“The Ji Clan….” A bright glow appea

“The Ji Clan….” A bright glow appeared in his eyes, which he closed once again.

Three months slowly went by, although Meng Hao wasn’t very aware of the passage of time. His wounds were mostly recovered now, at least eighty percent so. According to his calculations, within a few months, he would be completely recovered, and back at the peak state he used to be in. In fact, he might even be able to make a bit of progress.

The absolute strangest thing to him was that in the past three months there hadn’t been the slightest bit of pursuit on the part of the Ji Clan. Meng Hao couldn’t help but draw some of his own conclusions about this.

He suddenly thought of something. “Could it be because of Master…?” He thought silently about this for a while.

Finally, he sighed, closed his eyes, and continued to focus on his injuries. After a moment, though, his expression suddenly flickered, and he focused his attention outside of the Immortal’s cave.

About fifty kilometers away from the short mountain was an emaciated man of about thirty years of age, walking along with utmost caution and prudence.

His Cultivation base was not very high, perhaps at the sixth level of Qi Condensation. A savage gleam could be seen in his eyes. Were this the Southern Domain, few people of the same level would be able to come out victorious against this man.

“I really struck it unlucky this time,” grumbled the man through gritted teeth. “What the hell was that place anyway!? Kept me trapped for two years!” His eyes flitted about as he proceeded at top speed toward the small mountain.

Seemingly out of routine, the man took a circuitous route toward the small mountain, glancing this way and that the entire time. Assured that he was in no danger, and seeing no one following him, he hopped into the fissure and made his way down.

“From now on, I’m never going to that damned place ever again. Thankfully, even though I was trapped for two years, at least my life wasn’t in danger. Anyone else would most likely have been killed.” He sighed, muttered to himself as he climbed down into the fissure. Having seen so much death, he had reached the point where he was perhaps not numb, but at the least took it all as a normal part of life.

“Unfortunately, I still have no medicinal elixir,” he muttered. “However, considering that I have my own Immortal’s cave, I definitely count as someone who has a lot of good fortune.” Looking complacent, he relaxed a bit. Finally, he was back to his Immortal’s cave, where he could rest. He lifted up his right hand and produced a command medallion which he tossed toward the door.

His eyes immediately went wide as he watched the medallion clatter to the ground. The main door of the Immortal’s cave didn’t budge.

“Is it broken?” he thought, gaping. He walked forward, picked up the command medallion, and then looked over it carefully. He was about to try to use it again, when suddenly he noticed some marks in the dust on the ground that made it obvious the door had been opened recently.

Fury immediately burned in the man’s eyes. How could he not understand that his Immortal’s cave had been stolen by someone!

“I don’t know where you came from, you stupid ignoramus!” he immediately shouted. “But this is the Immortal’s cave of Grandpa Huang! Get the hell out of there this instant!” In his estimation, the spiritual energy in the Immortal’s cave had long since dried up. High level Qi Condensation Cultivators would obviously have little interest in it, let alone anyone more powerful than that.

Furthermore, he had occupied this Immortal’s cave for many years. Sure, some people had attempted to take it from him before, but all of them were people of a lower level than him, and he had exterminated each and every one. In the end, he was definitely the master of this tiny Immortal’s cave.

However, now it seemed obvious that in the two years he’d been away, someone had indeed come to seize it.

“Open the door! Your granny! This is Grandpa Huang’s territory, and Grandpa Huang’s Immortal’s cave. Everyone in the entire area knows that I’m the Eight-armed Dragon King, Huang Daxian!”

Within the Immortal’s cave, Meng Hao frowned. The place had looked abandoned before; he’d never imagined that someone was actually living here….

