“So we meet again,” he said, his vo

“So we meet again,” he said, his voice both light and hoarse. “Ah, Karma!” Although there was no loneliness to him any more, he was just as bleak and desolate as before. Yet, when he looked down at the woman next to him, the bleakness would transform into tenderness and… a lack of regret.

Han Shan lifted up his right hand and waved it toward the sky above. Instantly, all of the Bridge Slaves in the entire Bridge of Immortality lifted their heads up and roared a soundless roar.

No outsider could hear the sound of their roars. Nonetheless, the sound shaped together into something completely shocking. It shot out from the Realm of the Bridge ruins, out of the Bridge of Immortality, and up toward the river of stars.

It pierced into the river, shooting through the countless fragments of light and motes of dust until it found… Meng Hao!

“Wake up!”

“Wake up!!”

“WAKE UP!!!”

The roaring of the innumerable Bridge Slaves echoed about in Meng Hao’s mind, transforming into thunderous roar capable of splitting Heaven and Earth. It filled his mind, his heart, to the point of explosion.

The explosion originated in the sound created by the countless Bridge slaves. It transformed into vast amounts of sharp thorns that pierced all of Meng Hao’s body. The provocation filled his brain and caused tremors to run through his body. After eight such tremors, Meng Hao’s eyes suddenly snapped open.

At first, his eyes were lit with confusion. The voices of the Bridge Slaves had been cut off without a trace.

As of this moment, Meng Hao was the only person who was awake within the river of stars. He looked around in confusion for the space of three breaths before his gaze shone with clarity.

In the moment he gained clarity, Meng Hao realized that he couldn’t move. It was as if he had been awakened with only enough power to open his eyes. His Divine Sense was being suppressed intensely, and was restricted to a space about thirty meters.

Even paralyzed, he could still see the stars, and the countless fragments of light and dust speeding along. Then he noticed someone off in the distance, floating there with his eyes closed. It was none other than Zhao Fang, who the Spirit Severing Patriarch of the great Cloud Sky Tribe had entrusted him with protecting.

“Am I the only one awake? But… why…?” Meng Hao suddenly caught sight of the Bridge of Immortality. When that happened, the image of Han Shan suddenly flashed through his mind.

Meanwhile, back on the Bridge of Immortality, the countless dots of light were beginning to fade away. The lights that represented Han Shan and his wife gradually disappeared.

Meng Hao’s eyes gleamed with understanding as he realized that the reason he had awoken was most likely… because of Han Shan.

Although he couldn’t be absolutely certain what had led to this state of clarity, Meng Hao couldn’t help but ponder how it might be useful to him in the Primordial Demon Immortal Plane. In any case… there couldn’t be a downside. In fact, now that he was clear-headed, he was sure that there must be a way to use this opportunity to get an advantage.

“If I can seize some unique opportunity, I might be able to get ahead. Perhaps this simple awakening of mind with have a big influence on other matters.” Meng Hao’s eyes gleamed as the river of stars passed the Bridge of Immortality and then shot out into the star-studded sky behind it.

As it passed into this region of the starry sky, an intense roaring sound echoed out. Meng Hao’s body shook, completely beyond his control, and the entire river of stars trembled. He slammed into countless motes of dust, although none of them harmed him in the slightest.

Ignoring the fact that he couldn’t control his own body, Meng Hao fixed his eyes up ahead.

