“I wonder how far away I am from th

“I wonder how far away I am from the Rebirth Cave….” he thought as he trudged up the beach, his feet sinking into the sand with each step he took. After a time, he reached the end of the beach, where it turned into forested mountains. He glanced around, then continued to walk.

He had not walked on foot through mountainous forests for a very long time. He thought back to the time before he reached Foundation Establishment, when he had often traveled through mountainous forests like this. After Foundation Establishment, however, he had always flown up above in the air.

The mountains were not easy to travel through. There were thorns and thistles everywhere, and the sun was already beginning to set by the time he passed over the top of the first mountain. He gasped for breath the entire time, and his body ached. As evening fell, he sat down cross-legged beneath a tall tree to meditate.

Meditation was something that had become a force of habit. Although he had no cultivation base to rotate, simply meditating left him feeling calm and relaxed.

The sky grew darker, and then black. It was at this point that howling drifted through the trees, along with an acrid odor. Next, a savage three-headed dog appeared in front of him. One of the three heads was withered, another emanated a chilling cold Qi, and the last appeared to be extremely foul-tempered.

Obviously, these mountains were the domain of this creature, and Meng Hao’s incursion caused its eyes to be filled with killing intent.

However, it did not near him, but merely circled around him. Its cultivation base was profound; it was already at the ninth level of Qi Condensation. It had the faint sensation that Meng Hao was filled with boundless danger. Yet, within that sense of danger, it could also sense that he was as weak as a mortal.

The contradiction caused it to hesitate.

However, it could only be so patient. It managed to restrain itself for the time it takes half an incense stick to burn, then let out a vicious howl and transformed into a beam of colorful light that shot toward Meng Hao.

The two non-withered heads opened their vicious mouths, and an acrid odor filled the air as they closed in on Meng Hao. It was at this point that Meng Hao’s eyes opened.

His body was weak, but when his eyes opened, they were filled with a cold gleam.

The cold gleam contained all of Meng Hao’s killing intent. In his years leading the Crow Divinity Tribes in their migration, he had killed countless numbers of cultivators. The killing intent that existed in him was something usually suppressed by his cultivation base. But now, there was no way to suppress it, and it exploded out fully.

“Screw off!” said Meng Hao with a cold snort. Although he was incredibly weak, some of his energy could still turn into a pressure that bore down onto the three-headed wild dog.

The wild dog trembled, and its fur stood on end. It stopped in mid-air, its expression one of terror. When it heard Meng Hao speak, it instantly turned and sped away.

After scaring the wild dog away, Meng Hao stood up. It might be evening, but he still wanted to hurry on his way.

He was exhausted, but within that exhaustion, he found power, despite the weakness of his body. That was the former power of his fleshly body.

