนะนำเป็นประจำลำดับถัดไปได้รับการพัฒนาในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งรวมถึงวัคซีนป้องกันโรคไอกรน (พ.ศ. 2457) โรคคอตีบ (พ.ศ. 2469) และบาดทะยัก (พ.ศ. 2481) วัคซีนทั้งสามชนิดนี้ถูกรวมกันในปี พ.ศ. 2491 และมอบให้เป็นวัคซีน DTP

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอ็ดเวิร์ด เจนเนอร์ เป็นคนแรกที่ทดสอบวิธีป้องกันไข้ทรพิษด้วยวิธีทางวิทยาศาสตร์ เขาทำการวิจัยในปี ค.ศ. 1796 และแม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดค้นวิธีการนี้ แต่เขาก็มักได้รับการยกย่องว่าเป็นบิดาแห่งวัคซีน เพราะวิธีการทางวิทยาศาสตร์ของเขาได้พิสูจน์แล้วว่าวิธีนี้มีประสิทธิภาพ
วิธีการทดสอบของเจนเนอร์รวมถึงการนําวัสดุออกจากแผลพุพองของคนที่ติดเชื้อสิวและฉีดวัคซีนเข้าไปในผิวหนังของบุคคลอื่น มันเรียกว่าการฉีดวัคซีนแบบแขนต่อแขน อย่างไรก็ตาม ในช่วงปลายทศวรรษ 1940 ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ได้รับการพัฒนาอย่างเพียงพอ ดังนั้นการผลิตวัคซีนจํานวนมากจึงเป็นไปได้ และงานควบคุมโรคสามารถเริ่มต้นได้อย่างจริงจัง
วัคซีนที่แนะนําทั่วไปต่อไปได้รับการพัฒนาในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งรวมถึงวัคซีนป้องกันโรคไอกรน (1914) คอตีบ (1926) และบาทะยัก (1938) วัคซีนทั้งสามชนิดรวมกันในปี 1948 และจัดหาเป็นวัคซีน DTP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอ็ดเวิร์ดเจนเนอร์เป็นคนแรกที่ทดสอบวิธีการป้องกันไข้ทรพิษทางวิทยาศาสตร์ เขาทําการศึกษาในปีค.ศ. 1796และแม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดค้นวิธีการนี้เขามักจะถือว่าเป็นพ่อของวัคซีนเนื่องจากวิธีการทางวิทยาศาสตร์ของเขาพิสูจน์ประสิทธิภาพของวิธีการนี้
วิธีการทดสอบของjennerรวมถึงการเอาวัสดุจากเปปไทด์ของคนที่ติดเชื้อและฉีดวัคซีนกับผิวของคนอื่น นี่เรียกว่าการฉีดวัคซีนแขน อย่างไรก็ตามในช่วงปลายทศวรรษที่1940ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ได้รับการพัฒนาอย่างเพียงพอเพื่อให้การผลิตวัคซีนขนาดใหญ่เป็นไปได้และการควบคุมโรคสามารถเริ่มต้นได้อย่างจริงจัง
วัคซีนต่อไปที่แนะนําเป็นประจําได้รับการพัฒนาในช่วงต้นศตวรรษที่20 ซึ่งรวมถึงวัคซีนป้องกันโรคไอกรน( 1914 ),โรคคอตีบ( 1926 )และบาดทะยัก( 1938 ) วัคซีนทั้งสามชนิดนี้รวมกันในปีพ.ศ. 2491และกลายเป็นวัคซีนโรคพิษ