“I should have perished many years

“I should have perished many years ago,” he continued. “But I was worried about you, so I put things off until today. If it were possible, I would accompany you a bit further, just like in the Demon Immortal Pagoda, me in the lead, you following… off into the distance.” He smiled, but his face was pale. More and more white nodes floated around him, making his smile seem somewhat distant.

“Dad….” said Meng Hao, pulling at Ke Yunhai’s hand.

“All of your brothers and sisters have already gone. Now that I’m leaving, you won’t have any relatives left in the world…. I hope that in the future… you will learn to be a bit more sensible.” As Ke Yunhai gazed at Meng Hao, the kindness in his eyes grew stronger, as did the reluctance to part. It was exactly as he said; what he was concerned most about in his life, was the child who kneeled in front of him now.

If there were even a little bit of hope to buy more time, he would seize it, and watch Ke Jiusi truly grow up.

Meng Hao wasn’t able to give voice to what he was feeling deep in his heart. He felt stabs of pain, as if his world were falling apart. It was as if there were a vortex inside of him, sucking in all of his thoughts.

He could only clasp Ke Yunhai’s hand tightly with his own. He could only cry. He opened his mouth, but no words came out, not even one.

“Don’t be sad. Your brothers and sisters are waiting for me. I’m their father too. I need to spend some time with them, also…. Jiusi, daddy hopes that one day, when I’m in the underworld, you’ll make me proud….”

Outside, the bells had tolled eighty-nine times. Ke Yunhai’s body was now completely surrounded by spinning white nodes of light. The hand that Meng Hao held began to grow faint. The only thing that was clear now, was Ke Yunhai’s kind smile.

His eyes had begun to fade. During the last ten tolls of the death knell, they would lose all of their brightness. They would transform into countless dots of light that would then vanish into the air.

Meng Hao’s heart felt as if it were being torn into pieces. His body quivered as he attempted to hold tight to Ke Yunhai’s disappearing hand.

“Dad……..”

Suddenly, Ke Yunhai’s fading eyes once again seemed to focus, as if he were using all the last bits of his life force to look at Meng Hao. He looked almost as if he were in a daze.

There in front of him, he saw a figure slowly materializing behind Meng Hao. It was a man in a white robe, whose features looked completely different than Meng Hao’s. He had long hair, and looked young, but also seemed to be filled with an endless ancientness.