He could just barely make out what was happening. Apparently, as it entered this particular area, the river of stars had slammed into an invisible barrier, causing everything to shake as if it were sustaining an attack.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เพื่อให้เราพบกันอีก เขากล่าวว่า เสียงเขาแหบ และเบา "อา กรรม! " แม้จะมีความเหงาไม่มีเขาอีกต่อไป เขาก็เยือกเย็น และอ้างว้างเป็นก่อน ยัง เมื่อเขามองลงไปที่ผู้หญิงอยู่ถัดจากเขา bleakness ที่จะแปลงเป็นความอ่อนโยนและ... ความเสียใจฮั่นชานยกขึ้นมือขวาของเขา และโบกไปทางท้องฟ้าด้านบน ทันที ทาสสะพานในสะพานทั้งหมดของความเป็นอมตะทั้งหมดยกหัวขึ้น และคำรามเป็นเสียงคำราม soundlessบุคคลภายนอกไม่สามารถได้ยินเสียง roars ของพวกเขา กระนั้น เสียงรูปร่วมกันเป็นสิ่งที่น่าตกใจอย่างสมบูรณ์ มันยิงออกมาจากขอบเขตของซากสะพาน จากที่สะพานของความเป็นอมตะ ขึ้นไปทางแม่น้ำดาวมันแทงเข้าไปในแม่น้ำ ถ่ายภาพผ่าน motes ฝุ่นและเศษนับไม่ถ้วนของแสงจนกว่าจะพบ... เฮา เมง"ตื่น""ตื่น!!""ตื่น!!!"คำรามทาสสะพานนับไม่ถ้วนพูดย้ำเกี่ยวกับในใจเมงเฮา เปลี่ยนเสียงคำรามสนั่นสามารถแบ่งสวรรค์และโลก มันเต็มไปด้วยจิต ใจ ในการจุดระเบิดการระเบิดที่เกิดขึ้นในเสียงทาสสะพานนับไม่ถ้วน มันกลายเป็นหนามคมที่ถูกแทงทั้งหมดของร่างกายเมงเฮาอันไพศาล ยั่วเต็มสมองของเขา และเกิดแรงสั่นสะเทือนการวิ่งผ่านร่างกายของเขา หลังจากแรงสั่นสะเทือนเช่นแปด ตาเมงเฮาก็จัดชิดเปิดครั้งแรก ตาของเขาถูกไฟ ด้วยความสับสน เสียงของทาสสะพานได้รับการตัดปิดร่องรอยณ ช่วงเวลานี้ เมงเฮาได้เพียงคนเดียวที่ตื่นตัวภายในแม่น้ำของดาว เขามองรอบ ๆ ในสับสนสำหรับพื้นที่ของลมหายใจที่สามก่อนส่องสายตาของเขาอย่างชัดเจนในขณะที่เขาได้รับความคมชัด เมงเฮาตระหนักว่า เขาไม่สามารถย้าย มันเป็นเป็นถ้าเขาตื่น มีอำนาจเพียงพอเท่าการเปิดตาของเขา ความรู้สึกของเขาพระเจ้าถูกถูกยับยั้งอย่างเข้มข้น และถูกจำกัดพื้นที่ประมาณสามสิบเมตรแม้แต่อัมพาต เขายังเห็นดาว และเศษนับไม่ถ้วนของแสงและฝุ่นที่เร่งตาม จากนั้น เขาสังเกตเห็นคนปิดในระยะไกล ลอยมีตาของเขาปิด ไม่มีอื่น ๆ กว่า Zhao ฝาง ที่พระ Severing จิตวิญญาณของชนเผ่าท้องฟ้าเมฆดีมีความไว้วางใจเขาปกป้อง ได้"ฉันตื่นตัวเดียว แต่...