Of course, he couldn’t utilize all of that former power. Because his life force was wasting away, he was incapable of supporting the previous level of power.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ผมสงสัยวิธีไกลฉันจากถ้ำวิญญาณ..." เขาคิดเป็นเขา trudged ขึ้นหาด เท้าของเขาจมลงในทรายที่เขาเอาในแต่ละขั้น หลังจากเวลา เขาถึงจุดสิ้นสุดของชายหาด ที่มันกลายเป็นป่าไม้และภูเขา Glanced รอบ แล้วเขายังคงเดินเขาไม่ได้เดินเท้าผ่านป่าภูเขาเป็นเวลานานมาก เขาคิดว่า กลับไปครั้งก่อนเขาถึงจัดตั้งมูลนิธิ เมื่อเขามักจะเดินทางผ่านภูเขาป่าเช่นนี้ หลังจากก่อตั้งมูลนิธิ อย่างไรก็ตาม เขาได้เสมอบินขึ้นข้างบนในอากาศไม่ต้องเดินทางผ่านภูเขาได้ มีหนามและ thistles ทุกที่ และดวงอาทิตย์ได้แล้วเริ่มต้นการตั้งค่าในขณะที่เขาผ่านด้านบนของภูเขาแรก เขา gasped สำหรับลมหายใจตลอดเวลา และ ached ร่างกายของเขา เป็นตอนเย็นตก เขานั่งไขว่ห้างอยู่ใต้ต้นไม้สูงภาวนาสมาธิเป็นสิ่งที่เป็นนิสัยของแรง แม้ว่าเขาไม่มีฐานการเพาะปลูกการหมุน การนั่งสมาธิเพียงแค่เหลือเขารู้สึกสงบ และผ่อนคลายท้องฟ้าเติบโตเข้ม และสีดำแล้ว มันเป็นจุดที่ยิ่งใหญ่ลอยผ่านต้นไม้ พร้อมกับมีกลิ่นฉุน ถัดไป สุนัขสามหัวอำมหิตปรากฏต่อหน้าเขา หัวสามอย่างใดอย่างหนึ่งถูกเหี่ยว อื่นเล็ดลอดออกมาฉีเย็นหนาว และสุดท้ายดูเหมือนจะ เป็นอารมณ์เหม็นมากอย่างชัดเจน ภูเขาเหล่านี้โดเมนของสิ่งมีชีวิตนี้ และโจมตีเมงเฮาเกิดตาต้องเต็มไป ด้วยเจตนาฆ่าอย่างไรก็ตาม มันไม่ใกล้เขา แต่เพียงวงกลมรอบเขา ฐานการเพาะปลูกได้ลึกซึ้ง มันเป็นอยู่แล้วในระดับเก้าของ Qi ควบแน่น มันมีความรู้สึกจาง ๆ ว่า เฮาเมงเต็มไป ด้วยอันตรายไร้ขีดจำกัด ยัง ภายในรู้สึกว่าอันตราย มันอาจยังรู้สึกว่า เขาก็อ่อนแอเป็นเป็นมนุษย์ความขัดแย้งที่เกิดจากการลังเลอย่างไรก็ตาม มันอาจจะเพื่อให้ผู้ป่วย มันจะยับยั้งตัวเองครั้งทางครึ่งมีธูปติดเขียน แล้วให้ออกหอนหิน และกลายเป็นลำแสงที่มีสีสันที่ยิงไปทางเมงเฮาสองไม่เหี่ยวหัวเปิดปากหิน และกลิ่นฉุนที่เติมอากาศเป็นพวกเขาปิดในบนเฮาเมง มันเป็นจุดดวงตาที่เมงเฮาเปิดร่างกายของเขาอ่อนแอ แต่เมื่อเปิดตาของเขา พวกเขาเต็มไป ด้วยคให้ความเย็นคให้เย็นอยู่เมงเฮาเจตนาฆ่าทั้งหมด ในปีของเขาผู้นำเผ่าเทพอีกาในการโยกย้ายของพวกเขา เขาได้ฆ่านับไม่ถ้วนของเครื่องพรวนดิน เจตนาฆ่าที่อยู่ในตัวเขาเป็นสิ่งที่มักจะถูกระงับ โดยฐานการเพาะปลูกของเขา แต่ตอนนี้ มีวิธีที่จะระงับมัน