This was none other than… Ke Jiusi!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉันควรได้เสียชีวิตหลายปี เขายังคง "แต่ผมห่วงคุณ ดังนั้นฉันใส่สิ่งปิดจนถึงวันนี้ ถ้าเป็นไปได้ ผมจะติดตามคุณอีก เช่นเดียวกับในปีศาจอมตะเจดีย์ ฉันในนำ คุณต่อ...ออกเป็นระยะทาง" ยิ้ม แต่ใบหน้าของเขาก็ซีด ขาวขึ้นโหนลอยรอบ ทำให้รอยยิ้มของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างไกล"พ่อ..." กล่าวว่า เมงเฮา ดึงที่ Ke หยุนไห่มือ"ของพี่ชายและพี่สาวของคุณทั้งหมดแล้ว ตอนนี้ออก คุณจะไม่มีญาติใด ๆ ในโลก... ผมหวังว่า ในอนาคต...คุณจะเรียนรู้ให้เหมาะสมเป็นบิตเพิ่มเติม" เป็นหยุนไห่ Ke จ้องเฮาเมง ความเมตตาในดวงตาของเขาโตแข็งแกร่ง เป็นกระอักกระอ่วนใจในส่วนหนึ่ง มันก็เหมือนกับที่เขากล่าวไว้ว่า สิ่งที่เขาเป็นห่วงมากที่สุดในชีวิตของเขา ถูกเด็กที่ kneeled หน้าเขาตอนนี้ถ้ามีแม้แต่ความหวังซื้อเวลาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย เขาจะยึดมัน และชม Ke Jiusi ที่เติบโตขึ้นอย่างแท้จริงเฮา เมงไม่สามารถให้เสียงเขาก็รู้สึกลึก ๆ ในหัวใจของเขา เขารู้สึกปวด อาระว่าโลกของเขาได้ล้มกัน เช่นถ้ามีวังวนภายในของเขา ในความคิดของเขาทั้งหมดดูดได้เขาสามารถเพียงรัดรึง Ke หยุนไห่มือ ด้วยตัวเขาเอง เขาสามารถร้องไห้เท่านั้น เขาเปิดปากของเขา แต่คำพูดไม่ออก ไม่ได้แม้แต่หนึ่งมา"ไม่ต้องเสียใจ พี่ชายและพี่สาวของคุณกำลังรอสำหรับฉัน ผมพ่อเกินไป ต้องใช้เวลากับพวกเขา ยัง... Jiusi พ่อหวังว่า วันหนึ่ง เมื่อฉันในยมโลก คุณจะทำให้ฉันภูมิใจ..."ภายนอก มีระฆังที่มีได้แปดสิบ - เก้าครั้งดังก้องมา ร่างของหยุนไห่ Ke ถูกตอนนี้ทั้งหมดล้อมรอบ โดยการหมุนโหนขาวแสง มือที่เฮาเมงเริ่มเติบโตจาง สิ่งเดียวที่ชัดเจนขณะนี้ คือ Ke หยุนไห่ใจยิ้มตาของเขาก็เริ่มที่จะจางหายไป ระหว่างล่าสุดสิบโทลเวย์ของ knell ตาย พวกเขาจะสูญเสียความสว่างทั้งหมด พวกเขาจะกลายเป็นจุดนับไม่ถ้วนของแสงแล้วจะหายไปในอากาศเมงห้าวหัวใจรู้สึกประหนึ่งว่าได้ถูกฉีกเป็นชิ้น ร่างกายของเขา quivered ขณะที่เขาพยายามถือแน่น Ke หยุนไห่มือหายไป"พ่อ..."ทันใดนั้น Ke หยุนไห่ซีดตาอีกครั้งดูเหมือนจะโฟกัส ว่า เขาใช้บิตสุดท้ายทั้งหมดของพลังชีวิตของเขาไปดูที่เมงเฮา เขาดูเกือบเป็นถ้าเขาดึกมีเขา เขาเห็นรูปช้า materializing หลังเฮาเมง คนในเสื้อคลุมสีขาว คุณสมบัติที่มองอย่างสมบูรณ์แตกต่างเมงเฮาได้ เขามีผมยาว และหนุ่มมอง แต่ยัง ดูเหมือนจะเต็มไป ด้วย ancientness การสิ้นสุดไม่เป็น... Ke Jiusi

