The occurrence of species with dist

The occurrence of species with distinct diploid numbers in Synbranchidae reveals that fusion/fission rearrangements are fundamental mechanisms in the karyoevolution of this
group (Torres et al., 2005; Carvalho et al., 2012). Hypotheses concerning the primitive diploid number in Synbranchus have already been proposed, but lead to opposite predictions(Melilo et al., 1996; Torres et al., 2005). Herein, based on the karyotypic information plotted on a phylogenetic tree of S. marmoratus an alternative hypothesis concerning chromosomal differentiation patterns in Synbranchus can be suggested. Although the deduction of an ancestral karyomorph was not possible, our phylogenetic analyses support the hypothesis that homoplastic cytogenetic events occurred in S. marmoratus and are related to the origins of the karyomorphs showing 2n=44 (karyomorph C-Rio Branco and karyomorph C-Cerrito) and 2n=46 (karyomorphs D and E)chromosomes. Therefore, a chromosome fusion event could have led to the karyomorph showing 2n=44 chromosomes,with a subsequent reversion event (via chromosome fission) returning the diploid number to 2n=46 (karyomorph E);another hypothesis states that both karyomorph C samples(2n=44) could have originated in parallel by independent fusion events. Despite the absence of a clear evolutionary pathway, one should note that one of these homoplasies did occur. In this way, we hypothesize that independent and potentially bidirectional rearrangements, such as fusion and fission events, were responsible for the appearance of distinct diploid numbers and karyotype arrangements observed in
this species complex. Variations related to NORs have already been detected in Synbranchus and indicate that microstructural rearrangements occur frequently and contribute to the karyotypic differentiation of these fish (Foresti et al.,1992; Melillo et al., 1996; Sanchez & Fenocchio, 1996;Carvalho et al., 2012). Herein, an extensive intrapopulational polymorphism of 18S rDNA sites in several karyomorphs was detected and seems to be related to the association of these sequences with transposable elements or with their telomeric position, which would facilitate the transference of this material during interphase (Foresti et al., 1981; Mantovani et al., 2005). Furthermore, these polymorphic differences have also been detected in other Synbranchus species (Carvalho
et al., 2012), suggesting that this is a common characteristic in this group of organisms. Thus, 18S rDNA dispersion was likely already present before the diversification of these species/karyomorphs. Moreover, intrapopulational polymorphism would be potentiated by gametic combination and therefore contribute to the diversification of these sites. Remarkably, from all analyzed individuals, only one pair
of 18S rDNA-bearing chromosomes was constant, in contrast to the occurrence of several random variants. In most cases,Ag-NORs were located in these constant pairs; this finding is likely a consequence of an epigenetic phenomenon that controls the effective dosage of rRNA genes, such as nucleolar dominance (Pikaard, 2000; Hashimoto et al., 2009). An interesting feature observed here is the co-localization of heterochromatic blocks with the active NORs, unlike the other 18S rDNA variants. Thus, the mechanism responsible for this situation may be related to the associated heterochromatin that is likely located in the intergenic spacers of 45S rDNA. Finally, the identification of specific marker chromosomes in certain karyomorphs, which could be tracked by unique