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"จิกองทัพ..." การเรืองแสงสว่างที่ปรากฏในตาของเขา ซึ่งเขาปิดอีกครั้งสามเดือนช้าไป โดย แม้ว่าเฮาเมงไม่ตระหนักถึงของกาลเวลา บาดแผลของเขาส่วนใหญ่ถูกกู้คืนทันที น้อยร้อยละ 80 ดังนั้น ตามการคำนวณของเขา ใน เขาจะสามารถกู้คืนอย่างสมบูรณ์ และสถานะสูงสุดที่ เขาเคยอยู่ใน ในความเป็นจริง เขาแม้อาจจะทำให้ความคืบหน้าสิ่งแปลกประหลาดแน่นอนเขาคือ ว่า ในช่วงสามเดือนที่ มีไม่ได้นิดของแสวงหาในส่วนของกองทัพจิ เมงเฮาไม่ช่วย แต่วาดของข้อสรุปของเขาเองเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาก็คิดว่า บางสิ่งบางอย่าง "อาจจะเป็น เพราะหลัก..." เขาคิดว่า เงียบเกี่ยวกับเรื่องนี้ในขณะนี้ในที่สุด เขาถอนหายใจ ปิดตาของเขา และการบาดเจ็บของเขา หลังจากครู่ แม้ว่า นิพจน์ของเขาก็ flickered และเขามุ่งเน้นความสนใจของเขาภายนอกถ้ำของอมตะห่างจากภูเขาสั้นประมาณห้าสิบกิโลเมตรก็เป็นคนผอมประมาณสามสิบปีของอายุ เดินอย่างระมัดระวังและความรอบคอบฐานการเพาะปลูกของเขาไม่ได้สูงมาก บางทีในระดับหกของ Qi ควบแน่น คให้การอำมหิตอาจจะเห็นในดวงตาของเขา นี่โดเมนใต้ ไม่กี่คนระดับเดียวกันจะสามารถได้รับชัยชนะกับคนนี้"ฉันจริง ๆ หลงมันโชคร้ายครั้งนี้ grumbled คนผ่านฟัน gritted "อะไรนรกคือสถานที่ต่อไป สภาพผมติดสองปี" ตาของเขา flitted เกี่ยวกับเขาที่ความเร็วสูงสุดไปทางภูเขาขนาดเล็กดูเหมือนจากกิจวัตรประจำวัน คนเอาเส้นทางเข้าไปทางภูเขาเล็ก วิธีนี้และว่าสวยตลอดเวลา มั่นใจได้ว่า เขาเป็นอันตรายไม่ และเห็นไม่มีใครตามเขา เขารสลงในรอยแยกบนการทำทางของเขาลง"จากนี้ ฉันไม่เคยจะไปสถานที่ตายอีก ขอบคุณ แม้ว่าฉันติดอยู่สองปี อย่างน้อยชีวิตของฉันไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย ใครจะมักจะถูกฆ่าตาย" เล่าปี่ ญี่ปุ่นตัวเอง ตามที่เขาปีนลงไปรอยแยกบน ไม่เห็นตายมาก เขาได้มาถึงจุดที่เขาอาจจะไม่ได้ชา แต่อย่างน้อยก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตทั้งหมด"แต่น่าเสียดาย ยังคงมียาอายุวัฒนะไม่มียา เขาญี่ปุ่น "อย่างไรก็ตาม พิจารณาว่า มีถ้ำอมตะของตัวเอง ฉันแน่นอนนับเป็นผู้มีลาภมาก" เขามองอย่างพึงพอใจ ผ่อนคลายบิต ในที่สุด เขาก็กลับไปที่ถ้ำอมตะของเขา ที่เขาสามารถพักผ่อน เขายกมือขวาขึ้น และผลิตเหรียญสั่งที่เขาโยนเข้าหาประตูตาของเขาทันทีก็กว้าง ตามที่เขาได้ดูเหรียญ clatter กับพื้น ประตูหลักของอมตะถ้ำไม่ขยับเขยื้อนเลย"คือมันเสียเขาคิด