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉันควรจะเสียชีวิตหลายปีที่ผ่านมา" เขายังคง " แต่ฉันเป็นห่วงเกี่ยวกับคุณดังนั้นฉันใส่สิ่งปิดจนถึงวันนี้ ถ้าเป็นไปได้ผมจะมากับคุณบิตต่อไปเช่นเดียวกับในอมตะเจดีย์ปีศาจฉันนำคุณต่อไปนี้ ... ออกไปในระยะทาง. "เขายิ้ม แต่ใบหน้าของเขาซีด โหนดสีขาวมากขึ้นและลอยอยู่รอบตัวเขาทำให้รอยยิ้มของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างห่างไกล. "พ่อ ... ." เม้งเฮากล่าวว่าการดึงที่อยู่ในมือของ Ke Yunhai. "ทั้งหมดของพี่ชายและน้องสาวของคุณได้ไปแล้ว ตอนนี้ที่ฉันออกจากคุณจะไม่ได้มีญาติพี่น้องที่เหลืออยู่ในโลก ... ผมหวังว่าในอนาคต ... คุณจะได้เรียนรู้ที่จะเป็นบิตที่เหมาะสมมากขึ้น. "เป็น Ke Yunhai จ้องมองเม้งเฮาเมตตาในสายตาของเขามีการเติบโตที่แข็งแกร่งเช่นเดียวกับความไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่ง มันเป็นสิ่งที่เขากล่าวว่า สิ่งที่เขาเป็นห่วงมากที่สุดเกี่ยวกับในชีวิตของเขาเป็นเด็กที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขาในขณะนี้. ถ้ามีแม้แต่นิด ๆ หน่อย ๆ ของความหวังที่จะซื้อเวลามากขึ้นเขาจะยึดมันและดูเก๋ Jiusi อย่างแท้จริงเติบโตขึ้น. เม้งเฮา ไม่สามารถที่จะให้เสียงไปยังสิ่งที่เขามีความรู้สึกลึกลงไปในหัวใจของเขา เขารู้สึกว่าแทงของความเจ็บปวดราวกับว่าโลกของเขาถูกล้มกัน มันเป็นเหมือนกับว่ามีกระแสน้ำวนภายในของเขาดูดในทุกความคิดของเขา. เขาจะเพียงมือเข็มกลัด Ke Yunhai ของแน่นกับตัวเขาเอง เขาเท่านั้นที่สามารถร้องไห้ เขาเปิดปากของเขา แต่ไม่มีคำพูดออกมาไม่ได้แม้แต่คนเดียว. "ไม่ต้องเศร้า พี่น้องของคุณกำลังรอสำหรับฉัน ฉันพ่อของพวกเขามากเกินไป ฉันต้องการที่จะใช้เวลาอยู่กับพวกเขายัง ... Jiusi พ่อหวังว่าวันหนึ่งเมื่อผมอยู่ในนรกคุณจะทำให้ฉันภาคภูมิใจ ... . " นอกระฆังดังกังวานได้ 89 ครั้ง ตอนนี้ร่างกายของ Ke Yunhai ถูกล้อมรอบไปด้วยปั่นโหนดสีขาวของแสง มือที่เม้งเฮาจัดขึ้นเริ่มที่จะเติบโตเป็นลม สิ่งเดียวที่เห็นได้ชัดในขณะนี้ก็คือรอยยิ้มชนิด Ke Yunhai ของ. ดวงตาของเขาก็เริ่มที่จะจางหายไป ในช่วงสิบโทลเวย์สุดท้ายของมรณะพวกเขาจะสูญเสียทั้งหมดของความสว่างของพวกเขา พวกเขาจะกลายเป็นจุดนับไม่ถ้วนของแสงที่นั้นก็จะหายไปในอากาศ. หัวใจเม้งเฮารู้สึกราวกับว่ามันถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ร่างกายของเขาสั่นในขณะที่เขาพยายามที่จะยึดแน่นขึ้นมือหายไป Ke Yunhai ของ. "พ่อ ...... .. " ทันใดนั้น Ke Yunhai ดวงตาสีซีดจางอีกครั้งดูเหมือนจะมุ่งเน้นไปราวกับว่าเขากำลังใช้ทุกบิตสุดท้ายของพลังชีวิตเขาไปดูที่ เม้งเฮา เขามองเกือบจะเป็นถ้าเขาอยู่ในอาการงุนงง. มีในด้านหน้าของเขาเขาเห็นรูปเบื้องหลังช้า materializing เม้งเฮา มันเป็นคนที่อยู่ในเสื้อคลุมสีขาวซึ่งมีคุณสมบัติที่แตกต่างกันมองอย่างสมบูรณ์กว่าเม้งเฮาส์ เขามีผมยาวและมองหนุ่มสาว แต่ยังดูเหมือนจะเต็มไปด้วย ancientness ไม่มีที่สิ้นสุด. นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ... Ke Jiusi!