morphologies, banding characteristics or repetitive DNAs distribution patterns, could be informative with respect to the genomic rearrangements that occurred during the evolutionary history of Synbranchus and help understand the phylogenetic relationships between the karyomorphs. Thus, karyomorphs A and B share the exclusive second metacentric pair containing one interstitial heterochromatic block within the long arm and the first submetacentric pair containing two interstitial heterochromatic blocks within the long arm. Besides that, both had the same constant 18S rDNA sites-bearing chromosomes (pair 15). Marker chromosomes also confirm the proximity between
karyomorphs C and E, which share the first subtelocentric pair containing one interstitial heterochromatic block within the long arm. Moreover, karyomorph C (Rio
Branco) and E have constant sites of 18S rDNA in this same pair. However, the presence of similar chromosomes in distinct lineages can be misleading; for example, a small
metacentric pair was identified in karyomorphs B, C, D,and E, although the origin of this pair in karyomorph B was independent of the others. Besides, the detection of
an additional 5S rDNA-bearing acrocentric pair observed in individuals belonging to karyomorph C-Rio Branco and some 18S rDNA chromosomal variants of karyomorphs C-Cerrito and E, that evidence sinteny between both ribosomal sites also casts doubt on the real homology of the 5S rDNA-bearing chromosomes in all karyomorphs. Therefore, the nature of the homology between these specific chromosomes remains unclear, and it highlights
the importance of phylogenetic and/or chromosome painting analyses to reduce possible misinterpretations of karyoevolution in organisms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกิดพันธุ์ ด้วยจำนวน diploid หมดใน Synbranchidae เผยว่า rearrangements ฟิวชั่น/ฟิชชันเป็นกลไกพื้นฐานใน karyoevolution นี้กลุ่ม (ทอร์เรส et al., 2005 Carvalho et al., 2012) สมมุติฐานเกี่ยวกับตัวเลขดั้งเดิม diploid ใน Synbranchus แล้วคาดคะเนเสนอ แต่นำไปสู่ตรงข้าม (Melilo et al., 1996 ทอร์เรส et al., 2005) นี้ ตามข้อมูล karyotypic ที่ลงจุดบนแผนภูมิ phylogenetic ของ S. marmoratus เป็นสมมติฐานอื่นที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบการสร้างความแตกต่างของโครโมโซมใน Synbranchus สามารถแนะนำ แม้หัก karyomorph โบราณไม่สามารถ เราวิเคราะห์ phylogenetic สนับสนุนสมมติฐานว่า cytogenetic เหตุการณ์ homoplastic เกิดขึ้นใน S. marmoratus และเกี่ยวข้องกับกำเนิดของ karyomorphs แสดง 2n = 44 (karyomorph C-ริโอบรังโค่และ karyomorph C Cerrito) และ 2n = 46 chromosomes (karyomorphs D และ E) ดังนั้น เหตุการณ์ฟิวชั่นโครโมโซมอาจได้รับการนำไปสู่ karyomorph แสดง 2n = 44 chromosomes กับเหตุการณ์ reversion ภายหลังการผ่านโครโมโซมฟิชชัน) ที่ความหมาย diploid 2n = 46 (karyomorph E); สมมติฐานอื่นระบุว่า ทั้ง samples(2n=44) karyomorph C อาจมีมาควบคู่กัน โดยเหตุการณ์อิสระฟิวชั่นได้ แม้ มีการขาดงานของทางเดินชัดเจนวิวัฒนาการ หนึ่งควรทราบว่า homoplasies เหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้เกิดขึ้น