อ้าปากค้าง เขาเดินไปข้างหน้า รับสั่งเหรียญ และก็ มองมันอย่างระมัดระวัง กำลังจะลองใช้อีกครั้ง เมื่อทันใดนั้นเขาสังเกตเห็นบางเครื่องหมายในฝุ่นบนพื้นดินที่ทำให้มันชัดเจนประตูเปิดเมื่อเร็ว ๆ นี้ความโกรธเผาทันทีในสายตาของมนุษย์ ว่าเขาไม่เข้าใจว่า ถ้ำอมตะของเขาที่ถูกขโมย โดยคน"ฉันไม่รู้ว่าคุณมาจากไหน คุณ ignoramus โง่" เขาตะโกนทันที "แต่นี้เป็นอมตะถ้ำหวงปู่ ได้รับนรกออกจากที่นั่นทันทีนี้" ในการประเมินของเขา พลังงานทางจิตวิญญาณในถ้ำของอมตะมีนานตั้งแต่แห้งขึ้น เครื่องพรวนดินควบแน่นของ Qi ระดับสูงจะเห็นได้ชัดว่ามีสนใจน้อยในมัน ประสาคนมีประสิทธิภาพมากกว่าที่นอกจากนี้ เขาได้ครอบครองนี้ถ้ำของอมตะหลายปี แน่นอน บางคนเขาพยายามเอาไปจากเขาก่อน แต่ทั้งหมดของพวกเขาถูกคนระดับต่ำกว่ากว่าเขา และเขามี exterminated ทุกคน ในสุด เป็นแน่นอนหลักของอมตะนี้เล็ก ๆ ของถ้ำอย่างไรก็ตาม ขณะนี้ดูเหมือนชัดเจนว่า ในสองปีเขาได้ออกไป คนจริงมาที่ยึดมัน"เปิดประตู ยายของคุณ นี้เป็นคุณปู่หวงดินแดน และคุณปู่หวงอมตะของถ้ำ ทุกคนในพื้นที่ทั้งหมดรู้ว่า ฉันแปดทัพมังกรกษัตริย์ Daxian หวง"ภายในถ้ำของอมตะ เมงเฮา frowned แนะสถานที่ร้างก่อน เขาไม่เคยที่คิดว่า คนเป็นจริงอาศัยอยู่ที่นี่...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"การ Ji แซ่ ... ." เรืองแสงสดใสปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาซึ่งเขาปิดอีกครั้ง. สามเดือนอย่างช้า ๆ ไปโดยแม้ว่าเม้ง Hao ไม่ได้ตระหนักถึงเนื้อเรื่องของเวลา บาดแผลของเขาหายส่วนใหญ่ตอนนี้อย่างน้อยร้อยละแปดสิบดังนั้น ตามการคำนวณของเขาภายในไม่กี่เดือนเขาจะสามารถกู้คืนได้อย่างสมบูรณ์และกลับมาที่รัฐสูงสุดที่เขาเคยอยู่ใน. ในความเป็นจริงเขาก็อาจจะสามารถที่จะทำให้บิตของความคืบหน้า. สิ่งที่แปลกประหลาดที่แน่นอนที่จะให้เขาเป็น ว่าในอดีตที่ผ่านมาสามเดือนไม่เคยมีนิดของการแสวงหาในส่วนของตระกูลจี เม้ง Hao ไม่สามารถช่วย แต่วาดบางส่วนของข้อสรุปของตัวเองเกี่ยวกับเรื่องนี้. ทันใดนั้นเขาก็คิดว่าบางสิ่งบางอย่าง "มันอาจจะเป็นเพราะโท ... ?" เขาคิดว่าเงียบเกี่ยวกับเรื่องนี้ในขณะที่. ในที่สุดเขาถอนหายใจปิดตาของเขาและยังคงให้ความสำคัญกับการบาดเจ็บของเขา หลังจากนั้นสักครู่แม้ว่าการแสดงออกของเขาอย่างกระทันหัน flickered และเขามุ่งเน้นความสนใจของเขานอกถ้ำอมตะของ. ห่างจากภูเขาสั้นประมาณห้าสิบกิโลเมตรเป็นคนผอมแห้งประมาณสามสิบปีเดินตามด้วยความระมัดระวังสูงสุดและความรอบคอบ. ของเขา