dis·gust·ingdisˈɡəstiNG/adjectivear

dis·gust·ing
disˈɡəstiNG/
adjective
arousing revulsion or strong indignation.
"he had the most disgusting rotten teeth

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องนี้มีลมกระโชกแรง··ไอเอ็นจี
disɡəstiNG /
คำคุณศัพท์
ปลุกใจความสนใจหรือความไม่พอใจที่แข็งแกร่ง.
"เขามีฟันเน่าเสียที่น่าขยะแขยงที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

DIS ด้วยกระโชกด้วยไอเอ็นจีจากˈɡə / ต่อยคุณศัพท์ปลุกใจรังเกียจหรือความไม่พอใจที่แข็งแกร่ง" เขาได้น่าเกลียดที่สุด ฟันเน่า