ทำไม...? " เมงเฮาก็จับตาสะพานเกษียร เมื่อเกิดขึ้น ภาพของฮั่นซานก็ประกายผ่านจิตใจของเขาในขณะเดียวกัน กลับบนที่สะพานของความเป็นอมตะ จุดนับไม่ถ้วนของแสงก็เริ่มจางหาย ไฟที่แสดงฮั่นชานและภรรยาของเขาค่อย ๆ หายไปเมงเฮาตา gleamed ด้วยความเข้าใจที่เขาตระหนักว่า เขามี awoken เหตุผลมัก...เนื่องจากฮันซานแม้ว่าเขาไม่ได้จริง ๆ อะไรบางอย่างได้นำไปสู่สถานะของความคมชัด เมงเฮาไม่ช่วย แต่ไตร่ตรองว่า มันอาจเป็นประโยชน์กับเขาในระนาบแรกปีศาจอมตะ ในกรณีใด ๆ...ไม่ทาน ในความเป็นจริง ขณะที่พระองค์ชัดเจน เขาก็แน่ใจว่า มีวิธีที่จะใช้โอกาสนี้จะได้รับพิจารณาเป็นพิเศษ"ถ้าฉันสามารถยึดบางโอกาส ฉันอาจได้รับล่วงหน้า ทีนี้ตื่นง่ายใจมีผลต่อในเรื่องอื่นๆ" เมงเฮาตา gleamed เป็นแม่ของดาวผ่านสะพานความเป็นอมตะ และถ่ายออกสู่ท้องฟ้ามาอยู่เบื้องหลังในขณะที่มันผ่านเข้ามาในภูมิภาคนี้ของดาวบนท้องฟ้า ความรุนแรงคำรามเสียงดังก้องออก รักร่างกายเมงเฮา สมบูรณ์อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขา และแม่น้ำทั้งหมดของดาว trembled เขาถาโถมเข้าใน motes นับไม่ถ้วนของฝุ่น แม้ว่าไม่มีพวกเขาทำลายเขาในน้อยที่สุดละเว้นความจริงที่ว่า เขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาเอง เมงเฮาคงตาขึ้นไปข้างหน้านอกจากนี้เขาก็แทบจะทำให้ออกสิ่งที่เกิดขึ้น เห็นได้ชัด เนื่องจากถูกป้อนซา แม่ของดาวมีถาโถมเข้าในอุปสรรคมองไม่เห็น ทำให้สั่นเป็นถ้ามันถูกค้ำจุนการโจมตีทุกอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ดังนั้นเราจึงได้พบกันอีก" เขากล่าวเสียงทั้งแสงและเสียงแหบ "อากรรม!" แม้จะมีความเหงากับเขามาก ๆ ไม่มีเขาเป็นเพียงเป็นที่รกร้างเยือกเย็นและเป็นมาก่อน แต่เมื่อเขามองลงไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ติดกับเขาความเปล่าเปลี่ยวจะเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและ ... การขาดของความเสียใจ. ฮันฉานยกขึ้นมือข้างขวาของเขาและโบกมือไปทางท้องฟ้าเหนือ ทันทีทั้งหมดของทาสสะพานในทั้งสะพานอมตะยกหัวของพวกเขาขึ้นและคำรามแผดเสียงเงียบ. ไม่มีคนนอกอาจได้ยินเสียงคำรามของพวกเขา อย่างไรก็ตามเสียงรูปเข้าด้วยกันเป็นบางสิ่งบางอย่างที่น่าตกใจอย่างสมบูรณ์ มันยิงออกมาจากดินแดนของซากปรักหักพังสะพานออกจากสะพานแห่งความเป็นอมตะและขึ้นไปยังแม่น้ำของดาว. มันแทงลงไปในแม่น้ำยิงผ่านเศษนับไม่ถ้วนของแสงและ motes ของฝุ่นละอองจนกว่าจะพบ ... เม้งเฮา! "ตื่นขึ้นมา!" "ตื่นขึ้นมา !!" "ปลุก !!!" เสียงคำรามของทาสนับไม่ถ้วนสะพานสะท้อนในใจเกี่ยวกับเม้งเฮาส์เปลี่ยนเป็นเสียงคำรามดังสนั่นความสามารถในการแยกสวรรค์และโลก มันเต็มไปด้วยความคิดของเขาหัวใจของเขาไปยังจุดของการระเบิด. การระเบิดเกิดขึ้นในเสียงที่สร้างขึ้นโดยทาสสะพานนับไม่ถ้วน มันกลายเป็นจำนวนมากมายของหนามแหลมคมที่เจาะทั้งหมดของร่างกายเม้งเฮาส์ ที่เต็มไปด้วยสิ่งเร้าสมองของเขาและทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนที่จะวิ่งผ่านร่างกายของเขา หลังจากแปดแรงสั่นสะเทือนเช่นตาเม้งเฮากึก snapped เปิด. ตอนแรกตาของเขาถูกไฟกับความสับสน เสียงของทาสสะพานได้ถูกตัดออกไปอย่างไร้ร่องรอย. ณ ขณะนี้เม้งเฮาเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับการตื่นขึ้นภายในแม่น้ำของดวงดาว เขามองไปรอบ ๆ ในความสับสนสำหรับพื้นที่สามลมหายใจก่อนที่สายตาของเขาส่องที่มีความชัดเจน. ในช่วงเวลาที่เขาได้รับความชัดเจนเม้งเฮาตระหนักว่าเขาไม่สามารถย้าย มันเป็นเหมือนกับว่าเขาได้รับการตื่นขึ้นมามีอำนาจพอเพียงที่จะเปิดตาของเขา ความรู้สึกของพระเจ้าถูกปราบปรามอย่างเข้มข้นและถูก จำกัด ให้พื้นที่ประมาณสามสิบเมตร. แม้เป็นอัมพาตเขายังคงสามารถเห็นดาวและชิ้นส่วนที่นับไม่ถ้วนของแสงและเร่งฝุ่นพร้อม จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นใครบางคนออกไปในระยะทางที่ลอยอยู่ที่นั่นกับดวงตาของเขาปิด มันเป็นใครอื่นนอกจาก Zhao ฝางที่พระวิญญาณขาดพระสังฆราชของที่ดีมีเมฆท้องฟ้าเผ่าได้มอบหมายให้เขาปกป้อง. "ฉันเพียงคนเดียวที่ตื่น? แต่ ... ทำไม ... ? "เม้งเฮาจู่ ๆ ก็จับสายตาของสะพานแห่งความเป็นอมตะ ที่เกิดขึ้นเมื่อภาพของฮันฉานก็ประกายผ่านความคิดของเขา. ในขณะเดียวกันกลับมาอยู่บนสะพานอมตะจุดนับไม่ถ้วนของแสงเป็นจุดเริ่มต้นที่จะจางหายไป ไฟที่เป็นตัวแทนของฮันฉานและภรรยาของเขาค่อยๆหายไป. ตาเม้งเฮาส์ gleamed ด้วยความเข้าใจในขณะที่เขาตระหนักว่าเหตุผลที่ทำให้เขาได้ถูกปลุกให้ตื่นเป็นไปได้มากที่สุด ... เพราะฮันฉาน. แม้ว่าเขาจะไม่สามารถบางอย่างสิ่งที่ได้นำไปสู่รัฐนี้ ความชัดเจนเม้ง Hao ไม่สามารถช่วย แต่ไตร่ตรองว่ามันอาจจะเป็นประโยชน์กับเขาในลำดับปีศาจอมตะเครื่องบิน ในกรณีใด ๆ ... ก็จะไม่มีข้อเสีย ในความเป็นจริงตอนนี้ที่เขาเป็นที่ชัดเจนหัวเขาแน่ใจว่าจะต้องมีวิธีการที่จะใช้โอกาสนี้ที่จะได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษก. "ถ้าผมสามารถคว้าโอกาสที่ไม่ซ้ำกันบางอย่างผมอาจจะสามารถที่จะได้รับก่อน