ฐานการเพาะปลูกไม่ได้สูงมากอาจจะอยู่ในระดับที่หกของการควบแน่นฉี ประกายอำมหิตอาจจะเห็นในดวงตาของเขา ถูกนี้ Domain ภาคใต้ไม่กี่คนที่อยู่ในระดับเดียวกันจะสามารถออกมารับชัยชนะกับชายคนนี้. "ผมหลงมันโชคร้ายเวลานี้" บ่นคนที่ผ่านฟัน gritted "สิ่งที่นรกเป็นสถานที่อยู่แล้ว !? เก็บไว้ฉันขังอยู่เป็นเวลาสองปี! "ดวงตาของเขาเกี่ยวกับการเป็น flitted เขาดำเนินการต่อที่ความเร็วสูงสุดไปทางภูเขาขนาดเล็ก. ดูเหมือนจะออกจากงานประจำ, คนที่เอาเส้นทางวกวนไปทางภูเขาขนาดเล็กวินาศภัยด้วยวิธีนี้และว่าตลอดเวลา มั่นใจได้ว่าเขาตกอยู่ในอันตรายไม่มีและไม่เห็นใครต่อไปนี้เขากระโดดลงไปในร่องและทำทางของเขาลง. "จากนี้ไปฉันไม่เคยไปว่าสถานที่ที่ถูกสาปเคยอีกครั้ง โชคดีที่แม้ว่าฉันถูกขังอยู่เป็นเวลาสองปีอย่างน้อยชีวิตของฉันไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย คนอื่นส่วนใหญ่จะต้องถูกฆ่าตาย. "เขาถอนหายใจพึมพำกับตัวเองในขณะที่เขาปีนลงไปในร่อง ได้เห็นการตายมากเขาก็มาถึงจุดที่เขาอาจจะไม่มึน แต่อย่างน้อยเอามันทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต. " แต่น่าเสียดายที่ผมยังไม่มียาอายุวัฒนะยา" เขาพึมพำ "อย่างไรก็ตามการพิจารณาว่าฉันมีถ้ำของตัวเองเป็นอมตะของผมแน่นอนนับเป็นคนที่มีจำนวนมากของความโชคดี." มองอิ่มเอมใจเขาผ่อนคลายบิต ในที่สุดเขาก็กลับไปอยู่ที่ถ้ำอมตะของเขาที่เขาจะได้พักผ่อน ทรงยกพระหัตถ์ขวาของพระองค์และผลิตเหรียญคำสั่งที่เขาโยนไปทางประตู. ดวงตาของเขารีบเดินกว้างที่สุดเท่าที่เขาเฝ้ามองเสียงดังเหรียญลงไปที่พื้น ประตูหลักของถ้ำอมตะไม่ได้ขยับเขยื่อน. "มันเป็นเสีย?" เขาคิดว่าอ้าปากค้าง เขาเดินไปข้างหน้าหยิบเหรียญคำสั่งแล้วมองไปอย่างระมัดระวัง เขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการพยายามที่จะใช้มันอีกครั้งเมื่อจู่ ๆ เขาสังเกตเห็นรอยบางอย่างในฝุ่นบนพื้นดินที่ทำให้มันเห็นได้ชัดประตูที่ได้รับการเปิดเมื่อเร็ว ๆ นี้. โกรธเผาทันทีในสายตาของชายคนนั้น วิธีการที่เขาไม่สามารถเข้าใจว่าถ้ำอมตะของเขาได้ถูกขโมยโดยคน! "ผมไม่ทราบว่าคุณมาจากคุณโง่โง่!" เขาตะโกนทันที " แต่นี้เป็นถ้ำอมตะของคุณปู่หวง! ได้รับนรกออกจากที่นั่นทันทีนี้! "ในการประมาณค่าของเขาพลังทางจิตวิญญาณในถ้ำอมตะของแห้งนานตั้งแต่ขึ้น