ด้วยวิธีนี้ เรา hypothesize ที่อิสระและอาจทิศ rearrangements ฟิวชั่นและฟิชชันเหตุการณ์ รับผิดชอบสำหรับลักษณะที่ปรากฏจำนวน diploid หมด และจัด karyotype พบในthis species complex. Variations related to NORs have already been detected in Synbranchus and indicate that microstructural rearrangements occur frequently and contribute to the karyotypic differentiation of these fish (Foresti et al.,1992; Melillo et al., 1996; Sanchez & Fenocchio, 1996;Carvalho et al., 2012). Herein, an extensive intrapopulational polymorphism of 18S rDNA sites in several karyomorphs was detected and seems to be related to the association of these sequences with transposable elements or with their telomeric position, which would facilitate the transference of this material during interphase (Foresti et al., 1981; Mantovani et al., 2005). Furthermore, these polymorphic differences have also been detected in other Synbranchus species (Carvalhoet al., 2012), suggesting that this is a common characteristic in this group of organisms. Thus, 18S rDNA dispersion was likely already present before the diversification of these species/karyomorphs. Moreover, intrapopulational polymorphism would be potentiated by gametic combination and therefore contribute to the diversification of these sites. Remarkably, from all analyzed individuals, only one pairof 18S rDNA-bearing chromosomes was constant, in contrast to the occurrence of several random variants. In most cases,Ag-NORs were located in these constant pairs; this finding is likely a consequence of an epigenetic phenomenon that controls the effective dosage of rRNA genes, such as nucleolar dominance (Pikaard, 2000; Hashimoto et al., 2009). An interesting feature observed here is the co-localization of heterochromatic blocks with the active NORs, unlike the other 18S rDNA variants. Thus, the mechanism responsible for this situation may be related to the associated heterochromatin that is likely located in the intergenic spacers of 45S rDNA. Finally, the identification of specific marker chromosomes in certain karyomorphs, which could be tracked by uniquemorphologies, banding characteristics or repetitive DNAs distribution patterns, could be informative with respect to the genomic rearrangements that occurred during the evolutionary history of Synbranchus and help understand the phylogenetic relationships between the karyomorphs. Thus, karyomorphs A and B share the exclusive second metacentric pair containing one interstitial heterochromatic block within the long arm and the first submetacentric pair containing two interstitial heterochromatic blocks within the long arm. Besides that, both had the same constant 18S rDNA sites-bearing chromosomes (pair 15). Marker chromosomes also confirm the proximity betweenkaryomorphs C and E, which share the first subtelocentric pair containing one interstitial heterochromatic block within the long arm. Moreover, karyomorph C (Rio
Branco) and E have constant sites of 18S rDNA in this same pair. However, the presence of similar chromosomes in distinct lineages can be misleading; for example, a small
metacentric pair was identified in karyomorphs B, C, D,and E, although the origin of this pair in karyomorph B was independent of the others. Besides, the detection of