และมันกระจายออกเต็ม"สกรูปิด" กล่าวว่า เมงเฮา ด้วย snort เย็น แต่เขาอ่อนแออย่างไม่น่าเชื่อ บางส่วนของพลังงานของเขายังคงอาจจะเปลี่ยนเป็นแรงดันที่กระบอกสูบลงไปยังหมาป่า 3 หัวหมาป่า trembled และขนยืนสิ้นสุด จะหยุดในกลางอากาศ การแสดงออกของความหวาดกลัว เมื่อมันได้ยินเฮาเมงพูด มันทันทีเปิด และเร่งออกไปหลังจากกลัวสุนัขป่าห่างกัน เฮาเมงลุกขึ้น มันอาจเย็น แต่เขายังคงต้องการรีบเร่งในทางของเขาเขาหมด แต่ภายในอ่อนเพลียนั้น เขาพบพลังงาน แม้ มีความอ่อนแอของร่างกายของเขา นั่นคืออำนาจเดิมของร่างกายของเขาทาแน่นอน เขาไม่ใช้ทั้งหมดของพลังที่อดีต เนื่องจากการสูญเสียพลังชีวิตของเขาออกไป เขาเป็นหมันสนับสนุนระดับก่อนหน้าของพลังงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผมสงสัยว่าห่างไกลฉันมาจากถ้ำวิญญาณ ... ." เขาคิดว่าในขณะที่เขา trudged ขึ้นชายหาดเท้าของเขาจมลงไปในทรายกับแต่ละขั้นตอนที่เขาเข้ามา หลังจากนั้นไม่นานเขาถึงจุดสิ้นสุดของชายหาดที่มันกลายเป็นภูเขาป่า เขามองไปรอบ ๆ ก็ยังคงที่จะเดิน. เขาไม่ได้เดินด้วยการเดินเท้าผ่านป่าภูเขาเป็นเวลานานมาก เขาคิดว่าเวลากลับไปก่อนที่เขาจะมาถึงมูลนิธิจัดตั้งเมื่อเขาได้เดินทางมักจะผ่านป่าภูเขาเช่นนี้ หลังจากที่มูลนิธิจัดตั้งอย่างไรเขาได้บินขึ้นไปข้างบนเสมอในอากาศ. ภูเขาไม่ง่ายที่จะเดินทางผ่าน มีหนามและผักโขมได้ทุกที่และดวงอาทิตย์ได้แล้วจุดเริ่มต้นที่จะตั้งตามเวลาที่เขาผ่านไปด้านบนของภูเขาแรก เขาอ้าปากค้างสำหรับการหายใจตลอดเวลาและร่างกายของเขาปวดร้าว ในฐานะที่เป็นตอนเย็นลดลงเขานั่งลงไขว่ห้างอยู่ใต้ต้นไม้สูงที่จะนั่งสมาธิ. การทำสมาธิเป็นสิ่งที่ได้กลายเป็นพลังแห่งนิสัย แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีฐานการเพาะปลูกเพื่อหมุนเพียงแค่นั่งสมาธิทิ้งเขารู้สึกสงบและผ่อนคลาย. ท้องฟ้าเติบโตเข้มและสีดำแล้ว มันเป็นจุดที่ยิ่งใหญ่ลอยผ่านต้นไม้พร้อมกับกลิ่นฉุน ถัดไปโหดสุนัขสามหัวที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา หนึ่งในสามหัวถูกเหี่ยวอีกเล็ดลอดออกมาหนาวเย็นฉีและสุดท้ายดูเหมือนจะมากเหม็นอารมณ์. เห็นได้ชัดว่าภูเขาเหล่านี้เป็นโดเมนของสิ่งมีชีวิตนี้และโจมตีเม้งเฮาก่อให้เกิดตาจะเต็มไปด้วยความตั้งใจที่จะฆ่า . แต่มันก็ไม่ได้อยู่ใกล้เขา แต่เพียงวงกลมรอบ ๆ ตัวเขา ฐานการเพาะปลูกลึกซึ้ง; มันเป็นอยู่แล้วในระดับที่เก้าของฉีควบแน่น มันมีความรู้สึกว่าลมเม้งเฮาก็เต็มไปด้วยอันตรายไม่มีที่สิ้นสุด