ระดับสูงฉีควบแน่นพรวนเห็นได้ชัดว่ามีความสนใจน้อยในนั้นให้อยู่คนเดียวทุกคนที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่. นอกจากนี้เขาได้ครอบครองถ้ำอมตะนี้มาหลายปี แน่นอนว่าบางคนมีความพยายามที่จะเอามันไปจากเขาก่อน แต่ทั้งหมดของพวกเขาเป็นคนที่มีระดับต่ำกว่าเขาและเขาได้ทำลายทุกคน ในท้ายที่สุดเขาก็แน่นอนต้นแบบของถ้ำแห่งนี้เล็กอมตะของ. แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเห็นได้ชัดว่าในช่วงสองปีเขาต้องการได้รับออกไปมีคนมาแน่นอนที่จะยึดมัน. "เปิดประตู! ยายของคุณ! นี่คือดินแดนที่คุณปู่ของหวางและถ้ำปู่หวางอมตะของ ทุกคนในพื้นที่ทั้งหมดรู้ดีว่าฉันแปดอาวุธราชามังกรหวาง Daxian! " ภายในถ้ำอมตะของเม้งเฮาขมวดคิ้ว สถานที่ที่ได้มองที่ถูกทิ้งร้างมาก่อน เขาไม่เคยคิดว่าคนที่เป็นจริงที่อาศัยอยู่ที่นี่ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" จี ตระกูล . . . . . . . " แสงสว่างที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา ซึ่งเขาจะปิดอีกครั้งสามเดือนผ่านไปอย่างช้าๆ แม้ว่าเมิงเฮาไม่ค่อยทราบเส้นทางของเวลา บาดแผลของเขา ส่วนใหญ่หายแล้วอย่างน้อย 80 เปอร์เซ็นต์แล้ว ตามการคำนวณของเขา ภายในไม่กี่เดือน เขาก็จะหายเป็นปกติ และกลับมาที่จุดสูงสุดของรัฐ เขาเคยอยู่ใน ในความเป็นจริง เขาอาจจะสามารถที่จะให้บิตของความคืบหน้าแน่นอนสิ่งที่แปลกที่สุดที่เขามาว่า ใน 3 เดือนที่ผ่านมามีไม่ได้รับนิดเดียวติดตามในส่วนของ จี มา เมิ่งฮ่าวไม่สามารถช่วย แต่วาดบางส่วนของเขาเองสรุปเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ๆเขาก็นึกถึงอะไรบางอย่าง " อาจเป็นเพราะอาจารย์ . . . . . . . ? " เงียบ ๆเขาคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วในที่สุด เขาถอนหายใจ หลับตาลง และยังคงมุ่งเน้นไปที่บาดแผลของเขา หลังจากนั้นสักครู่ แต่การแสดงออกของเขาก็ริบหรี่ลง และเขาเน้นความสนใจของเขานอกถ้ำเป็นอมตะเกี่ยวกับห้าสิบกิโลเมตรห่างจากภูเขาเตี้ยเป็นผอมแห้งคนประมาณสามสิบปีของอายุ , เดินตามด้วยความระมัดระวังสูงสุดและความรอบคอบฐานการเพาะปลูกของเขา ไม่สูงมาก อาจจะในระดับที่หกของฉีการควบแน่น แสงโหด อาจจะเห็นในดวงตาของเขา นี้ภาคใต้เมน คนน้อย ในระดับเดียวกันจะสามารถออกมาชัยชนะกับผู้ชายคนนี้" จริงๆ ผมหลงมันโชคร้ายครั้งนี้ " คร่ำครวญชายผ่านทาง gritted ฟัน " อะไรกันเนี่ย ? ก็ผมติดอยู่สองปี " ตาของเขา flitted เกี่ยวกับเขาเริ่มที่ความเร็วสูงสุดต่อภูเขาเล็ก ๆดูเหมือนจะออกตามปกติ ผู้ชายเอาอ้อมเส้นทางไปทางภูเขาขนาดเล็ก , glancing วิธีนี้และเวลาทั้งหมด มั่นใจได้ว่าเขาอยู่ในอันตราย และเห็นว่าไม่มีใครตามเขา เขากระโดดเข้าไปในรอยแยก และทำทางของเขาลง" จากนี้ไป ผมไม่เคยไปไอ้ที่เคยอีกครั้ง ขอบคุณแม้ผมติดมา 2 ปี อย่างน้อยชีวิตของฉันไม่ได้อยู่ในอันตราย ใครๆส่วนใหญ่จะถูกฆ่า . " เขาถอนหายใจพึมพำกับตัวเองขณะที่เขาปีนลงไปในรอยแยก มีเห็นความตายมากขนาดนั้น เขาได้ก้าวมาถึงจุดที่เขาอาจจะไม่มึนงง แต่อย่างน้อยที่สุดทำให้มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตปกติ ." แต่ผมก็ยังไม่มีสมุนไพรยาอายุวัฒนะ " เขาพึมพำ " อย่างไรก็ตาม พิจารณาว่ามีถ้ำของตัวเองเป็นอมตะ ผมต้องถือว่าเป็นคนที่มีโชคลาภมากมาย " มองตายใจ เขาผ่อนคลายสักหน่อย ในที่สุดเขาก็กลับไปที่ถ้ำของเขาเป็นอมตะ ซึ่งเค้าได้พักผ่อน เขายกมือขวาของเขาและผลิตสั่งเหรียญ ซึ่งเขาโยนเข้าหาประตูสายตาของเขาทันทีไปกว้าง เช่น เขามองดูสร้อย . . กับพื้นดิน ประตูหลักของถ้ำเป็นอมตะไม่ขยับเขยื่อน" มันเสียรึเปล่า " เขาคิดว่าเว่อ . เขาเดินไปหยิบขึ้นมาสั่งเหรียญ แล้วมองมันอย่างรอบคอบ เขากำลังจะลองใช้มันอีกครั้ง เมื่อจู่ๆ เขาก็สังเกตเห็นรอยบางอย่างในฝุ่นบนพื้น ทำให้มันชัดเจน ประตูถูกเปิด เมื่อเร็วๆ นี้ความโกรธทันทีเผาในสายตาของมนุษย์ . ทำไมเขาไม่เข้าใจว่า ถ้ำเขาเป็นอมตะก็โดนขโมยไปโดยใครบางคน" ฉันไม่รู้ว่าเธอมาจากไหน ไอ้คนโง่ ! " ทันทีที่เขาตะโกน " แต่นี้มันเป็นอมตะ ถ้ำปู่หวง ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ! " ในความคิดของเขา พลังงานทางจิตวิญญาณในถ้ำของอมตะมีความยาวตั้งแต่แห้งขึ้น ระดับ cultivators การควบแน่นฉีสูงจะเห็นได้ชัดว่ามีความสนใจน้อยในนั้น อย่าว่าแต่ใครมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่นอกจากนี้ เขาได้ครอบครองอมตะนี้เป็นถ้ำเป็นเวลาหลายปี แน่นอน มีคนพยายามจะเอาจากเขามาก่อน แต่ทั้งหมดของพวกเขาเป็นคนระดับต่ำกว่าเขา และเขาได้กำจัดทุก ในที่สุด เขาก็ต้อง ต้นแบบของถ้ำเล็ก ๆ นี้เป็นอมตะของอย่างไรก็ตาม ตอนนี้ดูเหมือนว่าชัดเจนว่าสองปีเขาไป ใครบางคนจริงๆมายึดมัน" เปิดประตู คุณยายของคุณ ! นี่เป็นดินแดนคุณปู่หวง และคุณปู่หวงเป็นอมตะของถ้ำ ทุกคนในพื้นที่ทั้งหมดรู้ว่า ชั้นแปด อาร์ม ดราก้อน คิง หวง daxian ! "ภายในถ้ำเป็นอมตะ เมิ่งฮ่าวขมวดคิ้ว . ที่ได้มองทิ้งก่อน เขาเคยคิดว่าใครบางคนยังมีชีวิตอยู่จริงๆที่นี่ . . . . . . .