an additional 5S rDNA-bearing acrocentric pair observed in individuals belonging to karyomorph C-Rio Branco and some 18S rDNA chromosomal variants of karyomorphs C-Cerrito and E, that evidence sinteny between both ribosomal sites also casts doubt on the real homology of the 5S rDNA-bearing chromosomes in all karyomorphs. Therefore, the nature of the homology between these specific chromosomes remains unclear, and it highlights
the importance of phylogenetic and/or chromosome painting analyses to reduce possible misinterpretations of karyoevolution in organisms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเกิดขึ้นของสายพันธุ์ที่มีตัวเลขซ้ำแตกต่างกันใน Synbranchidae เรียบเรียงใหม่เผยให้เห็นว่าฟิวชั่น / ฟิชชันเป็นกลไกพื้นฐานใน karyoevolution
ของนี้กลุ่ม(ตอร์เร et al, 2005;.. วัลโญ่ et al, 2012) สมมติฐานเกี่ยวกับจำนวนซ้ำใน Synbranchus ดั้งเดิมที่ได้รับการเสนอ แต่นำไปสู่การคาดการณ์ตรงข้าม (Melilo et al, 1996;.. ตอร์เร et al, 2005) ที่นี้อยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่พล็อตสัณฐานบนต้นไม้สายวิวัฒนาการของเอส marmoratus สมมติฐานเกี่ยวกับรูปแบบทางเลือกที่แตกต่างของโครโมโซมใน Synbranchus สามารถแนะนำ แม้ว่าการหักของ karyomorph บรรพบุรุษเป็นไปไม่ได้สายวิวัฒนาการของเราจะวิเคราะห์สนับสนุนสมมติฐานว่าเหตุการณ์ทาง cytogenetic homoplastic เกิดขึ้นใน marmoratus เอสและได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการกำเนิดของ karyomorphs ที่แสดง 2n = 44 (karyomorph C-กูริโอและ karyomorph C-Cerrito ) และ 2n = 46 (karyomorphs D และ E) โครโมโซม ดังนั้นเหตุการณ์ที่ฟิวชั่นโครโมโซมจะได้นำไปสู่การ karyomorph แสดง 2n = 44 โครโมโซมกับเหตุการณ์ที่พลิกกลับตามมา (ผ่านฟิชชันโครโมโซม) กลับจำนวนซ้ำไป 2n = 46 (karyomorph E); สมมติฐานอื่นระบุว่าทั้งสอง karyomorph ตัวอย่าง C ( 2n = 44) ที่อาจจะเกิดขึ้นในแบบคู่ขนานโดยเหตุการณ์ฟิวชั่นที่เป็นอิสระ แม้จะไม่มีการเดินวิวัฒนาการที่ชัดเจนอย่างใดอย่างหนึ่งควรทราบว่าหนึ่งใน homoplasies เหล่านี้ไม่เกิดขึ้น ด้วยวิธีนี้เราตั้งสมมติฐานว่า rearrangements อิสระและแบบสองทิศทางที่อาจเกิดขึ้นเช่นฟิวชั่นฟิวชั่นและกิจกรรมต่างๆได้ที่รับผิดชอบในการปรากฏตัวของตัวเลขซ้ำที่แตกต่างกันและการเตรียมการ karyotype
สังเกตในสายพันธุ์ที่ซับซ้อนนี้ รูปแบบที่เกี่ยวข้องกับการ NORs ได้รับการตรวจพบใน Synbranchus และแสดงให้เห็นว่า rearrangements จุลภาคเกิดขึ้นบ่อยครั้งและนำไปสู่ความแตกต่างสัณฐานของปลาเหล่านี้ (Foresti et al, 1992;. Melillo et al, 1996;. ซานเชซและ Fenocchio 1996; ร์วัลโญ่, et al . 2012) ในที่นี้มีความแตกต่าง intrapopulational กว้างขวางของ 18S rDNA ในเว็บไซต์ karyomorphs หลายได้รับการตรวจพบและดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ของลำดับเหล่านี้มีองค์ประกอบ transposable หรือ telomeric กับตำแหน่งของพวกเขาซึ่งจะอำนวยความสะดวกการเปลี่ยนแปลงของวัสดุนี้ในช่วงระหว่างเฟส (Foresti et al, 1981. Mantovani et al, 2005) นอกจากนี้ความแตกต่างเหล่านี้ polymorphic ยังได้รับการตรวจพบในสายพันธุ์อื่น ๆ Synbranchus (Carvalho
et al., 2012) แสดงให้เห็นว่านี่คือลักษณะที่พบบ่อยในกลุ่มของสิ่งมีชีวิตนี้ ดังนั้น 18S rDNA การกระจายตัวก็น่าจะเป็นอยู่แล้วก่อนที่จะกระจายความเสี่ยงของสายพันธุ์นี้ / karyomorphs นอกจากนี้ยังมีความแตกต่าง intrapopulational จะได้รับการ potentiated โดยการรวมกัน gametic และดังนั้นจึงนำไปสู่การกระจายความเสี่ยงของเว็บไซต์เหล่านี้ อย่างน่าทึ่งจากบุคคลวิเคราะห์ทั้งหมดเพียงหนึ่งคู่ของโครโมโซม 18S rDNA แบกคงที่ในทางตรงกันข้ามกับการเกิดขึ้นของตัวแปรสุ่มหลาย