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ฉันน่าจะตายไปเมื่อหลายปีก่อน " เขากล่าว " แต่ฉันเป็นห่วงคุณ , ดังนั้นฉันใส่สิ่งที่ปิดจนถึงวันนี้ ถ้าเป็นไปได้ ผมจะเป็นเพื่อนคุณอีกนิด เหมือนกับปีศาจอมตะเจดีย์ ผมรอคอยคุณต่อไปนี้ . . . . . . . ไปไกล " เขายิ้ม แต่ใบหน้าของเขาซีด และขาวขึ้นโหนดลอยไปรอบๆทำให้รอยยิ้มของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างไกล" พ่อ . . . . . . . " พูดเมิงเฮา ดึงที่เค่อหยุนไห่มือ" ทั้งหมดของพี่ชายและพี่สาวมีแล้ว ตอนนี้ผมจะไปแล้ว เธอไม่มีญาติเหลืออยู่ในโลก . . . . . . . ฉันหวังว่าในอนาคต . . . . . . . คุณจะได้เรียนรู้ที่จะมีสติมากขึ้น . " เค่อหยุนไห่จ้องมองเมงเฮาใจดีในสายตาของเขาเติบโตแข็งแกร่ง ตามอย่างไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่ง มันเป็นอย่างที่เขาพูด สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดเกี่ยวกับชีวิตของเขาเป็นเด็กที่คุกเข่าต่อหน้าเขาในตอนนี้หากมีแม้เพียงเล็กน้อยของความหวังที่จะซื้อเวลามากขึ้น เขาก็จะคว้ามันและดูเก๋ jiusi อย่างแท้จริงที่เติบโตขึ้นเมิ่งฮ่าวไม่สามารถให้เสียงไปยังสิ่งที่เขารู้สึกลึกๆในจิตใจของเขา เขารู้สึกว่าแทงเจ็บ เหมือนโลกกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ มันเหมือนมีหลุมอากาศอยู่ภายในเขา ดูด ในความคิดของเขาเขาได้แต่จับมือของเค่อหยุนไห่มือแน่นด้วยตัวของเขาเอง เขาทำได้แค่ร้องไห้ เขาอ้าปากพูด แต่ไม่พูดออกมา แม้แต่คนเดียว" อย่าเศร้าไปเลย พี่ชายและพี่สาวกำลังรอผมอยู่ ฉันเป็นพ่อของพวกเขาด้วย ฉันต้องการที่จะใช้เวลาบางอย่างกับพวกเขาด้วย . . . jiusi พ่อหวังว่า วันหนึ่ง เมื่อฉันอยู่ในนรก คุณจะทำให้ฉันภูมิใจ . . . . . . . "ข้างนอก , ระฆังมี tolled eighty-nine ครั้ง ร่างของเค่อหยุนไห่ถูกล้อมโดยปั่นสีขาวจุดของแสง มือที่เมงเฮาจัดเริ่มเติบโตเป็นลม สิ่งเดียวที่ชัดเจนแล้ว คือ เคอหยวนไห่ใจดียิ้มดวงตาของเขาก็เริ่มที่จะจางหาย ในช่วงสิบครั้งสุดท้ายของความตาย ลางร้าย พวกเขาจะสูญเสียทั้งหมดของความสว่างของ พวกเขาจะกลายเป็นจุดของแสงนับไม่ถ้วนจะหายไปในอากาศหัวใจของเมิ่งเฮ่ารู้สึกเหมือนถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ร่างกายของเขา quivered ในขณะที่เขาพยายามที่จะยึดแน่นกับเคอหยวนไห่ไปมือ" พ่อ . . . . . "ทันใดนั้นเคอหยวนไห่ไปตาอีกครั้งดูเหมือนจะโฟกัส ถ้าเขาใช้ทุกบิตสุดท้ายของพลังชีวิตของเขาดู เมิ่งฮ่าว เขาดูเกือบจะเป็นถ้าเขาอยู่ในภาวะที่งงงวยมีต่อหน้าเขา เขาเห็นรูปช้า materializing ข้างหลังเมิ่งเฮ่า มันคือชายในชุดคลุมสีขาวที่มีคุณสมบัติดูแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกว่าเมิงเฮา เขามีผมยาวและดูเด็ก แต่ยังดูเหมือนจะเต็มไป ด้วยการ ancientness เจ็ดชั่วโคตรนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก . . . . . . . เก๋ jiusi !