บางทีนี่อาจจะตื่นง่ายของจิตใจที่มีมีอิทธิพลอย่างมากต่อเรื่องอื่น ๆ . "ตาเม้งเฮาส์ gleamed เป็นแม่น้ำของดาวผ่านสะพานแห่งความเป็นอมตะแล้วยิงออกสู่ท้องฟ้าดาวเรียงรายอยู่เบื้องหลังมัน. ขณะที่มันผ่านเข้ามาในภูมิภาคนี้ ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว, เสียงคำรามรุนแรงสะท้อนออกมา ร่างกายของเม้งเฮาส่ายสมบูรณ์อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขาและแม่น้ำทั้งหมดของดาวกลัวจนตัวสั่น เขากระแทกเข้า motes นับไม่ถ้วนของฝุ่นละอองแม้จะไม่มีของพวกเขาทำร้ายเขาในน้อย. ปฏิเสธความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาเองเม้งเฮาคงที่ดวงตาของเขาขึ้นข้างหน้า. เขาอาจจะเพิ่งทำออกมาว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นได้ชัดว่าในขณะที่มันเข้ามาในพื้นที่นี้โดยเฉพาะแม่น้ำของดาวได้กระแทกเข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็นที่ก่อให้เกิดทุกอย่างที่จะเขย่าราวกับว่ามันได้รับการค้ำจุนการโจมตี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แล้วเราจะได้พบกันอีก " เขาพูด เสียงของเขาทั้งเบาและแหบแห้ง " อ่า . . . กรรม " แม้ว่าจะไม่มีความเหงาเขาอีกต่อไป เขาแค่เป็นเยือกเย็นและอ้างว้างอยู่เช่นเดิม แต่เมื่อเขาก้มลงมองผู้หญิงข้างๆเขา ยะเยือกจะกลายเป็นความอ่อนโยนและ . . . . . . . ไม่มีเสียใจฮันจะยกมือขวาของเขาและโบกไปยังท้องฟ้าเบื้องบน ทันทีทั้งหมดของสะพานทาสในสะพานทั้งหมดของอมตะยกหัวขึ้นและคำรามแผดเสียงเงียบคนนอกไม่อาจได้ยินเสียงคำรามของ กระนั้น เสียง รูป ด้วยกันเป็นสิ่งที่สมบูรณ์ที่น่าตกใจ มันยิงออกมาจากอาณาจักรของสะพานพัง จากสะพานอมตะ และแม่น้ำของดาวมันแทงลงไปในแม่น้ำ ยิงผ่านชิ้นส่วนที่นับไม่ถ้วนของแสงและโมตส์ฝุ่นจนเจอ . . . . . . . เมิงเฮา !" ตื่นได้แล้ว ! "" ตื่นได้แล้ว ! ! "" ตื่นได้แล้ว ! ! ! ! ! ! ! ! "เสียงคำรามของทาสสะพานนับไม่ถ้วนสะท้อนเกี่ยวกับ เหม็ง เฮาใจ เปลี่ยนเป็นเสียงคำรามดังสนั่นที่สามารถแยกสวรรค์และโลก มันเต็มไปด้วยความคิดของเขา หัวใจของเขา ถึงจุดระเบิดการระเบิดที่เกิดขึ้นในเสียงที่สร้างขึ้นโดยทาสสะพานนับไม่ถ้วน มันแปลงเป็นจำนวนมากมายของหนามแหลมคมที่ทิ่มแทงทั้งหมดของร่างกาย เมิ่งฮ่าว สิ่งเร้าเต็มสมองของเขาและทำให้สั่นวิ่งผ่านร่างของเขา หลังจากแปดแรงสั่นสะเทือนดังกล่าว คือ เหม็ง เฮาตาก็หลุดเปิดตอนแรกตาของเขาสว่างกับความสับสน เสียงของสะพานทาสได้ถูกตัดออกไปโดยไร้ร่องรอยณ เวลานี้ เมิ่งฮ่าว เป็นคนเดียวที่ยังตื่นอยู่ภายในแม่น้ำของดาว เขามองไปรอบ ๆในความสับสนสำหรับพื้นที่สามครั้ง ก่อนที่สายตาของเขาส่องแสงที่มีความชัดเจนในช่วงเวลาที่เขาได้รับความชัดเจน เมิ่งฮ่าวคิดได้ว่าเขาขยับไม่ได้ มันเป็นถ้าเขาถูกปลุกด้วยอำนาจพอที่จะเปิดตาของเขา ความรู้สึกของเขาศักดิ์สิทธิ์ถูกปราบปรามอย่างเข้มข้น และถูก จำกัด ไปยังพื้นที่ ประมาณ 30 เมตรแม้แต่เป็นอัมพาต เขายังคงสามารถเห็นดวงดาว และเศษฝุ่นมากมายของแสง และเร็วด้วย แล้วเขาก็สังเกตเห็นใครบางคนจากระยะทางที่ลอยอยู่นั่น ตาของเขาปิด ไม่ใช่ใครอื่น เจ้าฝาง ที่วิญญาณมีประมุขของมหาเมฆ ฟ้า เผ่า ได้มอบหมายให้เขาด้วยการปกป้อง" ฉันเป็นคนเดียวที่ตื่นแล้ว แต่ . . . . . . . . . . ทำไม . . . ? " เมิงเฮาก็เห็นสะพานแห่งความอมตะ เมื่อมันเกิดขึ้น ภาพของฮันซานก็แวบเข้ามาในจิตใจของเขาในขณะเดียวกันกลับบนสะพานอมตะ จุดที่นับไม่ถ้วนของแสงเริ่มจางหายไป ไฟแทนฮันซานและภรรยาของเขาค่อยๆหายไปเหม็ง เฮาตาแสงสว่างกับความเข้าใจที่เขาตระหนักว่าเหตุผลที่เขาก็ฟื้นขึ้นมาเป็นโอกาสที่สุด . . . . . เพราะ ฮันซันแม้ว่าเขาไม่สามารถให้แน่ใจว่าได้ทำให้สถานะของความชัดเจนนี้ เมิ่งฮ่าวไม่สามารถช่วย แต่คิดว่ามันอาจจะมีประโยชน์กับเขาในกลุ่มปีศาจอมตะเครื่องบิน ในกรณีใด ๆ . . . . . . . คงไม่มีข้อเสีย ในความเป็นจริง ตอนนี้เขาก็เคลียร์ไป เขามั่นใจว่าต้องมีวิธีการที่จะใช้โอกาสนี้ จะได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษ" ถ้าฉันสามารถคว้าบางโอกาส ผมอาจจะสามารถที่จะได้รับล่วงหน้า บางทีนี้ง่ายกระตุ้นของจิตใจที่มีอิทธิพลมากในเรื่องอื่น ๆ . " เมิ่งฮ่าวตาแสงสว่างเป็นแม่น้ำแห่งดวงดาวผ่านสะพานอมตะ แล้วยิงออกไปเป็นดาวประดับฟ้าที่อยู่เบื้องหลังมันมันผ่านเข้าไปในเขตของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวนี้ เสียงเข้มคำรามดังก้องออกมา ร่างของเมิ่งฮ่าวก็สมบูรณ์นอกเหนือการควบคุมของเขา และแม่น้ำทั้งหมดของดาวที่สั่นสะท้าน เขากระแทกเข้าไปที่นับไม่ถ้วนโมตส์ของฝุ่น แม้ว่าจะไม่มีใครทำร้ายเขาเลยแม้แต่น้อยละเลยความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาเอง เมิ่งฮ่าวตรึงสายตาของเขาไว้ก่อนเขาอาจเพิ่งจะทำให้สิ่งที่เกิดขึ้น เห็นได้ชัดว่ามันเข้ามาในบริเวณนี้โดยเฉพาะ ธารดาวก็ต้องเจออุปสรรคที่มองไม่เห็น ทำให้ทุกอย่างที่จะเขย่าเหมือนสนับสนุนการโจมตี