ในกรณีส่วนใหญ่ Ag-NORs ตั้งอยู่ในคู่คงที่เหล่านี้ การค้นพบนี้อาจเป็นไปได้เป็นผลมาจากปรากฏการณ์ epigenetic ที่ควบคุมปริมาณที่มีประสิทธิภาพของยีน rRNA เช่นการปกครองคลีโอ (Pikaard 2000; Hashimoto et al, 2009). คุณสมบัติที่น่าสนใจสังเกตเห็นที่นี่เป็นผู้ร่วมการแปลของบล็อก heterochromatic กับ NORs ที่ใช้งานแตกต่างจากสายพันธุ์อื่น ๆ 18S rDNA ดังนั้นกลไกความรับผิดชอบสำหรับสถานการณ์นี้อาจจะเกี่ยวข้องกับ heterochromatin ที่เกี่ยวข้องที่อยู่ในแนวโน้มที่ spacers intergenic ของ 45S rDNA สุดท้ายบัตรประจำตัวของโครโมโซมเครื่องหมายที่ระบุใน karyomorphs
บางอย่างซึ่งอาจจะติดตามโดยไม่ซ้ำกันรูปร่างลักษณะลักษณะแถบหรือดีเอ็นเอซ้ำรูปแบบการกระจายอาจจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับrearrangements จีโนมที่เกิดขึ้นในช่วงประวัติศาสตร์วิวัฒนาการของ Synbranchus และช่วยให้เข้าใจวิวัฒนาการ ความสัมพันธ์ระหว่าง karyomorphs ดังนั้น karyomorphs A และ B แบ่งปันคู่ metacentric พิเศษที่สองที่มีหนึ่งบล็อกสิ่งของ heterochromatic ภายในแขนยาวและคู่ชนิด submetacentric แรกที่มีสองช่วงตึก heterochromatic สิ่งของภายในแขนยาว นอกจากนั้นทั้งสองมีเหมือนกันคง 18S rDNA เว็บไซต์แบกโครโมโซม (คู่ 15) โครโมโซมเครื่องหมายยังยืนยันความใกล้ชิดระหว่าง
C karyomorphs และ E ซึ่งร่วมกันคู่แรกที่มีชนิด subtelocentric หนึ่งบล็อกสิ่งของ heterochromatic ภายในแขนยาว นอกจากนี้ karyomorph C (Rio
Branco) และอีมีเว็บไซต์อย่างต่อเนื่องของ 18S rDNA ในคู่นี้เหมือนกัน แต่การปรากฏตัวของโครโมโซมที่คล้ายกันใน lineages ที่แตกต่างกันอาจทำให้เข้าใจผิด; ตัวอย่างเช่นขนาดเล็กคู่ metacentric ถูกระบุใน karyomorphs B, C, D, E และแม้ว่าที่มาของทั้งคู่ใน karyomorph B นี้เป็นอิสระจากคนอื่น ๆ
นอกจากนี้การตรวจสอบของเพิ่มเติม 5S rDNA แบกคู่ acrocentric สังเกตในบุคคลที่อยู่ใน karyomorph C-กูริโอและบางส่วน 18S rDNA สายพันธุ์โครโมโซมของ karyomorphs C-เซอร์ริโตและ E sinteny หลักฐานว่าระหว่างเว็บไซต์โซมอลทั้งยังได้ปลดเปลื้องความสงสัยในความเป็นจริง ที่คล้ายคลึงกันของ 5S rDNA แบกโครโมโซมใน karyomorphs ทั้งหมด
ดังนั้นลักษณะของการที่คล้ายคลึงกันระหว่างโครโมโซมเฉพาะเหล่านี้ยังคงไม่มีความชัดเจนและเป็นไฮไลท์สำคัญของการวาดภาพวิวัฒนาการและ / หรือโครโมโซมวิเคราะห์เพื่อลดการตีความเป็นไปได้ของ karyoevolution ในสิ่งมีชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเกิดของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันซ้ำกับตัวเลขในวงศ์ปลาไหลนา พบว่าฟิวชั่น / การ rearrangements เป็นกลไกพื้นฐานใน karyoevolution กลุ่มนี้
( ตอร์เรส et al . , 2005 ; คาร์วัลโญ่ et al . , 2012 ) สมมติฐานเกี่ยวกับจำนวนชาวจีนดั้งเดิมใน synbranchus ได้ถูกเสนอ แต่นำไปสู่การคาดการณ์ตรงข้าม ( melilo et al . , 1996 ; ตอร์เรส et al . , 2005 )ในที่นี้ ตาม karyotypic ข้อมูลพล็อตเรื่อง phylogenetic ต้นไม้ของ S . marmoratus ทางเลือกสมมุติฐานเกี่ยวกับความแตกต่างของรูปแบบใน synbranchus สามารถแนะนำ แม้ว่าการหักของ karyomorph บรรพบุรุษไม่ได้ วิเคราะห์วิวัฒนาการของเราสนับสนุนสมมุติฐานว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในการ homoplastic Smarmoratus และเกี่ยวข้องกับต้นกำเนิดของ karyomorphs แสดง 2n = 44 ( karyomorph บลังโคะ และ c-rio karyomorph c-cerrito ) และ 2n = 46 ( karyomorphs D และ E ) โครโมโซม ดังนั้น โครโมโซม ฟิวชั่น เหตุการณ์จะนำไปสู่ karyomorph แสดง 2n = 44 โครโมโซมกับเหตุการณ์กลับตามมา ( ผ่านโครโมโซมเซลล์ ) คืนจำนวนดิพลอยด์ ( 2n = 46 เพื่อ karyomorph E )อีกสมมติฐานระบุว่า ทั้ง karyomorph C ตัวอย่าง ( 2n = 44 ) อาจมีที่มาในแบบคู่ขนาน โดยเหตุการณ์ฟิวชั่นที่เป็นอิสระ แม้จะขาดของทางเดินเป็นวิวัฒนาการที่ชัดเจน หนึ่งควรทราบว่าหนึ่งใน homoplasies เหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้น ในวิธีนี้ เราพบว่า อิสระ และอาจ rearrangements ลำดับชั้นเช่นฟิวชั่นและเหตุการณ์ที่เซลล์มีความรับผิดชอบสำหรับการปรากฏตัวของตัวเลขที่แตกต่างกันในการเตรียมการตรวจสอบซ้ำใน
