Meng Hao looked around, his face gr

Meng Hao looked around, his face grim. Finally, he spoke in a cold voice: “I’m not sure which member of the senior generation in this place doesn’t want Meng Hao to stick around. Fine, I’m leaving!”

Complete silence was the only response.

When Patriarch Reliance heard Meng Hao’s words, he immediately heaved a sigh of relief.

“So, he doesn’t know I’m here. He actually thinks I’m someone else. Alright, that will do.”

Meng Hao glanced around before his gaze finally came to rest on the city up ahead. He lifted his hand up and pointed at it.

“However, I’m lacking in Spirit Stones, and happen to have a random assortment of magical items in my bag of holding. I’ll sell them in this city, and as soon as I’m finished, I’ll leave this place!” With that, Meng Hao flicked his sleeve and headed toward the city.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮา เมงมองไปรอบ ๆ ใบหน้าของเขาน่ากลัว ในที่สุด เขาพูดเสียงเย็น: "ไม่แน่ใจซึ่งสมาชิกของรุ่นอาวุโสในนี้ไม่ต้องเมงเฮาให้ติดอยู่ ดี นะ"ทำคือ การตอบสนองเท่านั้นเมื่อพระพึ่งได้ยินคำเมงเฮา เขาทันที heaved ถอนหายใจของบรรเทา"ดังนั้น เขาไม่รู้ฉันที่นี่ เขาจริง ๆ คิดว่า ฉันเป็นคนอื่น ไม่เป็นไร ที่จะทำ"เฮา เมง glanced รอบก่อนที่สายตาของเขาก็มาพักผ่อนในเมืองขึ้นข้างหน้า เขายกมือขึ้น และชี้ไปที่มัน"อย่างไรก็ตาม ผม:ขาดหินวิญญาณ และเกิดขึ้นจะ มีการแบ่งประเภทสุ่มของขลังสินค้าถือถุงของฉัน ผมจะขายพวกเขาในเมืองนี้ และทันทีที่ฉันทำเสร็จแล้ว ฉันจะปล่อยให้สถานที่แห่งนี้" กับที่ เฮาเมง flicked แขนของเขา และมุ่งหน้าไปทางเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮามองไปรอบ ๆ ใบหน้าของเขาที่น่ากลัว ในที่สุดเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็น: "ผมไม่แน่ใจว่าสมาชิกของรุ่นอาวุโสในสถานที่แห่งนี้ไม่ต้องการเม้งเฮาจะติดรอบ ดีฉันออก! " เงียบสมบูรณ์เป็นเพียงการตอบสนอง. เมื่อพระสังฆราชพึ่งได้ยินถ้อยคำเม้ง Hao ของเขาทันที heaved ถอนหายใจด้วยความโล่งอก. " ดังนั้นเขาไม่ทราบว่าฉันอยู่ที่นี่ อันที่จริงเขาคิดว่าฉันคนอื่น เอาล่ะที่จะทำ. " เม้งเฮาชำเลืองมองไปรอบ ๆ ก่อนที่เขาจ้องมองที่สุดก็มาถึงส่วนที่เหลือในเมืองขึ้นข้างหน้า เขายกขึ้นมือของเขาและชี้ไปที่มัน. "อย่างไรก็ตามผมขาดวิญญาณก้อนหินและเกิดขึ้นจะมีการแบ่งประเภทแบบสุ่มของรายการที่มีมนต์ขลังในกระเป๋าของฉันในการถือครอง ฉันจะขายพวกเขาในเมืองนี้และเร็วที่สุดเท่าที่ฉันเสร็จแล้วฉันจะออกจากสถานที่แห่งนี้! "กับที่เม้งเฮาสะบัดแขนเสื้อของเขาและมุ่งหน้าไปยังเมืองนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งฮ่าวมองไปรอบๆ ใบหน้าเคร่งขรึมของเขา ในที่สุดเขาก็พูดด้วยเสียงเย็น " ผมไม่แน่ใจว่าสมาชิกรุ่นอาวุโสในสถานที่นี้ ไม่อยากให้เมิงเฮาติดอยู่รอบๆ ก็ได้ ฉันไปล่ะ "ความเงียบที่สมบูรณ์คือการตอบสนองเท่านั้นเมื่อประมุขพึ่งได้ยินคำเหม็ง เฮาเขาทันที heaved ถอนหายใจโล่งอก" ดังนั้น เค้าไม่รู้ว่าผมมาที่นี่ จริงๆแล้ว เขาคิดว่าฉันเป็นคนอื่น เอาล่ะ นั่นจะทำ . "เมิ่งฮ่าวมองไปรอบๆ ก่อนที่สายตาของเขาในที่สุดก็มาพักผ่อนในเมืองข้างหน้า เขายกมือขึ้นและชี้ที่" อย่างไรก็ตาม ผมขาดจิตวิญญาณของหินและมีการแบ่งประเภทแบบสุ่มของรายการขลังในกระเป๋าถือ ผมจะขายพวกเขาในเมืองนี้ และทันทีที่เสร็จงาน ผมจะออกไปจากที่นี่ ! " กับ เมิ่งฮ่าวสะบัดแขนของเขาและมุ่งหน้าไปที่เมือง