แต่ภายในความรู้สึกของอันตรายที่มันอาจจะยังรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่อ่อนแอเป็นมนุษย์. แย้งทำให้เกิดการลังเล. แต่ก็อาจจะเป็นเพียงผู้ป่วยเพื่อให้ มันมีการจัดการที่จะยับยั้งตัวเองสำหรับเวลาที่ใช้ในครึ่งก้านธูปที่จะเผาไหม้แล้วให้ออกมาเห่าหอนหินและกลายเป็นลำแสงที่มีสีสันที่ยิงไปยังเม้งเฮาได้. สองหัวที่ไม่เหี่ยวเปิดปากชั่วร้ายของพวกเขาและ กลิ่นฉุนที่เต็มไปด้วยอากาศที่พวกเขาปิดในเม้งเฮา มันเป็นที่จุดนี้ว่าตาเม้งเฮาเปิด. ร่างของเขาถูกอ่อนแอ แต่เมื่อดวงตาของเขาเปิดพวกเขาเต็มไปด้วยแสงเย็น. เดอะกลีมเย็นที่มีอยู่ทั้งหมดของเจตนาฆ่าเม้งเฮาส์ ในปีที่ผ่านมานำเผ่าอีกาเทพในการย้ายถิ่นของพวกเขาเขาได้ฆ่าจำนวนนับไม่ถ้วนคราด เจตนาฆ่าที่มีอยู่ในตัวเขาเป็นสิ่งที่มักจะปราบปรามโดยฐานการเพาะปลูกของเขา แต่ตอนนี้ไม่มีทางที่จะระงับมันไม่มีและมันระเบิดออกมาอย่างเต็มที่. "กรูออก!" เม้งเฮากล่าวด้วย Snort เย็น แม้ว่าเขาจะเป็นคนอ่อนแออย่างไม่น่าเชื่อบางส่วนของพลังงานของเขายังคงอาจจะเปลี่ยนเป็นความดันที่เจาะลงบนสุนัขป่าสามหัวได้. สุนัขป่าตัวสั่นและขนของมันยืนอยู่บนปลาย มันหยุดอยู่กลางอากาศแสดงออกอย่างใดอย่างหนึ่งของความหวาดกลัว เมื่อได้ยินเม้งเฮาพูดก็เปิดทันทีและเร่งออกไป. หลังจากที่กลัวสุนัขป่าไปเม้งเฮาลุกขึ้นยืน มันอาจจะเป็นช่วงเย็น แต่เขาก็ยังอยากจะรีบร้อนในทางของเขา. เขาได้หมด แต่ภายในอ่อนเพลียที่เขาพบอำนาจแม้จะมีความอ่อนแอของร่างกายของเขา นั่นคืออำนาจอดีตของร่างกายฝ่ายเนื้อหนังของเขา. แน่นอนว่าเขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากข้อมูลทั้งหมดที่อำนาจอดีต เพราะพลังชีวิตของเขาได้สูญเสียออกไปเขามีความสามารถในการสนับสนุนระดับก่อนหน้าของการใช้พลังงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ฉันสงสัยว่าไกลแค่ไหนฉันจากการเกิดใหม่ ถ้ำ . . . . . . . " เขาคิดว่าเขา trudged ขึ้นชายหาด เท้าจมลงในทรายกับแต่ละขั้นตอนที่เขาเอาได้ ในเวลาต่อมา เขามาถึงจุดสิ้นสุดของชายหาด ซึ่งมันกลายเป็นป่าภูเขา เขาเหลือบมองไปรอบๆ แล้วเดินทางต่อไปเขาได้เดินเท้าผ่านป่าภูเขาเป็นเวลานานมาก เขาคิดว่ากลับไปช่วงเวลาก่อนที่เขาจะมาถึงการจัดตั้งมูลนิธิเมื่อเขามักจะเดินทางผ่านป่าภูเขาแบบนี้ หลังจากการก่อตั้ง มูลนิธิ แต่เขามักจะบินขึ้นไปในอากาศภูเขาไม่ง่ายที่จะเดินทางผ่าน มีหนามและผักโขมทุกที่ ดวงอาทิตย์ก็เริ่มจะตั้งโดยเวลาที่เขาผ่านด้านบนของภูเขาก่อน เขากระหืดกระหอบหายใจตลอดเวลา