ชนิดนี้ซับซ้อน การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับแม้ได้ถูกตรวจพบใน synbranchus และบ่งชี้ว่า โครงสร้างจุลภาค rearrangements เกิดขึ้นบ่อยครั้ง และนำไปสู่การ karyotypic ของปลาเหล่านี้ ( ป่า et al . , 1992 ; melillo et al . , 1996 ; ซานเชส& fenocchio , 1996 ;คาร์วัลโญ่ et al . , 2012 ) ในที่นี้ กว้างขวาง intrapopulational 18S rDNA ในความหลากหลายของเว็บไซต์หลาย karyomorphs ถูกตรวจพบและดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ของลำดับเหล่านี้มีองค์ประกอบหรือ telomeric ตรวจตำแหน่งของพวกเขา , ซึ่งจะอำนวยความสะดวกในการถ่ายโอนของวัสดุนี้ ในช่วงระยะอินเตอร์เฟส ( ป่า et al . , 1981 ; มานโทวานี่ et al . , 2005 ) นอกจากนี้ความแตกต่างของสายพันธุ์เหล่านี้ยังถูกตรวจพบในชนิดอื่น ๆ ( synbranchus คาร์วัลโญ่
et al . , 2012 ) แนะนำว่า นี้เป็นลักษณะที่พบบ่อยในกลุ่มของสิ่งมีชีวิต 18S rDNA จึงกระจายมีแนวโน้มอยู่แล้วก่อนที่วิสาหกิจเหล่านี้ชนิด / karyomorphs . นอกจากนี้intrapopulational Polymorphism จะมากกว่า โดย gametic รวมกันและดังนั้นจึงสนับสนุนความหลากหลายของเว็บไซต์เหล่านี้ อย่างน่าทึ่ง จากการวิเคราะห์บุคคลเพียงหนึ่งคู่ของ 18S rDNA มีโครโมโซม
เป็นค่าคงที่ในทางตรงกันข้ามกับการเกิดแปรสุ่มหลาย ในกรณีส่วนใหญ่ , AG แม้อยู่ในคู่คงที่เหล่านี้การค้นพบนี้อาจเป็นผลของปรากฏการณ์ที่มีการควบคุมปริมาณ Epigenetic ประสิทธิภาพของ rRNA ยีน เช่น ทั้งการปกครอง ( pikaard , 2000 ; ฮาชิโมโตะ et al . , 2009 ) เป็นคุณลักษณะที่น่าสนใจที่สังเกตมาเป็น CO จำกัด heterochromatic บล็อกด้วยถึงแม้ว่างาน ซึ่งแตกต่างจากอื่น ๆ 18S rDNA แปร ดังนั้นกลไกที่รับผิดชอบสถานการณ์นี้อาจจะเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์สปีชีส์ที่น่าจะอยู่ใน spacers ส่าของ 45s ด้วย . สุดท้าย ตัวของโครโมโซมเครื่องหมายเฉพาะในบาง karyomorphs ซึ่งอาจจะติดตามโดยเฉพาะแถบลักษณะสัณฐาน
หรือซ้ำกระจายแถบลวดลายสามารถให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับจีโนม rearrangements ที่เกิดขึ้นในระหว่างวิวัฒนาการประวัติศาสตร์และวิวัฒนาการ synbranchus ช่วยให้เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่าง karyomorphs . ดังนั้นkaryomorphs A และ B ใช้เฉพาะสองคู่ submetacentric ที่มีหนึ่งดู heterochromatic บล็อกในแขนยาวและซับเมตาเซนตริกคู่แรกที่มีสองบล็อกดู heterochromatic ภายในแขนยาว นอกจากนี้ ทั้งสองมีเหมือนกันคงที่ 18S rDNA เว็บไซต์มีโครโมโซม ( คู่ 15 ) โครโมโซมเครื่องหมายยังยืนยันความใกล้ชิดระหว่าง
karyomorphs C และ E ซึ่งแบ่ง subtelocentric คู่แรกที่มีหนึ่งดู heterochromatic บล็อกภายในแขนยาว นอกจากนี้ karyomorph C ( R
บลังโคะ ) และ E มีคงที่เว็บไซต์ของ 18S rDNA ในคู่เดียวกัน อย่างไรก็ตาม สถานะของโครโมโซมคล้ายคลึงกันในเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างกันอาจทำให้เข้าใจผิด ยกตัวอย่าง เล็ก
เมตาเซนตริกคู่ถูกระบุใน karyomorphs B , C , D และ Eแม้ว่าที่มาของคู่นี้ใน karyomorph B เป็นอิสระของผู้อื่น . นอกจากนี้ การตรวจหา 5S rDNA
เพิ่มเติมเรืองอะโครเซนตริกคู่ที่พบในบุคคลของ karyomorph c-rio 18S rDNA บลังโคะ และบางส่วนของสายพันธุ์ของ karyomorphs c-cerrito วิตามินอีหลักฐานที่ sinteny ระหว่างไรโบโซมอล เว็บไซต์ยังลอกสงสัยจริง 5S rDNA แบริ่งเป็นโครโมโซมใน karyomorphs . ดังนั้น ลักษณะของ homology ระหว่างโครโมโซมที่เฉพาะเจาะจงเหล่านี้ยังคงไม่ชัดเจน และไฮไลท์
ความสำคัญของวิวัฒนาการ และ / หรือ โครโมโซมภาพวาดการวิเคราะห์เพื่อลด karyoevolution มีผลที่สุดในสิ่งมีชีวิต