และร่างกายของเขาเจ็บปวด เป็นเย็นลง เขานั่งไขว้ขา ใต้ต้นไม้สูง เพื่อทำสมาธิสมาธิเป็นสิ่งที่ได้กลายเป็น นิสัยตำรวจ ถึงแม้ว่าเขาไม่มีฐานการเพาะปลูกเพื่อหมุนเพียงแค่นั่งสมาธิแล้วเขารู้สึกสงบและผ่อนคลายท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว สีดำ มันเป็นที่จุดนี้ว่าหอนลอยผ่านต้นไม้ พร้อมกับกลิ่นฉุน . ต่อไปเป็นจังหวะสามหัวสุนัขปรากฏตัวต่อหน้าเขา หนึ่งในสามหัวลีบอีก ต่องหนาวเย็นฉี และครั้งสุดท้ายที่ปรากฏเป็นสิ่ง สกปรก กระจกนิรภัยเห็นได้ชัดว่า ภูเขาเหล่านี้เป็นโดเมนของสิ่งมีชีวิต และการบุกรุกของเมงเฮาจากดวงตาที่เต็มไปด้วยการฆ่าอย่างรุนแรงอย่างไรก็ตาม , มันไม่ได้อยู่ใกล้เขา แต่เป็นวงกลมรอบ ๆเขา ฐานการเพาะปลูกได้ลึกซึ้ง มันอยู่ในระดับ 9 ของฉีการควบแน่น มันเป็นลมที่เพทนา เมงเฮาก็เต็มไปด้วยอันตราย ไม่มีที่สิ้นสุด แต่ในความรู้สึกที่อันตราย อาจยังรู้สึกว่าเขาอ่อนแออย่างที่คนธรรมดาความขัดแย้งทำให้เกิดการลังเลอย่างไรก็ตาม มันอาจจะต้องมีความอดทนมาก มันมีการจัดการเพื่อยับยั้งตัวเองให้เวลาครึ่งชั่วก้านธูปไหม้ แล้วปล่อยออกมาเป็นเสียงหอนหินและแปรสภาพเป็นลำแสงที่ยิงต่อ เมิ่งฮ่าวที่มีสีสันสอง ไม่เหี่ยว หัวของพวกเขาหินเปิดปาก และเป็นกลิ่นฉุนที่เต็มไปอากาศจะปิดในบน เมิ่งฮ่าว มันเป็นที่จุดนี้ว่า เมิ่งฮ่าวตาเปิดร่างกายเขาอ่อนแอ แต่เมื่อดวงตาของเขาเปิด พวกเขาเต็มไปด้วยแสงเย็นแววเย็นชาที่มีอยู่ทั้งหมดของเมิ่งฮ่าวฆ่าเจตนา ในของเขา หลายๆปี อีกา Divinity ชนเผ่าในการย้ายถิ่นของพวกเขา เขาได้ฆ่าตัวเลขที่นับไม่ถ้วนของเกษตรกร . มีเจตนาฆ่าที่มีอยู่ในเขาเป็นสิ่งที่มักจะปราบโดยฐานการเพาะปลูกของเขา แต่ตอนนี้ ไม่มีทางที่จะหยุดยั้งมัน และมันก็ระเบิดออกจนสุด" ถอยไป ! " บอกว่า เมิงห้าวกับสูดอากาศเย็น แม้ว่าเขาจะเป็นอย่างอ่อน บางส่วนของพลังงานของเขาก็กลายเป็นความกดดันที่เจาะลงไปบนสามหัวหมาป่าป่าขนสุนัขของพระองค์และยืนอยู่บนปลาย มันหยุดอยู่กลางอากาศ การแสดงออกของความหวาดกลัว เมื่อได้ยินว่า เมิ่งฮ่าวพูด ทันทีหันหลบหนีหลังจากทำให้หมาป่าไป เมิ่งฮ่าวลุกขึ้นยืน มันอาจจะเย็น แต่เขาก็ยังอยากที่จะรีบเดินทางเขาเหนื่อย แต่ในความเหนื่อยนั้น เขาพบว่า อำนาจ แม้จะมีความอ่อนแอของร่างกายของเขา นั่นคือพลังของอดีตร่างกายเนื้อหนังของเขาแน่นอน เขาไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดของอดีตที่ เพราะพลังชีวิตเสียเวลาออกไป เขาไม่สามารถสนับสนุนระดับก่อนหน้านี้ของอำนาจ